Luks | |||||
Ratusz | |||||
Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Oksytania | ||||
Departament | Górna Garonna | ||||
Miasto | Tuluza | ||||
Międzywspólnotowość | Wspólnota gmin Terres du Lauragais | ||||
Mandat burmistrza |
Pierre Paul Bressolles 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 31290 | ||||
Wspólny kod | 31310 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Luxois | ||||
Ludność miejska |
342 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 45 mieszk./km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 43 ° 26 ′ 17 ″ północ, 1 ° 46 ′ 59 ″ wschód | ||||
Wysokość | Min. 195 m Max. 272 m² |
||||
Powierzchnia | 7,59 km 2 | ||||
Rodzaj | gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji |
Tuluza (gmina koronna) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Revel | ||||
Ustawodawczy | dziesiąty okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: region Oksytanietanie
| |||||
Lux jest francuski gmina znajduje się w dziale z Haute-Garonne , w regionie Occitan .
Jego mieszkańcy nazywani są Luxois i Luxoises .
Gmina obszaru miejskiego Tuluzy położona w Lauragais , 34 km na południowy wschód od Tuluzy .
Św. Wincentego | Beauville | Juze |
Vallègue | Mourvilles-Hautes | |
Avignonet-Lauragais | Folcarde | Rieumajou |
Miasto jest podlewane przez Grasse i Ruisseau de Favayrol , zarówno dopływami od klaczy sub-dopływem Hers-Mort .
Przez miasto przebiega oś drogi Villefranche-de-Lauragais - Revel (D 622, dawna droga krajowa 622 ).
Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 roku jako „klimat basenu południowo-zachodniego”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „zmienionego klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji metropolitalnej. Jest to strefa przejściowa między klimatem oceanicznym a klimatem górskim i półkontynentalnym. Różnice temperatur między zimą a latem zwiększają się wraz z odległością od morza, opady deszczu są mniejsze niż nad morzem, z wyjątkiem obrzeży reliefów.
Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.
Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
|
Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być rejestrowane w stacji meteorologicznych z meteorologicznych France najbliższego „Ségreville” w miejscowości Ségreville zlecenie 1961 i znajduje się 7 km w linii prostej , w którym średnia roczna temperatura wynosi 13 ° C i ilość opadów 734,5 mm na lata 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Toulouse-Francazal” w miejscowości Cugnaux , oddanej do użytku w 1922 r. i oddalonej o 37 km , średnia roczna temperatura zmienia się z 14,1 °C w latach 1971-2000 do 14,1 °C w latach 1981- 2010, następnie w 14,3 ° C w latach 1991-2020.
Lux jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małym lub bardzo małym zagęszczeniu w rozumieniu siatki zagęszczenia gmin INSEE .
Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Tuluzy , której jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 527 gmin, jest podzielony na obszary liczące co najmniej 700 000 mieszkańców (z wyłączeniem Paryża).
Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia gruntów rolnych (100% w 2018 roku), pewna część identyczna z 1990 (100%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (89,5%), niejednorodne użytki rolne (10,5%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Według Alberta Dauzata , pochodzenie nazwy Lux mogło sięgać gallo-rzymskiego imienia Lucius , co odpowiadałoby Lucium (fundum) , „domenie Lucjusza”.
Według Laurenta Fromentèze, etymologiczne pochodzenie Lux wywodzi się z łacińskiego lucusa, który oznacza święte drewno. W 1356 , średniowieczu, toponim „nemus de Lux” pojawia się 16 razy w uznaniu na korzyść Marie Rassouline, władcy Lux. Po łacinie oznacza to „drewno, las Lux”. Po łacinie nemus jest synonimem lucusa . Lux mógł zatem mieć związek ze środowiskiem leśnym.
Ślady dawnej okupacji znajdują się głównie w miejscowościach „Saint-Jean-le-Maigre”, „En Danis” i „En Gilh”, czyli raczej skoncentrowanych w południowo-wschodniej części miasta. To ojciec Georges Baccrabère odkrył wiele ceramicznych odłamków i płytek o krawędziach , a także kawałki amfor do wina.
Chociaż większość miast i wiosek Lauragais pojawiła się w średniowieczu, wielka rzymska droga Akwitanii łącząca Narbonne z Bordeaux i stacje, które ją wyznaczają (Badera / Baziège , Elusio / Montferrand itp.), z pewnością odegrały istotną rolę. rola w rozwoju gospodarczym regionu. Ta ważna oś drogowa promuje zatem handel i wymianę od czasów starożytnych.
Wioska pochodzenia kościelnego charakteryzuje się domami otaczającymi kościół. Inaczej jest z Luxem, który wszystko wskazuje na to, że rozwinął się wokół swojego zamku. Rzeczywiście, obecny kościół został zbudowany dopiero w 1866 roku . Przed tą datą plac w centrum wsi był pusty, bezpośrednio z widokiem na główne wejście do zamku. Pochodzenie Lux byłoby zatem pochodzeniem kastrum trzymanego przez lorda .
LordowiePierwsza wzmianka w pismach pana Lux pochodzi z marca 1086 roku . Jest to akt darowizny dotyczący Petrum Stephani de Lux. Następnie znajdujemy w pismach: Bernardo de Lux , Arnaldo de Lux i Willelmo de Lux (akt darowiznykwiecień 1109). Członkowie rodziny de Lux to seigneurs de Renneville ( 1119 i 1179 ), Aimeric de Lux i Guillaume Petrus de Lux (akt emancypacji z września 1201 ), Raymond de Lux (akt darowizny z 1215 ), Bernardus de Lux (w baylie od Saint-Félix w 1271 roku ), Adhemarius Lux (w baylie z Caraman w 1271 roku ).
Pojawiła się wtedy, w 1356 r. , Maria Rassouline , Lord of Lux, podczas darowizny na rzecz sióstr klasztoru Saint-Pantaléon.
W XV th century , Lux zamek należy do rodziny Goyrans stanowi baronię z dodatkiem sądów Saint-Jean-de-Lugardes i St. Vincent. Louis de Goyrans składa hołd ziemi Saint-Jean-de-Lherm bygrudzień 1389. Jest lordem Goyrans i Lux, a capitoul w 1406, 1413, 1420. Gabrielle de Goyrans sprowadza w 1553 r. baronię Lux do małżeństwa z Antoine d'Astorg baronem de Montbartier , gubernatorem króla w diecezjach Tuluzy , Lavaur i Saint-Papoul . WStyczeń 1572, dopełnia baronię, kupując ziemię La Tour Saint-Vincent. D'Astorc de Goyrans de Monbartier utrzyma tę baronię od 1553 do 1690 roku. Kompozycja Lux z 1626 wymienia Pol d'Astorc de Montbartier i Goyrans , władcę Lux, Saint-Vincent i inne miejsca, które mają „zamek z cztery kamienne wieże w mieście”, pastelowy młyn i dom we wsi oraz wiatrak . Parafia rejestr Lux mówi Jacques d'Astorg (1604-1684), dziedzica , pana Goyrans, z Montbartier, barona Lux, mąż Dame Françoise de Lordac (zmarł w dniu 03/30/1690). Jacques jest pochowany w kościele Saint-Sauveur w Lux. Testament sprzeczny z pierworodztwem, ustanowionym przez tego ostatniego, sieje zamęt wśród jego spadkobierców. Konflikt między najstarszym synem, Jacquesem , a czwartym z chłopców, Jeanem , sprzeciwił się im w trzech procesach w parlamencie Tuluzy w latach 1686, 1687 i 1689.21 stycznia 1690 rJean w końcu sprzedaje własność Lux Monsieur de Monluc .
Około 1726 roku Guillaume de Regnier, Lord of Robertie, ponownie łączy trzy ziemie i ich różne budynki gospodarcze poprzez zakup. W latach 1769 i 1773 w dokumentach stanu cywilnego Lux pojawia się Joseph de Regnier, Lord of Lux . Od 1784 do 1787 r. istnieje pewna Madame de Reignier. 4 października 1789Marie Françoise Pierre Philippe, wdowa Regnier, zmarła w wieku 72 lat. „Obywatel Regnera” pojawia się ponownie w stanie cywilnym Lux po rewolucji w latach 1795-1796.
KonsulowieThe Lux konsulowie nie pojawiają się w seimentum z 1271. Pierwsza pisemna dat rekord z 1384 roku . Wkwiecień 1626 16, skład Lux ujawnia istnienie dwóch konsulów: pierwszego konsula Arnaulda Gavaldo i François Bourrela. Następnie widnieją w aktach stanu cywilnego: Germain Pons (wrzesień 1683), Jean Peyriolle (wrzesień 1684), pierwszy konsul Laurens Servat (Styczeń 1716), Pierre Rouger (Październik 1747), Jean Barlan (Marzec 1768), Jean Rouger (Marzec 1786).
KościółW stylu romańskim , poświęcony jest św. Fabianowi i św. Sebastianowi. Jego budowa jest stosunkowo nowa, faktycznie zaczyna się22 marca 1866 r(trzy lata pracy). Dzwonnica zostanie zbudowana nieco później, w 1897 roku. Powstała w miejscu starego kościoła Saint-Sauveur, który był zbyt mały, który w 1880 roku został przekształcony w szkołę podstawową i ratusz.
Saint-Sauveur w stylu gotyckim powstał prawdopodobnie w tym samym czasie co zamek, jest częścią jego zabudowań gospodarczych. Kapelan w Lux, Jean Vital, nawrócony na kataryzm , jest zidentyfikowany w dokumencie z 1210 roku ( oblężenie Minerwy ).
W 1387 roku kościół Saint-Sauveur po raz pierwszy został wyraźnie wymieniony w Księdze Proboszcza Tuluzy. Będzie on splądrowany przez protestantów w 1569 roku . Parafia była obsługiwana przez duchownych Mourvilles-Hautes aż do 1792 roku.
Wielu członków rodziny Mazièresów jest pochowanych w Saint-Sauveur, a także księdza (Vergnes) i inne wpływowe osobistości (Joseph d'Astorg, Dejean Marchand-Pastellier itp.).
ZamekPołożony na naturalnym kopcu w centrum wsi, do dziś zachował się warowny zamek, w którym lordowie Lux mieścili tylko jedną okrągłą wieżę i kilka odcinków muru. Dwa wskaźniki możliwe do zlokalizowania jego budowę od końca XII th wieku i na początku XIII th wieku : są zabójcze , które są praktykowane do końca XII th wieku. Kaplica Saint-Sauveur w oficynach budynku jest w stylu gotyckim.
Współcześni w budowie tego zamku to panowie Aimeric de Lux i Guillaume Petrus de Lux zidentyfikowani w akcie emancypacyjnym uchwalonym w 1201 roku , którzy mogli zainicjować ten projekt.
Lux, ufortyfikowana wioska, wyraźnie pokazuje potrzebę ochrony. W swojej historii, oprócz wojen religijnych , Lauragais przeżyli liczne najazdy. Najbardziej znany jest ten z Czarnego Księcia w 1355, który splądrował i spalił wszystko na swojej drodze. Lux, cofnięty od trasy Akwitanii, wydaje się być oszczędzony przez tę ostatnią, ale nie Villefranche-de-Lauragais zaledwie siedem kilometrów dalej.
Domy w przedłużeniu ogrodzeń zamku rozmieszczone są dookoła, zamykając w ten sposób przestrzeń. Pozostałości imponującego muru wciąż stoją po południowo-zachodniej stronie placu.
Podczas gdy niektórzy członkowie rodziny Lux przekazują datki na rzecz katolików opactwa Saint-Sernin w Tuluzie , warto zauważyć, że Jean Vital, kapelan Lux (1210), przeszedł na kataryzm . Można przypuszczać, że ówczesny władca prawdopodobnie trzymał się tej nowej koncepcji ideologicznej. Rodzina de Lux zniknęła z pism po 1271 roku, co potwierdza ich zaangażowanie w kataryzm i prawdopodobnie konfiskatę ich majątku. W XV -go wieku , zamek należący do rodziny Goyrans.
W drugiej połowie XVI -tego wieku , że wojny religijne są szerzący się w kraju, jak wszędzie we Francji. Po tym, jak protestanci spalili kilka kościołów parafialnych, w tym w Lux w 1569 roku , pierwszy rozkaz zburzenia zamku Lux przez parlament Tuluzy został wydany w 1577 roku , w celu wypędzenia „buntowników” (protestantów), którzy przebywali tam.
Twierdzy stawia opór aż do 1591 roku i została ostatecznie rozebrana w początkach XVII -tego wieku . To książę Joyeuse był odpowiedzialny za to zadanie, wypędził z zamku pewną młodą damę Paule de Montbartier. W 1626 roku zamek należał do Pol d'Astorc de Montbartier i de Goyrans, Lord of Lux. Ksiądz Gilède stwierdza w swojej monografii (1880), że "ten zamek, z którego pozostała tylko duża wieża, był zamieszkany w 1674 przez pana Jacques d'Astorc, Lord of Lux, który został pochowany w kościele w 1684" .
Fabien Montluc, przeor Montesquiou , kupuje baronię do końca XVII -tego wieku . Wygląda na to, że w tej chwili zamek Lux nie jest już zamieszkany.
W Listopad 1758, dowiadujemy się z rejestru stanu cywilnego, że Bernard Brassens jest „biznesmenem zamkowym” . To, co w tym czasie nazywa się „Zamkiem Lux”, nie jest już starą fortecą, ale prawdopodobnie jednym z domów we wsi wokół placu. Najbogatszy jest ten, który sąsiaduje z kościołem Saint-Sauveur. 14 lutego 1784Madame de Reinier mieszka ze swoim sługą Jean Sarrere w swoim zamku w Lux.
W 1793 r. zniwelowano wieże zbudowane pod czterema kątami starego zamku warownego. Zamek zostaje wtedy prawie całkowicie zburzony. W katastrze z 1824 r. wciąż widoczne są pozostałości murów i baszt z określeniem „zrujnowany zamek”.
Skład z 1626Kompozycja Lux na 1626 zliczeń 33 granic , 46 domów, 6 bakehouses , 3 i 2 dovecotes wiatraków. Zespół domów skupionych wokół zamku nazywany jest „wieś, miasto, willa”.
Wyróżnia się kilka przysiółków: Campmas de La Borie, des Meriès, d'En Brousse, Lausonne, Ponzes, d'En Sicre, d'En Mazières. Pozostają jedynie XVII th i XVIII th stulecia, w wioskach Borie, EN Masieres, Al Tregime EN Sicre.
W tym czasie 118 właścicieli dzieliło terytorium konsulatu Lux, w tym Paul d'Astorc de Montbartier i Goyrans.
Szlachetny Gabriel d'Arnoulet, właściciel domu w En Gil i kilku ziem w mieście, jest lordem Saint-Jean-de-Lugardès, małego konsulatu położonego na południe od Lux.
Dowódca z Renneville posiada ziemię i drewno w Lux na domenie En Danis. Według katastru Saint-Jean-de-Lugardès z 1633 r. jest on również właścicielem nieruchomości w tym drugim państwie, w tym małej posiadłości „La Commanderie”, dawniej zwanej Saint-Jean-le-Magré .
Działalność gospodarczaNie mniej niż cztery młyny do pasteli i trzy wiatraki w 1626 roku, sklepy, capelle (rodzaj przewiewnych szop do suszenia pasteli),… sugerują intensywną działalność handlową w Lux. Największymi właścicielami są Pol d'Astorg (we wsi), François d'Arnoulet (w Lozannie), Barthélémy Mazières (An Masières), Hoirs de Jean Mandinelly (we wsi), Hoirs de Raymond Dejean (An Brousse) Villefranche. W gospodarstwie Rau, który w 1626 r. był częścią konsulatu Saint-Jean-de-Lugardès, znajduje się również młyn pasteli.
Barthélémy Mazières jest kupcem. Posiada dom w solier , sklepy, capelles, wiatrak, gołębnik i wiele gruntów w miejscu zwanym An Masières. Około sto lat później, według dwóch aktów stanu cywilnego z 1730 i 1736 roku, młyn En Mazières przeszedł w ręce pana Gavaldy.
Pierwszymi młynarzami zidentyfikowanymi w pismach są w 1707 r. Raymonde Peyriolle wdowa Masières oraz Guillaume Maury i Marie Sicre jego żona. Ostatni znany, w 1799 roku, Antoine Fournel i Marie Castanet pobrali się, mieszkając w domu przy młynie En Mazières.
W 1626 r. w życiu gospodarczym Lux uczestniczą inni kupcy: François Darnoulet, Jean Bouie, Antoine i Jean Poulaille. Tereny targowe również: Jean Agarn de Vallègue, Paul Bosc de Caraman, Gilbert Campmas de Mourens, Jacques Casse de Toulouse.
Od 1678 do 1794 w różnych rejestrach stanu cywilnego jest również działalność związana z tekstyliami, jest wielu tkaczy płótna lub lnu (Pons, Vidal, Sentenac, Cazau, Duplas, Alba itp.) oraz krawców i krawców (Colombier rodziny, Jacques Massoulhié, Antoine Barlan).
Praca na ziemi jest w Luxie stałym elementem. O ile przemysł włókienniczy odegrał dużą rolę w historii gospodarki miasta, to praca ziemi pozostała ważna i stała i trwa do dziś.
Przegląd życia codziennegoLux wydaje się posiadać rekord liczby bliźniaków (48) urodzonych między 1674 a 1842 rokiem. Większość z tych dzieci przeżyła niestety tylko kilka dni.
Wojny napoleońskie wyrządzają szkody ludności. Jean Miquel jest „inwalidą żołnierzem” w wieku 31 lat (1803), wykonuje dorywcze prace w imieniu gminy. Również „żołnierz w stanie spoczynku” Étienne Lafont, który zmarł w wieku 25 lat (1809) w Saint-Jean-le-Maigre (Luks). François i Catherine Mazières dowiadują się o śmierci ich syna Józefa, który zmarł w dniu14 października 1806 rna polu bitwy pod Ienną. Był "fuzilier do 3 e spółka 2 e batalion 40 th pułku". Jean Picarel, urodzony w Lux, żołnierz, zakończył życie w szpitalu w „Mainz, oddział Mont Lourre” w wieku 22 lat.
Mieszkańcy metairie Al Commandaire przyjmują sieroty ze szpitala, zwłaszcza z La Grave do Tuluzy. Tak jest w przypadku małego Benoîta, karmionego przez przybranych rodziców Guilhaume Roux i Jacquette Andrieu.
Po rewolucji 1789 r. księża Lux kontynuowali rejestrację wydarzeń stanu cywilnego aż do grudzień 1791. Następnie, w 1792 roku, w rejestrze pojawiają się pierwsze wzmianki o „gminie”. W tym czasie Lux nie jest już zależny od Mourvilles-Hautes, tylko proboszcz Saint-Vincent (Pan Rougé), który służy miastu.
Od 19 lutego 1793, Guilhaume Sansus jest „Urzędnikiem publicznym i członkiem Rady Generalnej gminy dystryktu Lux Villefranche Department of Haute-Garonne”. Odpowiada za sporządzanie aktów stanu cywilnego w „publicznym pomieszczeniu domu wspólnego”. Będzie wspierany od14 stycznia 1796 rRaymonda Gamelcy "agent miejski". Obywatelką Reinier została ówczesna dama dworu Madame de Reinier.
Według Laurenta Fromentèze nazwę „Lugardes” tworzy związek „Luc” (toponim leśny) i „Gardes” (miejsce widokowe lub budynek warowny).
Saint-Jean-de-Lugardès to były niezależne seigneury . W XV -go wieku, Goyrans dodać do ich baronii (Lux, Saint Vincent, Saint-Jean-de-Lugardès).
Tuż po rewolucji, w 1790 roku, to małe miasteczko zostało przyłączone do Lux. Wcześniej Saint-Jean-de-Lugardès była również samodzielną parafią (przybudówka do Mourvilles-Hautes, jak Lux).
Dotarło do nas niewiele dokumentów dotyczących Saint-Jeana. Z różnych artykułów na temat La Dépêche (1960) wiemy o istnieniu kompozycji powstałej w 1633 roku, która obecnie zniknęła, co daje nam pewne informacje:
„Nieco ponad 341 arpentów. Przesyłka 36 funtów 7 centów. Terroir składa się z ziemi uprawnej, winorośli (mało) i pasteli, ale też wrzosowisk, hermesów, wrzosów, nieużytków i dużo drewna” .
W 1633 r. pastel poddano obróbce w „Métairie de Rou” (Rau), ale nie w „La Borio de Lux”, który był zależny od zamku.
Budynki z 1633Właścicielami w Saint-Jean de Lugardès w 1633 r. są:
Plus 30 innych małych właścicieli, mieszkańców sąsiednich parafii (Folcarde, Rieumajou, Mourvilles-Hautes, Vallègue, Saint-Assiscle i niektórzy z Tuluzy).
Pan (rodzina Astorg), pan Fabre i dowódca mają znaczną powierzchnię ziemi. Reszta posiadłości jest dość rozdrobniona, zwłaszcza wokół kościoła.
Skład Lux z 1626 r. dostarcza również pewnych informacji o Saint-Jean-de-Lugardès: Gabriel d'Arnoulet, pan Saint-Jean, posiada dom i ziemię w „En Gil” (Lux). Zauważ, że niejaki François d'Arnoulet jest kupcem i prowadzi młyn pasteli w Lux oraz dwa domy w Lozannie.
Liczba mieszkańców w spisie z 2011 r. waha się od 100 do 499, liczba radnych gmin w wyborach w 2014 r. wynosi jedenastu.
Gmina stanowiący część siódmego okręgu Haute-Garonne w społeczności gmin Terres du Lauragais i kantonie Revel (przed 2014 oddziałowej redystrybucji, Lux był częścią dawnej kantonie Villefranche-de-Lauragais i na CAP- gminy Lauragais ).
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
Marzec 2001 | 2008 | Franciszek Bressoles | ||
Marzec 2008 | 2020 | Gisele Bressoles | DVG | Na emeryturze |
marzec 2020 | W trakcie | Pierre Paul Bressoles | , | |
Brakujące dane należy uzupełnić. |
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1800 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. W przypadku gminy pierwszy kompleksowy spis ludności w ramach nowego systemu został przeprowadzony w 2007 r. W 2018 r. gmina liczyła 342 mieszkańców, co oznacza spadek o 2,84% w porównaniu z 2013 r. ( Haute-Garonne : +6,32 %, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego |
według ludności gminy lat: | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2009 | 2013 |
Pozycja gminy w wydziale | 417 | 404 | 402 | 400 | 388 | 298 | 286 | 296 |
Liczba gmin w departamencie | 592 | 582 | 586 | 588 | 588 | 588 | 589 | 589 |
Gospodarka miasta opiera się głównie na rolnictwie ( zboża : kukurydza , pszenica , słonecznik itp.).
Lux jest częścią akademii w Tuluzie .
Edukacja jest zapewniana przez międzygminnej grupy edukacyjnego dla klas od przedszkola do podstawowej z gminami Vallègue , Folcarde i Rieumajou . Klasy CP , CE1 , CE2 , CM1 i CM2 są dostępne w gminie Vallègue.
Szkoła
Sala imprezowa
Zbiórka i przetwarzanie odpadów z gospodarstw domowych i podobnych odpadów oraz ochrona i poprawa stanu środowiska prowadzone są w ramach wspólnoty gmin Terres du Lauragais .
Kościół Saint-Fabien i Saint-Sébastien
Stara wieża
Figura Niepokalanego Poczęcia