Santiago de Compostela | ||||
Heraldyka |
Flaga |
|||
Katedra w Santiago de Compostela . | ||||
Administracja | ||||
---|---|---|---|---|
Kraj | Hiszpania | |||
Status | Wspólny | |||
Wspólnota autonomiczna | Galicja | |||
Województwo | Prowincja A Coruña | |||
Hrabstwo | Hrabstwo Santiago | |||
Okręg sądowy. | Santiago de Compostela | |||
Budżet | 114 885 943,31 ( 2007 ) | |||
Mandat burmistrza |
Xosé Sanchez Bugallo (es) ( PSOE ) 2019-2023 |
|||
Kod pocztowy | 15 700 | |||
Demografia | ||||
Miły | - santiagués / esa, compostelano / a, picheleiro / a (es) - kompostellan / e (fr) |
|||
Populacja | 97 848 mieszk . (2020) | |||
Gęstość | 445 mieszkańców/km 2 | |||
Geografia | ||||
Informacje kontaktowe | 42 ° 52 ′ 00 ″ północ, 8 ° 33 ′ 00 ″ zachód | |||
Wysokość | 260 m² |
|||
Powierzchnia | 22 000 ha = 220 km 2 | |||
Odległość od Madrytu | 605 km | |||
Różnorodny | ||||
Światowe dziedzictwo | Stare Miasto ( 1985 ) | |||
Święty patron | Święty Jakub | |||
Lokalizacja | ||||
Geolokalizacja na mapie: Galicja
| ||||
Znajomości | ||||
Stronie internetowej | www.santiagodecompostela.org | |||
Santiago de Compostela (w języku galicyjskim i hiszpańskim : Santiago de Compostela ) to gmina ( concello ) położona w prowincji La Coruña , we wspólnocie autonomicznej Galicja ( Hiszpania ), w połowie drogi między La Coruña i Pontevedra . Jest stolicą comarki o tej samej nazwie i wspólnoty autonomicznej . Jako taki jest gospodarzem domeny rządu ( Xunta de Galicia ) i parlamentu gminy. Miał 95,671 mieszkańców w 2012 r .
Pielgrzymka do grobu Jakuba, syna Zebedeusza, był jednym z najważniejszych w chrześcijaństwie w średniowieczu , wraz z tymi, do Jerozolimy , Rzymu i Tours . Praktycznie zniknął w XIX -tego wieku, przeżywa odrodzenie zapałem od końca XX th wieku, promowane w szczególności przez instytucje europejskie. Tym samym w 1985 roku Santiago de Compostela otrzymało Prix de l'Europe .
Katedra jest romański kościół , ale później został powiększony i modyfikowany w innych stylach.
Santiago de Compostela znajduje się w Galicji, w północno-zachodniej Hiszpanii, w pobliżu Oceanu Atlantyckiego . Cieszy się klimatem oceanicznym , charakteryzującym się łagodnością i wilgotnością przez cały rok.
W IX th century, w zależności od historii opowiedzianej w Concordia Antealtares napisany około 1077 roku, mieszkał pustelnik imieniem Pelayo (Pelagiusz), którzy otrzymali objawienie lokalizacji grobu St. Jacques , zgłoszonych przez nadprzyrodzone światło. Zaalarmowana, biskup Iria Flavia (obecnie Padrón ), Théodomir, decyduje się na trzech dni czuwaniu i modlitwie i zamówień wykopów, w którym „święte ciało” został znaleziony.
Concordia de Antealtares jest umowa między klasztoru San Pelayo i biskup Diego Peláez gdy nowy budynek - jedno wiemy dzisiaj - został zbudowany na tej samej stronie.
Kronika Turpin (znany jako XVIII -tego wieku Pseudo-Turpin , kiedy zobaczyliśmy, że był to fałszywy) został napisany około 1120. To wspomina, jak Karol Wielki , odpoczynku w Aachen , St. Jacques otrzymał rozkaz, aby przyjść i dostarczyć jego grób następnie w rękach Maurów. Apostoł jako drogę wskazuje Drogę Mleczną lub Drogę św . Jakuba . Karol Wielki posłuchał i dostarczył grób, ale po powrocie poniósł druzgocącą klęskę Roncesvalles . Niektóre rękopisy zawierają wykaz miejsc, w których czczone są ciała męczenników z Roncesvalles. Kronika ta, poszerzona o relację z Przekładu i uzupełniona relacją o dwudziestu dwóch cudach , została skopiowana w licznych rękopisach rozsianych po całej Europie. Około 1160 r. rękopis Composteli (zwany Księgą św. Jakuba lub Liber sancti Jacobi lub Codex Calixtinus ) zebrał wszystkie te teksty i został uzupełniony obszerną częścią kazań i liturgii oraz Przewodnikiem pielgrzyma przypisywanym Aimery'emu Picaudowi . Przewodnik ten nie pojawia się w żadnym innym rękopisie przypisywanym apostołowi Jakubowi Większemu . Miasteczko Compostela stał się miastem w początkach XI -tego wieku.
Porzucono hipotezę, zgodnie z którą „Campus stellarum”, czyli „pole gwiazd”, byłoby źródłem nazwy „Compostela”.
Samo miasto byłoby miejscem kultu druidów . Rzymianie założyli tam mauzoleum. Przypuszcza się, że istniało miasto i nazywało się Asseconia .
Miasto wydaje się być centrum wielu małych portów galicyjskich, takich jak Padrón , dawniej Iria Flavia , gdzie puszczano łodzie rybackie lub handlowe. W tym regionie powstała już tradycja świętości, ponieważ wierzono, że Padrón posiadał święte kamienie.
To na pewno był chrzest the í ST do III th century , a potem zapomniane, po prześladowaniach chrześcijan .
Święty Jacques Matamore, „zabójca Maurów”, patron Hiszpanii
Już bardzo wcześnie, w 785 roku, św. Jakub został przedstawiony jako zbawiciel chrześcijańskiej ortodoksji i patron Hiszpanii przez mnicha Beatusa de Liebana, który schronił się w górach Asturii : „Wspaniały przywódca Hiszpanii, nasz protektor i patronem naszego kraju ”. I na koniec VIII th century rozpowszechnione w chrześcijańskiej poematu, który daje kręgi St. Jacques jako patrona w Hiszpanii cierpienia .
To prawdopodobnie z XI -tego wieku, że rysuje obraz spadającego świętego Rider w niebie. Zgodnie ze zwyczajem, hiszpańskie kroniki budują jego legitymizację kilka wieków wstecz: zabójca Maurów, święty, urodził się w bitwie pod Clavijo, za panowania króla Ramiro I st (842-850). Może Matamore urodzili się tylko po to, by zatrzymać w Hiszpanii Galicjan, którzy tłumnie wyjechali do Jerozolimy, dając im ten wizerunek Matamore, równie prestiżowy jak krzyż krzyżowców? W 1099 papież Pascal II wezwał duchowieństwo i króla Alfonsa VI, aby zaradzić temu exodusowi. Pisze: „Zabroniliśmy rycerzom twojego królestwa i tym, którzy strzegą granic królestw najbliższych, udać się do Jerozolimy… Niech nikt im nie zarzuca tego powrotu jako hańby ani nie ośmiela się ich oskarżać przez niektóre środki oszczerstwa. Wszystkim Wam raz jeszcze nakazujemy z całych sił walczyć z Maurami rezydującymi na Waszych ziemiach”.
Alfons VI (1072-1109) Od 1078 r. Alfons VI, który został królem Kastylii, Leonu i Galicji, rozpoczął politykę sojuszy z Burgundami. W 1080 ożenił się z Constance, siostrzenicą świętego opata Cluny, Hugues. Toledo zdobyte w 1085 roku, Alfons VI wydaje swoją córkę Urracę za mąż za Raymonda, syna hrabiego Burgundii. Ale Raymond zmarł w 1108, Alfons VI w 1109. Spadkobiercą korony, Alfons-Raymond, urodzony w 1105, jest trzyletnie dziecko, przyszły król Kastylii, Alfons VII.
Alfons VII (1105-1157) Następca tronu, jego mniejszość była zaniepokojona ponownym małżeństwem jego matki, królowej Urracy, z królem Aragonii, który miał plany dotyczące królestwa. Wspierany przez swoich ojców chrzestnych i wychowawców, biskupa Composteli Diego Gelmirez i przyszłego papieża Calixte II, niemowlę zostało ogłoszone królem Kastylii i Leonu (w tym Galicji) w 1112 roku. W 1135 ogłosił się cesarzem Hiszpanii, spadkobiercą Karola Wielkiego.
Alfons VIII (1155-1214) Alfons VIII jest wnukiem króla Alfonsa VII, syna Sancho III. Aby ustalić jego legitymację, w 1157 r. napisano Kronikę Alfonsa VII , opowiadającą o tym, jak jego dziadek był następcą Karola Wielkiego. Ale sytuacja nie była już taka sama: książę Akwitanii Guillaume X, który zmarł w 1136 roku, wydał swoją córkę Aliénor za mąż za króla Francji Ludwika VII. Jednak Księstwo Akwitanii nie jest przyłączone do domeny królewskiej, a Aliénor pozostaje księżną. Po przerwie między małżonkami księżna Akwitanii została przez drugie małżeństwo królową Anglii Henrykiem Plantagenetem (1152). Hiszpania nie straciła nadziei i dała za żonę Alfonsowi VIII, w 1177 roku, Eleonorę angielską, córkę Henryka II Plantageneta i Eleonory Akwitanii. Przywiozła mu w posagu hrabstwo Gaskonia, co ostatecznie urzeczywistniło część nadziei Alfonsa VII. Alphonse nigdy jednak nie mógł przyłączyć hrabstwa Gaskonii do korony Kastylii.
Jeśli Saint-Jacques nie zostało podbite przez Maurów, zostało jednak zdobyte i splądrowane w 997 roku przez Muhammada ibn Abî Amira znanego jako el-Mansour, al-Manzor po hiszpańsku, co po arabsku oznacza „zwycięski” . Ten watażka kalifa Kordoby Hicham II przed podpaleniem bazyliki kazał oderwać drzwi i dzwony, które jeńcy chrześcijańscy musieli przetransportować do Kordoby, gdzie były przechowywane w wielkim meczecie. Jedynie grób apostoła Jakuba Większego , towarzysza Jezusa Chrystusa , nie został naruszony.
W chrześcijaństwie panowała wielka konsternacja. Potężny zakon Cluny zorganizował pomoc na całym chrześcijańskim Zachodzie. Wydarzenie to miało na długo poruszyć wyobraźnię: są to te same dzwony, które inni więźniowie, tym razem muzułmanie, przetransportują do Toledo , gdy Kordobę zdobył w 1236 r . król Kastylii i Leon Ferdynand III .
W 1075 r . wybudowano tu romański kościół . Miasto zostało podniesione do rangi siedziby biskupiej przez papieża Urbana II w 1095 roku . Jej pierwszym biskupem był kluniak.
Calixte II tworzy Saint-Jacques-de-Compostelle (którego królem jest jego brat Rajmund z Burgundii ), święte miasto tego samego porządku co Jerozolima i Rzym . Zbudował katedrę ze swoim bratem. Podnosi pisanie Księga świętego Jakuba , aby zapewnić oddanie do Apostoła z Chrystusem , St Jacques le MAJEUR , przyszedł do ewangelizowania z Cesarstwa Rzymskiego do St Jacques de Compostela, w I st wieku i którego święte relikwie spoczną w nowej katedry. Promuje pielgrzymkę do Santiago de Compostela w całej Europie .
W 1120 r. Diego Gelmírez został mianowany arcybiskupem i legatem, w tym czasie Santiago de Compostela rywalizowało z arcybiskupstwem Toledo .
Santiago, w swoim średniowiecznym murze, tak jak widział to Aimery Picaud i jakim pozostał przez wieki, miało kształt serca pochylonego nieco na zachód. Jeśli zachowały się bardzo rzadkie ślady jego obudowy, jego okrągły profil pozostaje idealnie narysowany. Można nią podążać od Puerta del Camino lub Porte de France , gdzie wznosi się tzw. Kalwaria „Homo Santo”.
w rozdziale IX; Charakterystyka miasta.
Pomiędzy dwiema rzekami, z których jedna nazywa się Sar, a druga Sarela, wznosi się miasto Compostela; Sar znajduje się na wschodzie, między Górą Radości a miastem; Sarela na Zachód.
Miasto ma siedem bram lub wejść. Pierwsza nazywa się Porte de France; drugi Porte de la Peña; trzecia, drzwi pod braćmi; czwarta, Porte de Saint-Pèlerin; piąta, Porte des Fougeraies, która prowadzi do „Petronusa”; szóste, drzwi „Susannis”; siódme, drzwi „Macerelli”, którymi do miasta wjeżdża drogocenny trunek Bachusa.
1900 | 1930 | 1950 | Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | 2004 | 2006 |
---|---|---|---|---|---|
24 120 | 38 270 | 55 553 | 82 404 | 92 298 | 93 458 |
Stare miasto w Santiago de Compostela * Światowe dziedzictwo UNESCO | |
Kraj | Hiszpania |
---|---|
Rodzaj | Kulturalny |
Kryteria | (i) (ii) (vi) |
Numer identyfikacyjny |
347 |
Obszar geograficzny | Europa i Ameryka Północna ** |
Rok rejestracji | 1985 ( 9 th sesji ) |
w rozdziale IX; paragraf I, Kościoły miasta.
W tym mieście jest dziesięć kościołów, z których pierwszy jest kościołem najwspanialszego apostoła Jakuba, syna Zebedeusza, który, położony w środku miasta, świeci chwałą; drugi, wzniesiony ku czci błogosławionego apostoła Piotra, to opactwo mnichów położone w pobliżu Chemin de France; trzeci, Saint-Michel, nazywany Cysterną; czwarty, wzniesiony ku czci św. Marcina biskupa, nosi nazwę Pinario; to także opactwo mnichów; piąty, Trójcy Świętej, przyjmuje pochówek pielgrzymów; szósta, poświęcona św. Suzanne, dziewicy, znajduje się w pobliżu drogi „Petronus”, siódma św. Feliksowi, męczennikowi; ósmy św. Benedykta; dziewiąty do św. Pelagiusza, męczennika, znajduje się za bazyliką św. Jakuba; dziesiąta, poświęcona Marii Pannie, znajduje się za kościołem św. Jakuba i ma wejście do tej bazyliki między ołtarzem św. Mikołaja a ołtarzem Świętego Krzyża. O Convento de San Paio de Antealtares
Założony w IX XX wieku do domu relikwie św Jacques obecnie katedra jest jednym z najstarszych klasztorów w mieście.
O mosteiro de San Martín Pinario
Klasztor św. Marcina Pinario to dawny klasztor benedyktynów, największy w Galicji. Obecny budynek, najważniejsze miasta po katedrze, datowany XVII th wieku , znajduje się kościół z XVI th wieku . Jego fasada, skomponowana jak ołtarz Plateresque i poprzedzona podwójnymi schodami, wychodzi na uroczy mały plac Plaza de San Martín.
Wnętrze uderza wielkością jednonawowej, sklepionej kasetonową kolebką i oświetlonej na sposób bizantyjski latarnią bez bębna. Ołtarz ołtarza głównego, w najbardziej żywiołowym stylu churrigueryjskim, został zaprojektowany przez wielkiego architekta Fernando de Casas y Novoa (1730). Zwróć uwagę na dwie barokowe ambony z podwójnymi płytami rezonansowymi w kształcie żarówki. Schody w eleganckim przewodów kopułki do trzech krużganków ( XVI th - XVIII th wieku ) do takiej procesji.
Wychodzimy na Plaza de la Inmaculada, gdzie fasada klasztoru stawia na kolosalny porządek, wielkie doryckie kolumny pogrupowane w pary wznoszą się od ziemi do korony.
Klasztor Saint-Pelagius i Muzeum Sztuki Sakralnej
Klasztor św Pelágio została założona przez Alfonsa II Wstydliwego (759 - król Asturii 791-842), ale obecny budynek, nieco surowy, datowany na XVII th i XVIII -tego wieku. Jedna ze stron budynku biegnie wzdłuż Plaza de Quintana. Wewnątrz należy zatrzymać się na marmurowym i bardzo trzeźwym Ołtarzu Apostoła, który podobno został konsekrowany przez uczniów apostoła Jakuba. Warto również odwiedzić małe Muzeum Sztuki Sakralnej (Museo de Arte Sacro).
W kaplicy klasztoru San Pelayo, La Virgen de la 0, galicyjskie przedstawienie Matki Boskiej Zwiastowania.
Kościół Sainte-Marie du Sar
Kościół Sainte-Marie du Sar znajduje się na obrzeżach miasta, do którego prowadzi rue Castron Douro. Sięga XII, XX wieku, uderza w zewnętrzną przyporami dodanych do XIII p wieku. Siła tego ostatniego nie okaże się zbyteczna, gdy zaobserwujemy wewnątrz uderzające wylewanie się filarów pod działaniem pchnięć wywieranych przez sklepienie.
Z towarzyszącego mu krużganka zachowało się jedynie skrzydło przylegające do kościoła, którego bliźniacze arkady, ozdobione kwiatami i roślinnością, odznaczają się wielką elegancją.
Katolicki Szpital Monarchy
Szpital ten został zbudowany od 1501 roku na polecenie Ferdynanda Aragońskiego i Izabeli Kastylii, aby pomieścić pielgrzymów i zastąpić stary szpital, który znajdował się wówczas na obecnym Plaza de la Azabachería. Został zbudowany w stylu Plateresque w latach 1501-1512 przez Enrique Egasa (1455-1534), hiszpańskiego architekta pochodzenia flamandzkiego. Jej długą fasadę zdobi imponujący portal plateresco , a kute żelazo i kolumny kaplicy odznaczają się wyjątkowym kunsztem. Jego plan jest planem wszystkich ówczesnych szpitali. Krzyż wpisany w kwadrat, który wyznacza cztery eleganckie patia Plateresque .
Szpital ten, który stał się paradorem, nadal spełnia swoją funkcję noclegową w służbie podróżnika, choć ma charakter luksusowy. Każdego dnia około piętnastu pielgrzymów, zaopatrzonych w swoją Compostelę , jest wpuszczanych do kuchni po darmowy posiłek.
Ratusz.
Naprzeciwko katedry, to mieści się w dawnym pałacu Raxoy którego bardzo klasyczny fasada została powierzona XVIII -tego wieku francuski Charles Lemaur. Służy również jako siedziba prezydium junty galicyjskiej .
Kolegium Saint-Jérôme.
Znajduje się na południowej stronie placu, budynek z XVII -tego wieku zachowuje elegancką portal XV th wieku z silnymi wspomnieniach romańskich.
Pazo de Xelmirez.
Znajduje się na lewo od katedry, mieści arcybiskupstwo. Widzimy Niektóre pokoje pałacu XII -go wieku i okresu gotyku.
Zamówiony przez biskupa Gelmíreza w 1120 r. Pałac Gelmírez (el Palacio de Gelmírez) jest uważany za jeden z najbardziej niezwykłych okazów architektury romańskiej. Terminy elewacyjne z XVIII -tego wieku ; wnętrze jest proste i surowe, ale niezwykle eleganckie. Sala bankietowa, zwana Salón Sinodal (Sala Synodalna), o długości ponad 30 m, jest podtrzymywana przez rzeźbione sklepienia ostrołukowe i ma tylko jeden centralny łuk, Łuk Pałacu. Bankiet weselny Alfonsa IX de León odbywa się w płaskorzeźbie na ślepej uliczce.
Muzeum Pobo Galego.
Muzeum Galicyjski Ludowej zajmuje dawny klasztor Santo Domingo de Bonaval, który został założony na początku XIII th wieku , ale którego obecna struktura daty z XVII th - XVIII -tego wieku . Sale zorganizowane są tematycznie (morze, rzemiosło, wieś i popularna architektura), dzięki czemu można obserwować ewolucję, jaka zachodziła na przestrzeni wieków. Należy również wspomnieć o schodach trójobrotowych z kilkoma rampami i bez podparcia. W sąsiednim kościele mieści się panteon znamienitych Galicjan.
Po stronie Platerías Casa del Deán i Casa del Cabildo (domy Dziekana i Kapituły), barokowe.
Miasto Kultury ( Cidade da Cultura ), zbudowane przez amerykańskiego architekta Petera Eisenmana , otworzyło swoje pierwsze budynki dla publiczności w dniu11 stycznia 2011. Ten projekt, o początkowym koszcie około stu milionów euro, przyjęty w 1999 r. przez Manuela Fragę, obejmujący bibliotekę narodową, archiwa narodowe, centrum badań nad dziedzictwem kulturowym, muzeum historyczne i muzeum sztuki międzynarodowej, wciąż nie został ukończony, pomimo obecny koszt czterokrotnie wyższy niż koszt początkowy. Po dwunastu latach pracy cztery z sześciu planowanych budynków otworzyły swoje podwoje. Ostateczny koszt tego projektu, wraz z dwoma pozostałymi budynkami, może sięgnąć 600 milionów euro. Koszt utrzymania tych wciąż pustych budynków wynosi około 4,5 miliona euro rocznie. Obecny prezydent regionu Alberto Núñez Feijóo uważa to miejsce za jedno z najważniejszych miejsc kulturalnych na świecie.
Praza do Obradoiro.
Plac Obradoiro to plac przed główną fasadą katedry i ratuszem. Katedra wieże rozciągania krótszą krawędzią skierowaną Rajoy Palace (el Pazo Raxoy) Seminarium XVIII th century pochodzenie, że w dzisiejszych czasach, za eleganckim neoklasyczną fasadą budynków Ratusza. Po lewej stronie, naprzeciwko katedry, gotyckie i renesansowe mieszania stylów, stoi Inn Królów Katolickich (o Hostal Dos Reis Católicos) zbudowany w XVI th wieku do domu pielgrzymów. Naprzeciwko jest Colexio San Xerome, który pochodzi z końca XV -go wieku i domów szczątki rektora uniwersytetu w mieście. Te cztery kontrastujące ze sobą budynki tworzą monumentalny zespół
To prawdopodobnie miejsce, w którym robotnicy mieli swoją witrynę.
Praza da Quintana.
Plaza de la Quintana (la Praza da Quintana), znajdujący się przy łóżku, za katedrą i Plaza de l'Obradoiro (la Praza do Obradoiro), różni się stylem i charakterem. Ożywia go życie studenckie.
W dolnej części graniczy z dawnym kapitularzem (presbiterio), z stonowanymi i dobrze rytmicznymi arkadami, a w skrzydle, w zamian za kwadrat, rozciąga się długa, surowa fasada klasztoru Sant Pelayo, której surowe ściany zdobią okna zakratowane pięknymi starymi kratami.
Naprzeciwko, przebijając ścianę przy łóżku katedry, Porte du Pardon lub Porte Sainte.
Na szczycie wielkich schodów, dom z Treille (Casa da Parra) jest piękny barokowy budynek z końca XVII th wieku . Naprzeciw, lot z konkretnych kroków, pokryte bluszczem i obejmuje jednego końca placu, zanurzone w casa Conga, pochodzący z XVIII th wieku .
Praza da Inmaculada.
Rúa das Casas Reais prowadzi do spełnienia, przed północnymi drzwiami katedry, na Plaza de la Inmaculada, który bardzo się zmienił od czasów Przewodnika Pielgrzyma. W średniowieczu istniał duży targ zwany el Paraiso (Raj), którego wymiary, pod względem długości i szerokości, odpowiadały tiro de pedra ("kamiennemu strzałowi").
Przy wejściu na plac znajdowała się godna podziwu fontanna Sancti Jacobi, która według Aimery Picaud w swoim Przewodniku Pielgrzyma „nie miała sobie równych na całym świecie”.
Został zbudowany przez Bernard, skarbnika Saint-Jacques w 1122 i zniszczony w XV -go wieku .
Plac Obradoiro.
Katedra w Santiago de Compostela widziana z placu Obradoiro.
Kadzielnica katedry.
Plac Quintana.
Plaza da Inmaculada.
Drzwi wejściowe do sanktuarium.
Rua das Casas Reais (domy królewskie), gdzie jest szpital San Miguel zniknął, opiekowała pielgrzymów z XVI th wieku . Dzisiaj dwa sanktuaria neoklasycystycznym z XVIII th stulecia : w bocznej ulicy w lewo Santa Maria do Camino, a następnie w ulicę po prawej kościół las Animas (dusz). To prowadzi do placu, Plaza Cervantes dawnego ratusza (barokowy, XVII th century ) stoi. Nieco za nim neoklasycystyczny kościół San Benito del Campo.
Poniższa Rúa Azabachería przechodzi między dwoma starymi domami, Casa da Troia, wychodząc na boczną uliczkę, Casa da Parra. Drugim jest barokowy i XVIII th wieku . W pierwszym, niedawno odrestaurowanym, mieści się romantyczne muzeum. Popularny internat dla studentów, służył jako tło dla powieści Casa de Troia autorstwa Alejandro Péreza Lugina .
Prowadzi ona do plaza de la Inmaculada, naprzeciwko północnych drzwi katedry, tego słynnego Puerta del Paraiso, bramy raju.
La Rua do Marmoutier. Na tej malowniczej ulicy można zobaczyć stare kolegia (Fonseca), sklepy i typowe bistra.
La Rua do Vilar. Idąc w górę w kierunku katedry, graniczy z arkadami i starymi domami, podobnie jak równoległa, bardziej handlowa ulica, Rúa Nova.
To na tej ulicy, przy 43, znajduje się Oficina de Turismo - 15705 Santiago de Compostela. Jak również ich otrzymania Pilgrim, na n ° 1, przy czym Delegado de Peregrinacións - Acollida do Peregrino .
Rúa San Pedro
Aleja
Rua Nova
Rúa das Orfas, widzimy dzwonnicę klasztoru
Pazo nie zaznaczono Santa Cruz, dom z XVI -tego wieku .
Pazo de Fonseca, renesansowy budynek, który znajdował się w XVI -tego wieku , pierwszy uniwersytet, który nadal mieści bibliotekę uniwersytecką.
Uniwersytet 1769 , który stał się wydziałem historii i geografii.
Porta de Mazarelos, jedyna brama miejska, która zachowała fragment średniowiecznego muru.
Kaplica San Lázaro , w dzielnicy o tej samej nazwie, przy wjeździe do miasta, przypomina, że był tam szpital dla trędowatych.
Ulica dos Concheiros, teraz szeroka i otoczona nowoczesnymi domami, jest ulicą nosicieli konch, przegrzebków i niewątpliwie także kupców, którzy im je sprzedawali.
Plac Kalwarii San Pedro otwiera się na ulicę o tej samej nazwie, która, wąska między domami od jednego do dwóch pięter, zachowała dawny charakter. Byli tam kantorzy, kupcy i karczmarze. Po lewej kaplica San Roque i kościół San Pedro.
Plac Porta do Camiño (brama drogi), otwiera się na skrzyżowaniu dwóch dużych bulwarów peryferyjnych, które podążają za zarysem starego ogrodzenia, rùa de Virxe da Cerca i rùa das Rodas, ta brama daje dostęp do starego miasta.
El Paseo da Ferradura. To zalesione wzgórze na przedłużeniu miasta jest miejscem spacerów, z którego ma się dobrze skomponowany widok na katedrę i miasto.
O cruceiro ("Kalwaria") powiedział Homo Santo lub cruceiro Bonito (Piękny Krzyż).
Na Puerta del Camino, zwany także Puerta Francigena, pielgrzym może zobaczyć piękną Cruceiro (męczeństwa) z XIV th wieku , ozdobiona trzynaście scen wyryte w kamieniu, O Cruceiro zrobić Homo Santo (Próby Man Stolicy).
Z tą męką wiąże się legenda. Święty Człowiek miałby się nazywać Jean Touron. Niesłusznie skazany po zbrodni, byłby przywódcą ludowego buntu i poprowadził w kierunku miejsca tortur, zwrócił się do Dziewicy, przechodząc przed jednym ze swoich obrazów i powiedział do niej: „chodź. vaime ”( “ Przyjdź i bądź moim zabezpieczeniem ”). Inwokacja, od której miała pochodzić nazwa ulicy i klasztoru Bonaval. Współczująca Dziewica udzieliła mu wtedy łaski natychmiastowej śmierci, oszczędzając mu w ten sposób niesławny koniec, który natychmiast uznano za cud…
To cruceiro było do 1965 roku w Lavacolla .
Zwiedzanie Hiszpanii przylotów
1 Wydanie źródłowe, tłumaczenie Codex calixtinus
2 studia historyczne Historical
3 przewodniki
4 Piękne ilustrowane książki
Poprzedni etap (4,5 km pieszo) Monte do Gozo |
Pielgrzymka do Santiago de Compostela (0 km do Santiago de Compostela) Camino francés |
Następny krok - |