| Kronika Pseudo-Turpin | |
| Autor | Anonimowy |
|---|---|
| Kraj | Francja |
| Uprzejmy | chanson de geste |
| Data wydania | XI p wiek - XII p wieku |
Kronika Turpin lub Pseudo-Turpin , albo Kronika Karola i Roland (łac Historia Karoli Magni i Rotholandi ) jest francuskim napisany XI th i XII th century, którego autor jest nieznany, udając narracji wyczynach Karola pisemnej przez biskupa Turpina , współczesnego temu ostatniemu.
Znanych jest około stu rękopisów. Najstarszy jest zawarty w Codex Calixtinus , gdzie stanowi Księgę IV Księgi Świętego Jakuba , zbiór tekstów na rzecz pielgrzymki do Saint-Jacques de Compostelle . Jednak uznając charakter apokryficzny prac, które nie mogły zostać napisane przez współczesny Karola, kanonicy Compostela oddzielone kronice reszty rękopis w XVII -tego wieku i były podłączone do udziału.
Podczas gdy Chanson de Roland zabija biskupa Turpina podczas bitwy pod Roncesvalles , Kronika Turpina sprawia, że przeżyje on swoje rany. To więc on jest przedstawiany jako autor dzieła. Właściwie książka została napisana w XI TH lub XII th wieku, w każdym razie przed 1166 na siedem rozdziałów książki są cytowane w „życiu Karola” opublikowanym z okazji kanonizacji cesarza przez anty-papieża Pascal III w 1165. Gaston Paris , zwłaszcza w pracy opublikowanej w 1865 roku, widzi dzieło napisane przez dwóch różnych autorów, jedna w XI -tego wieku, a drugi w XII th wieku . Dla Josepha Bediera praca została opublikowana przez jednego autora między 1125 a 1165 rokiem. Meredith Jones uważa, że praca znacznie różni się od reszty Księgi św. Jakuba i że musi pochodzić z prostszego tekstu napisanego około 1120 lub 1130 roku. W sumie dzieło mogło być zbiorem różnych dzieł, niektóre związane z nabożeństwem do św. Jakuba, inne poświęcone różnym wyczynom Karola Wielkiego i Rolanda.
Kronika po raz pierwszy opowiada o pierwszej wyprawie Karola Wielkiego do Hiszpanii (rozdziały od I do IV). Święty Jacques ukazuje się Karolowi Wielkiemu i wzywa go, by przyszedł i uwolnił Camino de Santiago od okupujących ją Saracenów . Gdy wyprawa zakończyła się sukcesem, cesarz powrócił do Francji, gdzie ufundował kościoły pod wezwaniem św. Jakuba.
Jednak król z Afryki, Agoland, pustoszy Hiszpanię (rozdziały od VI do X). Karol Wielki podejmuje zatem drugą ekspedycję, ale Agoland przybywa, aby doprowadzić wojnę do Akwitanii, Agen i Saintes. Ostatecznie pokonany, schroni się w Pampelunie, skąd nadal prowokuje cesarza.
Karol Wielki zebrał wówczas wszystkie siły swojego imperium (rozdziały od XI do XXVII), ostatecznie zabił Agoland i zebrał sobór w Composteli, który stał się jedną z trzech głównych siedzib apostolskich świata chrześcijańskiego wraz z Rzymem i Efezem . W drodze powrotnej Karol Wielki pada ofiarą ataku prowadzonego przez dwóch saraceńskich królów, przy współudziale Ganelona : w bitwie pod Roncesvalles ginie Roland .
Wreszcie (rozdziały od XXVIII do XXXIII) Karol Wielki rozdał ciała męczenników z Roncesvalles między kilka kościołów francuskich i zebrał nowy sobór w Saint-Denis. W końcu wycofał się do Aix-la-Chapelle . Epilog, przypisywany papieżowi Calixte II , opowiada o śmierci Turpina.
Ze względu na swój wielki sukces w średniowieczu Kronika Pseudo-Turpina podlegała zmianom, zwłaszcza w Walii i świecie anglo-normandzkim.
Jednym z tych wariantów jest Chronique Saintongeaise, reprezentowany w trzech rękopisach. Historia jest tam wzbogacona o wiele szczegółów odnoszących się do regionu Saintes i związanych z zestawem tekstów pt. „Tote the history of France”.