Gonfaron

Miasto jest najbardziej znane z legendy o latającym osiołku. Legenda ta łączy wioskę ze świętym Quinis, jej patronem. Kaplica górująca nad wioską nosi nazwę kaplicy św. Wzmianka o „latającym osiołku” jest używana zarówno w szyldach sklepowych, jak iw nazwach lokalnych stowarzyszeń.

Święto latających osłów obchodzone jest w kwietniu. Pod koniec dnia wybudowany na tę okazję osioł zostaje spalony. Z biegiem czasu narodziło się kilka wersji legendy. Najsłynniejsza legenda jest taka: w wiosce znajduje się kaplica nosząca imię jej patrona, świętego Quinisa. Tradycja głosiła, że ​​miejscowi zbierali się na procesję do kaplicy, więc miejscowych poproszono o oczyszczenie ulic, przez które będzie przechodzić procesja. W 1645 r. „zrzędliwy” Gonfaronnais odmówił, nigdy nie wiedzieliśmy dlaczego, wykonania tego dzieła czystości i po prostu wykrzyknął: „Jeśli święty Quinis uzna, że ​​przejście jest zbyt brudne, będzie musiał tylko przez nie przeskoczyć! ”. Według niektórych dodał kilka uwłaczających uwag.

Gmina zleciła wykonanie niezbędnych prac władzom. Zabawa odbyła się w radości i dobrym humorze, ale incydent pozostał jednak w pamięci mieszkańców... Jakiś czas później starzec wracając ze wsi na swoim osiołku, zszedł ze stoków Carnaraute (lokalna nazwa od góra górująca nad Gonfaron na północy). Ale jego bestia, zirytowana przez muchy, nagle przyspieszyła. Tak bardzo, że opuszczając swoją ścieżkę, zawisła nad wąwozem, podczas gdy jej żałosny jeździec został brutalnie rzucony na ziemię. Od razu wiadomo, że jego nieszczęście wywołało radość i śmiech całego kraju, a wszyscy wykrzyknęli: „  Dobrze zrobiono, święty Quinis go ukarał, jego osioł ukradł  ”.

Ta legenda, niezależnie od wybranej wersji, jest bezpośrednio powiązana ze znanym wyrażeniem: „Gonfaronowi osły kradną / Gounfaroun leis ai volon  ”, mającym na celu wskazanie jego rozmówcy, że w nic nie wierzy się, że nie dajemy się zwieść właśnie zostało powiedziane. Oryginalne wyrażenie w języku prowansalskim gra na homofonii między Gounfaroun i gounfaloun lub gounfaroun , słowo oznaczające sztandar. A na wietrze powiewa sztandar, jak legendarny osioł.

Święty Quinis , patron Gonfarona, urodził się w Vaison-la-Romaine ( Vaucluse ) około 500 roku. Nazywano go „Quenin” lub „Quinidius” (po łacinie). Jego rodzice byli bardzo pobożnymi chrześcijanami, a ojciec zajmował ważne stanowisko w gminie. Jej matka odbyła kiedyś pielgrzymkę do Arles i tam usłyszała głos zapowiadający, że będzie miała syna, który będzie biskupem i dokona wielu grzesznych nawróceń i cudów.

Quinis został ochrzczony od urodzenia i wychowany w religii chrześcijańskiej przez bardzo dobrych nauczycieli. Bardzo dobry uczeń, uczył się na zajęciach: gramatyki, łaciny, arytmetyki, muzyki. Kiedy był starszy, biskup Vaison wysłał go, aby ukończył edukację w klasztorze Îles de Lérins (wyspy naprzeciwko Cannes ) , który istnieje do dziś. Zakonnicy prowadzili tam bardzo znaną i bardzo dobrą szkołę, w której kształcili uczonych, księży, a nawet biskupów.

Quinis opuścił więc Awinion , Brignoles , Besse-sur-Issole , Gonfaron. Przemierzał miasta i wieś, sypiając u chłopów lub w karczmach. Z miłością i łagodnością głosił ewangelię Jezusa ludziom, których spotykał na swojej drodze. Przemawiał do oraczy, plantatorów winorośli, pasterzy, drwali i uczył ich miłosierdzia i miłości Boga. Radził im porzucić kulty pogańskie, odziedziczone po Rzymianach.

Ponieważ Vaisonnais pozostali w Gonfaron i nawrócili ludność, ten ostatni w X wieku wybudował na jego cześć kaplicę . Znajduje się na szczycie starej wioski; przeżywa wiele nieszczęść. To po raz pierwszy w XVI został zniszczony XX wieku podczas wojen religijnych i przywrócony w 1638 oraz w 1849 roku , nieco niższy niż poprzednio. Jeszcze czterdzieści lat nowy projekt odnowienia jest narzucona, wówczas XX th century ostateczny remont był konieczny. Co roku w lutym parafianie ze wsi obchodzą swoje święte święto podczas nowenny . Trwało to jak na święto osła, odbywa się pod koniec marca, a figura św. Quinis towarzyszy mu w procesji do kaplicy.

Osobowości związane z gminą

• Malarz Janusz de Rola mieszkał w Gonfaronie od 1981 roku do śmierci. Jego imię nosi most.
• Kierowca Henri Julien  (in) , urodzony w 1927 roku , który w 1968 roku stworzył zespół wyścigowy AGS Automobiles Gonfaronnaises Sportives . Ta marka udział w niezliczonych konkursach w Formule Francji , Formula Renault , Formula 3 , Formuła 2 , Formuła 3000 , a nawet Formuły 1 od 1986 do 1991 roku . To z jego inicjatywy powstał Circuit du Var au Luc , z którego zespół korzysta do dziś. AGS przeżył swoje odejście z Formuły 1, już w 1992 roku pomysł wykorzystania sprzętu zespołu w ramach kursów jazdy na wysokim poziomie. W 2002 roku firma AGS zaprojektowała nawet zupełnie nowe samochody Formuły 1, które spełniają obowiązujące przepisy techniczne: SH01, SH02, SH03 i dwa dwumiejscowe. Oprócz tych i starego JH24 firma oferuje również prowadzenie w ramach swoich szkoleń starych Arrows , Prost Grand Prix , Jordan Grand Prix oraz Peugeota 905 . Henri Julien, we współpracy ze swoim przyjacielem Bernardem Boyerem,  posiada również rekord świata w Racer 500 w dniu 3/9/1997 przy prędkości 222,557 km/h .
• Jeannine Leïd, kuratorka wartości Gonfaronnaise i historii tej wioski. Celem stowarzyszenia Les Amis de Saint-Quinis jest pomoc najbardziej pokrzywdzonym, ale także poprawa życia parafian.
• Lucien Sapin, malarz i rzeźbiarz, przybył do Gonfaron w wieku 6 miesięcy. Bardzo młody, uczyni z rzeźby swój zawód. Kierownik warsztatu French Marbles, nadzoruje 32 pracowników; przyłączony do Luwru jako najlepszy robotnik we Francji , odnawia: Wielką galerię Luwru z zespołem specjalistów od obróbki marmuru oraz pawilon Flore. Z misją Ministerstwa Kultury pracuje w muzeach zagranicznych. Odwiedza kamieniołomy i wybiera marmury do przyszłych renowacji.
• Fernand Briano, korkociąg , któremu muzeum korka w Gonfaron poświęca wkładkę, potem strażak-ochotnik, gdzie stosuje odwrotny ogień, system obecnie zabroniony, a całe życie szkoli młodych ludzi do polowania, pasję, którą praktykował do 90 lat. Pracował także dla ruchu oporu w Gonfaron podczas II wojny światowej, gdzie był makwizarem; w szczególności karmił swoich kolegów ukrytych w szopie na Maurach.

Heraldyka

	Gmina nosiła: Gules z głową dzika na czele i lisa srebrnego na czubku, oba naturalne

Aby wejść głębiej

Bibliografia

• Gmina Cagnosc
• Gonfaron , na www.persee.fr/

• Naturalne wnęki podziemne  : Jaskinia Żółwi (z Gonfaron)
• Prezentacja wsi
• Biblioteka zdjęć Pignans (Var)
• Przewodnik po turystyce przemysłowej i technicznej w Provence-Alpes-Côte d'Azur-Corse, Monuments, Stages and Curiosities , Paris, Solar Editions,maj 1994, 152  s. ( ISBN  2-263-01872-7 )Kolekcja EDF - Współczesna Francja. P. 108 Gonfaron: Bollery et fils (SARL) (tradycyjne stolarstwo)
• Kluczowe dane opublikowane przez Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych (INSEE). Kompletny plik
• Krajowy spis dziedzictwa przyrodniczego gminy

Powiązane artykuły

• Lista gmin w Var
• Senegalskie centrum ochrony żółwi (zaprojektowane na wzór Gonfarona)

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
• Zasoby geograficzne  :
  • Insee (gminy)
• Zasoby związane z organizacjami  :
  • SYRENA
• Strona Ratusza
• Strona stowarzyszenia Gonfaron.net
• Gonfaron na stronie National Geographic Institute
• Dziedzictwo architektoniczne i ruchome gmin na oficjalnej stronie francuskiego Ministerstwa Kultury (Bases Mérimée, Palissy, Palissy, Mémoire, ArchiDoc), Mediateka architektury i dziedzictwa (archiwum fotograficzne) dystrybucja RMN i regionalna obsługa spisu ogólnego Wydziału Kultury i Dziedzictwa Regionu PACA]
• (fr) Lokalizacja Regionalnej Dyrekcji ds. Środowiska, Planowania i Mieszkalnictwa (DREAL) oraz Inwentaryzacja i regulacyjna ochrona środowiska gmin
• (fr) System Informacji Geograficznej Var (SIG Var: Gonfaron)

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
2. Pojęcie zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
3. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. "  Ecart Aille  " , zawiadomienie n o  IA00127338, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
2. "  Ecart Saint-Jacques  " , zawiadomienie n o  IA00127349, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
3. Miasteczko leży w strefie niskiej sejsmiczności
4. Strumień w mieście lub w dole rzeki (rzeka, kanał ...)
5. Hydrografia
6. Identyfikacja i charakterystyka głównego zasobu, który należy zachować dla zaopatrzenia w wodę pitną , lipiec 2011 r.
7. Tabela klimatyczna
8. Regionalna sieć transportu publicznego
9. Gminy należące do Grupy Fiskalizowanej: Społeczność gmin Serce Var oraz rachunki gmin: Gmina Gonfaron
10. „  Typologia miast / wsi  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 5 kwietnia 2021 r . ) .
11. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 5 kwietnia, 2021 ) .
12. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 5 kwietnia 2021 r . ) .
13. „  Gonfaron Urban Unit 2020  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
14. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 r . ) .
15. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 r . ) .
16. „  Lista gmin tworzących obszar atrakcji Le Luc  ” , na stronie insee.fr (konsultacja 5 kwietnia 2021 r . ) .
17. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 r . ) .
18. Miejscowy plan urbanistyczny
19. „Serce Var”
20. Diagram spójności terytorialnej, Raport z postępów w dziale Var  : Serce Var: Gonfaron
21. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 28 maja 2021 )
22. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 28 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
23. Zou, bulegan! znajome wyrażenia Marsylii i Prowansji, Philippe Blanchet, Bonnetton, 2000.
24. historię Gonfaron
25. 5 czerwca 1920 r. zainaugurował pomnik zmarłych miasta [1]
26. „  Były burmistrz Gonfaronu, Jules Cheilan nie żyje  ”, Nice-Matin ,10 maja 2011( przeczytaj online )
27. [PDF] "  Jules Cheilan odszedł od nas  " , na stronie mairie-gonfaron.fr , Gonfaron Infos nr 30 ,listopad 2011, s.  7
28. [2]
29. „  Miejski w Gonfaron: Yves Orengo rycerze swojego delfina Thierry Bongiorno  ”, Var-Matin ,10 lutego 2014( przeczytaj online ).
30. Rachunki gminne
31. Kluczowe dane Ewolucja i struktura populacji. Kompletny plik
32. Oczyszczalnia ścieków Gonfaron / Village
33. Gonfaron. Oczyszczalnia ścieków
34. Usługa: Gonfaron / zbiorowe urządzenia sanitarne
35. Stacja rozładunku Gonfaron Reyran - społeczność aglomeracji Var Estérel Méditerranée
36. Organizacja spisu na insee.fr .
37. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
38. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
39. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
40. Placówki edukacyjne
41. Pracownicy i placówki służby zdrowia
42. ośrodek zdrowia
43. [szpital prywatny hpth-Saint-Jean Toulon Hyères-Saint Jean]
44. Parafia Niepokalanego Poczęcia Gonfarona
45. Metodystyczny Kościół Episkopalny we Francji
46. Journal Officiel , 26 czerwca 2009, numer RNA W833000417
47. "  olejarnia miejsce Frédéric Mistral  " , zawiadomienie n o  IA00127330, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
48. "  olejarnia rue Marceau  " , zawiadomienie n o  IA00127331, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
49. „  młyna  ” , zawiadomienie n o  IA00127344, bazy Merimee , francuski Ministerstwo Kultury standaryzowane wstępną inwentaryzację
50. „  Wino spółdzielnia znany jako Spółdzielni mistrzów Vignerons z Gonfaron  ” , wypowiedzenia n °  IA00127329, podstawy Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury wstępnie standaryzowany inwentaryzacji; regionalne badanie tematyczne (spółdzielnie rolnicze Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże)
51. „  Tuilerie, następnie ferme  ” , zawiadomienie n o  IA00127355, bazy Merimee , francuski Ministerstwo Kultury standaryzowane wstępną inwentaryzację
52. Cork Przemysł w masyw Maurów z początku XIX th  wieku do końca XX th  wieku. Apogeum i upadek prowansalskiego przemysłu wiejskiego , s. 10-19-23
53. Wioska żółwi na swojej stronie internetowej
54. Żółwiowa wioska Gonfaron z Bernardem Devaux
55. „  Kościół parafialny Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia  ” , instrukcja n °  IA00127318, Merimee oparciu , francuskiego Ministerstwa Kultury .
56. Gonfaron – Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP
57. Wskazówka n o  PM83000337 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury dzwon kościoła Niepokalanego Poczęcia
58. „  Chapelle Saint-Quinis  ” , zawiadomienie n o  IA00127319, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
59. Wskazówka n o  PM83000336 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury dzwon z kaplicy Saint-Quinis
60. „  Chapelle Saint-Grobu Bożego  ” , zawiadomienie n o  IA00127353, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
61. „  Notre-Dame-du-Figuier Chapel  ” , zawiadomienie n o  IA00127345, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
62. „  powiedział Krzyż monumentalnym zadaniem Krzyż  ” , instrukcja n o  IA00127320, podstawa Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
63. Pomnik wojenny
64. „  Pomnik poległych w wojnie 1914-1918  ” , zawiadomienie n o  IA00127322, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
65. „  Pomnik poległych w wojnie 1914-1918  ” , zawiadomienie n o  IA00127323, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
66. Wskazówka n o  IM83000666 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury, pomnik wojenny, 1914-1918, Saint-Pons
67. Wskazówka n o  IM83000665 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury, pomnik wojenny, 1914-1918, Place de la Victoire
68. "  dzwonnica rue du President Wilson  " , zawiadomienie n o  IA00127325, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
69. Fresk z latającym osłem
70. „  parku zamku Houerts  ” , zawiadomienie n o  IA83000396, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury wstępnej inwentaryzacji (niezwykłe ogrody; wstępna dokumentacja)
71. „  fontanną avenue du 11 Novembre 1918  ” , zawiadomienia n o  IA83000758, bazowy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
72. "  fontanną miejsce 8 maja 1945 roku  " , zawiadomienie n o  IA00127332, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
73. "  fontanną miejsce Aimé Mario  " , zawiadomienie n o  IA00127333, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
74. "  fontanną rue Albert 1er  " , zawiadomienie n o  IA83000756, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
75. „   fire hydrant avenue Foch  ” , zawiadomienie n o IA83000794, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
76. "  fontanną miejsce Frédéric Mistral  " , zawiadomienie n o  IA00127334, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
77. "  fontanną miejsce Gambetta  " , zawiadomienie n o  IA00127335, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
78. „  Grand Rue fontanna  ” , zawiadomienie n o  IA00127336, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
79. "  fontanną miejsce Jean Giono  " , zawiadomienie n o  IA00127337, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
80. "  myjnia; Sprzęt fitness ogień  " , instrukcja n o  IA83000759, podstawa Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
81. "  fontanną rue Marceau  " , zawiadomienie n o  IA83000757, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
82. "  fontanną rue du President Wilson  " , zawiadomienie n o  IA83000792, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
83. "  fontanną rue de la Treille  " , zawiadomienie n o  IA83000793, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
84. Lou tresor dóu felibrige, o. Mistral, tom. 2 pkt. 70 wydania CPM z 1979 roku.
85. Zou, bulegan! znane wyrażenia Marsylii i Prowansji, Philippe Blanchet, Bonnetton 2000.
86. Kaplica św. Quinis
87. Życie św. Quenina
88. Historia kaplicy św. Quinis
89. Most
90. Spotkanie absolwentów AGS, październik 2012 r.
91. Jannine Leïd: strażniczka tradycji
92. Malarz-rzeźbiarz w Gonfaron
93. Ekomuzeum Liège
94. Ptak i skarb , Didier Briano, s.115
95. Albin Roux z Gonfaron, maquisard we frankach-tireurs i partyzant (FTP)
96. Heart of Var Plaine des Maures  : Gonfaron, Vexillologie Provençale, na osobistej stronie internetowej Dominique'a Cureau