Eksploracja Księżyca

Badanie z Księżyca zaczyna się wraz z uruchomieniem pierwszych programów kosmicznych w 1950 roku . The Soviet Luna oraz amerykański programy Ranger zapoczątkować szereg misji poszukiwawczej z wykorzystaniem sond kosmicznych , których głównym celem jest mapa i zidentyfikować główne cechy księżycowego środowiska. Ta faza Zwieńczeniem pierwszego kroku człowieka na Księżycu przez amerykański Neil Armstrong 21 lipca 1969, w ramach misji Apollo 11 . Dane potwierdzają, że obraz stopniowo uwagę na XX th Century zimno, martwy świat.

W kontekście zimnej wojny eksploracja Księżyca była motywowana bardziej walką między dwoma ówczesnymi supermocarstwami - Stanami Zjednoczonymi i Związkiem Radzieckim - niż badaniami naukowymi , chociaż program Apollo przyniósł prawie 380 kilogramów księżyca. rock na Ziemię . Te, a także dane zebrane przez przyrządy na miejscu, pozwalają odpowiedzieć na wiele pytań dotyczących Księżyca przy wznoszeniu nowych. W tym samym czasie radziecki program księżycowy załogowy został porzucony po awariach napotkanych przez wyrzutnię . Niepowodzenie to częściowo rekompensuje udana wysyłka dwóch łazików Lunokhod (1970). Jednak wraz z końcem programu Apollo eksploracja kosmosu odwraca się od Księżyca na planety , bardziej odległe i związane z ważniejszymi zagadnieniami naukowymi.

Powrót mężczyzn na księżycową ziemię jest powracającym tematem w Stanach Zjednoczonych od 2000 roku, motywowanym raczej względami politycznymi niż naukowymi. Projekt konstelacji z NASA , który rozpoczyna się w 2004 roku, ma na celu wysłania misji załogowych na Księżyc w 2020s . To wznawia poszukiwania naukowe Księżyca za pośrednictwem misji w programie Lunar Prekursor Robotic (od 2009) i niektóre amerykańskie misje na Discovery programu . Mają one na celu dokończenie prac rozpoczętych 50 lat wcześniej, w szczególności w rejonie biegunów, gdzie przewiduje się występowanie wody . Na początku 2010 roku prezydent Barack Obama ogłosił odwołanie Projektu Constellation z powodów budżetowych. W 2017 roku NASA postanowiła opracować stację kosmiczną wokół Księżyca, Lunar Orbital Platform-Gateway, która powinna służyć jako przekaźnik dla bardziej ambitnych misji najpierw na powierzchnię Księżyca, a następnie na Marsa. Na prośbę prezydenta USA Donald Trump, Program Artemis została utworzona na początku 2019 roku, aby wysłać ludzi na powierzchni Księżyca od 2024 roku.

Jednocześnie nowe narody kosmiczne - Japonia od 1990 r., Chiny od 2007 r. I Indie od 2008 r. - wystrzeliwują sondy kosmiczne w kierunku Księżyca, ponieważ jego bliskość ułatwia opanowanie tego typu złożonej misji. Chiny kontynuują wzrost potęgi kosmicznej, osadzając na księżycowej ziemi14 grudnia 2013łazik Yutu jako część misji Chang'e 3 . To pierwsza misja na powierzchnię Księżyca od 1976 r. Na początku 2019 r. Chiny wykonały pierwsze miękkie lądowanie po drugiej stronie Księżyca za pomocą łazika misji Chang'e 4 . Indie miały również wylądować Chandrayaan-2 w 2019 roku na powierzchni Księżyca, podczas gdy Chiny miały rozpocząć próbną misję powrotną Chang'e 5 pod koniec tego samego roku .

Tło wczesnej eksploracji Księżyca w kosmosie

Księżyc, mało znany satelita

W czasie, gdy pierwsze sondy kosmiczne zostały wystrzelone w kierunku Księżyca , ten naturalny satelita Ziemi, choć blisko, zachowuje wiele tajemnic. Pochodzenie kraterów - wpływ kraterów lub krater wulkaniczny - które dot jego powierzchnia nie jest jednomyślna: niektórzy nadal odrzucają ideę, że zostały one stworzone przez uderzenie meteorytów , teoria opracowana kilka lat temu przed. Tryb powstawania mórz księżycowych jest również przedmiotem kontrowersji. Społeczność naukowa jest niemal jednomyślna co do tego, że są one utworzone przez lawa, ale istnieje rozbieżność co do jej pochodzenia: wulkanizm lub uderzenie meteorytu. Istnieją inne wyjaśnienia, takie jak to przedstawione przez astronoma Thomasa Golda, które jest szeroko rozpowszechniane w mediach ku wściekłości społeczności naukowej: w przypadku złota morza powstają w wyniku nagromadzenia szczątków powstałych w wyniku erozji kraterów. części powierzchni Księżyca; ten pył, jak później przewiduje, pochłonie sondy i statki, które wylądują na księżycowej ziemi. Niektórzy badacze, jak na przykład laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii Harold Clayton Urey , uważają, że w przeciwieństwie do Ziemi Księżyc nie jest zróżnicowaną planetą i jest wykonany z prymitywnego materiału obecnego podczas formowania się Układu Słonecznego (teoria zimnego księżyca) . Gleba księżycowa jest również intrygująca, ponieważ obserwacje wykonane z Ziemi za pomocą instrumentów w pasmach od promieni rentgenowskich do fal radiowych wskazują na dużą porowatość materiału powierzchniowego, który później nazywany jest „ regolitem ”. Wreszcie, w tym czasie mamy tylko kilka kiepskich zdjęć drugiej strony Księżyca wykonanych przez sowiecką sondę kosmiczną Luna 3 .

Księżyc, polityczny udział w zimnej wojnie

Zimna wojna między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim jest w pełnym rozkwicie na początku ery kosmicznej i oba kraje starają się mnożyć z pierwszych kosmicznych udowodnić wyższość swojego systemu politycznego. W tym wyścigu kosmicznym Sowieci mają dwie zalety: rozpoczęli swój program kosmiczny wcześniej, a zwłaszcza ich wyrzutnie , pochodzące jak Amerykanie z pocisków balistycznych z ładunkami jądrowymi , są znacznie potężniejsze, ponieważ zostały zaprojektowane do przenoszenia bomb atomowych o większych rozmiarach. niż amerykańskie urządzenia jądrowe: już w 1960 roku Związek Radziecki dysponował rakietą Molnia zdolną do wystrzelenia 1,5-tonowej sondy kosmicznej w kierunku Księżyca, podczas gdy konkurencyjna amerykańska wyrzutnia Atlas - Agena może rzucić tylko 300 kg w to samo miejsce docelowe .

Eksploracja Księżyca, najbardziej dostępnego ciała niebieskiego z Ziemi, jest jednym z pierwszych celów programów kosmicznych obu krajów. ZSRR powiedzie zStyczeń 1959wystrzelenie sondy kosmicznej Luna 1, która wykonuje pierwszy lot nad Księżycem; wpaździernikw tym samym roku Luna 3 udaje się sfotografować ukrytą twarz naszego satelity. Pierwsze amerykańskie sondy programu Pioneer (1958-1960), które realizowały ten sam cel, padły ofiarą serii niepowodzeń. Ranger programu (1960-1963) przejął z bardziej złożonymi sondy umożliwiając robienie zdjęć Księżyca, ale nie przeżyć swoje pierwsze sukcesy aż do 1963 roku, po 6 kolejnych porażek. Rozwój drugiej generacji amerykańskich sond międzyplanetarnych rozpoczął się na początku lat sześćdziesiątych XX wieku wraz z programem Mariner , który miał na celu zbadanie wewnętrznych planet Układu Słonecznego ( Mars , Wenus , Merkury ), podczas gdy program Surveyor był odpowiedzialny za prowadzenie badań naukowych. Księżyca po miękkim lądowaniu na ziemi.

Historyczny

Wyścig kosmiczny (1959-1973)

Pierwsze misje programu Luna

Sowieci mają za sobą kilka nowości w programie Luna . Sonda Luna 1 wykonuje pierwszy przelot Księżyca wStyczeń 1959. Pierwszym obiektem stworzonym przez człowieka, który dotarł na Księżyc, była radziecka sonda Luna 2 , która rozbiła się tam14 września 1959. Po raz pierwszy sfotografowano drugą stronę księżyca 7 października 1959przez automatyczną sondę Luna 3 . Luna 9 to pierwsza sonda, która gładko wylądowała na Księżycu; zwraca zdjęcia powierzchni Księżyca na3 lutego 1966. Wreszcie, pierwszy sztuczny satelita Księżyca jest radziecka sonda Łuna 10 , rozpoczęła się31 marca 1966. Luna 12 nadaje telewizyjny obraz Księżyca w formaciePaździernik 1966.

Amerykańskie sondy księżycowe z lat 60

Rozpoczynając późno, NASA tworzy kilka programów mających na celu systematyczne przygotowywanie przyszłych misji załogowych programu Apollo .

Pierwsze sondy przeznaczone do eksploracji Księżyca zostały opracowane w ramach programu Pioneer (1958-1960) przed uruchomieniem programu Apollo. Żaden z nich nie osiąga swojego celu w wyniku awarii wyrzutni lub problemów z samą sondą kosmiczną.
Sondy programu Ranger (1960-1965), po poznaniu serii awarii, wysyłają tysiące zdjęć zrobionych przed rozbiciem się na Księżycu.
Lunar Orbiter programu (1965-1967) składa się z 5 sond, które orbicie Księżyca i podjąć szczegółowe fotografie lądowisk dla wcześniej wybranych misji programu Apollo. Te zdjęcia umożliwiają zmapowanie 99% powierzchni Księżyca.
Sondy programu Surveyor (1966-1968) wykonując miękkie lądowanie na Księżycu dają cenne wskazówki dotyczące konsystencji gleby księżycowej i technik lądowania opartych na wykorzystaniu radaru. Dane te służą do określenia charakterystyk podwozia modułu księżycowego Apollo .

Program Apollo

W swoim przemówieniu z25 maja 1961Prezydent John Fitzgerald Kennedy zapowiada, że amerykańscy astronauci wylądują na Księżycu przed końcem dekady . Rusza tym samym program Apollo, który dzięki bezprecedensowej mobilizacji zasobów ludzkich i finansowych umożliwi osiągnięcie wyznaczonego celu.

Plik 24 grudnia 1968członkowie załogi Apollo 8 ( Frank Borman , Jim Lovell i William Anders ) są pierwszymi ludźmi, którzy bezpośrednio widzą drugą stronę Księżyca. Apollo 10 symuluje misję księżycową, z oddzieleniem pojazdu księżycowego, który oddala się od głównego statku, ale nie ląduje. Pierwsze ludzkie lądowanie na Księżycu miało miejsce20 lipca 1969. Była to kulminacja wyścigu kosmicznego między Stanami Zjednoczonymi a ZSRR , a następnie w środku zimnej wojny . Pierwszym astronautą, który postawił stopę na Księżycu, był Neil Armstrong , kapitan misji Apollo 11 . Sześć misji Apollo wyląduje na Księżycu. Ostatnimi ludźmi, którzy chodzą po księżycowej ziemi, są naukowiec Harrison Schmitt i astronauta Eugene Cernan podczas misji Apollo 17 wGrudzień 1972. W sumie dwunastu mężczyzn chodziło po Księżycu.

Wyniki naukowe, skromne w porównaniu z poczynionymi inwestycjami, są jednak ważne. Więcej niż 380 kg z księżycowych skał zostały sprowadzone na Ziemię. Zestaw instrumentów naukowych, ALSEP , jest zdeponowany przez 5 z 6 misji i dostarcza danych do 1977 r. Instrumenty ALSEP różnią się w zależności od misji: spektrometr , magnetometr , pasywny i aktywny detektor sejsmiczny, grawimetr …). Informacje zebrane przez astronautów dotyczą składu podłoża, wewnętrznej struktury Księżyca, promieniowania, składu atmosfery. Pojazd, łazik księżycowy , dostępny z Apollo 15 , umożliwia poszerzenie zasięgu działania astronautów, który sięga od kilkuset metrów do dziesięciu kilometrów między Apollo 11 a Apollo 17 . Wraz z zakończeniem programu Apollo eksploracja kosmosu odwraca się od Księżyca do bardziej odległych planet związanych z ważniejszymi zagadnieniami naukowymi.

Program radziecki: niepowodzenie misji załogowych i sukces misji robotów

Program Zond ma przygotować radzieckie załogowe misje księżycowe. Ale z różnych powodów księżycowe misje programu kończą się niepowodzeniem. Sam radziecki załogowy program księżycowy został zatrzymany w wyniku powtarzających się awarii wyrzutni N-1 . Sowieci postanawiają kontynuować eksplorację Księżyca za pomocą sond kosmicznych. Sondy Luna 16 (1970), Luna 20 (1972) i Luna 24 (1976) zdołały przywrócić próbkę kilkuset gramów księżycowej gleby. Plik17 listopada 1970, Lunokhod 1 jest pierwszy automatyczny pojazdu w celu zbadania jego powierzchni. Lunokhod 2 (1973) pokonuje prawie 40 km po księżycowej ziemi.

Amerykańskie misje Clementine (1994) i Lunar Prospector (1999) odkryły wodę w regionach polarnych

Wraz z zakończeniem programu Apollo (1972) NASA rezygnuje z badań Księżyca i przeznacza budżet, który również został znacznie zmniejszony, na eksplorację innych planet w Układzie Słonecznym ( Mars , Merkury, potem planety zewnętrzne ). Przez prawie 20 lat laboratoria, które miały do dyspozycji liczne próbki skał księżycowych przywiezionych przez załogi programu Apollo, musiały polegać na mapach stworzonych przez misje Lunar Orbiter , aby umiejscowić te skały w globalnym kontekście geologicznym i mineralogicznym. Dopiero na początku lat 1990 , że amerykańska agencja kosmiczna zwróconych do księżyca.

NASA lanca 1994 sonda Clementine , którego kamery map powierzchni księżyca w przedziale długości fal od 11 do ultrafioletu i blisko podczerwieni . Sonda kosmiczna identyfikuje ślady wody na Księżycu , odkryte u początków projektu Lunar Prospector . Ta ostatnia misja opiera się na koncepcji wyobrażonej w 1988 roku, polegającej na identyfikacji pierwiastków chemicznych obecnych na powierzchni Księżyca poprzez analizę promieniowania gamma , neutronów i emitowanych promieni alfa . Metoda ta powinna umożliwić odnalezienie wody zmagazynowanej w obszarach kraterów trwale pogrążonych w ciemności.

Lunar Prospector wykrywa ślady wodoru na dnie kraterów , które nigdy nie są oświetlane przez Słońce , co może wskazywać na obecność wody. Analiza promieniowania gamma umożliwiła zmapowanie rozmieszczenia tytanu i żelaza oraz innych pierwiastków występujących w dużych ilościach lub w śladowych ilościach. Można również ustalićrozmieszczenie materiału księżycowego zwanego KREEP, a także większości skał księżycowych. Mapa pola magnetycznego wykonana za pomocą instrumentów Lunar Prospector pokazuje, że na antypodach Mare Imbrium i Mare Serenitatis pole magnetyczne jest wysokie. Ujawnił najmniejszą magnetosferę, jaką kiedykolwiek wykryto. Mapa księżycowego pola grawitacyjnego sporządzona przy użyciu instrumentów ujawniła 7 nowych anomalii i pokazała, że Księżyc ma małe, bogate w żelazo jądro o średnicy 300 kilometrów.

Początki nowych sił kosmicznych

W latach 1990/2000 obserwujemy wzrost kompetencji nowych potęg kosmicznych ( Japonia , Europa , Chiny , Indie ). Oni wystrzeliwują swoje pierwsze sondy kosmiczne w celu zbadania planet i satelitów Układu Słonecznego. Podobnie jak Stany Zjednoczone i Związek Radziecki, agencje kosmiczne tych krajów wybierają Księżyc jako swój pierwszy cel. Rzeczywiście, jego bliskość zmniejsza trudności techniczne (czas przejazdu, złożoność manewrów, sterowanie maszyną w czasie zbliżonym do rzeczywistego).

Japonia

Japonia jest pierwszym z tych nowych krajów przestrzeń do zaangażowania się w poszukiwania planet układu słonecznego. Japońska agencja kosmiczna ISA pierwszy opracował Hiten demonstrator technologiczny (Muz-A), który został umieszczony na orbicie w 1990 roku ta obejmowała 193 kilogramowy statek matkę umieszczony w wysokiej orbicie Ziemi pozwalającą przelot nad Księżyca oraz 11 kg sub-satelity , które musiał zostać zwolniony, a następnie zahamowany, aby znaleźć się na orbicie wokół Księżyca. Obie maszyny nie posiadają żadnego instrumentu naukowego poza detektorem mikrometezytów. Chociaż misja jest pełna incydentów, cele rozwoju technik lotów międzyplanetarnych są mniej więcej osiągnięte. Na początku XXI wieku japońska agencja kosmiczna rozpoczęła prace nad prawdziwą księżycową sondą kosmiczną LUNAR-A . Obejmuje to orbiter z dwoma penetratorami, które miały zostać uwolnione z orbity księżycowej i zatopić się w księżycowej glebie. Każdy penetrator był wyposażony w sejsmometr i instrument do pomiaru wewnętrznych przepływów ciepła w celu pomiaru aktywności sejsmicznej i dostarczenia elementów na strukturę wewnętrzną naszego satelity. Po 10 latach rozwoju projekt został porzucony w 2007 roku z powodu trudności w dostrojeniu penetratorów . Zaledwie kilka miesięcy po odwołaniu Lunar-A, ISAS jest uruchomienie w październik 2007natychmiast po odwołaniu Hitena sondy kosmicznej SELENE / Kaguya. Ta ciężka 3-tonowa maszyna, zawierająca około piętnastu instrumentów naukowych, w tym dwa subsatelity, jest umieszczana na orbicie księżycowej i bada planetę i jej otoczenie.grudzień 2017 w czerwiec 2019. Udana misja zbiera bardzo szczegółowe dane o powierzchni Księżyca (topografia, skład gleby), a także o środowisku Księżyca ( plazma , pola magnetyczne i grawitacyjne ). Rozwój jego następcy SELENE-2 , lądownika, który powinien był wylądować w rejonach księżycowych na średnich szerokościach geograficznych około 2020 roku, został porzucony w 2015 roku.

Europejska Agencja Kosmiczna

Europejska sonda SMART-1 z powodzeniem wchodzi na orbitę wokół Księżyca16 listopada 2004to przede wszystkim demonstrator technologii, który udowadnia, że napęd elektryczny można zastosować w sondach kosmicznych.

Chiny

Chiny uruchamia metodycznie w eksploracji Układu Słonecznego poprzez utworzenie księżycowego programu poszukiwań .

W 2007 roku po raz pierwszy wystrzelił orbiter Chang'e 1 , którego celem jest mapowanie i modelowanie pewnych regionów Księżyca w trzech wymiarach.
W 2010 roku wysłał drugą sondę, Chang'e 2 , która weszła na orbitę wokół Księżyca6 października 2010i który jest następnie wysyłany do punktu Lagrange'a L 2 , do którego dociera25 sierpnia 2011.
Sonda Chang'e 3 wystartowała1 st grudzień 2013, Niesie Rover (Wędrowiec) o nazwie Yutu powstaje14 grudniatego samego roku na Morzu Deszczowym na trzymiesięczną misję. Chang'e 3 to pierwszy statek kosmiczny, który gładko wylądował na Księżycu od czasu wylądowania radzieckiej sondy kosmicznej Luna 24 , przynosząc próbkę księżycowej gleby w 1976 roku.
W styczeń 2019, Chang'e 4 to pierwszy statek kosmiczny, który wylądował po drugiej stronie Księżyca . On również spada do łazika , Yutu 2 .

Indie

Indyjska agencja kosmiczna ISRO rozpoczęła w 2002 r. Prace nad programem eksploracji Układu Słonecznego. Agencja kosmiczna zdecydowała się w 2003 r. Skoncentrować swoje pierwsze wysiłki na Księżycu za pomocą pierwszej krajowej sondy kosmicznej o nazwie Chandrayaan-1 z 2003 r. Została ona wystrzelona. w 2008 roku i znajduje się na orbicie wokół Księżyca. 11 instrumentów dostarczonych w połowie przez NASA i Europejską Agencję Kosmiczną dokonało wielu odkryć naukowych, takich jak pomiar sygnatur wskazujących na obecność wody, obserwacja rur utworzonych przez lawę, wykrycie `` niedawnego wulkanizmu itp. '' Jednak misja kończy się przedwcześnie: awaria, która wystąpi 9 miesięcy po starcie, powoduje przerwanie misji, której początkowy czas trwania wynosił 2 lata.

Izrael

Izrael przyczynia się do eksploracji kosmosu poprzez projekt Beresheet , zainicjowany przez prywatną organizację SpaceIL i firmę Israel Aerospace Industries . Sonda Beresheet zostaje uruchomiona22 lutego 2019 rz Cape Canaveral rakietą SpaceX Falcon 9 . Plik4 kwietnia 2019 rsonda umieszczana jest na eliptycznej orbicie wokół Księżyca, a następnie wykonuje kilka manewrów, aby przygotować się do lądowania, ale nie ląduje zgodnie z planem 11 kwietnia 2019 rna morzu spokoju . Sonda mierzy wielkość „pralki”. Waży 150 kg pusty , do którego dodano 435 kg paliwa ( metylohydrazyny ) i utleniacza (mieszanina tlenków azotu). Posiada magnetometr zaprojektowany przez Weizmann Institute do pomiaru pola magnetycznego Księżyca w godzinach po lądowaniu. Beresheet posiada również odbłyśnik dostarczony przez NASA, który pozwoli na laserowe pomiary odległości Ziemia-Księżyc.

Amerykańscy astronauci znów na powierzchni Księżyca?

Niepowodzenie programu Constellation

W styczeń 2004Prezydent Bush postanawia wznowić załogowe loty do innych gwiazd, rozpoczynając program Constellation . Daje to czas powrotu astronautów do naszego satelity na horyzoncie 2018 / 2020 z budżetem szacowanym na 104 miliardów. Aby przygotować się do tych misji, opracowano serię czujników zgrupowanych w programie Lunar Precursor Robotic lub w ramach programu Discovery . LCROSS (2009) poszukuje śladów obecności wody na obszarach trwale pogrążonych w ciemności w pobliżu biegunów. LRO (2009) również ma tę misję, ale spełnia również cele kartografii, rozwoju systemu geodezyjnego… GRAIL (2011) musi sporządzić szczegółową mapę księżycowego pola grawitacyjnego, aby określić wewnętrzną strukturę Księżyca i zoptymalizować trajektorię statku kosmicznego . LADEE (2011) musi zbadać księżycową atmosferę, zanim działalność człowieka za bardzo ją zmodyfikuje.

Program Constellation przewiduje opracowanie dwóch nowych wyrzutni - Ares I i Ares V - oraz dwóch pojazdów kosmicznych: Orion , który miałby zostać wyprodukowany przez Lockheed Martin i który wykorzystuje architekturę statku kosmicznego Apollo oraz moduł księżycowy Altair , prawdopodobnie zrzuci czterech astronautów na Księżycczerwiec 2019(patrz harmonogram misji sporządzony w 2006 r .).

Pierwszy lot z Ares I rakiety The Ares I - X misja , z powodzeniem odbyła się28 października 2009. Ale pod koniec 2009 roku program Constellation został zakwestionowany przez komisję Augustynów odpowiedzialną za zbadanie amerykańskiego programu kosmicznego załogowego i1 st luty 2010Prezydent Obama ogłasza zamiar wstrzymania programu z powodów budżetowych, co potwierdza11 października 2010. Jednak prace nad statkiem kosmicznym Orion są utrzymywane na potrzeby misji poza niską orbitą, zaplanowanych na początek lat 20. XX wieku .

Oczekuje się, że po wielu przesunięciach dat pierwszy lot Oriona wokół Księżyca odbędzie się w 2020 roku na niezamieszkaną misję. Pierwszy załogowy lot zaplanowano na rok 2023, z załogą czterech astronautów. Ale13 marca 2019 roku, Jim Bridenstine , administrator NASA , informuje, że firma Boeing, który rozwija się SLS rakietę od 2011 do NASA , nie jest w stanie zapewnić pierwszy lot w 2020 r.

Księżycowa stacja kosmiczna (2017-?)

W kwiecień 2017, NASA określa strategię jego załogowego programu kosmicznego. Zapowiada rozwój stacji kosmicznej umieszczonej na orbicie księżycowej zwanej Deep Space Gateway (DSG). Będzie w stanie pomieścić załogi przez okres 42 dni. Będzie zawierał moduł obudowy, moduł napędowy i może być modułem służącym jako śluza. DSG zostanie zmontowany z komponentów transportowanych przez przyszłą ciężką wyrzutnię SLS i będzie obsługiwany przez statek kosmiczny Orion . W pierwszej fazie programu załogi, które mają zajmować stację od 2025 roku, wykorzystają ją do nauki życia i pracy na orbicie księżycowej. Faza ta umożliwi również przećwiczenie spotkania między statkami daleko od niskiej orbity okołoziemskiej. NASA chce na tym etapie, aby odwołać się do prywatnych firm i partnerów międzynarodowych misjach dostaw. Misje te są preambułą do wysyłania misji na Marsa, stanowiących ostatnią fazę programu. W celu przewiezienia załóg planuje się zbudować duży statek kosmiczny - Deep Space Transport . Ten zostanie przetransportowany na stację księżycową po wystrzeleniu przez SLS, a następnie zostanie zatankowany przed wystrzeleniem w kierunku Marsa z załogą składającą się z 4 do 5 osób. Oczekuje się, że księżycowa stacja kosmiczna zrzuci załogę na powierzchnię Księżyca w 2028 roku.

Załoga na powierzchni Księżyca w 2024 roku? (2019)

W kwiecień 2019, kilka miesięcy przed pięćdziesiątą rocznicą misji Apollo 11, w której pierwszy człowiek postawił stopę na księżycowej ziemi, wiceprezydent USA Mike Pence , po skrytykowaniu NASA i jej kontrahentów za opóźnienie w opracowaniu ciężkiej wyrzutni SLS ( data pierwszego lotu przesunęła się z 2017 na 2021), zapowiada, że prezydent USA Donald Trump chce, aby pierwsza załoga została zdeponowana na powierzchni Księżyca w 2024 roku, czyli cztery lata przed planowanym terminem. Miejsce lądowania byłoby zlokalizowane w pobliżu księżycowego bieguna południowego, ponieważ jest to ważny cel naukowy, a także zawiera zasoby wodne, które można wykorzystać do optymalizacji pobytu na Księżycu.

Misje robotyczne

Po anulowaniu w kwiecień 2018Project Resource Prospector (in) , którego celem było zbadanie naziemnych zasobów księżycowych za pomocą ciężkiego bezzałogowego łazika , kierownictwo NASA ogłosiło, że powierzy usuwanie misji robotów na powierzchnię Księżyca prywatnym firmom w ramach programu o nazwie Commercial Lunar Payload Services, podobne do tego, co zostało zrobione w celu zaopatrzenia i odciążenia załóg Międzynarodowej Stacji Kosmicznej ( programy COTS i CCDeV ). Celem programu jest obniżenie kosztów eksploracji księżyca i przyspieszenie misji zwrotu próbek i poszukiwania zasobów, a także promowanie innowacyjności i rozwoju firm handlowych w tym sektorze.

Początek czerwiec 2019, NASA wybiera trzy firmy - Astrobotic, intuicyjny Maszyny i OrbitBeyond - dla rozwoju księżycowego lądownika. Otrzymają one 250 mln USD w zamian za umieszczenie 23 ładunków na ziemi.

Programy innych narodów kosmicznych

Indyjski program kosmiczny

Badania nad Chandrayaan-2 , następcą Chandrayaan-1 , rozpoczęły się jeszcze przed uruchomieniem tego ostatniego. Jego cele są znacznie ambitniejsze, ponieważ ma na celu delikatne wylądowanie statku kosmicznego na powierzchni Księżyca i rozmieszczenie tam łazika . Do czasu rozpoczęcia projektu podobną misję udało się tylko Sowietom i Amerykanom. Również indyjska agencja kosmiczna decyduje się na rozwój Chandrayaan-2 z pomocą Rosji. Plik12 listopada 2007podpisywana jest umowa o współpracy między ISRO a rosyjską agencją kosmiczną Roscosmos, na koniec której indyjska agencja kosmiczna opracowuje orbiter i łazik, podczas gdy Rosja opracowuje lądownik, który musi umieścić indyjski łazik na lądzie księżycowym. Po niepowodzeniu rosyjskiej misji Phobos-Grunt rosyjscy uczestnicy ogłaszają swoim indyjskim partnerom, że nie będą w stanie dotrzymać terminu wyznaczonego do tego czasu w 2013 r., A nawet w 2015 r., Ponieważ rosyjski lądownik wykorzystuje pewne elementy zaangażowane w awarię. sondy marsjańskiej. Decyduje się na to indyjska agencja kosmicznastyczeń 2013samodzielny rozwój Chandrayaan-2. W tym nowym kontekście rozpoczęcie misji przesunięto na koniec 2016 / początek 2017 roku. Po programie startu wkwiecień 2018. Sonda kosmiczna zawiera orbiter do zbierania danych wokół Księżyca przez okres 1 roku oraz lądownik . Ten ostatni musi wylądować na powierzchni naszego satelity w pobliżu jego bieguna południowego na misję trwającą dwa tygodnie. Nosił mały łazik (łazik) dwadzieścia kilogramów. Sonda kosmiczna ma masę około 3 ton. Aby umieścić tę zwiększoną masę na orbicie, pierwotnie wybrana wyrzutnia GSLV Mark II została zastąpiona wersją GSLV-Mk III .

Chiński program kosmiczny Misje robotyczne

Po złożeniu dwóch łazik na księżycowym gruncie - chang'e 3 w roku 2013 i chang'e 4 po drugiej stronie Księżyca (a) w pierwszym 2019 - Chiny kontynuuje swój ambitny program eksploracji Księżyca z pierwszym tylnym Chang'e 5 Księżyca próbka gleby, której start planowany jest na koniec 2019 r. Sonda kosmiczna ma przywieźć na Ziemię księżycową próbkę gleby o masie do dwóch kilogramów. Lądownik ma wylądować na księżycowej ziemi w pobliżu Mons Rümker na Oceanie Burz . Sonda kosmiczna o łącznej masie 8,2 tony zawiera również orbiter. Każdy z modułów (orbiter, lądownik i łazik) zawiera instrumenty naukowe. Jest to pierwsza misja powrotna próbki gleby na Księżyc od czasu radzieckiej misji Luna 24, która miała miejsce w 1976 r. Bliźniacza misja Chang'e 6 zaplanowana jest na około 2023/2024 r. I ma zebrać próbkę gleby księżycowej na biegunie południowym.

Dwie inne misje robotów na południowy biegun Księżyca - Chang'e 7 i Chang'e 8 - są planowane do 2030 r. Chiny mają jeszcze bardziej ambitne plany, w tym instalację automatycznie działającego laboratorium w tym samym czasie powierzchnia Księżyca a następnie wysyłanie misji załogowych na powierzchnię Księżyca po 2030 roku.

Załogowy program kosmiczny

Chiny ogłosiły w 2018 roku nieoficjalnymi kanałami, że planują wysłać chińskich astronautów na powierzchnię Księżyca w ciągu dziesięciu lat. Aby wysłać różne moduły kosmiczne niezbędne na Księżyc, Chiny skorzystałyby z kilku startów nowej rakiety (ta nie ma oficjalnego oznaczenia: mówimy o załogowej wyrzutni nowej generacji , rakiecie CZ-X lub 921 ) zdolnej do umieszczenia 70 ton na niskiej orbicie o pojemności zbliżonej do Falcon Heavy. Rozwój ciężkiej wyrzutni Long 9 marca o udźwigu 130 ton na niskiej orbicie, odpowiednika amerykańskiego SLS i wspominanego od prawie 10 lat, wydaje się więc zaniechany. Przyszła wyrzutnia księżycowa miałaby architekturę podobną do tej z Falcon Heavy w pierwszych dwóch stopniach, które spalałyby mieszaninę nafty i ciekłego tlenu: pierwszy stopień składałby się z trzech bloków, z których każdy był napędzany przez 7 silników rakietowych YF-100 K, drugi stopień zasilany dwoma YF-100K. Wyrzutnia miałaby również kriogeniczny trzeci stopień napędzany dwoma lub trzema silnikami rakietowymi YF-75 . Na wysokości 87 metrów wyrzutnia miałaby masę startową 2200 ton. W pierwszej fazie programu misja księżycowa składałaby się z dwóch startów: pierwszej z modułem księżycowym i drugiej chińskiej załogi statku kosmicznego nowej generacji z załogą. Dwa moduły zadokowałyby na wysokiej orbicie księżycowej, a następnie orbita została obniżona, aby umożliwić lądowanie na Księżycu. Moduł księżycowy mógłby pomieścić dwuosobową załogę i składałby się ze schodzenia zwolnionego tuż przed lądowaniem oraz 5-tonowego modułu ciśnieniowego (z delta-V 2640 m / s) zawierającego załogę l ', która otrzymałaby zadanie po krótka eksploracja mająca na celu sprowadzenie dwóch astronautów z powrotem na orbitę i spotkanie z głównym statkiem w celu przeniesienia załogi. Druga misja wykorzystywałaby moduł księżycowy o znacznie zwiększonej ładowności i polegałaby na stacji kosmicznej krążącej wokół Księżyca.

Japoński program kosmiczny

Japońska agencja kosmiczna JAXA / ISAS jest rozwijanie SLIM misję zawierającą lądownik którego uruchomienie powinno nastąpić w roku 2021. Jego celem jest pokazanie, że sonda może być wyładowywane na ciał planetarnych z wielką precyzją (mniej niż 100 m). Różnicy). Docelowy poziom precyzji jest o rząd wielkości większy niż osiągi poprzednich lądowników księżycowych (~ 1 km ). Ten mały lądownik o masie około 400 kg ma zostać wystrzelony przez rakietę Epsilon około 2021 roku. Pożądany poziom precyzji pozwoli na umieszczenie statku kosmicznego w miejscach o dużym znaczeniu naukowym, takich jak jaskinia Marius Hills na Księżycu .

Europejski program kosmiczny

Europejska Agencja Kosmiczna studiuje na 2014 Lunar Mission nazywa HERACLES z Agencji Kosmicznej japońskiej ( JAXA ) i Kanadyjskiej Agencji Kosmicznej . Misja opierałaby się na ciężkiej sondzie kosmicznej (8,5 tony) składającej się z łazika, który zostałby zdeponowany na powierzchni Księżyca i zostałby wykorzystany do zbierania próbek gleby księżycowej, które zostałyby sprowadzone z powrotem na orbitę w ramach tej samej misji . Misja miałaby opierać się na księżycowej stacji kosmicznej opracowanej z inicjatywy NASA . Decyzja o rozwoju misji musi zostać podjęta w 2019 roku przez Europejską Radę Ministrów.

Rosyjski program kosmiczny

Rosja bada kilka misji księżycowych od 1997 r., Ale od tego czasu ma trudności ze znalezieniem wystarczającego budżetu, pomimo prób międzynarodowej współpracy z Indiami, a potem z Europą. Treść planowanych misji jest regularnie aktualizowana, a harmonogram wydłużany. Główny rosyjski instytut badawczy zaangażowany w definiowanie misji, IKI i Roscosmos zdefiniował w 2016 r. Główne cele rosyjskiego programu eksploracyjnego: rozwiązanie ważnych kwestii naukowych (pochodzenie i ewolucja Księżyca, charakterystyka regionów polarnych, obecne substancje lotne, egzosfera i promieniowanie), umożliwiający dostarczenie niezbędnych elementów (znajomość terenu, eksploatacyjne zasoby) dla przyszłych misji załogowych, ten program misji robotów o coraz większym stopniu złożoności uwzględniający poziom mistrzostwa technicznego rosyjskich inżynierów i ograniczenia budżetowy. Docelowo program powinien pozwolić na instalację obserwatoriów kosmosu i Układu Słonecznego oraz laboratoriów naukowych. Aby zrealizować te cele, planowane są następujące misje robotów (prognoza z 2016 r.):

Lądownik Luna-Glob ( Luna 25 ) to lekki statek kosmiczny, który ma przeprowadzić wstępną analizę księżycowego regolitu w regionach polarnych do głębokości 50 centymetrów i zebrać dane o egzosferze. Musi także zweryfikować techniki lądowania i systemy telekomunikacyjne, które zostaną wdrożone w następnych misjach księżycowych;
orbiter Luna Resours ( Luna 26 ) ma zostać umieszczony na 100- kilometrowej orbicie polarnej . Jego misją jest mapowanie całego Księżyca, analiza egzosfery i plazmy wokół Księżyca, identyfikacja miejsc lądowania w regionach polarnych i służenie jako przekaźnik telekomunikacyjny dla misji naziemnych. Data premiery planowana jest na 2020 rok;
Lądownik Luna Resours ( Luna 27 ) to cięższy statek, który również ma wylądować w regionie bieguna południowego. Musi przeprowadzić analizę księżycowego regolitu na głębokość 2 metrów i zebrać dane o egzosferze. Z technologicznego punktu widzenia musi walidować technikę lądowania o wysokiej precyzji, umożliwiającą omijanie przeszkód na ziemi. Musi użyć wiertarki zdolnej do utrzymania temperatury pobranych rdzeni. Data premiery planowana jest na około 2021 r .;
Misja zwrotu próbek Luna Grunt ( Luna 28 ) ma na celu sprowadzenie na Ziemię próbek księżycowej gleby, której temperatura została zachowana.

Wysłanie łazika na księżycową ziemię (misja Luna 29 ) zaplanowano na nieokreślony późniejszy termin.

Korea Południowa

Korea Południowa zdecydowała się w połowie 2010s , aby uruchomić program eksploracji Księżyca. Projekt jest częścią planu rozwoju koreańskich działań kosmicznych, które będą realizowane przez południowokoreańską agencję kosmiczną KARI . Plan ten opiera się na opracowaniu krajowej średniej mocy wyrzutni ( KSLV- II ). Program księżycowy przewiduje w pierwszej fazie (2015-2018) opracowanie księżycowego orbitera KPLO, który zostanie wystrzelony pod koniec 2020 roku. Celem misji jest opracowanie technik niezbędnych do misji międzyplanetarnych oraz gromadzenie danych naukowych. Sondę kosmiczną o masie 550 kg należy umieścić na orbicie polarnej o długości 100 km na misję trwającą rok. Budżet przeznaczony na misję to 198 miliardów wonów (około 156 milionów euro w 2016 roku).

Miniaturyzacja: w kierunku obniżenia kosztów robotycznych misji księżycowych?

Miniaturyzacja satelitów , możliwe głównie dzięki postępowi w dziedzinie elektroniki, doprowadził do budowy satelitów ważących kilkadziesiąt kilogramów zdolnych do wypełniania zadań operacyjnych na orbicie Ziemi. Wykorzystanie statku kosmicznego tej wielkości do misji międzyplanetarnych jest znacznie bardziej złożone: potrzeba wydajnego układu napędowego, sekwencja skomplikowanych manewrów, bardziej wyrafinowany ładunek, bardziej agresywne środowisko termiczne, niekorzystna odległość dla telekomunikacji. Niemniej jednak kilka eksperymentalnych nano-satelitów o masie poniżej 10 kilogramów typu CubseSat zostało lub zostanie wystrzelonych w ciągu dekady 2010 roku w celu wypełnienia misji międzyplanetarnych. W szczególności planowane jest uruchomienie w 2020 13 CubeSats 6U, osadzony jako ładunku wtórnego, powinny być umieszczone w przestrzeni międzyplanetarnej lub księżycowej orbicie w ramach misji Exploration Mission 1 z NASA . Wśród tych nanosatelitów jest kilka pojazdów, które po raz pierwszy dowodzą misjami eksploracji Księżyca, zwykle przydzielanymi „ciężkim” sondom kosmicznym:

Lunar IceCube to 6UNASACubeSat,który będzie pierwszym satelitą tej wielkości zsilnikiem jonowym. Tennaciskzmiliniutonometrachma określony impuls 2,130 sekundy i wykorzystuje jod jako propelent. CubeSat posiada zminiaturyzowany spektrometr, który powinien umożliwić mu analizę substancji lotnych na powierzchni Księżyca.
Lunar Flashlight to 6UNASACubeSat,który należy umieścić na szczególnie niskiej orbicie wokół Księżyca i użyć lasera działającego w bliskiej podczerwieni, aby umożliwić pokładowemu spektrometrowi pomiary ptaków (w tym wody) obecnych w regionach polarnych pozostających na stałe w cieniu.
Lunar Polar Hydrogen Mapper to 6UNASACubeSat,który ma ustawić się na niskiej orbicie wokół Księżyca i użyćscyntylacyjnego detektora neutronówdo pomiaru zawartościwodoruw powierzchniowej warstwie powierzchni Księżyca i wyprowadzenia zawartości wody.
OMOTENASHI to 6U CubeSat opracowany przez Japońską Agencję Kosmiczną (JAXA), który ma zademonstrować wykonalność bardzo małego lądownika księżycowego. Do lądowania na Księżycu jednostka wykorzystuje6- kilogramowy silnik na paliwo stałe i poduszkę powietrzną (prędkość lądowania 60 m / s ).
EQUULEUS to 6U CubeSat opracowany wspólnie przez Uniwersytet Tokijski i Japońską Agencję Kosmiczną (JAXA), który ma mierzyć dystrybucję plazmy w środowisku kosmicznym Ziemi i weryfikować wykorzystanie trajektorii o niskiej energii do poruszania się w pobliżu punktu Lagrange'a L 2 układu Ziemia-Księżyc.

Chronologia misji eksploracji Księżyca

Misje w trakcie opracowywania lub w trakcie analizy

Misje w fazie rozwoju lub w trakcie analizy (z wyłączeniem nanosatelitów) (aktualizacja czerwiec 2019)

Przestarzały	Misja	Kraj	Rodzaj	Status
Koniec 2021-początek 2022	EM-1	Stany Zjednoczone	Bezzałogowych misji w circumlunar orbicie	W opracowaniu
2020	Korea Pathfinder Lunar Orbiter	Korea Południowa	Orbiter	W opracowaniu
2021	SZCZUPŁY	Japonia	Lander	W opracowaniu
2021	Luna 25 (Luna-Glob)	Rosja	Lander	W opracowaniu
2023	EM-2	Stany Zjednoczone	Misja załogowa na orbicie	W opracowaniu
~ 2023	Chang'e 6	Chiny	Przykładowa misja powrotna	W opracowaniu
~ 2023	Luna 26	Rosja	Orbiter	W badaniu
~ 2024	Luna 27 (Luna-Resours)	Rosja	Lander	W badaniu
~ 2024	Chang'e 7	Chiny	Orbiter, lądownik, łazik, przekaźnik satelitarny	W opracowaniu
~ 2025	Luna 28 (Luna-Grunt)	Rosja	Przykładowa misja powrotna	W badaniu

Chronologia obecnych lub przeszłych misji kosmicznych

Lista załogowych i zrobotyzowanych misji eksploracji Księżyca ( pierwsze wykonane pogrubioną czcionką , awarie zaznaczone na szaro )

Misja	Kraj	Data wydania	Rodzaj misji	Model sondy	Wyniki
Luna 1A ( cal )	związek Radziecki	23 września 1958	Wpływ Księżyca	Ye-1	Awaria launch ( 1 st etap).
Luna 1B (w)	związek Radziecki	11 października 1958	Wpływ Księżyca	Ye-1	Awaria launch ( 1 st etap).
Luna 1C (en)	związek Radziecki	4 grudnia 1958	Wpływ Księżyca	Ye-1	Niewydolność początku ( 2 e podłogowe).
Luna 1	związek Radziecki	02 stycznia 1959	Wpływ Księżyca	Ye-1	Częściowa awaria Przelot Księżyca na odległość 5955 km .
Pioneer 4	Stany Zjednoczone	3 marca 1959	Przegląd		Nie udało się wejść na orbitę. Przechodzi w promieniu 60 000 km od Księżyca.
Luna 2A (w)	związek Radziecki	18 czerwca 1959	Wpływ Księżyca	Ye-1A	Niewydolność początku ( 2 e podłogowe).
Luna 2	związek Radziecki	12 września 1959	Wpływ Księżyca	Ye-1A	Sukces. Pierwszy sztuczny obiekt na Ziemi .
Luna 3	związek Radziecki	4 października 1959	Orbita okołoksiężycowa	Ye-2A	Pierwsze zdjęcia odległej strony Księżyca .
Luna 3A (w)	związek Radziecki	15 kwietnia 1960	Orbita okołoksiężycowa	Ye-3	Nie udało się uruchomić (najwyższe piętro).
Luna 3B (w)	związek Radziecki	19 kwietnia 1960	Orbita okołoksiężycowa	Ye-3	Awaria launch ( 1 st etap).
Strażnik 1	Stany Zjednoczone	23 sierpnia 1961	Kwalifikacja sondy księżycowej		Nie udało się uruchomić.
Strażnik 2	Stany Zjednoczone	18 listopada 1961	Kwalifikacja sondy księżycowej		Nie udało się uruchomić.
Strażnik 3	Stany Zjednoczone	18 listopada 1961	Impactor		Awaria, zła trajektoria.
Strażnik 4	Stany Zjednoczone	23 kwietnia 1962	Impactor		Awaria, zła trajektoria.
Strażnik 5	Stany Zjednoczone	18 października 1962	Impactor		Awaria, zła trajektoria.
Spoutnik 25 ( cal )	związek Radziecki	4 stycznia 1963	Lander	Ye-6	Niepowodzenie. Sonda nie opuszcza orbity okołoziemskiej.
Luna 4A (w)	związek Radziecki	3 lutego 1963	Lander	Ye-6	Wyrzutnia nie podąża za zaprogramowaną trajektorią.
Luna 4	związek Radziecki	2 kwietnia 1963	Lander	Ye-6	Niepowodzenie. Lot nad Księżycem na odległość 833 km .
Strażnik 6	Stany Zjednoczone	30 stycznia 1964	Impactor		Awaria aparatu.
Luna 5A ( cal )	związek Radziecki	21 marca 1964	Lander	Ye-6	Ostatni etap wyrzutni nie osiąga żądanej orbity.
Luna 5B (w)	związek Radziecki	20 kwietnia 1964	Lander	Ye-6	Czwarty etap wyrzutni nie włącza się.
Strażnik 7	Stany Zjednoczone	28 lipca 1964	Impactor		Pierwsza amerykańska sonda przekazująca obrazy w pobliżu powierzchni Księżyca. 4300 zdjęć w ciągu ostatnich 17 minut lotu.
Strażnik 8	Stany Zjednoczone	17 lutego 1965	Impactor		Ponad 7 000 zdjęć przez prawie 23 minuty.
Strażnik 9	Stany Zjednoczone	21 marca 1965	Impactor		5814 zdjęć z ostatnich 19 minut lotu.
Cosmos 60 (w)	związek Radziecki	12 marca 1965 r	Lander	Ye-6	Sonda nie opuszcza orbity okołoziemskiej.
Luna 5C (w)	związek Radziecki	10 kwietnia 1965	Lander	Ye-6	Ostatni etap wyrzutni nie osiąga żądanej orbity.
Luna 5	związek Radziecki	9 maja 1965	Lander	Ye-6	Sonda rozbija się o księżycową glebę.
Luna 6	związek Radziecki	08 czerwca 1965	Lander	Ye-6	Sonda minie Księżyc w odległości 159 000 km .
Luna 7	związek Radziecki	4 października 1965 r	Lander	Ye-6	Sonda rozbija się o księżycową glebę.
Luna 8	związek Radziecki	3 grudnia 1965	Lander	Ye-6	Sonda rozbija się o księżycową glebę.
Luna 9	związek Radziecki	31 stycznia 1966	Lander	Ye-6M	Pierwsze miękkie lądowanie i pierwsze zdjęcie zrobione z powierzchni Księżyca .
Cosmos 111 (w)	związek Radziecki	1 marca 1966	Orbiter	Ye-6S	Sonda utknęła na orbicie okołoziemskiej.
Luna 10	związek Radziecki	31 marca 1966	Orbiter	Ye-6S	Pierwszy orbiter , działający do30 maja 1966.
Geodeta 1	Stany Zjednoczone	30 maja 1966	Lander		Pierwsze miękkie lądowanie na Księżycu amerykańskiej sondy. Aktywny do14 lipca 1966. Wysłano 11 237 zdjęć.
Lunar Orbiter 1	Stany Zjednoczone	10 sierpnia 1966	Orbiter		Pierwszy amerykański orbiter, działający od 18 do 29 sierpnia 1966.
Luna 11	związek Radziecki	24 sierpnia 1966	Orbiter	Ye-6LF	Działa do 31 października 1966.
Geodeta 2	Stany Zjednoczone	20 września 1966	Lander		Niepowodzenie.
Luna 12	związek Radziecki	22 października 1966	Orbiter	Ye-6LS	Zdjęcia zrobione z orbity księżycowej.
Lunar Orbiter 2	Stany Zjednoczone	6 listopada 1966	Orbiter		Działa od 18 do 25 listopada 1966.
Luna 13	związek Radziecki	21 grudnia 1966	Lander	Ye-6M	Próba do misji Luna 9 .
Lunar Orbiter 3	Stany Zjednoczone	4 lutego 1967	Orbiter		Działa od 15 do 23 lutego 1967.
Cosmos 159 (w)	związek Radziecki	17 kwietnia 1967	Orbiter	Ye-6LS	Wchodzi na złą orbitę okołoziemską.
Geodeta 3	Stany Zjednoczone	17 kwietnia 1967	Lander		Aktywny do 3 maja 1967. Wysłano 6315 zdjęć.
Lunar Orbiter 4	Stany Zjednoczone	8 maja 1967	Orbiter		Działa od 11 do 26 maja 1967.
Geodeta 4	Stany Zjednoczone	14 lipca 1967	Lander		Niepowodzenie.
Lunar Orbiter 5	Stany Zjednoczone	1 st August 1.967	Orbiter		Obrazy o wysokiej rozdzielczości. Działa od 6 do18 sierpnia 1967.
Geodeta 5	Stany Zjednoczone	8 września 1967	Lander		Aktywny do 17 grudnia 1967. Wysłano 19 049 zdjęć.
Geodeta 6	Stany Zjednoczone	7 listopada 1967	Lander		Aktywny do 24 listopada 1967. Wysłano 29 814 zdjęć. Plik17 listopada, startuje ponownie i odpoczywa 2,5 metra dalej.
Geodeta 7	Stany Zjednoczone	7 stycznia 1968	Lander		Działa do 21 lutego 1968. Wysłano 21 091 zdjęć.
Luna 14A (w)	związek Radziecki	7 lutego 1968	Orbiter	Ye-6LS	Awaria trzeciego stopnia wyrzutni.
Luna 14	związek Radziecki	7 kwietnia 1968	Orbiter	Ye-6LS	Szczegółowe odwzorowanie Księżyca, pomiar pola grawitacyjnego, test przyszłego systemu telekomunikacyjnego.
Apollo 8	Stany Zjednoczone	21 grudnia 1968	Zamieszkana misja, przelot		Pierwszy załogowy lot dookoła Księżyca ( Borman , Lovell i Anders ).
Luna 1969a (w)	związek Radziecki	19 lutego 1969	Łazik księżycowy	Ye-8	Problem z osłoną wyrzutni.
Luna 1969B (it)	związek Radziecki	15 kwietnia 1969
Luna 15A (en)	związek Radziecki	14 czerwca 1969	Przykładowy zwrot	Ye-8-5	Niepowodzenie.
Apollo 10	Stany Zjednoczone	18 maja 1969	Misja załogowa, orbiter		Próba generalna przed pierwszym lądowaniem na Księżycu ( Stafford , Young i Cernan ).
Luna 15	związek Radziecki	13 lipca 1969	Przykładowy zwrot	Ye-8-5	Sonda rozbija się o księżycową glebę.
Apollo 11	Stany Zjednoczone	16 lipca 1969	Misja załogowa, eksploracja powierzchni		Armstrong i Aldrin to pierwsi ludzie na Księżycu .
Cosmos 300 (w)	związek Radziecki	23 września 1969	Przykładowy zwrot	Ye-8-5	Sonda nie opuszcza orbity okołoziemskiej.
Cosmos 305 (w)	związek Radziecki	22 października 1969	Przykładowy zwrot	Ye-8-5	Sonda nie opuszcza orbity okołoziemskiej.
Apollo 12	Stany Zjednoczone	14 listopada 1969	Misja załogowa, eksploracja powierzchni		Conrad i Bean tropią sondę Surveyor 3 .
Luna 16A ( cal )	związek Radziecki	6 lutego 1970	Przykładowy zwrot	Ye-8-5	Sonda rozbija się o księżycową glebę.
Apollo 13	Stany Zjednoczone	11 kwietnia 1970	Misja załogowa, eksploracja powierzchni		Niepowodzenie. Powrót załogi cały i zdrowy.
Luna 16	związek Radziecki	12 września 1970	Przykładowy zwrot	Ye-8-5	101 g próbki gleby sprowadzono z powrotem na Ziemię .
Luna 17	związek Radziecki	10 listopada 1970	Łazik księżycowy	Ye-8	Łazik Lunokhod 1 działa do14 września 1971, przejeżdża 10,5 km .
Apollo 14	Stany Zjednoczone	31 stycznia 1971	Misja załogowa, eksploracja powierzchni		Shepard i Mitchell pokonują ponad 3 km .
Apollo 15	Stany Zjednoczone	26 lipca 1971	Misja załogowa, eksploracja powierzchni		1 ponowne użycie łazika . Scott i Irwin pokonują 27,76 km .
Luna 18	związek Radziecki	02 września 1971	Przykładowy zwrot	Ye-8-5	Sonda rozbija się o księżycową glebę.
Luna 19	związek Radziecki	28 września 1971	Orbiter	Ye-8LS	Działa do 3 października 1972.
Luna 20	związek Radziecki	14 lutego 1972	Przykładowy zwrot	Ye-8-5	A 55 g próbki gleby doprowadza się z powrotem na ziemię.
Apollo 16	Stany Zjednoczone	16 kwietnia 1972	Misja załogowa, eksploracja powierzchni		2 e Korzystanie z łazika. Young and Duke pokonują 26,55 km .
Apollo 17	Stany Zjednoczone	7 grudnia 1972	Misja załogowa, eksploracja powierzchni		3 e Korzystanie z łazika. Cernan i geolog Schmitt , ostatni człowiek na Księżycu, pokonują 35,89 km (rekord).
Luna 21	związek Radziecki	08 stycznia 1973	Łazik księżycowy	Ye-8	Łazik Lunokhod 2 działa do3 lipca 1973, przejeżdża co najmniej 37 km .
Luna 22	związek Radziecki	29 maja 1974	Orbiter	Ye-8LS	Działa do 2 września 1975.
Luna 23	związek Radziecki	2 listopada 1974	Przykładowy zwrot	Ye-8-5	Wiertło jest uszkodzone; żadna próbka nie jest zwracana.
Luna 24A ( cal )	związek Radziecki	16 października 1975	Przykładowy zwrot	Ye-8-5M	Niepowodzenie.
Luna 24	związek Radziecki	9 sierpnia 1976	Przykładowy zwrot	Ye-8-5M	Próbka 170,1 g jest sprowadzana z powrotem na Ziemię.
Hiten	Japonia	24 stycznia 1990	Orbiter, impaktor, przelot		Częściowa awaria.
Clementine	Stany Zjednoczone	25 stycznia 1994	Orbiter		Pierwsza sonda księżycowa wystrzelona przez NASA od 20 lat.
Lunar Prospector	Stany Zjednoczone	7 stycznia 1998	Orbiter, impaktor		Szczegółowa mapa rozmieszczenia pierwiastków chemicznych obecnych na powierzchni Księżyca.
Inteligentny 1	Europa	27 września 2003	Orbiter		Pierwsza europejska maszyna. Poruszając się w obfitości jonowej, wchodzi na orbitę księżycową 14 miesięcy po starcie.
Kaguya	Japonia	14 września 2007	Orbiter		Badania geomorfologii Księżyca.
Chang'e 1	Chiny	24 października 2007	Orbiter		Pierwszy chiński statek wokół Księżyca. Mapowanie trójwymiarowe do 2009 roku.
Chandrayaan-1	Indie	22 października 2008	Orbiter		Pierwszy indyjski satelita. Kilka celów, w tym mapowanie gleby.
LRO	Stany Zjednoczone	18 czerwca 2009	Orbiter		Niezwykle szczegółowe obserwacje powierzchni.
LCROSS	Stany Zjednoczone	18 czerwca 2009	Impactor		Analiza szczątków Księżyca podniesionych przez uderzenie ostatniego stopnia rakiety nośnej.
Chang'e 2	Chiny	1 st październik +2.010	Orbiter		Zdjęcia o rozdzielczości 10 metrów dla tych wykonanych na wysokości 100 km i 1,5 metra dla osób sfotografowanych z odległości 15 km .
TEMAT 1 i 2	Stany Zjednoczone	15 września 2010	Orbiter
GRAIL	Stany Zjednoczone	10 września 2011	Orbiter		Szczegółowe badanie pola grawitacyjnego Księżyca.
LADEE	Stany Zjednoczone	2 maja 2013	Orbiter		Badanie rzadkiej atmosfery (egzosfery) i zawieszonego pyłu Księżyca.
Chang'e 3	Chiny	1 st grudzień 2.013	Wędrowiec		Pierwsze lądowanie chińskiej sondy.
Chang'e 4	Chiny	7 grudnia 2018 r	Wędrowiec		Pierwsze lądowanie po drugiej stronie .
Beresheet	Izrael	22 lutego 2019 r	Lander		Sonda rozbija się o księżycową glebę.
Chandrayaan-2	Indie	22 lipca 2019 r	Orbiter , Rover		Utrata kontaktu z lądownikiem przed kontaktem z powierzchnią Księżyca.
Chang'e 5	Chiny	23 listopada 2020 r	Przykładowa misja powrotna		W trakcie

Uwagi i odniesienia

Uwagi

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Exploration of the Moon ” ( zobacz listę autorów ) .

W 1892 roku amerykański geolog Grove Karl Gilbert jako pierwszy przypisuje powstanie wszystkich kraterów na Księżycu zderzeniom, wyjaśniając mechanizm, który je wywołuje. Jednak dominująca teoria w ciągu następnego półwiecza głosi, że kratery były wynikiem zjawisk wulkanicznych. Astrofizyk i przemysł Ralph Belknap Baldwin (w) dostarcza mocnych argumentów w swojej książce The Face of the Moon opublikowanej w 1949 roku, będącej wynikiem jego obserwacji i wiedzy w dziedzinie materiałów wybuchowych. Pod koniec lat pięćdziesiątych to wyjaśnienie uderzeniami meteorytów nie zostało jeszcze w pełni zatwierdzone.
Jeden z satelitów misji THEMIS krążący wokół Księżyca .

Bibliografia

(w) Don E. Wilhelms, To a Rocky Moon: A Geologist's History of Lunar Exploration ,1993( czytaj online ) , rozdz. 1 („Ciche preludium 1892–1957”) , s. 28.
(w) Don E. Wilhelms, To a Rocky Moon: A Geologist's History of Lunar Exploration ,1993( czytaj online ) , rozdz. 1 („Ciche preludium 1892–1957”) , s. 26-27.
(w) Don E. Wilhelms, To a Rocky Moon: A Geologist's History of Lunar Exploration ,1993( czytaj online ) , rozdz. 1 („Ciche preludium 1892–1957”) , s. 19-20.
(w) Don E. Wilhelms, To a Rocky Moon: A Geologist's History of Lunar Exploration ,1993( czytaj online ) , rozdz. 3 („The Earthbound View 1961–1963”) , str. 67-69.
(w :) Loyd S. Swenson, Jr., James M. Grimwood, Charles C. Alexander ( NASA ), „ This New Ocean: A History of Project Mercury - Redstone and Atlas ” ,1989(dostęp 11 października 2009 ) .
(w :) Berndt Leeitenberger, „ Die Semjorka Trägerraket ” (dostęp 16 marca 2011 ) .
David M. Harland , str. 43 op. cit.
(w) Benn D. Martin, „ Projekt systemu komunikacji planetarnej Mariner ” [PDF] , ale 15 1961 , s. 2.
(w) Zarya: Luna 17 - Carrier for Lunokhod 1 .
(w) Zarya: Luna 21 - Carrier for Lunokhod 2 .
(de) Bernd Leitenberger, „ Lunar Prospector ” , na stronie internetowej autora (dostęp 12 kwietnia 2018 ) .
(en) Alan B. Binder i in. , „ Lunar Prospector: Overview ” , Science , vol. 281 n O 5382,4 września 1998, s. 1475-1476 ( DOI 10.1126 / science.281.5382.1475 , czytaj online ).
(w) " Hiten " , NASA - Katalog NSSDC, 8 października 2010(dostęp 27 listopada 2010 ) .
(w) Brian Harvey, HF Henk Smid i Theo Pirard Wyłaniające się potęgi kosmiczne: nowe programy kosmiczne Azji, Bliskiego Wschodu w Ameryce Południowej , Springer Praxis2010( ISBN 978-1-4419-0873-5 ) , str. 62-67.
(ja) Tatsuaki Hashimoto, Ken Hoshino, Ootake Hisashi Satoshi Tanaka, Masatsugu Otsuki, Hitoshi Morimoto, " SELENE-2 プリプロジェクトの検討状況~ 合わせ技は難しそうだ~ " [PDF] , JAXA ,Styczeń 2014, s. 9.
(w) Brian Harvey, HF Henk Smid i Theo Pirard Wyłaniające się potęgi kosmiczne: nowe programy kosmiczne Azji, Bliskiego Wschodu w Ameryce Południowej , Springer Praxis2010( ISBN 978-1-4419-0873-5 ) , str. 215-219.
(w) „ Chandrayaan-2 ” na portalu EO , Europejskiej Agencji Kosmicznej ,15 maja 2019 r.
(w) „ LCROSS.Astronomer.Justification.v4 ” [doc] , NASA .
(w) NASA : witryna RSO .
(w) JPL: Lunar GRAIL .
(en) Oficjalna strona internetowa NASA on Ladee .
Nowe opóźnienia rakiety NASA , 24 godziny ,13 marca 2019 roku.
(w) Jason Davis, „ NASA ujawniła nowy plan przeniesienia ludzi na Marsa i każdego, kogo trudno zauważyć ” , The Planetary Society ,7 kwietnia 2017 r.
(w :) Kathryn Hambleton , „ Deep Space Gateway to Open Opportunities for Remote Destination ” na www.nasa.gov , NASA (dostęp: 5 kwietnia 2017 ) .
(w) Jason Crusan Robyn Gatens , „ Cislunar Housing & Environmental Control & Life Support System ” [PDF] na www.nasa.gov , NASA (dostęp 31 marca 2017 ) .
(w) Casey Dreier, „ T-minus pięć lat i liczenie - czy astronauci NASA mogą powrócić na Księżyc do 2024 roku? " , The Planetary Society ,4 kwietnia 2019 r.
(w) Stephen Clark, „ NASA anuluje łazik księżycowy, przenosi uwagę na biznesowe lądowniki księżycowe ” na stronie spaceflightnow.com ,1 st maja 2018.
(w) Stephen Clark, „ NASA wybiera trzy firmy do wysłania lądowników na Księżyc ” na spaceflightnow.com ,4 czerwca 2019 r.
(w) „ Indie, Rosja rozszerzą współpracę n , odroczą porozumienie z Kudankulam ” , Earthtimes.org,12 listopada 2007.
(w) R. Ramachandran, „ Chandrayaan-2: India to go same ” , in The Hindu ,22 stycznia 2012.
(w) Emily Lakdawalla, „ Indyjska misja Chandrayaan-2 opłacona z góry na start w marcu 2018 r. ” , The Planetary Society ,29 listopada 2017 r.
(w) Emily Lakdawalla, „ Wystrzelenie Chandrayaan-2 opóźnione do 3 stycznia 2019 r. ” , The Planetary Society ,13 sierpnia 2018 r.
(w) Patric Blau, „ Chang'e 5 Spacecraft Overview ” na spaceflight101.com (dostęp 26 września 2017 ) .
(w) Andrew Jones, " Chińskie zadanie zwrotu próbek księżycowych utoruje drogę przyszłym ambicjom " , The Planetary Society ,6 kwietnia 2017 r.
(w) „ Mapa drogowa eksploracji kosmosu ” [PDF] , Komitet ds. Pokojowego Wykorzystania Przestrzeni Kosmicznej ,2019.
(Es) Daniel Marin, „ Nuevos detalles del programa lunar tripulado chino ” , na Eurece ,21 września 2020 r
(w) Shin-ichiro Sakai i Shujiro Sawi, " Wprowadzenie SLIM, małego lądownika księżycowego i punktu " ,30 kwietnia 2014.
(w) H. Hiesinger, Mr. Landgraf i W. Carey (marzec 2019) „ HERACLES: An ESA-CSA-JAXA Joint Study on Returning to the Moon ” (pdf) na 50th Lunar and Planetary Science Conference w 2019 : 2p ..
(en) Maxim Litvak, „ Rosyjskie misje eksploracji Księżyca ” [PDF] , Roscosmos ,2016.
(w) Gwanghyeok Ju Kyeong - Ja Kim, „ Lunar Program Status and Lunar Science Research AcHviHes in Korea ” [PDF] , KARI ,21 lipca 2015(dostęp 13 listopada 2016 ) .
(w) „ Lunar IceCube ” , na portalu EO , European Space Agency (dostęp: 24 września 2018 r . ) .
(w) " Lunar Flashlight " on NASA / JPL , Jet Propulsion Laboratory (dostęp 25 września 2018 ) .
(w) „ Lunah-Map: University-Built CubeSat to Map Water Ice on the Moon ” , na NASA / JPL , NASA ,2 lutego 2016 r.
(in) „ Equuleus and omotenashi ” na portalu EO , Europejskiej Agencji Kosmicznej (dostęp 25 września 2018 r . ) .
(w) „ Lunar exploration timeline ” , Lunar and Planetary Institute (dostęp 15 grudnia 2013 ) .

Bibliografia

Książki naukowe

Peter Bond ( tłum. Z angielskiego Nicolasa Dupont-Blocha), badanie układu słonecznego [„ badanie układu słonecznego ”], Paryż / Louvain-la-Neuve, De Boeck,2014( 1 st ed. 2012), 462 str. ( ISBN 978-2-8041-8496-4 , czytaj online ).
(en) Philip Stooke , The International Atlas of Lunar Exploration , Cambridge (Wielka Brytania), Cambridge University Press ,2008, 440 pkt. ( ISBN 978-0-521-81930-5 ).
David Whitehouse ( przetłumaczone z angielskiego przez Charlesa Frankela), Moon: the authorised biography , Paris, Dunod,2008, 252 pkt. ( ISBN 978-2-10-051547-9 ).

Misje radzieckie

(en) Brian Harvey , radziecka i rosyjska eksploracja Księżyca , Berlin, Springer Praxis,2007, 317 s. ( ISBN 978-0-387-21896-0 i 0-387-21896-3 , czytaj online ).

Program Apollo

(en) R. Cargill Hall, Lunar impact: the NASA history of Project Ranger , Dover Publication inc,1977, 450 pkt. ( ISBN 978-0-486-47757-2 , czytaj online ).
(en) W. David Woods, Jak Apollo leciał na księżyc , Nowy Jork, Springer,2008, 412 s. ( ISBN 978-0-387-71675-6 ).
(en) David M. Harland, Torując drogę dla Apollo 11 , Springer,2009, 472, str. ( ISBN 978-0-387-68131-3 ).