| Organizacja | ZSRR |
|---|---|
| Program | Luna |
| Pole | Eksploracja Księżyca |
| Uruchomić | 13 września 1959 o 06:39:42 utc |
| Wyrzutnia | Luna |
| Koniec misji | 14 września 1959 o godzinie 22:02:24 UTC |
| Trwanie | 33,5 godz |
| Identyfikator COSPAR | 1959-014A |
| Msza przy starcie | 390,2 kg |
|---|
| Orbita | Podróż Ziemia-Księżyc Zderzenie z Księżycem 14 września 1959 roku |
|---|
Luna 2 (lub Lunik 2 lub Object 00114 ) to radziecka sonda kosmiczna wystrzelona w 1959 roku w kierunku Księżyca . Został opracowany na samym początku ery kosmicznej w kontekście intensywnej konkurencji ze Stanami Zjednoczonymi . Jest to pierwszy statek kosmiczny, który zetknął się z innym ciałem niebieskim. Luna 2 to początek eksploracji Układu Słonecznego przez statek kosmiczny.
Wystrzelenie pierwszego sztucznego satelity Sputnik 1 przez międzykontynentalny radziecki pocisk balistyczny R-7 Semyorka ma miejsce Październik 1957. Ale już w 1955 roku, szef przyszłość programu kosmicznego Radzieckiego , Siergiej Korolow , planowanych do wykorzystania tej rakiety uruchomić sondy kosmicznej w kierunku Księżyca . Wystarczy, zgodnie z jego obliczeniami, dołożyć do pocisku dodatkowy stopień, aby osiągnąć prędkość uwalniania przyciągania ziemskiego ( 11,2 km / s wobec 7,9 km / s dla orbity na niskiej orbicie) i wystrzelić statek kosmiczny o masie kilkuset kilogramów do naszego naturalnego satelity. Po wielkim sukcesie Sputnika 1 Korolew stworzył w swoim biurze projektowym OKB-1 trzy nowe jednostki zajmujące się odpowiednio satelitami telekomunikacyjnymi , misjami załogowymi i sondami kosmicznymi na Księżycu. Za tę ostatnią odpowiedzialność odpowiadają Michaił Tichonrawow i Gleb Maximow . Ponadto program obejmujący serię misji księżycowych z coraz większymi trudnościami opracował radziecki akademik Mścisław Keldych . Ten plan przewiduje:
Lista ta jest przesyłana do Radzieckiej Akademii Nauk i radzieckiego przywódcy Chruszczowa . Dekret formalizuje zgodę tych władz na20 marca 1958. Korolev miał silnik trzeciego stopnia opracowany przez Semiona Kosberga , nowicjusza w dziedzinie rakiet i dezertera z lotnictwa. W tym czasie oficjalny dostawca silników rakietowych Valentin Glouchko nie był w stanie dostarczyć na czas żądanego etapu. Całość utworzona przez Semiorkę i trzecie piętro „Block Ye” (blok E w alfabecie łacińskim) otrzymuje kryptonim 8k72 ale jest ochrzczona Luna w oficjalnych wydaniach. Nową wyrzutnię można umieścić na niskiej orbicie z ładunkiem 4,5 tony wobec 1,3 tony dla wariantu bez podłogi 3 e i wysłać na Księżyc o masie 440 kg . La Luna, pod nazwą Vostok, została później wykorzystana do umieszczenia na orbicie Jurija Gagarina , pierwszego człowieka, który latał w kosmosie.
Aby wypełnić pierwszą misję polegającą na zderzeniu sondy z Księżycem, inżynierowie opracowują sondy kosmiczne z serii Ye-1. Przyjmują one kulisty kształt pierwszych satelitów Sputnik o większej średnicy (80 cm zamiast 56 cm ) i czterokrotnie większej masie (361,3 kg dla Luny 1 ). Zewnętrzna powłoka wykonana jest ze stopu aluminium i magnezu . Na powierzchni doskonale wypolerowanej kuli zamocowanych jest kilka anten i czujników instrumentów naukowych. Sonda nie posiada napędu i jest stabilizowana przez obrót z prędkością 1 obrotu co 14 minut. Wnętrze kuli wypełnione jest azotem pod ciśnieniem 1,3 bara; wentylator miesza gaz, aby utrzymać go w temperaturze od 20 do 25 ° C , wykorzystując obecność źródeł ciepła (elektronika pokładowa) i zimna (czoło sondy umieszczone w cieniu). Energię dostarczają baterie cynkowo - srebrne . Nadajnik / odbiornik radiowy przesyła dane telemetryczne i naukowe w paśmie metrycznym z szybkością 1 kilobita na sekundę. Sonda posiada awaryjny nadajnik krótkofalowy . Ładowność obejmuje:
Ponadto trzeci stopień wyrzutni przenosi ładunek sodu, który jest uwalniany do magnetosfery na bardzo dużej wysokości.
Na początku ery kosmicznej wyrzutniom brakowało niezawodności i precyzji. Wybuchają w locie, czas spalania etapów, od których zależy precyzja trajektorii, jest słabo kontrolowany, a zapłon etapu podczas lotu pozostaje ćwiczeniem przypadkowym. Błąd 1 m / s (0,01%) prędkości rakiety, jednej minuty łuku azymutu trajektorii lub 10 sekund w czasie startu powoduje odchylenie 200 km od poziomu Księżyca . Radzieccy inżynierowie wystrzelą w 1958 i 1959 roku sześć sond kosmicznych z serii Ye-1, zanim osiągną swój cel.
Na wiosnę 1958 roku, szef radzieckiego programu kosmicznego , Siergiej Korolow , dowiedział się, że Stany Zjednoczone , z którymi Związek Radziecki rozpoczął prestiżowy wyścig , przygotowywali się, aby wysłać sondę na Księżyc podczas były pod programem Pioneer . Chociaż trzeci etap opracowany przez Kosberga nie jest w pełni rozwinięty, Korolew przygotowuje się do wystrzelenia sondy księżycowej Ye-1 w terminie przewidzianym na wystrzelenie amerykańskiej sondy kosmicznej; trajektoria obliczona przez radziecki zespół jest krótsza, a sowiecka sonda ma gwarancję przybycia przed sondą amerykańską. W przypadku tego startu, podobnie jak w przypadku wszystkich kolejnych, Sowieci ujawniają misję i jej zawartość dopiero po fakcie i tylko wtedy, gdy im się powiedzie, podczas gdy Amerykanie z góry ogłaszają datę i cele swoich sond kosmicznych. Sowieckie niepowodzenia są w ten sposób ukrywane, co uwydatnia wrażenie dominacji radzieckiej astronautyki w pierwszych latach ery kosmicznej. 17 sierpnia, w dniu, w którym wystrzelono pierwszą amerykańską sondę księżycową Pioneer, amerykańska wyrzutnia eksplodowała w locie. Korolev postanawia odłożyć swój własny start, aby poprawić niezawodność wyrzutni. Pierwsze uruchomienie radzieckiej sondy księżycowej ma miejsce23 września, ale zawodzi. Problem z rezonansem powoduje, że wyrzutnia rozpada się podczas lotu. W dniu drugiej próby amerykańskiej11 października, Korolev ma również gotową wyrzutnię. Trzeci etap wyrzutni amerykańskiej sondy Pioneer 1 ponownie zawiódł, ale wystrzelona radziecka rakieta natychmiast ponownie padła ofiarą zjawiska rezonansu. Problem zostaje rozwiązany i zostaje podjęta trzecia próba4 grudnia. Start nie powiódł się ponownie po awarii turbopompy wtryskującej tlen do komory spalania trzeciego stopnia. Amerykanie również nie mają szczęścia do swojego miotacza od czasu ich dwóch prób8 listopada i 6 grudnia również zawodzą.
Podczas czwartej próby radzieckiej 02 stycznia 1959, wszystkie stopnie wyrzutni spełniają swoją rolę, a sonda ostatecznie odrywa się od orbity okołoziemskiej. Jednak trajektoria nie jest idealna, ponieważ zatrzymanie drugiego etapu, który jest sterowany radiowo, jest uruchamiane zbyt późno. Sonda, która miała rozbić się na Księżycu, przechodzi w odległości 5965 km i znajduje się na orbicie heliocentrycznej . Jest to zatem połowiczny sukces zespołu Korolewa, ale władze radzieckie spieszą się z ogłoszeniem, że sonda doskonale spełniła postawione przed nią cele, osiągając trzy pierwsze: wyrwać się z orbity ziemskiej, przelecieć na niewielką odległość nad Księżycem. i umieścić się na orbicie heliocentrycznej. Sonda nosiła wówczas nazwę Mechta (po rosyjsku sen), ale rok później zostanie przemianowana na Luna 1 . Jego instrumenty umożliwiają odkrycie wiatru słonecznego . Nie wykazano żadnego znaczącego pola magnetycznego pochodzenia księżycowego, a przepływ mikrometeorytów okazał się znacznie słabszy niż oczekiwano. Dwa miesiące później Amerykanie z kolei zdołali przelecieć nad Księżycem (misja Pioneer 4 ). Radziecka sonda księżycowa jest nieco zmodyfikowana (wersja Ye-1A z pułapką jonową zaprojektowaną przez Konstantina Gringauza na półkuli naprzeciw anten) i wystrzelona18 czerwca 1959. Ale ta piąta próba kończy się niepowodzeniem, ponieważ wyrzutnia jest ofiarą awarii jednego z żyroskopów .
Szósta próba miała miejsce dnia 12 września 1959, po wystrzeleniu z kosmodromu Bajkonur trzykrotnie przekładano. Podobnie jak Luna 1, wypuszcza13 wrześniapomarańczowa chmura gazowego sodu ułatwiająca śledzenie jej trajektorii i ponownie umożliwiająca badanie zachowania gazu w kosmosie. Tego samego dnia, po 33 godzinach i 30 minutach lotu, sonda Luna 2 przestaje emitować sygnały radiowe w momencie uderzenia w Księżyc. Punkt uderzenia znajduje się w księżycowym regionie Palus Putredinis , na wschód od Mare Imbrium , pomiędzy kraterami Archimedes i Autolycos . To miejsce, które później zostanie nazwane Sinus Lunicus na pamiątkę sondy Luna 2, znajduje się w przybliżeniu na długości geograficznej 0 ° i północnej szerokości geograficznej 29,1 °. Trzydzieści minut później trzeci stopień jego rakiety również rozbija się na Księżycu. Biorąc pod uwagę szacowaną prędkość uderzenia ( 3,3 km / s lub ponad 10 000 km / h ), sonda Luna 2 i jej trzeci stopień prawdopodobnie wyparowały w momencie uderzenia. Z naukowego punktu widzenia Luna 2 przejdzie do historii jako pierwsza sonda, która udowodniła obecność wiatru słonecznego w kosmosie dzięki pułapce jonowej . Potwierdził również brak (wykrywalnego) pola magnetycznego Księżyca i ujawnił brak pasa promieniowania wokół Księżyca.
Po raz pierwszy stworzone przez człowieka urządzenie dociera do powierzchni innego ciała niebieskiego. Sonda ulega awarii. Wszystkie instrumenty naukowe działały doskonale i potwierdzono brak znaczącego księżycowego pola magnetycznego. Krushchev wykorzystuje ten nowy dowód wyższości techniki radzieckiej oferując prezydenta Eisenhowera w15 wrześniapodczas pobytu w Stanach Zjednoczonych replika kul ozdobionych radzieckimi symbolami, która rozbiła się o Księżyc wraz z sondą.