Chateaufort (Alpy Górnej Prowansji)

Zamek obronny
Chateaufort (Alpy Górnej Prowansji)
Gołębnik w Châteaufort
Administracja
Kraj Francja
Region Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
Departament Alpy Górnej Prowansji
Miasto Forcalquier
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin Sisteronais-Buëch
Mandat burmistrza
 Geneviève Demontis
2020 -2026
Kod pocztowy 04250
Wspólny kod 04050
Demografia
Miły Castelfortois
Ludność
miejska 		28  mieszk. (2018 wzrost o 7,69% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 2  mieszk/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 44 ° 16 ′ 29 ″ północ, 6 ° 01 ′ 01 ″ wschód
Wysokość Min. 541  m
Maks. 1280  m²
Powierzchnia 13,73  km 2
Jednostka miejska gmina wiejska
Obszar atrakcji Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta
Wybory
Oddziałowy Kanton Seyne
Ustawodawczy Drugi okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
Zobacz na mapie administracyjnej Prowansji-Alp-Lazurowego Wybrzeża Lokalizator miasta 14.svg Zamek obronny
Geolokalizacja na mapie: Alpy Górnej Prowansji
Zobacz na mapie topograficznej Alpes-de-Haute-Provence Lokalizator miasta 14.svg Zamek obronny
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Zamek obronny
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Zamek obronny

Châteaufort jest francuski gmina , znajduje się w dziale z Alpy Górnej Prowansji w tym regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże .

Nazwa jego mieszkańców jest Castelfortois.

Geografia

Wioska położona jest na stromym wzgórzu 638 m n.p.m., z widokiem na dolinę Sasse i zamykającą dolinę.

Sąsiednie gminy Châteaufort to La Motte-du-Caire , Clamensane , Valavoire , Saint-Geniez , Valernes , Nibles .

Geologia

Terytorium znajduje się na wschodnim krańcu Baronii Wschodnich, na prowansalskich formacjach wapiennych z górnej jury i dolnej kredy (skały osadowe ze starożytnego oceanu alpejskiego), pomiędzy trzema głównymi formacjami geologicznymi Alp:

Ulga

Terroir Châteaufort rozciąga się na lewy brzeg Sasse , zajmując kilka niższych dolin potoków, które są dopływami Sasse, ale rzadko wznoszą się na grzbiety. Na zachód od miasta, część terytorium na południe od Sasse, pagórkowaty teren tworzy kotlinę, której rzeźba wznosi się na południe aż do Gourras (1352  m w najwyższym punkcie, ale granica miasta schodzi poniżej); z drugiej strony krajobraz zamyka grzebień góry Gâche, zorientowany w kierunku wschód-zachód i przekraczający 1300  m .

Terytorium Châteaufort wygina się następnie na północ: krajobraz zamyka od wschodu Grand Adroit, odizolowane wzgórze położone w mieście Saint-Geniez . Jadąc na północ, znajdujemy wzgórze Saint-Laurent i skalisty grzbiet Grand Font (1126  m n.p.m. ) między dolinami wąwozu Terre-Basse na południu i riou d'Entraix na północy; potem Serre de la Vache, która wznosi się na szczyt Moulières (871  m ) i Blacus, odizolowany na 906  m . Wreszcie, ziemia położona na północ od riou d'Entraix i Blacus jest pagórkowata, bez godnej uwagi wzniesienia.

Wśród wzgórz w pobliżu koryta Sasse, te z Giraudon (775  m ), wieś Châteaufort (638  m ), zachodni kraniec Serre de la Vache (794  m ).

Główne przełęcze to przełęcze dla pieszych: przełęcz Aubrettes (925  m ) i Brèche d'Entraix (1035  m ), które łączą dorzecze Châteaufort z doliną Riou d'Entraix.

Hydrografia

Terroir Châteaufort tworzy zakręt, biegnący wzdłuż Sasse . Na południe od Châteaufort znajduje się wiele wąwozów, przez które co jakiś czas płyną potoki (wąwóz Foussouret (na skraju Valernes ), wąwóz Martins, wąwóz Bâtie Vieil), jedyny wąwóz Terre Basse, który płynie u podnóża wioski ze zrównoważonym przepływem. Dalej na północ, Riou d'Entraix płynie z południowego wschodu na północny zachód, dalej są przerywane potoki, wąwóz Saint-Véran, wąwóz Saint-Vincent i wąwóz Maynard, który stanowi granicę z Clamensane .

Hamlety i dewiacje

Osady Saint-Véran i Les Mayols są daleko od wsi i obsługiwane przez drogi, które nie przechodzą przez centrum administracyjne.

Pogoda

Stacje pogodowe w pobliżu Châteaufort znajdują się w La Motte-du-Caire i Sisteron .

Transport

Trzy drogi departamentalne obsługują miasto Châteaufort, bez skrzyżowań; dwa łączą się z siecią poza Châteaufort:

Zagrożenia naturalne

Żadna z 200 gmin w departamencie nie znajduje się w strefie zerowego ryzyka sejsmicznego. Canton La Motte-du-Caire do którego Châteaufort należy w strefie 1a (bardzo niska, ale nie bez znaczenia do ryzyka), zgodnie z deterministyczną klasyfikacji 1991, na podstawie historycznych trzęsień ziemi , w strefie 4 (średniego ryzyka), zgodnie z probabilistycznej klasyfikacja EC8 z 2011 r. Gmina Châteaufort jest również narażona na trzy inne zagrożenia naturalne:

Gmina Châteaufort nie jest narażona na żadne z zagrożeń technologicznych zidentyfikowanych przez prefekturę.

Nie plan zapobiegania przewidywalnych naturalnych zagrożeń istnieje (PPR) dla gminy i Dicrim nie istnieje albo.

Planowanie miasta

Typologia

Châteaufort to gmina wiejska. W rzeczywistości jest to część gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.

Zagospodarowanie terenu

Teren miasta, jak wynika z bazy danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i środowiska (92,4% w 2018 r.), jednak spadek w porównaniu z 1990 r. (98,9% ). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: lasy (42,9%), tereny z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (36,5%), tereny otwarte, bez lub z małą roślinnością (13%), niejednorodne tereny rolne (7,5%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Obecna nazwa miejscowości jest franczyzacją nazwy północno- okcytańskiej, która pojawiła się po raz pierwszy około 1030 roku ( Castro forti ).

Według pary Fenié The toponim Entraix (stosowany do obu wsi potok [Riou d Entraix] i Brèche d Entraix, przepustem) jest utworzona na wstępnej Celtic oronymic korzenia * TR .

Gospodarka

Przegląd

W 2009 roku ludność zawodowa liczyła dziewięć osób, w tym dwie bezrobotne. Większość z tych pracowników ma pensję (pięciu z siedmiu) i pracuje głównie w gminie (czterech z siedmiu aktywnych pracowników). Większość miejsc pracy w mieście znajduje się w rolnictwie , przy czym sektor drugorzędny jest całkowicie nieobecny.

Rolnictwo

Na koniec 2010 r. sektor pierwotny (rolnictwo, leśnictwo, rybołówstwo) posiadał dwa aktywne zakłady rolne w rozumieniu INSEE (w tym podmioty nieprofesjonalne) i nie było zatrudnionych na etacie.

Liczba gospodarstw zawodowych jest zbyt niska i objęta tajemnicą statystyczną w badaniu Agreste Ministerstwa Rolnictwa. W 1988 roku było ich trzech. Zajmują się tylko hodowlą owiec .

Etykiety

Gmina Châteaufort ma dwie etykiety Appellation d'Origine Contrôlée (AOC) ( olejek eteryczny z lawendy z Górnej Prowansji i Banon ) oraz dziewięć etykiet Chronionego Oznaczenia Geograficznego (PGI) ( jabłka z Alp Haute-Durance , Miód z Prowansji , jagnięcina). de Sisteron .Miasto znajduje się również na granicy win Alpes-de-Haute-Provence (VDP) białych, czerwonych i różowych oraz VDP śródziemnomorskich białych, czerwonych i różowych), ale w 2005 r. nie miało żadnego wina produkcja ..

Sisteron jagnięcina była czerwona etykieta nazwa chroniona od3 stycznia 2005 r..

Miód z Prowansji jest chroniony przez czerwoną etykietą związanego z chronionym oznaczeniem geograficznym zarówno miód kwiatowy miód niż lawendy i lawendy .

Te jabłka z Górnej Durance Alp dostał chronionego oznaczenia geograficznego w 2010 roku .

Działalność usługowa

Na koniec 2010 r. sektor usługowy (sklepy, usługi) posiadał jedną placówkę, w sektorze administracyjnym (zgrupowanym z sektorem zdrowia i opieki społecznej oraz oświatą), zatrudniającą jedną osobę.

Według Departamentalnego Obserwatorium Turystyki funkcja turystyczna jest dla miasta dość ważna, gdyż na jednego mieszkańca przyjmuje od pięciu turystów, pomimo braku bazy noclegowej. W związku z tym jedyną pojemnością zakwaterowania są drugie domy: 16, stanowią one 60% zakwaterowania.

Historia

W starożytności terytorium Châteaufort jest częścią terytorium Sogiontiques ( Sogiontii ), którego terytorium rozciąga się od południa Baronnies do Durance i obejmuje część masywu Monges . W Sogiontiques są stowarzyszone z Voconces , a po podboju rzymskim, są połączone ze sobą do rzymskiej prowincji w Narbonnaise . W II XX  wieku , są one oddzielane od Voconces i tworzą civitas różne, z kapitału Segustero ( Sisteron ). Rzymskich monet z III E i IV th  stulecia, ceramiki, tegulae świadczą o galloromańskim obecności na ziemi.

Miejscowość po raz pierwszy pojawia się w dokumentach statutowych około roku 1030 , kiedy to wzniesiono kopiec zamkowy . Była już wtedy desygnowana jako de Castro Forti . Bardzo szybko panowie, którzy oddali hołd hrabiom Prowansji , przyjęli nazwę swojego lenna (i nazywali siebie „de Châteaufort”). Ich zamek zbudowano na południe od wsi, na niewielkim wzniesieniu. Poniżej wybudowano kurnik, całość nie przekraczająca 100  m 2 .

Priory jak również rozległe tereny przeszła pod opactwa Saint-Victor w Marsylii , który uzyskał dochody z niego. W XIV -tego  wieku , Châteaufort są coseigneurs z Justas Valavoire Venterol i Laveno. Kiedy Laveno poślubia Garsende de Justas, córkę Justasa de Peipina, część majątku Châteaufort zostaje włączona do posagu .

Wspólnota Châteaufort absorbuje XV th  Century dwie społeczności Entraix Castellet (11 pożarów w 1315) i La pene (20 pożarów w 1297), który nie zostały zidentyfikowane kryzys XIV th  wieku ( Czarnej Śmierci i się wojna stuletnia ). Byli pod Viguerie z Sisteron . Kościół Entraix, pod wezwaniem Matki Bożej z Betlejem i Piotra, był klasztor pod Cluny, który prawdopodobnie został opuszczony w końcu XIV th  wieku .

W czasach nowożytnych we wsi Entraix istniała fabryka kafli i trzy młyny (mąka, olej i folusz do wełny), z których wszystkie wykorzystywały energię hydrauliczną. Jego kościół jest stale w ruinie i grozi trwałą ruiną.

Podczas Rewolucji Francuskiej , zgodnie z dekretem Konwencji z 25 Vendémiaire Roku II, zapraszającym gminy o nazwach, które mogą przywoływać wspomnienia o rodzinie królewskiej, feudalizmie lub przesądach, w celu zastąpienia ich innymi nazwami, gmina zmienia nazwę na Rochefort lub Rochefort-sur -Sasse .

W XIX th  century , budowa RD 951 , który znajduje się na prawym brzegu Sasse, przekierowanie ruchu, który został uprzednio wykonanej przez drogi królewskiej, lewym brzegu i przez Châteaufort i Entraix między Sisteron i Valavoire .

Podobnie jak wiele gmin w departamencie, Châteaufort posiadało szkoły na długo przed ustawami Jules Ferry  : w 1863 r. posiadało już dwie szkoły zapewniające kształcenie podstawowe dla chłopców, w stolicy wsi iw Saint-Véran. Dziewczętom nie udziela się żadnych instrukcji: ani prawo Falloux (1851), które wymaga otwarcia szkoły dla dziewcząt w gminach liczących ponad 800 mieszkańców, ani pierwsze prawo Duruy (1867), które obniża ten próg do 500 mieszkańców, nie dotyczą gminy Châteaufort. Drugie prawo Duruy (1877) pozwala mu, dzięki subsydiom państwowym, wybudować dwie nowe szkoły i tylko dzięki ustawom promowym dziewczęta kształciły się w Châteaufort.

Ostatni mieszkańcy Entraix opuścili wioskę w latach 30. XX wieku.

Aż do połowy XX -tego  wieku , winorośl była uprawiana w gminy, tylko do konsumpcji domowej. Ta kultura, która przetrwała w latach międzywojennych, została od tego czasu porzucona.

Heraldyka

Herb Châteaufort Herb Lazur do słońca Lub w głównej mierze do gwiazdy o tym samym sercu, do półksiężyca Srebrny punkt, gwiazda ozdobiona wielkimi literami C i F Or.
Detale Oficjalny status herbu pozostaje do ustalenia.

Polityka i administracja

Administracja miejska

Ze względu na swoją wielkość, gmina ma komunalnej Rady z dnia 9 członków (art L2121-2 z Kodeksu Ogólnego Władz Lokalnych ). Podczas głosowania w 2008 r. odbyła się tylko jedna tura: Edmond Jaubert został ponownie wybrany radnym miejskim z drugą sumą 25 głosów, czyli 96,15% oddanych głosów. Udział wyniósł 86,87%. Został wtedy wybrany burmistrzem przez radę miejską.

Lista burmistrzów

Wybór burmistrza to wielka innowacja rewolucji 1789 roku . Od 1790 do 1795 r. burmistrzowie byli wybierani w wyborach na 2 lata. Od 1795 do 1800 r. nie było burmistrzów, gmina zadowoliła się wyznaczeniem pełnomocnika miejskiego, który był delegowany do gminy kantonu .

W latach 1799-1800 Konsulat ponownie rozważył wybór burmistrzów, mianowanych odtąd przez władzę centralną. System ten jest utrzymywany przez następujące reżimy, z wyjątkiem II Rzeczypospolitej (1848-1851). Po zachowaniu ustroju autorytarnego III RP zliberalizowała ustawą z 5 kwietnia 1884 r . administrację gmin: wybierana w wyborach powszechnych rada miejska wybiera ze swego grona burmistrza.

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
maj 1945   Elie Richaud    
         
1983 2014 Edmonda Jauberta    
marzec 2014 W toku
(stan na 17 kwietnia 2014) 		Genevieve Demontis DVG syn w/w, inżynier, hodowca owiec
Brakujące dane należy uzupełnić.

Międzywspólnotowość

Châteaufort jest częścią:

Organy sądowe i administracyjne

Kair jest jedną z 34 gmin kantonu Seyne od 2015 roku , która w 2012 roku liczyła 8377 mieszkańców . Miasto jest częścią okręgu Sisteron du17 lutego 1800 w 10 września 1926, data przyłączenia do okręgu Forcalquier i drugiej dzielnicy Alpes-de-Haute-Provence . Châteaufort jest częścią miasteczka La Motte-du-Caire od 1801 do 2015 roku, po tym jak część kantonu Saint-Geniez od 1793 do 1801. Châteaufort jest wśród jurysdykcjach o władzę w Forcalquier , do sądu pracy z Manosque , i wielki Instytucja z Digne-les-Bains .

Opodatkowanie lokalne

Opodatkowanie gospodarstw domowych i przedsiębiorstw w Châteaufort w 2009 roku
Podatek Udział komunalny Udział międzygminny Udział departamentu Udział regionalny
Podatek mieszkaniowy 1,60% 0,64% 5,53% 0,00%
Podatek od nieruchomości od nieruchomości wybudowanych 5,29% 2,25% 14,49% 2,36%
Podatek od nieruchomości od nieruchomości niezabudowanych 35,81% 6,44% 47,16% 8,85%
Podatek zawodowy 4,69% 1,28% 10,80% 3,84%

Regionalny udział w podatku mieszkaniowym nie ma zastosowania.

Podatek od działalności gospodarczej został zastąpiony w 2010 r. wkładem majątkowym (CFE) od wartości czynszowej nieruchomości oraz wkładem od wartości dodanej przedsiębiorstw (CVAE) (oba elementy stanowią terytorialny wkład gospodarczy (CET), który jest podatkiem lokalnym wprowadzone ustawą o finansach na 2010 r.).

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1765 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.

W 2018 r. miasto miało 28 mieszkańców, co stanowi wzrost o 7,69% w porównaniu do 2013 r. ( Alpy-de-Haute-Provence  : + 1,33%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1765 1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846
202 205 157 191 157 230 199 236 234
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1851 1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891
204 201 200 204 173 179 170 176 168
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1896 1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946
163 153 122 114 101 95 64 61 53
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1954 1962 1968 1975 1982 1990 1999 2004 2009
47 42 29 26 25 30 28 29 23
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2014 2018 - - - - - - -
28 28 - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Ewolucja demograficzna
1315 1471 1530
22 pożary 9 świateł 30 zamieszkałych domów
(Źródła: Baratier , Duby & Hildesheimer dla Ancien Regime.) Histogram rozwoju demograficznego

Edukacja

Gmina nie posiada publicznej szkoły podstawowej . Na poziomie średnim uczniowie są przypisywani do kolegium Marcel-Massot . Następnie kontynuowali naukę w liceum kompleksu szkolnego Paul Arène w Sisteron .

Miejsca i zabytki

Na skrzyżowaniu RD 951 i drogi prowadzącej do wsi znajduje się dawny zajazd .

Przy wjeździe do wsi znajduje się dom szlachecki zwany starym zamkiem oraz gołębnik . Terminy zamek prawdopodobnie z XVII -tego  wieku  : ma kaplicę Świętej Rodziny przez panów, Aguilhenqui.

Kościół Świętego Wawrzyńca, styl powieści , jest zbudowany w XVII -tego  wieku i przywrócony w 1826 roku: jego łóżku jest płaska, ma niewielką dzwonnicę . Od 1707 r. korzystał z prac upiększających i restauracyjnych. Zwrócony jest w kierunku północno-wschodnim.

W Les Jaumes znajduje się kaplica.

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Źródła

Bibliografia

Uwagi

  1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego opublikowanym w listopadzie 2020 r., zgodnie z nową definicją wsi zatwierdzoną w dniu14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  2. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

  1. Habitants.fr - Nazwiska mieszkańców AHP
  2. „  Mapa topograficzna IGN Châteaufort  ” na Geoportalu (dostęp 17 listopada 2013) ..
  3. Nicole Michel d'Annoville, "Châteaufort", w Nicole Michel d'Annoville, Marc de Leeuw (reżyserzy) (fot. Gérald Lucas, rysunek. Michel Crespin), The Highlands of Provence: średniowieczne trasy , Kair : Stowarzyszenie Highlands of Provence; Saint-Michel-l'Observatoire: To znaczy, 2008, 223 s. ( ISBN  978-2-952756-43-3 ) . str.  82.
  4. Maurice Gidon, Łańcuchy Digne , Bardzo schematyczna mapa, przedstawiająca związki pomiędzy ogniwami baronów wschodnich (północna połowa) i Digne (połowa południowa), z przedpolem obrusu z Digne (część zachodnia)
  5. Mapa geologiczna Francji w skali 1: 1 000 000
  6. Maurice Gidon, La Nappe de Digne i struktury pokrewne
  7. Maurice Jorda, Cécile Miramont, „Highlands: geomorfologiczne odczytanie krajobrazu i jego ewolucji”, w: Michel d'Annoville, de Leeuw, op. cyt. , s.  33.
  8. Météo-France, „  Network of South-East Posts  ”, Climatèque , konsultacja 11 marca 2013 r.
  9. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, akta departamentu dotyczące głównych zagrożeń w Alpes-de-Haute-Provence (DDRM), 2008, s.  39.
  10. Ministerstwa Ekologii, Zrównoważonego Rozwoju, Transportu i Mieszkalnictwa Miejskiego Zawiadomienie na bazie Gaspar, uaktualnionej 27 maja 2011, konsultowany 09 lipca 2012.
  11. prefekturze Alpy Górnej Prowansji, DDRM , op. cyt. , s.  95.
  12. Formularz , baza danych Dicrim , dostęp 9 lipca 2011 r.
  13. „  Zonage rural  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 23 marca 2021 r . ) .
  14. "  miejska gmina-definition  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 23 marca, 2021 ) .
  15. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 23 marca 2021 r . ) .
  16. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 23 marca 2021 r . ) .
  17. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w obszarze miejskim  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 23 marca 2021 r . ) .
  18. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 28 maja 2021 )
  19. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 28 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  20. Ernest Nègre , Ogólne Toponimia Francji  : Etymologia 35 000 nazw miejsc , tom.  3: Trening dialektu (ciąg dalszy); Formacje francuskie , Genewa, Librairie Droz, coll.  "Romańskiego i publikacje francuski" ( N O  195),1991, 1852  s. ( przeczytaj online ). § 26637, s.  1463.
  21. Bénédicte i Jean-Jacques Fénié , Toponimy of Provence , Éditions Sud-Ouest, coll.  "Uniwersytet Południowo-Zachodni",2002, 128  pkt. ( ISBN  978-2-87901-442-5 ) , s.  26.
  22. Insee, Plik lokalny - Gmina: Châteaufort (04050) , s.  5.
  23. Insee, plik lokalny , str.  7.
  24. Insee, Plik lokalny , s.  15.
  25. Insee, „  Gospodarstwa w 1988 i 2000  ”, Insee, 2012 (plik 24,6 mln).
  26. Ministerstwo Rolnictwa, „Orientacja techniczno-ekonomiczna gospodarstwa”, Spisy rolne 2010 i 2000 . ( link  : uwaga, plik ma 4,4 mln).
  27. "  Lista nazw AOC i IGP w Châteaufort  " , na INAO
  28. André de Reparaz „  Zagubieni Terroirs, stałe Terroirs, podbite Terroirs: winorośl i drzewo oliwne w Haute-Provence 19th-21st wieków  ”, Méditerranée , 109 | 2007, s.  56 i 59.
  29. „  Homologacja baranka Sisteron z 3 stycznia 2005 r.  ” , na stronie agneaudesisteron.fr
  30. "  Arkusz IGP Label Rouge Agneau de Sisteron  " , INAO , 20 lutego 2007
  31. Strona internetowa Légifrance dotycząca publikacji w Dzienniku Urzędowym dekretu z dnia 30 lipca 2009 r.
  32. "  Jabłka Alp Haute-Durance uzyskują IGP  " , INAO , 19 kwietnia 2010
  33. Wydziałowe Obserwatorium Turystyki, Atlas bazy noclegowej , grudzień 2008, s.  6.
  34. Zakwaterowanie Atlas ... , op. cyt. , s.  44.
  35. Insee, Plik lokalny , op. cyt. , s.  16.
  36. Insee, „  Zakwaterowania turystyczne w gminach, 2008, 2009 i 2012  ”, Insee, 2012 (20,8 mln plik)
  37. Brigitte Beaujard, „Miasta południowej Galii III e do VII e s. », Gallia , 63, 2006, wydania CNRS, s.  18-19.
  38. Michel d'Annoville, op. cyt. , s.  83.
  39. Park Przyrodniczy Luberon, Około roku 1000 w kraju Forcalquier , katalog wystawy, 2007, s.  31.
  40. Pod redakcją Édouarda Baratiera , Georgesa Duby i Ernesta Hildesheimera , Atlas historique. Prowansja, Comtat Venaissin, księstwo Orange, hrabstwo Nicei, księstwo Monako , Paryż, Librairie Armand Colin ,1969( BNF Wskazówki n O  FRBNF35450017 ), s.  170.
  41. Michel d'Annoville, op. cyt. , s.  84.
  42. Daniel Thiery „  Châteaufort  ” The Początki wiejskich kościołów i kaplic w Alpy Górnej Prowansji , opublikowanym 19 grudnia 2010 roku, zaktualizowane 20 grudnia 2010, do których dostęp 06 lipca 2012.
  43. Michel d'Annoville, op. cyt. , s.  85.
  44. Jean-Bernard Lacroix, "Narodziny działu", w The Revolution w Basses-Alpes , Annales de Haute-Provence, Biuletyn naukowego i literackiego społeczeństwa Alpy Górnej Prowansji, n o  307, 1 st  kwartał +1.989 108 th  roku, str.  113.
  45. Irène Magnaudeix, Assess Stones, ruchome kamienie: Zastosowania i reprezentacje kamienia przez mieszkańców Haut-Vançon , Mane, Les Alpes de Lumière, Forcalquier, 2004. ( ISBN  2-906162-73-6 ) , s.  24.
  46. Jean-Christophe Labadie (reżyser), Les Maisons d'école , Digne-les-Bains, Archiwa Departamentu Alpes-de-Haute-Provence, 2013, ( ISBN  978-2-86-004-015-0 ) , s. .  9.
  47. Labadie, op. cyt. , s.  16.
  48. Labadie, op. cyt. , s.  18.
  49. Labadie, op. cyt. , s.  11.
  50. Paul Minvielle, „  Uprawa winorośli w Alpach Południowych między naturą a kulturą  ”, Méditerranée , 107 | 2006 Online umieścić 1 st grudnia 2008 obejrzano 12 lipiec 2013.
  51. "  Bank herbowy2 - Wszystkie przedmioty dekoracyjne!"  » , W La Banque du blason2 (konsultacje na 27 września 2020 ) .
  52. „  liczba członków rady gminy  ” , Legifrance
  53. "  Wyniki wyborów samorządowych 2008 w Châteaufort  " , na linternaute.com
  54. [Sébastien Thébault, Thérèse Dumont], „  La Liberation  ”, Basses-Alpes 39-45 , opublikowana 31 marca 2014, dostęp 3 kwietnia 2014.
  55. A. N., „Geneviève Demontis, 25-letni inżynier i nowy burmistrz”, La Provence , 14 kwietnia 2014, s.  9.
  56. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, De La Bréole do Corbières (lista 2) , konsultowana 7 marca 2013 r.
  57. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, „  Od La Bréole do Corbières (lista 2)  ”, Gminy departamentu , konsultowane 17 kwietnia 2014 r.
  58. ze wsi Cassini do gmin dzisiaj na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  59. „  Sądownictwo Alpes-de-Haute-Provence  ” , Ministerstwo Sprawiedliwości i Wolności
  60. "  Podatki lokalne w Châteaufort  " , tax.com
  61. Prawo n o  2009-1673 z dnia 30 grudnia 2009 2010 Finance (Lgifrance)
  62. Organizacja spisu na insee.fr .
  63. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  64. Insee — Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  65. „  Publiczna placówka podstawowa Alpes-de-Haute-Provence  ” , Inspektorat Akademicki Alpes-de-Haute-Provence
  66. „  Sektoryzacja kolegiów Alpes-de-Haute-Provence  ” , Akademia Aix-Marseille, 8 listopada 2004
  67. „  Sektoryzacja szkół średnich w Alpes-de-Haute-Provence  ” , Akademia Aix-Marseille, 2010
  68. „  Miejsce zespołu szkół Paul Arène  ” , Akademia Aix-Marseille, 2010
  69. Raymond Collier , Monumentalna i artystyczna Haute-Provence , Digne, Imprimerie Louis Jean,1986, 559  s., s.  424.
  70. Raymond Collier, op. cyt. , s.  270.
  71. Michel de La Torre, Alpes-de-Haute-Provence: kompletny przewodnik po 200 gminach , Paryż, Deslogis-Lacoste, coll. "Miasta i wsie Francji", 1989, Relié, 72 s. (bez stronicowania) ( ISBN  2-7399-5004-7 ) .
  72. Raymond Collier, op. cyt. , s.  379.