Villeneuve-sur-Verberie

Villeneuve-sur-Verberie
Administracja
Kraj	Francja
Region	Hauts-de-France
Departament	Oise
Miasto	Senlis
Międzywspólnotowość	Wspólnota gmin Pays d'Oise i Halatte
Mandat burmistrza	Monique Ego 2020 -2026
Kod pocztowy	60410
Wspólny kod	60680
Demografia
Ludność miejska	652  mieszk. (2018 )
Gęstość	80  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	49°16′35″ północ, 2°41′25″ wschód
Wysokość	Min. 51  m Max. 222  mln
Powierzchnia	8,16  km 2
Rodzaj	gmina wiejska
Obszar atrakcji	Paryż (gmina koronna)
Wybory
Oddziałowy	Kanton Pont-Sainte-Maxence
Ustawodawczy	Czwarty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Hauts-de-France Villeneuve-sur-Verberie Geolokalizacja na mapie: Oise Villeneuve-sur-Verberie Geolokalizacja na mapie: Francja Villeneuve-sur-Verberie Geolokalizacja na mapie: Francja Villeneuve-sur-Verberie
Znajomości
Stronie internetowej	https://www.mairie-villeneuveurverberie.fr/

Villeneuve-sur-Verberie jest francuski gmina znajduje się w dziale z Oise w tych Hauts-de-France regionu .

Geografia

Położone na północno-zachodnim skraju rolniczego płaskowyżu Valois , miasto jest wioską-ulicą położoną wzdłuż RD 932 A między Senlis i Verberie , w odległości jedenastu kilometrów, odpowiednio sześciu kilometrów. Autostrady A1 przez miasto na wschód od miasta w kierunku północ-południe, ale nie ma wymiany umożliwia dostęp między Senlis Verberie (węzeł n o  9 „Sainte-Maxence Pont”). Miejscowość przecina droga departamentalna , RD 100 Pontpoint - Le Plessis-Belleville jako oś północ-południe, a RD 134 ma swój początek w Villeneuve, jadąc w kierunku Rully i Borest na południu. Villeneuve nie ma stacji kolejowej. Transport publiczny jest ograniczony do transportu szkolnego i autobusów na targ Senlis we wtorek i piątek (podróż w obie strony rano).

Miasto Villeneuve składa się z małego miasteczka, od którego pochodzi jego nazwa, a także z osad Yvillers i Noël-Saint-Martin , dawnych miast połączonych zarządzeniem31 marca 1825 r.. Yvillers to mała wioska położona na południowym zachodzie niedaleko RD 932 A , 1,4  km od wioski, podczas gdy Noël-Saint-Martin skupia tylko kilka domów rozrzuconych w dolinie, 1,5  km na północ. wioska. Autostrada oddziela Villeneuve od Noël-Saint-Martin; jednak nie jest ani widoczny, ani słyszalny w wiosce.

Przygraniczne gminy Villeneuve-sur-Verberie

Pontpoint	Rhuis Roberval	Verberie
Villers-Saint-Frambourg	Piwowar	Raray

Terytorium gminy o powierzchni 8,16  km 2 nie przedstawia się jako spójna całość: granice dawnej gminy Noël-Saint-Martin nadal wyraźnie się wyróżniają i sprawiają wrażenie niemal eksklawy, terytorium Villeneuve zwęża się do szerokości około 500  m wzdłuż RD 932a na południe od Noël. Rzeźba terenu jest bardzo urozmaicona, maksymalna wysokość sięga 202,3  m na skrzyżowaniu Châtillon, na drodze Grand-Maître, która tworzy północny kraniec miasta w lesie Halatte , u podnóża Mont Pagnotte. Niżej na południowej stronie masyw, pozostałe ślady kamieniołomy z krzemieniem i starych kopalniach, ten ostatni jest częściowo przekształcony składowiska techniki (CET). Ta ostatnia jest bezpośrednio połączona z RD 100 drogą serwisową omijającą wioskę.

Najniższy punkt miasta znajduje się na końcu rue des Sources tej osady, w dolinie ru du Moulin. Tam strumień ma swoje źródło, a następnie schodzi w kierunku Oise , na północ. Ma drugie źródło w sąsiedniej dolinie, zwane „Bożonarodzeniowym tłem”. Z Roberval strumień znany jest jako Rouanne. Dziś często jest sucho. W mieście istnieje drugi strumień; to Ru des Bergers, które wypływa ze źródła poczty Yvillers i płynie w kierunku Yvillers. Dzięki przepuszczalności podłoża strumień szybko staje się tymczasowy, a następnie całkowicie zanika: nie wpływa do żadnego innego strumienia. Potok Bergers świadczy o bogactwie wód gruntowych, dostarczanych przez wody gruntowe z lasu Halatte, a kontrastujących z niedoborem wód powierzchniowych.

Villeneuve-sur-Verberie jest częścią regionalnego parku przyrodniczego Oise-Pays de France na całym swoim terytorium. Dzięki różnorodności krajobrazów oraz bogatej florze i faunie miasto korzysta z ochrony kilku miejsc przyrodniczych. Trzy strefy przyrodnicze o znaczeniu ekologicznym, faunistycznym i florystycznym (ZNIEFF) typu 1 dotyczą zalesionych części obszaru gminy i wąskich stref buforowych. Las Halatte jest chroniony jako krajowy ZNIEFF nr 220005064 „Massif forestier d'Halatte” i jednocześnie sklasyfikowany jako obszary. Doliny Roberval i Noël-Saint-Martin są chronione, ponieważ numer krajowy ZNIEFF 220005064 obejmuje zalesione obszary doliny Noël-Saint-Martin i tło Bożego Narodzenia. Haut-Montel i Raray lasy , położone częściowo w gminach Villeneuve-sur-Verberie i Brasseuse , są chronione jako ZNIEFF n krajowym ° 220013834. Ponadto cała gmina Villeneuve jest częścią zarejestrowanego naturalnym miejscu w Nonette dolina (rejestracja dekretem z6 lutego 1970). To zarejestrowane miejsce było zapowiedzią regionalnego parku przyrodniczego, jego podział jest niemal identyczny z częścią parku położonego w Oise. - W lesie Halatte miasto przecina szlak turystyczny GR 12 wspólny z GR 655, łączący Verberie z Senlis dużym objazdem przez Fleurines .

Planowanie miasta

Typologia

Villeneuve-sur-Verberie jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Paryża, którego jest gminą w koronie. Obszar ten obejmuje 1929 gmin.

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskich zawodów biofizyczna gleba Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (58,3% w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. (57,1%). . Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (51%), lasy (30,7%), kopalnie, składowiska i place budowy (7,4%), łąki (4,2%), tereny zurbanizowane (3,5%), niejednorodne tereny rolne ( 3,1%, sztuczne tereny zielone, nierolnicze (0,1%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Wieś z kolei nazywa się Villam Novam w 1167, Villeneuve le Roy sur Verberie w 1219, Le Nueve Ville le Roy w 1306, Villeneuve le Roi w 1431, Villeneuve le Roi sur Verberie w 1460.

Historia

Żaden dokument nie określa warunków, w jakich powstało Villeneuve sur Verberie, wiele z nich zostało zniszczonych na przestrzeni wieków.

Według niektórych starożytnych pismach znajdujemy pierwsze wzmianki w IX th  century.

Konflikt przeciwny, najwyraźniej od początku IX E  wieku biskupi Beauvais i Soissons o budowę kościoła, to jedna jest w punkcie styku tych dwóch diecezjach.

Konflikt toczy się około 872 roku przed królem Karolem II Łysym (panowanie 840-877), który groził zniszczeniem tego kościoła, jeśli spór będzie trwał.

Pisma wskazywały miejsce tego sporu w Villeneuve-sur-Verberie, nie dostarczając jednak konkretnego dowodu. Nowsze badania zamiast tego próbują wykazać istnienie tego budynku w Noël-Saint-Remy (położonego w pobliżu Roberval ).

Pierwsze ślady osadnictwa pochodzą z lat 1108 – 1137 (panowanie Ludwika VI Grubego ).

Eudes Percebot, lord Pont-Sainte-Maxence, dał uzdrowienie Villeneuve, około 1140, w opactwie Saint-Symphorien de Beauvais .

Instalacja „chłopskich osadników” w Villeneuve sur Verberie, około 1143 roku, umożliwiła królowi Ludwikowi VII Młodszemu (panowanie 1137-1180) umocnienie swojej pozycji na skraju jego królestwa, zagrożonego przez Filipa d'Alsace , hrabiego Flandrii i Vermandois .

Lokalizacja wybrana na założenie wioski znajdowała się na skrzyżowaniu dwóch wiejskich dróg, jednej prowadzącej z Noël-Saint-Martin do Yvillers, drugiej z Raray do Saint-Pierre de Pontpoint, co umożliwiło zbudowanie aglomeracji jako „wsi- ulica".

Villeneuve, własność królewska, kierowana była w 1171 r. przez proboszcza Rogera de Neuville

Kościół Saint-Barthélemy w Villeneuve-sur-Verberie został zbudowany w centrum wsi około 1180 r., zamiast nekropolii lub starego kościoła. Wygląd zewnętrzny, z wyjątkiem dzwonnicy, jest romański .

Valois stał się krainą królewską w 1214 roku, Villeneuve-sur-Verberie straciło swoje strategiczne znaczenie jako granica między jego królestwem a hrabstwem Valois. Filip III Śmiały (panujący w latach 1270-1285) zamienił go na inne ziemie z Geoffroyem le Bouteillerem około 1280 roku.

Rozbudowa kościoła Saint-Barthélémy około 1500 roku.

Arnaud des Friches, dziedzic, prawnik w Châtelet de Paris, generał porucznik komornika Senlis, doradca króla w 1517 roku, jest panem Villeneuve i Brasseuse.

Pierwsza wzmianka o domu pocztowym pojawia się około 1552 r. (rolnik Louis Robert Delaunay był w 1836 r. zarządcą poczty dla koni i burmistrzem Villeneuve).

Narodziny w 1602 r. na polu w pobliżu Noëla Saint-Martina matematyka i fizyka Gillesa Persona, który później przybrał imię Roberval , współzałożyciel Académie des Sciences (1666) i wynalazł wagę Roberval (1668).

W latach 1610-1643 Villeneuve zostało wyniesione w hrabstwie na rzecz gubernatora Arras, jako nagroda za świadczone usługi.

Dwa stare miasta, Noël-Saint-Martin i Yvillers, zostały przyłączone w 1825 r. do Villeneuve-sur-Verberie; Noël-Saint-Martin nosił podczas rewolucji nazwiska Noël-les-Vallons i Rouane .

Utworzenie, pod koniec XIX th  wieku kolej Villeneuve sur Verberie-Roberval-Moru który służył kilka kamieniołomy piasku i transportu produkcję do Oise. Linia została zamknięta w 1964 roku, kiedy wybudowano wiadukt, zwany Roberval, autostrady A1 . Niektóre lokomotywy i wagony kupił Jean Richard do swojego parku rozrywki w Ermenonville „  La Mer de sable  ”. Piaskownica Villeneuve zakończyła swoją działalność w 1982 roku, jej miejsce zajęło techniczne składowisko odpadów komunalnych SITA .

Miasto Villeneuve miało tunele ewakuacyjne i śpiewające studnie, w kierunku środka głównej ulicy wioski (rue des Flandres). Podziemia, które zaczynały się od niektórych piwnic i kończyły w pobliżu lasu lub na sąsiednim polu, były wykorzystywane do mieszkańców do ucieczki podczas regionalnych niebezpieczeństw lub konfliktów. Były też trzy studnie śpiewające o głębokości co najmniej 50 metrów. W dzisiejszych czasach nie przyciągają zbyt wiele uwagi.

Polityka i administracja

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
Marzec 2001	2014	Marie-Laurence Lobin	UMP
2014	lipiec 2020	Gerald Gaston	( FN )	Emerytowany menedżer biznesu
lipiec 2020	W toku (stan na 7 lipca 2020 r.)	Monique Ego		Wiceprezydent CC krajów Oise i Halatte (2020 →)

Ludność i społeczeństwo

Ewolucja demograficzna

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2006 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 652 mieszkańców, co oznacza spadek o 0,76% w porównaniu do 2013 r. ( Oise  : + 1,44%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
212	174	239	218	454	461	460	519	482

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
454	488	458	458	491	463	489	czterysta dziewięćdziesiąt siedem	487

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
481	516	484	443	435	402	455	468	503

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2011	2016
453	435	415	479	555	624	676	679	640

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2018	-	-	-	-	-	-	-	-
652	-	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Struktura wiekowa

Ludność miasta jest stosunkowo młoda. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (10,7%) jest istotnie niższy niż wskaźnik ogólnopolski (21,6%) i departamentalny (17,5%). W przeciwieństwie do rozkładów krajowych i departamentalnych, męska populacja gminy jest większa niż populacja kobiet (52,5% wobec 48,4% na poziomie krajowym i 49,3% na poziomie departamentalnym).

Podział ludności gminy według grup wiekowych w 2007 r. przedstawia się następująco:

• 52,5% mężczyzn (0 do 14 lat = 24,5%, 15 do 29 lat = 19,2%, 30 do 44 lat = 26,8%, 45 do 59 lat = 20%, powyżej 60 lat = 9,6%);
• 47,5% kobiet (0 do 14 lat = 24,6%, 15 do 29 lat = 14,3%, 30 do 44 lat = 29%, 45 do 59 lat = 20,2%, powyżej 60 lat = 11,8%).

Piramida wieku w Villeneuve-sur-Verberie w 2007 roku w procentach

Mężczyźni	Klasa wiekowa	Kobiety
0.0	90 lat lub więcej	0,3
2,0	75 do 89 lat	3.4
7,6	60 do 74 lat	8.1
20,0	45 do 59 lat	20,2
26,8	30 do 44 lat	29,0
19,2	15 do 29 lat	14,3
24,5	Od 0 do 14 lat	24,6

Piramida wieku departamentu Oise w 2007 roku w procentach

Mężczyźni	Klasa wiekowa	Kobiety
0,2	90 lat lub więcej	0,8
4,5	75 do 89 lat	7,1
11,0	60 do 74 lat	11,5
21,1	45 do 59 lat	20,7
22,0	30 do 44 lat	21,6
20,0	15 do 29 lat	18,5
21,3	Od 0 do 14 lat	19,9

Miejsca i zabytki

Zabytki historyczne

Villeneuve-sur-Verberie ma na swoim terenie dwa zabytki .

• Kościół Saint-Martin de Noël-Saint-Martin , w wiosce o tej samej nazwie, rue de l'Église (wpisany jako zabytek historyczny dekretem z1 st April +1.895): Był częścią początkowego obdarowania klasztoru Saint-Martin-des-Champs w Paryżu w 1096 r. , następnie został przekazany do jego filii, klasztoru Saint-Nicolas-d'Acy , dziesięć lat później. Kościół jest jednak znacznie starsza, ponieważ jego podstawą nawa jest datowany na drugą połowę XI XX  wieku, a jego dzwonnica z ostatniej ćwierci wieku. Nawa, która początkowo była pozbawiona naw bocznych i nigdy nie była sklepiona, jest jedyną na lewym brzegu Oise, która ma małą stałą kamerę we Flint , jak często w Beauvais . Dzwonnica, której górna podłoga zawaliła do 1660 / 62 wydaje kopiowane z jego bliskim sąsiadem Rhuis . Jako kościół jednej z mniejszych parafii dawnej diecezji Soissons , która jest przysiółkiem dopiero od 1825 roku , budynek ma bardzo skromne rozmiary. Dzięki późno romańskim prezbiterium od 1120s / 1135s , jednak posiada niezwykłą kawałek architektury, zarówno dla swoich dwóch archaicznych sklepień żebrowych , które są jednymi z najstarszych w dziale, a jeden z pierwszych występów tych dawnych łuków. , tylko za wyjątkową jakość rzeźby. Są na zewnątrz, fryzy i gzymsy niezwykle wydobyty, a od wewnątrz, kapitały z akantu liści na poziomie, który jest zazwyczaj osiągnięte tylko w katedrach. Około dwudziestu lat po jego wybudowaniu pierwsze przęsło chóru zostaje przekształcone w skrzyżowanie transeptu przez dodanie krzyża od północy, w stonowanym, ale wyrafinowanym, prymitywnym stylu gotyckim . Komunikował się od zachodu nawą boczną, współczesną lub nowszą, o której wiemy tylko, że jej sklepienie żebrowe rozpoczęto później i która zniknęła na czas nieokreślony. Chociaż na południe od nawy istnieją również duże łuki , wcześniejsze istnienie nawy południowej nie zostało wykazane w wykopaliskach z lat 1974 / 1976 . Po wojnie stuletniej podstawę dzwonnicy, która zajmuje miejsce południowego krzyża, wykonano revendu w stylu gotyku flamboyant , w tym samym stylu przerobiono portal. Jeśli liczba mieszkańców sięga XVI th  century, że spada z XVIII th  wieku, a uwielbienie nie jest przywracany po Rewolucji Francuskiej . Opuszczony i zaniedbany kościół zostaje uratowany dzięki swojej klasyfikacji, a czasami korzysta z niektórych prac konserwatorskich. Jednak dopiero w latach 80. , dzięki prywatnej inicjatywie, prace zaszły na tyle daleko, by umożliwić odrodzenie kultu na początku lat 90 .
• Kościół Saint-Barthélemy w Villeneuve-sur-Verberie (uznany za zabytek na mocy dekretu z19 marca 1921): Budynek składa się z nawy czterech zatok i chór w łóżku mieszkaniu dwie wnęki lat 1170 / 1180 , pierwsze wsparcie zakresowy wieża , a boczna kaplica chór północna XIII th  century, a przydrożne północ od XV th  wieku . Oprócz tych późnych dodatkami i dużym bay Flamboyant świetlnej łóżku, kościół jest bardzo jednorodna i zachowuje swój charakter w ostatniej ćwierci XII -tego  wieku. Zewnętrzna część budynku jest nadal w dużej mierze inspirowana architekturą romańską , z półokrągłymi oknami, z których te chóru są ograniczone małymi kolumnami z kapitelami, podtrzymującymi toryczną archiwoltę . Oba portale, jeden na fasadzie zachodniej, a drugi na południu drugiego przęsła nawy, są jednak w spiczastym łukiem . Szczególnie godny uwagi jest portal południowy, który wychodzi na główną ulicę wsi. Jej potrójna archiwolta opiera się na kapitelach dwóch grup po trzy kolumny i jest zwieńczona fryzem z motywami roślinnymi, w tym różami. W kolejnych splayings wyróżniać się między kolumnami i są z kolei ozdobione podobnych listwami, dość rzadkich aranżacji. Elementem, który najbardziej przykuwa uwagę, jest obszerna dzwonnica, wsparta na przyporach z ryzalitami do wysokości pierwszego piętra, płaska na poziomie podłogi dzwonnicy . Szczególnie duże są jego dwa otwory łukowe lameli złamane bokiem. Ograniczone są kolumnami z kapitelami z haczykami i wpisane w podwójne archiwolty spoczywające kolejno na małych kolumnach z kapitelami, z których środkowa jest dzielona. Środkowy łuk ozdobiony jest sznurkiem piłokształtnym , a górną archiwoltę wieńczy brew opadająca na wykrzywione głowy. W gzymsie na szczycie ścian wykrzywione głowy przeplatają się z prostymi wronami . Dach jest krótką ośmiokątną iglicą w ramie . Nawa została sklepione głowic w XV th  tylko wieku, w czasie budowy przejścia. Z drugiej strony, dwie przęsła chóru są od początku sklepione i mają kapitele bardzo szczegółowej rzeźby, odtwarzającej modele znalezione w chórze katedry Notre-Dame de Senlis . Dwie stolice są opatrzone historią i ilustrują Narodzenia Chrystusa i Ucieczkę do Egiptu .

Inne elementy dziedzictwa

• Fontaine Saint-Barthélémy, na działce 55 lasu Halatte: Mała zadaszona fontanna nosząca imię patrona kościoła Villeneuve, w formie na wpół zakopanego edicule z kamienia. Nadproże niestety spadło na ziemię i pękło na dwoje. Nieco niżej wypływa ze źródła niewielki strumyk. Fontanna ta nie znajduje się w pobliżu żadnej ścieżki i można ją dostrzec tylko idąc wzdłuż koryta strumienia na dnie małej doliny.
• Source du post d'Yvillers, w lesie Halatte , route d'Yvillers: Source porzuca się nawet w czasie suszy, karmiąc mały leśny staw i dając początek strumieniowi, który płynie w kierunku wioski. Źródło służyło dawniej do dostarczania wody pitnej przez cysternę i przepompownię, obecnie opuszczoną. Bez ilustracji .
• Chapelle Sainte-Maxence d'Yvillers, w wiosce o tej samej nazwie: Jest to stary kościół parafialny we wsi, dołączony do miasta Villeneuve-sur-Verberie na polecenie 31 marca 1825. Kaplica Yvillers dano do opactwa Saint Vincent de Senlis w 1129 , ale obecny budynek pochodzi w całości z XVIII th  wieku. Składa się z jednej nawy i bardzo wydłużonego chóru, z płaską apsydą. Wnętrze zadbane z boazerią i drewnianym chórem. To jedyne bogactwa kościoła. Na zewnątrz jest prosty i rustykalny charakter, ale z elementów inspirowanych klasycyzmu , takich jak portal na zachodniej fasadzie i kosz-uchwyt okna . Urządzenie jest nieregularny z wyjątkiem dla narożnych łańcuchów wykonanych z freestone oraz przypory są całkowicie brakuje. Kwadratowa dzwonnica, wsparta od południa o chór, na górnym poziomie ma półkoliste łukowe przęsła. Cmentarz pozostaje na swoim tradycyjnym miejscu wokół kościoła.
• Trzy „śpiewające doły”, rue des Flandres (D 932a): Głębokie na co najmniej 50  m doły te hałaśliwie zasysają lub odpychają powietrze z zewnątrz, w zależności od temperatury. Śpiewające studnie ze starożytnego pochodzenia były przedmiotem przesądów, czasami mylone z bramami piekieł. Zjawisko to można jednak łatwo wytłumaczyć wąskim otworem, który łączy dwie warstwy powietrza o różnej gęstości. Bez ilustracji .
• Dawny gołębnik folwarczny, rue de Flandres (D 932a), na wschód od wsi: na planie kwadratu, ma dwa piętra i został znacznie zmieniony podczas integracji z sąsiednim domem mieszkalnym.
• Dawna poczta Villeneuve, rue des Flandres (D 932a): Duży dom wiejski na wschód od wioski, którego fasady na ulicy nie są interesujące. Na dziedzińcu, na prawo od dużego portalu, znajduje się duża, oprawiona w ramę czarter . Ten dawny przekaźnik dom ze stajniami dla koni pochodzi z XVIII -tego  wieku.
• Kryta fontanna z pompą w Noël-Saint-Martin, na końcu rue des Sources.

• Fontaine Saint-Barthélémy, las Halatte, działka 55.

• Kaplica Sainte-Maxence w wiosce Yvillers.

• Colombier przekształcił się w mieszkanie, rue des Flandres.

• Dawny zajazd XVIII th  century, Flandria ul.

• Pompa i zadaszona fontanna w Noël-St-Martin.

Osobowości związane z gminą

• Gilles Person de Roberval (1602-1675) urodził się w Noël-Saint-Martin, choć później mieszkał w Roberval , w oddalonej o 2 km wiosce Carrieuses  .
• Julien Potier (1796-1865), malarz, urodził się dnia7 sierpnia 1796 w Villeneuve-sur-Verberie
• Edmond Daynes (1895-1986), malarz działający w Oise. Muzeum Antoine Vivenel w Compiègne ma obraz zatytułowany La grande rue in Villeneuve-sur-Verberie .
• Noëlle Norman (1921-1985), aktorka, zmarła w Villeneuve-sur-Verberie.

Zobacz również

Bibliografia

• Wspólny , „  II.1. Historia organizacji terytorialnej; II.2. Ewolucja i napis na budynku  ”, Studium urbanistyczne gminy Villeneuve-sur-Verberie , Orry-la-Ville, PNR Oise-Pays de France, nd, s.  38-52 ( czytaj online [PDF] )
• Jean-Marc Popineau "  Wielkie essartages XII th  century w domenie królewskiej: Powstawanie średniowiecznego krajobrazu w Villeneuve-sur-Verberie (Oise)  ," Archeologiczne Przegląd Pikardii , brak kości  3-4,1999, s.  151-169 ( ISSN  2104-3914 , DOI  10.3406/pica.1999.2219 )
• Jean-Marc Popineau , „  Człowiek i wioska w Val du Rouanne (Oise): formowanie się częściowo rozproszonego krajobrazu, od starożytności do końca średniowiecza  ”, Revue archeologique de Picardie , Senlis, Towarzystwo Archeologiczne Pikardia, tom.  24 „Wydanie specjalne”,2007, s.  13-346 ( ISSN  1272-6117 , DOI  10.3406 / pica.2007.3071 )
• Raymond Poussard , „  Halatte: dwa tysiące lat sztuki i historii wokół Lasu Królewskiego, 2 w części: Wokół lasu Villeneuve sur Verberie  ” Biuletyn GEMOB Beauvais, Grupowe badanie zabytków i dzieł sztuki z Oise i Beauvaisis (GEMOB), tom .  92-94,1 st październik 1999

Powiązane artykuły

• Kościół Saint-Martin de Noël-Saint-Martin
• Kościół Saint-Barthélemy w Villeneuve-sur-Verberie
• Lista gmin w Oise

Linki zewnętrzne

• Strona Ratusza
• Villeneuve-sur-Verberie na stronie INSEE

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
2. Pojęcie obszarów przyciągania miast zastąpiło wpaździernik 2020, obszaru miejskiego w celu umożliwienia spójnych porównań z innymi krajami Unii Europejskiej .
3. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. „  Harmonogramy  ” , na Oise Mobilité (dostęp 9 lipca 2011 ) .
2. Marc Durand , „  Kościół Noël-Saint-Martin (Oise)  ”, Przegląd archeologiczny Oise , tom.  9,1977, s.  13-48 ( DOI  10,3406 / pica.1977.1078 ) ; str. 13.
3. Zbiorowe , Studium miejskie miasta Villeneuve-sur-Verberie , Orry-la-Ville, PNR Oise-Pays de France, 120  s. ( czytaj online ) , s.  5-15.
4. „  Prezentacja masywu znieff Forestier d'Halatte  ” i „  Forêt d'Halatte i jego rolnicza połać  ” [pef] na stronie „  DREAL Picardie - Wyszukiwanie przez gminę podziału na strefy dziedzictwa przyrodniczego i krajobrazowego Pikardii  ” (konsultowane dnia 9 lipca 2011 r . ) .
5. „  Prezentacja Vallons de Roberval i Noël-Saint-Martin znieff  ” na stronie „  DREAL Picardie – Poszukiwanie przez gminę podziału na strefy dziedzictwa przyrodniczego i krajobrazowego Pikardii  ” (konsultacja 9 lipca 2011 r . ) .
6. „  Prezentacja znieffa drewna Haut-Montel i Raray  ” na stronie „  DREAL Picardie – Poszukiwanie przez gminę podziału na strefy dziedzictwa przyrodniczo-krajobrazowego Pikardii  ” (konsultacja 9 lipca 2011 r . ) .
7. „  Vallée de la Nonette  ” [PDF] na stronie „  DREAL Picardie” — wyszukiwanie według gminy podziału na strefy dziedzictwa przyrodniczego i krajobrazowego Pikardii  ” (konsultacja 9 lipca 2011 r . ) .
8. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 2 kwietnia 2021 r . ) .
9. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowane z 2 kwietnia 2021 ) .
10. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
11. „  Wykaz gmin wchodzących w skład zlewiska Paryża  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych (zaglądał 2 kwietnia 2021 r . ) .
12. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
13. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 22 maja 2021 )
14. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 22 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
15. ze wsi Cassini do gmin dzisiaj na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
16. Od wiosek Cassini po dzisiejsze gminy , „  Notice communale: Noël-Saint-Martin  ” , na ehess.fr , École des Hautes Etudes en Sciences Sociales (dostęp 25 czerwca 2021 ) .
17. „  The Mayors of Villeneuve-sur-Verberie  ” , na http://www.francegenweb.org (dostęp 29 października 2014 ) .
18. „  Villeneuve-sur-Verberie  ” , Cartes de France (dostęp 29 października 2014 ) .
19. W 2017 r. Gérald Gaston udzielił sponsorowania kandydaturze Marine Le Pen w wyborach prezydenckich: „  Tabela sponsorów zatwierdzonych przez Radę Konstytucyjną, prezydencki 2017  ” , na temat Wszystkie zatwierdzone sponsoringi – Prezydencka Rada Konstytucyjna 2017 (dostęp 17 marca 2017 r . ) .
20. „  Rada gminy  ” , https://www.mairie-villeneuveurverberie.fr (dostęp 11 sierpnia 2020 r . ) .
21. Organizacja spisu na insee.fr .
22. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
23. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
24. „  Ewolucja i struktura ludności w Villeneuve-sur-Verberie w 2007 r.  ” , na stronie internetowej INSEE (konsultacja 25 października 2010 r . ) .
25. "  Wyniki spisu ludności Oise w 2007 roku  " [ archiwum24 lutego 2011] na stronie internetowej INSEE (konsultacja 25 października 2010 r . ) .
26. „  Eglise Saint-Martin  ” , zawiadomienie n o  PA00114958, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
27. Por. Marc Durand, Kościół Noël-Saint-Martin (Oise) , op. cyt. , s. 13-48.
28. Dominique Vermand , Kościoły w Oise: Kanton Pont-Sainte-Maxence, Valois i dolina Oise , Beauvais, Rada Generalna w Oise, przy wsparciu OTSI z Verneuil-en-Halatte, ca . 1998, 32  s. , s.  28-29.
29. „  Saint-Barthelemy Kościół  ” , zawiadomienie n o  PA00114957, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
30. Dominique Vermand , Churches of Oise II , Paris, Nowe wydania łacińskie ,1979, 32  pkt. ( ISSN  0151-0819 ) , s.  30-31.
31. Vermand ca. 1998 , s.  26-27.
32. Vermand ca. 1998 , s.  27.
33. „  Dziedzictwo  ” , na Villeneuve-sur-Verberie (oficjalna strona; niedokończone) (dostęp 9 lipca 2011 r . ) .
34. Zbiorowe , miejskie studium miasta Villeneuve-sur-Verberie , Orry-la-Ville, PNR Oise-Pays de France, 120  s. ( czytaj online ) , s.  92.