Philippe d'Alsace

Philippe I st of Flanders
Rysunek.
Philippe I st Flandrii ,
rzeźba XIX th  fasada wieku od Bazyliki Świętej Krwi w Brugii .
Tytuł
hrabia Flandrii
1157 / 68 -1191
Poprzednik Thierry z Alzacji
Następca Marguerite d'Alsace
Hrabia Vermandois i Valois
1167 - 1191
Poprzednik Raoul II de Vermandois
Następca przyłączony do domeny królewskiej
Biografia
Dynastia Dom Alzacji
Imię urodzenia Philippe d'Alsace
Data urodzenia 1143
Data śmierci 1 st czerwiec 1.191
Miejsce śmierci Saint-Jean-d'Acre
Tata Thierry z Alzacji
Matka Sibylle d'Anjou
Małżonka 1. Élisabeth de Vermandois
2. Mathilde de Portugal
Dzieci Thierry z Flandrii
Philippe d'Alsace Philippe d'Alsace
Hrabia Flandrii

Philippe I st Flanders mówi, że Filip z Alzacji , urodzony w 1143 r. I zmarł w St. John of Acre ( Królestwo Jerozolimy )1 st czerwiec 1.191, jest francuskim arystokratą i szlachcicem .

Syn hrabiego Flandrii Thierry d'Alsace i Sibylle d'Anjou († 1165 ), był hrabią Flandrii od 1157 do 1191 i hrabią Vermandois przez małżeństwo od 1167 do 1185 , a następnie jako renta dożywotnia od 1186 do 1191.

Jego panowanie rozpoczęło się jako hrabia pomocniczy w 1157 roku, szczególnie podczas krucjat jego ojca. Położył kres piractwu na wybrzeżach flamandzkich, pokonując hrabiego Florenta III z Holandii (1163). W drodze dziedziczenia odzyskuje kraj Waes (na północ od Gandawy ) i Quatre-Métiers ( cesarska Flandria ).

Biografia

Miał dla świętego Gossuina d'Anchina (ok. 1089-1169), opata opactwa Saint-Sauveur d'Anchin , bardzo synowską cześć, która zawsze towarzyszyła mu w jego podróżach. Jego małżeństwo w 1156 roku z Elisabeth de Vermandois przyniosło flamandzkiemu maksimum władzy. Rzeczywiście, hrabia Vermandois, Raoul II , brat Elżbiety, ale także mąż Marguerite d'Alsace , siostry Filipa, cierpi na trąd. Jej małżeństwo, które nie zostało skonsumowane, zostaje zerwane. Około 1167 roku Raoul abdykował na rzecz swojej siostry Elisabeth.

Hrabia Flandrii dziedziczy zatem hrabstwa Vermandois , Amiens i Valois . Rządzi mądrze z pomocą Roberta d'Aire, biskupa Cambrai i prawdziwego premiera. Stworzył sprawny system administracyjny i zapewnił uznaną politykę międzynarodową (arbitraż między Ludwikiem VII, królem Francji i Henri II Plantagenêtem , między Henri II i Thomasem Becketem , małżeństwo jego siostry Marguerite d'Alsace z Baudouin V de Hainaut ). W 1166 roku , po śmierci swojego szwagra Thierry d'Alost (lub Thierry de Gand), odzyskał hrabstwo Aalst , położone we Flandrii cesarskiej . Z tego samego powodu, staje adwokat z Cambrai , biurze, która zapewnia mu wielkie dochody.

Bezpłodność śmierci pary w 1174 roku Roberta Wise Aire, zamordowanego z rozkazu pana Jacquesa I St z Avesnes i jego braci (w 1173 r. Mathieu , hrabia Boulogne, aw 1176 r. Pierre de Flanders , biskup Cambrai ), bez męskiego spadkobiercy, zapoczątkowało bardziej lekkomyślną politykę. Przed skrzyżowaniem ścieżek w 1177 r. Formalnie wyznacza swoją siostrę Marguerite i szwagra Baudouina V de Hainaut na spadkobierców.

W Ziemi Świętej Philippe bierze udział w projekcie inwazji na Egipt. Z tej okazji krzyżowcy sprzymierzyli się z Cesarstwem Bizantyjskim . W sierpniu bizantyjska flota licząca 150 galer przybyła do Saint-Jean-d'Acre , ale Baudouin , król Jerozolimy , cierpiący na trąd, nie mógł poprowadzić armii, którą zaproponował swojemu kuzynowi, Filipowi d'Alsace . Ten ostatni odmawia, twierdząc, że przybył do Jerozolimy, aby pełnić swoje nabożeństwa i bronić królestwa, a nie toczyć wojny z sąsiednimi państwami. Jego odmowa powoduje niepowodzenie wyprawy i powrót Bizantyjczyków do domu. Dla Wilhelma z Tyru Philippe w rzeczywistości przybyłby do Ziemi Świętej tylko po to, aby zaaranżować małżeństwo swoich kuzynów, Sybilli i Izabeli, sióstr Baudouina, a zatem potencjalnych spadkobierców Królestwa Jerozolimy, z niektórymi jego rycerzami.

Philippe d'Alsace opuszcza Jerozolimę i udaje się do Październik 1177w Trypolisie , gdzie pomaga hrabiemu Rajmundowi III bezskutecznie oblegać twierdzę Hama na początku miesiącaWrzesień 1177. Następnie udał się do Antiochii i wraz z księciem Antiochii Boemondem III oblegał twierdzę Harenc pod koniec listopada.

Po powrocie z Palestyny chory król Ludwik VII wyznaczył go na opiekuna swojego młodego syna, przyszłego Philippe'a Auguste'a . Ten ostatni zostaje koronowany na króla1 st listopad 1179. Aby pogodzić nowego władcę, hrabia daje mu w małżeństwie swoją siostrzenicę Isabelle , z nierozważnie nieproporcjonalnym posagiem: Artois . Od śmierci Ludwika VII Philippe Auguste zaznacza swoją niezależność. Raoul de Coucy i Raoul de Clermont czuli się urażeni autorytetem Philippe d'Alsace, zaintrygowali młodego króla tak, że hrabia Flandrii objęty ciosem hańby jest zmuszony wycofać się na swoich polach.

Philippe d'Alsace, ożywiony zemstą, natychmiast zażądał zwierzchnictwa nad ziemiami Marle i Vervins, które wcześniej były częścią domeny Vermandois, a następnie należały do Lorda Coucy . Ten z kolei zażądał suwerenności Vermandois. Działania wojenne z Francją rozpoczęły się w 1180 r., A królowi udało się zająć kilka miejsc przygranicznych w tej prowincji, wśród których Chauny zajmował pierwsze miejsce. Wojna spustoszyła Pikardię i północ Île-de-France . Konflikt trwa stopniowo na korzyść króla, który systematycznie odmawia walki, ale manewruje politycznie. Rzeczywiście, jego szwagier Baudouin V de Hainaut jest przede wszystkim jego sojusznikiem, ale ostatecznie będzie podążał za interesami swojej córki Isabelle, królowej Francji stojącej na krawędzi odrzucenia. Spórkę między dwoma hrabiami sprytnie zorganizował król Francji, który posunął się nawet do wyznaczenia (bez jego wiedzy) hrabiego Hainaut na swego przedstawiciela wobec hrabiego Flandrii.

Śmierć jego żony Élisabeth de Vermandois , która nastąpiła dnia28 marca 1183, jeszcze bardziej pogarsza sytuację, odkąd Éléonore , żona Mathieu III z Beaumont-sur-Oise i siostra Elżbiety, która wystawiła się na korzyść króla Francji, twierdzi, że Vermandois jest dziedzictwem. Ten obiecuje zwłaszcza królowi Francji, że uczyni go swoim spadkobiercą, jeśli zgodzi się oddać mu sprawiedliwość. Król wzywa hrabiego Flandrii do przywrócenia Vermandois. W 1182 roku ten wypowiada wojnę i zdobywa Amiens, podczas gdy hrabia zabiera Chauny i pali i dewastuje okolicę. Henryk II, król Anglii, oferuje swoje pośrednictwo. Zachowano roczny rozejm.

Hrabia Flandrii skorzystał z okazji i w sierpniu 1183 r . Ponownie ożenił się z Mathilde de Portugal , obdarzoną okazałym posagiem , w nadziei na potomstwo, które nie przybędzie. Obawiając się , że po czterech latach nieustannych działań wojennych zostanie na stałe złapany między królestwem królewskim a Hainaut , hrabia podpisał pokój w Amiens dnia10 marca 1186. Uznaje przydział Vermandois i Amiens do króla, ale zachowuje jako życie Saint-Quentin , Peronne i Ham z tytułem hrabiego Vermandois.

W 1190 roku Philippe d'Alsace pozostawił rząd w rękach Mathilde i Gérarda, prepozyta Brugii i dołączył do Trzeciej Krucjaty w Palestynie, gdzie poprzedzały go kontyngenty flamandzkie. Przybył do Saint-Jean-d'Acre , został dotknięty epidemią dżumy i zmarł1 st czerwiec 1.191. Jego ciało zostało repatriowane przez Mathilde de Portugal i pochowane w opactwie Clairvaux . Po jego śmierci dowództwo nad armią flamandzką przejął Roger de Wavrin , biskup Cambrai i Raymond II , wicehrabia Turenne.

Potomkowie

Polityka Philippe d'Alsace charakteryzuje się silną urbanizacją. Przekształcił swój powiat w nowoczesne państwo, wprowadzając radykalne zmiany w dziedzinie sądownictwa (odnowienie prawa karnego, określenie komorników). Wspiera szereg niezwykłych inicjatyw gospodarczych, takich jak założenie portów Gravelines , Nieuwpoort , Damme i Biervliet .

Philippe d'Alsace był władcą piśmiennym, a jego dwór stał się ważnym ośrodkiem kulturalnym. Jest obrońcą Chrétien de Troyes, który dedykuje mu swoje najnowsze dzieło, Perceval ou le Conte du Graal . Hrabia dużo podróżuje, ale zwykle przebywa w Zamku Wynendaele w towarzystwie swojego dworu. W 1180 roku w Gandawie , na miejscu starego zamku Baudouin siłowania się na rękę , kazał zbudować Gravensteen , zamek hrabiów Flandrii i Gandawy zaczął się rozwijać jako stolica hrabstwa.

Może się wydawać, że Philippe d'Alsace reprezentuje świat późnych feudałów, opowiadający się za nową formą suwerenności, ogłoszoną i wprowadzoną w życie przez Philippe'a Auguste'a. Po raz pierwszy król Francji pokonał hrabiego Flandrii. Jednak pomimo kosztownej wojny Flandria nie zaprzestała ekspansji gospodarczej (o czym świadczy liczba praw miejskich podpisanych przez hrabiego). Kiedy zmarł, kraj znajdował się w stanie bezprecedensowego dobrobytu.

Galeria

Pochodzenie

                                 
  16. Gérard de Bouzonville
 
         
  8. Gerard I st Lotaryngii  
 
               
  17. Gisele
 
         
  4. Thierry II z Lotaryngii  
 
                     
  18. Albert II z Namur
 
         
  9. Jadwiga z Namur  
 
               
  19. Régelinde de Verdun
 
         
  2. Thierry d'Alsace  
 
                           
  20. Baudouin V z Flandrii
 
         
  10. Robert I st Flandrii  
 
               
  21. Adèle z Francji
 
         
  5. Gertruda z Flandrii  
 
                     
  22. Bernard II Saksonii
 
         
  11. Gertruda z Saksonii  
 
               
  23. Eilika ze Schweinfurtu
 
         
  1. Philippe d'Alsace  
 
                                 
  24. Geoffroy II du Gâtinais
 
         
  12. Foulques IV z Anjou  
 
               
  25. Ermengarde d'Anjou
 
         
  6. Foulques V d'Anjou  
 
                     
  26. Szymon I st Montfort
 
         
  13. Bertrade de Montfort  
 
               
  27. Agnès d'Évreux
 
         
  3. Sibylle d'Anjou  
 
                           
  28. Jean de Baugency
 
         
  14. Eliasz I st Maine  
 
               
  29. Paula z Maine
 
         
  7. Erembourg du Maine  
 
                     
  15. Matylda z Château du Loir  
 
               
 

Potomków

Od kochanki, której imię pozostało nieznane, jest ojcem:

Uwagi i odniesienia

  1. Genealogia Philippe d'Alsace na stronie Medieval Lands
  2. Ojciec Richard Gibbon, Żywot św Gossuin d'Anchin (Beati Gosuini Vita, etc, e veteribus , MSS (° v.1087-89 - † 0,1169), (BHL3625), Douai, 1620, p.219.
  3. Ostatnie lata trędowatego hrabiego Raoula de Vermandois… , str.  82 .
  4. Historia Flandrii i jej instytucji obywatelskich , s.  203 .
  5. Historia krucjat i Franków Królestwa Jerozolimy , s.  603-611 .
  6. Historia krucjat i Franków Królestwa Jerozolimy , s.  612-616 .
  7. Chronologiczne podsumowanie historii Flandrii , s.  110 .
  8. Chronologiczne podsumowanie historii Flandrii , s.  111 .
  9. Michaud, History of the Crusades , tom 1, 1877, str. 260.
  10. Thierry de Flandre, nieślubny syn Philippe d'Alsace, na stronie internetowej Foundation for Medieval Genealogy
  11. The Damsel of Cyprus

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne