Tytuł Quebecu | Podejrzani o wygodę |
---|---|
Tytuł oryginalny | Podejrzani |
Produkcja | Bryan Singer |
Scenariusz | Christopher McQuarrie |
Główni aktorzy | Gabriel Byrne Kevin Spacey Stephen Baldwin Benicio del Toro Chazz Palminteri Kevin Pollak |
Firmy produkcyjne | PolyGram Filmed Entertainment Spelling Entertainment Group Bad Hat Harry ProductionsRosco Film GmbH |
Ojczyźnie | Stany Zjednoczone |
Uprzejmy | Kryminał |
Trwanie | 106 minut |
Wyjście | 1995 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Usual Suspects ( The Usual Suspects ) toamerykańskidramatwreżyseriiBryana Singerai wydany w1995 roku. Wykorzystującnieliniowątechnikęopowiadania historii, film śledzi przesłuchanie agenta Kujana (Chazz Palminteri) ułomnego małego złoczyńcy imieniem Verbal Kint (Kevin Spacey). On jest jednym z dwóch ocalałych z masakry popełnione dzień wcześniej na statek zadokowany wporciewSan Pedro,Kalifornia. Poprzez liczneretrospekcje, Kint opowiada o łańcuchu złożonych wydarzeń, które wiązały się z nim i czterema innymi zbirami w tej tajemniczej sprawie, za którą podobno stoi legendarny przestępca Keyser Söze .
Pisząc scenariusz, Christopher McQuarrie łączy ideę pięciu przestępców podczas parady identyfikacyjnej z prawdziwą historią człowieka, który przed zniknięciem zabił całą swoją rodzinę. Film, po pewnych trudnościach ze znalezieniem funduszy, został nakręcony w zaledwie miesiąc, głównie w Los Angeles , z budżetem sześciu milionów dolarów.
Został on zaprezentowany poza konkursem na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1995 roku i został ogólnie bardzo przychylnie przyjęty przez publiczność i krytykę. Zdobył kilka nagród, w tym Oscara dla najlepszego scenariusza oryginalnego i Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego dla Kevina Spaceya. Film jest regularnie przywoływany lub parodiowany w wielu innych dziełach, w szczególności dzięki słynnemu zwrotowi końcowemu i postaci Keysera Söze. W analizach filmu często porównywany jest do Diabła, które podkreślają również manipulacje wywołane opowieścią. W 2003 roku, Keyser Soze jest w rankingu na 48 th miejscu na liście top pięćdziesięciu czarnych charakterów z Amerykańskiego Instytutu Filmowego , który w 2008 roku w rankingu również folię na 10 th miejscu na swojej liście najlepszych filmów przejściowych .
Na pokładzie frachtowca w porcie San Pedro w Kalifornii ranny mężczyzna imieniem Keaton rozmawia z postacią, którą nazywa Keyser. Ten ostatni następnie strzela do Keatona przed podpaleniem statku. Następnego dnia agent federalny Jack Baer ( Giancarlo Esposito ) i specjalny agent celny Dave Kujan ( Chazz Palminteri ) przybywają do San Pedro, aby zbadać masakrę, która miała miejsce na pokładzie frachtowca. Jest tylko dwóch ocalałych: kaleki mały złodziejaszek Verbal Kint ( Kevin Spacey ) oraz Węgier ciężko poparzony i hospitalizowany.
Baer przesłuchuje Węgra, który twierdzi, że Keyser Söze , turecki geniusz kryminalny o niemal mitycznej reputacji, był w porcie i zabił tam „dużo ludzi” . Ranny opisuje Keysera Söze z pomocą tłumacza i policyjnego rysownika, który rysuje jego szkic . W międzyczasie Kint zostaje umieszczony w biurze sierżanta Rabina ( Dan Hedaya ), gdzie agent specjalny Kujan prosi go o opowiedzenie swojej historii. Zaczyna się sześć tygodni wcześniej.
W Nowym Jorku pięciu przestępców zostaje przywiezionych na posterunek policji, aby wziąć udział w paradzie identyfikacyjnej po kradzieży ładunku broni:
Gdy są zgromadzeni w tej samej celi, McManus przekonuje pozostałych - Keaton jest szczególnie niechętny - do współpracy w celu wydobycia szmaragdów od handlarza ludźmi eskortowanego przez skorumpowanych funkcjonariuszy policji NYPD . Korzyści są dwojakie: przywłaszczenie sobie drogocennych kamieni i wyśmiewanie policji.
Po sukcesie tej operacji kwintet przenosi się do Los Angeles, aby odsprzedać łup znanemu odbiorcy McManusa, Redfootowi ( Peter Greene ). To skłania ich do kolejnej kradzieży: do przywłaszczenia sobie klejnotów skradzionych przez Saula Berga, innego złodzieja. Ale po wykonaniu misji w krwawy sposób okazuje się, że przedmiotem kradzieży była dostawa heroiny . Między bandytami a Redfootem dochodzi do ostrej kłótni, która ujawnia, że zlecił mu to prawnik imieniem Kobayashi ( Pete Postlethwaite ). Pięciu mężczyzn spotyka Kobayashiego, który twierdzi, że pracuje dla Keysera Söze i jest jego prawnikiem . Oskarżając ich o to, że każdy z nich okradł już swojego pracodawcę bez ich wiedzy, nakłania ich do ataku na statek towarowy w porcie San Pedro, aby spłacić dług wobec Söze. Ta łódź, według Kobayashiego, musi zawierać równowartość 91 milionów dolarów w kokainie . Narkotyki mają zostać sprzedane rywalizującemu gangowi z Söze; gdy zostanie zniszczony, pięciu zbirów będzie mogło podzielić się sumą.
Werbal następnie opowiada Kujanowi historię Keysera Söze . W retrospekcji do relacji Verbala, Söze staje w obliczu rywalizującego gangu Węgrów w Turcji, którzy grożą zabiciem jego żony i dzieci. Następnie Söze sam ich zabija i zabija członków gangu, a następnie poluje i eliminuje wszystkich ich krewnych, zanim zniknie. Z biegiem czasu postać nabiera mitycznej rangi, ludzie wątpią w jej istnienie lub wręcz jej zaprzeczają. Podczas przesłuchania przez Kujana Baer mówi, że słyszał plotki, że Keyser Söze ukrywa się za rzędami podwładnych, którzy nawet nie wiedzą, dla kogo pracują. Jego kolega Dan Metzheiser nawet przez kilka lat montował na nim teczkę.
Następnie Kint opowiada o próbie ucieczki Fenstera, który zostaje złapany i postrzelony przez Kobayashiego. Pozostałej czwórce udaje się schwytać Kobayashiego, ale zanim McManus może go stracić, ujawnia, że prawniczka Edie Finneran ( Suzy Amis ), która jest dziewczyną Keatona, jest w jego biurze i grozi, że go zabije. bandyci. Puścili go i postanowili zaatakować łódź.
W noc ataku statku towarowego sprzedawcy narkotyków (grupa Argentyńczyków ) i kupujący (grupa Węgrów ) przebywają w porcie. Keaton prosi Verbala, aby odsunął się na bok i ostrzegł Edie, jeśli sprawa pójdzie nie tak. Werbalny, niechętnie się zgadzając, obserwuje scenę z daleka. Keaton, McManus i Hockney atakują handlarzy i zabijają większość z nich. Hockney zostaje zabity po tym, jak dostał pieniądze w swoje ręce, podczas gdy Keaton i McManus na łodzi odkrywają, że na pokładzie nie ma kokainy.
McManus zostaje dźgnięty, a Keaton zostaje postrzelony w plecy. Pojawia się postać w ciemnym płaszczu i krótko rozmawia z Keatonem, zanim go zastrzelimy (wracamy do sceny otwierającej film ).
Wracamy do przesłuchania Werbala, który zakończył swoją opowieść. Kujan ujawnia to, co wydedukował z pomocą Baera: Atak na łódź nie był związany z transportem narkotyków, ale miał na celu wyeliminowanie jednego z pasażerów, Arturro Marqueza, który był w stanie „zidentyfikować Söze. Po zabiciu go Söze zmasakrował wszystkich pozostałych pasażerów i podpalił łódź. Kujan ujawnia również, że Edie została znaleziona martwa.
Z tego wszystkiego dochodzi, że Keaton był Keyser Söze. Pierwotnie to śledztwo w sprawie Keatona skłoniło Kujana do zainteresowania się tą sprawą i jest on przekonany, że Keaton zainscenizował własną śmierć (tak jak zrobił to w przeszłości), aby zniknąć, celowo pozostawiając Verbala jako świadka faktów. Zapytany przez Kujana, Verbal w końcu przyznaje, że całą sprawę od początku układał Keaton.
Po wpłaceniu depozytu Verbal opuszcza komisariat. Kujan, który pozostał w biurze sierżanta Rabina, zdaje sobie sprawę, że niektóre nazwiska i szczegóły wspomniane w historii opowiedzianej przez Verbala w rzeczywistości pochodzą z tablicy ogłoszeń, a nazwisko Kobayashiego to znak wytwórcy wydrukowany pod jego nazwiskiem. Filiżanka kawy . Zdając sobie sprawę, że Verbal wynalazł wszystko, wyrusza w pościg, mijając faks, który drukuje portret robota Keysera Söze: to twarz Verbala. Ten ostatni właśnie opuścił komisariat policji, a jego noga i ręka znów są ważne. Wsiada do samochodu prowadzonego przez wspólnika (tego przedstawionego jako Kobayashi), który się oddala.
Kevin Spacey wykonuje Verbal Kint.
Stephen Baldwin gra Michaela McManusa.
Gabriel Byrne gra Deana Keatona.
Benicio del Toro gra Freda Fenstera.
Kevin Pollak gra Todda Hockneya.
Bryan Singer spotyka Kevina Spacey'ego na festiwalu filmowym w Sundance w 1993 r. Podczas przyjęcia po pokazie filmu Public Enemy , debiutanckiego filmu młodego reżysera. Będąc pod wrażeniem filmu, Spacey mówi Singerowi, że chciałby zagrać w swoim następnym filmie, cokolwiek by to nie było. Następnie Singer przeczytał artykuł w magazynie Spy zatytułowany The Usual Suspects , oparty na wersie wypowiedzianym przez Claude'a Rainsa w Casablance i pomyślał, że byłby to dobry tytuł dla filmu. Na pytanie reportera z Sundance Christopher McQuarrie , przyjaciel Singera z liceum i współautor scenariusza Public Enemy , ogłasza, że ich następny film będzie o grupie przestępców, którzy spotykają się podczas parady identyfikacyjnej . Pomysł pięciu mężczyzn spotykających się podczas identyfikacji zostaje następnie wykorzystany jako wizualizacja plakatu filmowego. Z tej bazy McQuarrie bierze pomysł na poprzedni nieudany scenariusz, historię człowieka, który morduje własną rodzinę, zanim zniknie bez śladu, aby połączyć te dwie rzeczy.
Postać Keysera Söze jest inspirowana postacią Johna List , księgowego z New Jersey, który zabił całą swoją rodzinę w 1971 roku i zniknął na prawie dwadzieścia lat, przybierając nową tożsamość, zanim został aresztowany. McQuarrie tworzy imię Keyser Söze na cześć Keysera Sume, swojego byłego menedżera w kancelarii prawnej w Los Angeles , dla której pracował. Zmienia nieco nazwisko rodowe na Söze, co po turecku oznacza „zbyt rozmowny”. Imiona pozostałych postaci również pochodzą od nazwisk pracowników tej kancelarii. McQuarrie pracował również w agencji detektywistycznej, która pomaga mu w przedstawianiu przestępców i funkcjonariuszy organów ścigania w jego scenariuszu. Jedno z najbardziej znanych wyrażeń w filmie: „Najbardziej przebiegłą sztuczką, jaką diabeł kiedykolwiek dokonał, było przekonanie wszystkich, że on nie istnieje”, pochodzi z opowiadania Charlesa. Baudelaire , Hojny gracz , z kolekcji Le Spleen de Paris . Ale McQuarrie i Singer nie wiedzą, że autorem tego zdania jest Baudelaire, ponieważ pożyczyli je od kogoś, kto cytował francuskiego poetę.
Singer opisuje swój film jako skrzyżowanie Death Assurance i Rashōmon i twierdzi, że zrobił to w taki sposób, że widz może zobaczyć go po raz drugi w zupełnie inny sposób, dostrzegając wszystkie szczegóły, które umknęły mu za pierwszym razem. Porównuje również jego strukturę do struktury Citizen Kane (gdzie jest to reporter zadający pytania i kilka osób opowiadających historię) oraz Anderson File .
Christopher McQuarrie pisze dziewięć wersji scenariusza w ciągu pięciu miesięcy, dopóki Bryan Singer nie uważa, że jest na tyle dopracowany, by przynieść go do studiów produkcyjnych. Jednak żadne z przejętych studiów nie jest tym zainteresowane, poza niemiecką firmą finansową. Scenariusz ma problemy ze sprzedażą ze względu na złożoną, nieliniową fabułę, dużą liczbę dialogów oraz brak obsady dołączonej do projektu. Niemniej jednak wsparcie finansowe niemieckiej firmy pozwala producentom składać oferty kilku aktorom i skompletować obsadę. Mogą zaoferować tylko niektórym znanym aktorom wynagrodzenie znacznie niższe niż są przyzwyczajeni, ale ci, którzy to akceptują, robią to ze względu na jakość scenariusza i możliwość współpracy ze sobą.
Singer przesyła ostateczny scenariusz Kevinowi Spaceyowi, nie mówiąc mu, jaka rola została dla niego napisana. Po przeczytaniu tego Spacey dzwoni do Singera, aby powiedzieć mu, że interesują go role Keatona i Kujana, a dokładniej postać Kinta, i okazuje się, że to jest ten, z którym napisał McQuarrie. Spacey spotyka Gabriela Byrne'a i zaprasza go do udziału w filmie. Byrne początkowo odmawia, ale akceptuje po spotkaniu Singera i McQuarrie, przekonany ich entuzjazmem. Jednak aktor, który miał wtedy prywatne problemy, poprosił, aby film został nakręcony w Los Angeles , gdzie mieszkał, i żeby zdjęcia nie trwały dłużej niż pięć tygodni, co Singer przyjął bez trudu, ponieważ tego się spodziewano. tak czy inaczej. Piosenkarka od początku chce oddać rolę Kujana Chazzowi Palminteriemu, ale nie jest ona dostępna. Rola jest zatem oferowana Christopherowi Walkenowi i Robertowi De Niro , którzy ją odrzucają, a następnie Al Pacino ją czyta, ale woli zagrać innego policjanta w Heat . Palminteri jest wreszcie dostępny, ale tylko przez tydzień i przyjmuje rolę. Finansowanie filmu jest więc łatwiejsze, ponieważ producentów przyciąga rozgłos, który Palminteri niedawno nabył z Once Upon a Time in the Bronx i Shots on Broadway . W ten sposób Singerowi udaje się przekonać PolyGram Filmed Entertainment do udziału w produkcji. Stephen Baldwin , Kevin Pollak i Benicio del Toro uzupełniają główną obsadę, a del Toro jest sugerowany przez Spacey i zatrudniony nawet bez chodzenia na przesłuchanie, ponieważ czuje się nieswojo w tym ćwiczeniu. Singer martwi się jednak tym drugim wyborem, ponieważ chce kogoś starszego, zanim później przyzna, że się mylił.
Aby przygotować się do roli kaleki, Spacey spotyka się ze specjalistami od mózgowego porażenia dziecięcego , pracuje nad kilkoma różnymi kończynami i skleja palce. Piosenkarz i Spacey po omówieniu tego decydują, że ułomność postaci będzie dotyczyć tylko jego kończyn po lewej stronie. Według Byrne'a główni aktorzy szybko nawiązują bliską więź podczas prób. Del Toro pracuje z językoznawcy Alan Shaterian rozwijać niemal niezrozumiale Spanglish w którym jego postać przemawia. Del Toro komentuje to, że to, co ma do powiedzenia jego postać, nie ma tak naprawdę znaczenia, ponieważ użyteczność Fenstera w filmie polegała na tym, że był pierwszym, który umarł, a tym samym zaszczepił strach w Söze, i dlatego miał swobodę zajścia bardzo daleko w jego skład.
Ustalono budżet na mniej niż sześć milionów dolarów, a zdjęcia trwały trzydzieści pięć dni, od czerwca do lipca 1994 roku , w Los Angeles , San Pedro i wreszcie w Nowym Jorku przez dwa dni. Sceny przesłuchania między Kevinem Spaceyem i Chazzem Palminterim są kręcone jako pierwsze w ciągu pięciu dni. Scena parady ID trwa dłużej niż oczekiwano, ponieważ aktorzy starają się zachować powagę i wypowiedzieć swoje kwestie. W końcu improwizują, a śmiech bohaterów tej sceny jest mimowolny; aktorzy, którzy nie zdołali się opanować, Bryan Singer po złości na nich decyduje się zachować scenę tak, jak jest, wierząc, że ten śmiech może pokazać pewną koleżeństwo i odprężenie w obliczu policji. Spacey dodaje na ten temat, że brak śmiechu był najtrudniejszy w tej scenie, zwłaszcza z powodu wybryków Stephena Baldwina i Kevina Pollaka , których celem było złamanie znanego z powagi Gabriela Byrne'a . Pierwsze sceny z Benicio del Toro są również zaskoczeniem dla jego partnerów, ponieważ tylko Singer został ostrzeżony przed specyficznym językiem, który del Toro nadał tej postaci. Byrne idzie więc znaleźć Singera, aby mu powiedzieć, że on i trzej inni aktorzy nie rozumieją, co mówi, a reżyser odpowiada: „Jeśli nie rozumiesz, co mówi, może to być spowodowane tym, że informujemy widzów, że oni nie trzeba rozumieć, co mówi ” .
Scena napadu na podziemny parking jest kręcona przez osiemnaście godzin w ciągu jednego dnia, a Singer nie chce przerywać filmowania, dopóki nie będzie miał materiału, którego chce, pomimo groźby ze strony firmy gwarancyjnej, że przestanie filmować. Podczas sceny spotkania grupy z Redfootem po tym napadzie, w Belfry of Friendship , Peter Greene ma rzucić papierosa w klatkę piersiową Baldwina. Ale aktor nie trafia w swoje ujęcie i przez przypadek rzuca mu w twarz, szczera reakcja Baldwina sprawiła, że Singer trzymał się trzymania. Podczas kręcenia filmu Singer pozwala również swoim pięciu głównym aktorom wierzyć, że może to oni faktycznie grają Keysera Söze, zmuszając ich do kręcenia ujęć, wycinanych podczas montażu, w tym sensie. Byrne jest również oszołomiony, gdy w końcu dowiaduje się, że to nie on gra Söze i ma gorące wyjaśnienia z Singerem na ten temat. Scena szturmu na statek została sfilmowana na pokładzie byłego trałowca USS Tanager . Jego filmowanie przerywa nalot ATF , który został zaalarmowany przez anonimowy telefon, że na pokładzie statku znajdują się narkotyki i broń. Potrzebna jest interwencja burmistrza Los Angeles, ostrzeżonego w środku nocy przez producentów, aby można było wznowić zdjęcia.
Pomimo zamkniętych lokacji filmowych i bardzo napiętego harmonogramu filmowania, operator Newton Thomas Sigel znajduje „sposób na kręcenie scen dialogowych z kombinacją powolnych i progresywnych zoomów i ujęć dolly, które kończą się ciasnymi zbliżeniami”. Aby dodać do nich subtelną energię sceny. „Ten styl mieszania ujęć ze śledzeniem z niezauważalnym zoomem oznacza, że zawsze istnieje wrażenie ruchu w ograniczonej przestrzeni. "
Podczas edycji fazy , Bryan Singer uważa ukończył film dwa tygodnie wcześnie, kiedy zdaje sobie sprawę, że musi zmieścić się w miejscu, które będzie przekonać publiczność, że Dean Keaton jest Keyser Soze , a następnie zrobić film. Samo z Verbal kint ponieważ on stwierdza, że koniec filmu nie ma mocy scenariusza Christophera McQuarrie . Robi więc montaż z wieloma ujęciami z Johnem Ottmanem, ale to nie działa, dopóki Ottman nie doda montażu lektora z kluczowymi dialogami kilku postaci na wierzchu i połączy go z materiałem.
Jeśli chodzi o muzykę, Singer chce, aby atak na statek towarowy brzmiał jak koncert fortepianowy nr 1 Czajkowskiego, podczas gdy napisy końcowe są oparte na piosence Kd Lang . Główny temat filmu, grany na fortepianie i instrumentach smyczkowych , określany jest jako „mroczna i wzruszająca melodia” , podczas gdy drugi powracający temat, „tajemniczy wzór pięciu nut na strunach” , to ten, który przywołuje mit Keyser Söze. Ottman komponuje głównie muzykę orkiestrową z kilkoma akcentami syntezatorowymi, do których inspiruje go ścieżka dźwiękowa JFK (1991) autorstwa Johna Williamsa . Muzyka Alana Silvestriego dla Abyss (1989) i Jerry'ego Goldsmitha dla Basic Instinct (1992) to dwa inne główne czynniki wpływające na ścieżkę dźwiękową Ottmana.
Kiedy kierownictwo firmy dystrybucyjnej Gramercy Pictures walczyło o wymówienie imienia Keyser Söze , obawiali się, że publiczność będzie miała ten sam problem i zdecydowali się przeprowadzić na dwa tygodnie przed premierą kampanię promocyjną imienia postaci z napisem „Kto jest Keyser Söze? I spoty telewizyjne, w których wymawia się nazwisko.
Film | Zwykli podejrzani |
---|---|
Wyjście | 1995 (płyta CD) |
Trwanie | 47:21 |
Uprzejmy | Ścieżka dźwiękowa filmu |
Format |
Kaseta na płyty kompaktowe |
Kompozytor | John ottman |
Etykieta | Milan Records |
Cała muzyka została skomponowana przez Johna Ottmana, z wyjątkiem Dźwięki i perfumy obracają się w wieczornym powietrzu , skomponowana przez Claude'a Debussy'ego i zinterpretowana na fortepianie przez Jona Kulla.
Lista tytułów | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
N O | Tytuł | Trwanie | |||||||
1. | Główny temat | 3:41 | |||||||
2. | Wsiadanie na pokład | 2:56 | |||||||
3. | Historia się zaczyna | 1:09 | |||||||
4. | Czas zapłaty | 1:39 | |||||||
5. | Żegnaj Fenster | 0:45 | |||||||
6. | On jest tutaj! | 1:48 | |||||||
7. | Garaż | 2:25 | |||||||
8. | Verbal Kint | 2:09 | |||||||
9. | Pojawia się Keyser | 2:34 | |||||||
10. | To było piękne | 1:18 | |||||||
11. | Aresztowania | 1:17 | |||||||
12. | Redfoot | 1:39 | |||||||
13. | New York's Finest | 1:43 | |||||||
14. | Domena Kobayashiego | 2:22 | |||||||
15. | Zabicie szczura | 3:29 | |||||||
16. | Pracuję dla Keyser Söze | 1:37 | |||||||
17. | Twarze jego rodziny | 1:45 | |||||||
18. | Plan się zaczyna | 1:56 | |||||||
19. | Powrót do szczypiec | 3:37 | |||||||
20. | Obudowa łodzi | 1:55 | |||||||
21. | Prezent | 1:39 | |||||||
22. | Najwspanialsza sztuczka | 3:15 | |||||||
23. | Woda | 2:33 | |||||||
24. | Dźwięki i zapachy krążą w wieczornym powietrzu | 3:30 | |||||||
47:21 |
Film jest po raz pierwszy pokazywany publicznie na Festiwalu Filmowym w Sundance w godzStyczeń 1995. Został następnie zaprezentowany poza konkursem na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1995 roku i spotkał się z przychylnym przyjęciem publiczności i krytyków. Następnie wychodzi we Francji w lipcu i osiąga w sumie 1 345 534 przyjęć, pomagając pocztą pantoflową i pomimo średniego początku 132 068 przyjęć w pierwszym tygodniu. W Stanach Zjednoczonych film został po raz pierwszy wyemitowany w sierpniu w ograniczonym zakresie do czterdziestu dwóch kin w Los Angeles i Nowym Jorku i zarobił 645 363 dolarów dochodu w pierwszy weekend eksploatacji. We wrześniu miał ogólnokrajową premierę w 874 kinach i ostatecznie przyniosła 23 341 568 dolarów w amerykańskiej kasie . Zarabia łącznie 51 582 855 dolarów na całym świecie, co czyni go bardzo dochodowym hitem w porównaniu z jego skromnym budżetem.
Film spotkał się z bardzo pozytywnym przyjęciem krytyków, uzyskując 88% pozytywnych recenzji, ze średnią oceną 7,8 / 10 i na podstawie 68 zebranych recenzji na stronie Rotten Tomatoes . Na stronie Metacritic uzyskuje wynik 77 ⁄ 100 na podstawie 22 zebranych recenzji.
Todd McCarthy z Variety chwali „genialnie strukturze fabuły , ” „Jeden z najbardziej rozbudowanych, silny i spełniającej w długim czasie” do ogromnych obsadą, „bogaty fotografii” i „doskonałą ścieżkę dźwiękową . ” Michel Cieutat z Positif przywołuje „bardzo wspaniały film detektywistyczny”, w którym scenariusz „otwarcie odrzuca jakąkolwiek narrację wyjaśniającą akcję” , „sposób postępowania, który sprawia, że rozwijanie intrygi jest fascynujące” , gdzie „kadrowanie i oświetlenie jest zawsze w doskonałej harmonii z akcją ” , a aktorzy mają „ nienaganną dokładność gry ” . Magazyn Ian Nathan z Empire przyznaje mu najwyższe noty, mówiąc, że jest to „jeden z najbardziej pomysłowych thrillerów” od wielu lat, labiryntowa, niepokojąca i chorobliwa podróż w najciemniejsze zakątki świata. Psychika przestępcza ” wykorzystująca oszałamiającego Bryana Reżyseria i znakomita obsada wokalisty. Redakcja Inrockuptibles chwali ten „przyjemny amerykański thriller”, „bardzo umiejętnie skomponowany” z „dialogami i iskrzącą obsadą” i zarzuca jedynie wizualnemu aspektowi „zbyt dopracowany” i „kokieterię w inscenizacji” . Dla Jamesa Berardinellego ze strony internetowej ReelViews , film, „znakomita synteza elementów filmu noir” , czerpie korzyści z świeżości zaszczepionej w nim przez Singera, a „energiczny i kręty scenariusz jest idealnym placem zabaw dla złożonych postaci” . Dla Marie-Françoise Leclère z Le Point film jest „genialny, zagmatwany, fascynujący” , produkcja i montaż „oszałamiające”, a aktorzy „należą do najlepszych w tej chwili” .
Philippe Garnier z Liberation uważa, że jest to „inteligentny thriller”, „napędzany intrygą polegającą na włączaniu każdej strony scenariusza i występami aktorów” . Quentin Curtis z The Independent chwali finał „tak elegancki, jak nieoczekiwany”, „ odsłaniając ” film zupełnie inny niż ten, który właśnie widzieliśmy ” . Dla Pierre'a Murata z Télérama jest to „najpiękniejszy thriller roku” , który czerpie korzyści z „wspaniałego montażu” i „przywraca kinu amerykańskiemu jego wynalazek, humor i zuchwałość” . Gilles Médioni z L'Express chwali ten „mitologiczny thriller, zbudowany w szachownicę, ożywiony torturującym napięciem i ogłuszającym epilogiem” i stwierdza, że „ten czarno-mózgowy film, aby zobaczyć co najmniej dwa razy, jest niewątpliwie potrzebny jako policjant roku ” . Dla Janet Maslin z The New York Times jest to „niezwykle elegancki film noir” ze wszystkimi doskonałymi aktorami głównymi, którzy prezentują „fascynujące i niejednoznaczne postacie” i intensywny dialog, żałując tylko, że nie mówi wystarczająco dużo emocji publiczności.
Bardziej zróżnicowany, Lisa Schwartzbaum z Entertainment Weekly przyznaje mu ocenę „B”, uznając aktorów za genialnych, zwłaszcza Kevina Spaceya i Gabriela Byrne'a, ale żałuje szalonego tempa, które nie pozwala na regenerację, i podsumowuje, pisząc, że widz może wyjść projekcja tak szczęśliwa, jak rozczarowana. Stéphane Malandrin, Cahiers du Cinéma , ocenia duet Singer / McQuarrie jako „raczej skuteczny”, ale żałuje, że „ pomimo sadomasochistycznej radości wciągnięcia w grę” pozostaje irytacją ”oglądania filmu, którego„ autor ma tylko jedną ambicję: mieć cię ” .
Wśród negatywnych opinii, Roger Ebert z Chicago Sun-Times daje filmowi 1,5 gwiazdkowych z 4 , biorąc pod uwagę to być mylące i nieciekawe, bo woli „być zaskoczony przez motywy, a nie manipulacji . ” Dla Dessona Howe'a z Washington Post film jest mniej interesujący, gdy tylko skupia się na przesłuchaniu, a nie na retrospekcjach, i wychodzi się rozczarowany, że tak daleko zaszedłeś w pułapkę. Mick LaSalle z San Francisco Chronicle mówi, że film jest dobrze skomponowany i ma „sporadyczne przebłyski stylu”, ale jest „raczej letni” , czasami ponury, rozrywkowy , którego nie można przeoczyć.
Ta sekcja podsumowuje główne nagrody i nominacje otrzymane przez film. Pełną listę można znaleźć w internetowej bazie danych filmów .
Film zdobył dwa Oscary , za najlepszy scenariusz oryginalny dla Christophera McQuarrie i dla najlepszego aktora drugoplanowego dla Kevina Spaceya, który w swoim przemówieniu deklaruje: „Kimkolwiek jest Keyser Söze, zapewniam cię, że będzie dziś w nocy kompletnie pijany” . Został również wyróżniony dwiema nagrodami BAFTA , zawsze za najlepszy oryginalny scenariusz i za najlepszy montaż dla Johna Ottmana.
Rok | Ceremonia lub nagroda | Cena £ | O nazwie |
---|---|---|---|
1996 | |||
Złote globusy | Najlepszy aktor drugoplanowy | Kevin Spacey | |
Nagrody BAFTA | Najlepszy film | ||
Cinema Caesar | Najlepszy film zagraniczny | ||
Nagrody Saturn | Najlepsze osiągnięcie | Bryan Singer | |
Nagrody Independent Spirit | Najlepsza fotografia | Newton Thomas Sigel | |
Nagrody Eddiego | Najlepszy montaż | John ottman | |
Nagrody Gildii Aktorów Ekranowych | Najlepszy aktor drugoplanowy | Kevin Spacey |
Zwykli podejrzani to złożony film, który dał początek kilku analizom, z których większość dotyczy kwestii kłamstw i prawdziwości narracji filmowej. Rzeczywiście, język jest nieprawdziwy, czy to filmowy (sam film), czy werbalny (przemówienie Rogera Kinta), a widz jest manipulowany przez reżysera, tak jak Agent Kujan przez Kinta. Co więcej, ten, a raczej jego pseudonim Keyser Söze, był porównywany do największego z manipulatorów, mianowicie Diabła . Ta manipulacja opowieścią prowadzi do uznania niemożności oddzielenia prawdy od kłamstwa, rzeczywistości od iluzji. Ten dyskurs jest podobny do tego przypisywanego sofistom , którym sprzeciwiał się Platon , który swoimi słowami uniemożliwia zrozumienie rzeczywistości. Mowa retoryczna jest powszechnie postrzegana jako sposób na ukrycie prawdy lub werbalny używa jej do manipulowania Kujanem, tak jak mowa Bryana Singera manipuluje widzem. Rzeczywiście, pozornie przedstawiając fałszywą historię Verbala, Singer jest w takim samym stopniu manipulatorem. Przynajmniej tak się pojawia, gdy pierwszy raz oglądasz film. Jednak David Blakesley sugeruje drugie podejście, które może ujawnić się w kolejnych przeglądach. Mowa werbalna jest tworzona zgodnie z pragnieniem Kujana. Werbalne mówi tylko to, co Kujan chce usłyszeć, a obrazy nie są fałszywymi retrospekcjami, ale reprezentacjami myśli Kujana. Kujan robi film z wypowiedzi Verbala i to właśnie ten film widz akceptuje jako rzeczywistość.
Według samego Bryana Singera, odpytywanie agenta Kujan za słownej kint „luster tematem filmu: punkt widzenia, postrzegania, różnica między tym, co wierzymy i rzeczywistość . ” Założenia Kujana, przedstawione jako rzeczywistość, są sprzeczne z postępami filmu. W ten sposób Bryan Singer odmawiając wyraźnego ujawnienia akcji poprzez narrację lub wyjaśnienia fabuły, igra z konwencją, że narracja nie może kłamać. W L'Avant-Scene kina , Claire Dixsaut analizuje strukturę filmu i porównuje go do spektaklu Richard III przez Williama Szekspira . Siła Werbala, podobnie jak Ryszarda III, opiera się zasadniczo na słowie, na jego talencie narratora, któremu film składa hołd. Film podkreśla „manipulację i zniewolenie ludzi magiczną mocą opowieści”, a wirtuozeria jej struktury tkwi w „pozornym zaniedbaniu, które maskuje jej rygor” . Hanna M. Roisman podkreśla również talent Kinta jako gawędziarza, porównując go do Ulyssesa . Podobnie jak w jego relacji o Pheacians , Kint dostosowuje się do swojej publiczności, pozwalając Kujanowi upokorzyć go i złamać, przynajmniej z wyglądu. Wymyśla mitycznego złoczyńcę, w którego wydaje się naprawdę wierzyć, dając Kujanowi korzystną rolę sceptyka.
Jeśli chodzi o mityczną naturę postaci Keysera Söze, Lewis Call twierdzi, że jest to podstawowa przyczyna nienawiści, jaką mają do niego przedstawiciele władzy, ponieważ uosabia to dla nich „przerażającą prawdę, że władza jest efemeryczna i nie jest zakotwiczona” w rzeczywistości ” . W przeciwieństwie do zbirów, którzy służą jako pośrednicy, anonimowość Söze pozwala mu uciec przed każdą próbą kontroli lub zastraszania. W przypadku Wayne'a Wilsona, który porównuje Söze do Diabła, wyrzeka się jednak tej anonimowości w akcie podyktowanym złością, ponieważ nie może oprzeć się możliwości przedstawienia się, aby udowodnić swoją wyższość nad policją.
W tym filmie niemal pozbawionym kobiecej obecności, poza drugorzędną postacią graną przez Suzy Amis , homoerotyzm jest obecny w licznych homofobicznych uwagach bohaterów, a także w rzekomym zachwycie Kinta dla Keatona, a kulminacją jest konfrontacja macho McManusa i Hockney, podczas którego dwaj zbirowie są tak blisko, że ich usta prawie się stykają. Ponadto policja przywłaszczyła sobie język penetracji seksualnej, aby upokorzyć i zdominować podejrzanych, którzy następnie zemścili się za traktowanie, jakie doznali. Udając najsłabszego, postać Verbala Kinta wykorzystuje mizoginistyczną arogancję środowiska, w którym działa, by lepiej wykorzystać zarówno policję, jak i swoich wspólników. Wykorzystuje swoją pasywność, zasymilowaną przez innych z kobiecością, jako przebranie.
Film pomógł spopularyzować technikę ostatecznego zwrotu , w kolejnych latach pojawiło się wiele innych filmów, które ją wykorzystywały, takich jak Seven (1995), Primal Fear (1996), The Game (1997), Fight Club (1999), Sixth Sens (1999), Memento (2000) i Identity (2003). Imię Keyser Söze jest szczególnie wspomniane w filmach Doctor Dolittle (1998), American Sniper (2014) i Crazy Amy (2015), podczas gdy film jest parodiowany w The Detonator (1998) i Scary Movie (2000). Indian Film Czekolada (2005) zapożycza wiele ze swojej działki, a także ostatecznego skręcie od Podejrzanych .
Kultura popularna przywłaszczył filmu, a zwłaszcza charakter Keyser Soze. W 1996 roku punk rockowy zespół Link 80 zatytułował Verbal Kint pierwszą piosenkę z albumu 17 Reasons w hołdzie bohaterowi filmu. W 2001 roku Time porównał Osamę bin Ladena do „geopolitycznego Keysera Söze, wszechobecnego zagrożenia, którego nazwa wywołuje niebezpieczeństwa daleko przekraczające jego możliwości” . W 2017 roku Stephen Colbert parodiuje przesłuchanie Verbala Kinta przez agenta Kujana w jego programie The Late Show, aby wskazać palcem na powiązania między Donaldem Trumpem a Rosją. Odniesienia do filmu pojawiają się w kilku serialach telewizyjnych, takich jak Buffy the Vampire Slayer (odcinek The Puppet , 1997), gdzie jeden z bohaterów przekształca imię Keysera Söze w czasownik ( byliśmy Keyser Söze'd ), aby wyrazić swoje uczucia bycia oszołomionym; NCIS: Special Investigations (odcinek Hiatus , 2006); Dr House (odcinek The Divine Child , 2008); Cougar Town (odcinek The Perfect Gift , 2010); Billions (odcinek The Deal , 2016).
Plik 17 czerwca 2008The Amerykański Instytut Filmowy plasuje ten film na 10 th dostrzec w swoim liście najlepszych filmów napięciu. W 2008 roku magazyn Imperium klasa do 61 th miejscu w swojej liście 500 najlepszych filmów wszech czasów. WCzerwiec 2003Charakter Verbal kint jest w rankingu na 48 -tego miejsca w górę 50 złoczyńców AFI. Charakter Keyser Soze znaleźć na 69 -go rzutu z góry 100 znaków filmowych, zgodnie z Imperium . W roku 2013 Writers Guild of America klasy scenariusza do 35 -tego miejsca 101 najlepszych scenariuszy. Film pojawi się w 2018 roku na 26 th miejsce w Top 250 rankingu filmów w Internetowej Bazie filmu , na podstawie głosów publicznych, ze średnim wynikiem 8,6 / 10 .
Na rynku wideo, Usual Suspects został po raz pierwszy wydany na VHS w 1996 roku. Następnie został rozprowadzony na DVD w pojedynczym wydaniu na7 grudnia 1999w regionie 1 i7 lipca 1998 w regionie 2. Wydanie kolekcjonerskie zawierające 2 płyty DVD 2 kwietnia 2002 w regionie 1 i 24 kwietnia 2002w regionie 2. Ta wersja kolekcjonerska zawiera dwa komentarze audio (jeden autorstwa Bryana Singera i Christophera McQuarrie, a drugi Johna Ottmana ) oraz dodatkowe DVD z kilkoma dokumentami i wywiadami na temat filmu, a także wpadką i kilkoma usuniętymi scenami.
Wersja Blu-ray Disc wydana dnia13 lutego 2007 w regionie 1 i 21 marca 2007 w regionie 2.