Podstawowy instynkt

Podstawowy instynkt Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Logo filmu

Kluczowe dane
Produkcja Paul Verhoeven
Scenariusz Joe eszterhas
Muzyka Jerry złotnik
Główni aktorzy

Michael Douglas
Sharon Stone
George Dzundza
Jeanne Tripplehorn
Denis Arndt

Firmy produkcyjne Carolco Pictures
StudioCanal
Ojczyźnie Stany Zjednoczone Francja Wielka Brytania
Uprzejmy thriller erotyczny
Trwanie 127  minut
Wyjście 1992

Seria

Podstawowy instynkt 2
(2006)

Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja

Instynktu ( [ ' b e ɪ s ɪ K ɪ n y t ɪ ŋ k t ] ) jest erotyczny thriller Franco - amerykański - brytyjski kierowany przez Paul Verhoeven i wydany w 1992 roku . Film skupia się na policjantu Nicku Curran ( Michael Douglas ) prowadzącym śledztwo w sprawie brutalnego morderstwa bogatej gwiazdy rocka. Podczas swojego śledztwa Curran wdaje się w intensywny i gorący związek z głównym podejrzanym, piękną i tajemniczą Catherine Tramell ( Sharon Stone ).

Jeszcze przed wydaniem Basic Instinct wywołał wiele kontrowersji ze względu na wiele wyraźnych scen seksu i estetykę przemocy. Działacze na rzecz praw LGBT ostro skrytykowali film za sposób, w jaki przedstawia on związki osób tej samej płci oraz portret biseksualnej kobiety powiązanej z socjopatycznym mordercą . Pomimo mieszanych recenzji i publicznego oburzenia, Podstawowy instynkt był jednym z najbardziej dochodowych filmów lat 90. , zarabiając na całym świecie ponad 352 miliony dolarów.

Sukces tego filmu zapoczątkował modę filmową na gatunek erotycznego thrillera na początku lat dziewięćdziesiątych . Sequel, Basic Instinct 2 z Sharon Stone , ale bez Paula Verhoevena do reżyserii, został wydany w 2006 roku.

Streszczenie

Catherine Tramell ( Sharon Stone ), zamożna pisarka żyjąca w otoczeniu byłych morderców, jest podejrzana o zamordowanie swojego kochanka, gwiazdy rocka Johnny'ego Boza. Został zamordowany szpikulcem do lodu w okolicznościach podobnych do tych opisanych w jednej z powieści kryminalnych, które napisała. Powieści Catherine to thrillery, które mieszają seks i przestępczość i skupiają się na podstawowych instynktach ludzi . Nick Curran ( Michael Douglas ), oficer policji odpowiedzialny za śledztwo i mający ciężką przeszłość sądową, musi stawić czoła tej „modliszce”. Nie waha się użyć swoich wdzięków, aby osiągnąć swoje cele.

Szczegółowe podsumowanie

Mężczyzna i blondynka kochają się na dużym łóżku i pod dużym lustrem. Mężczyzna pozwala przywiązać swoje nadgarstki do słupków łóżka białym szalikiem. Ale w momencie orgazmu kobieta zabija go szpikulcem do lodu.

Następnego ranka inspektor policji w San Francisco Nick Curran ( Michael Douglas ) przybywa, aby przeprowadzić dochodzenie ze swoim zespołem, w tym ze swoim kolegą, Gusem Moranem. Ofiarą jest Johnny Boz, były rockman, który później popadł w zapomnienie. Poprzedniego wieczoru był w nocnym klubie, który wyszedł z kobietą. Nick jest zirytowany, że na miejscu zbrodni znajdują się urzędnicy ratusza, którzy domagają się przykładnego śledztwa, ponieważ ofiara sponsorowała działania ratusza.

Nick i Gus udają się do domu Catherine Tramell ( Sharon Stone ), którą widziano poprzedniej nocy w nocnym klubie z ofiarą. Natrafiają jednak na Roxy, dziewczynę Katarzyny, która podaje im adres swojej luksusowej willi na wybrzeżu Kalifornii. Nick i Gus udają się do tej willi i znajdują Catherine, piękną blondynkę bardzo pewną siebie. Mówi im, że jej związek z Johnnym Bozem był całkowicie seksualny. Przyznaje, że dzień wcześniej wychodziła do klubu z Johnnym Bozem, ale zostawiała go o północy bez pójścia do jego domu. Następnie prosi ich, aby odeszli lub ją zatrzymali.

W swoim biurze Nick odnajduje doktor Beth Garner ( Jeanne Tripplehorn ), swoją byłą dziewczynę, ale także psychologa w policji. Nick potwierdza, że ​​jest znacznie lepszy, ponieważ w szczególności rzucił picie i palenie.

Catherine Tramell jest zamożną spadkobierczynią, absolwentką psychologii i pisarką. Jej przeszłość jest pochmurna, ponieważ straciła rodziców w tajemniczym wypadku, a jej mąż bokser zginął, morderstwo wciąż nierozwiązane. Tragedie te stanowią ramy jego powieści, nie wiedząc, czy poprzedza je pisarstwo. W swojej najnowszej powieści opisuje historię byłej gwiazdy rocka, która została zabita szpikulcem do lodu przez swoją dziewczynę i przywiązana do jej łóżka białym szalikiem. Dlatego pytanie jest dwojakie: czy Katarzyna jest przewrotną kobietą, która popełniła opisane w jej powieści morderstwa? A może jest ofiarą innej osoby, która jest na nią tak zła, że ​​zabiła osobę trzecią „jego” modus operandi, żeby go skrzywdzić?

Nick i Gus wracają do willi Catherine, aby poprosić ją, aby przyszła i odpowiedziała na pytania na posterunku policji. Gdy się przygotowuje, Nick widzi ją nagą i odkrywa, że ​​Catherine zebrała na nim materiał, w tym gdy przez pomyłkę zabił turystów podczas strzelaniny. Catherine towarzyszy im bez pomocy prawnika. W samochodzie wykazuje pewną zażyłość z Nickiem, co powoduje zamieszanie. Na komisariacie odpowiada z łatwością, spokojną precyzją i szczególną zmysłowością (scena, w której rozplata nogi w pozornie nonszalanckim, ale starannie wystudiowanym geście, pod krótką sukienką spokojnie i krótko ujawniającą brak pod spodem) funkcjonariusze policji przed nim. Przez całe przesłuchanie sprawia wrażenie, że kieruje wydarzeniami, cicho zapalając papierosa pomimo zakazu. Nadal wykazuje więź z Nickiem. Zgadza się na test na wykrywaczu kłamstw i przechodzi test. Nick wskazuje, że można oszukać wykrywacz i pozostaje przekonany o swojej winie.

Nick zabiera Catherine do domu. W drodze do domu zapewnia go, że wie, że on sam zdał test na wykrywacz kłamstw w czasie zabójstw turystów i że można oszukać maszynę.Po powrocie do San Francisco spotyka swoich kolegów w barze i pije alkohol po raz pierwszy od kilku miesięcy. Zostaje zaatakowany przez Nilsena, kolegę z inspektoratu policji, który nazywa go „rewolwerowcem” w odniesieniu do turystów, których zabił i dla których na próżno próbował go odesłać. Beth przybywa i próbuje ich uspokoić. Następnie Nick i Beth wracają do domu i uprawiają agresywny seks bez zgody Beth. Beth mówi mu, że znała Catherine z Berkeley, kiedy studiowała psychologię. I okazuje się, że w tym czasie profesor został zabity szpikulcem do lodu.

Następnego dnia Nick idzie czekać na Catherine przed jej willą i podąża za nią samochodem. Jeździ bardzo szybko i prawie ma wypadek. Zdaje sobie sprawę, że odwiedza kobietę, Hazel Dobkins. Nick podąża za nią z powrotem do swojej willi, gdzie widzi ją rozebraną przed pójściem spać.

Po kilku badaniach Nick odkrywa, że ​​Hazel Dobkins jest byłą przestępcą psychopatyczną (zabiła całą swoją rodzinę z kaprysu), która odbyła karę. Gus mówi mu, że profesor, który zmarł w Berkeley, był dyrektorem badawczym Katarzyny. Odkrywa, że ​​sama Roxy ma morderczą przeszłość.

Nick ponownie udaje się do willi Catherine i dowiaduje się, że jest głównym bohaterem jej nowej powieści. Katarzyna prowokuje go, usuwając intymne elementy swojego przeszłego życia i zabijając turystów. Catherine mówi mu, że zabijanie sprawiało mu przyjemność i prawdopodobnie używał kokainy, co kosztowało go małżeństwo. Po powrocie na komisariat Nick wszczyna kolejną kłótnię z Nilsen, ponieważ uważa, że ​​skoro Catherine tak dobrze zna jej życie, to dlatego, że Nilsen, która miała dostęp do jej akt, sprzedała je jej. Beth idzie do domu Nicka, aby jej pomóc, ale kłócą się gwałtownie. Nick oskarża Beth o przekazanie Nilsenowi raportu z jego ekspertyzy psychologicznej po sprawie zabitych turystów. Beth odpowiada, że ​​zrobiła to, aby pomóc jej rehabilitacji podczas śledztwa.

Następnego dnia Nick dowiaduje się, że Nilsen został zastrzelony, kaliber 38 . Jest podejrzany, ale nie zmartwiony, w szczególności dzięki fałszywej interwencji Beth. Jego hierarchia prosi go o zwolnienie na śledztwo. Catherine udaje się do domu Nicka i próbuje go subtelnie uwieść. Umawia go na ten sam wieczór.

Nick znajduje Catherine w starym zbezczeszczonym kościele, który został przekształcony w klub nocny. Odnajduje ją zażywającą narkotyki w łazience, a następnie zmysłowo tańczącą z Roxy. Udaje mu się ją uwieść, tańczy z nią i idą do jej domu, aby się kochać. Podczas aktu przywiązuje go w szczególności do łóżka, tak jak Johnny Boz był podczas morderstwa. Odkrywają pewien współudział seksualny, ale Roxy, która jest bardzo zazdrosna i obserwowała scenę, grozi, że go zabije.

Nick spotyka się później z Gusem w restauracji w stylu rustykalnym . Ta ostatnia gorzko wyrzuca jej, że spała z Katarzyną i dała się na siebie wpłynąć. Gdy wychodzą, samochód Catherine trzy razy próbuje przejechać Nicka. Ucieka i rusza w pogoń za samochodem po pochyłych ulicach San Francisco. W końcu zmusza ją do opuszczenia drogi, a samochód poniżej się rozbija. Okazuje się, że to Roxy prowadziła samochód Katarzyny. Roxy ginie w wypadku.

Nick trafia na policję z Beth i kilkoma psychiatrami na rozmowę. Ale zirytowany pytaniami wychodzi, trzaskając drzwiami. Udaje się do willi Catherine, gdzie znajduje ją bardzo poruszona śmiercią Roxy, znajdując przed nią, że wszyscy, których kocha, nie żyją, jej rodzice, jej mąż Johnny. Kochają się w bardziej pokojowy sposób. Katarzyna po raz pierwszy zwierza się jej i opowiada o swoich romansach: dziewczynie, z którą spała na uniwersytecie, Lisie Hobermann, która tak jak ona miała obsesję na punkcie ubierania się i stylizacji.

Na komputerze Nick odkrywa, że ​​Lisa Hobermann jest w rzeczywistości doktor Elisabeth Garner. Przepytując ją, powiedziała mu, że to Catherine ubierała się i czesała tak jak ona. Oskarża ją o ukrywanie ich dawnego związku przed policją. Po tym, jak Nick i Catherine znowu uprawiają seks, Nick udaje się do kliniki w Salinas, aby zbadać byłego męża Beth, ale okazuje się, że został postrzelony wiele lat wcześniej przez mężczyznę kaliber 38 . Beth nie martwiła się brakiem dowodów. Przesłuchując policjanta, Nick dowiaduje się, że Nilsen niedawno badał tę sprawę. Nick szuka również archiwum poręczy, którą Catherine powiedziała mu, aby umieściła ją przeciwko Beth (ta ostatnia, według Catherine, ubierała się i czesała włosy tak jak ona), ale archiwum zniknęło, zabrane przez Nilsen dawno temu. rok. Nick jest teraz coraz bardziej przekonany o winie Beth i niewinności Catherine. Zakłada, że ​​ma obsesję na punkcie Katarzyny, zabiła swojego kochanka, uzgadniając, że ludzie uwierzyli w jej winę i że wiedziała, że ​​Nilsen dzięki swoim obowiązkom odkryła jej przeszłość (zniknięcie męża w związku z osobliwościami okoliczności i aferą uniwersytecką) i dlatego go wyeliminował.

Wracając do Catherine, nagle daje mu do zrozumienia, że ​​ich związek się skończył, jej ostatnia książka się skończyła, ona już go nie potrzebuje.

Tymczasem do Gusa dzwoni kobieta, która twierdzi, że jest dawną współlokatorką Catherine w college'u, i ma mu coś do powiedzenia. Zaprasza ze sobą Nicka, ale idzie sam do budynku, w którym ma się odbyć spotkanie (Nick zostaje w samochodzie, bo teoretycznie jest na przepustce). W windzie Gus zostaje zasztyletowany przez osobę ubraną w płaszcz przeciwdeszczowy, blond włosy i uzbrojoną w szpikulec do lodu. Nick, który miał przeczucie i zaczął go szukać, wkrótce zastaje go umierającego. Bardzo zaskoczony, staje twarzą w twarz z Beth (która mówi mu, że otrzymała wiadomość, w której ma spotkać się z Gusem tutaj), którą podejrzewa o bycie mordercą Gusa i innych ofiar. Wierząc, że jest zagrożony (wkłada rękę do kieszeni), strzela do niej i dotyka śmiertelnie. Umierając wyznaje mu miłość. Jednak Nick zostaje uniewinniony po przeszukaniu lokalu. W pobliżu znajdujemy narzędzie zbrodni, szpikulec do lodu tej samej marki co poprzednie morderstwa, zakrwawiony płaszcz przeciwdeszczowy należący do komisariatu policji, blond perukę i pistolet kaliber 38, który zabił Nilsena u Beth ; także liczne artykuły pokazujące, że Beth zawsze śledziła życie Katarzyny w wiadomościach. Ponadto oględziny automatycznej sekretarki nie potwierdzają wyjaśnienia spotkania z Gusem.

Nick i Catherine spotykają się ponownie, Catherine wyjaśnia mu, że nie chce się z nim angażować z obawy przed utratą go, ponieważ jej poprzednie miłości nie żyją. Kochają się i tuż przed końcem filmu, gdy rozmawiają o swoim wspólnym życiu, Catherine sięga pod łóżko i wraca do Nicka z pustymi rękami. Film kończy się ujęciem szpikulca do lodu znajdującego się pod łóżkiem, gdzie Nick i Catherine po raz kolejny uprawiają seks.

Karta techniczna

Ikona wskazująca informacje O ile nie wskazano inaczej lub nie wskazano dalej, informacje wymienione w tej sekcji można potwierdzić w bazie danych IMDb .

Współproducent: Mario Kassar Współproducenci: William S. Beasley i Louis D'Esposito

Dystrybucja

Źródło i podpis  : Wersja francuska (VF) na RS Dubbing

Produkcja

Rozwój

Scenariusz, napisany w latach 80. przez Joe Eszterhasa w trzynaście dni, był tak popularny, że wywołał wojnę licytacyjną, zanim ostatecznie został kupiony przez Carolco Pictures za 3 miliony dolarów, najwyższą sumę, której nigdy nie zapłacono za tego typu prace.

Podział ról

Rolę Nicka Currana zaoferowano wielu aktorom, w tym Harrisonowi Fordowi , Tomowi Cruise'owi , Bradowi Pittowi , Kevinowi Costnerowi , Richardowi Gere , Denzelowi Washingtonowi , Wesleyowi Snipesowi , Rayowi Liotcie , Melowi Gibsonowi , Seanowi Pennowi , Tomowi Hanksowi , Sylvesterowi Stallone , Jack Nicholson , Bruce Willis , Don Johnson , Al Pacino , Patrick Swayze , Christopher Walken , Nicolas Cage , Dennis Quaid , Jeff Bridges , John Travolta , Chuck Norris , Charlie Sheen , Richard Dean Anderson , Michael J. Fox , John Heard lub nawet Martina Sheena . Paul Verhoeven w pewnym momencie chciał Petera Wellera , z którym pracował nad Robocopem, zanim oficjalnie wybrano Michaela Douglasa .

Rolę Catherine Tramell zaproponowano Kim Basinger , Michelle Pfeiffer , Rosannie Arquette , Melanie Griffith , Bridget Fondzie , Joan Allen , Jodie Foster , Helen Hunt , Marisie Tomei , Sarah Jessice Parker , Grecie Scacchi , Meryl Streep , Julii Roberts , Me Ryan , Kelly McGillis , Annette Bening , Isabella Rossellini , Kelly Lynch czy nawet Lena Olin . Geena Davis i Ellen Barkin odmówiły z powodu siarkowego charakteru postaci, a także z powodu nagich scen. Sharon Stone kręciła wcześniej dla Paula Verhoevena w Total Recall , gdzie grała drugoplanową rolę u boku Arnolda Schwarzeneggera .

Filmowanie

Kręcenia filmu miała miejsce od 5 kwietnia do10 września 1991.

Pasjonat sportów motorowych, to Michael Douglas sam zapewnił pościg samochodowy .

Muzyka

Muzykę do filmu skomponował Jerry Goldsmith , który wcześniej współpracował z Paulem Verhoevenem przy Total Recall . Kompozytor była inspirowana częściowo przez Aquarium, 7 th ruchu na Karnawał zwierząt przez Camille Saint-Saëns . Kompozytor przyznaje później, że jego współpraca z reżyserem przy tym filmie jest jedną z najbardziej wymagających w jego karierze, w szczególności w perfekcyjnym dopasowaniu motywu muzycznego do niejednoznacznej atmosfery filmu, ale ostatecznie okazuje się, że jest to jego dzieło. najlepsze doświadczenia. Jego muzyka przyniosła mu nominację do Oscara za najlepszą muzykę w 1993 roku.

Wyjście

Kontrowersje

Ze względu na jego siarkowy charakter, kręcenie, a później premierę filmu, zostały zakłócone przez ligi feministyczne i LGBT .

Jednak pod presją tych lig scenarzysta Joe Eszterhas chciał zmodyfikować pewne elementy oryginalnego scenariusza (np. zastąpić Nicka Currana lesbijką policjantką ). Spotyka się z odmową reżysera Paula Verhoevena .

Film jest również tematem artykułu naukowego, w którym uważa się, że sam Podstawowy Instynkt reprezentuje dużą liczbę bifobicznych klisz  : Catherine Tramell ( Sharon Stone ), biseksualna kobieta , jest osobą zimną i pozbawioną emocji, niezdolną do sentymentalnego przywiązania się do swoich miłosnych podbojów , nienasycony seksualnie w swoich przygodach z obiema płciami; biseksualizm jest szerzej reprezentowane stanie stałym „nieporozumień” pomiędzy heteroseksualizm i homoseksualizm .

Ponadto najbardziej pamiętną sceną filmu jest ta, w której Catherine Tramell ubrana w krótką białą sukienkę, przesłuchiwana na komisariacie policji, bardzo powoli rozplata i krzyżuje nogi. W tej chwili widzimy, że aktorka nie ma na sobie majtek. Sharon Stone twierdziła, że ​​reżyser poprosił ją o zdjęcie majtek, aby uniknąć lekkiej plamy na filmie . I że dopiero na pokazie sitowia zdała sobie sprawę, że było jasne, że nie ma na sobie majtek. Nie fakt, że nie miała na sobie majtek, szokował ją, ale fakt, że reżyser nie powiedział jej prawdy i znalazł pretekst. Poczuła się zdradzona, a później powie, że żałuje, że nie złożyła skargi, nawet jeśli ostatecznie doprowadzi to do jednej z najbardziej kultowych scen filmu, nakręconej bez jej wiedzy. Ten strzał jest również częścią 42 sekund ocenzurowanych i usuniętych, gdy film został wydany w Stanach Zjednoczonych .

Prezentacja na Festiwalu Filmowym w Cannes

Basic Instinct to film otwierający Festiwal Filmowy w Cannes w 1992 roku , który obchodzi 45. rocznicę wydarzenia. Rewelacją festiwalu pozostaje niewątpliwie Sharon Stone . Jadąc z reżyserem i Michaelem Douglasem , właśnie w tym momencie została katapultowana do rangi gwiazdy filmowej i międzynarodowego symbolu seksu .

Premiera kinowa

Basic Instinct jest odcięty od niektórych scen do swojego kinowego wydania w Stanach Zjednoczonych ze względu na odniesienia filmowe MPAA (film musiał zostać zgłoszony siedem razy do Motion Picture Association of America , aby uniknąć oceny NC-17 ). Jednak pełna wersja jest widoczna w Europie , zwłaszcza gdy film fabularny ukaże się we Francji . Jest to wersja europejska, która została wydana na DVD pod nazwą wersja nieocenzurowana na terytorium amerykańskim.

Krytyczne powitanie

Basic Instinct zasadniczo mam mieszane recenzje w krajach anglojęzycznych, zdobywając średnio 34 / 100 na Metacritic miejscu i 54% pochlebnych recenzji na Rotten Tomatoes miejscu ze średnią ocen 5,9 / 10 .

Jeśli Janet Maslin z New York Times chwali film i Peter Travers z Rolling Stone chwali też film, a zwłaszcza wydajność Sharon Stone , inni krytycy filmowi w prasie odrzucić Basic Instinct , jak Roger Ebert z Chicago. Sun-Times , dając to dwie z czterech gwiazdek, co wskazuje, że film jest dobrze wykonany, ale wyczerpuje się w ciągu ostatnich pół godziny. Inni krytycy przypisują mu negatywne komentarze, nazywając film „pornograficznym, mizoginistycznym i homofobicznym” .

Krytycy międzynarodowe zadowoleniem filmu, zwłaszcza w Australii z Sunday Times , który kwalifikuje film jako jedną z „najpiękniejszych przedstawień” z 1990 , a także w Francji , która chwali jakość i intrygę filmu i występy Michaela Douglasa i Sharon Stone .

Kasa biletowa

Krytyczna reakcja nie przeszkodziła Basic Instinct w osiągnięciu prawdziwego sukcesu komercyjnego w Stanach Zjednoczonych , ale także za granicą, ponieważ filmowi udało się dotrzeć do pierwszej dziesiątki miejsc w amerykańskiej kasie przez trzy miesiące (czternaście tygodni), z 107 856 619 dolarów, do końca jego działanie z 117 727 224 USD, przekraczając jego budżet o 49 000 000 USD.

We Francji , wypuszczony na ekrany w połowie Festiwalu Filmowego w Cannes w 1992 roku , gdzie został zaprezentowany dzień przed premierą krajową, również zdołał odnieść sukces publiczny. Łącznie obejrzano go ponad cztery miliony, stając się tym samym filmem z największą liczbą widzów w 1992 roku .

Na całym świecie film generuje 235 200 000 USD przychodów i łącznie 352 927 224 USD na całym świecie (wliczając w to przychody ze Stanów Zjednoczonych i zagranicy).

Nagrody

W latach 1992-2013 Basic Instinct został wybrany 35 razy w różnych kategoriach i zdobył 5 nagród.

Film jest nominowany do dwóch Oscarów i dwóch Złotych Globów (kompozytor Jerry Goldsmith (Oscar i Złoty Glob) za oryginalną muzykę, Frank Urioste (Oscar) za cięcie i Sharon Stone za Złoty Glob dla najlepszej aktorki .

Film był także nominowany do trzech nagród Razzie Awards w 1993 roku  : Michael Douglas (najgorszy aktor), Jeanne Tripplehorn (najgorsza aktorka drugoplanowa) i Sharon Stone (najgorsze objawienie aktorskie).

Nagrody

Rok Festiwale filmowe Cena £ Laureat
1992 Złoty ekran Złoty Ekran przyznany Niemieckiej Firmie Dystrybucyjnej Scotia International Filmverleih
Nagrody Filmów Sportowych Nikkan Nikkan Sports Film Award dla najlepszego filmu zagranicznego -
1993 Nagrody filmowe i telewizyjne BMI BMI Film Music Award Jerry złotnik
Nagrody filmowe MTV Nagroda MTV Movie Award za najlepszy występ kobiecy Kamień Sharon
Najbardziej Pożądana Kobieta MTV Movie Award Kamień Sharon

Spotkania

Rok Festiwale filmowe Cena £ O nazwie
1992 Festiwal Filmowy w Cannes Złota Palma Paul Verhoeven
Nagroda główna Paul Verhoeven
Nagroda Jury Paul Verhoeven
Nagroda Reżysera Paul Verhoeven
Nagroda Jury Ekumenicznego Paul Verhoeven
Nagroda dla Młodzieży Paul Verhoeven
Nagroda 45-lecia Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Paul Verhoeven
Nagrody Społeczności Okręgowej (ACCA) Najlepsza aktorka w głównej roli Kamień Sharon
Najlepszy montaż filmowy Frank J. Urioste
1993 Academy of Science Fiction, Fantasy i Horror / Nagrody Saturn Najlepszy horror -
Najlepszy reżyser Paul Verhoeven
Najlepszy scenariusz Joe eszterhas
Najlepsza muzyka Jerry złotnik
Najlepsza aktorka Kamień Sharon
Nagrody Stowarzyszenia Krytyków Filmowych w Chicago (CFCA) Najlepsza aktorka Kamień Sharon
Złote globusy Najlepsza aktorka w filmie dramatycznym Kamień Sharon
Najlepsza muzyka filmowa Jerry złotnik
Nagroda Akademii Japonii Najlepszy film zagraniczny -
Nagrody filmowe MTV Najlepszy film -
Najlepszy występ męski Michała Douglasa
Najlepszy duet ekranowy Michael Douglas i Sharon Stone
Najlepszy złoczyńca Kamień Sharon
Oskary / Nagrody Akademii Najlepszy montaż Frank J. Urioste
Najlepsza oryginalna muzyka Jerry złotnik
Nagrody Razzie Najgorszy aktor Michała Douglasa
Najgorsza drugoplanowa rola kobieca Jeanne Tripplehorn
Najgorsze objawienie Hołd od Sharon Stone dla Theodore Cleaver
2001 Ekskluzywne nagrody DVD Najlepszy oryginalny dokument retrospektywny Jeffrey Schwarz (za Blonde Poison: The Making of „Basic Instinct” (2001))
2011 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastian Retrospektywa tematyczna Paul Verhoeven
2013 20/20 nagród Najlepsza aktorka Kamień Sharon

Komentarze

Puść oczko

Strój noszony przez Sharon Stone w tej sekwencji przypomina suknię Kim Novak w Cold Sweats , nawiązując do Alfreda Hitchcocka . Hołdy dla Vertigo (poczynając od wspaniałej muzyki Jerry'ego Goldsmitha, która właśnie wywodzi się z muzyki Bernarda Herrmanna ) są niezmienne przez cały film .

Analiza

Ten artykuł może zawierać nieopublikowane prace lub niezweryfikowane oświadczenia (Luty 2021).

Możesz pomóc, dodając odniesienia lub usuwając nieopublikowane treści. Zobacz stronę dyskusji, aby uzyskać więcej informacji.

Jednym z interesów scenariusza jest to otwarte zakończenie: widz a priori nie może wiedzieć, kto jest prawdziwym zabójcą. Wydaje się, że dwie wersje nakładają się na siebie, nie dając się uprzywilejować: Beth jest morderczynią, a Katarzyna jest w końcu zaczerpnięta z idei mimetycznej, albo Katarzyna, przeciwnie, sprowokowała wszystkie te zbrodnie, zmuszając je do ich popełnienia lub popełnienia .. siebie i ostatecznie nawraca się na prawdziwą miłość. Kilka szczegółów wydaje się jednak czynić Catherine prawdziwą morderczynią, jeśli dokładniej przeanalizujemy pewne sekwencje: jest wzmianka o papierosach w górnej szufladzie kuchni Beth, w której znajdziemy wycinki z prasy, które go obciążają. , i dlatego wydaje się, że zostały tam umieszczone później. Wreszcie zabójstwo policjanta Gusa w windzie jest odczytywane przez bohatera na rękopisie Katarzyny przed morderstwem, co sugeruje – o ile obie kobiety nie są wspólnikami, co jest opcją możliwą, ale skomplikowaną – że to jak zwykle morderstwa przewidywane przez pisanie, a następnie przeprowadzone, zgodnie z kryminalną patologią przypuszczalną od początku u Katarzyny. Wydaje się, że jeśli bohater wbiega do budynku, aby ratować przyjaciela, to dlatego, że zdał sobie sprawę ze sceny, którą przeczytał nieco wcześniej. Ale policja natychmiast zauważyła, że ​​szpikulce do lodu znajdują się w każdym supermarkecie i że trzeba będzie wtedy podejrzewać wszystkich czytelników jego książek.

Wpływy i parodie

Zabójca Luka Rocco Magnotta , nazywany „ skórakiem z Montrealu  ” , zainspirował się filmem: użył szpikulca do lodu do swojej zbrodni, wielokrotnie użył na forum internetowym pseudonimu Katherine Trammell (lub Kirka Tramela podczas jej luzu w Paryżu ) i cytowany replikę Nagim instynkcie w liście do Słońca .

Słynna scena na posterunku policji, w której Catherine Tramell ( Sharon Stone ), ubrana w białą sukienkę bez bielizny , rozplata, a następnie krzyżuje nogi, odsłaniając na krótko swoje krocze, została sparodiowana w 1994 roku w The City of Fear, a w 2015 roku w amerykańskim show The Late Late Show z Jamesem Cordenem , zwłaszcza z Jamesem Cordenem i Michaelem Douglasem . W Deadpool 2 , Wade Wilson aka Deadpool ( Ryan Reynolds ) rozwiązuje, a następnie krzyżuje nogi, jak w scenie przesłuchania Catherine Tramell, odsłaniając nagie krocze, gdy siedzi na kanapie rozmawiając z Cable ( Josh Brolin ). Jego przyjaciel Weasel ( TJ Miller ) nawet odnosi się do tego, mówiąc, że jest to „  podstawowy instynkt  ”. W 2011 roku pojawiła się także pornograficzna parodia filmu amerykańskiego , Official Basic Instinct Parody .

Po

Sequel Basic Instinct 2 został wydany w 2006 roku. W reżyserii Michaela Catona-Jonesa w filmie występują Sharon Stone i David Morrissey .

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Rolę zaoferowano również Jamiem Lee Curtis , Valerii Golino , Patricii Clarkson , Mariel Hemingway , Heather Graham , Lindie Fiorentino , Madeleine Stowe , Elisabeth Shue , Kelly Preston , Laurze Dern , Demi Moore , Lindie Hamilton , Darylowi Thurmanowi , Umie , Nancy Allen , Courtney Love , Anjelica Huston , Nicole Kidman , Diane Lane , Jennifer Jason Leigh , Courteney Cox , Andie MacDowell , Madonna , Virginia Madsen , Lea Thompson , Rebecca De Mornay , Kim Cattrall , Gina Gershon , Jennifer Connelly , Robin Wright , Helena Bonham Carter i Kathleen Turner .
  2. Ta klasyfikacja oznacza, że ​​film jest zabroniony dla osób poniżej siedemnastego roku życia.

Bibliografia

  1. Wymowa w amerykańskim angielskim transkrybowana zgodnie ze standardem API .
  2. (pl) Firma Produkcja / Dystrybucja Firmy na Bazie Internet Movie (dostęp 17 lipca 2020).
  3. (w) "  Film kasowy Basic Instinct  " na Box Office Mojo .com ( dostęp 17 lipca 2020 ) .
  4. (w) Specyfikacje techniczne w internetowej bazie danych filmów (dostęp 17 lipca 2020 r.).
  5. (w) Daty wydania w internetowej bazie danych filmów (dostęp 16 lipca 2020 r.).
  6. (w) Przewodnik dla rodziców w internetowej bazie danych filmów (dostęp 16 lipca 2020 r.).
  7. "  Basic Instinct - dubbing record  " , na RS Dubbing ,6 maja 2011.
  8. Wywiad Joe Eszterhasa w „  Moviemaker  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) (Dostęp 20 marca 2013 ) . Źródło 4 listopada 2007.
  9. Bernard Weinraub , „  Basic Instinct: Podejrzany jest atrakcyjny i może być śmiertelny  ”, The New York Times ,15 marca 1992 r.( przeczytaj online , skonsultowano 9 sierpnia 2009 )
  10. (w) Podstawowy instynkt w internetowej bazie filmów
  11. (pl) "  Basic Instinct - kliknij zakładkę Voice over  " , na StudioCanal.com ,7 maja 2011.
  12. http://www.allocine.fr/film/anecdote_gen_cfilm=7342.html
  13. Ki Namaste, „Przemieszczenie i kryzys rzeczywistości: socjosemiotyka i bifobia podstawowego instynktu”, Kina: przegląd studiów kinematograficznych / Kina: Journal of Film Studies, t. 3, nr 2-3, 1993, s. 223- 238. ( czytaj online ) na Érudit.org
  14. Wywiad Recenzja nr 11 pkt. 20 i następne
  15. „  Festival de Cannes  ” , na stronie ina.fr (dostęp 16 lipca 2020 r . ) .
  16. (w) „  Podstawowy instynkt  ” , o cenzurze filmów ,6 maja 2011.
  17. (w) "  Instynkt podstawowy - sekcja Wersja alternatywna  " na IMDb ,6 maja 2011.
  18. „  Basic Instinct  ” na stronie metacritic.com (dostęp 25 września 2020 r . ) .
  19. (w) „  Basic Instinct (1992)  ” [Wideo] na temat Rotten Tomatoes (dostęp 25 września 2020 r . ) .
  20. Maslin, Janet. Podstawowy instynkt . New York Times . Źródło 5 listopada 2007.
  21. Travers, Piotrze. Podstawowy instynkt . Toczący Kamień . Źródło 10 marca 2011.
  22. Opinie :: Basic Instinct od Roger Ebert stronie „s
  23. (w) „  Basic Instinct  ” w serwisie Metacritic (dostęp 9 maja 2015 )
  24. "  Basic Instinct - kliknij zakładkę Recenzje prasy  " , na StudioCanal.com ,7 maja 2011.
  25. http://boxofficemojo.com/movies/?page=weekly&id=basicinstinct.htm
  26. (w) Nagrody w internetowej bazie filmów (dostęp 16 lipca 2020 r.).
  27. "  Palmares du film Basic Instinct  " , na Allociné ( dostęp 16 lipca 2020 ) .
  28. Cécile Dehesdin, „  Luka Rocco Magnotta: Killers Fans of Pop Culture  ” , on Slate ,7 czerwca 2012

Załączniki

Filmografia

Linki zewnętrzne