Dźwięczna spółgłoska zatrzymania dwuwargowego

Dźwięczna spółgłoska zatrzymania dwuwargowego
Symbol API	b
Numer API	102
Unicode	U + 0062

X-SAMPA	b
Kirshenbaum	b

Spółgłoska zwarta dwuwargowa dźwięczna jest spółgłoska powszechne w wielu językach. Symbol w międzynarodowym alfabecie fonetycznym to [b] .

W niektórych językach, jak języki słowiańskie (mówi się wtedy o mokrej spółgłosce ), można ją palatalizować [bʲ] . Może być również zasysany [bʱ] .

Charakterystyka

Oto charakterystyka dźwięcznej spółgłoski zwartej dwuwargowej.

Jego sposób artykulacji jest okluzyjny , co oznacza, że jest wytwarzany przez zatykanie powietrza kanału głosowego.
Jej punkt artykulacji jest obustronny , co oznacza, że jest zgięty obiema ustami.
Jego fonacja jest dźwięczna , co oznacza, że struny głosowe wibrują podczas artykulacji.
Jest to spółgłoska ustna , co oznacza, że powietrze wydostaje się tylko przez usta.
Jest to środkowa spółgłoska , co oznacza, że jest wytwarzana przez przepuszczanie powietrza przez środek języka, a nie po bokach.
Jego mechanizm przepływu powietrza jest egresywny w płucach , co oznacza, że jego artykulacja polega na przepychaniu powietrza przez płuca i przewód głosowy, a nie przez głośnię lub usta.

Francuski ma [b] , jak w tabeli słów .

W kilku językach, takich jak niemiecki , holenderski i rosyjski , ostatnia litera b jest bardziej głucha, na przykład [p] lub [b̥] .

W starożytnej Grecji , β było wymawiane [b] . Język nowogrecki wymawia się [v] . W słowach obcego pochodzenia [b] zapisuje się jako ‹ μ π › (‹ mp ›).

Hiszpański mają [b] pisemną B oraz kilka dialektów Wymawiać v w [b] , ale średnia wymowa Europejskiej hiszpański [β] .

Włoskiego ma [b] pisemnej b , a w słowach b Anca , to b O i s b .

Korsykański pisał [B] przy zastosowaniu różnych pisowni:

b lub bb (i vv w dużej północnej części wyspy) jednym słowem: libertà "wolność", abbastanza "dostatecznie", avvèdeci "do widzenia".
b (i v w tej samej północnej połowie) w pierwszej literze umieszczonego słowa, które znajduje się po sylabie tonicznej, po spółgłosce lub na początku zdania: basta „ suffire ”, vechju „old”.