Traktat z Nicei
Traktat z Nicei
| Rodzaj traktatu | Zmiany w istniejących traktatach |
|---|---|
| Podpis | 26 lutego 2001 |
| Miejsce podpisania | Nicea ( Francja ) |
| Wejście w życie | 1 st luty 2003 |
| Sygnatariusze | 15 państw członkowskich Unii Europejskiej (patrz lista ) |
| Depozytariusz | Włochy |
| Języki | 12 języków urzędowych Unii Europejskiej |
o Unii Europejskiej
|
Traktat nicejski jest umowa podpisana w dniu26 lutego 2001przez państwa członkowskie w Unii Europejskiej (UE), weszła w życie z dniem1 st luty 2003i zastąpiona przez Traktat z Lizbony na 1 st grudnia 2009 r . Ustaliła zasady i metody ewolucji systemu instytucjonalnego wraz z rozszerzeniem UE wraz z wejściem krajów Europy Środkowej i Wschodniej („CEEC”).
W rzeczywistości, w związku z perspektywą rozszerzenia do 28 państw członkowskich do 2007 r. , Metody podejmowania decyzji w instytucjach musiały zostać dostosowane. Nowy podział głosów przyznanych każdemu państwu w Radzie, a także określenie nowej kalkulacji większości kwalifikowanej, wydawały się konieczne dla prawidłowego funkcjonowania tego zagrożonego paraliżem organu decyzyjnego.
Traktat nicejski i rozszerzenie były przedmiotem referendum w r Czerwiec 2001w Irlandii . Irlandczyk powiedział wtedy „nie”9 czerwca ; po drugim referendum ostatecznie ratyfikowali traktat.
Okres przed traktatem
Na początku 2004 roku system podziału głosów w Radzie Unii Europejskiej wyglądał następująco:
- Niemcy , Francja , Włochy , Wielka Brytania : 10 głosów.
- Hiszpania : 8 głosów.
- Belgia , Grecja , Holandia , Portugalia : 5 głosów.
- Austria , Szwecja : 4 głosy.
- Dania , Finlandia , Irlandia : 3 głosy.
- Luksemburg : 2 głosy.
Większość kwalifikowana wymaga 62 głosów z 87, czyli 71,2% głosów, natomiast mniejszość blokująca - 26 głosów. To jest system głosowania ważonego: ustawa zostaje przyjęta, gdy suma głosów, które zbiera, jest co najmniej równa liczbie głosów określających próg większości kwalifikowanej, tj. 62 głosy (co odpowiada głosowi przychylnemu co najmniej 10 państw członkowskich) . Mniejszość blokującą mogą zdobyć trzy duże państwa członkowskie, a nawet dwa duże państwa członkowskie i Hiszpania.
Ta metoda obliczania sięga początków Wspólnoty Europejskiej i została stworzona z myślą o faworyzowaniu „małych krajów” poprzez przypisanie im wagi głosów większej niż ich waga demograficzna i gospodarcza. Został dostosowany do kolejnych rozszerzeń, zachowując te same kryteria ważenia głosów, przez co stał się coraz bardziej niezrównoważony: przy 15, większość kwalifikowana stanowi mniej niż 58% populacji, podczas gdy 70% populacji w 6. Przed tym traktatem głos luksemburski reprezentuje 200 000 mieszkańców, głos francuski 6 000 000, a niemiecki 8 000 000.
Traktat z Nicei zapoczątkował reformę instytucjonalną niezbędną do rozszerzenia, w szczególności w odniesieniu do trzech głównych instytucji Unii Europejskiej:
- Komisja Europejska : od1 st listopad 2.004, składa się z jednego komisarza europejskiego z każdego państwa członkowskiego. Pierwsza Komisja mianowana raz Unii ma 27 państw członkowskich składa się z mniejszej liczby komisarzy do liczby państw członkowskich, liczba, która zostanie określona przy podpisaniu Traktatu Akcesyjnego 27 -tego stanu. Komisarze są następnie wybierani na podstawie równej rotacji. Należy wzmocnić uprawnienia przewodniczącego Komisji. Mianowanie komisarzy następuje kwalifikowaną większością głosów w Radzie Europejskiej.
- Parlament Europejski : maksymalna liczba posłów do Parlamentu Europejskiego to 732 (w porównaniu z 700 na początku 2004 r.) W Europie liczącej 27 osób.
- Rada Unii Europejskiej : system podejmowania decyzji większością kwalifikowaną zmieniono z1 st maja 2004. Ponadto głosowanie większością kwalifikowaną obejmuje nowe obszary.
Traktat z Nicei zmienia zasady głosowania i przewiduje nowe procedury obowiązujące od dnia 1 st listopad 2004(po okresie przejściowym od 1 st maja31 października 2004). Akt zostanie przyjęty kwalifikowaną większością głosów, jeżeli spełnione są następujące trzy kryteria:
- próg większości kwalifikowanej: 232 głosy z 321 dla Europy 25 i 255 głosów z 345 w Europie 27, tj. odpowiednio 72,2% i 74% głosów przychylnych.
- kryterium większości, zwane zasadą „sieci państwowych”: każda większość kwalifikowana musi mieć zwykłą większość państw członkowskich, tj. 13 państw członkowskich w przypadku Europy składającej się z 25 państw lub 14 państw członkowskich w przypadku Europy składającej się z 27 państw. Środek ten nie dotyczy tylko propozycje pochodzące od Komisji.
- kryterium dotyczące populacji: klauzula demograficzna pozwala każdemu państwu członkowskiemu zażądać sprawdzenia, czy większość kwalifikowana reprezentuje co najmniej 62% ogółu ludności Unii. Jednak klauzula ta ma zastosowanie tylko do decyzji, w których biorą udział wszystkie państwa członkowskie. W związku z tym nie ma zastosowania do wzmocnionej współpracy ani do osób należących do strefy Schengen .
To głos ważony pozostaje decydującym kryterium przyjęcia, ponieważ w zdecydowanej większości przypadków głos równy lub przekraczający próg większości kwalifikowanej spełnia również kryteria zwykłej większości państw członkowskich i 62% liczby głosów.
Traktat ten przewiduje własną modyfikację, chodzi o to, aby podlegał szybkiej rewizji, ponieważ bardzo duża liczba uznaje go za niewystarczający.
Okres przejściowy
Między 1 st maja31 października 2004, okres przemian instytucjonalnych, podczas którego będą obowiązywały ustalenia przejściowe przewidziane w traktacie nicejskim, będziemy zadowoleni z ekstrapolacji obecnych zasad podziału głosów, obecnych państw członkowskich zachowujących taką samą liczbę głosów oraz nowych państw członkowskich posiadające liczbę głosów przyznaną według ich względnej wagi:
- Niemcy , Francja , Włochy , Wielka Brytania : 10 głosów.
- Hiszpania , Polska : 8 głosów.
- Belgia , Grecja , Holandia , Portugalia , Czechy , Węgry : 5 głosów.
- Austria , Szwecja : 4 głosy.
- Dania , Finlandia , Irlandia , Estonia , Łotwa , Litwa , Słowenia , Słowacja : 3 głosy.
- Luksemburg , Cypr , Malta : 2 głosy.
Większość kwalifikowaną osiąga się przy 88 głosach ze 124 (tj. 71% głosów), reprezentujących co najmniej zwykłą większość państw członkowskich, jeśli wniosek pochodzi od Komisji, lub 2/3 państw członkowskich, jeśli wniosek nie nie pochodzą od Komisji. Mniejszość blokująca reprezentuje 37 głosów.
Okres post-traktatowy
Z 1 st listopad 2004podejmowanie decyzji na 25 odbywa się z następującym podziałem głosów:
- Niemcy, Francja, Włochy, Wielka Brytania: 29 głosów.
- Hiszpania, Polska: 27 głosów.
- Holandia: 13 głosów.
- Belgia, Grecja, Portugalia, Czechy, Węgry: 12 głosów.
- Austria, Szwecja: 10 głosów.
- Dania, Finlandia, Irlandia, Słowacja, Litwa: 7 głosów.
- Luksemburg, Łotwa, Słowenia, Estonia, Cypr: 4 głosy.
- Malta: 3 głosy.
Większość kwalifikowaną osiąga się przy 232 głosach z 321 (tj. 72,2% głosów), co stanowi co najmniej zwykłą większość państw członkowskich, jeśli wniosek pochodzi od Komisji, lub 2/3 państw członkowskich, jeśli wniosek nie nie pochodzą z nie z Komisji. Klauzula weryfikacyjna określa próg 62% całej populacji. Mniejszość blokująca to 90 głosów.
Procedura decyzyjna składająca się z 27 partii odbywa się przy takim samym rozkładzie głosów, ale przy 10 głosach dla Bułgarii i 14 dla Rumunii. Większość kwalifikowaną osiąga się przy 255 z 345 głosów (tj. 74% głosów), co stanowi co najmniej zwykłą większość państw członkowskich, jeśli wniosek pochodzi od Komisji, lub 2/3 państw członkowskich, jeśli wniosek nie nie pochodzą od Komisji. Klauzula weryfikacyjna określa próg 62% całej populacji. Mniejszość blokująca to 91 głosów.
Po upadku Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy w 2005 r. Traktat z Nicei stanowił podstawę instytucjonalnego funkcjonowania Unii Europejskiej do czasu wejścia w życie traktatu lizbońskiego.1 st grudzień +2.009.
Sygnatariusze
-
Niemcy : Joschka Fischer , wicekanclerz i minister spraw zagranicznych
-
Austria : Benita Ferrero-Waldner , minister spraw zagranicznych
-
Belgia : Louis Michel , wicepremier i minister spraw zagranicznych
-
Dania : Mogens Lykketoft , minister spraw zagranicznych
-
Hiszpania : Josep Piqué , Minister Spraw Zagranicznych
-
Finlandia : Erkki Tuomioja , Minister Spraw Zagranicznych
-
Francja : Hubert Védrine , Minister Spraw Zagranicznych
-
Grecja : Giórgos Papandréou , minister spraw zagranicznych
-
Irlandia : Brian Cowen , Minister Spraw Zagranicznych
-
Włochy : Lamberto Dini , minister spraw zagranicznych
-
Luksemburg : Lydie Polfer , wicepremier, minister spraw zagranicznych i handlu zagranicznego
-
Holandia : Jozias van Aartsen , Minister Spraw Zagranicznych
-
Portugalia : Jaime Gama , minister spraw zagranicznych
-
Wielka Brytania :Robin Cook, minister spraw zagranicznych i Wspólnoty Narodów
-
Szwecja : Anna Lindh , minister spraw zagranicznych
Chronologia Unii Europejskiej
Źródła
Bibliografia
- W 2001 roku istniało 12 oficjalnych języków Unii Europejskiej : niemiecki , angielski , duński , hiszpański , fiński , francuski , współczesny grecki , irlandzki , włoski , holenderski , portugalski i szwedzki .
- Lamrani 2001
- Europe Agenda 2010 Porozumienie 17 + 9, które pozwala „rozpocząć nowy początek”!
Bibliografia
- Okba Lamrani , „ Traktat z Nicei. Republika Irlandii odrzuca w referendum tekst przyjęty przez Piętnastkę ”, L'Humanité ,9 czerwca 2001( czytaj online )
Dopełnienia
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
- Traktat z Nicei , opublikowany 10 marca 2001 r. W Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich, nr C80 / 1.