| Rodzaj umowy | Traktat Konstytucyjny |
|---|---|
| Podpis | 17 lutego 1986 następnie 28 lutego 1986 |
| Miejsce podpisu | Luksemburg ( Luksemburg ) następnie Haga ( Holandia ) |
| Wejście w życie | 1 st lipiec 1.987 |
| Części |
12 stanów: Niemcy Belgia Francja Włochy Luksemburg Holandia Dania Irlandia Wielka Brytania Grecja Hiszpania Portugalia |
| Języki | 10 języków |
Jednolity Akt Europejski (często skracane jako Jednolitego Aktu lub WUA ) została podpisana przez 12 państw ( Niemcy , Belgia , Francja , Włochy , Luksemburga , Holandia , Dania , Irlandia The Wielka Brytania , Grecja , Hiszpania i Portugalia ) w dniu 17 i 28 lutego 1986 r. , odpowiednio w Luksemburgu i Hadze , i wszedł w życie dnia1 st lipiec 1.987. Nazywa się Jednolitym Aktem Europejskim, ponieważ po raz pierwszy znajdujemy w traktacie postanowienia wspólnotowe ( ponadnarodowe ) i międzyrządowe (międzynarodowe). Jest to w dużej mierze z powodu Jacques Delors , który chciał na celu wznowienie procesu integracji europejskiej po okresie „ eurosceptycyzmu ” które po szoki naftowe z 1970 roku .
Jednolity Akt zmienił Traktat Rzymski z 1957 r., który ustanowił Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG), pogłębił jej cele i utorował drogę do stworzenia jednolitego rynku .
Jednolity Akt z 1986 r. charakteryzuje się w równym stopniu wolą Unii Europejskiej poprzez finalizację jednolitego rynku, jak i aktualizacją instytucji wspólnotowych. Obejmuje przegląd instytucji, nowe obszary kompetencji i nową europejską współpracę polityczną. Podąża za europejskim myśleniem lat 80-tych.
Na początku lat 80. każdy z USA zdawał się kroczyć własną ścieżką: Thatcher w 1979 r. objęła przywództwo liberalizmu gospodarczego , Mitterrand w 1983 r. dążył do zmniejszenia wydatków socjalnych ( punkt zwrotny oszczędności ) i chciał nacjonalizować duże Firmy francuskie ( ustawa nacjonalizacyjna z 13 lutego 1982 r. ), Kohl w 1982 r. powraca do niemieckiej tradycji chrześcijańskiej demokracji . Ograniczenie kontekstu międzynarodowego skłania Kohla i Mitterranda do poszukiwania sposobu na wznowienie francusko-niemieckiej pary: Mitterrand wspiera Kohla przemówieniem w Bundestagu podczas kryzysu eurorakietowego w sprawie rakiet Pershing , a Kohl zgadza się na ponowną ocenę marki niemieckiej o 5%, aby towarzyszyć 4% dewaluacji franka francuskiego z powodu ekspansywnej polityki socjalistów.
Pierwsza połowa lat osiemdziesiątych była również świadkiem kilku projektów reform EWG, z perspektywą „ Unii Europejskiej ” i wyjścia z brytyjskiego kryzysu kontrolnego :
Na szczycie w Fontainebleau (1984) państwa członkowskie postawiły sobie za cel rozwiązanie problemów budżetowych i rabatu brytyjskiego, który blokował EWG.
Szczyt poleca Jacquesowi Delorsowi i byłemu sekretarzowi stanu ds. handlu Margaret Thatcher , Francisowi Cockfieldowi , przedstawienie Białej Księgi (1985) zawierającej 310 środków niezbędnych do urzeczywistnienia rynku wewnętrznego, postrzeganego jako nowy etap integracji gospodarczej. Jednocześnie Komitet Dooge przedstawia swoje propozycje poprawy funkcjonowania wspólnoty (UE, wewnętrzna przestrzeń gospodarcza i tożsamość zewnętrzna); komisja proponuje konferencję międzyrządową w celu dokonania przeglądu traktatów; sprzeciwia się temu Wielka Brytania, natomiast Francja i Niemcy proponują nowy projekt współpracy w polityce zagranicznej.
Rada Mediolanu (1985) zatwierdziła raport Delorsa i zdecydowała większością kwalifikowaną o zwołaniu konferencji międzyrządowej (w celu ustanowienia rynku wewnętrznego do 1992 r., ustanowienia wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz aktualizacji instytucji), pomimo protestów ze strony Wielka Brytania, Dania i Grecja; IGC działa od września dolistopad 1985, tworząc jeden akt (suma zmian traktatowych i nowych elementów), który niektórzy uważają za rozczarowujący w porównaniu z propozycjami Dooge'a i Spinellego. Jednolity Akt wygrał referendum w Danii w grudniu 1986 r. i wszedł w życie wlipiec 1987. Obejmuje:
Jednolity Akt stawia sobie za cel urzeczywistnienie rynku wewnętrznego (skuteczności swobód przepływu przyznanych prawnie od 1957 roku pod nazwą wspólny rynek ) pod koniec 1992 roku . W związku z tym Komisja przewiduje przyjęcie około 300 dyrektyw w celu usunięcia fizycznych, politycznych i fiskalnych barier utrudniających swobodny przepływ towarów, usług, kapitału i osób (cztery podstawowe wolności). Wprowadza procedurę decyzyjną dotyczącą harmonizacji w zakresie tworzenia rynku wewnętrznego kwalifikowaną większością głosów Rady Ministrów, z wyłączeniem kwestii podatkowych i społecznych.
Oznacza to zatem cztery wolności :
Utorowało drogę do Traktatu o Unii Europejskiej podpisanego w Maastricht w 1992 roku .
Rozszerzył uprawnienia EWG głównie w trzech obszarach:
Wzmocnił uprawnienia Parlamentu Europejskiego i umożliwił Radzie stworzenie nowej jurysdykcji. W ten sposób SEA ustanowiła podstawy umożliwiające utworzenie Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (SPI).
Traktat postanawia, że fundusze strukturalne muszą zostać zreformowane.
Konsekrował istnienie Rady Europejskiej ; wreszcie zawiera postanowienia dotyczące współpracy politycznej.
Z celem, jakim jest duży rynek wewnętrzny, Jednolity Akt ściśle wiąże równie istotny cel, jakim jest spójność gospodarcza i społeczna.
Kiedy został utworzony, wszystkie przepisy krajowe musiały zostać zharmonizowane.