Teresa maj / t ə ɹ i ː z ə m e ɪ / ur Teresa Brasier1 st październik 1956w Eastbourne ( East Sussex ) jest brytyjską kobietą stanu . Była liderem Partii Konserwatywnej i premierem Wielkiej Brytanii w latach 2016-2019.
Córka wikariusza anglikańskiego , w latach 1977-1983 pracowała w Banku Anglii , następnie w sektorze bankowości prywatnej. Kontynuowała swoją karierę zawodową, dopóki jej wyborze na członka Parlamentu do Maidenhead , w barwach Partii Konserwatywnej , w 1997. Trzymając różne obowiązki w gabinecie cieni do opozycji między 1999 i 2010, stała się jedną z postaci łuku Partii Konserwatywnej, której przewodniczyła w latach 2002-2003.
Kiedy w 2010 r. utworzono pierwszy rząd Camerona , Theresa May została mianowana sekretarzem stanu ds. spraw wewnętrznych . Na tym stanowisku kierowała reformą policji i przyjęła restrykcyjną politykę narkotykową i imigracyjną . Była również Ministrem ds. Kobiet i Równości w latach 2010-2012, wnosząc do tej teki bardziej postępowe stanowiska polityczne w stosunku do, na przykład, małżeństw osób tej samej płci . Określa siebie jako jednonarodową konserwatystkę , czyli część „ pragmatycznego ” skrzydła Partii Konserwatywnej.
Po referendum w sprawie członkostwa Wielkiej Brytanii w Unii Europejskiej – w którym nie zajęła stanowiska – i rezygnacji premiera Davida Camerona została mianowana liderem Partii Konserwatywnej i została drugą po Margaret kobietą premierem kraju Strzecha . W 2017 roku sprowokowała wybory powszechne , po których Partia Konserwatywna pozostała wiodącą siłą polityczną w kraju, ale straciła absolutną większość w Izbie Gmin. Chociaż odpowiada za prowadzenie procedury wyjścia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej („Brexit”), prowadzi negocjacje, które w 2018 r. doprowadziły do dwóch kryzysów politycznych.
W 2019 r., nie wydając zgody na wystąpienie Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej , musiała przesunąć datę Brexitu i stawić czoła silnej nieufności wśród większości, opuściła szefową partii, konserwatywna, a następnie zrezygnowała z funkcji premiera po wyborze Borisa Johnsona na lidera partii. Została ponownie wybrana na posła w przedterminowych wyborach powszechnych w tym samym roku.
Urodzić się 1 st październik 1956w Eastbourne Theresa Mary Brasier jest jedyną córką Zaidee Mary (z domu Barnes, 1928-1982) i wielebnego Huberta Brasier (1917-1981). Ten ostatni, anglikański duchowny w Kościele Anglii , również służył jako kapelan w Szpitalu Wszystkich Świętych w Eastbourne przed podaniem jako wikariusz w parafii z Enstone-cum-Heythrop , następnie w kościele NMP Matki (w) do Wheatley w hrabstwie Oxfordshire . Jego matka była zagorzałą zwolenniczką Partii Konserwatywnej. W wieku 25 lat straciła oboje rodziców : jej ojciec zginął w wypadku samochodowym, a jej matkę zachorowało na stwardnienie rozsiane .
Uczęszczała do Heythrop Primary School w Oxfordshire , a następnie do St. Juliana's Convent School for Girls, katolickiej szkoły w Begbroke , która została zamknięta w 1984 roku. Theresa Brasier, w wieku 13 lat , została przyjęta do gimnazjum dla dziewcząt w Holton Park w Wheatley , a następnie Oxford University , St. Hugh's College , aby studiować geografię . W końcu uzyskała tytuł Bachelor of Arts ( BA ) w 1977 , brytyjski odpowiednik licencji z wyróżnieniem.
Theresa Brasier poznaje Philipa Maya (bankiera inwestycyjnego) na Uniwersytecie Oksfordzkim , gdzie oboje studiują. Przedstawia je sobie Benazir Bhutto . Pobrali się w dniu6 września 1980. Nie mają dzieci.
w listopad 2012, Badania lekarskie wykazały, że Theresa May cierpi od typu 1 cukrzyca . Od tego czasu jest leczona zastrzykami z insuliny .
Theresa May jest członkiem tego Kościoła Anglii i uczęszcza mszę w każdą niedzielę. O swojej wierze mówi : „Ona jest częścią tego, kim jestem, a zatem tego, jak widzę rzeczy”.
W latach 1977-1983 Theresa May pracowała w Banku Anglii, a następnie w latach 1985-1997 była konsultantem finansowym i doradcą do spraw międzynarodowych w Association for Payment Clearing Services (APACS), poprzedniej firmie świadczącej usługi bankowe, w 2009 roku przez Wielką Brytanię Administracja Płatności (en) .
Obok swojej kariery zawodowej, zaczęła karierę polityczną w 1986 roku po jego wyborze jako radnego (In) w dzielnicy London Merton , gdzie przewodniczy Kuratorium Oświaty między 1988 a 1990 r . Ona następnie stał się liderem zastępca grupy konserwatywnej i rzecznik obudowie między 1992 a 1994 r .
Kandydat do wyborów parlamentarnych z9 kwietnia 1992To jest inwestowane w okręgu z North West Durham , w północno-wschodniej Anglii , przez Partii Konserwatywnej . W tej twierdzy, o której wiadomo, że zdobyła Partię Pracy , zdobyła 27,6% głosów i nie poprawiła wyniku uzyskanego pięć lat wcześniej przez kandydata konserwatystów Dereka Icetona. Nieco ponad dwa lata później startuje w wyborach uzupełniających .9 czerwca 1994w okręgu wyborczym Barking pod Londynem , ale jest w dużej mierze pokonany, zajmując trzecie miejsce.
Podczas gdy konserwatyści są poważnie pobity po wyborach parlamentarnych z1 st May 1997Theresa May zostaje wybrany Członek od Parlamentu dla nowo utworzonego okręgu z Maidenhead . Po uzyskaniu 25 000 głosów, tj. 49,8% głosów, weszła do Izby Gmin , zdominowanej wówczas przez Partię Pracy pod przewodnictwem nowego premiera Tony'ego Blaira .
Stopniowo Theresa May została jednym z liderów konserwatywnej opozycji w Izbie Gmin. Nowy przywódca Partii Konserwatywnej William Hague mianuje ją rzecznikiem ds. edukacji, osób niepełnosprawnych i kobiet. Rok później weszła do gabinetu cieni , czyli instytucji odpowiedzialnej za monitorowanie pracy rządu na rzecz opozycji , jako cień sekretarz stanu ds. edukacji i zatrudnienia . Po porażce konserwatystów w wyborach legislacyjnych w7 czerwca 2001nowy przywódca partii , Iain Duncan Smith , powierza mu widmowe portfolio Transportu .
Kariera polityczna Theresy May nabiera tempa 23 lipca 2002 r.kiedy zostaje pierwszą kobietą wybraną na Przewodniczącą Partii Konserwatywnej . Stanowisko to daje mu odpowiedzialność za wewnętrzne sprawy partii. Jej przemówienie inauguracyjne, które wygłosiła na zjeździe partii, pozostało sławne; krytykuje głęboki konserwatyzm, tłumacząc, że musiał się zmienić: „wiecie, jak nas nazywają: nikczemna partia” . Ta wyraźna krytyka aparatu Partii Konserwatywnej przyniosła mu pewną wrogość ze strony innych konserwatywnych menedżerów.
W następnym roku, w 2003 roku, opuściła prezydenturę partii i została członkiem Tajnej Rady, zanim została mianowana przez Michaela Howarda , nowego lidera Partii Konserwatywnej, Sekretarzem Stanu ds. Środowiska i Transportu Cienia . W czerwcu 2004 została sekretarzem stanu ds. kultury, mediów i sportu .
Po publicznym poparciu kandydatury Davida Camerona , który został szefem Partii Konserwatywnej, Theresa May została widmowym liderem Izby Gmin, a następnie, w 2009 r. , widmowym sekretarzem stanu ds. pracy i emerytur . Ona następnie brał czynny udział w kampanii Partii Konserwatywnej w wyborach do6 maja 2010.
ten 12 maja 2010, po względnym zwycięstwie konserwatystów w wyborach powszechnych, Theresa May została mianowana sekretarzem stanu ds. spraw wewnętrznych oraz ministrem ds. kobiet i równości w koalicyjnym rządzie pod przewodnictwem Davida Camerona . W wieku 53 lat została czwartą kobietą zajmującą jedno z najwyższych stanowisk w rządzie po Margaret Thatcher ( Premier ), Margaret Beckett ( Sprawa Zagraniczna ) i Jacqui Smith ( Wewnętrzne ). Odpowiedzialna za ten suwerenny portfel od 2010 do 2016 roku, czyli od sześciu lat, jest najdłużej na tym stanowisku od ponad sześćdziesięciu lat, po Jamesie Chutrze Ede . Nominacja May była niespodzianką, ponieważ stanowisko ministra spraw wewnętrznych musiało objąć Chris Grayling , który zajmował stanowisko w ustępującym gabinecie cieni .
Kilkakrotnie przegłosowany przez jej własną partię podczas jej mandatu, David Cameron, z którym jednak uważa się, że jest blisko, jest zagrożony przez Theresę May, jeśli miałaby zakwestionować szefa Partii Konserwatywnej . Według Rodneya Barkera (en) , emerytowanego profesora nauk politycznych w London School of Economics , „umiejętnie bawi się wizerunkiem Thatcher , wizerunkiem stanowczej kobiety zakotwiczonej po prawej stronie, w przeciwieństwie do mężczyzny słabo związanego z centrystami którą reprezentuje Cameron ” .
BezpieczeństwoW 2013 roku Theresa May uzyskuje ekstradycję radykalnego kaznodziei Abu Qatady do Jordanii , po trwającej dziesięć lat batalii prawnej, która kosztowała brytyjskiego podatnika 1,7 miliona funtów i której wielu sekretarzy stanu w Sprawach Wewnętrznych nie było w stanie rozwiązać. Następnie wynegocjowała bezpośrednio z Jordanią umowę gwarantującą oskarżonym uczciwy proces. Ten odcinek jest postrzegany przez Brytyjczyków jako sukces . W przemówieniu w Parlamencie dotyczącym sytuacji w Abu Qatada krytykuje ETPCz , zarzucając mu, że traci z oczu podstawowe cele ( „ przesuwanie bramek ” ) poprzez szaloną interpretację przepisów dotyczących praw człowieka ( „ Szalony interpretacja Ustawa o prawach ” ).
Pomimo nacisków ze strony Stanów Zjednoczonych odmawia ekstradycji Gary'ego McKinnona , hakera cierpiącego na Aspergera, oskarżonego o włamanie się do systemów komputerowych Pentagonu .
w listopad 2013w następstwie decyzji Sądu Najwyższego Wielkiej Brytanii uchylającej decyzję Jacqui Smith – jej poprzedniczki w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych , po raz kolejny pozbawia ją obywatelstwa brytyjskiego Hilal Al-Jedda, rzekomego terrorysty urodzonego w Iraku . W ten sposób czyni Al-Jeddę pierwszą osobą, która dwukrotnie straciła obywatelstwo brytyjskie .
Zmniejsza siły policyjne o 20 000.
ImigracjaPolityka imigracyjna rządu Camerona ma na celu przede wszystkim zmniejszenie liczby imigrantów do Wielkiej Brytanii. W 2010 roku Theresa May obiecuje zredukować tę liczbę poniżej 100 000. Jej wypowiedzi i różne działania podejmowane w tej sprawie budzą kontrowersje.
ten 11 czerwca 2012May zapowiada w parlamencie wprowadzenie nowych ograniczeń dotyczących łączenia rodzin dla migrantów spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego : tylko obywatele brytyjscy zarabiający powyżej 18 600 funtów rocznie będą mogli sprowadzić swoich małżonków do Wielkiej Brytanii, a kwota wyższa zostanie podniesiona do złożenia wniosku dla dzieci. Nowa polityka wydłuża okres próbny dla małżonków z dwóch do pięciu lat i zapobiega imigracji osób dorosłych pozostających na utrzymaniu, chyba że wnioskodawca wykaże potrzebę opieki, którą można zapewnić tylko w Wielkiej Brytanii. Ta nowa polityka jest krytykowana przez organizację praw człowieka „ Liberty”, która pokazuje niski szacunek dla rodzin przez rząd, a także przez ponadpartyjną grupę posłów, którzy po śledztwie stwierdzają, że z powodu wiadomości Zasady dotyczące bardzo małych dzieci są oddzieleni od rodziców, ponieważ niektórzy obywatele Wielkiej Brytanii mogą być zmuszeni do opuszczenia kraju.
Podczas Kongresu Konserwatywnego w październiku 2011 r. , opowiadając się za zmianą ustawy o prawach człowieka , powiedziała, że cudzoziemiec może pozostać w Wielkiej Brytanii, ponieważ ma kota domowego. Royal Court of Justice zaprzecza tej wersji przypadku, określając, że dana osoba była w związku z Brytyjczyka. Dla Amnesty International komentarze May podsycają „mity i uprzedzenia” na temat Ustawy o Prawach Człowieka ; minister sprawiedliwości Kenneth Clarke kwalifikuje sprawozdań brzmienie majowym „śmieszne i dziecinne”
Theresa May zostaje oskarżona przez Liberalnych Demokratów Rogera Robertsa o wydalenie w 2013 roku nigeryjskiej ubiegającej się o azyl Isy Muaza (w) , chorej psychicznie w strajku głodowym, pozwalając komuś umrzeć „w celu zaznaczenia punktów politycznych” .
W maju 2015 roku , w środku kryzysu migracyjnego w Europie , Theresa May odrzuciła propozycję obowiązkowych kwot dla uchodźców. Mówi, że ważne jest, aby pomagać ludziom, którzy mieszkają w strefach wojennych i obozach dla uchodźców, ale „nie tym, którzy są wystarczająco silni i zamożni, by przybyć do Europy ” .
Pomimo różnych środków podjętych w celu zmniejszenia imigracji, Urząd Statystyczny „ogłasza napływ netto 298 000 migrantów do Wielkiej Brytanii w ciągu dwunastu miesięcy do września 2014 r. - wzrost o 210 000 w porównaniu z poprzednim rokiem. ” . Statystyki pokazują "znaczny wzrost migracji zarówno obywateli spoza UE - do 49 000 - jak i obywateli europejskich - do 43 000".
Tematy firmowePrzychylna małżeństwom osób tej samej płci i przeciwna kontroli twarzy , cieszy się postępowym wizerunkiem w kwestiach społecznych.
Oprócz pełnienia funkcji sekretarza stanu ds. spraw wewnętrznych , Theresa May w latach 2010-2012 pełniła funkcję ministra ds. kobiet i równości w pierwszym rządzie Davida Camerona .
Początkowo powołanie Theresy May na tę funkcję jest krytykowane przez stowarzyszenia LGBT , które zarzucają jej , że w 1998 roku nie głosowała za wyrównaniem wieku przyzwolenia seksualnego osób homoseksualnych z wiekiem osób heteroseksualnych oraz wprowadzenie prawa do adopcji dla par osób tej samej płci w 2002 r. Następnie oświadczyła, że zmieniła zdanie na temat adopcji przez pary osób tej samej płci i głosowała za przyjęciem ustawy o związkach cywilnych z 2004 r. (en) .
w czerwiec 2010, na łamach serwisu PinkNews wskazuje, że chce walczyć z homofobią , w szczególności w świecie sportu , opowiadając się za potrzebą „zmiany kulturowej” w społeczeństwie brytyjskim. ten2 lipca 2010, mówi, że popiera ustawę o równości 2010 , chociaż wcześniej była jej przeciwna.
Ogłasza, w maj 2012, że popiera małżeństwa osób tej samej płci w Wielkiej Brytanii , co uczyniło ją jedną z pierwszych przywódców Partii Konserwatywnej, która opowiedziała się za tym środkiem. W 2013 roku głosowała za otwarciem małżeństwa dla par osób tej samej płci.
ten 30 czerwca 2016Theresa May poinformowała na konferencji prasowej, jej kandydaturę na lidera Partii Konserwatywnej , tydzień po zwycięstwie zwolenników w Wielkiej Brytanii wyjścia z tej Unii Europejskiej w referendum zwanego przez Davida Camerona , który ogłosił swoją rezygnację pojutrze porażka zwolenników utrzymania kraju w UE.
Sekretarz Stanu ds. Spraw Wewnętrznych, którego brytyjska prasa zalicza do wielkich faworytów tych wewnętrznych wyborów do Partii Konserwatywnej, gwarantuje „silne przywództwo” i „pozytywną wizję” przyszłości kraju. Podczas gdy publicznie opowiedziała się za utrzymaniem Wielkiej Brytanii w Unii Europejskiej pomimo jej notorycznie eurosceptycznych stanowisk , stanowczo sprzeciwiła się drugiemu referendum, wyjaśniając, że „kampania została przeprowadzona i opinia publiczna odwzajemniła jego werdykt”, wierząc, że jest„ nie ma możliwości odwrotu ”. „Brexit oznacza Brexit i odniesiemy sukces” – obiecuje na początku swojej kampanii, a sondaż opublikowany w dniu jej kandydatury wskazuje, że 47% ankietowanych wybiera ją jako preferowanego kandydata do nominacji na premiera. .
Kilku członków ustępującego rządu , takich jak Chris Grayling , Amber Rudd , Justine Greening , Jeremy Hunt , Michael Fallon i Patrick McLoughlin, opowiada się za kandydaturą May . Ponadto, były burmistrz Londynu , Boris Johnson , długo wyrzucenia jako kandydata do kierownictwa partii, rezygnuje z kandydowania w wyborach, pozostawiając Theresa May, aby zachować status ulubionym.
W pierwszej turze wyborów, 5 lipca , Theresa May znacznie wyprzedziła swoich konkurentów, uzyskując poparcie 165 deputowanych przeciwko 66 dla swojego najbliższego przeciwnika, Andrei Leadsom i 48 dla Michaela Gove ; kandydaci, którzy zdobyli najmniej głosów w tym konkursie, Liam Fox i Stephen Crabb , natychmiast udzielają poparcia, a dwa dni później Theresie May udaje się przekonać 199 deputowanych przeciwko 84 za Leadsom i 46 za Gove, ze swojej strony wyeliminowane.
ten 11 lipcaAndrea Leadsom, osłabiona kontrowersjami, które pokrzyżowały jej kampanię, ogłasza wycofanie się z konkursu, uważając, że nie ma wystarczającego poparcia, aby wygrać z Theresą May i nie może w tych warunkach pretendować na stanowisko Premier. Po wycofaniu się jedynego konkurenta, May została tego wieczoru automatycznie ogłoszona liderem Partii Konserwatywnej . David Cameron ogłasza w ślad za tym, że 13 lipca złoży swoją rezygnację na rzecz królowej , co pozwoli Theresie May wejść na Downing Street 10 na kilka miesięcy przed ostatecznie odwołanym spotkaniem Partii Konserwatywnej, które miało się odbyć. wybór następcy Camerona.
ten 13 lipca 2016, dwa dni po nominacji na przywódczynię Partii Konserwatywnej , Theresa May zostaje przyjęta na audiencji przez królową Elżbietę II w Pałacu Buckingham na wywiad , po którym zostaje mianowana premierem Wielkiej Brytanii , stając się w ten sposób drugą kobietą po powołaniu Margaret Thatcher . prowadzić rząd brytyjski i pierwszą kobietę, mianowany na to stanowisko w XXI -go wieku . Zostając premierem, Theresa May jest również pierwszą kobietą, która sprawowała dwa główne urzędy państwowe .
Przemawiając do dziennikarzy zgromadzonych na Downing Street 10 , Theresa May powiedziała, że „zaszczyciła ją” nominacją na premiera, oddając hołd swojemu poprzednikowi Davidowi Cameronowi i zobowiązując się do uczynienia Wielkiej Brytanii narodem na świecie. po wystąpieniu jego kraju z Unii Europejskiej. Odpowiadając na wezwania do zwołania przedterminowych wyborów , jej otoczenie dało do zrozumienia, że nie ma zamiaru dążyć do rozwiązania Izby Gmin, ponieważ sama została obdarzona legitymacją, jaką nadało jej wyznaczenie na lidera partii większościowej.
Podczas gdy niektórzy członkowie rządu Davida Camerona , tacy jak Jeremy Hunt , David Mundell i Jeremy Wright , zostają potwierdzeni , inni zostają zwolnieni i nie otrzymują kolejnego stanowiska, jak Michael Gove , kontrowersyjny od czasu jego nieudanej kandydatury na urząd przywództwa Partii Konserwatywnej, i Nicky Morgan , który mocno go wspierał. Łącznie dziewięciu członków ustępującego rządu zostało usuniętych z gabinetu w związku z przetasowaniami, które „ Daily Telegraph ” uznał za „brutalne” . Chcąc uczynić z „Brexitu” jeden z filarów swojej polityki, nowa szefowa rządu stworzyła dwie teki: pierwszą – Sekretarza Stanu ds. Handlu Międzynarodowego – powierzono Liamowi Foxowi, a drugą, bardziej symboliczną – Sekretarza Stanu ds. Handlu Międzynarodowego . „Państwo na wyjście z Unii Europejskiej - przypisuje się David Davis , konserwatywny znany ze swojej zakładanej eurosceptycyzmu .
Wybory powszechne 2017ten 18 kwietnia 2017, wzywa Parlament do rozpisania przedterminowych wyborów powszechnych na for8 czerwca 2017 r., który zostaje zatwierdzony przez Izbę Gmin następnego dnia. Podczas kampanii Partia Konserwatywna pracowała nad odejściem od „nieokiełznanego liberalizmu gospodarczego” odziedziczonego po thatcheryzmie i postawiła się z powrotem na linii bardziej sprzyjającej interwencji państwa.
Na kilka tygodni przed wyborami jego partia popada w głosowanie, w szczególności ze względu na propozycję opodatkowania emerytów w celu sfinansowania ich opieki w przypadku demencji starczej oraz z powodu ataków w Manchesterze i London Bridge . Krytykuje się go również za to, że nie poprowadził skutecznej kampanii, ponieważ zadowala go głównie oczernianie przeciwnika i unikanie debat.
Po utracie kilkunastu mandatów i bezwzględnej większości przez Partię Konserwatywną, Theresa May złagodziła program i powróciła w szczególności do propozycji zniesienia bezpłatnych posiłków dla uczniów i wprowadzenia podatku od spadków dzieci. -sponsorowana opieka medyczna. Rozpoczęły się negocjacje z irlandzkim DUP w celu utworzenia większości.
W 2017 i 2018 roku zajęła drugie miejsce w rankingu najpotężniejszych kobiet świata według Forbesa .
Niemożność przeprowadzenia BrexituKilkakrotnie jego prowadzenie negocjacji w sprawie wyjścia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej było krytykowane przez zwolenników wyraźnego zerwania z Unią Europejską . 8 i9 lipca 2018 r., po miesiącach napięć i po przedstawieniu przez premiera projektu „strefy wolnego handlu towarami” i modelu celnego z UE do dymisji rezygnuje trzech członków jego rządu: David Davis , brytyjski sekretarz stanu ds. wyjścia z Unii Europejskiej, Steve Baker , podsekretarz stanu ds. wyjścia z Unii Europejskiej oraz Boris Johnson , sekretarz stanu do spraw zagranicznych.
ten 14 listopada 2018 r.po długich negocjacjach zostaje przedstawiony projekt umowy brexitowej między Wielką Brytanią a Unią Europejską. W szczególności przewiduje „ ochronę ”, która może prowadzić do utrzymania Zjednoczonego Królestwa w unii celnej z UE oraz specjalnego statusu dla Irlandii Północnej . . Następnego dnia do dymisji rezygnuje sześciu członków rządu (Shailesh Vara, Dominic Raab , Esther McVey , Suella Braverman, Anne-Marie Trevelyan, Ranil Jayawardena), uznając, że umowa ta zdradza wynik referendum z 2016 roku.
Wobec braku przewidywalnej większości Theresa May ogłasza 11 grudnia odroczenie do 15 styczniagłosowania Izby Gmin nad umową z UE. ten 12 grudnia 201848 parlamentarzystów z szeregów Partii Konserwatywnej wystąpiło z wnioskiem o wotum nieufności wobec premiera, który ostatecznie zdobył wotum zaufania parlamentu przy poparciu 200 wybranych członków jej partii wobec 117. Przed głosowaniem zapowiedziała, że nie poprowadziła kampanii swojej partii do wyborów parlamentarnych w 2022 r. i nie rozpisałaby przedterminowych wyborów.
W 2019 roku trzykrotnie nie udało jej się nakłonić Izby Gmin do głosowania nad jej projektem wynegocjowanym z Unią Europejską w sprawie Brexitu. Mocno kontestowana, odmawia rezygnacji, jeśli jej tekst nie zostanie przyjęty, i odsuwa początkową datę Brexitu.
ten 22 maja 2019 r., aby uzyskać przyjęcie umowy Brexit, Theresa May oferuje brytyjskim parlamentarzystom możliwość podjęcia decyzji o drugim referendum. Przewodniczący Izby Gmin i Lord Przewodniczący Rady , Andrea Leadsom rezygnuje z kolei kwestionujące umowy o wystąpieniu proponowany przez Theresa May i ewentualne zorganizowanie drugiego referendum w sprawie wychodzenia UE z Wielkiej Brytanii i dalsze izolowanie się z premierem.
Rezygnacjaten 24 maja 2019 r., ogłasza zamiar odejścia z kierownictwa Partii Konserwatywnej ze skutkiem od: 7 czerwcaNastępny. Jako premier kierowała codziennymi sprawami do…24 lipca 2019dzień po ogłoszeniu wyników kierownictwa Partii Konserwatywnej . Zastępuje go Boris Johnson .
Theresa May zostaje ponownie wybrana na posłankę w wyborach powszechnych w Wielkiej Brytanii w 2019 r . Niewiele interweniując w Parlamencie, sprzeciwia sięwrzesień 2020do ogłoszonej woli rządu Johnsona, by nie respektować umowy o wystąpieniu Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej .
Theresa May identyfikuje się z jednonarodowym nurtem w Partii Konserwatywnej.
Financial Times opisuje ją jako liberalno-konserwatywny i na „nie-ideologicznej polityk z bezwzględnego boku, który robi jej pracę” porównując ją do Angeli Merkel . Dla The Independent jest „zdecydowanie bardziej konserwatywna, bardziej antyimigracyjna i bardziej izolacjonistyczna” niż Boris Johnson .
Theresa May popiera utrzymanie Wielkiej Brytanii w Unii Europejskiej w referendum w 2016 roku , ale bez prowadzenia kampanii i krytykowania niektórych aspektów UE . Dziennikarze polityczni uważają, że to minimalne zaangażowanie w debatę zostało wybrane w celu wzmocnienia jej pozycji w przyszłych wyborach na kierownictwo Partii Konserwatywnej.
W swoim pierwszym ważnym przemówieniu politycznym deklaruje walkę z uchylaniem się od płacenia podatków , walkę z tymi, którzy wolą zatrudniać za granicą niż szkolić Brytyjczyków, chronić usługi publiczne i interweniować w gospodarce w przypadku upadku sektora prywatnego . Dla La Croix , „pojęcia używane wydają się wychodzić z pracy mowy . Wspomniane rzadkie środki to propozycje zgłoszone od 2010 r. przez byłego przywódcę Partii Pracy Eda Milibanda , a następnie niemal zakwalifikowane jako marksiści przez torysów i prawicową prasę. Ale w obliczu Partii Pracy , którą uważa za „podzieloną, dzielącą i oddaloną” od ludności, to ponowne zawłaszczenie nie będzie krytykowane. Wręcz przeciwnie, powinno pozwolić na przyciągnięcie wielu centrowych wyborców” . Torsten Bell, niezależne laboratorium pomysłów Resolution Foundation (w) , „jego silny problemem dla pracujących przerw klasie z jego konserwatywnych poprzedników. Pozostaje jednak ekonomicznie liberalny: nie mówi o dogłębnej reformie kapitalizmu ani o masowej interwencji państwa w przemyśle. Nowością jest to, że w jego oczach państwo może być częścią rozwiązań, podczas gdy w oczach Margaret Thatcher był to problem” . Dla Phillip Blond , „ale nie jest po pre-Thatcher: to odnosi się do konserwatyzmu swego odległego poprzednika, Benjamin Disraeli , z XIX -tego wieku , który krytykował kapitalizm i postulowanej interwencji państwa w gospodarce” .
Chociaż odcina się od liberalnego konserwatyzmu Margaret Thatcher, Theresa May jedynie niejasno opowiada się za polityką przemysłową. Co więcej, nie przyłącza się do „konserwatyzmu społecznego” czy „czerwonego torysyzmu”, o czym świadczy kontynuacja polityki oszczędnościowej jej poprzednika, brak reformy NFZ czy rezygnacja z opłacania posiłków w stołówkach na rzecz najbiedniejsi uczniowie ( bezpłatne posiłki szkolne ). Dla badacza Laetitia Strauch-Bonart , „przez wybranie ani ścieżkę awansu wolnej przedsiębiorczości, ani inteligentnej interwencji państwa, to nie podobało liberałów, jak i zwolenników państwa, po prawej stronie, a także na A lewo. Niełatwo porzucić dziedzictwo thatcherowskiego liberalizmu, jeśli zamiast tego nie ma się nic do zaoferowania. Theresa May ostatecznie reprezentuje mniej popularny konserwatyzm niż konserwatyzm wiejskiej klasy średniej – ten z środkowej Anglii ” .
Wybór | Okręg wyborczy | Lewo | Głos | % | Wyniki | |
---|---|---|---|---|---|---|
Generał 1992 | Północno-Zachodnie Durham | Konserwatywny | 12 747 | 27,6 | Awaria | |
Częściowy 1994 | Korowanie | Konserwatywny | 1 976 | 10,4 | Awaria | |
Ogólne 1997 | Dziewictwo | Konserwatywny | 25 344 | 49,8 | Wybrany | |
Ogólne 2001 | Dziewictwo | Konserwatywny | 19 506 | 45,0 | Wybrany | |
Ogólne 2005 | Dziewictwo | Konserwatywny | 23 312 | 50,8 | Wybrany | |
Ogólne 2010 | Dziewictwo | Konserwatywny | 31 937 | 59,5 | Wybrany | |
Ogólne 2015 | Dziewictwo | Konserwatywny | 35 453 | 65,8 | Wybrany | |
Ogólne 2017 | Dziewictwo | Konserwatywny | 37 718 | 64,8 | Wybrany | |
Ogólne 2019 | Dziewictwo | Konserwatywny | 32,620 | 57,7 | Wybrany |
Przestarzały | Rada | Dzielnica | Lewo | Głos | Ranga | Wyniki | |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1986 | Rada Miejska Merton Londyn London | Durnsford | Konserwatywny | 818 | 2 nd | Wybrany | |
1990 | Rada Miejska Merton Londyn London | Durnsford | Konserwatywny | 1,063 | 1 re | Wybrany |