Saint-Fort-sur-Gironde | |||||
Centrum miasta i kościół Saint-Fortunat. | |||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Nowa Akwitania | ||||
Departament | Charente Maritime | ||||
Miasto | Jonzac | ||||
Międzywspólnotowość | Wspólnota gmin Haute Saintonge | ||||
Mandat burmistrza |
Jean-Pierre Gervreau 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 17240 | ||||
Wspólny kod | 17328 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Saint-Fortais | ||||
Ludność miejska |
906 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 37 mieszkańców/km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 45°27′38″ północ, 0°43′15″ zachód | ||||
Wysokość | Min. Maks. 2 m 70 m² |
||||
Powierzchnia | 24,22 km 2 | ||||
Jednostka miejska | gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji | Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta | ||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Pon | ||||
Ustawodawczy | Czwarty okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Nouvelle-Aquitaine
| |||||
Saint-Fort-sur-Gironde ( wymawiane [sɛ.fɔʁ.syʁ.ʒi.ʁɔd] ) to miasto w południowo-zachodniej Francji , znajduje się w dziale z Charente-Maritime ( Region New Aquitaine ). Jego mieszkańcy nazywani są Saint-Fortais i Saint-Fortaises .
Założone w sercu regionu łączącego wzgórza winne, zalesione doliny i bagna ujścia rzeki, na granicy Saintonge , to małe miasteczko rozciąga się wokół kościoła o charakterystycznych kształtach. Kilka kilometrów od centrum Port-Maubert był niegdyś ważnym portem handlowym, przez który regularnie przepływały barki i takle .
Port-Maubert, połączony kanałem z ujściem rzeki Gironde , jest dziś przeznaczony głównie do łowienia ryb - dawniej jesiotra lub "Créac", dziś pibales - oraz do żeglarstwa, a jego okolice zostały przekształcone w miejsce spacerów i relaksu.
„To już nie jest wieś, ani wybrzeże, ani rzeka, ani ocean. Z tej niepewności rodzi się niejednoznaczny urok…”
- Jean Prasteau, Charentes et Merveilles, 1977
Gmina Saint-Fort-sur-Gironde znajduje się w południowo-zachodniej części departamentu Charente-Maritime , na granicy dawnych prowincji Saintonge i Guyenne . Należąca do Atlantyku Południowego , może być połączona z dwoma dużymi obszarami geograficznymi, francuskim Wielkim Zachodem i francuskim Wielkim Południowym Zachodem . Założona na wybrzeżu Gironde w kantonie Pons , znajduje się około 25 km od Jonzac , 35 km od Royan i 45 km od Saintes i Blaye .
Obszar gminy to głównie pagórkowate krajobrazy, gdzie wzgórza i doliny ciągną się po sobie , często porośnięte winoroślą lub polami zbóż (w rzeczywistości 44% obszaru gminy to szampany lub aubu). Od północy graniczy z masywem leśnym La Lande , natomiast od zachodu i południa graniczy z ujściem rzeki Gironde i jej nizinami i terenami bagiennymi, z bogatą roślinnością palustrynową (15% terytorium to bagna i 3%). dolin torfowych). Landy Doucin i wrzosowiska na granicy Akwitanii uzupełniają ten obraz aż do 33%.
Główne osie sieci drogowej tworzą gwiaździstą strukturę z centrum miasta, gdzie krzyżuje się kilka niezatłoczonych dróg resortowych. D 2, która najpierw biegnie wzdłuż osi północno-wschodniej / południowo-zachodniej (od Lorignac do centrum miasta), a następnie opada na południe i łączy dwa główne odchylenia miasta, Camailleau i Port-Maubert.
Prostopadle do tego stosunkowo ważnego szlaku komunikacyjnego, D 145 biegnie osią północ-zachód/południowy-wschód, przecinając wioski Chez-Péguin i Chez-Jousselin, zanim dotrze do centrum wsi, skręcając na krótko na południowy-zachód (łącząc się z głównej ulicy), a następnie kieruj się na południowy-wschód w kierunku wzgórza Fief-Doré, a następnie miasta Lorignac . Trasa ta ma zaznaczony (i deklarowany) charakter turystyczny i jest również znana jako trasa zielona (z Bordeaux do Royan ).
Północną część terytorium gminy przecina szybka i bardzo ruchliwa droga D 730, obowiązkowy przejazd łączący aglomeracje Royan i Mirambeau (i dalej, Blaye i metropolię Bordeaux ).
Floirac | Saint-Germain-du-Seudre | szampana |
Valeyrac ( Żyronda , przy czworokątu ) |
Lorignac | |
Bégadan ( Żyronda ) |
Saint-Christoly-Médoc ( Żyronda , przez quadripoint ) |
Saint-Dizant-du-Gua |
Gminy Gironde z Valeyrac, Bégadan i Saint-Christoly-Médoc znajdują się na lewym brzegu ujścia rzeki Gironde .
Pięć gmin Charente graniczących z Saint-Fort-sur-Gironde jest rozmieszczonych w następujący sposób:
Geologicznie mówiąc, Saint-Fort-sur-Gironde rozciąga się w dużej mierze na randki podłożu wapiennym z kredowego okresu , a dokładniej na stratygraficznych etapach z santonie i kampanu . Na południu tereny kredowe ustępują miejsca depresji utworzonej przez koryto potoków Taillon, Étier de Chassillac i Étier de Maubert. Niziny te składają się z nowszych terenów, pochodzących z okresu czwartorzędowego . Na brzegach Żyrondy nagromadziły się namuły niesione przez muliste wody ujścia rzeki, tworząc rozległe bagniste przestrzenie . Poprzecinane kanałami tworzą tyluż łąk o niekiedy sugestywnych nazwach ( Łąki , Łąki Słodkie ) wykorzystywanych do wypasu bydła. W kontakcie z ujściem rzeki ławeczka Saint-Seurin jest usiana trzcinowiskami, na których zimują różne gatunki ptaków.
Najbardziej zaakcentowana jest również zachodnia część miasta. Istnieją w szczególności trzy główne szczyty terytorium: Faucharderie (67 metrów), najwyższy punkt miasta, Terrier de Civerac (64 metry) i Terrier de Beaumont (59 metrów), który wychodzi na niziny graniczące z ujście.
Gmina Saint-Fort-sur-Gironde to 80% gruntów rolnych, pozostała część podzielona jest na lasy (505 ha, czyli 21% całkowitej powierzchni gminy) i tereny półnaturalne .
Część terytorium gminy objęta jest obszarem chronionym ze względu na unikalny i szczególnie delikatny ekosystem . Las Lande, ławeczka Saint-Seurin i stragany Port-Maubert są częścią naturalnego obszaru zainteresowania ekologicznego, faunistycznego i florystycznego klasy I (małe jednorodne przestrzenie), który rozciąga się na ponad 24% powierzchni. Bagna i zbocza przyujściowe stanowią część przyrodniczej strefy o znaczeniu ekologicznym, faunistycznym i florystycznym klasy II (duże bogate przestrzenie przyrodnicze), która obejmuje 26% powierzchni gminy.
Dyrektywa ptasia (ochrona ptaków i ich biotopu ) obejmuje obszar rozrodu i zimowania odpowiadający około 18% powierzchni gminy.
Żyronda , największy dziki ujście w Europie, która korzysta ze szczególnej ochrony w ramach sieci Natura 2000 w sieci dla ochrony naturalnych obszarów o dużej wartości dziedzictwa (teren mający znaczenie dla Wspólnoty). Ujście rzeki jest w szczególności miejscem wędrówek wielu gatunków ryb ( paloza , łosoś atlantycki , jesiotr ) i ptaków ( kaczka krzyżówka , kulik gęgawy , kormoran wielki , mewa żółtodzioba , czapla mała ).
Miasto do tej pory (2010) było przedmiotem sześciu dekretów uznających klęski żywiołowe: pięć było spowodowanych powodziami i lawiną błotną (ogólnie z powodu burz: 1982 , 1993 , 1995 , 1999 i 2010 ) i jeden w związku z ruchami lądowymi związanymi z przedłużający się okres suszy ( 2003 ).
Klimat w Akwitanii jest oceaniczny : jesienią i zimą opady są stosunkowo wysokie, a zimy są łagodne. Lato pozostaje umiarkowane dzięki morskiej bryzie . Na wybrzeżach departamentu wieją dwa wiatry znad oceanu, północny i suroît. Słońce wybrzeża Charente jest bardzo ważne: o 2250 godzin rocznie, jest porównywalny do tego doświadczają części wybrzeża Morza Śródziemnego.
Odczyty na stacji meteorologicznej La Rochelle między 1946 i 2000 pozwalają określić kilka istotnych dat z punktu widzenia klimatycznego w Charente-Maritime : tak więc, w tym okresie, najzimniejsze temperatura jest rejestrowana na15 lutego 1956 : -13,6 ° C .
Szczyt temperatury (przekroczony tylko podczas fali upałów w 2003 r. ) został osiągnięty w dniu8 lipca 1982 r.przy prawie 39 °C w cieniu.
Jeśli rok 1953 jest uważany za najbardziej suchy, rok 2000 jest przeciwnie, najbardziej deszczowy.
Charente-Maritime jest francuski departament, który został najciężej dotkniętych przez Martina Burza z27 grudnia 1999 r.. Zarejestrowane krajowe rekordy wiatru osiągnęły prędkość 198 km/h na wyspie Oléron i 194 km/h na Royan .
W mieście odnotowuje się znaczne szkody materialne (wypadnięcie drzew, podarte dachy, uszkodzona sieć elektryczna i telefoniczna, przecięta infrastruktura drogowa). Sztorm spowodował falę sztormową, która spowodowała powodzie na wybrzeżu, zwłaszcza w Port-Maubert, gdzie poziom osiągnął 1,20 metra. Woda zalewa wioskę Camailleau, znajdującą się dwa kilometry od portu, a także wioskę Saint-Romain-sur-Gironde , położoną w głębi lądu, ale w pobliżu bagien.
Rok po przejściu burzy Klaus ( styczeń 2009 ) południe Charente-Maritime zostało bardzo nierównomiernie dotknięte przez burzę Xynthia , która przeszła przez dużą część departamentu.27 lutego 2010. Kamień milowy 137 km/h został osiągnięty w Royan .
Ogólne daneMiasto | Słonecznie (h/rok) |
Deszcz (mm/rok) |
Śnieg (d/rok) |
Burza z piorunami (d / rok) |
Mgła (d / rok) |
---|---|---|---|---|---|
Mediana krajowa | 1852 | 835 | 16 | 25 | 50 |
Saint-Fort-sur-Gironde | 2250 | 755 | 1 | 13 | 26 |
Paryż | 1,662 | 637 | 12 | 17 | 8 |
Miły | 2724 | 733 | 1 | 27 | 1 |
Strasburg | 1,693 | 665 | 26 | 28 | 51 |
Brześć | 1530 | 1 210 | 7 | 12 | 76 |
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 3.4 | 2,8 | 5.4 | 7,4 | 10,7 | 13,7 | 15,8 | 15,7 | 13,7 | 10,5 | 6,3 | 3,9 | 9,2 |
Średnia temperatura (°C) | 5,9 | 6,9 | 8,7 | 11.1 | 14,3 | 17,5 | 19,8 | 19,6 | 17,8 | 14,2 | 9,4 | 6,6 | 12,7 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 8,5 | 9,9 | 12,1 | 14,7 | 17,9 | 21,3 | 23,8 | 23,5 | 21,8 | 18 | 12,6 | 9,2 | 16,1 |
Słońce ( godz ) | 84 | 111 | 174 | 212 | 239 | 272 | 305 | 277 | 218 | 167 | 107 | 85 | 2250 |
Opady ( mm ) | 82,5 | 66,1 | 57 | 52,7 | 61,1 | 42,9 | 35,1 | 46,4 | 56,5 | 81,6 | 91,8 | 81,8 | 755,3 |
Saint-Fort-sur-Gironde to miasteczko wiejskie. W rzeczywistości jest to część gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.
Miasto, graniczące z ujściem Żyrondy , jest również miastem nadmorskim w rozumieniu prawa3 stycznia 1986, znane jako prawo przybrzeżne . Odtąd szczególne przepisy urbanistyczne zastosować w celu zachowania naturalnych przestrzeni, miejsc, krajobrazów i równowagi ekologicznej na wybrzeżu , takich jak na przykład zasady inconstructibility, poza zurbanizowanych obszarów, na pasie. Brzegowej 100 metrów, lub więcej, jeśli przewiduje to miejscowy plan urbanistyczny .
Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskich zawodów biofizyczna gleba Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (54,4% w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. (55,2%). . Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (26,6%), wody morskie (23,7%), lasy (13,9%), heterogeniczne tereny rolne (12,8%), uprawy trwałe (11,3%), przybrzeżne tereny podmokłe (7 %), łąki (3,7%), tereny zurbanizowane (0,9%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Obecność starego portu (którego znajduje się latarnia, znana jako Wieża Beaumonta) wydaje się być poświadczona z okresu rzymskiego. Niepraktyczny ze względu na nagromadzenie aluwiów, kilka wieków później został zastąpiony nowym portem, znanym jako Port-Maubert. W XVII -tego wieku, po starciach między francuskimi i brytyjskimi marynarki, używany jest z kolei przez flotę francuską Richelieu, następnie przez brytyjską flotę, która przychodzi do zaopatruje.
Wykopaliska archeologiczne ujawniły pozostałości nekropolii z wczesnego średniowiecza w miejscu zwanym Grobami. Zajmując powierzchnię około 200 metrów na 50 metrów, wyprodukowała około dziesięciu sarkofagów, a także sprzączkę z brązu przechowywaną w muzeum Royan . Niewątpliwie mniej więcej w tym czasie siedlisko przegrupowuje się na miejscu obecnego podgrodzia, wokół pierwszego kościoła parafialnego, z którego nie zachował się żaden ślad.
Kościół Saint-Fortunat jest wymieniony w 1136 roku w bulli papieża Innocentego II , dotyczącej potwierdzenia darowizny kościoła dla opactwa La Chaise-Dieu . Bez wątpienia poniosły grabieży ponad konfliktów między francuskim i anglo-Aquitaine, to musi być niemal całkowicie przebudowany w początkach XVI -tego wieku. Duch renesansu, który wyraźnie odbija się w architekturze nowej budowli, pozwala także na powstawanie nowych idei, także w kwestiach religijnych. Idee reformy niedługo docierają do prowincji i już niedługo ścierają się ze sobą zwolennicy katolickiego dogmatu i zwolennicy nowej wiary.
Na pewien czas włączony do baronii Mirambeau , panowanie Saint-Fort-de-Cosnac zostało odciągnięte od niego nieco przed 1540 r. , na rzecz Jeana de Cireta, doradcy parlamentu Bordeaux i Jacquesa Vallona, doradcy w senechaussée z Guyenne . Nieco ponad wiek później, w 1669 roku , przejeżdżając przez Saintonge, Claude Perrault zatrzymał się w Saint-Fort, które określił jako małe miasteczko . Zamieszczony przez Sieur de Bonnefoy, lorda tego miejsca, pisał o nim: „Stwierdziliśmy, że był to hugenot i proboszcz Saint-Disant ( Saint-Dizant-du-Gua ), dokąd zeszliśmy, zapewniliśmy, że „był najbardziej uparty”.
18 października 1685 rThe Edykt z Fontainebleau ogłoszone przez Ludwika XIV pociąga za sobą cofnięcie edyktu Nantes . To początek "Kościoła Pustyni", okresu ukrywania się wielu protestantów, którzy nie chcą się wyrzec. Jeśli władze lokalne czasem przymknąć oko, prześladowania będą kontynuowane przez większą część XVIII th wieku, aw 1749 roku ponownie, niejaki Pierre Bourderon jest uwięziony w La Rochelle na zamiar głosić i się ochrzcić jedną ze swoich dzieci przez ministra protestanckiego .
W 1698 r. rejestry podatkowe ogólności La Rochelle przedstawiają wiejską parafię, subskrybowaną na sumę 5500 funtów na rzecz MM de Bonnefoy i La Viguerie. Z tego samego dokumentu wynika, że parafia produkuje głównie „pszenicę, wino i drewno”. Wkrótce potem Izaac-Michel de La Motte, kapitan marynarki wojennej, dowódca statków królewskich, kupił ziemię i zamek Saint-Fort. W 1726 r. rodzina Amblimont, znana również w dziejach francuskiej marynarki wojennej, została przez małżeństwo właścicielem majątku państwowego.
W 1746 biskup Saintes Simon-Pierre de Lacoré postanowił zjednoczyć przeorat Saint-Fort, jego „owoce i dochody, zaszczyty i przywileje” (roczny dochód sięgający 600 funtów) z seminarium w Saintes. Decyzja jest wywieszona na drzwiach kościoła przez część lipca i przekazana ręcznie przeorowi klasztoru, Domowi Josephowi Guéroux de Laterrière. Decyzja jest ratyfikowana w dniu20 grudnia, biskup oznacza (mieć) „zjednoczony i włączony, zjednoczmy się i włączmy na zawsze (przeorat) do naszego seminarium”.
Po rewolucji Saint-Fort-sur-Gironde nadal się rozwijało i przez pewien czas odgrywało ważną rolę gospodarczą, dzięki obecności na jej terenie portu Maubert. Pozwala to na handel z Médoc i Bordeaux . Jednak Saint-Fort-sur-Gironde wciąż jest skąpane w przygodach swoich żeglarzy, z których część opowiedział Pierre-Damien Rainguet, notariusz w Saint-Fort. W 1864 r. był w szczególności autorem pracy poświęconej okręgowi Jonzac, która pozostaje punktem odniesienia dla historyków.
W 1895 urodził się Maurice Chastang. W 1924 r. wybrany radnym miejskim , w 1931 r. zastępcą burmistrza , aw 1934 r . wybrany na burmistrza miasta . W 1940 r. wrogo nastawiony do polityki marszałka Pétaina , wszedł w opór, nadal zarządzając miastem. Zadenuncjowany władzom okupacyjnym, rano został aresztowany w swoim domu przez gestapo23 września 1942.
Przetrzymywany w Jonzac , La Rochelle , a następnie Compiègne , był przesłuchiwany i torturowany przed deportacją do obozu koncentracyjnego Oranienbourg , gdzie przybył na25 stycznia 1943. Został rozstrzelany w 1945 roku , kilka dni przed podpisaniem rozejmu. Jego pamięć przypomina tablica umieszczona na jego domu.
Nazwa Saint-Fort posiada Wenancjusz Fortunat , biskup Poitiers VII th century (która dała nazwę kościoła San Fortunato) i jego lokalizację na brzegu ujścia Gironde .
W ramach Ancien Régime parafia nosiła nazwę Saint-Fort-de-Cosnac (od nazwy pobliskiej prowincji Cosnac ), zanim została założona jako gmina w skróconej formie Saint-Fort. W czasie rewolucji przyjął nazwę Fort-Maubert. 18 października 1889, miasto oficjalnie staje się Saint-Fort-sur-Gironde.
Od 1789 do 1799 r. na mocy prawa14 grudnia 1789, pełnomocnicy gminy (burmistrzowie) wybierani są w wyborach bezpośrednich na 2 lata i kwalifikują się do ponownego wyboru przez aktywnych obywateli gminy w wieku co najmniej 25 lat, podatnicy opłacający składkę co najmniej równą 3 dniom roboczym w gminie. Kwalifikują się ci, którzy płacą podatek równy co najmniej dziesięciu dni roboczych.
Od 1799 do 1848 r. Konstytucja z 22 Frimaire roku VIII (13 grudnia 1799) Powraca do wyborów burmistrza, burmistrzowie są mianowani przez prefekta w gminach o mniej niż 5000 mieszkańców. Przywrócenie ustanawia powołanie burmistrzów i radnych gminnych. Po ustawach organicznych z 1831 r. burmistrzów mianowano (przez króla dla gmin powyżej 3000 mieszkańców, przez prefekta dla najmniejszych), ale radnych gminnych wybierano w wyborach na sześć lat.
Z 3 lipca 1848 rw 1851 r. rada miejska wybierała burmistrzów dla gmin liczących mniej niż 6000 mieszkańców.
Od 1851 do 1871 r. burmistrzów mianował prefekt dla gmin poniżej 3000 mieszkańców i na 5 lat od 1855 roku . Po 1871 r. ponownie wybrano burmistrzów, z wyjątkiem głównych miast (departamentów, okręgów lub kantonów).
To tylko 28 marca 1882 r., że została uchwalona (wciąż obowiązująca) ustawa o organizacji gminy, która reguluje zasadę wyboru burmistrza i zastępców przez radę gminy, niezależnie od wielkości gminy (z wyjątkiem Paryża). Prawo5 kwietnia 1884 r ustala kadencję na cztery lata z możliwością przedłużenia 10 kwietnia 1929 w wieku sześciu lat.
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1944 | 1945 | Renée Francja Chastang | ||
1945 | 1965 | Guy Bourdeille | ||
1965 | 1971 | Emmanuel Audebert | ||
1971 | 1972 | Bernard Jourdain | ||
1972 | 1977 | Leon Bordet | Przedsiębiorca | |
1977 | 1989 | Maurice Foliot | Właściciel winnicy | |
1989 | 2001 | Christian Bordet | Przedsiębiorca | |
2001 | 2008 | Daniel Renoulleau | Emeryt Sił Powietrznych | |
2008 | W trakcie | Jean-Pierre Gervreau | Wykonawca robót rolniczych | |
Brakujące dane należy uzupełnić. |
Po reformie administracyjnej z 2014 r. zmniejszającej liczbę regionów Francji metropolitalnej z 22 do 13, gmina należy od1 st styczeń 2016do regionu Nouvelle-Aquitaine , którego stolicą jest Bordeaux . od 1972 do31 grudnia 2015 r., należał do regionu Poitou-Charentes , którego stolicą było Poitiers .
Saint-Fort-sur-Gironde został należał do kantonu Pons odmarzec 2015. Wcześniej była jedną z szesnastu gmin w kantonie Saint-Genis-de-Saintonge .
Analiza wyników wyborów prezydenckich w 2007 r. wskazuje na gwałtowny wzrost elektoratu prawicowego, w którym kandydat UMP Nicolas Sarkozy uzyskał wynik powyżej średniej resortowej (51,93%) lub krajowej (53,93%) (06%).
Po uzyskaniu 30,17% głosów w I turze wyborów dnia 22 kwietnia 2007, znacznie wyprzedzając swojego socjalistycznego przeciwnika Ségolène Royal (15%), umocnił swoją pozycję w drugiej turze, uzyskując 61,62% oddanych głosów, co daje łącznie 342 głosy na 590 głosujących. W tym samym czasie Ségolène Royal uzyskała 213 głosów na jej korzyść (38,38%), podczas gdy 10 głosów uznano za puste lub nieważne.
Ta przewaga prawa zostało potwierdzone podczas wyborów , które nastąpiły, Dominique Bussereau ( UMP ), zachowując swoje miejsce w 4 -go okręgu Charente-Maritime , uzyskując 51,64% głosów w miejscowości.
Nacisk z prawej strony znajduje również odzwierciedlenie w wynikach wyborów regionalnych w 2004 roku . Idąc pod prąd większości wyborców Picto-Charentais, wyborcy z Saint-Fort-sur-Gironde wygrywają listę kierowaną przez Élizabeth Morin ( UMP ), która zdobyła 46,52% głosów wobec 34,29% na PS kandydatka Ségolene Royal .
W pierwszej turze najwięcej głosów uzyskała lista „Ratujmy wieś” Gérarda Fontenay'a (38,30%), następnie lista UMP Elizabeth Morin (27,06%), a następnie lista PS Ségolène Royal. (19,95%).
Podczas wyborów regionalnych 2010 , wyborcy ponownie dał przewagę do UMP kandydata , Dominique Bussereau (56,27%) w stosunku do PS kandydata Ségolène Royal , ustępujący prezydent regionu (43.73%).
Wyniki drugiej tury wyborów prezydenckich 2012 i 2007 :
Wyniki wyborów parlamentarnych z 2012 , 2007 i 2002 roku :
Wyniki wyborów regionalnych 2010 i 2004 :
Podatek | udział komunalny | Udział międzygminny | Udział departamentu | Udział regionalny |
---|---|---|---|---|
Podatek mieszkaniowy (TH) | 10,42% | 4,80% | 7,12% | 0,00% |
Podatek od nieruchomości wybudowanych (TFPB) | 16,69% | 5,44% | 14,01% | 3,32% |
Podatek od nieruchomości od nieruchomości niezabudowanych (TFPNB) | 40,67% | 4,57% | 29,17% | 8,63% |
Wkład majątkowy (CFE) | 21,25% | 2,61% | 0,00% | 0,00% |
Regionalny udział w podatku mieszkaniowym nie ma zastosowania.
Podatek od działalności gospodarczej został zastąpiony w 2010 r. wkładem majątkowym (CFE) od wartości czynszowej nieruchomości oraz wkładem od wartości dodanej przedsiębiorstw (CVAE) (oba elementy stanowią terytorialny wkład gospodarczy (CET), który jest podatkiem lokalnym wprowadzone ustawą o finansach na 2010 r.).
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.
W 2018 r. miasto liczyło 906 mieszkańców, co stanowi wzrost o 2,37% w porównaniu do 2013 r. ( Charente-Maritime : + 2,13%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 962 | 1 954 | 2 212 | 2028 | 1 975 | Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | 1 955 | Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | 2052 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1995 | 1921 | 1 955 | 1896 | 1884 | 1930 | 1 968 | 1940 | 1933 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1815 | 1,739 | 1611 | 1462 | 1390 | 1,309 | 1,282 | 1 232 | 1166 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2004 | 2009 | 2014 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,143 | 1,035 | 1,036 | 1009 | 1,012 | 904 | 914 | 861 | 901 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
906 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Saint-Fort-sur-Gironde, od dawna największa gmina w kantonie - zarówno pod względem powierzchni, jak i liczby ludności - straciła (w latach 1990-1999) 138 mieszkańców (ok. 7,5%). Ten spadek demograficzny pozwolił miastu Saint-Genis-de-Saintonge zyskać przewagę: w 1999 r. liczyło 952 mieszkańców; w 2007 roku liczyło 1214 mieszkańców.
Miasteczko liczące obecnie blisko 1000 mieszkańców przygotowuje się do swojego rozwoju, dzięki przeprowadzonemu kilka lat temu PLU , który umożliwił budowę obszaru, który wcześniej był zakazany: powstaje osiedle.
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
1,1 | 2,9 | |
10,0 | 11,4 | |
19,2 | 19,6 | |
23,7 | 22,0 | |
15,5 | 19,3 | |
15,0 | 10,8 | |
15,5 | 14,1 |
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,6 | 1,5 | |
8.4 | 11,7 | |
16,1 | 16,9 | |
21,3 | 21,1 | |
19,5 | 18,8 | |
16,8 | 14,9 | |
17,3 | 15,2 |
Mimo niewielkiej liczby mieszkańców, miasto posiada dużą liczbę sklepów i usług lokalnych, rozprowadzanych głównie w centrum miasta oraz w Port-Maubert. Jeśli rybołówstwo pozostaje stosunkowo ważną działalność gospodarczą ( shads , węgorze , pibals , minogowatych i skromne w szczególności), to wydaje się być wyparta przez turystykę ( agroturystyki w szczególności), bliskość nadmorskich kurortów na Côte de Beauté i winnic koniaku lub blayai grających na jego korzyść.
Niewielki port przyujściowy Maubert, dawniej odwiedzany prawie wyłącznie przez sznury haczykowe (często wyposażone w specjalne sieci zwane „pibalous”, jeśli chodzi o łodzie przeznaczone do połowu pibal), jest dziś wyposażony w 80 pierścieni i jest przystanią dla żeglarzy. Kursy wprowadzające do żeglarstwa pomagają uatrakcyjnić stronę.
Jesiotr , „król ryba” w Gironde, od dawna poławiać w ujścia, najpierw na jej ciele, a następnie na jego jaja od 1920 roku. Podobnie jak Saint-Seurin d'Uzet (dawniej jednym z francuskich kawioru stolic ) ta słynna żywność była tam przygotowywana, aż przełowienie spowodowało zakaz tej działalności w latach 80. Dodaj do tych produkcji rybnych obecność piwnic, w których wytwarzany jest koniak (miasto jest sklasyfikowane w „Fins Bois”), wina Pineau des Charentes i Charentais .
W gminie mieszka ludność nieco mniej aktywna niż średnia krajowa (40,5% wobec 45,2%), a wskaźnik aktywności zawodowej osób w wieku 25-59 lat również jest nieco niższy niż w kraju (81% wobec 82,2%). Do najlepiej reprezentowane kategorie społeczno-zawodowe są pracownicy (34,5%), pracownicy (23%), rybacy i rolnicy (17%), rzemieślnicy, kupcy i przedsiębiorcy (11,5%) i zawody pośrednie (10,3%). Menedżerowie i zawody intelektualne są niedoreprezentowane, stanowiąc zaledwie 3,4% populacji.
W 1999 r. stopa bezrobocia była nieco wyższa od średniej krajowej i dotyczyła 13,1% ludności czynnej zawodowo (czyli 51 osób). Poziom ten spadł w 2004 r., osiągając 10% populacji.
Istotną część populacji stanowią emeryci (28,8%), tuż za pracującymi (40,5%) oraz przed młodzieżą w szkole i studentami (17,2%).
Ogólnie rzecz biorąc, ludność gminy ma niższe dochody niż w pozostałej części Francji: średni dochód roczny na gospodarstwo domowe wynosi 10 606 euro (średnia krajowa: 15 027 euro na rok na gospodarstwo domowe).
Średnia cena nieruchomości wynosi 3197 €/m² (sprzedaż) i 12,22 € /m²/miesiąc (wynajem). Z drugiej strony odsetek osób posiadających dom jest wyraźnie wyższy od średniej krajowej: wynosi 76,3% (średnia krajowa: 55,3%); jednocześnie 14,8% mieszkańców gminy to najemcy (średnia krajowa: 39,8%) i 8,9% mieszkające bezpłatnie (średnia krajowa: 4,9%).
Zasób nieruchomości gminy składa się z 584 mieszkań, z czego 69,3% to główne domy, a 19,5% to domy drugorzędne . 11,1% mieszkań jest pusta. Zdecydowaną większość mieszkań, tj. 97,3% (średnia krajowa: 55,3%) stanowią domy jednorodzinne; reszta jest podzielona na mieszkania (1%) i alternatywne (1,7%).
43,2% mieszkań składa się z 5 i więcej izb (średnia krajowa: 31,5%); następnie 4 pokoje (27,2%), 3 pokoje (18,8%), 2 pokoje (8,6%) i studia (2,2%).
Jedno z nielicznych świadectw pierwszego renesansu w Saintonge, kościół Saint-Fortunat wydaje się wyrastać z winnic, nieuchronnie przyciągając uwagę swoją potężną dzwonnicą o nietypowych kształtach, gdzie przeplatają się kopuły z łuskami, sterczynami i delikatnymi przyporami.
Fasada XII -tego wieku jest charakterystyczny dla stylu Saintongeais powieści , z której pożycza trójstronny układ i słownictwo ikonograficzny. Do tego dochodzi ciekawy fryz przedstawiający głowy koni gryzących rodzaj ciągłego pręta, którego dokładne znaczenie jest przedmiotem różnych interpretacji.
Bez wątpienia cierpiał grabieży podczas wojny stuletniej, kościół został niemal całkowicie przebudowany w XVI -tego wieku. W tym czasie zbudowano obecną dzwonnicę, która jest podobna do tej z Fléac-sur-Seugne i do pewnego stopnia do tej z Lonzac .
Główny zabytek miasta, kościół Saint-Fortunat, od 1913 roku zaliczany jest do zabytków historycznych .
Położona w pobliżu małego publicznego ogrodu świątynia protestancka charakteryzuje się stylem wielkiej trzeźwości, graniczącej z surowością. Tworząc jedno naczynie z dwoma przęsłami, jest oświetlone półkolistymi przęsłami.
Podobnie jak wiele protestanckich świątyń w regionie, świątynia Saint-Fort-sur-Gironde zawiera elementy zapożyczone z architektury klasycznej. Stąd trójkątny fronton i pilastry, które otaczają jego fasadę, poprzecinaną półksiężycową zatoką. Data inauguracji tej świątyni pozostaje nieznana, 1835 jest ogólnie zaawansowany.
Jeśli nie ma śladu po zamku Maines (lub Maine), miasto zachowało kilka domów szlacheckich i dworów:
Kilka burżuazyjnych budynków z kamienia wolnego przypomina dawną prosperity Saint-Fort-sur-Gironde, czy to za czasów Drugiego Cesarstwa z produkcją koniaku , „płynnego złota”, które przyniosło bogactwo wielu miejscowościom w regionie, czy też w latach dwudziestych XX wieku , które widział rozwój kawioru Gironde .
Położony około pięciu kilometrów od wioski Port-Maubert to stary port rybacki, dziś częściowo przekształcony w przystań, która może pomieścić do 85 łodzi. Z zielonymi terenami i ścieżkami spacerowymi mieści się również basen ze słodką wodą, który stanowi początek żeglarstwa. Ścieżka wzdłuż kanału prowadzi na skraj ujścia Żyrondy , gdzie tablica orientacyjna jest uzupełniona różnymi tablicami przedstawiającymi geografię i ekosystem największego dzikiego ujścia rzeki w Europie.
W niewielkiej odległości od Port-Maubert wznosi się wzgórze znane jako „ Terrier de Beaumont ”. Osiągając wysokość 59 metrów, dominuje na rozległych połaciach podmokłych łąk, na których kiedyś stał port, dziś zamulony. Na jej szczycie znajduje się jedna z najstarszych latarni morskich w departamencie - jeśli nie najstarsza. Wzniesiona w czasach rzymskich latarnia wygląda jak piramidalna wieża, w której zapalano ogień, aby kierować łodziami.
Ze szczytu wzgórza można na pierwszy rzut oka zobaczyć wybrzeża od Meschers-sur-Gironde do Saint-Ciers-sur-Gironde , przechodząc przez wybrzeża Medochin , po drugiej stronie ujścia rzeki.
Miasto jest położone w strefie Saintonge języka, dialekt należący do rodziny oleju języki d' , gałęzi języków romańskich , która obejmuje również po francusku , z Andegawenów Picard i Poitevin , z którym jest często zgrupowane w większe obszar, poitevin-saintongeais .
Saintongeais ( saintonjhais ) to język narodowy używany w dawnych prowincjach Aunis , Saintonge i Angoumois . Jest również nazywany dialektem Charentais lub dialektem Charentais. Mówi się, że mówcy to patoisanci . Saintongeais silnie wpłynął na Akadyjczyk, aw konsekwencji pośrednio na Cajuna; Jeśli chodzi o Quebec, to pod wpływem języków takich jak normański, francuski i Saintongeais.
Językiem saintongeaise ma wiele cech wspólnych z językami takimi jak Cajun lub Acadian , co tłumaczy się pochodzenie SAINTONGE niektórych emigrantów do Nowej Francji w XVII -tego wieku.
Gastronomia Saintonge koncentruje się głównie na trzech rodzajach produktów: produktach z ziemi, owocach morza i produktach winorośli.
Przetwory na bazie wieprzowiny zajmują dominujące miejsce w kuchni regionalnej: a więc gratony lub świerszcze , rodzaje rillettes z placków ziemniaczanych i kandyzowanych w tłuszczu, gigorit (lub gigourit ), gulasz mieszający krew, gardło, wątróbkę i cebulę lub gorzej, sos, zrobiony z crackle, cebuli i białego wina wiejskiego .
Kuchnia Saintonge naturalnie zawiera wiele przepisów opartych na cagouilles , lokalnej nazwie ślimaka wiewiórki . Zwierzę stróżujące z Saintonge, przyrządzane jest przede wszystkim w stylu Charentaise , czyli gotowane w bulionie dworskim ozdobionym białym winem, czosnkiem i bułką tartą.
Z innych lokalnych specjałów należy również zwrócić uwagę na elfy ( narybek z węgorzy złowionych w specjalności Gironde Mortagne i Blaye ), ostrygi z Marenne ostrygi , sardynki z Royan, „ tyeussy z gueurnouilles ” ( żabie udka ), sanglet , przygotowany naleśnik z krwią z kurczaka i gotowaną cebulą, nadziewany Saintongeais (wariant farszu Poitevin ), królik z pineau, foie gras lub confit.
Tradycyjne desery wywodzą się z kuchni chłopskiej: millas (ciasto z mąki kukurydzianej , które można spotkać w dużej części południowo-zachodniej Francji), naleśnik Charentaise z masłem Charentes-Poitou , a nawet cuda (pączki).
Z winorośli regionu produkuje się słynne eaux-de-vie, takie jak Pineau des Charentes, a nawet koniak . Gmina Saint-Fort-sur-Gironde jest więc w całości zlokalizowana w obszarze produkcji „dobrego drewna”.
Saint-Fort-sur-Gironde zależy od akademii w Poitiers . Miasto jest częścią międzygminnej grupy edukacyjnej (RPI) z sąsiednimi miastami Saint-Dizant-du-Gua i Lorignac . W tym kontekście w Saint-Fort-sur-Gironde odbywa się część przedszkoli i klas podstawowych.
Najbliższe szkoły średnie to kolegium Maurice-Chastang w Saint-Genis-de-Saintonge , kolegium Didier-Daurat w Mirambeau i kolegium Vieilles-Vignes w Cozes . Publiczne szkoły średnie (kształcenie ogólne lub techniczne) znajdują się w Jonzac , Saintes i Royan .
W Bois znajduje się prywatna szkoła rolnicza umożliwiająca w szczególności przygotowanie zajęć z koni BEPA , maturę zawodową z zarządzania i zarządzania gospodarstwem oraz maturę technologiczną z planowania i zagospodarowania przestrzennego.
W mieście działa apteka i dwa gabinety pielęgniarskie. Centrum ratownictwa strażackiego jest upoważnione do interwencji w nagłych wypadkach, a od tego czasu w parku Gîtes działa gabinet lekarski witający lekarza pierwszego kontaktulipiec 2010. Najbliższe szpitale to ośrodek szpitalny Jonzac , ośrodek szpitalny Saintonge w Saintes , ośrodek szpitalny Malakoff w Royan i ośrodek szpitalny Saint-Nicolas w Blaye .
Cztery rodziny zastępcze dla osób starszych znajdują się w Saint-Fort-sur-Gironde.
Najbliższe żandarmerie znajdują się w Saint-Genis-de-Saintonge , Saint-Ciers-du-Taillon i Mirambeau .
Saint-Fort posiada wielofunkcyjną halę, mille-club, dwa ośrodki wypoczynkowe, dwa korty tenisowe, boisko do gry w bule (w mieście iw Maubert) oraz stadion piłkarski. W Maubert wybudowano kilka ścieżek dla pieszych. Kamienna ścieżka łączy dwa małe porty Maubert i Vitrezay i wytyczono trasy kolarstwa górskiego .
Saint-Fort-sur-Gironde należy do katolickiej diecezji La Rochelle i Saintes , która od 2002 roku jest pododdziałem kościelnej prowincji Poitiers ( przed tą datą prowincji kościelnej Bordeaux ).
Parafia jest przyłączona do dekanatu Haute-Saintonge i do sektora duszpasterskiego Saint-Antoine de la Lande w Saintonge .
W gminie Saint-Fort-sur-Gironde działa siedemnaście stowarzyszeń działających w różnych dziedzinach.
W mieście działają więc stowarzyszenia sportowe (towarzystwo piłkarskie Avenir Haute Saintonge, stowarzyszenie sportowo-przyrodnicze Port-Maubert), patriotyczne (stowarzyszenie weteranów), humanitarne (przyjaźni strażacy, stowarzyszenie krwiodawców, karetki pogotowia bez granic), kulturalne (stowarzyszenie przyjaciół Saintongeais), a nawet rozrywkę i wypoczynek (komitet festiwalowy, stowarzyszenie przędzalników Port-Maubert, stowarzyszenie "The heads of Art", stowarzyszenie Music Plaisir). W mieście działa także towarzystwo łowieckie i stowarzyszenie rodziców.
Różne stowarzyszenia przyczyniają się do animacji miasta, organizując same uroczystości (grill w Saint-Fortais i przyjaciele, piknik i popularny bal z okazji święta narodowego, jarmark bożonarodzeniowy, jarmark przy ujściu rzeki, tradycyjny festiwal Port-Maubert - od 13 do 15 sierpnia, podczas których odbywają się różnego rodzaju imprezy, bale i chóry żeglarskie) lub współpracując z innymi organizacjami (festiwal żagli ujściowych - organizowany w 2004 i 2008 roku - podczas którego kilka tysięcy osób przyszło podziwiać stare platformy, festiwal kantonalny organizowany przez biuro turystyczne Saint-Genis-de-Saintonge , koncerty muzyki wędrownej od maja do września).
Kilka lat temu w Saint-Fort i Port-Maubert kręcono serial Le Créa z udziałem statystów mieszkańców miasta. „crea” lub „creac” to nazwa nadana jesiotrowi w Saintongeais (pochodzi od prowansalskiego słowa creac ). Niedawno do Port-Maubert przybyli producenci programu C'est pas sorcier, aby nakręcić część reportażu na temat jesiotra i kawioru.
RadioWiększość ogólnopolskich stacji radiowych obecnych w departamencie można słuchać w mieście. Informacje departamentalne są przekazywane przez publiczną stację radiową France Bleu La Rochelle (możliwe jest również słuchanie, bardziej losowo, audycji France Bleu Gironde ). Lokalne stacje radiowe są stosunkowo rzadkie i ograniczają się głównie do radia Mixx (nadawanie z Cognac) i Wit FM (nadawanie z Bordeaux).
PośpiechPrasę lokalną reprezentuje dziennik Sud Ouest z siedzibą w Bordeaux oraz tygodnik Haute-Saintonge z siedzibą w Jonzac .