Lefranc , dawniej Les Aventures de Lefranc (1954-1961) lub Guy Lefranc (1977-1982), to francusko-belgijska postać komiksowa, a także francusko-belgijska seria komiksów przygodowych stworzona przez Jacquesa Martina .
W serialu występuje główny bohater, dziennikarz - reporter Guy Lefranc z 1952 roku . Pierwsza przygoda La Grande widmo pojawił się w Tintina w Belgii na21 maja 1952a we Francji dalej3 lipca 1952 ; sprzedał się w ponad półtora miliona egzemplarzy do 2002 roku . Głównymi bohaterami serialu są dziennikarz Guy Lefranc, jego protegowany młody Jeanjean (w związku przypominającym relację między Alixem i Enakiem), komisarz Renard oraz odwieczny czarny charakter serialu, tajemniczy Axel Borg.
Sam Jacques Martin zapewnia produkcję dwóch następujących albumów: L'Ouragan de feu i Le Mystère Borg , po czym poświęcił się tylko scenariuszowi i pozostawił rysunki Bobowi de Moorowi do czwartego opus Le repaire du loup, a następnie projektantowi Gillesowi. Chaillet, następne dziewięć albumów.
Trzy lata po stworzeniu młodego galijskiego niewolnika Alix , z którym odniósł ogromny sukces w tygodniku Tintin , Jacques Martin odwiedził przyjaciela w Wogezach w 1951 roku . Odwiedza niedokończony tunel kolejowy Urbès w Alzacji, gdzie porzucono całe zapasy niemieckiej broni, w tym pocisk V1 przygotowany do ataku na Paryż . W ten sposób autorka wyobraża sobie opowieść śladami niemieckiej okupacji i początków zimnej wojny oraz bohatera, który wkrótce zostanie nazwany Guyem Lefrancem , samotnym blondynem jak Alix .
Następnie zaczyna pisać polityczno-katastroficzny scenariusz zatytułowany La Grande Menace , który jednak nie podoba się gazecie Tintin . Mimo to nalegał, a gazeta ostatecznie przyjęła publikację, ale w jednym artykule. Plik21 maja 1952Pierwsza przygoda Guya Lefranca, La Grande Menace , ukazuje się na cotygodniowych płytach w blisko 60 000 egzemplarzy.
„Przedstawiłem ten projekt Journal de Tintin, gdzie byli bardzo zaskoczeni. W ogóle nie wyglądało to jak moja seria Alix ! Ale ja nalegałem na zrobienie tylko historii. Zostało to zaakceptowane pod warunkiem, że przeniosę postacie Alixa i Enaka do dnia dzisiejszego, stąd stworzenie Jeanjean. Z tego samego powodu Lefranc jest blondynem, podobnie jak Alix. Byłem młody, przestrzegałem zaleceń mojego redaktora naczelnego. "
- Jacques Martin, komentarze zebrane przez Briega F. Haslé w grudniu 2002 r.
Sukces jest natychmiastowy. Hergé , pod wielkim wrażeniem wyczynów graficznych Jacquesa Martina, zaproponował mu współpracę w studiach Hergé : autor Alix wyraził zgodę wListopad 1953. W następnym roku Éditions du Lombard zebrało La Grande Menace, aby stworzyć album w twardej oprawie i sprzedał 750 000 kopii, w tym 400 000 w Ameryce Południowej .
Gniew Edgara P. JacobsaTriumf The Great Menace w 1952 r. Prowadzi Edgara P. Jacobsa , maniaka i podejrzliwego, do wielkiego gniewu na redakcję gazety, którą oskarża o okradanie go z stylu Blake'a i Mortimera . Zawsze był w defensywie w obawie, że jego praca zostanie plagiatowana, a nawet wyzwał Jacquesa Martina na pojedynek w liście, który do niego skierował.
Kilka lat później, w czasie Tajemnicy Borga , prawdopodobnie w 1964 roku, kiedy została po raz pierwszy opublikowana w Journal de Tintin , Edgar P. Jacobs pogratulował mu całej jego pracy i przeprosił, mówiąc, że „tylko oszukiwałem”.
W 1954 roku wydania Lombard ukazały się w twardej oprawie La Grande Menace , które odniosły pewien sukces wśród czytelników Tintina , ale bez wzmianki o Guy Lefranc w tytule ani wskazania początku serii. Choć autor przedstawia projekt nowego epizodu Alix do redaktor naczelny André Fernez , ostatnie życzenia Lefranc za przygody , aby kontynuować.
Huragan ognia (1959)Drugi tom Lefranca , L'Ouragan de feu , ukazał się w gazecie TIntin d 'Październik 1959 w Listopad 1960, przed opublikowaniem w 1961 roku przez Dargaud . Dziennikarz Guy Lefranc zaprzyjaźnił się z Jeanjeanem, młodym sierotą, harcerzem, którego zabrał ze sobą w aferze La Grande Menace . W tej nowej przygodzie odkrywa część rodziny swojego protegowanego i wspaniały wynalazek, który opracowali.
Fabuła ponownie oferuje wizytę w historycznych miejscach, takich jak Mont-Saint-Michel i region, Bretania , a także zwroty akcji, którym towarzyszą pościgi i wielkie manewry wojskowo-policyjne, które kończą się w latarni morskiej.
Zwróć uwagę, że wyspa Tergaou, która znajduje się niedaleko Lampaul-Ploudalmézeau w Finistère , została opuszczona w 1948 roku, zanim Yves Le Guen kupił ją w 1953 roku za dziesięć milionów franków . Jeśli chodzi o latarnię morską, jest ona bardzo podobna do latarni morskiej Ar-Men , położonej u wybrzeży wyspy Sein na południu Finistère .
Tajemnica Borga (1964)Jacques Martin wydaje trzeci tom Le Mystère Borg, w którym Guy Lefranc i JeanJean znajdują się w ośrodku narciarskim Gardsten w Szwajcarii , w obliczu swojego wieloletniego wroga Axela Borga i jego potężnej bomby bakteriologicznej . Na jego prośbę współpracujący z nim przyjaciele ze studia Hergé Roger Leloup (poznali się na początku lat pięćdziesiątych, kiedy miał zaledwie siedemnaście lat) i Bob de Moor pomagali mu przy planach.
Ten tom, którego publikacja rozpoczyna się w dniu 21 kwietnia 1964w tygodniku Tintin został wydany jako album w 1965 roku przez Casterman ; jest to ostatni album narysowany przez autora.
Pierwszym albumem Jacquesa Martina wydanym przez Éditions du Lombard jest La Grande Menace w 1954 roku ; Jednak pierwszym dziełem dla Tintina w 1948 roku pozostaje nieustraszony Alix, w który redaktor Raymond Leblanc w ogóle nie wierzył: Martin musi bardzo nalegać, aby zostało opublikowane. Było to w 1956 roku , kiedy pierwsze wydanie Alix ujrzało światło dzienne w kolorze lub w czerni i bieli aby obniżyć koszty produkcji. Po opublikowaniu pierwszych pięciu albumów przez Alix i dwóch pierwszych przez Lefranc , Raymond Leblanc ogłasza, że liczba wydawanych albumów zostanie zmniejszona, a dyrektor Éditions du Lombard wyjaśnia, że są to przede wszystkim „wydawcy czasopism”, a także, że „ rynek nie jest dobry, nie będzie albumów dla każdego. Ale nie powstrzymamy nikogo przed edytowaniem gdzie indziej ”. Niezadowolony Jacques Martin odzyskuje wolność i opuszcza wydawnictwo.
Przedruki Tajemnicy Borga w Tintin kończą się naMarzec 1965. Autor spotyka się z reżyserem Louisem-Robertem Castermanem dzięki interwencji Hergé : przygody Lefranca trwają od tego samego roku w Casterman , a rok później wznawia się La Grande Menace . Ale huragan pożarowy pojawił się dopiero w 1975 roku .
W 1965 roku albumy z tej serii powróciły w dużych ilościach do Lombardu z powodu „niesprzedanych egzemplarzy zwróconych na rynki zagraniczne”, co stanowi problem dla reszty przygód Lefranca . Ponadto wydawca Casterman radzi mu, aby skoncentrował się na Alix, której wyniki sprzedaży są wyższe, i lepiej przeanalizował scenariusz dla Lefranca, a także znalazł kogoś innego do rysunków.
Wilczy SzaniecWszyscy główni bohaterowie spotykają się w pierwszym tomie La Grande Menace .
W 1981 roku , z okazji 35-lecia Journal de Tintin , projektanci tacy jak Dany , Eddy Paape , Franz itd. musi wziąć deskę ze znanej serii. Wśród nich Serge Ernst wybiera deskę z La Grande Menace, którą przejmuje w całości.
Al Voss parodiuje w 1984 roku przygody Lefranca w humorystycznej formie z albumu Parodies at Les Humanoïdes Associés . W tym samym roku, Roger Brunel przekształcone Lefranc w Legland w jego trzeci album École francusko-Belge w pastisze serii publikowanych przez Glénat .
Przy ekranowej ekranizacji Lefranca pojawiło się nazwisko polskiego reżysera Andrzeja Żuławskiego .
Lefranc za przygody są generalnie zorientowane w kierunku wielkich stawkach ludzkości, podobnie jak w pierwszych albumach z serii: widzimy tam szantaż do terroryzmu poprzez rozprzestrzenianie się śmiertelnego wirusa , albo uruchomienie pocisku. Z głowic nuklearnych w Paryżu, a nawet naftowych magnatów którzy chcą uciszyć alternatywnego wynalazcę. Następnie serial zachowuje ten ton, a nawet staje się coraz bardziej pesymistyczny, gdy ma do czynienia z takimi tematami, jak dyktatury wojskowe czy nuklearna apokalipsa , a czasem wpada w fantasy i science fiction .
Cykl od początku charakteryzuje się zastosowaniem techniki witrażowego rysunku (słynna linia belgijskiej szkoły graficznej ), wkomponowaniem we współczesne uniwersum, drobiazgową oprawą graficzną na tyle, na ile nawiązuje do architektura jako wytworzone przedmioty ( broń , pojazdy , samoloty , kostiumy ), żywe kolory i muskularna akcja.
SamochodyJacques Martin jest pasjonatem mechaniki, w tym samochodów . Po piśmie do dyrektora Raymond Leblanc , zaprezentował swój pierwszy papier na Tucker zostaną zaakceptowane i opublikowane w nazwie sekwencji samodzielnego Chronicle w Journal Tintin belgijskim n o 3816 września 1948- we Francji, z n O 128 października 1948- gdzie pojawia się również pierwsza kartka Alix nieustraszonego . Ta kronika kończy się w 1953 roku .
W albumach widzimy w The Great Menace the Bentley R Type -gray thugs, czerwonego reportera Simca 9 Aronde Guy Lefranc - który można również znaleźć w The Affair of Hergé, zrobionym następnie przez Jacquesa Martina w Studio Hergé - i czarny Citroën Traction Avant z policjantów. Alfa Romeo Giulietta jest opisywany w The Ognia Hurricane , Borg Tajemnicy , Kapitan Atom i Facel Vega HK 500 i Peugeot 202 w The Ognia Hurricane .
Projektanci | Liczba tomów |
Lata Początek i koniec |
---|---|---|
Bob de Moor | 1 | 1977-1978 |
Gilles Chaillet | 9 | 1976-1998 |
Christophe Simon | 2 | 2000-2002 |
Francis Carin | 2 | 2003-2007 |
André Taymans | 3 | 2005-2010 |
Regric | 6 | 2008-obecnie |
Alain Maury | 1 | 2011 |
Christophe Alves | 3 | 2015-obecnie |
Podczas gdy Casterman chce jednego albumu Alix rocznie, a także dla Lefranca , Jacques Martin nie może sprostać temu zapotrzebowaniu. Pod koniec lat 60. wydawca zasugerował znalezienie innego projektanta, a Jacques Martin przekazał tę propozycję swojemu młodemu asystentowi Rogerowi Leloupowi, który początkowo zainteresowany, ostatecznie odmówił przyjęcia własnego projektu:
„Czułem się zaszczycony tym znakiem pewności siebie, ale powiedziałem sobie, że jeśli naprawdę będę w stanie samodzielnie stworzyć serial, lepiej byłoby stworzyć własne postacie. Pośrednio propozycja Jacquesa Martina skłoniła mnie do opuszczenia studia i stworzenia Yoko Tsuno . "
Następnie oferuje to samo swojemu przyjacielowi Bobowi de Moor, który natychmiast przyjmuje z entuzjazmem. Dlatego pracują razem w Studio Hergé nad realizacją Wilczej Jamy . Martin nawet pomyślał o zatrzymaniu Boba de Moora w kontynuowaniu serii, ale Hergé odmawia, aby jeden z jego współpracowników pracował poza jego studiem.
Gilles ChailletNastępnie autor szukał innego projektanta w połowie -1970s i stwierdził Gilles Chaillet który pracował w pracowniach Idefix gdzie był odpowiedzialny za merchandising of Asterix . Chaillet, wielki wielbiciel Alixa i autora, zna już treść oferty na dwa tygodnie przed wezwaniem go przez Castermana. Młody człowiek zrobił tablicę testową, którą przesłał Claude Moliterni . Ten ostatni następnie udał się do biura Castermana, mówiąc, że podczas sprzątania znalazł oryginalne tablice Jacquesa Martina w Dargaud . Redaktorzy Castermana zbadali tablicę, zastanawiając się, z jakiego albumu może ona pochodzić, a potem Claude Moliterni przyznał, że jest to dzieło Gillesa Chailleta. Dlatego redaktorzy zdecydowali się wysłać go do Jacquesa Martina.
„Miał w ręku mój esej z czerwonymi kreskami korygującymi. Powiedział mi: „Nie rysujesz zbyt dobrze, ale niesamowite jest to, że sytuujesz mój świat tak, jakbym go rysował. Jeśli zgodzisz się na poprawienie, dam ci pierwsze strony scenariusza Lefranca i jeśli mi się spodoba, zrobimy razem album. ”. Więc zaczęło się tak. "
- Gilles Chaillet.
Pracują razem, ale projektant ma wiele trudności z postaciami na czterech tablicach testowych, zanim młody człowiek oficjalnie zaatakuje Les Portes de l'Enfer , odcinek, który zostanie opublikowany w Tintin w 1977 roku .
W tym samym czasie Chaillet stworzył własną serię Vasco w 1980 roku, nie porzucając Lefranca , ale ostatecznie musiał odłożyć to drugie na bok w latach 90. z powodu przepracowania. Jacques Martin jest bardzo zły z powodu zakończenia ich współpracy w 1997 roku .
Cierpiący na problemy ze wzrokiem (cierpi na plamkę od 1993 roku), Jacques Martin prosi Christophe'a Simona o zastąpienie Gillesa Chailleta w losowaniu La Colonne ( 2001 ). Ten zastępca pracował z autorem jako asystent przy serii The Styx of the Orion z 1993 roku - ponieważ w tamtym roku jego nauczyciel rysunku, który dobrze znał Martina, nauczył go, że ten ostatni szuka młodych projektantów - oraz przy L'Odyssée d „Alix . Przede wszystkim ten młody projektant poprawił już rysunki swojego poprzednika z tomu 12 La Camarilla ( 1997 ).
Francis CarinFrancis Carin został wezwany w 2003 roku przez Castermana, aby zaproponować mu przejęcie Lefranca w miejsce Christophe'a Simona. Wspomagany przez Didier Desmit do dekoracji, projektant Victor Sackville niemniej ubolewa, motywy 1950 ze słynnym Alfa i Facel Vega ; rzeczywiście, przygody reportera mają teraz miejsce w 2000 roku . Po dwóch produkcjach dla Jacquesa Martina: The Ultimatum (2004) i The Blue Mummy (2007), decyduje się przerwać współpracę, ponieważ „Casterman [on] oferuje inne warunki, które [go] nie satysfakcjonują”.
André Taymans RegricW latach sześćdziesiątych Jacques Martin spędził wakacje w Val d'Anniviers w Szwajcarii, aby na chwilę zapomnieć o swoich pracach Alixa , Lefranca i Studio Hergé . Ledwo dotarł do wioski Saint-Luc , widzi oślepiającym na skalistym terenie na szczycie góry rodzaj budowli, o której mieszkańcy okolic nic nie wiedzą. W rzeczywistości jest to Hotel Weisshorn na Tete Fayaz, na wysokości 2337 metrów, zbudowany na północ od Navy w 1882 roku przez Włocha Francesco Mosoniego wraz z jego bratem Pierrem. Ta podróż nie jest bezużyteczna, ponieważ inspiruje autora do jego kolejnej opowieści zatytułowanej Le Repaire du loup ( 1974 ), w której wioska Saint-Luc staje się Saint-Loup, a hotel Favre - w którym również mieszkał - Pension Faber dla jego postaci Guy Lefranc.
Kiedy w 1970 roku prosi Boba de Moora, aby ponownie zajął się Lefrancem , w tym tomie wezwany jest przez burmistrza Saint-Loup, który jest ofiarą ataków, aby mógł rozwiązać zagadkę.
Władca atomu , niedokończonyJacques Martin zaczął pisać opowiadanie The Master of the Atom na początku 1954 roku , tuż po opublikowaniu La Grande Menace jako albumu przez Éditions du Lombard . Nie kończy ze względu na nową współpracę z Studios Hergé - gdzie koncentruje się na zarządach L'Affaire Tournesol wokół Boba de Moor , Hergé i Baudouina Van den Brandena - a zwłaszcza z powodu pogoni za nowymi przygodami Alix, które redaktor gazety Tintin niecierpliwie czeka . Autor porzuca ten scenariusz i zapomina o nim.
Cztery lata później rozpoczął drugi odcinek Lefranca , ale na innym scenariuszu: tym z L'Ouragan de feu, który ukazał się w Tintinie w 1959 roku .
Frédérique, córka Jacquesa Martina, znalazła prawie trzydzieści lat później deski z pierwszego projektu, wciśnięte między dwie deski kreślarskie: jedną z tuszem, a drugą ołówkiem. Autor zupełnie o nich zapomniał i nie pamięta reszty tej historii. Dlatego postanawia, jeszcze później, powierzyć Michelowi Jacquemartowi adaptację i rozwój jego streszczenia. Projekt scenografii powierzono André Taymansowi wraz z Erwinem Drèze .
„Po La Grande Menace nie miałem wystarczająco dużo czasu, aby na przemian poświęcić się Alix i Lefrancowi . W obliczu imponującego sukcesu pierwszego albumu Lefranca , mój wydawca poprosił mnie o kontynuację, ale to oznaczało, że powinienem był zrezygnować z Alix… czego domagali się jego coraz liczniejsi czytelnicy! Ponadto pracowałem w studiach Hergé , które zmonopolizowały większość mojego czasu. Musiałem więc dokonać kilku bolesnych wyborów i postawić Alix na pierwszym miejscu . Ale scenariusz Mistrza Atomu leżał w moich szufladach i zajęło mi ponad pięćdziesiąt lat, aby zamienić go w komiks! (…) Pomysły miotały się w głowie, a ja byłem zmuszony do bierności na rzecz Lefranca . Niektórzy zmarszczyli się, kiedy mogłem poświęcić się mojej serii z pełną swobodą. W międzyczasie fascynowały mnie inne tematy i chciałem nadać im priorytet. Niemniej jednak chciałem zobaczyć, jak młodzi artyści mogą poradzić sobie z moimi starymi pomysłami, nieco je aktualizując. "
- Jacques Martin.
Ten album sprzedał się w 60 000 egzemplarzy.
Czarne świętaPonownie pojawia się Guy Lefranc22 grudnia 1955w Soumont-en-Gohelle w Nord-Pas-de-Calais, aby uratować nieletnich uwięzionych na głębokości ponad dziewięciuset metrów przed pożarem. Z jego chrześniaka, który mówi o tragedii w kopalni w Bois du Cazier w 1956 roku , pisarz Michel Jacquemart towarzystwie projektanta Régric i kolorysty i towarzysz że Loli, odwiedź pamiątką Bois du Cazier w Marcinelle w Belgii gdzie Zginęło 262 nieletnich8 sierpnia 1956. Później Jacquemart Michel pamięta jego studia w 1990 roku , dla którego robił badania na temat zdrowia małoletnich w XIX th century : Lekarz poradził mu, aby przeczytać Germinal przez Emile Zola . Ta praca bardzo pomaga mu w napisaniu scenariusza przedstawiającego ludzki dramat za zamkniętymi drzwiami, z aspektami psychologicznymi i emocjonalnymi.
Jeśli chodzi o niepokój, Michel Jacquemart doskonale wie, o czym mówi: „Kiedy miałem sześć lat, moi rodzice zostali złapani w trzęsienie ziemi w Jugosławii . Pozostali pochowani przez pięćdziesiąt pięć godzin. Czułem wokół siebie całą udrękę. "
Tymczasem Régric używa stylu Boba de Moor w Le Repaire du loup do swojego rysunku.
Ten dwudziesty album zdobył nagrodę Saint-Michel za najlepszy scenariusz na Festiwalu Komiksów w Regionie Stołecznym Brukseli w 2010 roku.
Te albumy przedstawiają pierwsze wrażenia, których pierwsze cztery tomy nie miały jeszcze wtedy numeru ISBN .
Od czasów The Master of the Atom kolejność chronologiczna serii nie jest już zgodna z kolejnością albumów. Ta historia, początkowo wyobrażona przez Jacquesa Martina w 1957 roku jako następca La Grande Menace , zostanie ostatecznie pozostawiona w wersji roboczej, która zostanie ukończona dopiero znacznie później (w 2006 roku), ale z poszanowaniem oryginalnego scenariusza. Dlatego album ten mieści się chronologicznie między La Grande Menace i L'Ouragan de feu .
Następnie Jacques Martin powierzył dwóm różnym zespołom dwie serie albumów: niektóre nadal wpisują się w ramy otwarte przez La Grande Menace i zamknięte przez Fire Hurricane (a więc historie osadzone w latach pięćdziesiątych), a inne, które mają miejsce w epoce w które są narysowane.
Poniższa tabela pozwala prześledzić chronologiczną kolejność przygód Guya Lefranca. Wiersze od 1 do 12 przedstawiają perypetie dziennikarza-reportera do wczesnych lat sześćdziesiątych XX wieku, precyzyjne odniesienia historyczne użyte w scenariuszach, co pozwala na ich dokładne datowanie. Poniższe wersety sytuują albumy w następnych latach, aż do dziś, z tą wspólną dla wielu serii komiksów konwencją, że czas wydaje się nie zawładnąć Lefrancem.
Nie. | Tytuł | Numer tomu | Axel Borg | Jeanjean | Inspektor Renard | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | Wielkie zagrożenie | 1 | Teraźniejszość | Teraźniejszość | Teraźniejszość | Akcja rozgrywająca się wiosną 1952 roku. |
2 | Wieczny Szogun | 23 | Teraźniejszość | Akcja rozgrywająca się w 1952 roku, przed zakończeniem okupacji Japonii przez Amerykanów w rWrzesień 1952. | ||
3 | Dziecko Stalin | 24 | Akcja osadzona w 1953 r. Na początku zimnej wojny , roku śmierci Stalina . | |||
4 | Mistrz atomu | 17 | Teraźniejszość | Teraźniejszość | Teraźniejszość | Lipiec 1955 (Konferencja genewska od 18 do 23 lipca). |
5 | Londyn w niebezpieczeństwie | 19 | Teraźniejszość | Wstaw chronologicznie między The Master of the atom i The Fire Hurricane . | ||
6 | Misja Antarktyczna | 26 | Teraźniejszość | Teraźniejszość | Teraźniejszość | Część bezpośredniej kontynuacji gry London in Peril . Funkcjonuje mit UFO III e Rzeszy . |
7 | Czarne święta | 20 | Teraźniejszość | Grudzień 1955. | ||
8 | Dzieci bunkra | 22 | Teraźniejszość | Teraźniejszość | Lipiec 1956, Lefranc zostaje wezwany do Algierii podczas generalnej mobilizacji Francji do Algierii . | |
9 | Strategia chaosu | 27 | Pod koniec 1956 roku w Australii podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 1956 . | |||
10 | Kara | 21 | W dniu 30 th Oscarów z26 marca 1958. | |||
11 | Cuba Libre | 25 | Październik 1958podczas rewolucji kubańskiej . | |||
12 | Huragan ognia | 2 | Teraźniejszość | Teraźniejszość | Teraźniejszość | Akcja rozgrywająca się od końca 1959 roku do początku lat sześćdziesiątych XX wieku . |
13 | Tajemnica Borga | 3 | Teraźniejszość | Teraźniejszość | Teraźniejszość | Wczesne lata 60 . |
14 | Jaskinia Wilka | 4 | Teraźniejszość | Teraźniejszość | Jeanjean i komisarz Renard pojawiają się na ostatniej tablicy. | |
15 | Bramy piekła | 5 | Teraźniejszość | |||
16 | Operacja Thor | 6 | Teraźniejszość | Teraźniejszość | ||
17 | Oaza | 7 | Teraźniejszość | |||
18 | Absolutna broń | 8 | Teraźniejszość | Jeanjean jest wspomniany na początku, pierwszym albumie, na którym już się nie pojawia. | ||
19 | Krypta | 9 | Teraźniejszość | Teraźniejszość | Ostatnie pojawienie się komisarza Renarda, który tam zginął. | |
20 | Apokalipsa | 10 | Teraźniejszość | |||
21 | Cel | 11 | Teraźniejszość | |||
22 | Camarilla | 12 | Teraźniejszość | |||
23 | Lot ducha | 13 | Teraźniejszość | |||
24 | Kolumna | 14 | Teraźniejszość | |||
25 | El Paradisio | 15 | Teraźniejszość | |||
26 | Ultimatum | 16 | Teraźniejszość | |||
27 | Niebieska mumia | 18 | Teraźniejszość | Teraźniejszość |
Akcja La Grande Menace osadzona jest tradycyjnie w 1952 roku. W rezultacie akcja The Eternal Shogun nie może być wcześniejsza.
Jednak w albumie jest wyraźnie powiedziane, że szykuje się atak na Douglasa MacArthura , wówczas prawdziwego prokonsula Japonii . Jednak ten generał został zwolniony ze swojego dowództwa11 kwietnia 1951. To by cofnęło działanie Wielkiego Zagrożenia o dwa lata.
Dlatego jest to album Les Enfants du bunker, w którym znajduje sięLipiec 1956co jest sprzeczne, ponieważ dowiadujemy się tam, że Jean-Jean ma dwanaście lat, a zatem urodził się w 1944 r., co oznaczałoby, że ma sześć lat w La Grande Menace (zamiast ośmiu). Jak na ośmioletnie dziecko Jean-Jean jest już bardzo dojrzały, więc co z tego, że ma sześć lat!
Londyn w niebezpieczeństwie wskazuje w pierwszej winiecie: „Ledwo niebezpieczeństwo nuklearnego zniszczenia, które zawisło nad Paryżem” . Znajdujemy się zatem w zwykłej chronologii na początku lipca 1953 r., Ponieważ akcja rozpoczęła się w czasie Wimbledonu. Należy jednak pamiętać, że skoro rok nigdy nie jest wskazany, możemy być również w 1954 roku, ale nie później.
Rzeczywiście, mistrz atomu zaczyna się na końcu Lipiec 1955(aluzja do szczytu w Genewie ). Wiemy również z rewelacji dokonanych przez Axela Borga, że misja antarktyczna pojawiła się zarówno po Londynie w niebezpieczeństwie, jak i po Mistrzu Atomu . O ile pod koniec albumu jesteśmy pod koniec wiosny lub na początku lata, to umieściłoby tę przygodę wLipiec 1956, czyli w momencie, gdy ma się rozwinąć historia Dzieci bunkra .
Kolekcja kolekcjonerska w kioskachPlik 6 września 2018 rPierwszy numer La Collection Lefranc jest wydawany przez wydawnictwa Hachette we współpracy z wydaniami Casterman w kioskach. 29 albumów z przygodami Lefranca, a także 9 albumów raportów Lefranca jest zaplanowanych do sprzedaży, w sumie 38 numerów. Wydanie musi być kontynuowane z albumem co dwa tygodnie. Duży format (24 x 32 cm) z płóciennym grzbietem i fryzem kolekcjonerskim oznaczonym gorącym żelazkiem, książka zawiera, oprócz przygody bohatera, ekskluzywny 8-stronicowy zeszyt poświęcony tajemnicom serii, składający się z pięciu sekcje (1- Karta techniczna albumu, 2- Przygoda Guya Lefranca, 3- Lefranc za pudełkami, 4- Refleksja Lefranca z jego czasów, 5- Odszyfrowana plansza). Plik25 stycznia 2020 r ukazuje się ostatni numer zbioru.
Od 2006 roku Casterman zobowiązał się do wznowienia niektórych albumów z serii w faksymilach , w prezentacji niemal identycznej z ich oryginalnym wydaniem w Lombard , z pierwszą okładką.
Na całym świecie albumy Lefranca są tłumaczone na kilkanaście języków , w tym na holenderski , niemiecki , angielski , hiszpański , portugalski , duński , szwedzki , fiński , islandzki , grecki , indonezyjski .
Lefranc, w języku niderlandzkim
|
L. Frank, po niemiecku
Najnowsze publikacje z dziewiątego tomu niemieckiego nie są we francuskim porządku bibliograficznym.
|
Lefranc, w języku angielskim
|
Lefranc, po hiszpańsku
|
Frank, po szwedzku
Odcinki w Szwecji nie są publikowane w porządku chronologicznym i nigdy nie odniosły sukcesu.
|