Wyspa Sein

Sein
Enez Wyspa Słońca  (br)
Wyspa Sein widziana z latarni morskiej.
Wyspa Sein widziana z latarni morskiej.
Geografia
Kraj Francja
Lokalizacja Morze Celtyckie ( Ocean Atlantycki )
Informacje kontaktowe 48 ° 02 ′ N, 4 ° 51 ′ W
Powierzchnia 0,58  km 2
Punkt kulminacyjny Kador (15  m )
Geologia Wyspa kontynentalna
Administracja
Region Region Bretania
Departament Finistere
Wspólny Ile-de-Sein
Demografia
Populacja 242  mieszk.  (2018)
Gęstość 417,24 mieszk./km 2
Miły Senan
Inne informacje
Odkrycie Pre-historia
Strefa czasowa UTC + 01: 00
Geolokalizacja na mapie: Bretania
(Zobacz sytuację na mapie: Bretania) Wyspa Sein Wyspa Sein
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Wyspa Sein Wyspa Sein
Geolokalizacja na mapie: Finistère
(Zobacz lokalizację na mapie: Finistère) Wyspa Sein Wyspa Sein
Wyspa we Francji

Wyspy Sein , w Breton Enez-Sun , to francuska wyspa , która dała swoją nazwę miejscowości z Île-de-Sein .

Geografia

Sytuacja

Ile de Sein to wyspa w Bretanii położona na południowym wschodzie Morza Celtyckiego , 7,20 km na zachód od Pointe du Raz, od której oddziela ją Raz de Sein .

Rozciągając się na wschód od Chaussée de Sein, którego jest najwyższym punktem, ledwo wynurza się z poziomu morza i dlatego często cierpi z powodu zanurzenia w morzu . Habitat jest więc ciasny i zgrupowany wokół portu, aby stawić czoła żywiołom: wąskie uliczki przeplatają się, tak że wiatry i bryzgi giną.

Opis

Rozciąga się przez około dwa kilometry i wieje jak odwrócone S, którego szerokość waha się od 30 do 500 metrów. Otaczają go liczne rafy i skały oraz wysepka Kélaourou , położona na południowo-wschodnim przedłużeniu wyspy.

Pogoda

Statystyki i zapisy z lat 1981-2010 Stacja SEIN (29) Wysokość: 7m 48 ° 02 ′ 30 ″ N, 4 ° 52 ′ 00 ″ W
Miesiąc Sty. luty Marsz kwiecień może czerwiec Lip. sierpień wrz. Październik Listopad grudzień rok
Średnia minimalna temperatura ( °C ) 6,9 6,4 7,4 8.4 10,7 12,8 14,2 14,5 13,6 12.2 9,8 7,7 10,4
Średnia temperatura (°C) 8,7 8.4 9,7 11.1 13,6 15,9 17,6 17,8 16,5 14,2 11,6 9,6 12,9
Średnia maksymalna temperatura (° C) 10,6 10,4 12 13,8 16,5 19,1 21,1 21 19,4 16,3 13,4 11,4 15,4
Zapis zimna (° C)
data zapisu 		−6,5
1987-13 		−2,5
1986-22 		0
01.2005 		1.8
01.2013 		4
07.1997 		6.2
1991-08 		9,5
27.2003 		8.2
31.2004 		7.4
2005-17 		4,6
1997/30 		0,4
1989/26 		-1,2
1996-29 		−6,5
1987
Ciepło zapisu (° C)
data zapisu 		16,8
18.2002 		16
18.2007 		20,8
27.2012 		26,5
15.2015 		28
25.2012 		28
29.1995 		32,3
1983-11 		31,5
04.2003 		27,8
1991-06 		22.8
01.2011 		18,5
1983-07 		16.8
19.2015 		32,3
1983
Opady ( mm ) 96,7 77,9 63,3 59,6 55,5 36 45,1 43,7 59,7 85 93,1 99,4 815
w tym liczba dni z opadem ≥ 1 mm 15 12,7 12,1 11.1 9,3 7,1 6,9 8,2 8,5 12,9 14,6 15,2 133,5
w tym liczba dni z opadami ≥ 5 mm 6,9 5,5 4.4 4.4 3,9 2,3 2,7 2,6 4.1 5,7 6,8 7,3 56,5
w tym liczba dni z opadem ≥ 10 mm 3.4 2,4 1,7 1,6 1,7 0,7 1,1 1.2 2 2,8 2,9 3,3 24,8
Źródło: [MétéoFrance] „  Arkusz 29083001  ” na donneespubliques.meteofrance.fr , wydanie: 07/06/2021 w stanie bazy danych

Transport

Penn ar łóżko żeglugowe zapewnia stałe łącze z lądu na wyspę Sein. Przeprawa trwa 50 minut. W sezonie letnim i feriach szkolnych codziennie oprócz środy ma miejsce tylko jedna rotacja. W czasie wakacji szkolnych łódź kursuje wtedy w tych samych godzinach, co w inne dni. Odejście Audierne Sainte Evette na 9  pm  30 i powrócić Sein do 16  godz . Jeśli począwszy Douarnenez  : Departure estakada Rosmeur do 10  pm i Sein z powrotem na 15  h  30 .

Compagnie morski Finist'mer zapewnia letni link odlatujący z Audierne . Czas trwania przeprawy: 50 minut.

Wyspa Sein to wyspa bez samochodów.

Historia

Rozbitek

Wraki statków w okolicach wyspy Sein były bardzo liczne: oto lista kilku, bardzo niepełna:

Wyspiarze w latach 1617-1763 uratowali przed pewną stratą okręt liniowy, fregatę, dwie korwety, lugier , trzy łodzie handlowe, w których znajdował się transport sprowadzający z kolonii pięćset żołnierzy francuskich; pięć całych załóg okrętów wojennych i statków handlowych, a16 grudnia 1796, siedemset ludzi z 1500 załogi Le Peletier , dawniej Seductive , dużego okrętu wojennego, który rozbił się na wysepce Tévennec 5,5  km na północny wschód od Ile de Sein.

18 września 1835, czterech wyspiarzy, w tym proboszczowi wyspy, udało się uratować, tworząc ludzki łańcuch, związany ze sobą, ośmiu rozbitków z Bellissima , angielskiego brygu , przybyło, aby rozbić się na skałach wyspy.

22 maja 1908to zatonięcie duńskiego parowca Oscarshal , który płynął z Dunkierki do Nantes na Chaussée de Sein  :

„Statek, z widocznymi tylko masztami i kominem, spoczywa na Namonic Rock, około dwóch mil w obrębie latarni morskiej Ar-Men , na grobli. (...) W czasie odpływu most parowca zostaje odsłonięty. Przód statku jest rozbity. Kapitan, pan Nils Ourum, przeprowadzający wywiad, zapewnił nas, że był napalony przez cztery dni, zawsze chodził we mgle iz bardzo małą prędkością. Od Dunkierki do Raz de Sein nigdy nie widział lądu i widział tylko zwykły pożar ze statku w pobliżu Dover . W noc katastrofy nawet nie widział ognia Ar Mena ani nie słyszał jego syreny. Mieszkańcy wyspy Sein usłyszeli wieczór zatonięcia, gwizdek i róg Oscarshal , od jedenastej wieczorem do pierwszej w nocy. Statek prawie przekroczył Chaussée de Sein (nie zdając sobie z tego sprawy), kiedy doszło do wypadku. Dwieście jardów dalej był bezpieczny. "

24 listopada 1910, hiszpański parowiec Arratia , z Bilbao, osiadł na mieliźnie, zagubił się we mgle w pobliżu wyspy Sein i zniknął kilka dni później.

20 maja 1922jest to zatonięcie angielskiego liniowca Egypt , należącego do Peninsular Oriental Company , który płynął z Londynu do Bombaju po zderzeniu z parowcem Seine w Raz de Sein na 110  m głębokości , 28 mil na północ od Ar Latarnia morska mężczyzn (98 martwych). Egipt niosąc między innymi złota i gotówki o wartości ponad 1 mln funtów . Wrak został zauważony w 1926 roku, a duże ilości złota odzyskano w 1930 roku.

„Pasażerowie mieli już usiąść do jedzenia, gdy nastąpił straszny wstrząs. Do statku podszedł właśnie lewą burtą, między dwoma kominami, francuski frachtowiec Seine , który płynął do Le Havre. To była natychmiast straszna panika. Ci z pasażerów, którzy nie odnieśli obrażeń w szoku, w panice wyszli z powrotem na pokład. Kapitan i oficerowie robili wszystko, aby zapewnić im ratunek. Ale załoga, w większości złożona z Hindusów, zajęła łodzie, walcząc z bronią w ręku, kobiety i dzieci, by zająć swoje miejsca pierwsi. Choć wypatroszony, Egipt kontynuował marsz we mgle i oddalał się coraz dalej od Sekwany, której czółna, które natychmiast wypłynęły w morze, na próżno próbowały zebrać rozbitków. Ta długa agonia liniowca trwała prawie dwadzieścia minut; a panika była prawie ogólna. Pasażerowie rzucili się do wody, inni weszli na już przeładowane łodzie, wywracając kilka z nich. Dzięki dźwiękom syreny rozbitego statku Sekwana znalazła go we mgle, gdy właśnie tonął. W dziesięciu rejsach dwie łodzie były w stanie uratować 29 pasażerów i 218 członków załogi. Przywieźli także czterech zabitych i trzech rannych. (...) Sekwana dotarła następnie do Brześcia z 247 ocalałymi. "

„Zaraz po zderzeniu załoga hinduska, trymery, kierowcy i marynarze zajęli łodzie i odepchnęli pasażerów. Nastąpiła chwila paniki, ale oficerowie załogi siłą przywrócili porządek. Na morze wypłynęły tylko cztery łodzie wiosłowe, miały miejsce łamiące serce sceny: zatonęła kobieta z dwójką dzieci, nie chcąc się z nimi rozstać. Mężczyźni zdecydowanie ustąpili miejsca w łodziach lub pasie ratunkowym. Drukarz okrętowy, pan Lenner, wyposażony w pas ratunkowy, miał właśnie rzucić się w morze, gdy widząc zrozpaczoną kobietę na pokładzie i wzywającą pomocy, założył na nią pas i po tym heroicznym geście , zniknął w falach. W tym momencie swojej historii panna Byne wybucha płaczem i przeprasza, że ​​nie może kontynuować. Rozerwanie kadłuba w wyniku uderzenia spowodowało wybuch kotłów. Kilka osób zostało spalonych. Statek zatonął od rufy. Egipt 160 metrów, szerokości 20 metrów, zważono prawie 8000 ton, zakorkowaniu 25 ft załadowany. (...) Pogrzeb ofiar odbył się na cmentarzu Kerfautras [w Brześciu]”

Boehlen była NRD tankowiec , który zatonął podczas sztormu off wyspy Sein na15 października 1976. Plamy ropy dotarły do ​​wybrzeża Bretanii. Statek został zwodowany w Leningradzie w 1961 roku i pływał pod banderą NRD  ; miał dla siostrzanych statków Port Briac i Port Maria . 14 października 1976jechał z Wenezueli do Rostocku z ładunkiem ropy naftowej , gdy burza zmusiła załogę do ewakuacji. Łodzie ratunkowe pękły wzdłuż kadłuba, 25 z 32 członków załogi na pokładzie zginęło, a statek zatonął następnego dnia w pobliżu wybrzeża Bretanii. Gdy zanieczyszczenia zaczęły docierać do wybrzeża, podjęto decyzję o zakopaniu kadłuba i wypompowaniu oleju ze zbiorników, dzięki statkowi Pétrel  ; żołnierz ginie podczas burzy

XIX th  wieku

Około 1880 roku na wyspie szalała epidemia cholery . Malarz Émile Renouf namalował podczas wizyty na wyspie w tym czasie swój obraz Wdowa z wyspy Sein . Podczas gdy tradycyjne nakrycia głowy były białe przed tą epidemią, nakrycie głowy żałobne staje się wtedy obecnym nakryciem głowy; ten jest czarny, a skrzydła są uniesione na czubku głowy. Następnie widzimy senankę w żałobie, jak nosi nakrycie głowy: skrzydła są złożone do środka.

Napis w języku bretońskim znajdujący się w kościele wskazuje, że podczas jego budowy w latach 1898-1901 „mężczyźni wydobywali kamień z plaży, a kobiety nosiły go na głowach aż tutaj”.

XX th  wieku

Druga wojna Światowa

Od miesiąca czerwiec 1940, z 400 ludzi, którzy dołączyli do generała de Gaulle po jego wezwaniu , 130 pochodziło z Ile de Sein, czyli prawie wszystkich pełnosprawnych mężczyzn na wyspie, kiedy generał de Gaulle dokonał przeglądu swoich pierwszych marynarzy w Londynie, po czym woła: „Wyspa Sein jest więc ćwiartką Francji!” „Biorąc pod uwagę dużą część reprezentowanej przez nich siły roboczej. Z powodu tego zobowiązania wyspa została uznana za Towarzysza Wyzwolenia w 1946 roku. Jest to jedyna gmina we Francji, w której podczas II wojny światowej zginęło więcej wojskowych (27 zabitych) niż podczas pierwszej (21 zabitych).

Medal Francuskiego Oporu został przyznany Île de Sein on 27 sierpnia 1946 r.

W Tri Yanns śpiewał Sein 1940 , na cześć ludzi na wyspie, którzy wyjechali do Angliiczerwiec 1940.

Wyspa Sein jest w czasie II wojny światowej najbardziej odznaczoną gminą francuską, która otrzymała Krzyż Wyzwolenia , Krzyż Wojenny 1939-1945 oraz Medal Oporu .

Wyróżnienia i nagrody
Faborek Dekoracja
Towarzysz Wyzwolenia (dekretem z1 st styczeń 1946)

Toponimia

Stare certyfikaty.

  • Sena w I st i II -go  stulecia;
  • Sina w IV TH i V XX  wieku;
  • Wyspowy Seidhun XI TH i XII TH  wieku;
  • Ille de Sayn w 1303 roku;
  • Sayn w 1375;
  • Insula Sizunt XIV th i XV th  stulecia
  • Insula Sizun w 1516 r.;
  • wyspa Sayn w 1521 r.;
  • Zdrowy w 1636 r.;
  • Sain , Cap de Siun i Cap de Sizun w 1636 r.;
  • Zdrowy w 1719 r.;
  • Wyspa Świętych w 1779 roku.

Omówiono etymologię toponimicznego Sein ( grammatici certant ). To może być teoforyczne imię bóstwa. Mogło wywodzić się z galijskiego sen (stary), z powieści sena (sinuous).

Lucien Boulain skłania się bardziej ku skróceniu słowa „Sizun”, od nazwy położonego naprzeciwko przylądka Sizun . Na przykład monografia ks. Guillaume'a Le Roux poświęcona kaznodziei Julienowi Maunoirowi, wydana w 1848 r., wciąż mówi o „wyspie Sizun”. Joseph Loth wyjaśnia nazwę Cape Sizun przez bretoński seiz hun „siedmiu snów”, to popularna etymologia siedmiu świętych kapłanek, które miały moc powodowania deszczu, burzy i dobrej pogody. Ta hipoteza Sizun jest jednak obalona przez starsze nazwy wyspy, Sena , Sina .

Specyfika lokalna

Wszyscy żeglarze znają na wyspie powiedzenie: „  Kto widzi Sein, widzi swój koniec  ” . Została ona stworzona, aby ostrzec żeglarzy o istnieniu niebezpiecznych raf wokół wyspy Breton i że utworzenie morskiej służby ratowniczej zdaje się potwierdzać.

Silna tradycja śpiewu została utrzymana na wyspie, gdzie zarówno młodzi, jak i starsi spotykają się, aby wspólnie śpiewać pieśni żeglarskie i lokalne (patrz część w pieśni ).

Śpiew to ceniony w kulturze Senane sposób socjalizacji i socjalizacji, czego dowodem jest zorganizowanie w 2013 i 2015 roku imprezy La Nuit de l',le, białej nocy z udziałem 110 muzyków i śpiewaków. Świadczy o tym również udział w Musical Jousts of Molène czy powstanie stowarzyszenia Inizi, które organizuje koncerty i pokazy na Wyspach Ponanta.

Ratunek na morzu

Ratownictwa morskiego w tych niebezpiecznych wodach zapewniona jest od 2017 roku przez łódce za każdym razem łódź ratunkowa , Yves i Francois Olivaux (SNS 001) . Sein był pierwszą stacją na francuskim wybrzeżu, która otrzymała przykład tej nowej generacji kajaka.

Poprzednia łódź, Ville de Paris , oddana do użytku w 1980 roku, została zbudowana dzięki funduszom ratusza stolicy; Jacques Chirac, ówczesny burmistrz Paryża, przybył osobiście do Sein, aby wziąć udział w chrzcie statku.

Właścicielem łodzi ratunkowej Ile de Sein jest François Spinec, również ostatni rybak na wyspie.

Gospodarka

Zwolnienie z podatku od nieruchomości

Ze względów historycznych mieszkańcy Île-de-Sein i Île-Molène są zwolnieni z podatku mieszkaniowego i podatku od nieruchomości.

Brzoskwinia

Na początku XX th  żaglowce wieku pozwolono wsiąść wiele obszarów rybołówstwa morskiego i osiągnąć na tyle daleko, aby Maroku, Hiszpanii i Anglii. Od 1918 roku wielkość żaglówek została zmniejszona, a załogi pozostawały w pobliżu Sein głównie po to, by łowić homary, homary, kraby, turboty, płaszczki i kongery. Szkoła rybacka L'Abri du marin przyczynia się do szkolenia młodych ludzi, którzy dzięki doświadczeniu starszych zdobywają dobrą znajomość Chaussée de Sein. Od 1930 motoryzacja łodzi umożliwiła pokonanie warunków wiatrowych i częściowo prądów. Ułatwia branie pułapek, ale rozwija się przede wszystkim wędkarstwo sznurowe.

Po II wojnie światowej w ciągu 5 lat działalność zmniejsza się o 40%. Wznosi się od 112 do 70 łodzi i 325 żeglarzy do 210. sezonowej rybacki został oznaczony pod koniec XIX th  century przybycie od kwietnia do października, od rybaków Loguivy-de-la-Mer , którzy przyjechali z rodzinami kilku miesięcy rok. Zakwaterowano je w oficynach domów, w szczególności na nabrzeżu północnym zwanym „Quai des Paimpolais”. Senanie łowią również przegrzebki w Loguivy. Dzięki małżeństwom po obu stronach występują bardziej stabilne osady. W zależności od ewolucji złóż muszli i cen, wyspiarze przenieśli się do portu w Brześciu w latach 50., a następnie do zatoki Saint-Brieuc, a nawet do zatoki Sekwany. Ze względu na spadającą rentowność, emerytowani żaglowcy masowo się poddają. Nadmierna eksploatacja zasobu i wzrost opłat uniemożliwiają monitorowanie stanu uzbrojenia portów takich jak Audierne i Douarnenez. Młodzi ludzie są bardziej zainteresowani marynarką handlową i kontynentem, aby zapewnić im poziom życia. W 1999 r. w Sein znajdowało się tylko 17 rybaków, a w 2013 r. – 2. Oficjalne statystyki są trudne do interpretacji, ponieważ podają tylko tonaż skorupiaków dostarczonych do Sein, czasami przez żeglarzy z innych sąsiednich portów. Ryby sprzedawane są głównie w Audierne i Douarnenez W obliczu załamania się zasobów homarca rybacy podjęli działania w celu zwiększenia wielkości połowów i sezonowego zamknięcia łowiska. W 2007 r. założyli kanton homarów na Chaussée de Sein i poprosili Morski Park Przyrody Iroise we współpracy z Ifremer i Departamentalnym Komitetem ds. Rybołówstwa o ustanowienie monitoringu, który pokazuje wstępne wyniki. w szczególności dla liniowców z portów przylądka Sizun i które często występują w falach pływowych, w szczególności do połowów okoni, co jest bardzo techniczne. Id-Îles monografia Ile de Sein

Lokalna kultura i dziedzictwo

Dziedzictwo naturalne

Flora i fauna

Na wyspie znajdują się żwirowe plaże, na których gniazdują ptaki przybrzeżne , w tym sieweczka wielka, ostrygojad i rybitwa białoczelna, które są obecnie zagrożone wyginięciem. W Sein można zaobserwować inne, bardziej pospolite gatunki ptaków morskich, takie jak kormoran wielki, rybitwa czy głuptak.

Na wyspie występuje tylko jeden gatunek myszy: Crocidure z wyspy Sein (crocidura suaveolens enez-sizunensis). Ponadto rozmnażały się tam króliki i szczury norweskie, które stanowią problem: nory przyspieszają erozję i utrudniają hodowlę, a szczury niszczą sieć elektryczną i rury.

Firmy łowieckie są co roku wzywane do spowolnienia reprodukcji królików, aw 2018 r. podjęto kampanię kontroli szczurów w celu uregulowania populacji gryzoni.

Gatunki morskie najczęściej obserwowane na wyspie to foka szara, delfin butlonosy, konger, homar i makrela.

Wyspa Sein w sztuce

W literaturze
  • Gilbert Dupé , Nocna łódź: Bag-Noz , Paryż, Okrągły stół ,1952, 255  pkt. - Powieść.
  • Hippolyte Violeau  : Amice du Guermeur , 1853
  • Henri Queffélec i jego powieść: Rektor Île de Sein
  • Henri Queffélec i jego powieść o budowie latarni morskiej Ar Men: Na morzu rozpala się ogień
  • Święty Marcoux i jego powieść: Zamek z alg.
  • Marie Chartres , Kamień w kieszeni ed: szkoła rekreacyjna, il. Jean-Luc Englebert
  • Hadrien Klent , La Grande Panne , Éditions_Le_Tripode,2016.
  • Françoise Kerymer „Trzy błyski co dwadzieścia sekund” Edycje 2015 Lattès
  • Yves Chol, Huis-Clos na wyspie Sein , Editions du Menhir, 2021
Na obrazie

Na wyspę przybyło wielu artystów, „przyciągniętych surowym pięknem tego miejsca”. Pomiędzy nimi,

W kinie

Kilka filmów zostało nakręconych w całości lub w części na Ile de Sein:

W telewizji W muzyce
  • Jean-Paul Penin  : „Wyspa”, Opera. Libretto Françoise Kerymer (2021)
W piosence

Lokalny język

Breton z Ile de Sein przedstawia pewne osobliwości w porównaniu do Bretona z pobliskiego Przylądka Sizun . Jedną z jego najbardziej niezwykłych oryginalności jest zniknięcie dźwięku „z” wewnątrz słów, zastąpionego przez „d”. Słowo brezhoneg („język bretoński”) wymawia się zatem jako „bredonèk”.

Lokalne legendy

Od Marie Morgane (syreny Breton) żył w wodach wyspy Sein.

Uwagi i referencje

  1. Strona internetowa ratusza Ile-de-Sein 7sur7 ( 12.01.2018 )
  2. "  Ile de Sein -" Fragment lądu na oceanie "  "
  3. mogę poradzić sobie z niemal wszystkiego , Le Tigre (magazyn) , n o  19, lipiec-sierpień 2012 roku.
  4. [PDF] www.photosdefrance.com, „  Historia Île de Sein (model tymczasowy z 13 stycznia 2010 r. – 317 stron)  ” (dostęp 16 lipca 2010 r. )
  5. La DEPECHE Brest et de l'Ouest prasa z dnia 24 maja, 1908, cytowany przez "Navigazette" N O  997 z 4 czerwca 1908, dostępne https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k55245689. image.r = Molene.f3.langFR
  6. Dz La Lanterne n o  11271 z dnia 27 listopada 1910 roku, dostępnym na https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k75081399/f3.image.r=Molene.langFR
  7. „Revue de droit marine”, lipiec 1933, dostępne pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k62116418/f221.image.r=Ouessant.langFR
  8. prasa Figaro N O  142 z dnia 22 maja 1922 roku, przeszukiwać https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k293222f/f1.image.r=Ouessant.langFR
  9. Journal Ouest-Éclair n O  7506 z 23 maja 1922, dostępny na https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k583783t/f3.image.r=Ouessant.langFR
  10. Marie Darrieussecq i Yann Guesdon ( przetłumaczone  z angielskiego), Bretonnes , Arles, Actes Sud ,czerwiec 2015, 256  s. ( ISBN  978-2-330-05044-3 ) , dopisek, nasadki n O  29
  11. "  wyjazd-żeglarzy-z-piersi-do-Anglii  "
  12. Jean-Yves Paumier, Brittany For Dummies , Po pierwsze,2011, s.  221
  13. Wiadomości francuskie , "  Hołd generała de Gaulle'a dla Île de Sein  " , fragment ( 1  min  47  s ) z francuskich wiadomości o5 września 1946 rZ oświetleniem François Lambert i transkryptu, Zachód przechowywane na ina.fr , Narodowy Instytut Audiowizualny (obejrzano 1 st lipca 2016 ) .
  14. „  Siedziba ratusza Ile de Sein  ” , na www.mairie-iledesein.com
  15. „Île de Sein” , na stronie Zakonu Wyzwolenia .
  16. „  Wyniki dotyczące „piersi”  ” , na podstawie KerOfis , Public Office of the Breton (dostęp 2 listopada 2017 r . ) .
  17. Hervé Abalain , bretońskie nazwy miejscowości , edycje Jean-Paul Gisserot ,2000, s.  20.
  18. Roger Brunet , Skarb ziemi. Nazwy miejscowości we Francji , wydania CNRS ,2016, s.  87.
  19. Lucien Boulain, Raz de Sein: różne legendy o mieście Is (francuskim i bretońskim), studia nad postępującym osiadaniem wybrzeża, monografia wyspy Sein (raport z podróży) , A. de Kerangal, Quimper, 1893, dostępne pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k5529105z/f24.image.r=Perguet.langFR
  20. RPG Guillaume Le Roux, „Zbiór cnót i cudów RP Juliena Maunoira”, L. Prud'homme, Saint-Brieuc, 1848, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k5624088k/f61 .image.r = Piersi.langFR
  21. Joseph Loth , emigracja bretońska w Armoryce: od V do VII wieku naszej ery , Slatkine ,1980, s.  55.
  22. "  Noc wyspy, Festiwal/festiwal w Île-de-Sein w dniu 07.08.2017 | Le Télégramme  ” , na Le Telegramme , 2017-07-08cest13: 35: 52 + 02: 00 (dostęp 20 listopada 2020 r. )
  23. "  Potyczki muzyczne. Fanfary i chóry  ” , na łamach Le Telegramme ,12 czerwca 2015(dostęp 20 listopada 2020 r. )
  24. "  Inizi. Przynieś kulturę wyspom  ” , w Le Telegramme ,17 lutego 2017(dostęp 20 listopada 2020 r. )
  25. http://www.mairie-iledesein.com/snsm.htm Miejsce ratusza L' Lle de Sein
  26. Gminy francuskie bez katastru
  27. Decyzja ministerialna z dnia 10 listopada 1914 r. potwierdzająca starą sytuację faktyczną i motywowana od początku zarówno wyjątkowo trudnymi warunkami życia na obu wyspach, jak i usługami świadczonymi w żegludze w szczególnie niebezpiecznym obszarze, zgodnie z Dyskusja: Île-Molène # Lokalne podatki
  28. Oficjalny Biuletyn Finansów Publicznych-Podatki , impots.gouv.fr, konsultacja 12 września 2015 r.
  29. [1]
  30. Louis Richard, „  Populacja i gospodarka le de Sein  ”, Annales de Bretagne et des pays de l'Ouest ,1953, s.  60-1 s.159-170
  31. L. Portais, S. Duigou i JM Le Boulanger, w krainie Pointe du Raz i Ile de Sein , Editions Palantines,16 lutego 2010
  32. „  Cantonnement de lobsters – Lepsze zarządzanie zasobami – Zrównoważone rybołówstwo – Rybołówstwo / Gospodarka – Morski park przyrodniczy – Iroise  ” , na stronie www.parc-marin-iroise.fr
  33. "  Delikatne ptaki na wyspie Sein  " , na Parc Marin d'Iroise ,4 czerwca 2013 r.(dostęp 8 lutego 2019 )
  34. „  Króliki, aktorzy erozji na wyspie  ”, Le Télégramme ,22 grudnia 2011( przeczytaj online )
  35. „  Po procedurze eksterminacji szczurów, wyniki  ”, Ouest-Francja ,26 października 2018( przeczytaj online )
  36. „  Île-de-Sein: sekretny raj fok szarych  ”, Zachód-Francja ,28 kwietnia 2017( przeczytaj online )
  37. "  Delfiny butlonose. Proszę nie przeszkadzać na Morzu Iroise  ”, Le Télégramme ,12 sierpnia 2018 r.( przeczytaj online )
  38. Prezentacja książki na stronie Tripode .
  39. René Pichavant, Sein, wyspa kormoranów błękitnych , Douarnenez, edycje Morgane, 1991
  40. Maison Marie Henry , „  Emile Renouf:” wdowa po Sein” – oficjalna strona Stowarzyszenia Przyjaciół Maison Marie Henry  ”
  41. „  Indeks  ” , na stronach pagesperso-orange.fr

Zobacz również

Powiązane artykuły