Czerwony Kapturek | ||||||||
![]() Czerwony Kapturek. Ilustracja Jessie Willcox Smith , 1911. | ||||||||
Autor |
Bracia Charles Perrault Grimm |
|||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | |||||||
Dobry | Opowieść w prozie | |||||||
Redaktor | Claude Barbin | |||||||
Miejsce publikacji | Paryż | |||||||
Data wydania | 1697 | |||||||
Chronologia | ||||||||
| ||||||||
Czerwony Kapturek jest ustna tradycja tale ofpochodzenia francuskiego. Jest to typowa opowieść 333 według klasyfikacji Aarne-Thompsona .
Najbardziej znany jest z dwóch wersji zebranych, przepisanych i zinterpretowanych przez moralistów Charlesa Perraulta we Francji i braci Grimm w Niemczech . Od połowy XX th wieku, że przeszedł wiele zakłóceń działających na powrót do tradycji ustnej i popularnego opowiadania.
Czerwony Kapturek to opowieść wywodząca się z popularnej tradycji francuskiej, która na przestrzeni dziejów znała wiele wersji i według krajów, w których została powtórzona. Istnieje sto odmian tej opowieści.
Francuscy chłopi opowiedział historię z XIV -tego wieku. Jedna z ustnych wersji tej opowieści jest najbardziej krwawa: wilk, który przybył do babci, pożera ją, trzymając ją na uboczu, i zajmuje jej miejsce. Mały chłopiec przybywa i niczego nie podejrzewając, słucha fałszywej babci, która każe mu zjeść trochę mięsa i wypić trochę wina, a właściwie z ciała i krwi babci (mały chłopiec zastanawiałby się nawet nad zębami obecnymi w ciele , pytanie, na które wilk odpowiedziałby, że to fasola).
Wersja opowieści o Czerwonym Kapturku jest wyryte w pałacu-Jacques Serce z Bourges (we Francji), Pałac XV th wieku, co dodatkowo świadczy o starożytności tej popularnej baśni.
Znaleźć ślady historii Czerwonego Kapturka w tradycji ustnej wielu krajów europejskich, w różnych wersjach poprzedzających XVII -tego wieku. W swoich europejskich wersjach opowieść najczęściej przeciwstawia, w bardzo średniowiecznej konwencji, bezpieczne uniwersum wioski niebezpieczeństwu lasu, nawet jeśli żadna pisemna wersja nie pochodzi z tego okresu. W rzeczywistości napisane wersja z najstarszych sięga poematu „De puella lupellis servata” w zbiorach Fecunda ratis , napisany w X th century przez nauczyciela Egbert Liege .
Brytyjski antropolog Jamie Tehrani z University of Durham przeprowadził zatem matematyczne badanie 58 odmian opowieści, koncentrując się na 72 zmiennych (liczba i płeć bohaterów, rodzaj zwierzęcia, koniec, użyte sztuczki itp.). .): to badanie przedstawia jednak wiele problemów. W niektórych starszych wersjach Czerwony Kapturek jest młodym mężczyzną przebranym za dziewczynę i wysłanym przez Matkę Wielką do wrogiego lasu otaczającego wioskę, aby zabić wilka. Opowieść dotyczy przede wszystkim przebierania się i ukrywania. Kolor Kaptura używany do przebierania się jest symbolicznym nawiązaniem do zamordowania Wilka. W wersji włoskiej zatytułowanej La Finta Nonna . ( Fałszywa Babcia ), mała dziewczynka zdobywa Wilka własną przebiegłością, bez pomocy starszego mężczyzny lub kobiety. Również w tej wersji opowieść kładzie nacisk na skrytość i przebiegłość.
Opowieść o Czerwonym Kapturku stała się jedną z najpopularniejszych w Europie i na świecie dzięki wielkiej wszechstronności trójkątnej sytuacji pomiędzy Czerwonym Kapturkiem, wilkiem i Matką-Wielką. Pozwoliło to gawędziarzom oferować różne warianty w zależności od odbiorców i zamierzonego celu.
Postać łowcy (lub drwala, w zależności od wersji), nieistniejąca na początku, pojawi się tylko w jednej z późniejszych wersji opowieści, postaci braci Grimm , degradujących Czerwonego Kapturka, niezależnie od tego, czy jest mężczyzna lub kobieta w bardziej pasywnej roli.
Istnieje chińska wersja tej opowieści: w tej jest babcia, która idzie do swoich trzech córeczek. Spotyka wilka, który po przesłuchaniu ją zabija i przybiera jej wygląd, aby oszukać i zjeść trzy dziewczyny. Ci ostatni jednak rozumieją oszustwo i zabijają wilka podstępem. Możemy też przytoczyć wersje koreańskie, gdzie agresorem jest tygrys, ofiara, matka i dzieci, przynajmniej chłopiec i dziewczynka.
Najstarsza transkrypcji i mrożone wersja jest taka, że Charles Perrault, opublikowanym w Bajki Babci Gąski, z moralnością w11 stycznia 1697 r. Ta wersja jest bardziej nieszczęśliwa i bardziej moralizująca niż kolejne. Bohaterką jest grzeczna młoda dziewczyna, najładniejsza w wiosce, która biegnie ku swojej zagładzie, dając spotkanemu w lesie wilkowi niezbędne wskazówki, by odnaleźć dom swojej babci. Wilk zjada staruszkę, ukrywając się przed drwalami pracującymi w pobliskim lesie. Następnie zastawia pułapkę na Czerwonego Kapturka i w końcu ją zjada. Historia kończy się w ten sposób zwycięstwem wilka . Dla bohaterki nie ma szczęśliwego zakończenia, morał Perraulta jest bezapelacyjny.
W XIX th wieku, dwie różne wersje były zgłaszane przez Jacob i Wilhelm Grimm , pierwszy Jeanette Hassenpflug ( 1791 - 1860 ), a drugi przez Marie Hassenpflug ( 1788 - 1856 ). Dwaj bracia uczynili pierwszą wersję główną historią, a drugą kontynuacją. Historia Rotkäppchen ( Czerwony kaptur ) pojawiła się w pierwszym wydaniu ich kolekcji Kinder- und Hausmärchen ( Opowieści o dzieciństwie i domu , 1812 ). W tej wersji dziewczynkę i jej babcię ratuje myśliwy, który podążał tropem Wilka . Sequel przedstawia dziewczynę i jej babcię łapanie i zabijanie innego wilka, przewidując jego działania w oparciu o doświadczenia zdobyte w pierwszej historii. Do braci Grimm zmienił historię w późniejszych wydaniach, aż dotarli do najbardziej znaną wersję w 1857 edycji . Ta rozwodniona wersja, powszechnie stosowana, opowiada historię małej dziewczynki, która przemierza las, aby przynieść babci kawałek naleśnika i masła. Po drodze mała dziewczynka spotyka wilka, który ostatecznie łapie ją w pułapkę i pożera ją i jej babcię. Mimo to myśliwy przychodzi ich uratować, otwierając wilkowi brzuch . Czerwony Kapturek i jego babcia wychodzą cały i zdrowy.
Chaperon noszony przez Le Petit Chaperon rouge był w czasach Charlesa Perraulta popularną i mieszczańską fryzurą kobiecą, ale już niemodną. Rzeczą naturalną jest: kostium synów bogatych klas XVII E wieku charakteryzuje się archaizm i jego pożyczek z popularnych trybach. Ten mały czerwony kapturek byłby zatem znakiem pragnienia mieszkańców wioski, by wyróżnić się społecznie, znakiem uczucia matki i babci do ich uroczej córeczki. Niektórzy badacze (m.in. Pierre Saintyves ) dostrzegli w Czerwonym Kapturku koronę z kwiatów, która uczyniłaby bohaterkę królową maja , postacią popularnego folkloru . Tej interpretacji sprzeciwiają się komparatyści, którzy zwracają uwagę, że nie wszystkie wersje opowieści kładą nacisk na tę cechę, która wydaje się być podkreślona (nawet wymyślona) przez Perraulta i braci Grimm.
Warto również wiedzieć, że bracia Grimm nagrywali głównie opowieści w Hesji, gdzie tradycyjny strój noszony przez kobiety obejmuje małe aksamitne nakrycie głowy, które zmieniało kolor w zależności od wieku i stanu jego właścicielki: czerwony dla dzieci i młodych dziewcząt , zielony dla zamężnych kobiet i czarny dla wdów. Nic więc dziwnego, że babcia stylizowała wnuczkę w ten sposób .
Opowieść w wersji moralistów, jest kodowany, według wielu autorów, w tym psychoanalityk Bruno Bettelheim i socjologa Jack Zipes .
Interpretacja psychoanalitycznaO Czerwonym Kapturku i używając słów powieściopisarza Charlesa Dickensa Bruno Bettelheim pisze w Psychanalyse des tales de fees : „Czerwony Kapturek był moją pierwszą miłością. Czuję, że gdybym mógł ją poślubić, zaznałbym doskonałego szczęścia ”.
Opowieść inscenizuje przeciwstawienie zasad przyjemności i rzeczywistości. Dziewczyna i jej babcia to dwie główne postaci kobiece w opowieści. Wilk jest niejednoznaczną męską postacią : jest zarówno uwodzicielem, jak Czerwony Kapturek, ale także mordercą. Wreszcie w jedynej wersji Braci Grimm pojawia się druga męska postać: postać łowcy, który zabija wilka i otwiera brzuch, by uwolnić Czerwonego Kapturka i babcię. Myśliwy , wprowadzone przez braci Grimm , to druga postać mężczyzny, ojcowski to czas, który sprzeciwia się wilk. Wyzwolenie Czerwonego Kapturka wprowadzone przez braci Grimm ma silną symbolikę i może być interpretowane jako odrodzenie lub metamorfoza…
Istnieją jednak również wersje, w których sam bohater jest mężczyzną.
W całej opowieści, zarówno w tytule, jak i w imieniu bohaterki, mocno podkreśla się znaczenie czerwieni, którą nosi dziecko. Według Bruno Bettelheima czerwień to „kolor symbolizujący gwałtowne emocje, a zwłaszcza te, które odnoszą się do seksualności. „Czerwony aksamitny czepek zaoferowała Matka-Wielka:” Pasował jej tak dobrze, że wszyscy nazywali go Czerwonym Kapturkiem. Nakrycie głowy można zatem uznać za symbol przedwczesnego przeniesienia siły uwodzenia seksualnego na Czerwonego Kapturka. Tę interpretację kwestionuje historyk Michel Pastoureau, który przypomina, że znaczenie kolorów było inne, kiedy pisano opowieść: w XVII wieku kolor zielony kojarzył się z seksualnością. Czerwień miała konotację religijną, a nawet ochronę .
Interpretacja socjologicznaAmerykański socjolog Jack Zipes z University of Minnesota , niemiecki specjalista od baśni, proponuje darwinowskie odczytanie baśni: jeść albo być zjedzonym, oto pytanie, jakie stawia ta opowieść. Jack Zipes , podobnie jak w oryginalnych wersjach opowieści, interpretuje opowieść jako żywą sztukę wywrotu mieszającego sztuczki, przekręty i tuszowanie.
Historia Czerwonego Kapturka w moralizatorskiej wersji Charlesa Perraulta została wielokrotnie porwana, w książkach, filmach, a nawet kreskówkach. To przedsięwzięcie dywersji można postrzegać jako powrót do średniowiecznych korzeni opowieści.
Jednym z najsłynniejszych porwań jest porwanie dokonane przez Texa Avery'ego w Czerwonym Kapturku w 1943 roku: Wilk jest drapieżnikiem seksualnym, Matka-Wielka jest szczęśliwym mieszkańcem najwyższego piętra wieżowca, a Czerwony Kapturek pracuje w Hollywoodzki klub nocny. Wampir zapowiadający przyszłość Marilyn Monroe, Czerwony Kapturek doprowadza Wilka do szaleństwa. Ten ostatni próbuje przyciągnąć Czerwonego Kapturka, który stanowczo odrzuca zaproszenie, zanim schroni się u Matki-Wielkiej, zwabiając pościg Wilka. Okazuje się, że Matka-Wielka, dama w pewnym wieku, szczególnie upodobała sobie energiczne wilki. Uwięziony w lofcie Matki-Dziadki, Wilk rzuca się ze szczytu wieżowca, aby uciec przed pocałunkami ociekającymi grubą szminką Matki-Dziadki, ubranej na czerwono. Wilk ponownie spotyka Czerwonego Kapturka i na jego widok popełnia samobójstwo. Karykatura Texa Avery'ego była początkowo ocenzurowana, z wyjątkiem żołnierzy, którzy mogli zobaczyć ją w całości dzięki prośbie niektórych swoich oficerów.
W Małym wiejskim kapturku (1949) sytuacja Wilka się pogarsza: zostaje zamordowany przez Czerwonego Kapturka ze wsi, a następnie upokorzony przez kuzyna Wilka z miasta przed miejskim Czerwonym Kapturkiem.
Wszechstronność opowieści nie umknęła amerykańskiemu reżyserowi filmów animowanych. Tak więc w książce The 50 Greatest Cartoons , napisanej przez historyka animacji Jerry'ego Becka (w) , trzy anime w reżyserii Texa Avery'ego pojawiają się w pierwszej pięćdziesiątce najlepszych animowanych rysunków wszechczasów: Red Hot Riding Hood ( 7 e ) , Pech Blackie ( 15 e ) i Mały Wiejski Kapturek ( 22 e ). Wspaniały klasyk dziecięcych lalek łączy w jednym stworzeniu trzy postacie Czerwonego Kapturka, Wilka i Matki-Wielkiej, pozwalając dzieciom zamieniać się rolami w niekończącej się trójkątnej grze .
Opowieść służyła również jako punkt odniesienia w dziedzinie szpiegostwa. W Melonik i skórzane buty ( Avengers ) postać Mere-Grand ( zgodnie z odcinkami Babcia lub Matka ) jest ekscentrycznym przywódcą, ale niepełnosprawnym i poruszającym się na wózku inwalidzkim, bardzo brytyjskiego kontrwywiadu . Na DGSE , Mère-Grand to pseudonim postaci historycznej w służbie, że na czele Dyrekcji Wywiadu, odpowiedzialny za wywiad i wpływ czynników. W podobny sposób, a ostatnio, w Zemście Czerwonego Kapturka Mike'a Disy, Czerwony Kapturek, Wilk i Matka-Wielka prowadzą ultranowoczesną agencję szpiegowską. Ten pełnometrażowy film jest kontynuacją Prawdziwej historii Czerwonego Kapturka (angielski tytuł: Hoodwinked! ).
Sztuka Le Trial du Loup napisana przez Žarko Petana jest kontynuacją opowieści, w której aresztowany wilk staje przed sądem.
W 1996 roku film Freeway powraca do historii Czerwonego Kapturka, łącząc thriller , dramat i czarny humor.
W Dawno, dawno temu Czerwony Kapturek jest w rzeczywistości wilkołakiem (Wilk), który tylko powraca do swojej ludzkiej postaci, okrywając się magicznym czerwonym płaszczem.
Jest nagranie 78 rpm drogiego gramofonu E. Berlinera (katalog niemiecki)
Liczba katalog | Matryca | Przestarzały | Tytuł | Kompozytor | Miejsce rejestracji |
---|---|---|---|---|---|
48014 | 710B | 06?-1901? | Rotkäppchen, Polka | Gustave Adolph Kerker | Monachium |
Charles Perrault
Bracia Grimm