Jean-Pierre Vincent

Jean-Pierre Vincent Funkcjonować
Generalny administrator Comédie-Française
1983-1986
Jacques Toja Jean Le Poulain
Biografia
Narodziny 26 sierpnia 1942
Juvisy-sur-Orge
Śmierć 5 listopada 2020 r.(w wieku 78 lat)
Mallemort
Narodowość Francuski
Trening Liceum Louis-le-Grand
Zajęcia Aktor , reżyser teatralny , reżyser,
Małżonka Helene Vincent
Dziecko Tomasza Vincenta
Inne informacje
Pracował dla Narodowe Konserwatorium Sztuki Dramatycznej , Teatr Nanterre-Amandiers

Jean-Pierre Vincent , urodzony w Juvisy-sur-Orge ( Seine-et-Oise ) dnia26 sierpnia 1942 i martwy 5 listopada 2020 r.w Mallemort ( Bouches du Rhône ) jest francuskim aktorem , reżyserem i reżyserem teatralnym .

Biografia

Student liceum Louis-le-Grand , poznał się w 1958 roku w ramach licealnej grupy teatralnej Michela Bataillona , Jérôme'a Deschampsa i Patrice'a Chéreau . Grał swoją pierwszą sztukę, Amal i list króla z Rabindranath Tagore w 1959 roku i jest zainteresowany w kierowaniu, ze złamanym Jug przez Kleista i kulisami popularnego od Henri Monnier w roku 1963. Z tym dniu, współtworzył ożywia trupy dla dwa lata, które stają się bardziej profesjonalne, i podążają za Chéreau do Gennevilliers, a następnie do Théâtre de Sartrouville .

Od 1968 współpracował z dramatopisarzem Jeanem Jourdheuilem, poświęcając się reżyserii w krajowych ośrodkach dramatycznych . Spełniają one w krajowych ośrodków teatralnych La Noce chez les petits burżuazyjna B. Brechta w Théâtre de Bourgogne (1968) Tambours et Trompettes przez Bertolta Brechta , u Théâtre de la Ville (1969), Le Marquis de Montefosco po Le Feudataire przez Carlo Goldoni w Grenier de Toulouse (1970), Aktorzy w dobrej wierze według Marivaux (1970), La Cagnotte według Eugène'a Labiche w Teatrze Narodowym w Strasburgu (1971), Capitaine Schelle, Capitaine Eço ( reż. Serge Rezvani ) w National Popular Teatr (1971). W ciągu tych trzech lat pracował z Jourdheuilem na wzór Brechta, zmieniając te fragmenty, aby wyjaśnić je z punktu widzenia walki klasowej.

W 1972 założyli Compagnie Vincent-Jourdheuil, Théâtre de l'Esperance, gdzie wystawiali niemieckich autorów, takich jak Brecht , Büchner i Grabbe . Popularny Teatr Eksperymentalny (Tex-Pop), zainstalowany w Pałacu, zakończył współpracę Vincenta i Jourdheuila w 1975 roku.

Jean-Pierre Vincent przejął w tym roku kierownictwo Théâtre national de Strasbourg i poświęcił ważne miejsce szkole i twórczości eksperymentalnej, jednocześnie pracując nad reformą układów zbiorowych, które regulują powiązania TNS ze społecznościami lokalnymi i krajowymi. W swoich spektaklach kwestionuje w szczególności historię Francji, z Germinalem opartym na powieści Émile'a Zoli (napisanej przez Michela Deutscha ) (1975), która kwestionuje w szczególności upadek klasy robotniczej, a następnie Le Misanthrope (1977), fikcje Vichy (1980). ) lub Le Palais de Justice (1981).

Generalny administrator Comédie-Française w latach 1983-1986, którą zdecydował się odejść sam pod koniec swojej trzyletniej kadencji, uznając, że stanowisko jest „najtrudniejsze we Francji u Matignona” . Od 1986 roku poświęcił się reżyserii u Bernarda Chartreux i nauczaniu w Narodowym Konserwatorium Sztuki Dramatycznej w Paryżu .

Zastąpił Patrice'a Chéreau na czele Théâtre Nanterre-Amandiers w latach 1990-2001, gdzie w latach 1995-1997 zaprosił na rezydencję Stanislasa Nordeya ze swoją trupą. Stworzył tam wielu współczesnych autorów, m.in. Valère Novarina .

W 2001 roku wraz z Bernardem Chartreux założył firmę Studio Libre, z którą stworzył kilka spektakli w narodowych teatrach Colline i Odéon . Uczestniczą także w Komitecie Edukacyjnym Regionalnej Szkoły Aktorskiej w Cannes , gdzie wystawiali War Pieces Edwarda Bonda, m.in.maj 1996. W 2007 roku przetłumaczył i zredagował Le Silence des Communistes w Awinionie , trzynastą obecność na Festiwalu od 1971 roku, która przywołuje popularne korzenie włoskiej lewicy w okresie rozkwitu PCI .

Jest członkiem zarządu Festival d'Avignon i zarządu Jeune Théâtre National , a także zarządów ENSATT w Lyonie i stowarzyszenia La Réquête w Marsylii.

Był mężem aktorki Hélène Vincent - jest ojcem reżysera Thomasa Vincenta  - następnie mężem Nicole Taché, która pracowała w administracji różnych teatrów publicznych i wydarzeń kulturalnych. On umarł na5 listopada 2020 r.w następstwie Covid-19 .

Inscenizacja

1962-1974

1975-1983 Teatr Narodowy w Strasburgu

1983-1986 Comédie-Française

1987-1990

1990-2001 Teatr Nanterre-Amandiers

Od 2002 Studio Libre

Nagrody i wyróżnienia

Uwagi i referencje

  1. Stan cywilny w aktach osób zmarłych we Francji od 1970 r.
  2. „  Nie żyje wielki reżyser i reżyser teatralny Jean-Pierre Vincent  ”, France Info ,5 listopada 2020 r.( przeczytaj online , skonsultowano 5 listopada 2020 r. ).

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne