Heraldyka kościelna

Heraldyczny prawo od Kościoła Katolickiego jest oparta na hierarchicznym porządku konstytucji. Podczas gdy prawo państwowe szlachty, u początków herbu, było podporządkowane wykonywaniu profesji broni i narodzinom, prawo państwowe hierarchii opiera się na wykonywaniu obowiązków kościelnych i konsekracji ( święcenia kapłanów i biskupów, zawodu dla religijnej , opactwo błogosławieństwo dla opatów ). Narodziny nie odgrywają decydującej roli.

Historia

W początkach heraldyki noszenie broni było nierozerwalnie związane z wojną i turniejem . Jeśli duchowni zabroniono udziału w wojujących przedsięwzięciach , z wyjątkiem kapelanów-gospodarzy , turniej był tym bardziej. To ćwiczenie, często krwawe i mordercze, było, choć z niewielkim powodzeniem, zawsze potępiane przez Kościół katolicki, a nawet zabronione pod groźbą ekskomuniki nie tylko duchownym, ale i świeckim.

Nawet jeśli widzimy Guillaume de Joinville, biskupa Langres (1209-1215) posługującego się herbem swojej diecezji, nie dodając jednak symboli kościelnych, to używanie herbu w Kościele tylko się rozpowszechniło. z XIII -tego wieku, prawie sto lat po rozpoczęciu w rycerskości . Szczególnie użycie herbu na pieczęciach uczyniło go modnym w Kościele.

Początkowo jednak istniały wyraźne wahania w przypisywaniu herbów duchownym. W herbarzu zuryskim Zürcher Wappenrole z 1240 r. znajduje się 27 herbów prałatów, ale nie widnieją one jeszcze na standardowych tarczach , lecz na chorągwiach. Rzeczywiście, dostojnicy kościelni nie mogli osobiście uczestniczyć w wyprawach wojennych i uzbroić się w tarczę i hełm , ale musieli wysłać swój kontyngent feudalny do swego zwierzchnika .

Panie, to albo nie wojnę, ale plomby drugiej połowie XII th już wieku pokazują, że przyjął z dumą jako znaki osobowych, korony ich ojców lub mężów.

Kilka lat po ustanowieniu herbarza w Zurychu, Codex Seffken powiedział, że Wappenbuch von den Ersten pokazuje herby biskupstw z hełmem i tarczą. Używanie herbu rozprzestrzeniło się w życiu cywilnym tak szeroko, że nikt nie mógł się obrazić, widząc, jak duchowni go z kolei przyjmują.

Szybko został generałem duchowieństwa. Miles de Nanteuil 1222, Robert de Cressonsart 1240 i Guillaume de Gretz 1261, biskupi Beauvais , używają herbu swojego biskupstwa. W uszczelek niższego duchowieństwa, herby pojawiają się nawet przed samym środku XIII th wieku.

Zewnętrzne ozdoby herbu

Herb, w zawężonym znaczeniu do emblematów przedstawionych na tarczy, przedstawia osoby fizyczne lub prawne. Te znaczki na górze ekranu i różne inne ozdoby zewnętrzne wskazują na ich rangę i godność; ustanawia to łatwe rozróżnienie między wszystkimi stopniami hierarchii i zapewnia wielką praktyczną służbę.

W sztuce heraldycznej, aby przedstawić godności kościelne, wykorzystuje się ozdoby i insygnia liturgiczne, a zwłaszcza fryzury, podobnie jak heraldyka świecka, która jako pieczęci używa hełmów, koron i czepków. Te odznaki są nadal w użyciu.

Najpopularniejszą eklezjastyczną odznaką heraldyczną jest kapelusz ze sznurkiem. Ich kolor generalnie zmienia się w ten sam sposób, w zależności od charakteru ładunku. Im większa liczba frędzli, tym większa godność.

Duchowni pełniący służbę duszpasterską mają również przypiętą do przypinki tarczę: trzmiel , pastorał , krzyż procesyjny. W heraldyce cesarskiej duchowni nakładają atrybuty cesarskie (czapka i pióropusz) i kościelne (kapelusz, sznur i odznaka).

Trzmiel

Dron schodzi jak kij z laski pielgrzyma. Najczęściej jest to srebro lub drewno pokryte srebrem. U góry kończy się guzikiem w kształcie jabłka, lilii lub kapliczki. Służy do nadawania sygnałów podczas nabożeństwa chóralnego.

Jest to znak rozpoznawczy niektórych dostojników kapituł nieuprawnionych do insygniów papieskich, takich jak przeorzy, prymicjarze, wielcy kantorzy czy prekantorzy. Nosi wówczas nazwę pałka kantoralna lub pałka kantoralna .

Jest to również odznaka heraldyczna przeorów i lokalnych przełożonych niektórych zakonów.

Kapelusz

Nakrycie głowy stanowiące część ozdób zewnętrznych, z kapeluszem z szerokim rondem, zarezerwowane na ogół dla duchownych. Towarzyszy mu sznurek, którego kolor i liczba węzłów (chwostek, zwanych też chwostami lub fiocchi ) odzwierciedla rangę duchownego.

To właśnie Tristan de Salazar wprowadził we Francji kapelusze widniejące na herbie prałatów, które pojawiły się już w 1400 roku w Hiszpanii.

Różaniec

Różaniec lub różaniec, jest heraldyczny znak religijny. Opatki charakteryzują swoją broń kolbą i welum . Profesi rycerscy Zakonu św. Jana Jerozolimskiego otaczają swoją tarczę, umieszczoną na krzyżu maltańskim , srebrnym różańcem, którego krzyż jest imitacją krzyża zakonnego.

Klucze

Klucze są jednym z insygniów heraldycznych Biskupa Rzymskiego , wraz z tiarą .

Klucze oznaczają moc związywania i rozwiązywania przyznane przez Chrystusa do Piotra i jego następców.

Umieszczony w saltire, jeden jest złoty, drugi srebrny. Złoty klucz, który przechodzi od prawego do złowrogiego, oznacza moc, która rozciąga się na niebo; srebrny klucz symbolizuje władzę nad wiernymi ziemi. Są zjednoczeni kordonem wąwozów, na znak unii dwóch mocarstw. Uchwyty są na dole, bo są w ręku Papieża ; suki są na górze, bo moc wiązania i rozwiązywania angażuje Niebo. Kawałki są wydrążone w kształcie krzyża, aby przypomnieć, że papież otrzymuje swoją moc przez śmierć Chrystusa.

Sznur

Jest to jedna z zewnętrznych ozdób tarczy kościelnej (z kapeluszem). Sznur jest zwykle reprezentowany przez różne sploty, zwykle węzły ósemkowe. Kończy się frędzlami, których liczba odpowiada godności właściciela broni. (por. Cordelière )

Wieńce i dekoracje

Patriarchowie, arcybiskupi i biskupi nie mogą już używać insygniów rodowych tytułów szlacheckich lub świeckich godności, ale dawniej mogli używać zewnętrznych ozdób odpowiadających tytułom szlacheckim, które mogły być przypisane do ich siedziby lub opactwa. Ten zwyczaj został zniesiony w 1951 roku za pontyfikatu Piusa XII .

Nic nie zostało ustalone w sprawie używania takich insygniów przez innych duchownych.

Wszyscy duchowni mogą jednak nosić insygnia zakonów wojskowych, takich jak Zakon św. Jana z Jerozolimy lub ordery rycerskie, takie jak Zakon Konny Grobu Świętego w Jerozolimie . Czasami, w zależności od rangi w dwóch wymienionych zakonach, krzyże tych orderów noszą wewnątrz tarczy, naczelnika (dowódcy) lub 1 i 4 ćwiartki (wielki mistrz).

Krzyż procesyjny

Znak heraldyczny zakonu biskupiego. To jedyny znak, że tylko biskupi mają prawo nosić.

Umieszczony w blady za tarczą, jest poprzeczką dla biskupów i podwójną poprzeczką dla arcybiskupów , prymasów i patriarchów .

The Cardinals nie otrzymałem konsekrację biskupią nie używać go z wyjątkiem, gdy są ambasadorami papieża .

Zbiory

Kolba, obok mitry, jest jednym z pierwszych insygniów papieskich, które sztuka heraldyka przyjęła jako znak godności. Symbol Dobrego Pasterza, wskazuje jurysdykcję.

Opaci i wszyscy podrzędni w stosunku do biskupów prałaci wieszają welon ( velum lub panisellus lub sudarium ) na zgięciu guzika, gdyż pierwotnie nie używali rękawiczek w liturgii pontyfikalnej. Ta zasłona była używana do przytrzymywania tyłka, aby uniknąć dotykania go spoconymi rękami. Czasami dwa patyki w saltire (w X) są symbolem „podwójnej godności”. Przykład: widoczny na płycie zdobionej folwarkiem opactwa Villers .

Tyłek jest najczęściej reprezentowany otwarty na zręczność. We Francji przestępcy biskupi byli przez kilka stuleci zwróceni na zewnątrz tarczy, a opatów do środka, co oznaczało, że ich jurysdykcja była sprawowana tylko wewnątrz ich klasztoru.

Jego heraldyczny użycie zostało zakazane na ramionach biskupich przez sive Ut instrukcji wymaganym od31 marca 1969

Miecz doczesny

Umieszczony na blady za tarczą lub w saltire z kolbą, doczesny miecz ze srebra przedstawiał jurysdykcję cywilną przed sekularyzacją księstw kościelnych. Symbolizowało prawo do miecza lub krwi, najwyższą jurysdykcję, przyznaną prałatom na ich terytoriach przez doczesnego władcę. Obecnie istnieją tylko dwa suwerenne księstwa kościelne: Watykan , dla papieża i Księstwo Andory dla biskupa La Seu d'Urgell (we współpracy z francuskim szefem państwa )

Mitra

Mitra jest odznaka biskupów i opatów lub niektórych uprzywilejowanych rozdziałów.

Jest to fryzura z dwoma końcówkami (które wydają się pomieszane na widokach z przodu) i dwoma fiszbinami lub paskami, które opadają na ramiona. Dwa punkty i dwie fiszbiny oznaczają naukę dwóch Testamentów, które papież musi posiadać.

Czasami pojawia się na samym herbie: Lazur ze srebrną mitrą, której towarzyszą trzy złote fleur-de-lis, które pochodzi z Saintonge . Błękit ze złotym wałkiem : pojawia się w ramionach Toledo. Srebro ze złotym zagłówkiem i kolbą : pojawia się w ramionach Andory (biskupstwo Urgel).

Jego heraldyczny użycie zostało zakazane na ramionach biskupich przez sive Ut instrukcji wymaganym od31 marca 1969 W praktyce wciąż pojawia się regularnie w herbach biskupów czy opatów z mitrami.

Paliusz

Ozdoba liturgiczna zarezerwowana dla papieża, prymasów i arcybiskupów metropolitalnych, a czasem nawet przyłączona do niektórych biskupstw, paliusz to okrągła obręcz z białej wełny ozdobiona czarnymi krzyżami.

Charakteryzuje herb arcybiskupów metropolitalnych, umieszczony na ogół na czubku tarczy, czasem ją sumując.

Flaga

Nazywany również parasolem lub gonfalonem, pawilon papieski jest rodzajem półotwartego parasola, z papieskimi gules i złotymi kolorami. Heraldyka nie wykorzysta przed XV -go wieku.

Wraz z kluczami św. Piotra jest uważany za odznakę Kościoła rzymskiego, zwłaszcza w jego doczesnej mocy.

Jest to również, zgodnie ze starożytnym prawem zwyczajowym, herb heraldyczny bazylik , z kluczami do bazylik większych, tylko do bazylik mniejszych.

Z pawilonu i kluczy korzysta Kolegium Kardynałów , Izba Apostolska oraz niektóre seminaria i instytuty papieskie. Ponadto niektórzy dostojnicy cywilni Dworu Papieskiego noszą je jako meble heraldyczne lub jako pieczątki. Dotyczy to również rodzin, które oddały papieża Kościołowi lub tych, którym papieże przyznali go jako przywilej za świadczone usługi.

Podczas wakatu Stolicy Rzymskiej , reprezentującej grób Piotra, chroniony przez Bazylikę św. Piotra w Rzymie, klucze i pawilon stają się emblematem Stolicy Apostolskiej . W kameruński kardynalne znaczki ramiona.

Najemcy

Oficjalny herb osób fizycznych nie może mieć lokatorów, co byłoby niezwykłe, gdyby otoczyli herb wybity kościelnym kapeluszem. Mogą natomiast przedstawiać tarczę osoby prawnej. Czasami dzieje się tak w przypadku klasztorów lub rozdziałów, przedstawianych przez aniołów lub świętych.

Tiara

Tiara jest stroik extra-liturgiczne papieża, który nosił go przy okazji wielkich uroczystości, a zwłaszcza procesji. Jest to srebrne nakrycie głowy w kształcie owalnego stożka, otoczonego trzema złotymi koronami, z których zwisają dwie fiszbiny.

Dawniej nazywano go regnum od korony cesarzy i królów. Wraz z dodaniem drugiej korony przez Bonifacego VIII, a następnie trzeciej przez Benedykta XI , przybrała ona nazwę triregnum .

Na mocy specjalnego przywileju tiara papieska jest również używana przez patriarchów Lizbony i pojawia się na jej herbie.

Waluty

Bardzo rozpowszechniony jest zwyczaj, zwłaszcza wśród kardynałów i biskupów, umieszczania waluty pod herbem. Dodatek, który nie należy wyłącznie do tego herbu, wyraża w skrócie ideał, program życia i wyraźniej niż herb ukazuje ducha tego, który go wybrał.

Motto religijne to często gęste teksty Pisma Świętego, ale czasami widzimy pobożne zdania

Broń jednostek kościelnych

Prawo do noszenia jakichkolwiek znaków jest naturalnym prawem każdej ludzkiej osobowości i nie ogranicza się do klas uprzywilejowanych. Istnieją jednak znaki umowne, które na zasadzie powszechnej zgody są zarezerwowane dla pewnych stanów, określonych stopni lub urzędów publicznych.

Kościół nigdy nie był zainteresowany używaniem herbu przez duchownych jako osoby prywatne. Jest to część osobistego prawa każdego z nich przed wejściem do stanu kościelnego. Dlatego nie tarcza i jej zawartość jest przedmiotem prawa heraldycznego Kościoła, ale wyłącznie wszystko, co jest dodane na zewnątrz tarczy, charakteryzując ją jako herb kościelny i wskazując różne godności. .

Podobnie jak habit oraz ozdoby i insygnia liturgiczne, herb kościelny jest przywilejem honorowym duchowieństwa. Jego ozdoby zewnętrzne zależą całkowicie od rangi zajmowanej w Kościele, bez względu na to, czy jest to ranga hierarchii jurysdykcyjnej, do której jest się włączonym przez misję kanoniczną, czy stopień hierarchii porządku, do którego zostaje się wyniesiony przez święte święcenia. to znaczy ostatecznie hierarchii honoru, która została ustanowiona przez władzę kościelną.

Insygnia kościelne nie są z natury ani dziedziczne, ani przenoszone na podstawie umów prywatnych. Urzędy i godności, których insygnia liturgiczne i heraldyczne są jedynie symbolami, mogą być nadane tylko przez władzę. Każdy bez wyjątku musi je zdobyć osobiście, wchodząc w stan duchowny i stopniowo podążając za skalą hierarchii.

Ponieważ nie ma odznaki heraldycznej dla stopni zakonu poniżej kapłaństwa, konieczne jest, z wyjątkiem kilku zakonników, być przynajmniej kapłanem noszącym herb kościelny.

Hierarchia	Gabinet	Ozdoby zewnętrzne
	Biskup Rzymski	Tarczę charakteryzują symbole godności papieskiej: trójkoronowa tiara i klucze. Tiara jest umieszczona na szczycie tarczy. Klucze, umieszczone w saltire, pod tiarą, nad lub za tarczą, są spięte ze sobą sznurkiem. Obrączka jest złota, a sztabka jest srebrna. Benedykt XVI zrezygnował z tego użycia, zastępując tiarę mitrą, której dekoracja przypomina trzy korony tiary, oraz dodając paliusz. Czasami widzimy ramiona papieskie ozdobione potrójnym krzyżem, wyblakłe za tarczą. To czysta fantazja artystów, krzyż nie jest herbową odznaką Papieża
Kardynałowie
	Kardynał	W kardynałowie mają kapelusz czerwony towarzyszy sznurku z piętnastu frędzlami samo . Broszka z tarczą na złotym krzyżu procesyjnym.Kardynałowie, którzy nie otrzymali święceń biskupich, nie używają krzyża, chyba że mają do niego prawo jako legaci , którzy noszą go jako przedstawiciele Papieża.
	kardynał , biskup	Kardynałowie będący biskupami dodają za tarczą złoty krzyż procesyjny 1 . Zauważ, że tytuł kardynała-biskupa noszą tylko kardynałowie, którzy są biskupami jednej z siedmiu podmiejskich diecezji Rzymu.
	Kardynał , Arcybiskup, Prymas lub Patriarcha.	Krzyż procesyjny ma podwójny krzyż, gdy kardynał jest arcybiskupem, prymasem lub patriarchą.
	Kardynał , Arcybiskup Metropolita	Kardynałowie będący arcybiskupami metropolitalnymi mogą ozdobić swoje ramiona paliuszem , który następnie umieszczają na czubku tarczy lub – rzadziej – sumując go.
	Kardynał cameling	Podczas wakansu papieskiego papiestwa kardynał kamerling przyozdabia swoje ramiona flagą papieską i kluczami, umieszczonymi w saltire, nad lub za tarczą, związanymi sznurem guli. Obrączka jest złota, a sztabka jest srebrna.
	Wielki Mistrz Suwerennego Zakonu Maltańskiego	Książę i wielki mistrz Suwerennego Wojskowego Zakonu Szpitalników św. Jana z Jerozolimy, Rodos i Malty, jest zakonnikiem w randze kardynała. Jego tarcza, ćwiartowana 1 i 4 Gule ze srebrnym krzyżem , umieszczona jest na złotym krzyżu z ośmioma punktami emaliowanymi srebrem i otoczonym naszyjnikiem Księcia i Wielkiego Mistrza; całość na piaskowym aksamitnym płaszczu usianym rogalikami maltańskimi, nadziewanym gronostajami, frędzlami i wiązany po bokach i u góry złotymi sznurkami, kołnierz wybity złotą książęcą koroną zamknięty tym samym, wysadzanym i naturalnymi koralikami, z czapka z piasku, ramiona podtrzymujące skrzyżowany globus i zwieńczone złotym krzyżem maltańskim, emaliowanym srebrem . Wyjaśnienie: fakt umieszczenia tarczy na kołnierzu jest zwyczaj, teksty regulujące heraldyczne zastosowań Zakonu Maltańskiego nie został zmienionej od końca XIX e wieku zasada pozostaje postawić Ćwiartka tarczę na różaniec na którym wisi krzyż maltański otoczony 4 liliami i zwieńczony koroną. Ponieważ użycie płaszcza nie jest uregulowane, istnieją wersje z krzyżem Orderu lub bez.
	Kardynał Wielki Mistrz Zakonu Konnego Grobu Świętego w Jerozolimie	Kardynał arcymistrz zakonu konnego Grobu Świętego w Jerozolimie ćwiartuje ramiona z ramionami zakonu, ze srebra z krzyżem jerozolimskim . Tam pieczęć kapelusza heraldycznego z 5 rzędami frędzli i sznurków tego samego. Całość osadzona na ruchomym płaszczu z korony cierniowej zwieńczonej herbem. Tarcza otoczona jest kołnierzem orderowym .
Biskupi
	Patriarchowie	W patriarchowie , którzy nie są kardynałowie scharakteryzować swoje ramiona krzyża z podwójnym poprzeczki, a kapelusz Vert towarzyszy sznurku z piętnastu frędzlami , podobnie jak naczelne . Sznurek i frędzle są czasami przedstawiane przeplatane złotymi nitkami.
	Patriarcha Lizbony	Tarczę zdobi tiara (bez kluczy) oraz krzyż patriarchalny z podwójnymi krzyżami i kolbą, od czasu przyznania tego przywileju przez papieża Klemensa XII jako saltire .
	Patriarchowie obrządku bizantyjskiego	Tarcza ozdobiona jest krzyżem bizantyjskim i krzyżem, całość osadzona na płaszczu mandyas , która wymyka się z mitry lub bizantyjskiej korony papieskiej.
	Patriarchowie ormiańscy	Katolikosa - patriarcha Cylicji Ormian ozdabia ramiona z czterech paluszków: biskupiej personel, patriarchalna personel kończąc w świecie zwieńczony krzyżem, patriarchalny krzyż z podwójnymi szelkami i doktorskich pracowników z wężami, podobnie jak bizantyjski krzyż ...
	Naczelne ssaki	Naczelne, które nie są kardynałami, charakteryzują swoje ramiona, podobnie jak arcybiskup , krzyżem z dwiema poprzeczkami, a vert hat z sznurkiem piętnaście frędzli , jak patriarchowie . Sznurek i frędzle są czasami przedstawiane przeplatane złotymi nićmi.
	Arcybiskupi	Arcybiskupi noszą czapkę Vert, której towarzyszy sznurek z dziesięcioma frędzlami . Tarcza umieszczona jest na krzyżu procesyjnym z podwójnymi krzyżami. Gdy arcybiskup jest metropolitą, zwyczajem jest również, w nowszej heraldyce kościelnej, umieszczanie paliusza na czubku tarczy lub – rzadziej – sumowanie go.
	Biskupi	Biskupi mają czapkę Vert, której towarzyszy sznurek z sześcioma frędzlami . Tarcza umieszczona jest na krzyżu procesyjnym z poprzeczką. Podczas gdy ich użycie było bardzo rozpowszechnione w przeszłości, mitra i kolba są obecnie bardzo rzadko używane w herbie biskupim, ponieważ ich heraldyczne użycie na tej broni zostało zabronione przez amerykańską instrukcję wymaganą od31 marca 1969
Dom Papieski
	Prałatów di fiocchetto	Tak zwany prałat di fiocchetto pieczęć z fioletowym kapeluszem, z którego z każdej strony zwisa kordon z dziesięcioma frędzlami w czterech rzędach . Ci wysocy prałaci dworu papieskiego byli wicekamerlingu Świętego Kościoła Rzymskiego , audytorem generalnym i skarbnikiem generalnym Izby Apostolskiej oraz kamerdynerem Jego Świątobliwości.
	Protonotariusze Apostolscy	Protonotariusze apostolscy numero Participantium i protonotariusze apostolscy nadliczbowi ozdabiają swój herb fioletowym kapeluszem, z którego zwisają z każdej strony sznury z sześciu frędzli w ten sam sposób , bez krzyża biskupiego i innych insygniów papieskich (mitra i pastorał).
	Tytułowi protonotariusze apostolscy	Honorowi lub tytularni protonotariusze apostolscy stemplują tarczę kapeluszem z piasku, z którego zwisają sznury z piasku z sześcioma frędzlami z każdej strony .
	Prałaci Jego Świątobliwości	Prałaci honorowi lub kapelani „ad honorem” Suwerennego Zakonu Maltańskiego – dawniej nazywani „prałatami domowymi” – używają fioletowego kapelusza, z którego z każdej strony zwisa sznur z sześcioma frędzlami .
	Kamerzyści i Tajni Kapelani Jego Świątobliwości	Obecnie zgrupowani pod tytułem „ kapelana Jego Świątobliwości ”, podobnie jak mistrzowie kapelani Suwerennego Zakonu Maltańskiego, pieczętują swój herb piaskowym kapeluszem, z którego z każdej strony zwisa sznur z sześcioma fioletowymi frędzlami .
Regularni duchowni
	Opaci i prałaci nullius	Opaci i prałaci ci, nie otrzymawszy święceń biskupich, mają jurysdykcję nad duchowieństwem i wiernymi na swoim terytorium. Korzystający z tych samych insygniów papieskich i stroju co biskupi, z wyjątkiem krzyża procesyjnego, który stał się w heraldyce swoistą odznaką zakonu biskupiego i kardynałów. Dlatego stemplują swoje herby vert hat z dwunastoma frędzlami tego samego . Tarcza umieszczona jest na tyłku zawoalowana w kolorze bladym.
	Opaci i rektorzy ukośnicy i skrzyżowani	Opaci zwyczajni i opaci kompanijni (którzy mieli dowództwo nad opactwem ) mają kapelusz z piasku, któremu towarzyszy sznurek z każdej strony z sześcioma frędzlami . Tarcza opatów regularnych, którzy otrzymali błogosławieństwo opactwa, jest dodatkowo zwieńczona na dexterze widzianą z przodu mitrą i umieszczona w złowrogiej na patyku, do którego wisi welon , przeszła blado, zwrócona do dextera .
	Opaci Norbertanektens	Opaci norbertanek , których płaszcz jest całkowicie biały, mają zwyczaj stemplowania swojego herbu srebrnym kapeluszem prałatowym.
	Byli opaci , Flandria	Dawni opaci Flandrii nigdy nie stemplowali swojego herbu kapeluszem prałata. Tarcza, z herbem rodowym, typu owalnego, miała kolby z saltire i biały wałek .
	Wielki Mistrz Zakonu Krzyżackiego	Od 1929 r. ten dawny zakon wojskowy stał się instytutem zakonnym kierowanym przez prałata wielkiego mistrza.
	Wyżsi przełożeni zakonni	Wyżsi przełożeni kleryckich zgromadzeń zakonnych posługują się znakiem heraldycznej godności charakterystycznym dla prałatów, kapeluszem z piasku ze sznurkiem z każdej strony z sześcioma takimi samymi frędzlami .
	Wcześniejszy	Przeorzy otaczają tarczę różańcem, za tarczą umieszczają trzmiela , zwieńczonego piaskowym kapeluszem, z którego z każdej strony zwisa sznur z trzema frędzlami .
	Mniejsi przełożeni zakonni	Mniejsi i miejscowi przełożeni zgromadzeń zakonnych noszą piaskowy kapelusz, któremu towarzyszy sznurek z dwoma takimi samymi frędzlami . Te dwa frędzle mogą zwisać ze środkowego węzła i spadać obok siebie lub mogą być ułożone jeden nad drugim.
Duchowni świeccy
	Kanony z tych wielkich bazylik	Używają piaskowego kapelusza, z którego z każdej strony zwisa sznurek z sześcioma fioletowymi frędzlami zmieszanymi ze złotą nicią .
	Kanony z bazylik mniejszych	Używają piaskowego kapelusza, z którego zwisa sznurek z sześcioma fioletowymi frędzlami z każdej strony ; tego samego kapelusza używają kanonicy mniejszych bazylik i uprzywilejowanych katedr.
	Wikariusze Generalni	W wikariuszy ogólne i wikariuszy kapitulny ( dzisiaj administratorzy diecezjalni ) mają przywilej posiadaczy mistrzów durante munere (na czas trwania ich kadencji), a zatem prawo do takiego samego heraldycznego insygniów. Dlatego stemplują swoją tarczę kapeluszem z piasku, z którego zwisają z każdej strony sznury piasku z sześcioma takimi frędzlami .
	Kanonicy	Odznaką heraldyczną kanoników jest piaskowy kapelusz z trzema takimi samymi frędzlami . Kanonicy kapituł uprzywilejowanych posługują się odznaką heraldyczną odpowiadającą przywilejom nadawanym ich kapitule. Na przykład niektóre tak zwane rozdziały „mitry”, ponieważ ich kanonicy nosili mitrę podczas większych ceremonii, stemplowali swoją tarczę mitrą. Członkowie kapituł zbiorowo posiadających tytuł szlachecki (np. hrabiowie kanonicy Lyonu ) mogą jednocześnie stemplować swoje osobiste herby odpowiednią koroną. Natomiast korony reprezentujące szlachtę dziedziczną i rodzinną nie mogą – teoretycznie – być noszone przez poszczególne osoby kościelne.
	wikariusze jarmarku ( dziekani , arcykapłani )	Arcykapłani, dziekani lub wikariusze jarmarkowi noszą piaskowy kapelusz, któremu towarzyszy sznurek z dwoma frędzlami . Te dwa frędzle mogą zwisać ze środkowego węzła i spadać obok siebie lub mogą być ułożone jeden nad drugim.
	Kapłani	Wszyscy księża, którzy nie mają trwałego ładunku, mogą używać piaskowego kapelusza ze sznurkiem do chwostu z każdej strony .
	Kapelani wojskowi	Tradycja przyznaje kapelanom wojskowym, podobnie jak kapelanom wojsk pontyfikalnych, piaskowy kapelusz z sznurkiem w kształcie frędzli, przeplecionym z każdej strony złotymi nićmi . To użycie jest nadal stosowane w Hiszpanii.
	Diakoni	Diakonat konieczności ponownie stać się stałym zamówienie po Soboru Ekumenicznego Watykańskiego , niektóre heraldyków uwierzyć, że diakoni mogą tupać ramiona z prostym kościelnej kapelusz z piasku bez przewodów i frędzlami, które są właściwe dla kapłańskiego . Ale oficjalnie w Kościele katolickim nie ma zewnętrznego ozdoby heraldycznej dla diakona obrządku łacińskiego.
Świeccy zakonnicy
	opatki	Abbesses mieć tarczę diamentową (symbol dziewictwa) lub owalna (powszechne w XVIII th wieku), otoczony przez ciąg na zawoalowaną w bladym kij, bez ścięcia. Opatki, które otrzymały błogosławieństwo opactwa, w rzeczywistości używają oszusta podczas głównych ceremonii chóralnych.
	Świeccy zakonnicy	Zakonnicy, świeccy bracia lub siostry, mają prawo otoczyć swoje herby różańcem , charakterystycznym znakiem zakonników. Tak jest zawsze w przypadku profesów Zakonu Maltańskiego , którego tarcza umieszczona na krzyżu zakonu jest otoczona różańcem.

Broń kościelnych osób prawnych

Od początków heraldyki w Kościele przyjęło ją wiele osób prawnych (wcześniej nazywanych osobami prawnymi), kolegialnych lub niekolegialnych i zwyczaj ten utrzymuje się do dziś. Istnieją bowiem herby zakonów i kongregacji , kapituły , bractwa, klasztory , biskupstwa , terytoria i urzędy kościelne.

Prawodawstwo heraldyczne Kościoła nie uwzględniało zewnętrznych ozdób tej broni. Tylko zarządzeniem świętej kongregacji biskupów i zakonników,20 listopada 1611, zabrania rozdziałom arbitralnego ozdabiania herbów mitrą i kolbą.

Kongregacje i trybunały rzymskie oraz instytuty papieskie używają w swoich nagłówkach, pieczęciach i oficjalnych znakach wodnych kluczy heraldycznych Papieża.

		Ozdoby zewnętrzne
	kongregacje rzymskie	Insygnia papieskie, bez tarczy, są oficjalnie używane przez kongregacje rzymskie , urzędy i sądy kurii rzymskiej , przez nuncjatury i delegacje apostolskie, a wreszcie przez instytuty papieskie całego świata. Tiara i klucze były również używane do formowania herbu Kościoła i Państwa Kościelnego .
	Kolegium Kardynałów , Izba Apostolska , Instytuty Papieskie, Seminaria Papieskie	Pawilon papieski, któremu towarzyszą klucze św. Piotra, jest symbolem Kościoła katolickiego , zwłaszcza w jego doczesnej władzy, i charakteryzuje herb Kolegium Kardynalskiego , Komnaty Apostolskiej , seminariów i instytutów papieskich. Jest to również odznaka Stolicy Apostolskiej, gdy jest wakat (reprezentuje grób Piotra, chroniony przez Bazylikę Świętego Piotra w Rzymie).
	Izba Apostolska	Na ścianach wisi herb Wielebnej Komnaty Apostolskiej, który można zobaczyć w różnych miejscach Rzymu , z trzema złotymi inicjałami RCA .
	Bazylika Większa	Bazyliki większe ozdabiają swoje ramiona pawilonem umieszczonym na blado za tarczą i kluczami pontyfikalnymi. .
	Bazylika Mniejsza	Bazyliki mniejsze ozdabiają swoje ramiona jedynym pawilonem, który wznosi się blado za tarczą, którą całkowicie pokonuje jego stożek.
	Biskupstwa , opactwa , prepozyty , kapituły	Tarcze tych osób prawnych na prawie kościelnym są często ozdobione znakami godności ich prałatów, co ma tę wadę, że trudno jest rozróżnić, czy jest to broń osoby fizycznej, czy osoby prawnej. Wiele rozdziałów ma własną broń.
	Parafie , przeoraty , kaplice	Dla tych herbów nie przewidziano żadnego szczególnego zdobienia zewnętrznego. Tarcze tych osób prawnych na prawie kościelnym często odznaczają się znakami godności ich prałatów.
	Zakony monastyczne , zgromadzenia zakonne	Dla tych herbów nie przewidziano żadnych szczególnych insygniów heraldycznych.

Heraldyka kościelna w innych kościołach

Kościół Anglii wykorzystuje także kapelusz i przewód na tych herbów, ale w różnych kolorach. Wszystkie stopnie duchowieństwa noszą czapki z piasku. Sznury są fioletowe dla archidiakonów i diakonów, piasek dla kanoników i srebrny dla kapłanów. Archidiakoni mają sześć fioletowych kępek; diakoni i kanonicy, sześć pęczków gule; a kapłani dwie kępki piasku.

Ponieważ amerykańska instrukcja z 1969 r. nie dotyczyła tego Kościoła, ci biskupi i arcybiskupi nadal używają mitry na swoich biskupich herbach.

Arcybiskup (Canterbury)
Biskup
Archidiakon
Dziekan
Kanon Władcy
Kanon
Kapłan

Załączniki

Uwagi i referencje

Bruno Bernard Heim, Prawo obyczajowe i heraldyczne Kościoła , 1949 , Prawo heraldyczne w ramach prawa kanonicznego, s. 52
Fernand de Ryckman de Betz , Opactwo cystersów w La Cambre: studium historii i archeologii , De Nederlandsche Boekhandel, 1948 , 394 s.Napisany wspólnie z Georges Dansaert i Abbe Thibaut de Maisières .
Synod w Clermont, 1130 , kan. 9; II th Soborze Laterańskim , w 1139 roku , można. 14 IV p Synodu Reims, 1148 , Can. 12, III p Soborze Laterańskim , w 1178 roku , można. 20, Synod w Toledo, 1473 , kan. 20.
Bruno Bernard Heim, Prawo celne i heraldyczne Kościoła , 1949 , Le Bourdon, s. 87-88
Etymologiczny, historyczny i anegdotyczny słownik przysłów i zwrotów autorstwa Pierre Marie Quitard
Militantis Ecclesiae Regimini , Innocenty X 16 grudnia 1644; Dekret z15 stycznia 1915, Święta kongregacja konsystoryczna: [...] Quapropter Sanctitas Sua hoc edi iussit Consistoriale decretum, quo Patriarchae, Archiepiscopi et Episcopi omnes tam residencees quam titulares in posterum in suis sigillis et insignibus seu armis, titque in edictorum, corulosi sign aliasque notas saeculares, quae nobilitatem propriae familiae vel gentis ostendant, addere penitus prohibentur, nisi forte dignitas aliqua saecularis ipsi episcopali aut archiepiscopali sedi sit adnexa; aut nisi agatur de ordine equestri S. Ioannis Hierosolymitani aut Ssmi Sepulchri.
Dekret z12 maja 1951, Święta kongregacja konsystoryczna: [...] Quapropter, praesenti Consistoriali Decreto, jw. Ssmus Dominus Noster decernere dignatus est ut Ordinarii omnes in suis sigillis et insignibus seu armis, necnon in epistularum ac edictorum inscriptionarrum bilarium nosu, in posterum prorsus abstineant, etiam si ipsi episcopali vel archiepiscopali sedi sint adnexa.
Dekret z15 stycznia 1915, Święta kongregacja konsystoryczna: [...] nisi agatur de ordine equestri S. Ioannis Hierosolymitani aut Ssmi Sepulchri.
(la) Amleto Cicognani , „ Instructio Circa vestes, titulos et insignia generis Cardinalium, Episcoporum i Praelatorum ordine minorum. » , Acta Apostolicae Sedis , t. 61,1969, s. 334 ( przeczytaj online )
Bruno Bernard Heim, Prawo celne i heraldyczne Kościoła , 1949 , Krzyż, s. 86-87
Bruno Bernard Heim, Zwyczaje i prawo heraldyczne Kościoła , 1949 , Herb kardynałów, s. 118-122
Bruno Bernard Heim, Prawo celne i heraldyczne Kościoła , 1949 , Klucze, s. 66
„ Bronie Jego Wysokości Fra 'Matthew Festing ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić ? )
„ Broń Jego Wysokości Fra 'Matthew Festing ”
„ Bronie Jego Wysokości Fra 'Andrew Bertie ”
Konstytucje Zakonu Grobu Bożego w Jerozolimie, załącznik 2, tytuł 1: Heraldyka i pierwszeństwo.
Bruno Bernard Heim, Ceł i Prawa Heraldyczny Kościoła , 1949 , Herb patriarchów i naczelnych, str. 122-124
Miejsce patriarchatu Lizbony
Bruno Bernard Heim, Ceł i Prawa Heraldyczny Kościoła , 1949 , heraldyka w Kościołach wschodnich United ze Stolicą Apostolską, str. 147-152
Bruno Bernard Heim, Prawo celne i heraldyczne Kościoła , 1949 , Herb arcybiskupów, s. 124-125
Bruno Bernard Heim, Prawo celne i heraldyczne Kościoła , 1949 , Le pallium, s. 83-86
Bruno Bernard Heim, Zwyczaje i prawo heraldyczne Kościoła , 1949 , Herb biskupów, s. 126
Bruno Bernard Heim, Prawo celne i heraldyczne Kościoła , 1949 , Herb prałatów „di fiocchetto”, s. 133-135
Bruno Bernard Heim, ceł i Heraldyczny prawa Kościoła , 1949 , herby tych prothonotaries apostolskich, str. 135-137
Bruno Bernard Heim, Prawo obyczajowe i heraldyczne Kościoła , 1949 , Herb prałatów domowych, s. 137
Bruno Bernard Heim, Prawo celne i heraldyczne Kościoła , 1949 , Herb kamerierów i tajnych kapelanów Jego Świątobliwości, s. 138-139
Bruno Bernard Heim, Prawo obyczajowe i heraldyczne Kościoła , 1949 , Herb opatów i prałatów „nullius”, s. 128-130
Bruno Bernard Heim, Prawo celne i heraldyczne Kościoła , 1949 , Herby opatów i prepozytów mitrés et crossés, s. 130-132
Bruno Bernard Heim, Prawo celne i heraldyczne Kościoła , 1949 , Herby opatów i prepozytów mitrés et crossés, s. 131
Bruno Bernard Heim, Zwyczaje i prawo heraldyczne Kościoła , 1949 , Herb wyższych przełożonych zakonnych, s. 133-133
Bruno Bernard Heim, Prawo celne i heraldyczne Kościoła , 1949 , Le Bourdon, s. 88
Bruno Bernard Heim, ceł i Heraldyczny prawa Kościoła , 1949 , The herbami wikariuszy wesołych miasteczek i przełożonych drobnych, str. 142
kościelne Heraldyki . T. 1, Baron du Roure de Paulin, 1910, red. H. Daragon (Paryż)
Bruno Bernard Heim, Zwyczaje i prawo heraldyczne Kościoła , 1949 , The Arms of the Apostolic Prothonotaries, s. 136
Bruno Bernard Heim, Zwyczaje i prawo heraldyczne Kościoła , 1949 , The Arms of the Canons, s. 139-141
Militantis ecclesiae Regimini , zInnocent X 16 grudnia 1644; Dekret z 15 stycznia 1915 r., konsystorz święta kongregacja
Bruno Bernard Heim, Zwyczaje i prawo heraldyczne Kościoła , 1949 , Herb księży, s. 142-143
Barbier de Montault, Prace kompletne , t. IV: Prawo papieskie , Paryż 1891
Blog Heraldyki
Blog Heraldyki
Bruno Bernard Heim, ceł i Heraldyczny prawa Kościoła , 1949 , Herb z Abbesses religijnych i świeckich, str. 143
Cyrulik Montault, Rok Liturgiczny w Rzymie , 5 th Edition, str. 220, Rzym, 1870
Barbier de Montault, Prace kompletne , t. IV: Prawo papieskie , s. 141, Paryż 1891
Barbier de Montault, Prace kompletne , t. IV: Prawo papieskie , s. 140, Paryż 1891
(w) " Zakładanie - napierśnik prawości " na trushare.com ( dostęp 16 grudnia 2014 )

Powiązana strona

Model: Herb ze wspólnymi ornamentami

Bibliografia

: dokument używany jako źródło tego artykułu.

[Heim 1949] Bruno Bernhard Heim ( przekład Bruno Bernard Heim, pref. Donald Lindsay Galbreath), Prawo celne i heraldyczne Kościoła [„ Wappenbrauch un Wappenrecht in der Kirche ”], Paryż, Beauchesne,31 stycznia 1949, 198 s. , 15 × 22 cm