Francois Boucher

Francois Boucher Obraz w Infoboksie. Gustaf Lundberg , Portret François Bouchera (1741),
pastel, Paryż , Musée du Louvre .
Narodziny 29 września 1703
Paryż
Śmierć 30 maja 1770 r
Paryż
Działalność Malarz
Mistrzowie Jean-François Cars , François Lemoyne
Miejsca pracy Paryż (1720-1770) , Włochy (1725-1731) , Holandia Północna ( d ) (1766)
Ruch Rokoko
Patron Madame de Pompadour
Wpływem Carle Van Loo
Wspólny Marie-Jeanne Boucher
Dzieci Marie-Émilie Boucher ( d )
Jeanne-Élisabeth Victoire Deshays ( d )
Juste-Nathan François Boucher
Nagrody Pierwsza nagroda Akademii Królewskiej 1723, zatwierdzony malarz historii w 1731
Podstawowe prace
Diane wychodząca z wanny
Kuźnia Vulcain
Wschód słońca
Światło świata
Narodziny Wenus
Krajobraz w pobliżu Beauvais
Triumf Wenus
Pastoralna jesień
Portret markizy de Pompadour
podpis François Boucher podpis

François Boucher , urodzony dnia29 września 1703w Paryżu, gdzie zmarł30 maja 1770 r, jest malarzem francuskim , reprezentującym styl rokoko .

Boucher, niezwykle płodny mistrz, zbliżył się do wszystkich gatunków: malarstwa religijnego, tematyki mitologicznej, scen wiejskich, pejzaży, zwierząt, dekoracji pomników i domów prywatnych, modeli gobelinów. Jest to chyba najbardziej znany malarz i dekoracyjne Artysta z XVIII th  wieku, który można powiedzieć, że był jednym z najczystszych geniuszy. Sam oszacował, że na rok przed śmiercią wykonał ponad dziesięć tysięcy rysunków, a mimo to znalazł czas na pracę dziesięć godzin dziennie nad idyllicznymi i lubieżnymi przedstawieniami motywów klasycznych, mitologicznych i erotycznych, alegorii dekoracyjnych i scen pastoralnych. Wiele z tych płócien, przeznaczonych do dekoracji wnętrz, to pary lub serie. Był malarzem na dworze Ludwika XV i ulubieńcem markizy de Pompadour , której namalował kilka portretów.

Biografia

Jedyny syn Elisabeth Lemesle i Nicolasa Bouchera, mistrza malarstwa i rysownika Akademii Saint-Luc , pierwsze lekcje pobierał od ojca, ale wykazywał takie predyspozycje, że postanowił zlecić mu pracę pod kierownictwem bardziej wykwalifikowanym niż jego.

Szkolenie

Około 1720 roku, w wieku 17 lat, wszedł do pracowni Lemoyne'a , która wprowadziła go w tajniki malarstwa dekoracyjnego i wielkie sceny mitologiczne, w których się specjalizował. W tym warsztacie w Lemoyne przebywał bardzo krótko, zaledwie kilka miesięcy.

Aby uzyskać niezbędne środki do życia, musiał przyjąć pracę rysunkową i graficzną od grawera i wydawcy Jean-François Cars , dla którego wykonał swoje pierwsze ryciny ilustracyjne, tytuły prac dyplomowych, obrazy religijne i rysunki. które otrzymywał 60 książek miesięcznie, nie wliczając noclegu i stołu. Zaprzyjaźnił się z synem swojego pracodawcy, Laurentem Cars , mniej więcej w jego wieku. W 1721 r. narysował ilustracje książkowe do samochodów i zaczął uprawiać sztukę grawerowania. Jego pierwsze próby zadecydowały, że kolekcjoner Jean de Jullienne zleci mu wykonanie rycin po Watteau .

Ten okres nauki był najbardziej korzystny dla Bouchera, który w dziełach zmarłego w 1722 roku Watteau odnalazł wszystkie elementy własnej inspiracji. W 24 funtów dziennie że Jullienne dał mu w tym czasie, jak cena za prace wykonane jego życie dość proste, ale bardzo zakochany w swojej sztuce, chciał wejść do Akademii i starał się udoskonalić swoją technikę, pracując zarówno rysunek, grawerowanie i malowanie.

Trenował także u Sebastiano Ricciego i Giovanniego Antonio Pellegriniego , działającego w Paryżu w latach dwudziestych XVIII wieku.

W 1723 r. rywalizował o nagrodę Akademii Malarstwa , której przedmiotem był „  Evilmerodach , syn i następca Nabuchodonozora , wyrwany z łańcuchów, w których długo trzymał go ojciec”. Zdobył pierwszą nagrodę. Mając zaledwie dwadzieścia lat, nie doczekał się jeszcze łask, którymi miał się później cieszyć, a sprzeciw księcia Antin , generalnego dyrektora budynków, uniemożliwił mu wysłanie go do Rzymu jako pensjonariusza króla. Dopóki nie przyznano mu emerytury dla Académie de France w Rzymie , nadal grawerował dla Jullienne. W 1725 wystawił po raz pierwszy kilka obrazów na Wystawie Młodzieży na Placu Dauphine.

Zostań w Rzymie?

Dwa lata później, w 1727 roku, zebrawszy trochę pieniędzy, dzięki hojności osoby trzeciej, wyjechał jako wolny student do Rzymu w towarzystwie Carle Van Loo i jego siostrzeńców François i Louisa . Na początku czerwca 1728 r. dyrektor szkoły rzymskiej Nicolas Vleughels poinformował księcia Antin o ich przybyciu do Rzymu, dodając: „Jest jeszcze jeden imieniem Boucher, prosty chłopiec i bardzo zasłużony; prawie na zewnątrz domu był jeszcze mały otwór w komorze; Wsadziłem go tam […] To prawda, że ​​to tylko dziura, ale jest pod przykryciem. " Nowi, Boucher poszedł do pracy, a od 10 czerwca, dyrektor zauważył jego obecności. Wobec braku rysunków czy obrazów, które z pewnością można datować, z wyjątkiem kilku akwafort, które zostały ryte później po studiach w Rzymie, nie sposób prześledzić etapy pobytu Bouchera we Włoszech, który jednak był dla niego bardziej korzystny niż chcieliby powiedzieć, że przeciwnicy rokoka, a tym samym stylu Bouchera.

Po prawie czteroletnim pobycie we Włoszech wrócił do Paryża pod koniec 1731 r. po ciężkiej pracy i zdobyciu mistrzostwa, które uderzyło Vleughelsa , który napisał o nim w liście z 5 marca 1732 r.: „C. Vanloo jest mądry człowiek i nigdy nie wyszedł z Akademii z lepszym przedmiotem, jeśli nie biednym chłopcem, który, ku Twojej przyjemności, został w Akademii kilka lat i wrócił do Paryża, bardzo zręczny. " A w innym liście, z dnia 14 sierpnia tego roku, kładzie z Van Loo , Natoire i Bouchardon , wśród najlepszych studentów Akademii.

Wyróżnienia

Zatwierdzony po powrocie do Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby 24 listopada 1731 r., natychmiast stał się malarzem towarzyskim, półoficjalnym portrecistą modnych kobiet, żon lub kochanek finansistów, dorabiając się szybko fortuny i znacznej sławy.

Zaczynają płynąć zamówienia i to już od 1732 roku datuje się realizacja Renaud i Armide , inspirowana Jerozolimą dostarczaną z Pucharu , gdzie modelką blondynki Armide jest Marie-Jeanne Buseau , 17-letnia dziewczyna, którą ożeni się 21 kwietnia 1733 r. Według współczesnych Marie-Jeanne była niezwykle ładna i wydaje się, że Boucher często inspirowała się nią w swoich kreacjach promiennych i triumfujących młodych piękności. Pozowała także innym malarzom z ich otoczenia, La Tour wystawił swój portret na swoim pierwszym Salonie w 1737 roku, Lundberg wykonał dla niej pastel pojawił się w Salonie w 1743 roku, szwedzki malarz Roslin wystawił swój portret na Salonie de 1761, a Gabriel de Saint-Aubin wykonał szkic tego na marginesie swojego egzemplarza Livret. Z tego małżeństwa urodziło się troje dzieci, których dwie córki wyszły za mąż 7 kwietnia 1758 roku w Saint-Germain-l'Auxerrois , malarzy Baudouin i Deshays . Marie-Jeanne Boucher pracowała z mężem, grawerowała niektóre z jej rysunków i powielała kilka swoich obrazów w miniaturach.

30 stycznia 1734 r. został przyjęty jako malarz historii w Akademii Królewskiej na prezentację jego obrazu z 1732 r., Renaud i Armide , obecnie przechowywanego w Luwrze , oraz Oudry , pod kierunkiem manufaktury Beauvais od 1734 r. , zadzwonił do niej i poprosił o kilka aktualnych modeli. 2 lipca 1735 został mianowany, wraz z Carle Van Loo i Natoire, adiunktem Akademii.

Nawet jeśli był naznaczony stylem malarza Lemoyne'a, Boucher odnalazł swój własny styl około 1736 roku, stając się w malarstwie niekwestionowanym mistrzem stylu rokoko . Główny malarz francuskiego rokoka , stał się modnym malarzem. Uzyskał przychylność Madame de Pompadour, której kilkakrotnie namalował, portret i skomponował dla niej swoje najbardziej wyrafinowane dzieła w latach pięćdziesiątych XVII wieku, a także dekoracje swojego zamku Bellevue i swojego buduaru Crécy . Pracował również dla osobistości wysokiego dworu, takich jak książę Penthièvre lub dla obcych władców ( Le Triomphe de Vénus w 1740 dla króla Szwecji  ; La Modiste ). Jest wielkim przyjacielem generała Montmorency .

Członkiem słynnego goguette z Société du Caveau , często przynosi swoje rysunki, aby pokazać im. Te czasami inspirują gości tematami piosenek. Charles Pinot Duclos podejmuje ryzyko czerpania inspiracji z rycin wykonanych w celu zilustrowania tekstu z Ticino  : Faunillane ou l'Infante jaune . Następnie skomponował bajkę Mahogany i Zirphile .

Seria czterech paneli przedstawiających żywioły została zamówiona do drzwi zamku La Muette , pałacyku myśliwskiego Ludwika XV. Grał tylko Arion Water and the Dolphin na Uniwersytecie Princeton oraz Vertumnus i Pomona Land w Columbus Art Museum. Nie ma dowodu, że urzeczywistnił Powietrze i Ogień.

Kiedy Oudry zmarł w 1755 roku, powrócił na stanowisko inspektora w Gobelinach, ale nie pracował już dla Beauvais. Dostarczył tam ważne serie kartonów, które odniosłyby taki sam sukces. W 1765 zastąpił Carle Van Loo jako pierwszy malarz Ludwika XV. Pracując z niezwykłą łatwością, chwali się, że zarobił do 50 000 franków rocznie. Uczestniczył w dekoracji zamków w Wersalu i Fontainebleau , w dekoracji gabinetu medali Biblioteki Narodowej (1741-1746).

Wynalazł scenografię dla teatru i opery, a także przekazał wiele modeli fabryce Vincennes w latach 1750-1755, a następnie fabryce Royal Sèvres , głównie w latach 1757-1767. Jego figury dzieci, znane jako Dzieci Bouchera, są tłumaczone w formie malowane wzory lub ciastka, a także drobne kawałki tapicerki przeznaczone do wyposażenia.

Koniec kariery

Jego styl wyszedł z mody wraz z nadejściem neoklasycyzmu około 1760 roku. Do śmierci w 1770 roku Boucher zachował swój styl i wystawiał swoje prace w Salonie, z wyjątkiem edycji z 1767 roku.

Młody Jacques-Louis David zostaje przedstawiony Boucherowi, dalekiemu kuzynowi jego matki, aby został jego uczniem, ale woli powierzyć go Josephowi-Marie Vienowi . Jego syn Juste-Nathan Boucher jest architektem i malarzem ozdobnym.

Wynalazca Chinoiserie

Związany z marszandem sztuki Edme-François Gersaint , François Boucher jest inicjatorem zamiłowania do chinoiserie , przedmiotów i artefaktów z Chin , Japonii czy królestwa Syjamu . Niektóre z jego obiektów pojawiają się w tle w jego obrazach „La toilette, 1742” (Museo Nacional Thyssen-Bornemisza, Madryt) czy „Kobieta leżąca na kanapie” (Frick Collection, Nowy Jork). Jego kolekcja jest skatalogowana w 700 partiach i rozproszona podczas wyprzedaży po jego śmierci. W 1742 r. wykonał dziesięć obrazów olejnych na płótnie do tzw. serii „Chińskie wiszące” dla narodowej fabryki Beauvais. 6 pudełek wybiera do wykonania Jean-Baptiste Oudry , formaty tworzy malarz Jean-Joseph Dumons. Łącznie 47 gobeliny będą dokonywane w Haute-wygładzić między 1743 i 1776, 5 apartamentów dla Ludwika XV, a w 1766 roku, jedna z zasłon został wysłany jako dar cesarza Chin Qianlong . Jeśli François Boucher przestanie malować chińskie przedmioty na swoich obrazach po 1745 roku, nadal je kupuje.

Studenci

Opinie krytyczne

Diderot

Denis Diderot mówi obrazy Boucher w jego salonach opublikowany w momencie, w literackiej korespondencji z Grimm . Zakończenie fragmentu o narodzeniu Bouchera podsumowuje dwuznaczność sądu autora „[…] fałszywe […] śmieszne […] nie żałowałbym tego obrazu. Ilekroć przychodziłeś do mojego domu, mówiłeś o nim złe rzeczy, ale patrzyłbyś na to (s. 44) ” . W 1761 ten sam podziw i to samo potępienie: „Jakie kolory! co za różnorodność! co za bogactwo przedmiotów i pomysłów! Ten człowiek ma wszystko oprócz prawdy. […] Kaza się mu odwracać głowy dwóm rodzajom ludzi; jej elegancja, jej urok, jej romantyczna galanteria, jej kokieteria, jej smak, jej łatwość, jej różnorodność, jej blask, jej pomalowana cera, jej rozpusta, muszą urzekać arcymistrzów, małe kobiety, młodzież, ludzi na całym świecie tłum tych, którym obcy jest prawdziwy gust, prawda, słuszne idee, surowość sztuki; jak mogli oprzeć się najistotniejszym, rozpuście, blaskowi, pomponom, sutkom, pośladkom, epigramie Bouchera. Artyści, którzy widzą, jak daleko ten człowiek przezwyciężył trudy malowania i dla których jest ta prawie nieznana zasługa, że ​​zginają przed nim kolano. To ich bóg. Inni to ignorują. "

Szkoła Dawida

Dla Delécluze’a , ucznia Dawida, „Boucher […] był utalentowanym malarzem, którego gust został wypaczony przez tego, który panował w jego czasach. Nigdy doktryny sztuki nie były bardziej zniekształcone niż podczas mody, którą cieszył się Boucher podczas jego długiego istnienia. „ Ten negatywny pogląd jest prezentowany przez całą szkołę Dawida, której biograf Crumb of Villars napisał: „Boucher był twórcą szkoły, która zepsuła gust” . Opinia samego mistrza, jak donosi Hivert, była bardziej zniuansowana, choć nie aprobował on zarówno badanych, jak i ich traktowania: „Czy nie jest rzeźnikiem, który chce”, powiedział David w swoich pogodnych chwilach .

Proso

Kiedy w następnym stuleciu młody Jean-François Millet odkrył swoje obrazy w paryskich muzeach, surowo oceniał kobiece akty Bouchera:

„Miałem nawet bardzo silną odrazę do Bouchera. Widziałem jego naukę, jego talent, ale nie mogłem zrozumieć jego prowokacyjnych tematów i zobaczyć jego smutne kobiety, nie zastanawiając się, jakie to wszystko było biedne. Boucher nie robił nagich kobiet, ale rozebrane małe stworzenia: nie była to wystawa dorodnych kobiet Tycjana, dumnych ze swojej urody do tego stopnia, że ​​się popisywały, do tego stopnia, że ​​pokazywały się nago, ponieważ były tak pewne swojego wyglądu Potężny.

Nie ma na to odpowiedzi; nie jest czysty, ale jest silny, jest wspaniały dzięki kobiecemu pociągowi, jest sztuką i dobrym. Ale biedne damy Bouchera, ich smukłe nogi, posiniaczone stopy w buciku na wysokim obcasie, szczupła talia pod gorsetem, bezużyteczne ręce, pozbawione krwi gardła, wszystko to mnie odpychało.

Przed Diane Bouchera, którą tak często kopiuje się w muzeum, wyobrażałam sobie, że widzę ówczesne markizy, które bawił się malowaniem w niesmacznych celach i że rozebrał się i umieścił w swoim pokoju.Warsztat zamieniony w pejzaż . Nawiązałem do Diany Łowczyni Starożytności, tak pięknej, tak szlachetnej i najwyższej dystynkcji formy. Boucher był tylko trenerem. "

Goncourt

Do braci Goncourt starają się osiągnąć zrównoważony wyroku, biorąc pod uwagę niezwykły sukces Boucher i obiekcje swoich krytyków. „Boucher jest jednym z tych ludzi, którzy oznaczają smak stulecia, wyrażają go, uosabiają i ucieleśniają [s. 177] ” . Mimo podziwu konkludują: „Jest po prostu malarzem oryginalnym i wielce uzdolnionym, pozbawionym najwyższej jakości, znakiem rasy wielkich malarzy: wyróżnieniem. Ma maniery i nie ma stylu. […] Elegancka wulgarność jest znakiem rozpoznawczym Bouchera. […] Szczerze mówiąc i odważyć się użyć określenia z warsztatowego slangu, który nieco ostro maluje jego talent: jest „łajdakiem”” .

Praca

Boucher nie stara się odtworzyć rzeczywistości. Jest cennym i zmysłowym malarzem, używającym olśniewających kolorów, wężowych linii i mnóstwa oryginalnych dodatków. Jego upodobanie do aktów kobiecych przyniosło mu za życia przydomek „malarz łask”.

Swoje inspiracje czerpie z poetyckiego uniwersum mitologii Owidiusza ( Uprowadzenie Europy ) i scen pasterskich. Malował także sceny z życia rodzinnego ( Le Déjeuner , pejzaże ( Pejzaż koło Beauvais  ; Le Moulin ), portrety i obrazy religijne.

Obraz

Wycieczka do Rzymu w 1727 r.Powrót z Włoch pod koniec 1731

W roku wstąpienia do Akademii, w 1734, otrzymał zamówienie na cztery grisaille: La Charité , L'Abondance , La Fidélité , La Prudence , w sypialni królowej w Pałacu Wersalskim .

W tym samym czasie namalował kilka obrazów wewnętrznych w stylu mody Chardina , La Belle Cuisinière , wyryty przez Aveline , Autoportret w jego wnętrzu , temat podjęty w innym większym obrazie, ale mniej intymny.

Mistrz stylu rokoko Pierwszy malarz króla Ludwika XV w 1765

Dał liczne karykatury i modele dla królewskich fabryk gobelinów i porcelany.

Rysunki, ryciny i bajki gobelinowe

Sztuki piękne Paryża  :

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Dwa z jego pierwszych obrazów, Narodziny i śmierć Adonisa , rytowane przez Auberta i Scotta, są bezpośrednio pod wpływem jego pierwszego mistrza.
  2. Rysunek Bouchera, przechowywany w muzeum we Frankfurcie i przedstawiający młodego skrzypka z gobelinu z Beauvais, Muzyka i parawan w Luwrze, tak bardzo przypomina styl Watteau, że został skatalogowany na nazwisko tego mistrza.
  3. Marie-Jeanne Buseau , 17 lat, córka Jean-Baptiste Buseau, mieszczanina paryskiego i Marie-Anne de Sédeville, mieszkająca przy rue l'Évêque, parafia Saint-Roch. Boucher mieszkał wówczas przy rue Saint-Thomas-du-Louvre , w parafii Saint-Germain-l'Auxerrois, a jego rodzice przy rue des Foureurs, parafia Sainte-Opportune.
  4. Dziewczynka, Jeanne-Élisabeth Victoire, ochrzczona 24 marca 1735 r.; syn Juste-Nathan ochrzczony 4 maja 1736 r. i druga córka Marie-Émilie urodzona 27 kwietnia 1740 r.
  5. W tym duża miniatura na pergaminie Wejście Psyche do jej pałacu , po obrazie Bouchera wystawionym w Salonie 1739 i wykonanym na gobelinie w Beauvais.
  6. Histoire de Sylvie , 1755-1758, Banque de France i Musée des Beaux-Arts w Tours.
  7. Sztokholm, Muzeum Narodowe.
  8. Mahogany and Zirphile opublikowano w 1744 roku. Analizę Mahogany and Zirphile autorstwa Pierre'a Berthiaume'a można przeczytać w Internecie : „  Nieszczęścia Zirphile czyli pomyślność cnoty  ”.
  9. 1747, Luwr.
  10. 1739, Luwr.
  11. około 1740 r., Ermitaż .
  12. 1751, Luwr.
  13. . Dwie akwaforty z kolekcji znajdują się w ręku Marie-Jeanne Boucher i są przez nią podpisane.

Bibliografia

  1. Emmanuel Bénézit, Krytyczny i dokumentalny słownik malarzy, rzeźbiarzy, projektantów i rytowników wszystkich czasów i wszystkich krajów , Paryż, Roger i Chernoviz, 1911, 1056  s. , s.  698-9 .
  2. Philippe Bousquet, „  Zawieszki Bouchera: mitologia i alegoria  ” , na artifexinopere.com ,15 października 2019 r.(dostęp 6 marca 2020 r. )
  3. Philippe Bousquet, „  Wisiorki Bouchera: pastorales  ” , na stronie artifexinopere.com ,26 lutego 2020(dostęp 6 marca 2020 r. )
  4. Franciszka Joulie; Jean-François Méjanès, François Boucher: wczoraj i dziś: Luwr, 17 października 2003 - 19 stycznia 2004 , Paryż, Réunion des Musées Nationaux, 2003, 159  s. ( ISBN  978-2-71184-587-3 ) , s.  11 .
  5. Fenaille 1925 , s.  27.
  6. Pierrette Jean-Richard, Grawerowane dzieło François Bouchera w kolekcji Edmonda de Rothschilda , Paryż, Éditions des Musées Nationaux, 1978, 435  s. ( ISBN  978-2-71180-079-7 ) , s.  15 .
  7. Fenaille 1925 , s.  28.
  8. Vincent Pomarede , 1001 obrazy w Luwrze: od starożytności do XIX th century , Paryż / Mediolan, Louvre Editions2005, 356  s. ( ISBN  2-35031-032-9 ) , s.  156
  9. Fenaille 1925 , s.  31.
  10. Korespondencja od dyrektorów Académie de France w Rzymie.
  11. Fenaille 1925 , s.  35.
  12. Wystawiony w Salonie 1761.
  13. Augustin Jal , Krytyczny słownik biografii i historii: errata i uzupełnienie wszystkich słowników historycznych , Paryż, Henri Plon, 1872, 1357  s. , s.  256 .
  14. Fenaille 1925 , str.  40.
  15. Fenaille 1925 , s.  39.
  16. Fenaille 1925 , s.  41
  17. Sarah Maza, Życie prywatne, sprawy publiczne: słynne przyczyny przedrewolucyjnej Francji , Paryż, Arthème Fayard, 1997, 384  s. ( ISBN  978-2-213-65237-5 ) czytaj online .
  18. Kot, Jedna z prowincji rokoko, wymarzone Chiny François Bouchera, Muzeum Sztuk Pięknych i Archeologii Besançon, od 8 listopada 2019 do 2 marca 2020, 288 stron, Paryż, W wydaniach artystycznych, 2020
  19. Denis Diderot , Esej o malarstwie, Salony 1759, 1761, 1763 , Paryż, Hermann,1984, s.  119-120.
  20. Étienne-Jean Delécluze , Louis David, jego szkoła i jego czas , Paryż, Didier,1855, s.  103.
  21. Étienne Jean Miette de Villars , Pamiętniki Dawida, malarza i członka Konwentu , Paryż,1850, s.  52.
  22. Hivert et Réveil , Galeria Sztuki i Historii , Paryż,1836, s.  109.
  23. Alfred Sensier, Życie i dzieło JF Milleta , A. Quantin, 1881, s.  55 .
  24. Jules de Goncourt Edmond de Goncourt , The Art z XVIII -tego  wieku , t.  1, Paryż, Eugène Fasquelle,1906, s.  238.
  25. Broń Eneasza, Luwr (atlas)
  26. „  Dijon Museum of Fine Arts collections – Display of a notice  ” , na stronie mba-collections.dijon.fr (dostęp 5 listopada 2016 r. )
  27. Treviso Kolekcja 8 malowanych kartonów montowanych po dwa na ramie w pionowych płótnach z dekoracją graniczną namalowaną przez Alexisa Peyrotte'a .
  28. Wskazówka n o  000PE000180 , baza Joconde , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  29. Namalowany na prośbę Madame de Pompadour, aby zilustrować pracę Corneille'a w Château de Crécy w Eure-et-Loir. Kolekcja Goncourta rozproszyła się w 1897 roku, ponownie pojawiła się pod tytułem Antoine et Cléopâtre na aukcji Ivoire de Chartres w 2009 roku .
  30. Pod kierunkiem Emmanuelle Brugerolles, François Bouchera i sztuki naskalnej w zbiorach Szkoły Sztuk Pięknych , Krajowa Szkoła Sztuk Pięknych, 2003-2006
  31. "  Dwoje kocha wędkarstwo, François Boucher  " , na Cat'zArts
  32. "  Sen, François Boucher  " , na Cat'zArts
  33. „  Atak Greków na Troję, François Boucher  ” , na Cat'zArts
  34. "  Cud niewidomych od urodzenia, François Boucher  " , na Cat'zArts
  35. "  Narodziny Cyrusa, znanego również jako La Petite Chariclée powierzone słudze François Boucher  " , na Cat'zArts
  36. "  Krajobraz z kilkoma domami, François Boucher  " , na Cat'zArts
  37. "  Badanie drzewa, François Boucher  " , na Cat'zArts
  38. "  The Fall of the Rebel Angels, François Boucher  " , na Cat'zArts
  39. „  Siedzący mężczyzna ze skrzyżowanymi rękami, François Boucher  ” , na Cat'zArts
  40. "  Herkules na stosie, François Boucher  " , na Cat'zArts
  41. "  Studium mężczyzny siedzącego z przodu, François Boucher  " , na Cat'zArts
  42. "  Naga kobieta siedząca widziana od tyłu i studia głowy i ramion, François Boucher  " , na Cat'zArts
  43. "  Projekt Frontispiece , François Boucher  " , na Cat'zArts
  44. "  Projekt frontyspisu: grupa dzieci wokół draperii, François Boucher  " , na Cat'zArts
  45. "  Rocaille, François Boucher  " , na Cat'zArts
  46. "  Studium leżącego mężczyzny z jednym łokciem opartym o ziemię, François Boucher  " , na Cat'zArts
  47. „  Umierający Nessus dający swoją zatrutą tunikę Deianirze, François Boucher  ” , na Cat'Arts
  48. "  Pejzaż z gołębnikiem, François Boucher  " , na Cat'zArts
  49. "  Śpiąca Diane, François Boucher  " , na Cat'zArts
  50. "  Dekoracja teatralna sali tronowej, François Boucher  " , na Cat'zArts
  51. "  Mężczyzna śpi z głową opartą na rękach, François Boucher  " , na Cat'zArts
  52. "  Głowa mężczyzny z profilu, François Boucher  " , na Cat'zArts
  53. "  Projekt na frontyspis: alegoria przyjaźni, François Boucher  " , na Cat'zArts
  54. "  Głowa starca, profil po prawej, François Boucher  " , na Cat'zArts
  55. " mężczyzna, boso, przed grupą postaci, François Boucher  " , na Cat'zArts
  56. "  Dwie głowy ludzi, François Boucher  " , na Cat'zArts
  57. "  Projekt Candelabra, François Boucher  " , na Cat'zArts
  58. Pod redakcją Emmanuelle Brugerolles, De Poussin à Fragonard: hołd dla Mathiasa Polakovitsa, Zeszyty 26 , Beaux-arts de Paris editions, 2013, s. 116-119, Cat. 25;

Załączniki

Bibliografia

Ikonografia

Linki zewnętrzne