Akademia Saint-Luc

Academy of Saint-Luc jest początkowo w Paryżu, charytatywne bractwo związane ze środowiskiem malarzy i rzeźbiarzy mistrzowskich Paryża, z którym zakończył się scalanie.

Założona w 1391 r., została ponownie założona w 1649 r. za namową Simona Voueta przez wspólnotę malarzy i rzeźbiarzy i wyposażona w krzesła dydaktyczne, aby zrobić miejsce dla nauczania ustanowionego w 1648 r. przez Królewską Akademię Malarstwa i Rzeźby .

Wspólnota malarzy i rzeźbiarzy w Paryżu została zreformowana w latach 1655-1668, a następnie zniesiona wraz z innymi wspólnotami artystycznymi i rzemieślniczymi na mocy edyktu Turgota z 1776 roku .

Inspiracją były korporacje rzemiosła artystycznego , które istniały od średniowiecza we Włoszech, w szczególności ta, którą od 1339 roku nazywano „Towarzystwem malarzy św. Łukasza”, np. we Florencji ( (it) Compagnia dei pittori fiorentini di San Luca ), czyli Cech św. Łukasza w całej Europie, w tym we Flandrii .

Historia

We Francji pojawiły się pierwsze statuty tej wspólnoty malarzy i rzeźbiarzy , w 19 artykułach, przedstawione przez dwudziestu pięciu malarzy (m.in. Colart de Laon i Jean d'Orléans ) oraz pięciu rzeźbiarzy (m.in. Jean de Thoiry i Robert Loisel ). narysowany na13 sierpnia 1391przez rektora Paryża . Wirusy potwierdzono dokumentu patentowego z Charles V , a następnie z Charles VII w 1430 roku, z Henri III 1583, z Louis XIII w 1622 r.

Założenie „Akademii św. Łukasza” jako takiej jest znacznie późniejsze, na wzór rzymski, za sprawą Simona Voueta, który uczęszczał do Akademii św. Łukasza w Rzymie. Profesor i malarz Ludwika XIII, szkolił Le Sueura , Le Bruna i Mignarda , a także bardzo odnoszących sukcesy nauczycieli, takich jak François Perrier i Jacques Blanchard .

W 1648 r. za namową Mazarina powstała Królewska Akademia Malarstwa i Rzeźby  , która nigdy nie przestała narzucać swojego przywileju, który został sformalizowany w 1664 i 1668 r. Niedługo potem dawna społeczność zawodowa malarzy również przyjęła nazwę „akademii”. lub „akademia rysunku” patentem listów młodego Ludwika XIV w 1655 roku. Dziesięć lat później miała zostać zastąpiona na rzecz Akademii Królewskiej. Utworzenie Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby kierowanej przez Charlesa Le Bruna w konkurencji ze starą organizacją rzemieślniczą wydobyło najlepszych malarzy i rzeźbiarzy z ich statusu zawodów budowlanych, nadając im podobny status królewskich oficerów, kto stanie się artystą.

W 1704 r. została ponownie upoważniona do wystawiania, z zapewnieniem kaplicy Saint-Symphorien, która przylega do kościoła Saint Germain des Prés, i którą naprawiła i upiększyła; tę wolność dopełnia deklaracja od17 listopada 1705, co upoważnia go do otwarcia szkoły rysunku i malarstwa oraz do rozdawania każdego roku w dniu św. Łukasza dwóch srebrnych medali uczniom, którzy wyróżnili się swoimi postępami. Académie Saint-Luc organizowała również konkursy, nagrody i wystawy ( salony ) w różnych miejscach Paryża.

W 1732 Académie Saint-Luc des Artistes de Paris zakazała rzemieślnikom kopiowania dzieł bez zezwolenia.

W L'Almanach historique et raisonné des architectes, Peintres, Sculpteurs, Engravers et Chiseleurs de Paris , opublikowanym w 1776 r. przez Delalaina, zawiadomienie napisał Lebrun: „Ta akademia zajmuje dom w pobliżu Saint-Denis-de-la Chastre, gdzie utrzymuje swój gabinet, w którym zarówno amatorzy, jak i obcokrajowcy mogą zobaczyć starannie zachowane arcydzieła pierwszych francuskich artystów, takich jak Le Brun, Le Sueur, Mignard, Blanchard i innych, a także kucharze - prace współczesnych artystów. Nie odmawiamy nikomu tej słodkiej satysfakcji. Na co dzień w sali działa szkoła publiczna, w której nauczyciele uczą wszystkiego, co dotyczy malarstwa i rzeźby, perspektywy, architektury i geometrii. Akademia zawdzięcza dobroczynności, którą markiz de Paulmy go honoruje, cztery medale, w tym dwa złote i dwa srebrne, które sam hojny lord rozdaje uczniom, którzy w konkursie wykazali najwięcej talentów. "

W 1776 r. uczniowie Saint-Luc dołączyli do grona Królewskiej Akademii Malarstwa, która aby ich otrzymać, uzyskała w Luwrze drugą salę poświęconą studiom modelarskim.

W 1777 r. zlikwidowano wszystkie społeczności handlowe, zniknęła, a następnie została przywrócona pod opieką markiza d'Argenson , który był jego protektorem od 1729 r.

Wystawy

Akademia św. Łukasza wystawiała:

W XVII -tego  wieku W XVIII -tego  wieku

Lista członków

Uwagi i referencje

  1. Edytuj… Usunięcie wspólnot artystycznych i rzemieślniczych dawniej założonych w miastach będących w gestii parlamentu paryskiego i utworzenie nowych wspólnot w tych wymienionych miastach, łącznie z dekretem państwa w Radzie [25 kwietnia 1777]
  2. Jules Guiffrey, „Społeczność paryskich malarzy i rzeźbiarzy, znana jako Académie de Saint-Luc (1391–1776)”, w Journal des Savants , kwiecień 1915, s. 145-156 online
  3. Jules de Gaulle , Charles Nodier , Nowa historia Paryża i okolic , 1840.
  4. Nathalie Heinich, Od malarki do artysty .
  5. Neil Jeffares, Słownik pastellistów sprzed 1800 roku , wydanie online. Odniesienie do wszystkich Rycerzy na tej stronie
  6. Anne-Rosalie Boquet była córką Blaise'a Boquela, fana z Paryża, i Marie-Rosalie Hallé, z rodziny malarza Noëla Hallé (1711-1781). Była wnuczką Nicolasa-François Boqueta, malarza króla, a jej wujami byli Louis-René Bocquet, projektant kostiumów dla Opery, inspektor Menus Plaisirs i Antoine Deville, laureat Marc d'or. 8 września 1777 została trzecią żoną Louisa Filleula, concierge w Château de La Muette w Paryżu.
  7. Inwentarz po śmierci Jean-Baptiste Lechantre [1] .
  8. Zabicie jego małoletnich dzieci po śmierci żony – akt z dnia 26 września 1726 r. – AN Y4411B.
  9. biografia Emila Krena i Daniela Marxa .
  10. Syn mistrza krawiectwa odzieży z parafii Saint-Germain-l'Auxerrois, żeni się z Marie-Joseph-Julie Montseignat, która daje mu dwóch synów.
  11. Henri Martin, Historia Biblioteki Arsenału , Paryż, Plon et Nourrit, 1900, strona 216.

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Link zewnętrzny