W gramatyki , stopnie porównywania lub stopni znaczeń są własnością przymiotników i przysłówkach opisujące intensywność pojęciem ekspresji. Mówimy także o stopniowaniu przymiotników i przysłówków. Wyrażenie stopni porównania może być syntetyczne, a następnie wykonane przez fleksję lub analityczne i może być wykonane tylko przez składnię . Wiele języków używa systemu mieszanego, w którym niektóre stopnie są wyrażane syntetycznie, a inne analitycznie, lub w którym kilka środków wyrażenia tego samego stopnia współistnieje przy wyborze mówiącego lub w zależności od rodzaju przymiotnika lub przysłówka.
Z gramatycznego punktu widzenia porównanie można wyrazić różnymi środkami, takimi jak: podrzędność: podrzędna klauzula porównania, zwana także porównawczą, pełni wtedy identyczną rolę, jak dopełnienie porównania, które może być substancjalne lub odpowiednik nazwy. Niemniej jednak charakter relacji (stosunek podobieństwa) nie pozwala na traktowanie go stricte jako podporządkowany okolicznościowo . Relacja może więc być podobieństwem: „Będziesz żąć tak , jak siałeś” , równości: „Ich szczęście było krótkie tak samo, jak było rzadkie” lub wręcz przeciwnie: „On jest mniej bogaty niż myślałem” , w końcu proporcjonalnie: „Jest bardziej zainteresowany niż myślisz” .
Kilka prostych porównań opartych na słowach elipsy, np. „ Ten ojciec, taki syn”
Rozpiętość środków gramatycznych jest szeroka, proste porównanie można też oznaczyć:
Klasycznie wyróżniamy:
System stopniowania może mieć synkretyzm, to znaczy, że niektóre jego formy obejmują wiele stopni, w zależności od kontekstu. Na przykład :
W wielu językach indoeuropejskich istnieją syntetyczne formy wyższości porównawczej i superlatywnej, ale nie ma odpowiadających im form niższości, które wyrażane są jedynie w składni. Nieokreślone terminy „porównawczy” i „superlatyw” są następnie używane przez synecdoche do określenia form syntetycznych wyrażających wyższość.
W językach celtyckich termin równoważny często zastępuje termin „porównanie równości”.
Wyrażanie innych odcieni w stopniu jakości jest powszechne, ale często nie jest rozpoznawane jako część samego systemu oceny. Na przykład :
Pewnych formacji nie da się usystematyzować i raczej wyłaniają się z derywacji leksykalnej : na przykład po francusku zdrobnienia, takie jak blondin, grandet, staromodne .
W ich znaczeniu niektóre przymiotniki dość rzadko dopuszczają gradację. Dotyczy to w szczególności:
Jest to jednak ograniczenie semantyczne, a nie morfosyntaktyczne , ponieważ gradacja jest formalnie możliwa i może być efektywnie wykorzystana:
Negacja od porównawczych może prowadzić do skutków, które nie mają znaczenia takie, które byłyby przewidziane przez logicznej negacji . Na przykład po francusku :
Jeśli chodzi o porównanie dwóch elementów tworzących się razem, użycie stopnia porównawczego lub stopnia najwyższego jest semantycznie równoważne. Przyjęte w praktyce rozwiązanie zależy od rozważanego języka:
Francuski mają zasadniczo analityczny system klasyfikacji oparty na wykorzystaniu Przysłówki stopnia. W porównaniach i względnych superlatywach stosuje się te same przysłówki, przy czym drugie użycie jest rozróżniane przez użycie oprócz przedimka określonego :
Absolutny stopień najwyższy jest wyrażony przez dość szeroką gamę przysłówków i zwrotów związanych z wyrażaniem ilości :
Francuski zachował z łaciny pewne syntetyczne formy wyższości porównawczej i najwyższej:
Naśladując łacinę i włoski , francuski czasami używa przyrostka -issime do tworzenia intensywności: riche → richissime . Jego użycie jest jednak rzadkie i często ironiczne : patrz na przykład niezwykle ważne .
Łacińska ma specyficzny gięcia stopnia przymiotników z dwóch form:
Wyrażenie terminu porównawczego to:
Wśród popularnych przymiotników występuje niewielka liczba nieregularnych kształtów, w tym:
| Poczucie pozytywu | Dobrze | zły | wysoki | mały | liczny | blisko |
| Pozytywny | premia | rzut karny | magnus | parvus | multus | propinquus |
| Porównawczy | melior | pejor | poważny | mniejszy | jeszcze | propior |
| Superlatyw | Optimus | pesymus | maximus | minimus | plurimus | proximus |
Równoległy system typu analitycznego jest używany dla niektórych przymiotników, w szczególności tych na -ius lub -eus . Polega ona na użyciu przysłówków magis dla porównania, maksymy dla stopnia najwyższego: np. idoneus "odpowiedni" → magis idoneus "bardziej odpowiedni" → maxim idoneus "najbardziej odpowiedni". Peryfraza porównawczy został uogólniony w ewolucji łacinie kierunku języków romańskich , niektórzy zachowując pochodną przysłówka Magis w budownictwie ( portugalskich mais , hiszpańskich Más , prowansalski maja , rumuński maja ), inni zastępując go jeden więcej pochodną ( po francusku Plus , Włoski più , prowansalska ropa ).
Dla porównania i najwyższego (względnego lub absolutnego) niższości możliwe jest tylko peryfraza, odpowiednio z przysłówkami minus i mimim : minus doctus „mniej wyuczony”, minimal doctus „mniej wyuczony”. Równość wyraża para korelatywów tam ... quam ... : tam doctus quam Petrus "tak uczony jak Piotr".
Niemiecki ma podobny układ do tego łaciny, z form syntetycznych wyrazić wyższość: porównanie jest oznaczony przez przyrostek -er , superlatyw przyrostkiem - (e) st , zarówno wtedy regularnie biorąc marek Deklinacja przymiotnika . Najwyższego stopnia używa się wraz z przedimkiem określonym ; jako przysłówek jest również wprowadzany przez przyimek an (który kontrastuje z przedimkiem określonym nijakim w celowniku w postaci am ). dawny. : . : stolz "dumny" ~ stolzer "bardziej dumny" ~ der stolzeste "najbardziej dumny" / am stolzesten "najbardziej dumny";
Podobnie jak po łacinie ( senior rule erat et loquacior : był dość stary i dość rozmowny), w języku niemieckim istnieje względne porównanie wskazujące na przeciętny poziom jakości: eine längere Zeit , dość długi czas; ein älterer Herr , mężczyzna w pewnym wieku.
W przypadku wielu jednosylabowych przymiotników dodaniu przyrostków towarzyszy umlaut samogłoski rdzenia . dawny. : . : lang "długi" ~ länger "dłuższy" ~ der längste "najdłuższy"; groß "duży" ~ größer "większy" ~ der größte "największy".
Istnieją również przymiotniki lub przysłówki o nieregularnych stopniach.
| Poczucie pozytywu | No więc | dużo | mało | wysoki | ochoczo |
| Pozytywny | jelito | stary | wenig | hoch | gern |
| Porównawczy | pocałunek | mehr | minder , weniger | höher | Lieber |
| Superlatyw | beste | meiste | mindeste , wenigste | höchste | liebste |
Dopełnieniem porównania jest als : stolzer als dieser Junge „bardziej dumny niż ten chłopiec”. To z superlatywu jest skonstruowane jako uzupełnienie nazwy : der stolzeste dieser Jungen / der stolzeste von diesen Jungen „najdumniejszy z tych chłopców”.
Znak najwyższy może być używany w sensie względnym, ale także absolutnym: najlepszy Freund! „Doskonały przyjaciel! ”. Porównanie czasami przyjmuje również wartości bezwzględne, wskazując na średni stopień wyrażonej jakości: eine ältere Dame „dama w pewnym wieku” (w porównaniu z eine alte Dame „starsza pani”).
Z drugiej strony nie ma syntetycznych form równości lub niższości, które są wyrażane peryfrazami. Porównanie równości wykorzystuje korelację so ... wie ... : so stolz wie dieser Junge "tak dumny jak ten chłopiec". Niższość wyraża weniger ... als ... : weniger stolz als dieser Junge "mniej dumny niż ten chłopiec" lub jak po francusku zaprzeczenie równości porównawczej: nicht so stolz wie dieser Junge "nie jest też dumny, że ten chłopiec ”.
Holandia ma podwójny system ocen dla wyższości: przyrostki używane -er dla porównawcza i -st do superlatyw: Jong „młodych” ~ jonger „młodszego” ~ jongst „najmłodszego” Mooi „dość” ~ mooier „ładniejszy” ~ mooist " najpiękniejsza ”. Termin porównania wprowadza dan (niż w języku angielskim): ouder dan haar leraar „starszy niż jej nauczyciel”. W innych przypadkach możesz również użyć meer „plus” ( więcej po angielsku, mehr po niemiecku), ale jest to znacznie rzadsze.
Istnieje również szereg nieregularnych kształtów:
| Poczucie pozytywu | Dobrze | mało | dużo | liczny | ochoczo |
| Pozytywny | poszedł | weinig | veel | menige | graag |
| Porównawczy | lepiej | opiekun | meer | meer | leżący |
| Superlatyw | beste | przez minste | od meeste | od meeste | przez liefste |
Stopień najwyższy jest często używany w sensie absolutnym: Mijn beste vriend! " Moja najlepsza przyjaciółka! ”. Porównanie czasami przyjmuje również wartości bezwzględne, wskazując na średni stopień wyrażonej jakości: een oudere człowiek „starszy człowiek” (dla porównania z een oude „stary człowiek”).
Znak porównawczy i najwyższy niższość używają tylko peryfrazy, skonstruowanej w taki sam sposób jak dla wyższości, ale z przysłówkami opiekuńczymi „mniej” dla porównania ( opiekun hoog dan… „mniej wysoko niż…”, opiekun schoon dan. .. „mniej piękny niż…”) i minst „najmniej” za superlatyw ( od minst hoge „mniej wysoki”, od minst schone „mniej piękny”). Równość jest wyrażona przez korelację zo ... als ... ( zo hoog als Andera „tak duże jak inne”).
W niektórych rzadkich przypadkach, w końcu, Dan może być zastąpiony przez als , jak w niemieckim, zwłaszcza w języku mówionym.
Angielski posiada podwójny system klasyfikacji do wyższości:
Zastosowany system jest powiązany z długością przymiotnika w pozytywach: monosylaby i dyssylaby kończące się na „-y” używają przyrostków, pozostałe przymiotniki to peryfrazy. Krótko mówiąc, przyrostek jest używany tylko wtedy, gdy wynikowy przymiotnik ma (co najwyżej) dwie sylaby.
Istnieje również szereg nieregularnych kształtów:
| Poczucie pozytywu | Dobrze | źle | dużo | liczny | trochę | niewiele | daleko |
| Pozytywny | dobrze | zły | dużo | wiele | mało | mało | daleko |
| Porównawczy | lepszy | gorzej | jeszcze | jeszcze | mniej , mniejsze , littler | mniej , mniej | dalej , dalej |
| Superlatyw | Najlepsza | najgorszy | większość | większość | najmniej, najmniej | najmniej | najdalszy , najdalszy |
Przymiotnik stary stary ma, oprócz zwykłych form starszych i najstarszych , zwykłych dla porównania, formy reliktowe, w których zachowany jest umlaut: starszy i najstarszy , dziś używany bez określenia porównawczego w znaczeniu „starszy”.
Najwyższego można używać w sensie względnym, ale także absolutnym, zwłaszcza w trwałym rejestrze : najpiękniejsza kobieta „kobieta o wielkiej urodzie”. Metoda porównawcza jest chętnie używana bez uzupełnienia, gdy dochodzi do wskazania jednego z uzupełniających się wyrazów pary w opozycji: np. Wielkie Antyle " Grandes Antilles " ~ Małe Antyle " Małe Antyle ", Starsza Edda " Poetic Edda (dosłownie Stara Edda )" ~ Młodsza Edda " Edda de Snorri (dosłownie Niedawna Edda )".
Porównanie i najwyższy stopień niższości używają tylko peryfraz, skonstruowanych w taki sam sposób jak dla wyższości, ale z przysłówkami mniej „mniej” dla porównania ( mniej wysoki „mniej wysoki”, tańszy „tańszy”) i najmniej „ najmniejszy ” „za superlatywę ( najmniej wysoki ” najmniejszy ”, najtańszy „ najtańszy ”). Równość wyraża się korelacją jako… as… ( tak wysoka jak jego brat „tak wysoki jak jego brat”).
Nowoczesny grecki wyróżnia trzy stopnie tworzą w porównawczej wyższości superlatyw względnej i bezwzględnej superlatyw. Mogą być formowane perifrastycznie lub syntetycznie, przy czym dwie metody istnieją równolegle.
| Pozytywny | Porównanie więcej ... |
Najbardziej ... względny superlatyw |
Absolutnie superlatyw bardzo ... |
|||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Opisowy | Syntetyczny | Opisowy | Syntetyczny | Opisowy | Syntetyczny | |
| ψηλός "high" | πιο ψηλός | ψηλό τερος | ο πιο ψηλός | ο ψηλό τερος | πολύ ψηλός | ψηλό τατος |
| βαθύς „głęboki” | πιο βαθύς | βαθύ τερος | ο πιο βαθύς | ο βαθύ τερος | πολύ βαθύς | βαθύ τατος |
| επιεικής „pobłażliwy” | πιο επιεικής | επιεικέσ τερος | ο πιο επιεικής | ο επιεικέσ τερος | πολύ επιεικής | επιεικέσ τατος |
Basków na zginanie przymiotników do stopnia, który zawiera oprócz porównawczego i nieprzeciętną (wyższości) specjalnej postaci nadmierne.
| Stopień | baskijski | Francuski |
|---|---|---|
| Pozytywny | handi | " wysoki " |
| Porównawczy | handiago | „większy” |
| Superlatyw | handien | "Najwspanialszy" |
| Nadmierny | handiegi | " za duży " |