Barwnik spożywczy

Te barwniki spożywcze stosuje się do dodania koloru do żywności lub do symulacji oryginalny kolor, jeśli został zmodyfikowany metodami obróbki stosowanych w przemyśle spożywczym .

Historia

Dodawanie barwników do żywności to starożytna praktyka, wspomniana już w 1500 roku pne. BC w Egipcie, gdzie cukiernicy dodają naturalne ekstrakty i wino, aby poprawić wygląd swoich produktów. Papyri wspomina również o dodawaniu kurkumy i szafranu do potraw, aby były bardziej apetyczne. W średniowieczu i w okresie feudalizmu chłopi wytwarzali własne pożywienie, a aspekty estetyczne były uważane za nieważne przez ogromną większość populacji, która była na ogół bardzo biedna. Sytuacja zmieniła się wraz z początkiem czasów współczesnych i rosnącej urbanizacji: po pierwsze, handlu przyprawami w XIV th century zapewnia dostęp do bardzo egzotycznych substancji barwiących w drugim mieszczan nie produkować własną żywność, handel jedzenie jest dynamicznie rozwijającym się, co prowadzi do trzeba jak najlepiej sprzedawać żywność, a tym samym przedstawiać ją w jak najlepszym świetle. Jedno z pierwszych przepisów dotyczących żywności, które wydano w Augsburgu w 1531 r., Dotyczy przypraw i barwników oraz surowo karze podrabianie: celem jest zatem zapobieganie nieuczciwej konkurencji handlowej w tej bardzo dochodowej dziedzinie.

Już w XVIII -tego wieku, sytuacja zaczyna powodują problemów zdrowotnych, o czym świadczy Tobias Smollett w 1771 roku:

Chleb, który jem w Londynie, to szkodliwa pasta zmieszana z kredą, ałunem i popiołem kostnym, mdła dla smaku i niszcząca konstytucję. Dobrzy ludzie nie ignorują tego fałszerstwa; ale wolą go od pełnowartościowego chleba, ponieważ jest bielszy niż mąka z kukurydzy [pszenicy]. W ten sposób poświęcają swój smak i zdrowie… dla absurdalnej satysfakcji źle ocenionego oka; a młynarz lub piekarz jest zobowiązany otruć ich i ich rodziny, aby żyć swoim zawodem. […] Może nie uwierzysz, że mogą być tak szaleni, że gotują zieleninę z mosiężnym półpensem, aby poprawić ich kolor; a jednak nic nie jest bardziej prawdziwe […].

- Tobias Smollett, Ekspedycja Humphry'ego Clinkera

„Chleb, który jem w Londynie, to trujące ciasto zmieszane z kredą, ałunem i popiołem kostnym, pozbawione smaku i niszczące konstytucję. Dobrzy ludzie nie ignorują tego fałszerstwa; ale wolą go od dobrego chleba, ponieważ jest bielszy niż oryginał zrobiony z mąki pszennej. W ten sposób poświęcają swój smak i zdrowie… ku najbardziej absurdalnej satysfakcji z przyjemności krótkowzroczności; i zarówno młynarz, jak i piekarz muszą zmusić się do otrucia ich w obawie przed bankructwem. […] Może nie uwierzyłbyś, że potrafią być na tyle głupi, by ugotować warzywa z kawałkami mosiądzu, żeby poprawić ich kolor; a jednak nic nie jest bardziej prawdziwe […]. "

- Wyprawa Humphry'ego Clinkera

Wraz z nadejściem rewolucji przemysłowej ludność stała się jeszcze bardziej zurbanizowana, a przede wszystkim nowi mieszkańcy miast, wywodzący się z klasy robotniczej, potrzebują żywności, której nie są w stanie wyprodukować, aby sprzedać ją po niskich cenach. Jedzenie jest coraz częściej zafałszowane w XIX -tego wieku, zwłaszcza, że są jak kilka przepisów zabraniających go i bardzo niewielu naukowców w celu wykrycia na pewno środki zmian. Mleko jest odcięte wodą, a następnie ponownie zabarwione, herbata ponownie wykorzystana… Sprzedawcy oferowali wówczas ponad 80 sztucznych barwników, z których część była początkowo przeznaczona do barwienia tkanin. Wiele z nich jest toksycznych, o czym wtedy nie wiemy. Wśród najważniejszych przykładów:

tlenek ołowiu ( Pb 3 O 4 , czerwony) i rtęci ( HgS , cynobru ) służą do serów koloru i ciastek, a zawarte w nich metale ciężkie (ołowiu i rtęci) są bardzo toksyczne;
Równie szkodliwa zieleń Scheele ( arsenin wodorowo-miedziowy, CuHAsO 3 ) jest używana do ponownego zabarwienia zużytych liści herbaty do odsprzedaży. Pigment spowodował również co najmniej dwie zgony, gdy został użyty do barwienia deseru w 1860 roku;
w 1851 roku około 200 osób zostało otrutych (17 śmiertelnie) po spożyciu sfałszowanych kropli na kaszel.

Mauveine , pierwszy sztuczny pigment jest syntetyzowany w 1856 roku, a także rozwój tanich jasnych kolorach, wraz z modą, rozkładanie stosowanie barwników w żywności w całej Europie i USA w wielu popularnych preparatów, w tym ketchup, musztarda, galaretki, i wino.

Obawy przed niebezpieczeństwem przerobionych środków spożywczych prowadzą do powstania przepisów krajowych, a następnie międzynarodowych. W Niemczech ustawa podpisana w 1882 r. Zakazała dodawania niektórych metali do żywności (zwłaszcza arsenu, miedzi, chromu, rtęci, ołowiu i cynku, często używanych w barwnikach). W Stanach Zjednoczonych Pure Food and Drug Act z 1906 r. Zredukował listę dozwolonych barwników z 700 do zaledwie 7. Pierwsza europejska dyrektywa regulująca użycie barwników (62/2645 / EWG) pochodzi z 1962 roku i wymienia 36 dopuszczonych barwników (20 naturalnych i 16 syntetycznych). Od tego czasu został wymieniony.

Przepisy prawne

Zasada

Pierwsze przepisy regulujące stosowanie niektórych substancji w zabronionych składnikach żywności, w przeciwieństwie do obecnych przepisów, których listy są pozytywne i zawierają listę dozwolonych składników - zakłada się, że każdy składnik, który nie jest wyraźnie dozwolony, jest zabroniony. Ich cel pozostaje jednak ten sam: najpierw zapewnić ochronę konsumenta, a następnie nie utrudniać interesów handlowych. W przypadku stwierdzenia szkodliwości barwnika usuwa się go z zatwierdzonych wykazów lub obniża się jego dopuszczalne dzienne spożycie, aby nie narażać konsumentów na niebezpieczne dawki tych materiałów.

Przepisy umożliwiają również precyzyjne zdefiniowanie barwników w ramach prawnych. Dyrektywa europejska 94/36 / EC definiuje barwniki w następujący sposób:

„[…]„ Barwniki ”należy rozumieć jako substancje nadające lub przywracające barwę środkom spożywczym; mogą to być naturalne składniki środków spożywczych lub inne naturalne źródła, które nie są normalnie spożywane jako żywność same w sobie i nie są zwykle stosowane jako charakterystyczne składniki żywności. "

Różne organizacje ustalają listy dopuszczonych barwników w zależności od kraju: w Europie jest to Parlament Europejski i Rada, za radą Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), w Stanach Zjednoczonych jest to FDA . Ponadto Codex Alimentarius opracowany i wydany wspólnie przez Organizację Narodów Zjednoczonych określa ramy, które, choć nie są prawnie wiążące, stanowią podstawę większości obowiązujących przepisów krajowych.

W Stanach Zjednoczonych akronim „FD&C” (wskazuje, że dodatek został zatwierdzony jako barwnik spożywczy do leków i kosmetyków), po którym następuje numer brany pod uwagę, jest podawany dla sztucznych związków, podczas gdy Unia Europejska używa przedrostka E po numerze międzynarodowym ( INS przyjęty przez Komisję Kodeksu Żywnościowego).

Zdrowie

Barwniki spożywcze są testowane przez różne organizacje na całym świecie, które czasami wydają różne opinie na temat ich bezpieczeństwa, co prowadzi do różnych przepisów. Tak więc Citrus Red No. 2 jest zakazany w Europie, autoryzowany w Stanach Zjednoczonych, podczas gdy Amaranth jest dozwolony w Europie i zabroniony w Stanach Zjednoczonych. Przepisy również ewoluują z biegiem czasu: niektóre wcześniej zatwierdzone barwniki zostały zakazane, gdy udowodniono ich szkodliwość. Aby nowy barwnik znalazł się na liście, musi teraz udowodnić swoje bezpieczeństwo.

Chociaż badania z 1999 i 2002 roku nie wykazały związku między zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi a barwnikami żywności, badanie z 2008 roku sugeruje, że sześć barwników ( E102 Tartrazyna, E104 Żółcień chinolinowa, E110 Pomarańczowo-żółty, E122 Azorubina, E124 Czerwień koszenila A i Czerwień Allura E129 ) w połączeniu z konserwantami typu benzoesan ( kwas benzoesowy E210 , benzoesan sodu E211 itp.) modyfikują parametry uwagi dzieci, u których zdiagnozowano ADHD . Osoby z ADHD będą dotknięte tak samo jak reszta populacji. Jednak w 2008 r. EFSA nie uwzględnił w pełni tych badań, powołując się na brak rygoru w badaniach: we Francji i Niemczech tym barwnikom musi towarzyszyć stwierdzenie „Może mieć negatywny wpływ na aktywność i skupienie uwagi u dzieci”, ale pozostać dozwolonym.

W 2007 roku Komisja Europejska zakazała stosowania czerwonego barwnika spożywczego Red 2G ( E128 ), ponieważ nie udowodniono już jego nieszkodliwości dla zdrowia.

Rodziny

Istnieje kilka rodzajów barwników spożywczych dopuszczonych w żywności: naturalne barwniki ( np chlorofil zielone ), barwniki otrzymane z naturalnych barwników (modyfikowana w procesie ekstrakcji lub dalszej obróbki chemicznej, tak jak norbiksynę lub chlorofilin ), syntetyczne barwniki wykonane przez przemysł chemiczny , który obejmuje barwniki „identyczne z naturalnymi” (występujące w naturze, ale wytwarzane przemysłowo, takie jak astaksantyna ) oraz barwniki sztuczne (które nie mają odpowiednika w naturze i na ogół pochodzą z produktów petrochemicznych ).

Lista barwników spożywczych, którym przypisano numer E.

Pierwsza lista barwników spożywczych, nadająca im numer E, znajduje się w załączniku I do dyrektywy 62/2645 / EWG z 1962 r. Kolory są następnie „sortowane”, najpierw według koloru:

żółty ↔ E10x;
pomarańczowy ↔ E11x;
czerwony ↔ E12x;
niebieski ↔ E13x;
zielony ↔ E14x;
brązowy ↔ E150;
czarny ↔ E15x;
różne odcienie ↔ E16x;
środki barwiące tylko do barwienia powierzchni ↔ E17x;
barwniki tylko do określonych zastosowań ↔ E18x.

Do tej listy dodano inne substancje, z których część pojawiła się następnie w załączniku II (lista barwników, których stosowanie zostało tymczasowo dopuszczone na okres trzech lat ze względu na ich faktyczne użycie - przyjmuje się, że jest to okres przejściowy). Na przykład erytrozyna, ponieważ przypisano numer E127 . Inni tylko otrzymał tymczasowe pozwolenie na przykład: chrysoïne żółty S (alcannin) jest wymieniony w obu załącznikach: w załączniku I wydaje (autoryzowany substancji) „chrysoïne żółtą S” pod numerem E103 , w załączniku II (substancja tymczasowo dopuszczony do trzech lat ) to orcanette, wyekstrahowana z korzenia alcanna tinctoria. Jest to jednak ta sama substancja, ostatecznie zakazana w 1978 r. Do celów spożywczych, ponieważ jest toksyczna.

N O	Nazwy)	Zabarwienie)	Komentarz (y)
E100	Kurkumina		Kurkumina jest głównym pigmentu kurkuma , to mogą być stosowane jako dodatki do wielu preparatów.
E100 (i)	Kurkumina	Żółty	Kurkumina odnosi się do oczyszczonego związku chemicznego.
E100 (ii)	Kurkuma	Żółty	Kurkuma to roślina, z której pozyskuje się kurkuminę.
E101	Ryboflawiny		Witamina ta, zwana także laktoflawiną , jest dopuszczona w wielu preparatach. Jego ADI wynosi 0,5 mg / kg mc.
E101 (i)	Ryboflawina (witamina B 2 )	Żółty	Otrzymywany w drodze syntezy chemicznej
E101a (ii)	Fosforan ryboflawiny-5′	Żółty	Fosforowa pochodna witaminy, również wytwarzana in vivo z ryboflawiny w reakcji enzymatycznej. Forma sodu nosi numer E106.
E101 (iii)	Ryboflawina	Żółty	Wytwarzany w procesie fermentacji bakteryjnej z Bacillus subtilis .
E102	Tartrazyna	Żółty	Zgodnie z Codex Alimentarius , syntetyczny barwnik azowy, tartrazyna, jest dozwolony na poziomie 50 mg / kg w zupach i zupach. Jego ADI wynosi 7,5 mg / kg masy ciała / dzień. Kiedyś był on zakazany w niektórych krajach, ale większość zniosła ten zakaz w wyniku globalizacji. We Francji jego stosowaniu musi towarzyszyć stwierdzenie „Może mieć niepożądany wpływ na aktywność i skupienie uwagi u dzieci”.
E103	Chrysoïne S	Żółty	Alkanina lub żółcień chryzoinowa S to naturalny czerwono-brązowy barwnik ekstrahowany z orcanette farbiarzy . Toksyczny, został zakazany od 1978 roku.
E104	Żółcień chinolinowa	Żółty	Żółcień chinolinowa to barwnik syntetyczny. Jego ADI wynosi 10 mg / kg masy ciała. Jest zabroniony w Japonii i w żywności w Stanach Zjednoczonych. We Francji jego stosowaniu musi towarzyszyć stwierdzenie „Może mieć niepożądany wpływ na aktywność i skupienie uwagi u dzieci”.
E105	Świeci na żółto	Żółty	Stały żółty to syntetyczny barwnik azowy. Toksyczny (aw szczególności alergizujący), nie jest już używany w Europie ani w Stanach Zjednoczonych.
E106	Sól sodowa 5'-fosforanu ryboflawiny	Żółty	Zobacz także E101a (ii): Jest to sól sodowa fosforanu ryboflawiny, która jest lepiej rozpuszczalna w wodzie.
E107	Żółty 2G	Żółty	Żółty 2G to syntetyczny barwnik azowy. Silnie uczulający, jego stosowanie jest zabronione.
E110	Pomarańczowo-żółty S	Pomarańczowy	Zgodnie z Kodeksem Żywnościowym, zgodnie z Kodeksem Żywnościowym, w wielu produktach dopuszcza się barwnik syntetyczny, pomarańczowo-pomarańczowy, maksymalnie do 400 mg / kg . Jego ADI wynosi 2,5 mg / kg mc. We Francji jego stosowaniu musi towarzyszyć stwierdzenie „Może mieć niepożądany wpływ na aktywność i skupienie uwagi u dzieci”.
E111	Pomarańczowy GGN , Pomarańcza α-naftolowa	Pomarańczowy	Barwnik pochodzący z chemii ropy naftowej, od 1978 roku jest zabroniony do użytku w żywności ze względu na odkrycie jego toksyczności.
E120	Kwas karminowy (lub karminowy)	Czerwony	Nazywany również czerwienią koszenilową , ten barwnik pochodzenia naturalnego jest używany w wielu preparatach. Sam związek można otrzymać na drodze syntezy chemicznej, ale dozwolony barwnik spożywczy jest ekstrahowany z owadów.
E121	Cytrusowo-czerwony n ° 2	Czerwony	Ten syntetyczny barwnik azowy jest nadal używany w Stanach Zjednoczonych do barwienia skórki pomarańczy, ale jest zakazany w Unii Europejskiej.
E122	Azorubina (lub karmozyna)	Czerwony	Barwnik syntetyczny, jego ADI wynosi 4 mg / kg mc. We Francji jego stosowaniu musi towarzyszyć stwierdzenie „Może mieć niepożądany wpływ na aktywność i skupienie uwagi u dzieci”. Jest zabronione w Stanach Zjednoczonych.
E123	amarant	Czerwony	Syntetyczny barwnik azowy, amarant, jest zakazany w Stanach Zjednoczonych ze względu na jego toksyczność. W Europie ADI obniżono do 0,15 mg / kg masy ciała w 2010 roku.
E124	Culvert 4R , czerwień koszenilowa A	Czerwony	Ten syntetyczny barwnik azowy czasami zastępuje czerwień koszenilową (E120), ponieważ jest tańszy. Jego ADI zostało obniżone do 0,7 mg / kg masy ciała w Europie, jest zabronione w Stanach Zjednoczonych, a jego stosowaniu we Francji musi towarzyszyć stwierdzenie „Może mieć negatywny wpływ na aktywność i skupienie uwagi u dzieci”.
E125	Culvert SX , szkarłatny larp	Czerwony	Ten toksyczny syntetyczny barwnik jest obecnie zabroniony do użytku w żywności.
E126	Culvert 6R	Czerwony	Syntetyczny barwnik azowy, przepust 6R jest zakazany w Unii Europejskiej od 1977 roku.
E127	Erytrozyna	Czerwony	Barwnik syntetyczny, jego ADI wynosi 0,1 mg / kg mc. Dopuszcza się maksymalnie 200 mg / kg w wiśniach kandyzowanych zgodnie z Codex Alimentarius .
E128	Czerwony 2G	Czerwony	Syntetyczny barwnik azowy, jest obecnie zakazany ze względu na swoją toksyczność.
E129	Czerwień Allura AC	Czerwony	Barwnik azowy pochodzący z ropy naftowej, jego ADI wynosi 7 mg / kg masy ciała. Jest dopuszczony przez Codex Alimentarius na poziomie 300 mg / kg w wielu preparatach.
E130	Manascorubin (lub błękit indantrenowy)	niebieski	Barwnik syntetyczny pochodzący z antracenu, jest zakazany od 1977 roku.
E131	Błękit patentowy V	niebieski	Barwnik pochodzący z petrochemikaliów, nie jest wymieniony w kodeksie Alimentarius. Jest autoryzowany w Europie, ale nie w Stanach Zjednoczonych.
E132	Karmin indygo (indygotyna)	niebieski	Indygotyna to syntetyczna pochodna (przez sulfonowanie) naturalnego związku ekstrahowanego z indygo, indygotyny . Jego ADI wynosi 5 mg / kg mc.
E133	Brilliant Blue FCF	niebieski	Barwnik syntetyczny, jego ADI wynosi 6 mg / kg mc (zostało dwukrotnie skorygowane w dół, w 1984 i 2010 r.). Jest stosowany w szczególności w niektórych cukierniach i curuaço .
E140	Chlorofile i chlorofiliny	Zielony	Chlorofile to naturalne barwniki roślin wykorzystywane w procesie fotosyntezy .
E140 (i)	Chlorofile	Zielony	Naturalne barwniki ekstrahowane z zielonych roślin
E140 (ii)	Chlorofiliny	Zielony	Otrzymywany przez zmydlanie chlorofilów, aby były bardziej rozpuszczalne w wodzie.
E141	Kompleksy miedzi z chlorofilem i chlorofiliną	Zielony	Kompleksy miedzi otrzymywane są z chlorofilów i chlorofilin poprzez dodanie soli miedzi w celu ich stabilizacji. Naturalna chlorofilina chelatuje jon magnezu, który jest zastępowany przez miedź. Ich ADI wynosi 15 mg / kg masy ciała.
E141 (i)	Chlorofile	Zielony	Pochodna miedzi, naturalnego barwnika pozyskiwanego z roślin zielonych.
E141 (ii)	Chlorofiliny	Zielony	Miedziana pochodna chlorofilin.
E142	Brilliant Acid Green BS , Lissamine Green	Zielony	Barwnik syntetyczny, jego ADI w Europie wynosi 5 mg / kg masy ciała. Jest zabroniony w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i Japonii. Nie jest wymieniony w kodeksach Alimentarius .
E143	Świeci na zielono FCF	Zielono-niebieski	Barwnik syntetyczny jest wymieniony w kodeksie jako możliwy do dodania na poziomie 100 mg / kg w wielu preparatach i do 600 mg / kg w suplementach diety. Z drugiej strony jest to zabronione w Unii Europejskiej.
E150	Karmel	Odcienie pomarańczowego do brązowego	Karmelowy środek barwiący jest odróżnić od naturalnego karmelu , na przemysłowe procesy produkcyjne są w stanie znacznie różnią się od prostego gotowania. Cztery istniejące typy różnią się zarówno kolorem, jak i sposobem produkcji. ADI wynosi 300 mg / kg mc dla wszystkich tych kolorów.
E150a	Zwykły karmel	Żółty pomarańczowy	Przygotowywany przez ogrzewanie węglowodanów, opcjonalnie w obecności sody lub kwasów.
E150b	Kaustyczny karmel siarczynowy	Żółty pomarańczowy	Przygotowywany przez ogrzewanie węglowodanów w obecności siarczynów i ewentualnie także sody lub kwasów. Jego ADI wynosi 160 mg / kg mc.
E150c	Karmel amoniakalny	Szary brązowy	Przygotowywany przez ogrzewanie węglowodanów, w obecności związków amonowych, ewentualnie także sody lub kwasów. Jego ADI wynosi 100 mg / kg masy ciała.
E150d	Karmel z siarczynem amonu	Szary brązowy	Wytwarzany przez ogrzewanie węglowodanów, w obecności związków amonowych i siarczynów, a także opcjonalnie sody lub kwasów. Jest to najczęściej używana klasa (ponad 70% produkcji). Jego ADI wynosi 200 mg / kg mc.
E151	Czarny połysk BN , czarny PN	czarny	Barwnik syntetyczny pochodzący z ropy naftowej, jest dopuszczony w Unii Europejskiej, ale nie jest wymieniony w Codex Alimentarius (i domyślnie zakazany w Stanach Zjednoczonych). Jego ADI wynosi 5 mg / kg mc.
E152	Sadza	czarny	Barwnik pochodzący z ropy naftowej, jest zabroniony do użytku w żywności.
E153	Węgiel roślinny	czarny	Węgiel aktywny otrzymywany przez kalcynację substancji roślinnych, jest barwnikiem dopuszczonym do stosowania w żywności ekologicznej.
E154	Brązowy FK	czarny	Przede wszystkim ograniczone zastosowanie ze względu na brak dowodów na jej nieszkodliwość, ta mieszanina barwników syntetycznych została ponownie wprowadzona do Europy po harmonizacji przepisów europejskich, a następnie ponownie zarzucona ze względu na jej brak zainteresowania. Przed opuszczeniem był praktycznie używany wyłącznie do barwienia wędzonego śledzia ( Kipper ).
E155	Czekoladowy brąz HT	czarny	Syntetyczny barwnik azowy z produktów petrochemicznych, jego ADI wynosi w Europie 1,5 mg / kg masy ciała. Jest zabronione w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.
E160	Karotenoidy	Czerwone i pomarańczowe odcienie	Karotenoidy to rodzina naturalnych barwników występujących m.in. w morelach , marchwi czy homarach .
E160a	β-karoten	Pomarańczowy	Β-karotenu jest wspólnym karotenoidów, która występuje zwłaszcza w marchwi. Klasyfikacja i-iv określa pochodzenie barwnika.
E160a (i)	β-karoten	Pomarańczowy	Wytwarzany syntetycznie izomer w całości trans z niską zawartością zanieczyszczeń. ADI 5 mg / kg mc.
E160a (ii)	Karotenoidy ekstrahowane z warzyw	Pomarańczowy	Ekstrakt roślinny (marchew, lucerna, inne rośliny jadalne)
E160a (iii)	β-karoten	Pomarańczowy	Ekstrahowany z pleśniopodobnego grzyba Blakeslea trispora . ADI 5 mg / kg mc.
E160a (iv)	β-karoten	Pomarańczowy	Ekstrahowany olejkiem eterycznym z alg Dunaliella salina .
E160b	Annatto (lub annatto)	Pomarańczowy	Annatto to roślina bogata w karotenoidy i apokarotenoidy . Jego olej i jej pochodne, biksyna i norbiksyna, są dopuszczone w rolnictwie ekologicznym. Jego ADI wynosi 0,6 mg / kg mc.
E160b (i)	Biksyna ( annatto )	Pomarańczowy	Biksyna jest ekstrahowana z annato za pomocą rozpuszczalników.
E160b (ii)	Norbixin ( annatto )	Pomarańczowy	Norbiksyna jest wytwarzana z biksyny annato w wyniku hydrolizy alkalicznej.
E160c	Ekstrakt z papryki	Pomarańczowy	Oleożywica paprykowa, bogata w kapsantynę i kapsorubinę (barwniki pomarańczowo-czerwone) jest czasami używana jako środek aromatyzujący.
E160d	Likopen	Pomarańczowy	Ten barwnik pochodzenia naturalnego można opcjonalnie otrzymać ze źródeł GMO .
E160d (i)	Likopen	Pomarańczowy	Syntetyczny
E160d (ii)	Likopen	Pomarańczowy	Rozpuszczalnik ekstrahowany z czerwonych pomidorów
E160d (iii)	Likopen	Pomarańczowy	Ekstrakt z Blakeslea trispora (grzyb podobny do pleśni)
E160e	Pieprz Karotenoid lub Apocarotenal 8 '(C30)	Czerwony	Barwnik uważany za bezpieczny, znajduje zastosowanie w szerokiej gamie preparatów kulinarnych. Metoda jego przygotowania jest niepewna, można go wytworzyć na drodze syntezy lub ekstrakcji. Jego ADI wynosi 0,3 mg / kg mc.
E160f	-Ester etylowy apokarotenowy-8 '(C30)	Pomarańczowy	Wywodzący się z E160e, jego ADI wynosi 5 mg / kg mc.
E161	Ksantofil	Żółty	Ksantofile to rodzina barwników typu karotenoidów. Mogą być syntetyczne lub ekstrahowane z roślin.
E161a	Flawoksantyna	Żółty	Naturalny barwnik o ograniczonym zastosowaniu, niewymieniony w Unii Europejskiej ani w Kodeksie Żywnościowym .
E161b	Luteina	Żółty	Luteina to żółty barwnik, który występuje głównie w jajach.
E161b (i)	Oczyszczona luteina	Żółty	Oczyszczony związek z Tagetes erecta (róża indyjska )
E161b (ii)	Surowy ekstrakt	Żółty	Surowy ekstrakt z Tagetes erecta
E161c	Kryptoksantyna	Żółty	Jest pochodzenia naturalnego mało używany jako barwnik (i nie jest wymieniony ani w kodeksie, ani w Unii Europejskiej), bardziej jako suplement diety.
E161d	Rubiksantyna	Żółty	Jest pochodzenia naturalnego, mało używany jako barwnik (i nie jest wymieniony ani w kodeksie, ani w Unii Europejskiej).
E161e	Wiolaksantyna	Żółty	Naturalny barwnik o ograniczonym zastosowaniu, niewymieniony w Unii Europejskiej ani w Kodeksie Żywnościowym .
E161f	Rodoksantyna	Czerwony	Naturalny barwnik o ograniczonym zastosowaniu, niewymieniony w Unii Europejskiej ani w Kodeksie Żywnościowym .
E161g	Kantaksantyna	Pomarańczowy	Chociaż kantaksantyna występuje w przyrodzie, jest to forma syntetyczna, która jest używana jako barwnik spożywczy. Jego ADI wynosi 0,03 mg / kg masy ciała, ale spożycie pokarmu jest bardziej związane z suplementami diety niż z obecnością jako barwnika.
E161h	Zeaksantyna	czerwony pomarańczowy	Zeaksantyna to barwnik podobny do luteiny. W rzeczywistości jest używany bardziej jako suplement diety niż jako barwnik.
E161h (i)	Zeaksantyna	czerwony pomarańczowy	Otrzymany przez syntezę
E161h (ii)	Zeaksantyna	czerwony pomarańczowy	Naturalne pochodzenie, bogate w ekstrakt z aksamitki erecta .
E161i	Citranaxanthin	czerwony pomarańczowy	Barwnik pochodzenia naturalnego nie jest stosowany w żywności dla ludzi, ale może być dodawany do paszy dla zwierząt, zwłaszcza drobiu, w celu barwienia produktów.
E161j	Astaksantyna	Różowy	Astaksantyna jest produkowana przemysłowo z mikroalg, prawdopodobnie GMO . Nie jest stosowany bezpośrednio w żywności dla ludzi, ale może być dodawany do paszy dla zwierząt, w szczególności do barwienia mięsa łososia.
E162	Burak czerwony , betanina	Czerwony
E163	Antocyjany	Zależne od pH - od czerwonego do fioletowego przy wartościach pH w żywności.	Naturalne pigmenty kwiatów , liści , owoców . Litera określa związek chemiczny, klasyfikacja iv określa pochodzenie barwnika. Kolor barwnika może zależeć od warunków fizykochemicznych (w szczególności od pH). Chociaż same cząsteczki są przeciwutleniaczami o podejrzewanych właściwościach dla zdrowia ludzi, dopuszcza się również barwnik spożywczy w postaci laku glinowego i może zawierać dużą ilość siarczynów .
E163 (i)			Nie określono pochodzenia
E163 (ii)			Ekstrahowany ze skórek winogron jest jedynym barwnikiem E163 wymienionym w kodeksie Alimentarius. Jego ADI wynosi 2,5 mg / kg mc.
E163 (iii)			Ekstrakt z czarnej porzeczki
E163 (iv)			Fioletowy barwnik do kukurydzy
E163 (v)			Barwnik czerwonej kapusty
E163a	Cyjanidyna		Stosunkowo niestabilny pigment obecny w czerwonych owocach.
E163b	Delfinidyna
E163c	Malvidin
E163d	Pelargonidyna
E163e	Peonidin		Nazwa tego barwnika pochodzi od piwonii , której jest jednym z pigmentów.
E163f	Petunidyna		Barwnik po raz pierwszy zidentyfikowany u petunii , chociaż nie odgrywa decydującej roli w jej kolorze.
E164	Gardenia żółta	Żółty pomarańczowy	Naturalny barwnik typu karotenoidów złożonej z crocin i krocetyna , stwierdzono m.in. w szafranu - jest to główny odpowiedzialny za kolor ten jeden. Nie jest dopuszczony w Unii Europejskiej.
E165	Gardenia niebieski	niebieski
E166	Sandałowy	Czerwony	Drzewo sandałowe nie jest wymieniane jako dodatek w Unii Europejskiej, jednak jest dozwolone w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.
E170	Węglan wapnia	Biały	Węglany wapnia są białe pigmenty nieorganiczne z kredą , których stosowanie w środkach spożywczych jest stosunkowo stary - o czym świadczy Tobias Smollett, było już za pomocą XVIII th wieku wybielić chleba.
E170 (i)	Węglan wapnia	Biały
E170 (ii)	Węglan kwasu wapniowego	Biały
E171	Tlenek tytanu , dwutlenek tytanu ,	Biały	Dwutlenek tytanu to biały barwnik mineralny, który oprócz zastosowań jako barwnik spożywczy znajduje zastosowanie w kosmetyce (zwłaszcza w produktach przeciwsłonecznych) i produktach farmaceutycznych. Nie ma akceptowalnej dziennej dawki, ale jej bezpieczeństwo jest coraz częściej kwestionowane.
E172	Tlenek i wodorotlenek żelaza	Biały, czerwony, srebrny, złoty (różne)
E172 (i)	Tlenek żelaza	czarny
E172 (ii)	Tlenek żelaza (III)	Czerwony
E172 (iii)	Tlenek żelaza	Żółty
E173	Aluminium	Metal
E174	Srebro	Metal
E175	Złoto	Złoto	Ze względu na swoją cenę złoto jest mało wykorzystywane w przemyśle spożywczym, jest jednak wymienione w kodeksie i dopuszczone w Unii Europejskiej w polewach cukierniczych, dekoracjach czekoladowych oraz w likierach. Jego toksyczność jest słabo poznana w tych połkniętych formach: jest chemicznie bardzo reaktywna w swojej metalicznej postaci, ale może ulegać bioakumulacji.
E180	Litol-rubin BK	Rubin	Syntetyczny barwnik azowy, litol-rubin BK, jest dopuszczony do stosowania w żywności jedynie w skórkach niektórych serów. Znajduje zastosowanie w kosmetyce, w szczególności w pomadkach.
E181	Tanina , kwas garbnikowy	kasztanowy
E182	Orcein	Czerwono-fioletowy