Blondynka jest atrybutem tych z włosów odcień raczej jasne, „ żółty ” lub złoty brązowy, blond wenecki , szary, platyna, itd.
W stanie naturalnym cecha ta występuje w zdecydowanej większości w populacjach europejskich lub pochodzenia europejskiego, w szczególności w Europie Północnej i bardziej, słabo, w Europie Środkowej i Wschodniej . Niemniej jednak również, choć w mniejszym stopniu, w basenie Morza Śródziemnego ( Europa Południowa ; północno-zachodnia Afryka : Amazighczyków z Rif w Maroku , Kabylii i Aures w Algierii , północnej Tunezji , Guanczów tych Kanaryjskich ; Bliski Wschód : Syria , Liban , Palestyna ), w Azji Środkowej ( tureckie ludy ), w Wielkiej Persji ( Yazidis , Beludżowie Iranu , Bakhtiaris , populacje Gilan oraz Mazandaran , Nouristani w Afganistanie , Kalash w Pakistanie ), w północnej części Azji Wschodniej ( Mongołów ), na Syberii ( Nénets , Nganassanes , Mansi , Khantys ), Azji Południowo-Wschodniej ( Hmong ) i Oceanii ( Melanezyjczycy , Mikronezyjczycy , Polinezyjczycy , Aborygeni z Australii ).
Słowo „blond” zostało po raz pierwszy udokumentowane w języku angielskim w 1481 roku i pochodzi od starofrancuskiego pomyłki, blont, co oznacza „kolor w połowie drogi między złotem a jasnobrązowym”. Lingwiści, którzy preferują łacińskie pochodzenie tego słowa, twierdzą, że średniowieczna łacińska blundus była wulgarną wymową łacińskiego flavus, oznaczającego również „żółty”. Większość władz, zwłaszcza francuskich, poświadcza frankońskie pochodzenie. W Anglii termin „blond” stopniowo przyćmił termin „jasna”, o tym samym znaczeniu, ze staroangielskiego fæġera, powodując, że „jasna” stała się później ogólnym terminem określającym „jasną karnację”. Słowo zostało przywrócone w języku angielskim w XVII -tego wieku od francuskiego.
Mutacja w genie MC1R, która doprowadziła do powstania koloru blond, wystąpiła 11 000 lat temu, podczas ostatniej epoki lodowcowej . Możliwe, że postać blondyna została doceniona przez prehistorycznych mężczyzn za jej rzadkość. Według kanadyjskiego antropologa Petera Frosta, jego częstość w Europie miałaby swój początek w doborze płciowym w czasach paleolitu .
Francja zawarte na przykład w 2002 roku o:
W krajach nordyckich najwięcej jest blondynki (prawie trzy czwarte populacji). Wynika to głównie z położenia geograficznego tych krajów i względnej jednorodności populacji. Naukowcy Nina Jablonski i George Chaplin wykazali w 2000 r. Korelację między bladością skóry (zwykle kojarzoną u Europejczyków z ogólnym deficytem melaniny, która odbija się również we włosach) a małą ilością promieniowania UV typowego dla dużych szerokości geograficznych.
W regionach Europy Wschodniej mniej lub bardziej spotyka się blondynki.
Blondyn występuje również w populacjach pozaeuropejskich, tak jak ma to miejsce w przypadku niektórych rdzennych mieszkańców regionów Oceanii : Melanezyjczyków , Mikronezyjczyków , Polinezyjczyków i Aborygenów Australii .
Uważa się, że gen, z powodu izolacji wyspowej , został przeniesiony i rozprzestrzeniony wśród tych populacji.
Zgodnie z komunikatem przedstawionym przez Jeana Poiriera (1921-2009), w Polinezji będzie to spowodowane populacją pochodzenia mongolskiego (i być może protoindonezyjskiego), na której przeszczepiono elementy kaukaskie.
Blondyn Melanezyjczyków może wynikać z mutacji kilku genów pigmentacji, ale można go również przypisać zarówno ekspozycji na słońce, jak i selekcji płciowej i jest połączony z ciemną skórą.
Blondyn jest czasami obecny zwłaszcza wśród Semitów na Bliskim Wschodzie : w Syrii , Libanie czy Palestynie czasami spotykamy ludzi o blond włosach.
W północno-zachodniej Afryce zjawisko blondynów znajdujemy głównie w populacjach Amazigh w północnym Maroku w Rif , północnej Algierii w Kabylii i Aurès , wśród populacji północnej Tunezji oraz wśród ludności Guanczów , rdzennej populacji Wysp Kanaryjskich pochodzenia berberyjskiego. .
Niektóre narody tureckie mają również odsetek blondynów w swojej populacji.
W historycznym regionie Wielkiej Persji , znajdziemy blondness wśród niektórych ludów irańskich tym Yazidis , Baluchowie Iranu , Bakhtiaris i populacje prowincji Gilan oraz Mazandaran w Iranie , w Nouristani w Afganistanie , w Kalash w Pakistanie. , Itd.
W Azji blondness występuje zwłaszcza wśród Mongołów , a wśród niektórych populacjach Syberii takich jak Nieńców , z Nganassanes , w Mansis , w Khantys itp
Blondynki spotykamy wśród Hmongów , zwłaszcza tych z Azji Południowo-Wschodniej. Z drugiej strony wśród Hmongów w Chinach rzadko spotyka się blondynki, ponieważ są tam bardzo zmieszani z Hanem . Hmong blond występuje głównie w odizolowanych, pagórkowatych obszarach Azji Południowo-Wschodniej. Jednak większość Hmongów ma czarne włosy. Wraz z wiekiem blond włosy Hmong mają tendencję do ciemnienia.
Bielactwo może dać niektórym ludziom blond kolor włosów, ale to nie jest zaangażowany w zwykłym blond.
Poważne deficyty żywieniowe u małych dzieci mogą również powodować bladość włosów.
U albinosów lub osób starszych, których włosy są całkowicie pozbawione pigmentu, czasami można zaobserwować bladożółte zabarwienie spowodowane keratyną.
Farbowanie włosów blond, podkreślane przez gwiazdy filmowe, takie jak Brigitte Bardot czy Marilyn Monroe ( mężczyźni wolą blondynki ), lub muzyka taka jak Lady Gaga i Britney Spears, są szeroko rozpowszechnione w świecie telewizji, kina, showbiznesu i całego społeczeństwa dzięki kampaniom reklamowym na produkty barwiące .
W starożytności greckie i rzymskie kobiety lubiły zmieniać kolor włosów, aby podążać za modą, która czasami zalecała blond włosy. Farbują włosy produktami alkalicznymi ( woda wapienna , pochodne amoniaku, takie jak odchody gołębi lub sfermentowany mocz dzieci), które sprzyjają przenikaniu do łodygi włosów różnych balsamów rozjaśniających (soki i soki z roślin, takich jak rumianek, farbiarz Orcanette , olejek z soczewicy) i ocet winny). Blondyn jest szczególnie popularny wśród rzymskich prostytutek i greckich hetairów , stąd siarkowa reputacja blondynki.
W okresie włoskiego renesansu kobiety farbowały sobie weneckie blond . W XVII -tego wieku, blond peruki dla kobiet uniknąć ich blaknięcie oparte odchody gołębi lub sody, który nadal w posiadaniu poprzedniego stulecia.
Joanna Pitman w swojej książce The Blondes, a Funny History: From Aphrodite to Madonna uważa paryską kurtyzanę Rosalie Duthé za jedną z pierwszych notorycznie idiotycznych blondynek opartą na sztuce Les Curiosités de la foire z 1775 roku, która byłaby karykaturą jej głupoty. Zauważmy wszystko to samo, że społeczny i finansowy wzrost Rosalie Duthé, która zmarła bogata i starsza po poznaniu starego reżimu , rewolucji francuskiej i jej terroru oraz pierwszego imperium , nie daje się pogodzić z taką wadą. Głupie blonde model powrócił w 1925 roku jako Lorelei Lee, postać z powieści Mężczyźni wolą blondynki , a kto jest grany przez Marilyn Monroe w jednobrzmiących filmowych Mężczyźni wolą blondynki przez Howard Hawks wydany w 1953 roku W 1950 roku, „Hollywood blondynki” typ powstał w kinie z aktorkami o utlenionych platynowych blond włosach, takimi jak Marilyn Monroe , Jayne Mansfield i Betty Hutton . Judy Holliday specjalizuje się w obalaniu stereotypu głupiej blondynki w serii filmów George'a Cukora ( Jak duch przychodzi do kobiet , Kobieta, która się pojawia , Wracam do mamy ) .
W zachodniej symbolice blondyn ma kilka znaczeń.
Blond kobieta jest obrazem matki, od świętego (ikonografia religijna), z mężatką : ta postać podążyła w stronę stereotypu blondynki z fikcji; podczas gdy ciemnowłosa częściej reprezentuje kochankę lub poszukiwaczkę przygód, a rudowłosa kusicielkę. Wśród mieszkańców Quebecu i Nowego Brunszwiku termin ma blonde jest używany do określenia jego kochanka, małżonka, jego żony, a więc kobiety, którą kochamy (stąd lub zgodnie z popularną piosenką „ Auprès de ma blonde ”).
Blond jest również często kolorem włosów małych dzieci (stąd wyrażenie „nasze drogie blond głowy”). Blond dzieci często mają tendencję do ewoluowania w czasie, ewolucja ta może być naturalna lub pod wpływem czynników zewnętrznych, takich jak zanieczyszczenie miasta ; w konsekwencji symbolizuje czystość. Te anioły są często reprezentowane blond w chrześcijańskiej religii , podobnie jak Chrystusa wśród których znajdujemy bardzo wiele reprezentacje w ciemny blond z niebieskie oczy .
Blondyn był również postrzegany jako symbol czystości, ale etniczny. W różnych monarchiach germańskich i nordyckich, które powstały w Europie podczas rozszerzenia królestw barbarzyńskich na początku średniowiecza, blond i długie włosy były oznaką wigoru który odróżniał ludy północne i zachodnie od Rzymian . Jednak wśród Rzymian ceniono też blond włosy , ponieważ nierzadko zdarzało się, że bogowie byli przedstawiani jako blond włosy (chociaż ten kolor włosów jest rzadki wśród populacji śródziemnomorskich).
W kulturach, które wywodzą się z tych królestw, w języku potocznym widać ślady tej pozytywności związanej z blondynką. Tak więc w języku angielskim termin sprawiedliwy, który oznacza uczciwy lub uczciwy, również określa ten kolor włosów.
Ta symbolika czystości użyto w nazistowskim dyskursie o rzekomej wyższości aryjskiej rasy , zbudowany wokół uzasadnienie ideologiczne o rozwoju rasowych. Blond włosy kojarzą się również z wyższością intelektualną u Rudolfa Steinera, twórcy antropozofii, rolnictwa biodynamicznego i inspiratora szkół Steiner Waldorf, a jednym z celów, jakie stawia antropozofii, jest właśnie zrekompensowanie oszołomienia spowodowanego rzadkością blondyna.
W dzisiejszych czasach kultura Hollywood i wizerunek blond aktorki nadają blondynce pejoratywne konotacje (patrz także „Blondynka Hitchcocka” ). Symbolizuje łatwe i lekkie życie, powierzchowność i toruje drogę politycznie poprawnym dowcipom o blondynkach . Ta nowa forma dyskryminacji stała się powszechna.
Według deklaratywnego badania na reprezentatywnej próbie amerykańskich studentów ankietowane kobiety szacują, że mężczyźni preferują blondynki w 82,8%, następnie brunetki lub kasztanowce w 10,3%, a wreszcie rude w 6, 9% przypadków. Mężczyźni natomiast twierdzą, że najpiękniejsze kobiety to te, które mają 44,8% kasztanowych lub brązowych włosów, 37,9% blond i 17,2% rudych. W społeczeństwach zachodnich pielęgnacja włosów stanowi dla kobiet główne źródło inwestycji finansowych w pielęgnację twarzy.
W rzeczywistości faktura, długość, ale także kolor odgrywają wyraźną rolę w grze uwodzenia, a uwodzicielska siła odcienia ma pochodzenie ewolucyjne i społeczne. Dla socjobiologów , jeśli mężczyźni uważają brunetki za piękniejsze, blondynki są dla nich bardziej atrakcyjne z dwóch powodów: ich rzadkości (naturalne blondynki stanowią około 5% światowej populacji); młodszy, a tym samym zdrowszy wygląd, co wiąże się z lepszym potencjałem reprodukcyjnym.
Czynnik socjologiczny również pomaga wyjaśnić to zjawisko: dobrze zakorzeniony stereotyp chce, aby blond kobiety były bardziej atrakcyjne i miały większą zmysłowość, co wyjaśnia, dlaczego czerpią korzyści z relacji w hipermediach: amerykańskie magazyny modowe prezentują 35% blondynki i utrwalają ten stereotyp, nie zapominając kupiecki udział leżący u podstaw tej nadreprezentacji, przemysł kosmetyczny zachęcający czytelników do kupowania farb do włosów, aby wyglądały jak blond modelki. Wreszcie blondynki są jeszcze bardziej nadreprezentowane w pismach dla dorosłych i pornografii: bliższe ideałowi estetycznemu, czasami prezentowane w raczej pozytywnym świetle, czasami w raczej negatywnym świetle, przekazywane nieświadomie we wszystkich kulturach, dodatkowo stymulowałyby libido mężczyzn i wyjaśnić nadmierną częstotliwość szorstkich historii na ich temat.
We Francji w latach 2010- tych temat relacji między blondynką a polityką był tematem kilku publikacji.
W 2010 r. Ankieta i ankieta przeprowadzona dla magazynu Causette wykazały, że blondynki jest więcej po prawej stronie niż po lewej stronie. W ten sposób reprezentują:
Antonio Fischetti przedstawia dwa wyjaśnienia tych wyników: praktyka koloryzacji włosów, którą praktykuje większość blondynek we Francji, sama w sobie odwoływałaby się do raczej tradycyjnej wizji ról seksualnych, gdzie przede wszystkim bierze się pod uwagę kobiecą sylwetkę. jako środek uwodzenia człowieka, wizja bardziej zgodna z ideami prawicowymi; jeśli chodzi o naturalne blondynki, tym bardziej zabiegane, ponieważ są one mniejszością w populacji, miałyby w ten sposób łatwiejszy dostęp do najbardziej zamożnych kręgów, które również są generalnie raczej prawicowe. Ifop, wyrażając niechęć do wyjścia poza obserwację, zwraca uwagę na jeszcze jeden czynnik: deklarowany blondyn i prawicowe głosy rosną wraz z wiekiem.
W 2014 roku, przypominając wnioski z ankiety i sondażu Causette , francuska wersja Slate przedstawia zupełnie inną sytuację mężczyzn. Blondynki, których liczbę szacuje się na około 10% męskiej populacji kraju, są proporcjonalnie znacznie mniej liczni w reprezentacji politycznej: 7 wybranych spośród 487 mężczyzn w ówczesnym Zgromadzeniu Narodowym . Dlatego blondyn wydaje się raczej stanowić przeszkodę dla politycznego awansu mężczyzny. Internetowy magazyn szuka przyczyn tego w percepcji karmionej wyimaginowanym wyobrażeniem, gdzie od łacińskich autorów blondyn kojarzy się z najeżdżającymi wojownikami, a po lewej stronie uprzedzeniem, które odsyła ją do „eugenicznej symboliki, która wywyższa czystość pogardy dla krzyżowania ras ” .