Chór ( / k œ ʁ / , z łaciny : chór , sama od starożytnego greckiego : χορός / khorós ) wyznaczone w starożytnych greckich czasach uroczyste tanecznych lub ceremonialne tancerzy. Potem była mała grupa zamaskowanych mężczyzn odpowiedzialnych za komentując dramaturgii w orkiestrze z antycznego teatru . Obecnie chór podzielony jest zwykle na cztery panele główne ( sopran , alt , tenor i bas ), przy czym każde biurko ma własne podziały. Liczba chórzystów zależy od zakresu pracy lub danej sytuacji. Ponadto większość chórów są w żaden sposób zależne od opery i można na przykład wziąć udział w nabożeństwie lub częściej dzisiaj dać się wspólnie ( np. Gdy Chóry z „Armii Czerwonej ), w repertuar, który nie musi być opera ( motet , oratorium , różnorodność , gospel , itd. ). Niektóre formacje składają się wyłącznie z mężczyzn, kobiet lub dzieci. Są to wówczas chóry o równych głosach.
Przeniesiony do opery z udziałem głosów żeńskich, początkowo chór rzadko bierze udział w akcji, odpowiadając za jej zilustrowanie i przeciwstawienie. Podczas XVIII -tego wieku, chór jest coraz bardziej zintegrowana z dramatu z oper Lully , Rameau , Glucka , Opera aż do XIX th wieku, kiedy chóry wejść w centrum uwagi z solistami i wziąć ich partię w różnych sytuacjach, często promujących akcja. Małe role są też czasem przypisywane jednemu lub kilku chórzystom.
Chór oznacza przede wszystkim zespół muzyczny , o charakterze wyłącznie wokalnym , którego członkowie, zwani chórzystami , wspólnie śpiewają różne partie muzyczne przeznaczone do tego rodzaju treningu pod kierunkiem dyrygenta chóru . W tym sensie, słowo „chór” jest często równoznaczne z chórem . Koncepcja chóru jest zatem przeciwstawna koncepcji zespołu solistów, ponieważ każdy głos chóru musi być obsługiwany przez kilka osób.
W muzyce sakralnej chór, będący pierwotnie religijną formacją muzyczną , swoją nazwę zawdzięcza miejscu , jakie tradycyjnie zajmował w kościele .
W zależności od wieku i płci chórzystów możemy wyróżnić chór dziecięcy , chór męski, chór żeński, a nawet chór mieszany – zebrane głosy żeńskie (wysokie) i męskie (niskie).
Członków chóru można podzielić na kilka grup, zwanych deskami lub głosami . Te różne grupy mają wykonać jak najwięcej różnych partii muzycznych .
Współcześnie w skład chóru mieszanego wchodzą najczęściej cztery deski, dwie sekcje żeńskie, sopran i alt oraz dwie sekcje męskie, tenor i bas . Ten rodzaj chóru nazywa się SATB . W zależności od rodzaju szkolenia możemy znaleźć liczbę niższą lub większą niż cztery ławki. Gdy jest tylko jeden, cały chór śpiewa unisono . Niektóre biurka można podwoić, a nawet potroić, co prowadzi do polifonii więcej niż czterech głosów.
Niektóre prace są napisane na podwójny chór (np Te Deum Berlioza czy Verdiego , po Mszy c-moll przez Mozarta , Psalmy 112 i 146 z Brucknera , itd. ). Chóry reagują na siebie, dając ciekawe efekty stereofoniczne. Największą liczbę głosów, wydaje się, że został osiągnięty w motet na 40 głosami niezależnych SPEM w Alium przez Thomas Tallis , składający się z ośmiu chórów pięć głosów każdy.
Możemy mieć do czynienia z dużymi lub bardzo dużymi grupami, powyżej stu chórzystów, z mniej znaczącymi grupami, od trzydziestu do stu chórzystów, czy wreszcie z małymi grupami poniżej trzydziestu chórzystów.
W buddyzmie nurt Sutry Lotosu zawsze przyznawał uprzywilejowane miejsce sztuce muzycznej. Według szkołach buddyjskich gdy sutrą odmawia lub śpiewanych chórem dodatek chóru jest częste przy zastosowaniu rogi, konch , rowków , oboje , biwa , cytr (szarpane lub pochyloną), lutnie , harfy , talerze , gongi i bębny . W Korei istnieją trzy rodzaje śpiewów buddyjskich :
Podczas każdego występu muzycznego nazywamy chór (lub chóry w liczbie mnogiej) każdą interwencją tego typu treningu.
W moll Mass od Bacha , chóry są powszechnie poszukiwane, od pierwszego do ostatniego aktu do pracy .
4 p i ostatni ruch Symphony N O 9 o Beethovena zawiera chór z Ody do Joy , wybrany jako europejskiego kibiców w 1972 roku w Strasbourg .
W dziedzinie piosenki lub muzyki popularnej chóry odnoszą się do partii wokalnej lub partii wokalnych słyszanych w tle, innych niż śpiewane przez głównego wykonawcę . To drugie znaczenie jest stosowane niezależnie od faktycznej liczby chórów, o których mowa. Kiedy jeden wokalista akompaniuje głosowi prowadzącemu, mówi się, że ten wokalista „robi chórki”.
Możliwości prezentacji chóru na koncercie jest wiele. Od strony ogrodu do strony dziedzińca soprany, tenor, a następnie alt basowy mają tę zaletę, że respektują porządek tessitury w partyturze. Chóry amatorskie, które często mają połowę mężczyzn niż kobiet, znajdują przewagę estetyczną w stawianiu mężczyzn w centrum, zwłaszcza jeśli ich strój sceniczny różni się od stroju kobiecego (patrz zdjęcie obok). To może być również interesująca porównać głosy zaśpiewają razem jak w Psalmie 42 (Mendelssohn) , którego 4 th ruch jest chór kobiet i 6 th męskiego chóru.
Dzieła wykorzystujące podwójny chór, takie jak Te Deum z Czterech Świętych Utworów Verdiego , kolejność sopranów 1, altów 1, tenorów 1, basów 1, basów 2, tenorów 2, altów 2 i sopranów 2 Wstęp w stylu gregoriańskim , czyli chór męski z poszanowaniem logiki sopranów, altówek, tenorów i basów w każdym chórze. Takie ustawienie pozwala konduktorowi po prostu nawigować, gdy sygnalizuje określonemu głosowi, aby odszedł.
Ale dopuszczalne są wszystkie aranżacje, takie jak soprany z przodu po prawej stronie, altówki z przodu po lewej, tenory w tle po prawej, za sopranami, basy w tle po lewej, za altówkami.
W ramach utworu muzycznego o charakterze złożonym ( opera , oratorium , msza , kantata ) chór jest również szczególnym gatunkiem muzycznym , dokładnie przeznaczonym do wykonywania przez tego typu zespół wokalny , a nie przez śpiewaków. w przeciwieństwie do arii , duetów itp. Temu gatunkowi muzycznemu może towarzyszyć partia instrumentalna . W przeciwnym razie chór ma być wykonywany a cappella .
Alleluja z oratorium The Messiah of Haendla , lub Va, pensiero , opera Nabucco przez Verdiego są znane przykłady chórów, pierwotnie częścią większej pracy, następnie interpretowane w zgodzie niezależnie od tego dzieła.
Na niektórych instrumentach szarpanych strun , A chór odnosi się także do grupy strun strojonych w unisono lub oktawy i mają być odtwarzane jednocześnie.
Repertuar chóru jest bardzo bogata we wszystkich okresach od czasu XIII -go wieku. Wśród wielu kompozytorów możemy wymienić: