Organum

W średniowiecznej muzyki zachodniej , Organum jest zarówno wokal i święte gatunek muzyczny , przeznaczony do zwiększenia interpretację o wcześniej istniejące Plainsong przejścia przez dodanie jednego lub więcej głosów .

Termin ten odnosi się również do procesu pisania związanego z tym gatunkiem muzycznym. Ogólnie uważane za najbardziej prymitywnym stadium polifonii - pierwsze pisemne wzmianki sięgają IX th century , w słynnym traktacie Musica enchiriadis - organum była szczególnie rozpowszechniona w XI th century i XII th century .

organu równoległego

Organum równoległe lub crosstalk składa się z dwóch części :

Głos główny (vox principalis). Opiera się na fragmencie melodii gregoriańskiej i jest umieszczana na szczycie, przynajmniej w pierwszych wiekach.
Głos organalny (vox organa): jest to kontrapieśń dodawana do głosu głównego za pomocą akompaniamentu.

Rytm nie zauważyć, i następuje prozodii chorału gregoriańskiego, pochodzący z metryka poezji klasycznej.

śpiewu

Głos główny organum coraz częściej umieszczany jest poniżej głosu organowego, co pozwala na pierwsze próby ruchu przeciwnego nuta przeciwko nucie, co jest definicją dechant . Rzeczywiście, nie wydaje się, aby próbowano dechant z chorałem gregoriańskim umieszczonym nad głosem organowym.

Organum purum

Organum purum to antyczny styl polifonii, w którym melodia gregoriańska jest podtrzymywana przez tenor w długich wartościach, podczas gdy nowy głos śpiewa melizmy na tych samych sylabach. Progresja tenorowa będzie w rzeczywistości przebiegać z długością melizmów na samogłosce partii organowej, spółgłoski zawsze będą wymawiane w tym samym czasie.

Organom kwiatowym

Od XII th century , Organum ewoluuje w kierunku bardziej falbanki w organale głosem, a staje się „Organum kwiecisty”. Odtąd głos główny, zawsze na dole i nazywany tenorem – lub tenorem , bo „trzyma” pieśń – czyli cantus firmus , rozwija temat gregoriański w długich wartościach, a nad nim głos organowy śpiewa z wielokrotnością. i ornamentyka o skomplikowanych rytmach.

Liczba głosów organowych jest zmienna: mówimy o duplum , gdy jest tylko jeden głos organowy (ponieważ są we wszystkich dwóch głosach z cantus firmus ), o triplelum , gdy są dwa, i quadruplum, gdy są trzy .
Postrzegamy pojawianie się tercji i sekst jako niedoskonałych współbrzmień .
XII th century , ze szkoły Notre Dame , kulminacji Organum, które będą stopniowo zastępowane przez motet do XIII th wieku .

Przewód , który zamieszkiwał z Organum, to paraliturgical forma muzyczna oparta na tekstach poetyckich, w których główny głos nie pochodzi z repertuaru liturgicznego, ale czysto składających się na tę okazję.

Motet pochodzi z kwiecistą Organum, a w wieku 14 i 15, może czasami być oparte na wielu tekstów śpiewanych jednocześnie (nie zawsze mając żadnego związku między nimi).

Zobacz również

Bibliografia

Marc Honegger : Nauka o muzyce: technika, formy, instrumenty w 2 tomach ( Rondo V.2, s. 890 ) Paryż - Bordas, 1976. ( ISBN 2-04-019973-X )
Denis Arnold : Encyclopedic Dictionary of Music w 2 tomach ( Forme rondo T. I, s. 831 ) University of Oxford - Laffont, 1989. ( ISBN 2-221-05654-X )
Alejandro Planchart, Organum , w muzyce, encyklopedia dla XXI -go wieku, t. 4: Historia muzyki europejskiej, pod kierunkiem JJ Nattieza, Actes Sud/Cité de la Musique, 2006, strony 288 do 311. ( ISBN 2-7427-6324-4 ) . Praca ta zawiera dość ważną bibliografię, głównie angielską i niemiecką.