Złote Wybrzeże | |
Administracja | |
---|---|
Kraj | Francja |
Region | Bourgogne-Franche-Comté |
Utworzenie działu | 4 marca 1790 r |
Główne miasto ( prefektura ) |
Dijon |
Podprefektury |
Beaune Montbard |
Przewodniczący rady wydziałowej |
François Sauvadet ( UDI ) |
Prefekt | Fabien Sudry |
Kod INSEE | 21 |
Kod ISO 3166-2 | FR-21 |
Kod Eurostatu NUTS-3 | FR261 |
Demografia | |
Miły | Côte-d'Oriens lub Costaloriens |
Populacja | 533 220 mieszk . (2018) |
Gęstość | 61 mieszk./km 2 |
Geografia | |
Powierzchnia | 8763 km 2 |
Podziały | |
Dzielnice | 3 |
Okręgi ustawodawcze | 5 |
Kantony | 23 |
Międzywspólnoty | 19 |
Gminy | 698 |
Znajomości | |
Stronie internetowej | cotedor.fr |
Côte d'Or ( / k o t ( ə ) . D ‿ ɔ ʁ / ) to francuski departament z ośmiu, które tworzą obszar Bourgogne-Franche-Comté . Jej prefektura Dijon jest również stolicą Bourgogne-Franche-Comté .
INSEE i Poczta kod przypisują 21.
Departament Côte-d'Or został utworzony w dniu 4 marca 1790 rprzez Zgromadzenie Ustawodawcze . To było częścią dawnej prowincji z Burgundii . Został podzielony na siedem dystryktów: Arnay-le-Duc , Beaune , Châtillon-sur-Seine , Dijon , Is-sur-Tille , Saint-Jean-de-Losne i Semur-en-Auxois . 17 lutego 1800 roku siedem okręgów zostało przekształconych w cztery: Dijon , Beaune , Châtillon-sur-Seine i Semur-en-Auxois . 10 września 1926 r. dzielnice Châtillon-sur-Seine i Semur-en-Auxois zostały zniesione na korzyść Montbarda .
Jest to legenda stworzona „w rodzinnej pamięci” w 1896 roku przez Henri Chabeufa, uczonego z Dijon, potomka André-Rémy'ego Arnoulta i od tego czasu regularnie podtrzymywana, kto by chciał:
Podobnie jak wiele innych legend, ta jest fałszywa.
Przypomnijmy, że od początku rewolucji reorganizację administracyjną Francji wprowadziło Zgromadzenie Ustawodawcze. To ona utworzyła departamenty w lutym 1790 roku. Zgodnie z zasadami przyjętymi przez Zgromadzenie Ustawodawcze, a w szczególności jego Komitet Podziałowy, wszystkie departamenty są nazwane, zgodnie z kryteriami „ fizycznymi i niezmiennymi jak natura” , w celu zapewnienia, że Nazewnictwo nadawane jest priorytetowo „ w odniesieniu do rzek, które je nawadniają lub gór znajdujących się na ich terytorium ”. W rzeczywistości nazwy wszystkich działów nawiązują do charakterystycznych dla nich ukształtowań terenu lub rzek. Konstytuanta, tak przeniknięta egalitarnymi zasadami, nie odstępowała od swoich zasad na rzecz jedynego „Złotego Wybrzeża”.
Jest to zatem geograficzna charakterystyka skarpy Wybrzeża, oddzielającej górzystą zachodnią część departamentu (część Morvan, wysokie Auxois, płaskowyże wapienne), od równiny Saony, zorientowanej na wschód (l 'wschód) , co zwróciło uwagę Komitetu Podziału i jego geografów odpowiedzialnych za podział Francji.
Wybrzeże jako góra jest reprezentowane przez geografów na mapach od 1584 roku. Jeśli chodzi o nazwę, pojawia się po raz pierwszy z inicjatywy Guillaume'a Delisle, ważnego dla króla geografa i członka Królewskiej Akademii Nauk, na mapie z 1703 r., a jeszcze wyraźniej na mapie sporządzonej w 1709 r. na polecenie generałów elekcyjnych prowincji Burgundii. Reliefy są tam dobrze narysowane, linia brzegowa pojawia się wyraźnie zgodnie z topografią, w sposób jeszcze bardziej malowniczy niż geometryczny, ale przede wszystkim po raz pierwszy nazywa się „ LA COSTE ”, między Nuits-Saint-Georges i Dijon. Tylko ta nazwa od tej chwili, aż do 27 lutego 1790 roku, oznacza stopniowo na wszystkich mapach „Górę” między Beaune i Dijon.
Jeśli chodzi o nazwę „ CÔTE D'OR ”, jest ona wytworem ex-nihilo Komitetu Wydziału Zgromadzenia Ustawodawczego. Po raz pierwszy pojawia się nazwa nowego wydziału w tekście dekretów zebranych 27 lutego 1790 r. przez prezydenta i sekretarzy Zgromadzenia Narodowego. Jednocześnie, od tej daty, ta nowa nazwa będzie teraz oznaczać na mapach wybrzeże między Beaune i Dijon (z wyjątkiem mapy IGN, która zachowała tytuł „ wybrzeże ”).
W zachowanych dokumentach po pracach Komisji Wydziałowej, przechowywanych w Archiwum Narodowym, nie ma śladu, co pozwalałoby wyjaśnić, dlaczego tak się nazywa. Ale zgodnie z zasadami Konstytuanty, to właśnie w cechach geograficznych należy szukać pochodzenia.
Sama nazwa „ La Coste ” lub „ La Côte ” była w powszechnym użyciu. Ale orientacja wybrzeża na wschodzie także powszechnie opisane w większości czas działa, jak „ na orien t ”. Dla geografów, asystentów Komitetu Wydziału, te dwa elementy w naturalny sposób stanowiły charakterystykę geograficzną nowego wydziału. Wbrew twierdzeniom, które nigdy nie zostały pozyskane, a które pojawiły się ponad sto lat później, Archiwum Narodowe nie zachowuje żadnych śladów wahań przy innych nazwach, takich jak „Seine-et-Saône” lub „Haute-Seine”.
Jeśli chodzi o skrócenie Orient in Gold, przy braku jakichkolwiek śladów obrad Komitetu Wydziału i jakichkolwiek innych wiarygodnych wyjaśnień, wydaje się, że wynika ono z ingerencji w Mont d'Or, dla której członkowie Wydziału Komisji, zrezygnuj w tym samym dniu z założenia nazwy departamentu Puy de Dôme, zwłaszcza że skojarzenia łagodzące sprawiają, że jest to idealny referent odwołujący się do wartości winnicy.
Jeśli chodzi o André-Rémy'ego Arnoulta , zastępcę wyborczego Dijon, jego rola w tym odcinku została znacznie przeceniona. Jeśli rzeczywiście był komisarzem, zaangażowanym jak trzech innych jego kolegów w negocjacje dotyczące delimitacji nowego departamentu, nie miał żadnej roli dla jego nazwy. Sporządzony przez niego pamiętnik, często wspominany przez jego wychowawców, nie zawierał nic w odniesieniu do nazwy i był tylko ostatnią, bardzo spóźnioną próbą przerysowania konturów departamentu na korzyść Dijon. Co więcej, nie był on w żaden sposób śledzony przez Komisję Wydziału w trakcie jej arbitrażu.
Ponad sto lat później nazwa ta zainspirowała pisarza z Dijon, Stéphena Liégearda , kiedy ochrzcił część wybrzeża Morza Śródziemnego nazwą Côte d'Azur .
Jej mieszkańcy nazywani są Côte-d'Oriens i Costaloriens.
Po zwycięstwie aliantów w bitwie pod Waterloo (18 czerwca 1815 ) departament został zajęty przez wojska austriackie od czerwca 1815 do listopada 1818 (patrz okupacja Francji pod koniec I Cesarstwa ).
W 1 st styczeń 2016, region Burgundii , do którego należał departament, łączy się z regionem Franche-Comté, aby stać się nowym regionem administracyjnym Bourgogne-Franche-Comté .
Côte d'Or jest częścią regionu Bourgogne-Franche-Comté . Graniczy z departamentami Yonne , Nièvre , Saône-et-Loire , Jura , Haute-Saône , Aube i Haute-Marne . Piąty departament wielkości za Gujaną i trzy departamenty w regionie Akwitanii, Côte-d'Or obejmuje wiele obszarów o bardzo odmiennej geografii.
Na północy departamentu znajduje się Park Narodowy Lasów Szampańskich i Burgundii .
Departament Côte-d'Or ma eksklawę na południowy zachód od swojego terytorium, miasto Ménessaire (graniczące z departamentami Nièvre na północy i Saône-et-Loire na południu).
Hautes-Cotes de Beaune na południu.
Villeferry na zachodzie.
Winnice na zachód od Beaune .
Côte-d'Or znajduje się na progu Burgundii, dzieląc zlewiska Sekwany , Rodanu ( Saony ) i Loary . Skrzyżowanie punkt z trzech zlewni znajduje się w miejscowości meilly-sur-rouvres . Na terenie departamentu przepływają dopływy każdej rzeki, w szczególności:
Côte-d'Or dzieli się na cztery główne grupy topograficzne : Morvan na południowym zachodzie, płaskowyże Langres-Châtillonnais w północno-zachodniej części, równina Saona na południowym wschodzie i Auxois w centrum.
Najwyższy punkt wydziału, 723 m ( Mont de Gien ) znajduje się w Morvan, w eksklawą z Ménessaire natomiast najniższy punkt 174 m znajduje się na wylocie z Saône w miejscowości Chivres .
Klimat Côte-d'Or, klimat z tendencją kontynentalną, zmienia się w różnych częściach, a następnie przedstawia kilka facji, takich jak:
Ogólnie rzecz biorąc, lata mogą być gorące i suche; o zimy są zwykle mroźne i wilgotne z częstymi opadami śniegu .
Côte-d'Or znajduje się w samym sercu gęstej sieci dróg, autostrad, kolei i rzek.
Działalność gospodarcza departamentu to około 70% wyższe, 25% przemysł, 5% rolnictwo. Najbardziej reprezentowane sektory przemysłowe to:
Przemysł rolno-spożywczy i rolnictwo stanowią oś wysokiej wartości dodanej, którą obecnie podkreśla projekt Vitagora (smak – odżywianie – zdrowie), który rywalizuje o miano wiodącego francuskiego klastra konkurencyjności w tym temacie. Oprócz Vitagory departament posiada również centrum jądrowe w Burgundii jako klaster konkurencyjności. W dziale działa również ponad 2000 małych i średnich firm zatrudniających około 50 000 osób.
Dwie tabele podsumowujące INSEE opisują z jednej strony zakłady działające w dniu 31 grudnia 2015 r., az drugiej liczbę pracowników w tym samym dniu.
Aktywne zakłady według branż, stan na 31 grudnia 2015 r.
Całkowity | % | 0 pracownik | 1 do 9 pracowników | 10 do 19 pracowników | 20 do 49 pracowników | 50 lub więcej pracowników | |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Razem | 52 688 | 100,0 | 36,608 | 12 811 | 1,594 | 998 | 677 |
Rolnictwo, leśnictwo i rybołówstwo | 4563 | 8,7 | 3 298 | 1196 | 51 | 14 | 4 |
Przemysł | 2863 | 5.4 | 1616 | 807 | 180 | 137 | 123 |
Budowa | 4 887 | 9,3 | 3 309 | 1287 | 164 | 96 | 31 |
Handel, transport, różne usługi | 32 524 | 61,7 | 23 257 | 7 682 | 862 | 479 | 244 |
w tym handel i naprawa samochodów | 9 622 | 18,3 | 6429 | 2640 | 303 | 171 | 79 |
Administracja publiczna, edukacja, zdrowie, akcje społeczne | 7 851 | 14,9 | 5 128 | 1839 | 337 | 272 | 275 |
Zakres: wszystkie działania. Źródło: Insee, CLAP w geografii, stan na 01.01.2019.
Całkowity | % | 1 do 9 pracowników | 10 do 19 pracowników | 20 do 49 pracowników | 50 do 99 pracowników | 100 lub więcej pracowników | |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Razem | 192 793 | 100,0 | 38 472 | 21 343 | 30 581 | 25,454 | 76 943 |
Rolnictwo, leśnictwo i rybołówstwo | 4259 | 2.2 | 2 949 | 628 | 398 | 284 | 0 |
Przemysł | 27 084 | 14,0 | 2 991 | 2438 | 4 266 | 4 375 | 13 014 |
Budowa | 11 584 | 6,0 | 3727 | 2 201 | 2 871 | 1608 | 1,177 |
Handel, transport, różne usługi | 81 535 | 42,3 | 23179 | 11 537 | 14 323 | 8 729 | 23 767 |
w tym handel i naprawa samochodów | 25 968 | 13,5 | 8753 | 4055 | 5083 | 3 385 | 4692 |
Administracja publiczna, edukacja, zdrowie, akcje społeczne | 68 331 | 35,4 | 5 626 | 4539 | 8 723 | 10 458 | 38,985 |
Zakres: wszystkie działania. Źródło: Insee, CLAP w geografii, stan na 01.01.2019.
Mieszkańcy Côte-d'Or nazywani są Côte-d'Oriens lub Costaloriens.
Szeregi departament w średnio departamentach francuskich dla ludności ( 50 th z 100), ale ze względu na swoją powierzchnię, jego gęstość jest mała (56 inhab./km 2 ) na poziomie krajowym ( 63 III ).
Pomimo wyludniania się obszarów wiejskich, stanowiących dużą część departamentu, względna dynamika demograficzna Dijon pozwala na wzrost liczby ludności departamentu z każdym spisem i przekroczenie 500 000 mieszkańców.
W 2018 r. departament liczył 533 220 mieszkańców, co stanowi wzrost o 0,65% w porównaniu do 2013 r. ( Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1791 | 1801 | 1806 | 1821 | 1826 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
242,986 | 340 500 | 355 436 | 358,148 | 370 943 | 375 063 | 385 624 | 393 316 | 396 524 |
1851 | 1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
400 297 | 385 131 | 384 140 | 382 762 | 374 510 | 377 663 | 382 819 | 381,574 | 376,866 |
1896 | 1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
368 168 | 361 626 | 357 959 | 350 044 | 321.088 | 328 881 | 333 800 | 334 386 | 335 602 |
1954 | 1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
356,839 | 387 869 | 421 192 | 456.070 | 473 548 | 493 866 | 506755 | 517 168 | 525 931 |
2016 | 2018 | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
533 213 | 533,220 | - | - | - | - | - | - | - |
Najbardziej zaludnioną gminą jest Dijon z 156.854 mieszkańcami. Najmniej zaludnioną gminą jest Menesble z 10 mieszkańcami.
Nazwisko | Kod INSEE |
Międzywspólnotowość | Powierzchnia (km 2 ) |
Populacja (ostatni legalny pop. ) |
Gęstość (mieszk./km 2 ) |
Edytować |
---|---|---|---|---|---|---|
Dijon | 21231 | Metropolia Dijon | 40,41 | 156 854 (2018) | 3 882 | |
Beaune | 21054 | CA Beaune, Wybrzeże i Południe | 31.30 | 20 711 (2018) | 662 | |
Chenove | 21166 | Metropolia Dijon | 7,42 | 14 216 (2018) | 1916 | |
Talant | 21617 | Metropolia Dijon | 4,90 | 11.630 (2018) | 2373 | |
Chevigny-Sauveur | 21171 | Metropolia Dijon | 12.11 | 11 160 (2018) | 922 | |
Quetigny | 21515 | Metropolia Dijon | 8.19 | 9261 (2018) | 1131 | |
Fontaine-les-Dijon | 21278 | Metropolia Dijon | 4,49 | 8844 (2018) | 1970 | |
Longvic | 21355 | Metropolia Dijon | 10.56 | 8416 (2018) | 797 | |
Auxonne | 21038 | CC Auxonne Pontailler Val de Saône | 40,65 | 7609 (2018) | 187 | |
Saint-Apollinaire | 21540 | Metropolia Dijon | 10.24 | 7 587 (2018) | 741 | |
Nuits-Saint-Georges | 21464 | CC Gevrey-Chambertin i Nuits-Saint-Georges | 20,50 | 5421 (2018) | 264 | |
Chatillon-sur-Seine | 21154 | CC regionu Châtillonnais | 33,15 | 5 354 (2018) | 162 | |
Marsannay-la-Cote | 21390 | Metropolia Dijon | 12.85 | 5330 (2018) | 415 | |
Genlis | 21292 | CC Plaine Dijonnaise | 12.08 | 5272 (2018) | 436 | |
Montbard | 21425 | CC du Montbardois | 46,37 | 5004 (2018) | 108 |
Zobacz także Kategoria: Kultura na Côte-d'Or .
Wielu francuskich artystów pochodzi z Côte-d'Or. Wśród malarzy Antoine Gadan i Louis Carbonnel .
Kultura departamentu jest ściśle związana z jego dziedzictwem. Saint-Vincent Tournante jest instytucją w świecie winnic .
Uprawa winorośli jest częścią kultury i dziedzictwa departamentu, zwłaszcza osi Dijon-Beaune, o czym świadczy uznanie winnic Climats of the Burgundy jako światowego dziedzictwa UNESCO.
Departament przecina wiele autostrad ( A6 , A31 , A36 , A38 , A39 ) w gwieździe wokół Dijon i Beaune . Przecinają ją również szyny TGV ( LGV Sud-Est , LGV Rhin-Rhône ). W dziale nie ma konkretnej stacji TGV, ale na jakiś czas zaplanowano utworzenie stacji wokół Saulieu i Liernais .
Côte-d'Or posiada atrakcje turystyczne, w tym znaczące dziedzictwo kulturowe.
Możemy przytoczyć :
Côte-d'Or prezentuje również różnorodne krajobrazy i panoramy:
Dawniej w Nièvre, od 1 st styczeń +2.009, po przystąpieniu Słowacji do strefy euro, geograficzne centrum tej strefy znajduje się w departamencie, w pobliżu gminy Liernais w 2010 r., następnie, wraz z przybyciem Estonii , w pobliżu gminy Villy-in-Auxois .
Herb Côte-d'Or: cięty, w pierwszej części, w I: Lazur obszyty złotą lilią z komponentową obwódką Gules i Argent; w II: zabandażowane sześcioma kawałkami lazuru i złota na granicy Gules; do drugiego ze zwykłego złota .
Ten herb został zaprojektowany przez Roberta Louisa i nie jest w żaden sposób oficjalny.