Krater Vix

Krater Vix.

Przestarzały	Lata 510 pne. J.-C.
Wysokość	164 cm
Kolekcja	Muzeum regionu Châtillonnais

Krater Vix jest to krater z brązu używane do przechowywania wina , odkryta w 1953 roku w grobie Vix , zakopane księżniczką Celtic w Vix ( Côte d'Or ) i datowane około 520 lat pne. AD Obecnie jest zakonserwowany i wystawiony w Muzeum Wsi Châtillonnais w Châtillon-sur-Seine .

Odkrycie

Grób Vix została odkryta6 stycznia 1953przez Maurice Moisson , rolnika w Vix, ale oficjalnie i dla prasy czasu, przez René Joffroy , samouk archeologa , przewodniczący lokalnego społeczeństwa archeologicznych i odpowiedzialny za wykopalisk. Pochówek ten znajdował się na polu, pod poziomym kurhanem, z którego pozostały tylko porozrzucane kamienie, co zwróciło uwagę archeologów; jednakże sklepienie wypełnione ziemią pozostało nienaruszone.

Po oczyszczeniu, w dość trudnych warunkach, sklepienie okazało się grobowcem rydwanu kobiety, szybko nazwanej Księżną Vix (lub Lady of Vix ), która dostarczyła ważne meble pogrzebowe, biżuterię, ceramikę i zastawy stołowe z brązu. Centralnym elementem tej zastawy stołowej jest krater z brązowymi zwojami o pojemności 1100 litrów, największy, jaki pozostawił nam starożytność , niewątpliwie pochodzący z greckiego warsztatu korynckiego w południowych Włoszech w okolicach525 pne J.-C..

Na podłodze niebieskie i czerwone pigmenty pochodzą z zasłon lub dekoracyjnych obrazów. Księżniczka jest ozdobiona lokalnych ozdoby: naszyjnik z dużych kamieni i bursztynu pereł , brązu obrączki , węgla brunatnego bransoletki , strzałach z koralowych cabochons . Na karku nosi torkret , celtycki naszyjnik ze szlachetnego złota (480 g ), unikalne dzieło, wykonane przez złotnika wtajemniczonego w techniki śródziemnomorskie .

Mówiąc bardziej ogólnie, grób Vix jest częścią wszystkich grobowców ( Ca 'Morta , Hochdorf , Le Moutot , Reinheim , Kleinaspergle , Waldalgesheim ...), w których wzory dekoracji i przedmioty są powiązane z bankietem pogrzebowym (usługi picia, wazony, kawałki).

Krater

Krater jest niezwykłym artefaktem pod względem wykonania i wymiarów jak na wazon Hallstatt . Zestaw waży 208,6 kg przy wysokości 1,64 m . Składa się z kilku części wyprodukowanych osobno i zmontowanych, w tym:

Kubek z młotkowanego brązu. Jego dno jest zaokrąglone, jego maksymalna średnica wynosi 1,27 m, a pojemność 1100 litrów, średnia grubość ścianki waha się od 1 do 1,3 mm . Jego realizacja to wyczyn techniczny, dowód doskonałego opanowania materiału. Podczas jego odkrycia, w wyniku zawalenia się dachu sklepienia, stwierdzono krater zgnieciony, a uchwyty znajdowały się na wysokości stopy; prace renowacyjne pozwalają nam odnaleźć go w pierwotnym stanie.
Stopa to odlew o średnicy u podstawy 74 cm i wadze 20,2 kg . Odbiera dno zbiornika i zapewnia stabilność całości. Ozdobiony klasycznymi motywami stylizowanych roślin.
Uchwyty odlane z brązu o wadze 46 kg każda. W formie wolut o wysokości 55 cm są bogato zdobione skrzywionymi gorgoniami i wystającym językiem. Te istoty zdobiące różne bronie i przedmioty nadawały im, zdaniem Greków, cnoty apotropaiczne .
Fryz hoplitów zdobi obwód szyjki, która jest dołączonym okręgiem otaczającym szczyt zbiornika i podtrzymującym uchwyty. Po ośmiu quadrigach na czele z mniejszym rydwanem , zgodnie z wymaganą przez kompozycję regułą izocefalii , po każdym następuje hoplit z uzbrojonymi stopami. Ten fryz jest arcydziełem greckiej płaskorzeźby .
Otwór krateru pokrywała pokrywa, wykonana z kutego brązu o masie 13,8 kg . Jest wklęsły i perforowany z licznymi otworami, co sugeruje, że faktycznie był używany jako durszlak. Pośrodku uniesiony pępek podtrzymuje statuetkę.
Statuetka na wieczku z odlewanego brązu ma 19 cm wysokości i przedstawia kobietę z ręką z przodu, która mogła trzymać zgubiony przedmiot. Ubrana jest w peplos , z głową zakrytą welonem. Ta brązowa statuetka, oczywiście lokalna, wydaje nam się bardzo różna od innych elementów wazonu.

Kratery były w starożytności przeznaczone do tworzenia mieszanki wina, zawsze pite po rozcieńczeniu wodą i ozdobione różnymi aromatami. Napój był następnie rozprowadzany i rozdawany gościom podczas rytualnych lub świątecznych uroczystości. Krater Vix zadziwia swoimi proporcjami i odległością, jaką musiał pokonać, aby dotrzeć do warsztatów Wielkiej Grecji do tego burgundzkiego oppidum . To niezwykłe świadectwo z warsztatów korynckich zostało pogrzebane jakieś trzydzieści lat po ich zakończeniu. Ten niezwykle prestiżowy wazon był z pewnością o wiele za duży, aby go używać. Z pewnością był to dar wzajemnych darów między książętami i możnymi. Jego pogrzeb w tej tumulus musi być następnie stosunkowo szybko spadkiem Księstwa i tragicznych wydarzeń, które zakończyły się utraty pamięci, umożliwiając jej zachowanie momentu jego odkrycia w 1953 roku krater został przywrócony przez Albert Francja-Lanord i Aimé Touvenin w laboratorium archeologii metali w muzeum historii żelaza w Jarville , niedaleko Nancy .

Krater i wszystkie elementy znalezione w grobowcu książęcego grobowca Vix są wystawione w Musée du Pays Châtillonnais w Châtillon-sur-Seine . Krater był przedmiotem pamiątkowego znaczka PTT należącego do Jacquesa Combeta i wydanego w 1966 roku.

Galeria

Uwagi i odniesienia

„The crater of Vix, masterpiece” (wersja z 19 kwietnia 2013 r. W Internet Archive ) ,listopad 2004.
„ Musée du Pays Châtillonnais. Krater Vix ” na herodote.net .
Stéphane Verger , „Kim była dama Vix?” Propozycje interpretacji historycznej ” , w: Laurent Lamoine i Mireille Cébeillac-Gervasoni (red.), Elity i ich aspekty. Lokalne elity w świecie hellenistycznym i rzymskim , Rzym / Clermont-Ferrand, Szkoła Francuska w Rzymie / University Presses Blaise Pascal, coll. „Kolekcja Szkoły Francuskiej Rzym / omnes” ( n ° 309/3),2003( ISBN 2-7283-0693-1 ) , str. 583-625.
Anne Bréhier, „ Bajeczna historia wazonu Vix ” , La France agricole ,26 maja 2016 r(dostęp 8 sierpnia 2016 ) .
C. Rolley, „Rola drogi Rodanu w stosunkach Galii i Morza Śródziemnego”, str. 414–415 [ czytaj online ] .
„ Aimé Thouvenin (1920 - 1999) ” , Historia laboratorium , Laboratorium archeologii metali w Nancy .
Félicie Fougère, „ Albert France-Lanord and the restoration of the vase of Vix ”, Le Pays lorrain , vol. 96, n o 3,wrzesień 2015, s. 279–288.
" Stamp: 1966 Vix Crater " , na Wiki Stamps .

Zobacz też

Odnośniki bibliograficzne

René Joffroy, Książęcy grobowiec Vix Côte-d'Or , Boudrot, 1961.
René Joffroy, Le Trésor de Vix, Historia i zakres wielkiego odkrycia, Fayard, 1962.
Claude Rolley (reż.), La Tombe principère de Vix , Dijon, Éditions Picard, 2003 ( ISBN 2708406973 ) .
„Vix, pięćdziesiąta rocznica odkrycia”, w Dossier d'archeologie , n o 284, czerwiec 2003.
Patrice Brun i Bruno Chaume (red.), Vix i efemeryczne księstwa celtyckie. VI th -V th stulecia pne w centrum Europy Zachodniej , Conference Proceedings of Châtillon-sur-Seine, Paryż, wędrując, 1997, 408 str.
Joseph Vendryes , „ Szlak cyny w Galii ”, Materiały Akademii inskrypcji i literatury pięknej , t. 101 n O 21957, s. 204–209 ( DOI 10.3406 / crai.1957.10754 ).

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Zasoby dotyczące sztuk pięknych :
- Panorama sztuki
Musée du Pays Châtillonnais - strona oficjalna .
Witryna ze skarbem Vix .