Apotropaic

Przymiotnik apotropaic (z greckiego apotropein , „odwrócić się”) odnosi się do tego, co odpycha pecha i ma na celu odwrócenie złych wpływów. Na przykład amulet w tym sensie , że ma chronić osobę, która go nosi przed nieszczęściem, jest przedmiotem, któremu przypisujemy cnoty apotropaiczne.

Niektóre słynne przedmioty

• Głowa Meduzy na tarczy lub napierśniku paradnym w starożytnej Grecji , naśladowana w starożytnym Rzymie .
• Nazar Boncuk w Turcji .
• Ręka Fatimy w Afryce Północnej .
• Sowa przybity do drzwi stodoły.
• Podkowy .
• Piłka czarownica .
• Medal Świętego Krzysztofa w samochodzie.
• Fallus z pistrina z Modeste , w Pompei.
• W gargulce .
• Brązu .

W starożytnej Grecji

• W sfinksy i syreny jak nagrobnych pomników umieszczano na grobach w Grecji w VI -tego  wieku pne. J.-C.
• Scilli morski  : w historii zakładów przez grecki wędrowny filozof Theophrastus , w Scilla morskiego są uważane apotropeiczny; w Ethopée Les Caractères tego samego autora, Przesądny (Postać XVI) przywołuje kapłanki, do których prosi, aby go oczyściły, rysując wokół niego koło z rośliną.
• Pluć, mijając epilepsję .
• Jednym z najstarszych istniejących ate obrazów Aphroditos fragment (koniec IV XX  wieku), znajdujący się w Agora Ateny , pleśń glina jest figurka gliny . Postać miałaby 30 cm wzrostu  , przedstawioną w stylu znanym jako άνασυρόμενος ( anasyromenos , czyli „nieskromny”), kobieta unosząca sukienkę, aby pokazać swoje męskie genitalia, gest, który uważano za apotropaiczny, odpierający złe wpływy i przynoszący szczęście.

• Ręka Fatimy, fragment współczesnej mozaiki ( XXI th  century, El Jem ).

• Podkowa na drzwiach ( XXI th  century).

• Tu spoczywa szczęście . Fallus jest tu dobrobyt i zapobiega pecha ( I st  century, Pompeje).

Inny

Mówimy też o postawie apotropaicznej: ostrożnej (nie otwierać szampana zbyt wcześnie), przesądnej (nie wchodzić pod drabinę).

Uwagi i odniesienia

1. Księga VII (13, 4).
2. Ofiara deisidaimona , obsesyjne, którego nazwa znajduje się w pobliżu synonim religii w starożytnej Grecji , δεισιδαιμονία .
3. Theocritus , Idylles , przeł. Greckie bukoliki , Les Belles Lettres , Tom I (1925).
4. Theophrastus, James Diggle, Characters , Cambridge University Press, 2004, str.  367-368 .
5. (w :) Ann Olga Koloski-Ostrow ( red. ), Claire L. Lyons ( red. ) And Natalie Kampen (epilog), Naked Truths: Women, Sexuality, and Gender in Classical Art and Archeology , Routledge,2000, 315  s. ( ISBN  978-0-415-15995-1 i 978-0-415-21752-1 , OCLC  47055485 , prezentacja online ) , str.  230-231.

Zobacz też

Bibliografia

• Éloïse Mozzani , Księga przesądów . Mity, wierzenia i legendy , Paryż, R. Laffont, wyd.  "Książki",1995, 1822,  str. ( ISBN  978-2-221-06830-4 , OCLC  300021797 ) , str.  1056.
• Nicolas Waquet , przedmowa do Les Caractères de Théophraste , Éditions des Mille et Une Nuits, 2010, s.  52-53 i 92 .

Powiązany artykuł

• Talizman