Podkowy jest pasmo metalowe wygięte w kształcie litery U stosowane do ochrony spodu z kopyta z koni przed zużyciem eksploatacyjnym . Wynalazek dnia IX th wieku . Kowal jest rzemieślnik specjalista producenci z końmi . Dawniej osiadłych a ponadto kowal The kowal jest obecnie specjalizuje się i przesuwa swój sprzęt z jednego miejsca do drugiego buta koniowatych, gdzie są, nawet na ich pastwisko . W zależności od przeznaczenia konia , czyli pracy lub jazdy konnej oraz stanu lub patologii kopyt (co może wymagać podkuwania ortopedycznego ), żelazka mają różne kształty i są wykonane z odpowiednich materiałów. Wiadomo, że podkowa przynosi szczęście, gdy się ją nosi.
Żelazka zapobiegają przedwczesnemu zużyciu kopyt . W rzeczywistości konie używane przez ludzi jako zwierzęta pociągowe lub wierzchowe mogą ucierpieć, jeśli wymagany wysiłek jest większy niż w warunkach naturalnych (ponad 30 km/dzień ), przedwczesne zużycie kopyt. Wynalezienie podkowy umożliwiło spowolnienie tego zużycia. Obecne wykorzystanie koni (w krajach rozwiniętych) jest jednak znacznie mniej agresywne dla kopyt końskich. Żelazka umożliwiają również korygowanie niektórych wad pionu poprzez modyfikację powierzchni oparcia stopy na podłożu. Pełnią rolę ortopedyczną , w szczególności na stopy zanikowe , wypukłe , płaskostopie czy cofnięte pięty.
W przeciwieństwie do hipopotamów żelazka są trwałymi zabezpieczeniami przymocowanymi do końskiej łapy za pomocą gwoździ.
Żelazka stosuje się w leczeniu niektórych patologii: schorzeń kostno-stawowych, higromatu łokciowego, zespołu trzeszczkowego , ropnia . Łagodzą bolesne struktury, tym samym przyspieszając ich gojenie.
Wreszcie żelazka, podobnie jak inne zdejmowane zabezpieczenia (hipoposandały), zapobiegają skaleczeniu się niektórych koni o kamienie.
Że Grecy nie znali okuciem. Ksenofont wspomina o embatai , kawałku skóry zasznurowanej, aby chronić stopy w szorstkim terenie . Około 330 p.n.e. AD , operacje wojskowe kawalerii od Aleksandra Wielkiego musiały zostać zawieszone w celu umożliwienia konie zreformować róg ich kopyt.
Jednak opinia Diderota w jego encyklopedii jest inna. Podobnie, Homer i Appian wspomnieć podkowę, pierwszy w 151 TH do drugiej księdze Iliady , drugi w XII księdze jego Historii rzymskiej , De Bello Mithridatico .
W Rzymianie wynaleźli hipposandale : kawałek metalu obejmującego Horn iz powrotem po części kopyta, prowadzonego przez koronek od skóry . Wspomina się, że cesarz Neron podkuwał konie srebrnymi żelazkami , a jego żona Poppea złote muły . Środki mocujące niestety nie są określone. Współczesne formy hipopotamów istnieją w dzisiejszych czasach, a ich zastosowanie ma coraz większe znaczenie ze względu na ich zalety, w szczególności możliwość ich usunięcia, gdy koń odpoczywa lub gdy ewoluuje na powierzchniach, na których jego łapy nie wymagają ochrony.
Podkowy jest potwierdzona ponad wszelką wątpliwość w Europie , gdzie pojawia się na końcu IX XX wieku na terenach glebie i wilgotne.
Studium literatury sprzed prac Leona VI pozwoliło odnaleźć w bizantyjskim traktacie wojskowym ( De re strategica ) wzmiankę o żelaznych płytach umieszczanych pod kopytami koni w celu ich ochrony. Nawet jeśli autor nie odnosi się dokładnie do żelazek do gwoździ, wzmianka ta staje się ważnym dowodem wcześniejszego niż myślenie użycia litego żelaza z epoki protobizantyjskiej. Ta praca jest datowany na VI th century . Odsyłamy do żelaznych płyt. Autorka radzi, jak stawiać konie na pierwszej linii walki i jak je wyposażyć, aby je chronić. Oprócz zbroi na głowę, klatkę piersiową i szyję radzi chronić końskie łapy przed ciężkimi obrażeniami, powodowanymi przez kolczatki lub podobne urządzenia, żelaznymi płytami. Mogły to być tylko podkowy podobne do orientalnego buta, nie puste – jak większość hipopotamów typu europejskiego i żelazka do gwoździ – ale solidne u podstawy, dzięki czemu łapa zwierzęcia jest całkowicie chroniona przed pułapkami .
Wykopaliska kurhanów mongolskich wojowników tego czasu Umożliwiły znalezienie okrągłych żelazek, mocowanych tylko na ich zewnętrznej krawędzi podporowej.
Cesare Fiaschi napisał w 1556 roku pierwszy traktat o wędzidłach i podkowach , Trattato dell'imbrigliare, parvegiare i ferrare cavalli (Sposób na właściwe przycinanie, trzymanie i podkuwanie koni). Kowal została ujednolicona z Jacques de Solleysel ( 1664 ), François-Alexandre de Garsault ( 1771 ), Philippe Étienne Lafosse ( 1803 ) i Claude Bourgelat ( 1804 ).
Wraz z rozwojem techniki weterynaryjnych wydają XIX th wieku i XX th wieku kompleks ortopedyczny sprzęt. XX p wieku tarczowa z pojawieniem się nowych materiałów oraz stopy , rozwój żelaza z aluminium , z tworzywa sztucznego , że amortyzatory podstawie silikonowych i żywic kompozytów wzmocnienie ściany kopyta.
Za pomocą żelazka możemy sztucznie rozróżnić cztery części: zacisk (część przednia), wymię , następnie ćwiartkę (części boczne), a na końcu gąbkę (część tylna). Krawędzie żelazka nazywamy krawędziami , odległość między krawędziami nazywamy kocem . Krawędź zewnętrzna odpowiada zewnętrznym konturem i w wewnętrznej krawędzi do wewnętrznego zarysu stopki. Łuk jest wewnętrzna krawędź żelaza odpowiadającego zacisku na zewnętrznej krawędzi.
W żelazkach znajdują się otwory, które mają umożliwić przejście gwoździ. Końcówka otworu skierowana do ziemi nazywana jest stemplem , a skierowana w stronę kopyta nazywana jest przeciwotworem . Mówi się, że żelazo jest tłoczone na tłuszczu, gdy wytłoczki znajdują się daleko od zewnętrznej krawędzi , a poza tym tłoczone są cienko . Stemple muszą być czyste, regularne i nawiercone tak, aby dokładnie pasowały do piramidalnej główki gwoździ. Zazwyczaj podkowy ma parzystą liczbę stempli, minimum 6, ale może być ich więcej, do 10, w zależności od rozmiaru podkowy, jakości rogu i pracy konia. Są one regularnie wiercone, aby ciężar żelazka był rozłożony pod ścianą, a gwoździe były wystarczająco i regularnie rozmieszczone, aby uniknąć rozerwania rogu. Te zaciski mają krawędzie buta , trójkątne, przeznaczone do stabilizowania uchwyt na buty . Najczęściej przednie żelazka mają jeden klips, podczas gdy tylne żelazka mają dwa. Do wpuszczanych kolce mogą być wykopane na żelazo, w gąbki. Są to gwintowane otwory do wkręcania raków w podkowę, aby poprawić trzymanie konia na miękkim lub szczególnie twardym podłożu. Wyściółka jest szerokość klocka wystającej poza stopę i trymowania jest częścią buta, który nie jest w kontakcie z buta po stronie wewnętrznej stopy. Regulacja jest czasami ścięta, aby zmniejszyć nacisk na niektóre części stopy.
Podobnie jak kopyto, przedni but jest bardziej zaokrąglony niż tylny but, który jest raczej owalny. Jego szerokość i długość są prawie równe. Zwykle ma pojedynczy zacisk, wyśrodkowany w zacisku. Gąbki są identyczne jak na tylnych łapach. Tylny but ma na ogół dwa zaciski na poziomie wymion, które pozwalają butowi „cofnąć się”, to znaczy umieścić go dalej za stopą. W ten sposób koń rzadziej dotyka przednich łap podczas ruchu. Odróżnia się żelazka prawe od lewych po tym, że ich wewnętrzna gałąź jest bardziej prosta i wytłoczona bardziej chuda niż gałąź zewnętrzna. Widziane z profilu żelazo jest płaskie, z lekkim uniesieniem czubka, począwszy od pierwszych wytłoczeń. Żelazka mułów są węższe, najdłuższe gałęzie, bardziej wypełnione niż u konia.
Gwoździe do butów mają kilka części. Przede wszystkim główka , złożona z ciosu przeznaczonego do przyjmowania uderzeń młotka oraz kołnierza, który zapadnie się w stempel. Kołnierz gwoździa musi pasować do wytłoczenia i rowka żelazka. Następnie źdźbło o długości dostosowanej do wielkości stopy jest przedłużane o ziarno jęczmienia. Ziarna jęczmienia to wybrzuszenie, które odchyla gwóźdź do zewnętrznej części stopy. Skośna część ziarna jęczmienia nazywana jest ostrzeniem , powinna być skierowana do wnętrza racic. Po wbiciu gwoździa jego zewnętrzny koniec jest zakrzywiony i przycięty, tworząc w ten sposób nit .
Zwykła częstotliwość wymiany żelazek wynosi około sześciu tygodni, nie zawsze w zależności od ich zużycia, biorąc pod uwagę również wzrost rogu.
Pasuje do francuskiego lub gorącegoŻelazko jest podgrzewane, a następnie dopasowywane do podeszwowego obrotu stopy. Róg nie jest ani unerwiony, ani unaczyniony i jest izolatorem termicznym: żelazko można umieścić na gorąco, aby po sprawdzeniu podczas montażu umożliwić skorygowanie jego kształtu. Z drugiej strony skóra właściwa stopy, która jest silnie unaczyniona, będzie cierpieć z powodu retrakcji z powodu napromieniowania ciepłem. Kowal jest wspierana przez pomocnika ( „tenor stopa”), który posiada kopyta w ręku z pomocy rzemieniem.
Dopasowanie w języku angielskim lub na zimnoSame buty kowala , ciepłe lub zimne, utrzymujące kopyto na lub między kolanami. Ta metoda dopasowania stała się powszechna we Francji. Oprócz oszczędności człowieka, pozwala kowalowi mieć dobry widok na kopyto, co zapewnia równie solidny wynik.
Sprzęt w pracyKoń unieruchamia się w ramie za pomocą pasów, tzw. podkuwanie . Ta technika jest już prawie nie stosowana, była używana głównie do wołów i ciężkich koni. Jest uważany za bardzo przymusowy i zarezerwowany dla trudnych przypadków lub ciężkich koni, które nie nauczyły się prawidłowo stawiać nóg, jak to czasami bywa u młodych koni pociągowych. Możemy jednak również wziąć pod uwagę, że istnieją ważne warianty metod podkuwania, w zależności od nauki i ras koniowatych związanych z ich użytkowaniem; można podkuwać konia angielskim gorącym i na odwrót francuskim zimnem... Istnieją bowiem cztery sposoby podkuwania. Aby być bardziej precyzyjnym i podać dwa konkretne przykłady, koń sportowy „francuski siodło” przeznaczony do skoków przez przeszkody może być obuty na ciepło lub zimno, francuski lub angielski w zależności od metody pracy kowala, podczas gdy rasowy angielski używany do wyścigów szybkich może być tylko w zimnym bucie i w angielskim stylu w pudełku.
Żelazo rzadko składa się z czystego żelaza , ponieważ materiał ten ma słabe właściwości mechaniczne. Zwykle stosuje się go jako stop z węglem (0,2 do 0,5%) w postaci stali .
AluminiumŻelazo aluminiowe jest lżejsze i ma znacznie niższą temperaturę topnienia niż żelazo stalowe. Jego wytrzymałość mechaniczna jest również niska, gdy jest czysty; zużywa się znacznie szybciej. Jego siła tłumienia jest mniejsza niż w przypadku stali żelaznej, zwłaszcza na twardym podłożu. Jego wytrzymałość mechaniczną można zwiększyć poprzez stop z innymi metalami, dzięki czemu możliwe jest uzyskanie żelazek o normalnym zużyciu, ale znacznie lżejszych.
PlastikowyPlastikowe żelazka wykonane są z termoplastycznego poliuretanu i metalowej wkładki. Są to nawet lżejsze żelazka niż żelazka aluminiowe, których zachowanie w obliczu poślizgu odpowiada zachowaniu niepodkutego buta. Zapewniają lepszą przyczepność do asfaltu i betonu, ale z drugiej strony są mniej odporne niż żelazka metalowe.
Rodzaje żelazek są niezwykle zróżnicowane, zobaczymy najczęściej.
Klasyczne żelazo.
Żelazo w sercu.
Pokryte żelazka.
Owalny but z żelaza lub sztabki jajecznej.
Aluminiowy owalny but żelazny lub sztabkowy.
Żelazko na pokładzie.
Mówimy „Bez łapy nie ma konia” , co podsumowuje znaczenie zdrowych racic konia w wykonywaniu pracy. Podkowa pełni rolę ochrony kopyta i chroni je przed przedwczesnym zużyciem. W zależności od szybkości wzrostu rogu i warunków użytkowania konia należy wymieniać podkowy co 6 do 8 tygodni . W naturze koń nie potrzebuje podkowy, ponieważ tempo wzrostu rogu jest równe jego zużyciu.
Przyzwyczailiśmy się podkuwać konia domowego, podlegającego ograniczeniom w pracy (przewóz jeźdźca, poruszanie się po glebach ściernych, takich jak piasek). W zależności od warunków przetrzymywania konie domowe nie muszą być podkuwane. Czasami obute są tylko przednie nogi. Coraz powszechniejsze jest pozostawianie konia bez podków i używanie hipopotamów podczas pracy na szorstkim podłożu lub podczas długich przejażdżek. W zależności od ukształtowania terenu i jakości kopyta czasami można obejść się bez żadnej ochrony kopyt.
Podkowa, często po prostu zdobiona „żelazem”, to mebel heraldyczny, którego definicja domyślnie jest dość niejasna, choć jest dość powszechna w herbach (zwłaszcza w strefie germańskiej).
Z drugiej strony panuje zgoda co do atrybutu „przybity”, który wskazuje, że dziury są innego koloru niż pole (naprzeciw: herb Le Teilleul : Azure z trzema srebrnymi podkowami przybitymi z tego samego ).
Sąsiedni mebel, zwany „fer de mule”, jest bardzo podobny i często mylony, a nawet uważany za synonimiczny.
Podkowa jest uważana za przedmiot o dobrych właściwościach szczęścia. Ta legendarna zaleta niewątpliwie bierze się z faktu, że zagubioną podkowę sprzedano kowalowi i dzięki temu udało się zebrać trochę gotówki. Podkowy, ze względu na kucie na zimno, zostały przetopione do różnych zastosowań. Używane i przekuwane podkowy nazywano szorstką łatą . Żelazo jako metal chroniłoby przed złymi wpływami i nieszczęściami. Widzimy również w jego formie inicjał Chrystusa lub półksiężyc, symbol płodności i szczęścia. Aby przynosić szczęście, żelazko należy ustawić gąbkami do góry: „aby szczęście nie spadło”! Musi być też przypadkowo znaleziona na drodze, a najlepiej jeszcze zaopatrzona w gwoździe.
Innym źródłem tej tradycji jest legenda o świętym Dunstanie , kowalu , który został arcybiskupem Canterbury w 959. Diabeł, który przyprowadził konia do podkucia, Dunstan przybił but do rozwidlonej stopy demona. Musiał obiecać, że aby zostać zwolnionym, nigdy nie wejdzie do domu chronionego przez podkowę.
Wreszcie najbardziej prawdopodobne pochodzenie „żelaza przynosi szczęście” pochodzi ze starego rzymskiego mitu: Neron jest wtedy „Cezarem” i aby pokazać całemu królestwu ogrom swego bogactwa, nakazał kowali wykuwać i osadzić złoto żelazka na koniach . Na nieszczęście dla Nero , techniki instalacji żelazek nie zostały jeszcze opracowane i kiedy kroczył dumnie po swojej ziemi, zdarzyło się, że jeden z jego koni się złamał. Legenda głosi, że biedny chłop, który przypadkiem tam przechodził, znalazł w tym żelazie o nieocenionej wartości źródło wiecznego dobrobytu. Oczywiście wszystko to jest czystym wymysłem, ponieważ w tamtych czasach złoto było metalem zbyt miękkim i zbyt drogim do wykonania gwoździ.
Aby błogosławieństwo dzisiaj się spełniło, musimy znaleźć żelazko, klips wbity w ziemię i tak jak Nero , wykuty ręcznie. Musi mieć też siedem pieczątek.
Horseshoe Nebula to jedno z imion M17 mgławicy znajduje się w Strzelcu .