Bedarrides

Bedarrides
Bedarrides
Wieża ciśnień Bedarrides (1745).
Herb Bedarrides
Herb
Administracja
Kraj Francja
Region Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
Departament Vaucluse
Miasto Awinion
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin Les Sorgues du Comtat
Mandat burmistrza
 Jan Berard
2020 -2026
Kod pocztowy 84370
Wspólny kod 84016
Demografia
Miły Bedarridais, Bedarridaises
Ludność
miejska 		5244  mieszk. (2018 wzrost o 3,64% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 212  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 44°02′29″ północ, 4°53′55″ wschód′
Wysokość 25  m
min. Maks. 20  m
119  m²
Powierzchnia 24,79  km 2
Rodzaj gmina wiejska
Jednostka miejska Awinion
( przedmieście )
Obszar atrakcji Awinion
(gmina koronna)
Wybory
Oddziałowy Kanton Sorgues
Ustawodawczy Trzeci okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
Zobacz na mapie administracyjnej Prowansji-Alp-Lazurowego Wybrzeża Lokalizator miasta 14.svg Bedarrides
Geolokalizacja na mapie: Vaucluse
Zobacz na mapie topograficznej Vaucluse Lokalizator miasta 14.svg Bedarrides
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Bedarrides
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Bedarrides
Znajomości
Stronie internetowej http://www.ville-bedarrides.fr

Bédarrides jest francuski gmina , znajduje się w dziale z Vaucluse w tym regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże , stolicy kantonu o tej samej nazwie. Znajduje się u zbiegu siedmiu rzek we wschodnim dorzeczu Rodanu, w tym Ouvèze i Sorgue , co sprawia, że ​​Bédarrides jest miastem bardzo podatnym na powodzie. Jej mieszkańcy nazywani są Bedarridais.

Położenie skrzyżowania i zbiegu Bédarrides sprawiło, że było to centrum rolnicze i handlowe o względnej wadze między Awinionem , Orange i Carpentras w średniowieczu, a następnie pod rządami Ancien Régime. Po przejściu względnego spadku roli i liczby ludności w czasach nowożytnych, Bédarrides jest dziś miastem roztopionym w obszarze atrakcji Awinionu.

Wyznania

Oficjalna nazwa miejscowości, zdefiniowany przez oficjalnego kodu geograficznego z INSEE jest Bédarrides . Jest to jednak również użycie apelacji (bez oficjalnego charakteru) „Bédarrides-en-Provence” , którą znajdujemy ponadto przetłumaczoną na prowansalsko - prowansalską apelację Bedarrida-en-Provença / Bedarrido-en-Prouvènço .

Geografia

Miasto Bedarrides położone jest kilkanaście kilometrów od Awinionu , Carpentras i Orange , na wschód od krajowej 7 i autostrady A7 ( E714 ), na północ od Sorgues . Można do niego dojechać drogą Entraigues.

Gminy przygraniczne

Gminy graniczące z Bedarrides
Courthézon Courthézon Sarrianie
Châteauneuf Papież Bedarrides Monteux
Sorgues Sorgues Althen-des-Paluds Entraigues-sur-la-Sorgue

Hydrografia

Bédarrides jest nawadniane przez siedem następujących rzek: Ouvèze , Seille , Sorgue d'Entraigues, Sorgue de Velleron , Vallat-Miant, Réal i Auzon . Gmina ta jest więc nazywana „miastem rzek” lub „miastem siedmiu rzek”.

Przez miasto przepływa również kanał Pierrelatte .

Sejsmiczność

Kantony Bonnieux , Apt , Cadenet , Cavaillon i Pertuis są sklasyfikowane w strefie Ib (niskie ryzyko). Wszystkie pozostałe kantony departamentu Vaucluse są sklasyfikowane w strefie Ia (bardzo niskie ryzyko). Ten podział na strefy odpowiada sejsmiczności powodującej tylko wyjątkowo zniszczenie budynków.

Planowanie miasta

Typologia

Bédarrides jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Awinionu , aglomeracji międzyregionalnej grupowanie razem 59 gmin i 455,711 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Awinionu, którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 48 gmin, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem obszarów rolniczych (84,7% w 2018 r.), w proporcji identycznej jak w 1990 r. (84,6%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (54,6%), uprawy trwałe (17,6%), tereny zurbanizowane (12,9%), heterogeniczne tereny rolnicze (12,5%), lasy (2,2%), tereny otwarte, z niewielka lub brak roślinności (0,2%), tereny przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (0,1%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Bédarrides zawdzięcza swoją nazwę łacińskiej nazwie Bitturritae , dwie wieże zbudowane w pobliżu dużego placu wiejskiego po zwycięstwie Rzymian nad Allobroges (bitwa pod Vindalium, 120 pne ). Stali się wtedy willą o nazwie Villa Bittorita.

Historia

Prehistoria i starożytność

Pierwszymi mieszkańcami będą Voconces i Cavares .

W 912 roku willa Bittorita została podarowana biskupowi Rémi przez cesarza Ludwika III Ślepego . Od tego czasu był pod egidą biskupów Awinionu. W 1210 r. biskup Awinionu nadał miejscowej burżuazji przywilej, aby mogła sama sporządzać przepisy miejskie. Narodziło się miasto Bedarrides.

Średniowiecze

Karol IV , trzeci syn Filipa le Bel , po śmierci swego brata Filipa, został koronowany w Reims przez arcybiskupa Raymonda de Courtenay 9 lutego 1322 roku . Biorąc pod uwagę, że jego skarbiec jest zbyt pusty, nie waha się kontynuować polityki ojca i nakazuje wypędzić Żydów z Francji w celu odzyskania ich majątku. Jan XXII uznał ten środek za doskonały i nie chcąc być gorszym, zrobił to samo z Żydami z Awinionu i Comtat Venaissin, którzy schronili się w Dauphiné i Savoy . Papież uważa za pożyteczne i konieczne zburzenie synagogi Bedarrides, a także Bollène , Carpentras , Le Thor , Malaucène , Monteux i Pernes, aby dokończyć wygnanie . Było to drugie wypędzenie Żydów z Komtatu. O pierwszym zadecydował 13 marca 1302 r. Mathias de Chiéti – znany jako Matthieu de Chéate – rektor Comtat Venaissin , który oskarżył ich o uprawianie lichwy. Miasto Bedarrides było siedzibą silnej społeczności izraelickiej , która przetrwała do 1694 roku .

renesans

1560 - 1589 , wojny we Włoszech i wojny religijne wpływają na Komturia Wenassyjska .

21 sierpnia 1616 r. miasto nawiedziły silne powodzie.

Miasto jest dotknięte różnymi epidemiami dżumy: 1639/109 ofiar, 1650/145 ofiar, 1720/308 ofiar (1/3 ludności).

Okres nowożytny

W XVIII -tego  wieku, Bédarrides była siedziba sekty w „  Illuminati Mount Tabor  ”.

W 1709 r. mieszkańcy Bedarrides cierpieli z powodu bardzo ostrej zimy.

Zgromadzenie Narodowe, dwukrotnie 27 sierpnia i20 listopada 1790odmówił zarządzenia aneksji Awinionu i Comtat Venaissin . „Patrioci” obu Państw Kościelnych wybrali swoich przedstawicieli, którzy zebrali się w Bedarrides, w kościele Saint-Laurent, dnia18 sierpnia 1791 i zdecydowaną większością przegłosowali swoje przywiązanie do Francji, ponieważ liczba mandatów wyniosła 101.046 głosów na łączną liczbę 152.919 głosów.

Ten akt jest uważany za pierwszy, który wyraża „  prawo narodów do samostanowienia  ”. 14 września , w obliczu faktów dokonanych, Zgromadzenie Ustawodawcze ogłosiło, że stany Awinionu i Comtat są odtąd „integralną częścią Cesarstwa Francuskiego”.

4 grudnia 1851 r. doszło do powstania republikanów, którzy za sprawą księcia Ludwika Napoleona, który chciał narzucić swoją władzę, zdobyli ratusz i osiedlili się w nim. Étienne Daillan ( 1.808 - 1859 ), znany jako Doctor Daillan , lekarza i burmistrza Bédarrides ( 1848 - 1849 ), był jedynym oficerem komunalnych w Vaucluse sprzeciwiać zamach stanu z Ludwika Napoleona w grudniu 1851 roku . Represje były zaciekłe, a doktor Daillan, zwolniony z więzienia, został postawiony przed sądem w Lyonie z Alphonse Gent .

Stacja Bédarrides została przełączona 29 czerwca 1854 r. przez spółkę kolei z Lyonu do Morza Śródziemnego (PLM) , kiedy to otworzyła do eksploatacji odcinek Awinionu w Walencji na linii z Lyonu do Awinionu.

26 i 27 października 1886 r. miasto ponownie nawiedziły silne powodzie.

Okres współczesny

Ouvèze i Sorgues, dwie główne rzeki miasta, również zostały zalane w 1992 roku. Na placu ratuszowym i kościele tablica przypomina, że ​​woda osiągnęła dwa metry, czyli pierwsze piętro mieszkań. .

Polityka i administracja

Trendy i wyniki polityki

Wyniki wyborów prezydenckich we Francji 2012  :

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
Marzec 1977 Marzec 1989 Robert Mandrou PS Lekarz i malarz
Marzec 1989 Marzec 2008 André Tort płyta DVD  
Marzec 2008 marzec 2014 Joël Serafini DVG Urzędnik terytorialny
marzec 2014 lipiec 2020 Christian Tort
Syn André Tort 		płyta DVD Lekarz laryngolog
lipiec 2020 W trakcie Jean Berard płyta DVD Prawnik
Brakujące dane należy uzupełnić.

Opodatkowanie lokalne

Opodatkowanie gospodarstw domowych i przedsiębiorstw w Bedarrides w 2009 r.
Podatek udział komunalny Udział międzygminny Udział departamentu Udział regionalny
Podatek mieszkaniowy (TH) 11,95% 0,00% 7,55% 0,00%
Podatek od nieruchomości wybudowanych (TFPB) 20,13% 0,00% 10,20% 2,36%
Podatek od nieruchomości od nieruchomości niezabudowanych (TFPNB) 60,83% 0,00% 28,96% 8,85%
Podatek od działalności gospodarczej (TP) 0,00% 21,58% 13,00% 3,84%

Regionalny udział w podatku mieszkaniowym nie ma zastosowania.

Podatek od działalności gospodarczej został zastąpiony w 2010 r. wkładem majątkowym (CFE) od wartości czynszowej nieruchomości oraz wkładem od wartości dodanej przedsiębiorstw (CVAE) (oba elementy stanowią terytorialny wkład gospodarczy (CET), który jest podatkiem lokalnym wprowadzone ustawą o finansach na 2010 r.).

Bliźniacze

Bédarrides jest miastem partnerskim niemieckiego Grasellenbach .

Polityka ochrony środowiska

Miasto znajduje się w strefie ochrony Natura 2000 „Ouvèze et le Toulourenc”, pod egidą Ministerstwa Ekologii , DREAL Provence-Alpes-Côte-d'Azur oraz MNHN (Service du Natural Heritage) .

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 5244 mieszkańców, co stanowi wzrost o 3,64% w porównaniu do 2013 r. ( Vaucluse  : + 1,79%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1,704 1,658 1780 2 101 2215 2 352 2420 2 609 2793
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
2847 3003 3066 2860 2672 2487 2 185 2015 2049
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
2062 2181 2 130 1816 1890 1900 1,881 1,841 2031
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2004 2009 2014
2615 2 986 3816 4 238 4 816 5 110 5021 5 140 5010
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
5244 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Pozycja krajowa (populacja): 1767 E (1999).

Gospodarka

Turystyka

Położone na równinie Comtat Venaissin , z położeniem w pobliżu Awinionu i jego bogatym dziedzictwem, Carpentras i Mont Ventoux , z obecnością Sorgue , miasto widzi, że turystyka bezpośrednio lub pośrednio zajmuje znaczące miejsce w jego gospodarce.

Lokalna kultura i dziedzictwo

Życie lokalne

Sporty

Związek Rugby.

Kulty

Parafia katolicka jest częścią diecezji Awinionu , dekanatu Orange Bollène .

Miejsca i zabytki

W Bédarrides znajdują się trzy zabytki wpisane na listę zabytków:

Most nad Ouvèze

Most na początku tego mostu był rzeczywiście rzymski, ale został zmyty przez ważną powódź w 1620 roku. Powstał wtedy drewniany most, ale ten również został porwany przez nową powódź w sierpniu 1622 roku, która uniosła łuk , czyniąc to bezużyteczne. Zainstalowano prom, ale ponieważ był niewystarczający, odbudowano pierwotny kamienny most. Prace trwały siedem lat (1640-1647). Dziś nadal służy do przejazdu samochodem przez Ouvèze.

Kościół

Kościół ten został wzniesiony na miejscu starego kościoła romańskiego, istniejącego od bardzo dawna i popadającego w ruinę. Prace rozpoczęły się w 1677 r. i trwały do ​​1684 r. Inaugurowano je w Wigilię. Od tego czasu podlegał licznym modyfikacjom. Początkowo dzwonnicę ukończono dopiero w 1689 r. Następnie, w 1714 r., wybrukowano kościół. W 1719 r. zbudowano tam balustradę, a w 1725 r. dwie chrzcielnice ze święconą wodą. Wewnątrz wykonano łącznie osiem kaplic.

Wieża ciśnień

W miejscu tej wieży ciśnień kiedyś założono cmentarz. Został przeniesiony, aby dostosować się do prawa, zgodnie z którym cmentarze muszą być budowane poza murami miasta.

Osobowości związane z gminą

Bedarridowie w literaturze

W powieści telenoweli Cronicas dei tèrras luenchas (we francuskich Kronikach dalekich krajów ) Theo Bajona historia młodego człowieka (w komitacie Venaissin, który przeżył rewolucję francuską i aneksję Francji) do poszukiwania swoich przodków, wyrusz w tajemnicze odległe krainy i wielkie przygody. W Bedarridach mieszka matka bohatera, a kilka scen powieści rozgrywa się w tej wiosce i nawet gdy bohater znajduje się daleko od domu, pojawiają się aluzje do Bedarridów i Comtata Venaissina.

Heraldyka

Herb Bedarrides

Broń można ozdobić w następujący sposób:

Lazur w zamku dwóch wież Lub, bronowana i murowana Sable, zwieńczona kielichem, z którego isse hostia, cała srebrna.

Aby wejść głębiej

Bibliografia

Prace użyte do napisania artykułu są wskazane przez Dokument użyty do napisania artykułu.

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  2. Pojęcie obszarów atrakcyjności dla miast zastąpiło m.inpaździernik 2020, obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównania z innymi krajami Unii Europejskiej .
  3. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

Uwagi


Bibliografia

  1. Regulacyjne strefy sejsmiczne Francji, klasyfikacja kantonów (podział pod koniec 1989 r.) regionu PACA , s. 48
  2. „  Typologia miast / wsi  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 5 kwietnia 2021 r . ) .
  3. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 5 kwietnia, 2021 ) .
  4. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 5 kwietnia 2021 r . ) .
  5. „  Avignon Urban Unit 2020  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
  6. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
  7. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
  8. „  Wykaz gmin wchodzących w skład zlewiska Awinionu  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych (konsultacja 5 kwietnia 2021 r . ) .
  9. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
  10. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 28 maja 2021 )
  11. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 28 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  12. http://www.au-fil-du-groseau.fr/pdf/les-juifs-de-malaucene.pdf
  13. https://www.abbaye-saint-hilaire-vaucluse.com/images_synagogues/Les_juifs_et_le_Comtat_Venaissin.pdf
  14. J. Girard, Ewokacja starego Awinionu , op. cyt. , s.  87 .
  15. J. Girard, Ewokacja starego Awinionu , op. cyt. , s.  88 .
  16. Marc Maynègre, op. cyt. , s.  179 .
  17. J. Girard, Awinion. Historia i zabytki , op. cyt. , s.  39 .
  18. Alain Sicard, Bedarrides (Vaucluse): reakcja doktora Daillana i republikanów z Bedarrides na zamach stanu z 2 grudnia 1851 r.
  19. 16-17 sierpnia 1851 Raport w Journal de Toulouse z procesu Lyon przeciwko Étienne Daillanowi i Alphonse'owi Gentowi
  20. François i Maguy Palau, 1.21 Avigon - Valence: 29 czerwca 1854, w Le Rail en France, tom 1, Palau, Paryż, 1998 ( ISBN  2-950-94211-3 ) , s. wyciąg  76-77 (dostęp 9 sierpnia 2013)
  21. Tristan Berteloot, „  Miejski: wyimaginowani burmistrzowie Zlotu Narodowego  ”, Wyzwolenie ,3 lipca 2020 r.( przeczytaj online , skonsultowano 14 marca 2021 r. ).
  22. „  Wyniki miejskie 2020 w Bédarrides  ” , na https://www.lemonde.fr/ (dostęp 14 marca 2021 ) .
  23. „  Podatki lokalne w Bedarrides  ” , taxs.com .
  24. Ustawa nr 2009-1673 z dnia 30 grudnia 2009 r. o finansach na rok 2010 (Légifrance)
  25. Odpowiedzialna Natura 2000
  26. Organizacja spisu na insee.fr .
  27. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  28. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  29. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  30. Dekanat Orange-Bollène
  31. „  Crónicas dei Terras luenchas (1)  ” na Jornalet (dostęp 26 lipca 2020 r . ) .