Androgyny jest charakterystyczne dla człowieka ( androgyniczny ), którego wygląd (fizyczne i / lub gestów) nie jasno wiedzieć, jak płeć lub płci należy. Termin ten jest również używany, rzadziej, przez niektóre osoby, które twierdzą, że tożsamość płciowa nie jest ani całkiem męska, ani całkiem kobieca , niezależnie od ich wyglądu fizycznego.
Termin ten może również przywoływać mit o androgynii (platońskiej), który odnosi się do pochodzenia ludzkiej androgynii z greckiego punktu widzenia. Androgyny nie powinno być mylone z pojęciami z którym jest często amalgamowane , takich jak interseksualnego , transidentity lub cross-dressing , ani nawet jako „stadium” poprzedzającego jednego lub drugiego z tych stanów: jednostki mogą być wyznaczone w ten sposób ze względu na wygląd morfologiczny (kobiecy dla mężczyzny, męski dla kobiety) na różnych poziomach rozwiązłości bez tego chcącego być z nim kojarzonym, podczas gdy niektórzy twierdzą, że to otwarcie, nie zawierając jednak żadnych implikacji tożsamościowych. Niektóre modelki i osoby publiczne są często kwalifikowane jako androgyniczne, nie identyfikując się jednak z tożsamościowego lub kulturowego punktu widzenia z takim stylem lub podejściem genderowym (lub nawet nie chcąc się z nim identyfikować). Wręcz przeciwnie, inni postrzegają to jako „trzeci rodzaj”.
Kiedy dana osoba wykazuje niejednoznaczne atrybuty narządów płciowych, niezależnie od ich percepcji psychologicznej, w medycynie nazywa się to interpłcią .
Rzeczownik rodzaju męskiego , a przymiotnik "androgyniczny" to pożyczka , za pośrednictwem łaciny androgynus , z greckiego ἀνδρόγυνος / andrógunos składa się z ἀνήρ / Aner , ἀνδρός / Andros ( "człowiek") i γυνή / gune ( "kobieta").
Pierwszy platoński mit o androgynie jest opowiadany przez postać Arystofanesa w Bankiecie (189c- 193 E ), w którym kilka postaci opisuje swoją koncepcję miłości. Dla Arystofanesa na początku istniały trzy rodzaje istot ludzkich, a nie dwa takie jak dzisiaj: kobieta pochodząca z ziemi, mężczyzna pochodząca od słońca i androgyne, istota „złożona z dwóch. i który zawierał je oba ”, z księżyca. Androgyny były okrągłymi istotami o dwóch twarzach (po obu stronach tej samej głowy), czterech rękach, czterech nogach, dwóch genitaliach itp. i rozmnażanie bez seksualności.
Po rozgniewaniu bogów, próbując je dopasować, zostali ukarani przez Zeusa, który podzielił ich na dwie połowy. Ludzkość dzieli się wtedy na dwa gatunki, męskie i żeńskie. Każda nowa istota poszukuje następnie swojej poprzedniej połowy, aby zreformować pierwotną istotę, z impetem, który Arystofanes nazywa eros : „każda połowa starała się spotkać to, co do niej należało”. Gdy obie połowy zostaną ponownie zjednoczone, starają się tylko zjednoczyć i ponownie połączyć, a jeśli tego nie zrobią, umierają z głodu i bezczynności. Aby uniknąć wyginięcia rasy ludzkiej, Zeus przesuwa genitalia do przodu, aby umożliwić im tymczasowe zjednoczenie, tworząc obecne istoty ludzkie. Mit ten wyjaśnia zatem fenomen miłości i jej poszukiwanie, której źródłem jest silne pragnienie samorealizacji.
Należy zauważyć, że nie jest to koncepcja Platona. To w konferencyjne, wyrażona jest w szczególności Diotima , który nie jest obecny na bankiecie ale kto uczy Sokratesa i którego mowę filozof następnie wspomina. Wyraźnie odrzuca teorię androgyny (205. miejsce). Dla Sokratesa / Diotymy uczucie miłości nie jest skierowane na to, co intymne (oikeion), ale na to, co dobre (agathon).
Ludy starożytności dokonały wyraźnej różnicy między tym, co Mircea Eliade nazywa „konkretnym hermafrodytą” a „rytualnym androgynizmem”: noworodek wykazujący oznaki hermafrodytyzmu był w pewnych kulturach i w określonych czasach uważany za znak gniewu bogów i uśmiercony na miejscu. Tylko rytualna androgynia była tolerowana jako model zbiegu przeciwieństw, jednoczący moce magiczne i religijne związane z każdą z dwóch płci; w tym przypadku nie chodziło już o hermafrodytyzm fizjologiczny, ale o nabycie mocy obu płci przez praktyki rytualne, w szczególności przez fakt przebierania się .
Tak więc wśród Rzymian narodziny w Sinuessa androgynicznej kobiety podczas II wojny punickiej zaliczane są do innych niezwykłych zjawisk, wszystkie uważane za cuda, oznaki gniewu bogów. Dziecko zostało wrzucone do morza.Julius Obsequens donosi też o kilku przypadkach androgynicznych dzieci, noworodków lub kilkulatków , eliminowanych przez wrzucanie ich do morza lub rzeki, podczas gdy dane miasto jest oczyszczane przez procesje dziewięciu młodych dziewcząt śpiewanie hymnów.
Wyraz Androgyny następnie stopniowo zmieniła: według Pliniusza Starszego w I st wne stał androgyniczny deliciae , obiekty przyjemności, a zatem bardziej budzi te same obawy.
Balzac skoncentrował swoją powieść Séraphîta na androgynicznej postaci wywodzącej się bezpośrednio z teorii Swedenborga . Séraphîtüs-Séraphîta, kochany jako mężczyzna przez Minnę i jako kobieta przez Wilfreda, wykazuje znacznie wyższą niż przeciętna erudycję i zdolności intelektualne; realizując się w ludzkiej, konkretnej miłości, nie jest jednak aniołem, który zstąpił na ziemię, ale doskonałym człowiekiem, czyli istotą „totalną”.
W powieści i opowiadań należących do ruchu dekadenckiego z XIX th wieku, figura androgynii jest powtarzalne, ale jako hermafrodyta Morbid lub szatański, że nie zna istnienie zmysłowe. Mamy do czynienia z „degradacją symbolu ”.
Dandysów Europy w XIX th wieku były widoczne przez ich androgynii w ramach przedsiębiorstwa, Androgyny zauważony przez Baudelaire'a , który poświęca esej malarza Constantin Guys i przez Barbey d'Aurevilly który pisze o słynny angielski dandy George Brummell . Dandys, który wyróżnia jego dywersji i jego zaprzeczenia prawom natury, takich jak starzenie się lub seksualności przychodzi ustawić się poza różnicę między płciami: on reappropriates bezpłciowe walory anioła jak jest on pomyślany. XIX th century . Jeśli androgynia jest jedną z cech charakterystycznych dandysa, to dlatego, że jest symptomem odmowy kategoryzacji seksualnej, a nawet życia seksualnego, ponieważ dandysa androgyńskiego teoretycznie nie pociąga ani mężczyzna, ani kobieta. Barbey d'Aurevilly definiuje je ponadto jako „podwójne i wielorakie natury, o niezdecydowanej płci intelektualnej”, aż do momentu niezdecydowania, w niezwykle nowoczesny sposób, co do gatunku, który należy przypisać słowu „androgyniczny”.
Postać androgynii jest podświetlony przez malarzy z początku XX th wieku, w tym Marcela Duchampa , Marc Chagall i Jean Cocteau . Na ogół odwołują się do filozofii ezoterycznych, takich jak alchemia i kabała, aby uzasadnić to wartościowanie. Użycie tego terminu jako kryterium piękna fizycznego i / lub duchowego jest również szeroko rozpowszechnione w literaturze, bez implikacji z interpłciowością i transidentycznością przez większość czasu, tak jak u Georgesa Hérelle'a czy Rogera Peyrefitte'a. Temat androgynii pojawia się również w dziedzinie mody.
Jeśli termin ten nadal kwalifikuje, zwłaszcza w kręgach literackich, osobę, której wygląd fizyczny jest niejednoznaczny (zawsze bez absolutystycznego związku z transidentycznością lub crossdressingiem), to jest on również sporadycznie używany poza kręgami medycznymi do kwalifikowania osoby, która uważa, że tak nie jest. nie znajdzie swojego miejsca na schemacie binarnym mężczyzna/kobieta obecnych społeczeństw.
Kiedy osoba identyfikuje się z płcią społeczną przeciwną jej płci biologicznej, jest to przemijanie . Kiedy dana osoba odmawia przypisania do dwóch dozwolonych etykiet, jest to osoba nazywana „ agenre ”. Niektórzy ludzie odnoszą się do siebie jako bardziej interpłciowi, chociaż mogą być uważani za część szerokiej kategorii osób transpłciowych . Androgynia oznacza również styl ubierania się w ruchach glam rock i Cosplay , gdzie mężczyźni i kobiety ubierają się nie biorąc pod uwagę utartych zasad ubioru, radośnie zakopując się w rejestrach, które mają należeć do płci przeciwnej.
Wśród najbardziej znanych osób i grup na ich androgyniczny wygląd do XX th i XXI th stulecia należą między innymi: Ronan Parke , Jeffree Star , Conchita Wurst , Katherine Moennig , Annie Lennox , David Bowie , Marc Bolan , Micka Jaggera , Klaus Nomi , Marilyn Manson , Lil Uzi Vert , Young Thug , Yohio , Bilal Hassani , Vincent Mc Doom , Brian Molko (członek grupy Placebo ), Boy George (piosenkarz grupy Culture Club ), Nicola Sirkis (wokalista grupy Indochine ), Bill Kaulitz (wokalista grupy Tokio Hotel ), Dero (wokalista grupy Oomph! ), Ville Valo (wokalista grupy HIM ), Pete Burns (wokalista grupy Dead or Alive ), Mika Doll , Adam Lambert , Michael Jackson , Prince , Cinema Bizarre ( niemiecka grupa pop-rockowa ), francuski piosenkarz Chris , francuska piosenkarka Desireless oraz brytyjska piosenkarka Elly Jackson (La Roux) . Możemy również wspomnieć o modelu Andreja Pejić, który jest obecnie wściekły na wybiegach dzięki swojej bardzo androgynicznej sylwetce.
Androgyny jest jednym z fundamentów japońskiego ruchu visual kei , z artystami i grupami takimi jak Mana de Malice Mizer i Moi dix Mois , X Japan , Dir En Gray , Miyavi (kiedy był członkiem Dué le Quartz ), Versailles , The GazettE , Dio - Distraught Overlord , An Cafe , James Charles , SuG , Exist † trace , D'espairsRay , itp. Są też androgyniczne postacie fikcyjne, takie jak Jasdebi w mandze D. Gray-mana , Leo w Tekkenie 6 , Deidara i Haku w Naruto czy nawet Karuto , Neferupito i Kurapika w Hunter x Hunter . Hideyoshi Kinoshita jest jaskrawym przykładem androgynii w mandze Baka To Test To Shoukanjuu Ni ; tak jak Envy w Fullmetal Alchemist .
[sporne znaczenie]Termin ten nie może być mylony z homoseksualizmu , interseksualnych i transidentity .
Androgynia nie ma nic wspólnego z orientacją seksualną czy tożsamością płciową . Są to głównie mężczyźni i kobiety, którzy prosperują w stylu, który przełamuje tabu męskich/kobiecych gatunków odzieży i/lub mają (psychologiczny) obraz siebie, który miesza męskość i kobiecość. Nie należy go zatem mylić z interpłciowością , która dotyczy osób „urodzonych z cechami płciowymi, które nie odpowiadają typowym definicjom „mężczyzny” i „kobiety” , według ONZ , lub osób transpłciowych, które zmieniają swoje ciało lub nie ; androgynia ma również charakter genetyczny, niektóre osoby mają po prostu ambiwalentną twarz, szczególnie w okresie dojrzewania .
„Androgyn to człowiek, którego wygląd nie mówi, do jakiej płci lub płci należą, ale może odnosić się do osoby, takiej jak ja, o złożonej tożsamości płciowej, niezależnie od jej wyglądu. "