Imię i nazwisko | Nicolas Henri Didier Sirchis |
---|---|
Narodziny |
22 czerwca 1959 Antoniusz , Francja |
Podstawowa działalność | |
Gatunek muzyczny | |
Instrumenty | |
aktywne lata | Od 1981 |
Etykiety | Rekordy Indochin |
Oficjalna strona | Strona w Indochinach |
Nicolas Henri Didier Sirchis, znany jako Nicola Sirkis , urodzony dnia22 czerwca 1959w Antony ( Hauts-de-Seine ) jest piosenkarzem, autorem tekstów , piosenkarzem i muzykiem francuskim .
Jest wokalistą i gitarzystą francuskiej grupy Indochine .
Nicola Sirkis jest bratem bliźniakiem byłego gitarzysty grupy Indochine, Stéphane'a Sirkisa , który zmarł27 lutego 1999 r., wirusowe zapalenie wątroby typu C według Nicola lub przedawkowanie w szpitalu Saint-Antoine według jego starszego brata, dyrektora Christophe'a Sirkisa .
Rodzina Stéphane'a i Nicolasa Sirkisów ze strony ojca jest pochodzenia rosyjskiego żydowskiego , uciekła przed antysemityzmem z Kiszyniowa (stolica Besarabii, a następnie Mołdawii ) w 1933 roku, by po kilku latach pracy w kibucu osiedlić się skromnie w Tuluzie . w Palestynie . Ich ojciec, Jean Sirkis, traci w wieku 12 lat młodszego brata, który jest jeszcze niemowlęciem. W czasie II wojny światowej ledwo uniknął łapanki, potem jako Żyd , przed wyzwoleniem nie wolno mu było wstąpić do Szkoły Chemicznej w Tuluzie ; staje się odporny w Tarn i komunista, ale Nicolas i jego bracia nie wiedzą o tej przeszłości dosyć późno.
Rodzina ich matki to oryginalnie Vosges Catholic , rodzina wojskowa francuska, gdzie my ślubujemy jej rodziców, których uznaliśmy za politycznie prawicowych . Ich matka, Michèle Henry, poznała Jeana Sirkisa w Saclay, a para pobrała się w kościele w 1956 roku, gdzie udzielono błogosławieństwa temu międzyreligijnemu związkowi . Dzieci Sirkis przyjmą chrzest i przystąpią do komunii także w kościele.
Podczas gdy Nicolas i Stéphane mają zaledwie dwa lata i mieszkają w Igny , ich rodzina przenosi się do Brukseli, gdzie ich ojciec zostaje inżynierem chemikiem w Euratomie . Wychowują się więc w dość burżuazyjnej rodzinie , kołysani muzyką klasyczną, której słuchali ich rodzice.
Kiedy miał 12 lat, jego rodzice rozwiedli się i umieścili trzech synów w szkole z internatem w pobliżu granicy francusko-belgijskiej. Po dwóch latach jej matka, przesiedlona do Francji, odebrała trójkę dzieci ze swojego mieszkania w Châtillon . W college'u wyniki Nicolasa są takie, że zostaje umieszczony w „klasy z wyposażeniem” w prywatnej szkole w Paryżu, a zatem oddzielony od swojego brata bliźniaka. Nicola Sirkis mówi, że dorastając, jego młodość była mocno zakłócona przez rozwód rodziców, narkotyki i alkohol , i że był wielokrotnie wyrzucany ze swoich szkół (m.in. liceum Emmanuel-Mounier w Châtenay-Malabry w Hauts-de-Seine). i liceum Jacques-Monod w Clamart ) ze swoim bratem Stéphane. W ten sposób czterokrotnie oblał maturę .
Młodego człowieka pociągała muzyka z fali punkowej i słuchał brytyjskich grup, takich jak The Cure , The Strangler czy Les Clash .
W 1980 roku Nicolas dołączył do założonej przez jego brata Stéphane'a grupy Les Espions, która ma w swoim repertuarze kilkanaście tytułów. Jego pierwsza trasa śpiewu odbywa się w Angers podczas ślubu.
W maju 1981 roku poznał Dominique Nicolasa i założył z nim grupę Indochine , nawiązującą do twórczości Marguerite Duras , pod pseudonimem "Nicola Sirkis". Jego brat Stéphane ( fortepian ) i Dimitri Bodiański ( saksofon ) następnie dołączyli do nich, aby wystąpić na koncercie; pierwszy jest wygłoszony w Rose Bonbon w Paryżu, 29 września 1981 roku, gdzie Nichola, pod wpływem stylu punkowego i jego przemocy, ogłasza publiczności tytuły zwięźle. The Adventurer , pierwszy album grupy, jest wielkim sukcesem. Albumy Yellow Peril , 3 i 7000 tańców podążają, łącząc tuby: Kao Bang , Canary Bay , 3 noce w tygodniu , 3 e sex , Twoje czarne oczy , Salombo , The Cars ...
Ale w latach 90. Indochiny zostały zaniedbane przez prasę, która uznała tę grupę za staromodną (zjadliwy artykuł mówił o „złowrogiej staromodności, która uciekła z lat 80.” ). Ta dekada będzie dla Nicola Sirkisa i Indochin długą przeprawą przez pustynię. Ale wokalista grupy nie traci nadziei i nalega, aby Indochiny kontynuowały swoją podróż pod tą samą nazwą, pomimo odejścia w 1995 roku Dominique Nicolasa.
Nicola Sirkis traci brata Stéphane Sirkis na27 lutego 1999 r.a wydanie albumu Dancetaria jest odpowiednio opóźnione. Ta śmierć jest tragedią dla rodziny Sirkis, która wybucha. Aby oddać hołd swojemu bratu, Nicola Sirkis zorganizował „Koncert Le Stef” podczas Dancetaria Tour i napisał w 2001 roku (na płycie Paradize ) piosenkę Electrastar skomponowaną przez Oliviera Gérarda .
Grupa powróciła do sukcesu wraz z wydaniem w 2002 roku albumu Paradize , w szczególności singla I ask the moon , który spotkał się z doskonałym przyjęciem krytyki i komercji. 26 czerwca 2010Indochine staje się pierwszą francuską grupą rockową, która zapełni Stade de France .
W 1992 roku Nicola Sirkis wydała swój jedyny solowy album, Dans la lune… , wyprodukowany z Marie Guillard i grupą Les Valentins .
Nicola Sirkis uczestniczył w 14 czerwca 2008w maratonie des mots de Toulouse , gdzie odczytany śnie dzień dla bananów ryb i innych opowiadań przez JD Salinger .
Czasami uczestniczy w redagowaniu niektórych gazet przez jeden dzień jako redaktor naczelny , w szczególności ostatnich Nouvelles d'Alsace , Soir , Ouest-France , Figaroscope .
W 2014 roku zaśpiewał Hexagone na hołdzie albumie La Bande à Renaud , który został wydany9 czerwca. Następnie w tomie 2, który wydał27 października, gra P'tite conne .
W 2015 roku wykonał L'opportuniste , w duecie z Jacques Dutronc , na płycie Joyeux Anniversaire M'sieur Dutronc, która ukazała się na9 marca, z okazji 70. urodzin piosenkarki.
Przez siedem lat był w związku z grafikiem i fotografem Marion Bataille . To ona projektowała woreczki Indochina od 1982 do 1989 roku.
On wtedy żonaty aktorka Marie Guillard na22 lipca 1995 r. .
W 1996 roku poznał Gwenaëlle BOUCHET - znany jako Gwen B lub Gwen Blast, basistę z grupy Madinkà - wentylator Indochin, który uczestniczył jako EXTRA w satelitarnymi i Drugstar klipy z albumu Wax . Mają córkę, Theę, urodzoną dnia25 października 2001i ożenił się w 2003 roku w Paryżu . Para rozstała się w 2009 roku.
Od tego czasu Nicola Sirkis ma dwóch synów z dwiema różnymi żonami, Alice-Tom w 2008 roku i Jules w 2016 roku.
Indochiny grają 15 czerwca 1985na koncercie zorganizowanym przez SOS Racisme place de la Concorde w Paryżu.
Zespół nagrał cover Road to Nowhere , piosenkę grupową Talking Heads na albumie na rzecz wolności prasy na całym świecie w 2002 roku oraz wersję grupy Dead or Alive You Spin Me Round (Like a Record) w 2008 roku na rzecz Reporterzy bez Granic za bojkot ceremonii otwarcia Igrzysk Olimpijskich w Pekinie .
Nicola Sirkis jest oficjalnym sponsorem kilku stowarzyszeń:
Na oficjalnej stronie grupy znajduje się dział „Strony stowarzyszeniowe”, który odnosi się do różnych organizacji walczących z dyskryminacją seksualną , homofobią, rasizmem, na rzecz wolności prasy, Tybetu czy ochrony przyrody , a także stowarzyszeń charytatywnych, w szczególności w dziedzinie medycyny.
Piosenkarz przeciwstawił się także FN , porównując partię kierowaną przez Marine Le Pen do partii neonazistowskiej .
Nicola Sirkis potępił homofobiczne uwagi niektórych członków raperskiej grupy Sexion, szturmując ich piosenki, zmieniając się wraz z upływem wytwórni .
28 września 2017 r., Nicola Sirkis założył wytwórnię muzyczną KMS Disques przy Sony Music Entertainment France . Po pierwszej kompilacji ( Girls Don't Cry ) jej pierwszymi podpisami będą Requin Chagrin w 2018 roku i Toybloïd w 2020 roku.