Elancourt | |||||
Ratusz. | |||||
![]() Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Ile-de-France | ||||
Departament | Yvelines | ||||
Miasto | Rambouillet | ||||
Międzywspólnotowość | Saint Quentin en Yvelines CA | ||||
Mandat burmistrza |
Jean-Michel Fourgous 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 78990 | ||||
Wspólny kod | 78208 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Elancourtois | ||||
Ludność miejska |
25 575 mieszk . (2018 ![]() |
||||
Gęstość | 2612 inhab./km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 48 ° 47 ′ 05 ″ północ, 1 ° 57 ′ 32 ″ wschód | ||||
Wysokość | Min. Maks. 100 m 175 m² |
||||
Powierzchnia | 9,79 km 2 | ||||
Rodzaj | Społeczność miejska | ||||
Jednostka miejska |
Paryż ( przedmieście ) |
||||
Obszar atrakcji |
Paryż (gmina głównego bieguna) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Pułapek | ||||
Ustawodawczy | 11 th powiat Yvelines | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Île-de-France
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | https://elancourt.fr | ||||
Élancourt jest francuski gmina znajduje się w dziale z Yvelines w regionie Île-de-France .
Jest częścią aglomeracji Saint-Quentin-en-Yvelines .
W linii prostej miasto położone jest 29,5 km na zachód od Paryża i około 16 km na zachód od Wersalu.
Gminy to: Plaisir na północy, Trappes na wschodzie, Le Mesnil-Saint-Denis na południowym wschodzie, La Verrière na południu, Maurepas na południowym zachodzie i Jouars-Pontchartrain na zachodzie i północnym zachodzie .
Powierzchnia gminy wynosi 851 ha; jego wysokość waha się od 100 do 175 metrów.
Miasto posiada „sztuczną” kulminację płaskorzeźby Île-de-France o wysokości 231 m , wzgórze Revanche, dziś wzgórze Élancourt , całkowicie sztuczne, ponieważ zostało zbudowane z wykopalisk nowego miasta Saint-Quentin- en-Yvelines.
Stara wieś znajduje się na początku depresji, która ciągnie się w dolinie między wzgórzami Sainte-Apolline w Plaisir na północy i wzgórzami Élancourt, a następnie Maurepas na południu, w pobliżu wioski Jouars w Jouars-Pontchartrain .
Miasto przecina wiele dróg: RN 12 i RD 912 na północ od miasta, RN 10 na południe. Miejscowość przecina RD 43 (trasa Montfort), RD 23 (trasa Trappes) i RD 58 (trasa du Mesnil).
Przez miasto przebiega także droga resortowa R12 , która łączy się z RN 12. Ta droga, zbudowana na początku lat 70., pozostała niedokończona od tego czasu, na wysokości płaskowyżu. Pierwotnie miał on łączyć się z przedłużeniem autostrady A12 w wiosce Rodon, w miejscowości Mesnil-Saint-Denis. Ale to rozszerzenie, którego trasa wciąż budzi kontrowersje, miało zmniejszyć zatory na RN 10. Do tej pory nie zostało ukończone. R12 jest jednak drogą, która łączy dzielnicę Clef de Saint-Pierre z resztą miasta.
Usługi kolejoweNajbliższe stacje kolejowe to zadaszenie stacji oraz stacja Trappes .
AutobusMiasto jest obsługiwane przez linie 401 , 402 , 420 , 422 , 415 , 416 , 417 , 418 , 431 , 441 , 448 , 449 , 450 , 463 i 475 z sieci autobusowej Sqybus przez linie 5 , 6 , 10 , 15 , 78 , DF , M i CSP w Hourtoule transportu firmy , przez Express, linie 12 i 89 do utworzenia Transdev Rambouillet , poprzez linie 61 i Express, 67 do utworzenia Transdev w Houdan , przez linię Express, 100 od Autocars Firma transportowa Tourneux, a w nocy linią N145 sieci Noctilien .
ProjektW ramach operacji interesu narodowego (OIN) przewidziano utworzenie na własnym terenie transportu publicznego łączącego dworzec La Verrière z dworcem Trappes, przechodzący przez Maurepas i Élancourt. Ale ten projekt, przewidziany do 2013 roku, nie ujrzał jeszcze światła dziennego.
Élancourt jest gminą miejską, ponieważ jest częścią gmin zwartych lub o średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki w Paryżu , a między resortowych aglomeracji obejmującej 411 gmin i 10,785,092 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .
Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Paryża , którego jest gminą głównego bieguna. Obszar ten obejmuje 1929 gmin.
Poniższa tabela przedstawia grunty do miasta w 2018 r., co znajduje odzwierciedlenie w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC).
Rodzaj zawodu | Odsetek | Powierzchnia (w hektarach) |
---|---|---|
Nieciągła tkanka miejska | 36,4% | 338 |
Tereny przemysłowe lub handlowe oraz obiekty użyteczności publicznej | 18,5% | 172 |
Sieć drogowa i kolejowa oraz obszary z nią związane | 1,3% | 12 |
Miejskie tereny zielone | 4,6% | 43 |
Sprzęt sportowy i rekreacyjny | 7,3% | 68 |
Grunty orne poza systemami nawadniania | 1,1% | 10 |
Kompleksowe systemy upraw i działek | 6,1% | 57 |
Lasy liściaste | 24,6% | 228 |
Źródło: Corine Land Cover |
Większa część ludności zamieszkuje dziś płaskowyż Élancourt-Maurepas, pomiędzy tą doliną a drogą krajową 10, która przecina miasto w jego południowej części.
Tradycyjne przysiółki, a oni wciąż istnieją w Jouars-Pontchartrain , nie zachowały się w Élancourt, z wyjątkiem jednej osadzie ( XVI th century ) Pobyt z miasta: osadzie Launay na drodze działów 23 , która prowadzi ze starej wsi do Jouars . Pozostałe trzy (Grande i Petite Villedieu oraz Les Coudrays) są teraz zintegrowane w dzielnice.
Dzielnice Élancourt to: les Petits Prés, les Réaux, la Villedieu, Commanderie des Templiers, la Nouvelle Amsterdam, les Nouveaux Horizons, część Villeparc, les Coudrays, le Gandouget, les 4 Arbres, le Pré Yvelines, les Mousseaux przysiółek Launay, la Muette, le Berceau, les Cotes i la Clef de Saint-Pierre.
W pobliżu Réaux powstaje nowa dzielnica Sente des Réaux.
WioskaPołożona w dolinie Ru d'Élancourt, z domami z kamienia młyńskiego i kościołem Saint-Médard , wioska (powszechnie zwana wioską Élancourt ) jest świadkiem starożytnej historii miasta. Wieś jest prawie wyłącznie mieszkalna. W zielonym krajobrazie współgrają stare i bardziej współczesne konstrukcje.
Wieś składa się ze starych domów zgrupowanych wzdłuż drogi Trappes (RD 23).
Niedawno, w latach 80. XX wieku, pojawiły się pododdziały, aby powiększyć wieś. Powstaje osiedle dwudziestu domów.
We wsi znajdują się również obiekty użyteczności publicznej:
Wieś posiada, oprócz kościoła Saint-Médard , ważne dziedzictwo historyczne i przyrodnicze:
Położony w południowej części Élancourt, w pobliżu stacji Maurepas i La Verrière, płaskowyż (zwany również płaskowyżem Élancourt-Maurepas) pokryty jest gęstą urbanizacją.
Ta urbanizacja, zapoczątkowana w latach 70. XX wieku w ramach nowego miasta , charakteryzuje się przewagą rezydencji i zespołów zabudowy. Przeprowadzano ją z kwartału na kwartał.
Commanderie de la Villedieu był pierwszym pododdziałem, który powstał z ziemi w latach 1969-1970. Dzielnica ta jest rozwijana przez prywatnego dewelopera Levitt France. Dzielnica Agiot, która sąsiaduje z Maurepas, została następnie zbudowana przez Jacquesa Ribouda (architekta Rolanda Prédiéri ). Jacques Riboud był również właścicielem lub posiadaczem opcji na większość gruntów na płaskowyżu, ale na prośbę Paula Delouvriera sprzedał je Mission d'amenagement de Saint-Quentin-en-Yvelines, przyszłemu Publicznemu Ustanowieniu Rozwoju Saint-Quentin-en-Yvelines (EPASQY).
Pierwsze operacje nowego miasta Saint-Quentin-en-Yvelines rozpoczęto więc pod kierownictwem Serge'a Goldberga i zgodnie z planem generalnym zaproponowanym przez architekta-urbanisty Guya Lagneau : la Villedieu (architekci Jean Dubuisson i Claude Parent ). , Nowe Horyzonty, La Grenouillère, Pré-Yvelines.
Nie zapomniano o rozwoju gospodarczym, wraz z powstaniem IV dzielnicy Arbres , która gościła wielu rzemieślników.
Kilka dzielnic powstaje między dwoma miastami Élancourt i Maurepas, takimi jak La Villeparc lub Quartier des Sept-Mares, który miał stanowić główne centrum miasta na zachodzie nowego miasta i w którym znajdują się kina, dom dla wszystkich, biblioteka, sklepy, centrum administracyjne i ratusz (architekci J. Kalisz, R. Salem i F. Douçot), sala wystawowa i noclegi.
To centrum miasta, charakteryzujące się odważną architekturą, zostało zaprojektowane przez parę Martine i Philippe Deslandes, którzy stworzyli również dzielnicę Pré-Yvelines („Tłoki, cylindry”), ale także dużą salę Saint-Quentin i dzielnicę Grande-Île w Voisins-le-Bretonneux.
Inne dzielnice mieszkaniowe powstały pod koniec lat 70. iw pierwszej połowie lat 80 .: Gandouget, Les Petits Prés, les Réaux.
Od początku 2000 roku przy rue de la Haie-à-Sorel opracowywane są nowe programy nieruchomości (obejmujące około 700 mieszkań ).
Dziś urbanizacja na płaskowyżu jest prawie zakończona. Opracowywany jest projekt ZAC w sektorze Réaux (planowane 400 mieszkań). Będzie to wtedy ostatnia dzielnica Płaskowyżu.
Klucz do Saint-PierreDzielnica ta znajduje się na północ od miasta.
Dawne terytorium gminy Plaisir, dzielnica Clef de Saint-Pierre, została przyłączona do Élancourt w 1983 roku, kiedy Plaisir zdecydował się opuścić nowe miasto. Przede wszystkim tylko strefa aktywności wzdłuż drogi krajowej 12 i przylegająca do strefy aktywności Pissaloup dzielonej z Trappes, miejscowość ta szybko w latach 90. przekształciła się w dzielnicę dla wielu mieszkańców i oferującą im wiele usług lokalnych, pomimo znacznego spadku zatrudnienie w tej dzielnicy.
Dzielnica zaczęła urbanize w 1990 roku, wraz z budową siedziby Thomson-CSF , w pobliżu RN 12. 80000 m 2 biurowiec został okupowanej od 2006 roku przez EADS Obrony i Bezpieczeństwa, teraz Cassidian. . Budynek ten zapoczątkowuje gospodarcze powołanie północy dzielnicy. Powstaje tam wiele dużych firm ( CRMA , Fenwick , Bayer , Matra , Kawasaki itp.).
Od 1992 r. wybudowano pierwsze mieszkania. Znajdują się one na południe od dzielnicy, w pobliżu RD 912. Plan zagospodarowania realizowany przez EPASQY przewiduje ponad 2000 mieszkań, szkołę wyższą, stadion (kompleks sportowy Europa), dwie szkoły podstawowe, przybudówkę hala, aneks komisariatu policji miejskiej oraz liczne sklepy na Place de Paris.
Dzielnica oferuje dość charakterystyczną architekturę lat 90.: tarasy na dachach , apartamentowce, kamienice i osiedla podmiejskie. Dzwonnica, w której znajdują się mieszkania studenckie, jest najwyższym budynkiem w dzielnicy (15 pięter). Pierwotnie budynek ten miał reprezentować główny „punkt orientacyjny” klucza Saint-Pierre.
Wzgórze Élancourt , dawniej wzgórze Revanche, najwyższy punkt w Île-de-France (231 m ), znajduje się w pobliżu, umieszczona pomiędzy Bruyères dzielnicy biznesowej Trappes i resortowych drogi. 912 . Dziś jest chętnie odwiedzany przez miłośników paralotniarstwa , szybowców sterowanych radiowo (głównie loty stokowe ), latawców i kolarstwa górskiego . Każdego roku przebiega test sportowe wyzwanie Yvelines Élancourt wzgórzu rasa zwana Revenge , długi 10 km (około 350 uczestników , 10 th wydanie w 2006 roku). Każdego roku odbywają się również wyścig wyzwaniem ATV Yvelines z zemsty , która zrzesza ponad 200 uczestników ( 7 th Edition w 2005 roku). To miejsce zostało wybrane jako miejsce do olimpijskiego gospodarza imprez ATV na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu w 2012 roku .
Niedawno powstał park rozrywki o nazwie Royal Kids .
W poliptyku z Irminon , opat ustanawiające rejestr nieruchomości w Saint-Germain-des-Prés w IX th wieku, to pierwsza wzmianka o mieście jako latinized z Aglini Curtis lub Aglinicurtis , a następnie znaleźć, Herencurtem w 1144, Erancourt w 1206, Elsencourt w 1249, Elencuria w 1250, Elaencourt w 1256, Ellencourt w 1472, Allencourt w 1600, Eslancourt w 1712, aż do obecnej formy Élancourt poświadczonej w 1757.
Chodzi o średniowieczną formację toponimiczną w dworze , toponimiczną apelację wywodzącą się z gallo-romańskiego CŌRTE (łac. low cōrtem ), która może mieć różne znaczenia „zamknięta farma, eksploatacja, sfera wiejska”.
Pierwszy element Elan- tłumaczy się serią przekształceń fonetycznych rozpoczynających się od germańskiego antroponimu Agilenus , innymi słowy Aglin , ukształtowanego na temat agil , stąd ogólne znaczenie „ferme enclose d'Aglin” lub „l'Aglin wiejskie gospodarstwo rolne”. „. Albert Dauzat i Charles Rostaing, którzy nie cytują starożytnych form, widzieli tam germański antroponim Ella , nazwę niezgodną z najstarszą formą Aglinicurtis .
Pochodzenie nazwy „Élancourt” jest dość niedawne. Trzeba przyznać, że niewielka, anonimowa wiejska aglomeracja niewątpliwie istniała od początku naszej ery w okolicach Trappes , ówczesnego etapu rzymskiej drogi wiodącej z Paryża do Dreux . Jednak dopiero w XI wieku natrafiono na ślad nazwy określającej samo miasto: „Aglini Curtis”. Pochodzące zarówno z łaciny, jak i niemieckiego, terminy te oznaczają „zamkniętą farmę Aglin” lub „eksploatację Agil”.
Na przestrzeni wieków toponimy będą ewoluować wraz z przekazem ustnym. W ten sposób Aglini Curtis stanie się Herencurtem w 1144, następnie Elencuria w 1250, Ellencourt w 1472, by ostatecznie otrzymać obecną nazwę Élancourt w 1757.
Najstarszym dokumentem poświadczającym komandorię założoną w Élancourt jest potwierdzenie przez Arnauda de la Ferté, pana Villepreux , darowizny dokonanej przez jego wasala Dreux de Villette na rzecz Zakonu Świątyni . Statut ten pochodzi z episkopatu Jeana de Salisbury , biskupa Chartres od 1176 do 1180 roku, co oznacza, że komturia już wtedy istniała. To tylko przezwrzesień 1206 po raz pierwszy wspomniano o nazwie „Villedieu de Maurepas”, w akcie porozumienia między templariuszami a opactwem Saint-Denis.
Podczas rozpuszczania templariuszów w 1312, wszystkie towary Villedieu-Maurepas umieszczono pod posłuszeństwa z Hospitallers w celu Saint-Jean Jerozolima z komandorii Louviers-Vaumion znajduje się Omerville .
[ref. niezbędny]W 1472 r. miasteczko Ellencourt po raz pierwszy osiągnęło około stu mieszkańców. Na początku XX -go wieku, Élancourt ma 598 mieszkańców, ludność składająca się głównie z rolnikami rozłożona na 734 ha.
Bardzo powolna ewolucja populacji będzie trwała aż do przybycia w 1970 roku, w celu zrównoważenia w regionie paryskim koncepcji nowego miasta . Pod koniec lat 60. Jacques Riboud po raz pierwszy nabył równiny Agiot i Sept-Mares, gdzie rozpoczął budowę głównie podmiejskiego miasta, kontynuując projekt, który prowadził na Maurepas . W 1971 roku Élancourt zostało włączone do nowego miasta Saint-Quentin-en-Yvelines i to ostatecznie zespół Serge'a Goldberga zaprojektował centrum Sept-Mares i pilotował inne operacje (Commanderie, Nowe Horyzonty…). Pojawienie się Nowego Miasta jest zatem równoznaczne z niezwykłym „boomem demograficznym”, ponieważ po zgromadzeniu 800 osób w ciągu pięciu stuleci Élancourt przyciągnęło ponad 8000 osób w ciągu pięciu lat. W 1978 miasto liczyło już 15 000 mieszkańców.
24 września 1852 r., w lewo z hipodromu , place de l'Étoile w Paryżu , francuski balonista Henri Giffard , na pokładzie pierwszego sterowca parowego , z prędkością 7 km / h, wylądował w miejscu Élancourt, dziś hui, dzielnicy aerostatów w Pułapki .
1 st październik 1968Stéfan Markovic, były ochroniarz aktora Alaina Delona zostaje znaleziony martwy w Élancourt, na „dzikim wysypisku” u podnóża obecnego wzgórza Élancourt . Z śledztwa wynika, że został zamordowany kulą w głowę. Był to początek afery Markovicia, która stała się sprawą państwową i mimo wieloletnich śledztw nigdy nie została wyjaśniona.
W 1983 roku sektor rolniczy Clef de Saint-Pierre o powierzchni około 230 hektarów, położony w Plaisir i przeznaczony do urbanizacji w ramach Ville Nouvelle, został dołączony do Élancourt, kiedy Plaisir zdecydował się opuścić ten obszar. .
W 2006 r. międzyresortowa komisja ds. planowania regionalnego i konkurencyjności (CIACT) ustanowiła operację w interesie narodowym Massy Palaiseau Saclay Versailles Saint-Quentin-en-Yvelines, której celem jest opracowanie projektu wspartego projektem naukowym na rzecz rozwoju w regionie nadchodzące dziesięciolecia dużego terytorium na tym obszarze.
Élancourt jest częścią jedenastej dzielnicy Yvelines . Okręg ten obejmuje gminy Bois-d'Arcy , Fontenay-le-Fleury , Le Mesnil-Saint-Denis , La Verrière , Saint-Cyr-l'École i Trappes .
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1790 | 1795 | Jean Baptiste Dauvilliers | Rolnik | |
1795 | 1795 | Francois Lahaye | Kupiec spożywczy w Sèvres, a następnie rolnik w Élancourt | |
1795 | 1800 |
Brak burmistrza, gminy zniesione przez Dyrekcję, gminy administrowane przy siedzibie powiatu |
||
1800 | 1800 | Pierre Angibut | Producent koszyków w Harmanderie (Élancourt) | |
1800 | 1816 | Jean Baptiste Mahieu | Rolnik w Villedieu (Élancourt) | |
1816 | 1826 | Gilles Cauchuis | Soisson do Élancourt | |
1826 | 1834 | Jean Baptiste Mahieu ( 2 e mandat ) |
Rolnik la Villedieu (Élancourt) | |
1834 | 1842 | Charles Louis Moteau | Rolnik w Villedieu (Élancourt) | |
1842 | 1850 | Jean Louis Legrand | Miller w Fréquembaux (Élancourt) | |
1851 | 1855 | Louis André Daumetu | Charron w Élancourt | |
1855 | 1869 | Augustin Julien Lahaye | Rolnik w Élancourt | |
1869 | 1871 | Jérôme Philippe Boulland, pełniący obowiązki burmistrza w czynach |
Rolnik w Élancourt | |
1871 | 1871 | Charles Jean Baptiste Lamontagne | Rolnik w Mousseau (Élancourt) | |
1871 | 1876 | Francois Sénéchal | Meunier w Jouars-Ponchartrain | |
1876 | 1881 | Charles Jean Baptiste Lamontagne ( 2 e mandat) | Rolnik w Mousseau (Élancourt) | |
1881 | 1914 | Jean Joseph (Barthélémy) Simon | Rencista | |
1914 | 1920 | Karol Chrzciciel Lamontagne | Rolnik w Élancourt | |
1920 | 1929 | François Eugène Sénéchal | ||
1929 | 1940 | Francois Brumaud | ||
1940 | 1943 | Gaston Lamontagne | ||
1943 | 1953 | André Goujón | RPF | |
1953 | 1969 | Alfred Senachal | UNR | |
1969 | 1971 | Francois Neveu | UDR | |
Marzec 1971 | Marzec 1977 | Georges le roux | UDR | |
Marzec 1977 | Kwiecień 1996 | Alain Danet | PS | |
Kwiecień 1996 | W toku (stan na 29 maja 2020 r.) |
Jean-Michel Fourgous |
RPR następnie UMP → LR |
Przedsiębiorca Zastępca Yvelines ( 11 th Circ. (1993 → 2002 → 1997 i 2012) Doradca départementa Studnie (2015 → 2017) Przewodniczący Rady Nadzorczej od Saint-Quentin-en-Yvelines (→ 2017) ponownie wybrany na kadencję 2020- w 2026 |
Miasta partnerskie z Élancourt to:
Miasta partnerskie:
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących ponad 10 000 mieszkańców spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.
W 2018 r. miasto miało 25 575 mieszkańców, co oznacza spadek o 2,72% w porównaniu do 2013 r. ( Yvelines : + 1,62%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
300 | 327 | 327 | 312 | 374 | 388 | 352 | 360 | 336 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
307 | 382 | 488 | 632 | 602 | 598 | 626 | 614 | 655 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
598 | 634 | 709 | 915 | 910 | 986 | 838 | 884 | 900 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
729 | 861 | 10 629 | 20,129 | 22 584 | 26 655 | 27 577 | 26 389 | 25 529 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
25,575 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Ludność miasta jest stosunkowo młoda. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (11,6%) jest istotnie niższy niż wskaźnik krajowy (21,6%) i wskaźnik departamentalny (17,5%). Podobnie jak rozkłady krajowe i departamentalne, populacja kobiet w mieście jest większa niż populacja mężczyzn. Stawka (50,4%) jest tego samego rzędu wielkości co stawka krajowa (51,6%).
Podział ludności gminy według grup wiekowych w 2007 r. przedstawia się następująco:
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,1 | 0,3 | |
1,6 | 2,8 | |
8,9 | 9,3 | |
18,2 | 19,7 | |
23,4 | 23,9 | |
23,7 | 21,6 | |
24,0 | 22,3 |
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,3 | 0,9 | |
4.3 | 6,6 | |
11.2 | 11,6 | |
20,3 | 20,7 | |
22,1 | 21,5 | |
19,9 | 18,9 | |
21,9 | 19,8 |
W ostatnią niedzielę września odbywa się „festiwal jesieni”, czyli wyprzedaż garażowa .
Klub piłki nożnej , Templariusze Élancourt , założona w 1986 roku, uczestniczy w mistrzostwach Francji drugiej lidze od 2017 roku .
W 2010 roku średni dochód gospodarstwa domowego podatku było € 39.025, umieszczając Élancourt w 3010 th miejsce wśród 31 525 miast z ponad 39 gospodarstw domowych we Francji metropolitalnej.
Liczba ta jest nieco niższa niż średnia departamentu (40 650 €).
Działalność gospodarcza miasta obejmuje głównie dwie strefy przemysłowe, trzy strefy aktywności oraz dzielnicę.
Strefa przemysłowa Clef de Saint-Pierre ma ponad 5400 miejsc pracy w 30 siedzibach i zakładach produkcyjnych. Dominującymi sektorami są aeronautyka i zaawansowane technologie. Możemy wymienić ważne firmy, takie jak Airbus , Matra , Thales , Fenwick czy Polaroid .
Strefa przemysłowa Trappes-Élancourt, skoncentrowana bardziej na usługach, skupia 17 firm i około 580 miejsc pracy w swojej części zlokalizowanej w Élancourt.
Obszar biznesowy Côtes, u podnóża wzgórza Élancourt, składa się z 20 firm zatrudniających 245 osób.
Obszar biznesowy Petite Villedieu ma 16 małych i średnich przedsiębiorstw z 235 miejscami pracy.
IV strefa działalności Arbres z 23 rzemieślnikami, małymi i średnimi przedsiębiorstwami oraz handlowcami zatrudnia 219 miejsc pracy.
Dzielnica 7 Mares (budynki: "Le Triton", "Saint-Quentin 2000", "Le Capitole") ma 47 firm i 366 miejsc pracy.
Główne obiekty miasta zlokalizowane są w centrum 7-Mares, w szczególności Pryzmat, centrum kulturalne aglomeracji, w którym odbywa się wiele pokazów i „Festival du thriller”.
![]() |
Ramiona Élancourt są ozdobione w następujący sposób: Vert z szewronem Lub przeładowany w otchłani rozety Argent i Sable z wydrążonym krzyżem Gules odciskającym się na przegrodzie, główny Lazur z trzema bezantami Argent ułożył 2 i 1 obok dwóch złotych kwiatów lilii. Broń ta została stworzona przez pana Bobee z Francuskiego Towarzystwa Heraldycznego. Opis symboliczny: „Zielone jak wieś; ze złotym szewronem reprezentującym drogi, które go przecinają; pośrodku biało-czarny tarcza herbowa w barwach bussanta lub sztandaru templariuszy z czerwonym krzyżem Zakonu; powyżej niebieska z trzema białymi bessantami, bizantyjska waluta wypraw krzyżowych, symbol Saint-Germain-des-Prés; z dwoma fleur-de-lis, symbolami rodziny królewskiej i opactwa Saint-Denis. "
|
---|