Jana z Salisbury

John of Salisbury nauczający filozofii, miniatura tytułowa z Policraticus . Funkcje

Katolicki biskup diecezja Chartres
1176-1180
Guillaume aux Blanches Mains Kamień Celle
Sekretarz ( d ) Thomas Becket

Biografia

Narodziny	Salisbury
Śmierć	25 października 1180 Chartres
Trening	Szkoła Chartres
Zajęcia	Filozof , teolog , politolog , historyk , biograf , pisarz , ksiądz katolicki

Inne informacje

Religia	Kościół katolicki
Mistrzowie	Pierre Abélard , Bernard de Clairvaux , Gilbert de la Porrée , Alberich ( d ) , Robert de Melun , Adam du Petit-Pont , Guillaume de Conches
Wpływem	Thierry z Chartres

Tablica pamiątkowa, klasztor Notre-Dame 24, Chartres.

John of Salisbury ( Joannis Saresberiensis lub Joannis Sariberiensis ) urodzony około 1115 r. W Salisbury , w hrabstwie Wiltshire w Anglii, zmarł w 1180 r. , Jest angielskim filozofem i historykiem , wielkim podróżnikiem i członkiem School of Chartres .

Biografia

Jean de Salisbury studiował we Francji, gdzie był objęty patronatem hrabiego Thibauta Wielkiego . Uczeń w Paryżu, uczył się tam logiki w 1136 roku u Abélarda . Kontynuował naukę w prestiżowej katedralnej szkole w Chartres, pogłębiając logikę pod kierunkiem Roberta de Meluna i gramatykę pod kierunkiem Guillaume de Conches do 1148 roku . W tym mieście Janowi z Salisbury udało się uzyskać kilka tłumaczeń prac naukowych, między innymi Isagoge of Porfyry of Tyru i syryjskiego lekarza Hunayna ibn Ishaqa , a także, prawdopodobnie, sporej części logika Arystotelesa .

Dziesięciokrotnie przekroczył Alpy, aby zapytać o postępy włoskich uniwersytetów, ale także by pojechać do Rzymu na pielgrzymkę, a przede wszystkim na różne misje do swojego rodzinnego kraju. Wiele misji w Rzymie wypełnia z Eugeniuszem III i Adrianem IV .

Sekretarz i przyjaciel Thomasa Becketa , ówczesnego kanclerza Anglii, był w szczególności odpowiedzialny za stosunki arcybiskupstwa z papiestwem. W swoim życiu Thomasa Becketa złożył pośmiertny hołd temu, któremu wielokrotnie doradzał.

Podczas konfliktu i wygnania Thomasa Becketa w 1164 r. Przebywał w opactwie Saint-Rémi w Reims, którego opatem był wówczas Pierre de Celle . W tym celu jedzie przez północną Francję i Belgię - opowiada w liście do przyjaciela o swoim przyjęciu w hrabstwie Guînes , w Saint-Omer , Arras , the Lock .

Uczył w Oksfordzie pod koniec swojego życia dyplomatycznego, przed 1170 rokiem.

Jest następcą Guillaume aux Blanches Mains na stolicy biskupiej Chartres od 1176 do 1180 .

Po jego śmierci, w wieku około 65 lat, został pochowany na dnie północnego transeptu kościoła opackiego Josaphat , na północ od Chartres, przy wejściu do kaplicy Notre-Dame, w kamiennym sarkofagu znalezionym w 1905 r. opat Métais w obrębie nasypów elewacji brukowej wykonanej przez Maurystów. Jeśli leżąca postać w płaskorzeźbie zniknęła niestety (podczas gdy kanonik Souchet widział ją ponownie w 1640 roku), boki grobu, datowane na lata 1210-1230, są bardzo dobrze zachowane z ich dekoracją z liści ułożonych w eleganckie liście. I woluty pod trójpłatowe łuki noszone na wdzięcznych kolumnach zwieńczonych różnymi bukietami, świadczące o wczesnym gotyku.

Na początku XX -tego wieku, jego szczątki zostały złożone z tych bpa Renaud de Mousson (1182-1217), jeden z jego bliskich następców w nowej krypcie biskupów St. Piat kaplicy w absydzie katedry.

Pracuje

Jan z Salisbury może wyglądać na wielkiego ucznia, aktywnego uczestnika okresu budzenia umysłu i poznawania abstrakcyjnych światów. Wierzy w uniwersalny język i uniwersalne prawa, uzasadniające racjonalny świat, dostępny dzięki badaniom. Czy możemy (ponownie) znaleźć wiele źródeł pozytywnej prawdy lub nauki?

Jest jednym z ludzi swoich czasów, którzy najlepiej znał starożytność i starożytną klasyczną kulturę grecko-rzymską. Jego główne dzieło, bardzo znane w średniowieczu i jedna z pierwszych drukowanych, nosi tytuł: Policraticus, de Nugis curialium et vestigiis philosophorum , rodzaj encyklopedii moralnej, w ośmiu książkach, w których autor z większą erudycją niż proszę, przeciwstawiajcie się frywolności świata i dworu solidnymi naukami filozofii.

Na czele rozrywek, które atakuje, poluje, środek drażniący słabych. Gra w kości , muzyki i muzyków, aktorów, minstrele , żonglerzy, nie są oszczędzone. Autor pokazuje próżność magii, czarów, choć nie odpycha wszelkiego rodzaju znaków.

Trzecia książka, skierowana przeciwko pochlebcom i pasożytom, kończy się rozdziałem przeciwko tyranom. Tyrannicide jest zatwierdzona, ale do samego Kościoła należy zadeklarować, że książę jest tyranem. Dla przyjaciela Thomasa Becketa królewskość jest tylko sługą Kościoła. Całe to badanie społeczeństwa kończy się teorią obowiązków zapożyczoną od starożytnych filozofów, a autor kończy powrotem do tyranobójstwa i obowiązku zabijania tyranów. W trzeciej książce po raz pierwszy wprowadza termin theatrum mundi, gdzie „życie człowieka na Ziemi jest komedią, w której każdy zapomina, że gra jakąś rolę”.

Ukończony w 1156 roku Policraticus jest skierowany we wstępie poetyckim do Thomasa Becketa. Pod nieco innym tytułem Entheticus , Jan z Salisbury sporządził w elegijnych wersetach swego rodzaju podsumowanie swego wielkiego dzieła, wypełnione satyrycznymi aluzjami, dziś bardzo trudne do zrozumienia.

Wreszcie, aby bronić filozofii, to znaczy starożytnych listów, przed atakami ludzi na świecie, Jan z Salisbury napisał swój Metalogicon w sześciu książkach. Do tych dzieł musimy dodać jego Listy , które są bardzo ważne dla historii jego czasów.

W 1372 roku , franciszkanin brat Denis Foulechat dopełnia swojego francuskiego tłumaczenia Policraticus , przeprowadzonych na zlecenie króla Francji Karola V .

cytaty

„Niepiśmienny król to tylko osioł w koronie. "
„Zawód broni, tym bardziej zasługujący na aprobatę, im bardziej potrzebny, został ustanowiony przez samego Boga. "
„Jesteśmy krasnoludami siedzącymi na ramionach olbrzymów” . Jean de Salisbury nie jest autorem tej formuły, ale jest źródłem pisanym, które nawiązuje do Bernarda de Chartres:
- „ Bernard de Chartres zwykł mawiać, że jesteśmy krasnoludami siedzącymi na ramionach olbrzymów, aby móc widzieć dalej niż oni, nie że w każdym razie pozwala nam na to ostrość naszego wzroku lub wysokość naszego talii, ale dlatego, że jesteśmy wywyższeni i wzniesieni na wyżyny przez wielkość gigantów. ” ( Metalogicon III). Po łacinie: „ Dicebat Bernardus Carnotensis nos esse quasi nanos, gigantium humeris insidentes, ut possimus plura eis et remotiora videre, non utique proprii visus acumine, aut eminentia corporis, sed quia in altum subvenimur i extollimur magnitudine gigantea. "
Jean, jeszcze student z Chartres, wraca z Paryża, pisze: „Miło było dla mnie odwiedzić na górze Sainte Geneviève tych dawnych towarzyszy, których opuściłem i których nadal zachowała dialektyka, i porozmawiać z nimi o naszej osoby starsze, tematy debat (...). Znalazłem je w tym samym miejscu, co poprzednio. Wydawało się, że nie osiągnęli celu, rozwiązując stare pytania, a nawet dodając do swojej wiedzy cień propozycji. Postępowali tylko w jeden sposób: mieli nieuczony umiar i nie znali już skromności, więc musieli rozpaczać z powodu powrotu do zdrowia. W ten sposób doświadczenie nauczyło mnie pewnej prawdy, że jeśli dialektyka może pomóc innym studiom, przeciwnie, jeśli twierdzi, że jest samowystarczalna, pozostaje jałowa i martwa. ” (Metalogicon II, 10).

Pracuje

Opera omnia , wyd. JA Giles, Oxford 1848, w Patrologia Latina , 199 czyt. Online
Policraticus (1156), wyd. KS Keats-Rohan, Turnhout, Brepols, 1993.
Metalogicon , (w. 1175), wyd. JB Hall & Katharine SB Keats-Rohan, Corpus Christianorum Continuatio Mediaevalis (CCCM 98), Turnhout, Brepols 1991. Trad. rok. DD McGarry, The Metagogicon , Berkeley, University of California Press, 1955.
Metalogicon . Prezentacja, wprowadzenie, indeks i notatki, tłumaczenie na język francuski przez François Lejeune. Presses de l'Université Laval (Quebec, Kanada) / Philosophical Library J. Vrin (Paryż), 2009. Kolekcja „Zêtêsis”. 413 stron. ( ISBN 2763784828 ) .
Listy , trad. rok. WJ Millor et alii , The letters of John of Salisbury , Oxford, Clarendon Press, 1986, 2 t.

Uwagi i odniesienia

McCormick, Stephen J. (1889). Papież i Irlandia. San Francisco: A. Waldteufel. p. 44. 1180 .
Edward Gibbon i François Guizot (redaktor i weryfikator), Historia dekadencji i upadku Cesarstwa Rzymskiego , t. 11, Paryż, Lefèvre,1812( czytaj online ) , s. 323
Sylvain Gouguenheim , Aristote au Mont Saint-Michel , Éditions du Seuil, str. 117.
Alphonse Wauters , Chronologiczna tabela drukowanych kart i dyplomów dotyczących historii Belgii , 10 tomów w 11 tomach, Bruksela, 1866 do 1904. Tom 2 Rok 1164
John Gillies, Szekspir i geografia różnicy , tom 4 Cambridge Studies in Renaissance Literature and Culture, Cambridge University Press, 1994. ( ISBN 9780521458535 ) . Strony 76-77 .

Załączniki

Bibliografia

Ronald E. Pepin (tłum.), Anselm & Becket. Two Canterbury Saints 'Lives, John of Salisbury , Turnhout, 2009, ( ISBN 978-0-88844-298-7 )
Gustave Vapereau , Universal Dictionary of Literatures , Paryż, Hachette, 1876, s. 1096
Laurence Moulinier, „Jean de Salisbury, kontynentalna sieć przyjaźni”, Culture politique des Plantagenêt (1154-1204), konferencja międzynarodowa , 2002, [ czytaj online ] .
Christophe Grellard, Jean de Salisbury i średniowieczny renesans sceptycyzmu , Éditions Les Belles Lettres, Paryż, 2013 ( ISBN 978-2-251-38122-0 ) s. 338
Christophe Grellard i Frédérique Lachaud (red.), A Companion to John of Salisbury (coll. „Brill's Companions to the Christian Tradition”, 57), Leiden, Brill, 2014, 480 s. ( ISBN 9789004265103 )
Karen Bollermann i Cary Nederman, John of Salisbury , Stanford Encyclopedia of Philosophy, 2016.

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :
Zasoby literaturowe :
- Archiwa literatury średniowiecznej
Zasoby badawcze :
- (en) Stanford Encyclopedia of Philosophy
Zasoby dotyczące religii :
- Słownik duchowości
Ogłoszenia w słownikach i encyklopediach ogólni : Brockhaus • Deutsche Biografia • Enciclopedia italiana • Enciclopedia De Agostini • Encyclopaedia Britannica • Encyclopaedia Universalis • Encyclopédie Treccani • Gran Enciclopèdia Catalana • szwedzki Nationalencyklopedin słownik • Oxfordikon magazynu National szwedzki Nationalencyklopedin • Słownika szwedzkiego Nationalencyklopedin
Katecheza Benedykta XVI z 16 grudnia 2009 r
(W) John of Salisbury , w katolickiej encyklopedii