Kościół Major d'Arles

Kościół Major
d'Arles
Obraz poglądowy artykułu Kościół Majora Arles
Prezentacja
Kult rzymskokatolicki
Dedykowany Notre-Dame la Major
Rodzaj Kościół parafialny
przywiązanie Archidiecezja Aix-en-Provence
Rozpoczęcie budowy XII th  century
Dominujący styl Sztuka romańska prowansalskim
Gothic (szef XV -tego  wieku )
Ochrona Logo pomnika historycznego Wpisany na listę MH ( 1945 )
Światowe dziedzictwo Światowe dziedzictwo ( 1981 )
Stronie internetowej Parafia Katolicka Arles
Geografia
Kraj Francja
Region Herb regionu fr Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże.svg Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
Departament Departament herbowy fr Bouches-du-Rhône.svg Bouches-du-Rhône
Miasto Herb Arles 13.svg Arles
Informacje kontaktowe 43 ° 40 ′ 40 ″ północ, 4° 37 ′ 57 ″ wschód
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Kościół Major d'Arles
Geolokalizacja na mapie: Bouches-du-Rhône
(Zobacz sytuację na mapie: Bouches-du-Rhône) Kościół Major d'Arles

Notre-Dame-la-major Arles to dawna kolegiata romańsko-gotycki miasta Arles w dziale z delty Rodanu . Znajduje się na północnym krańcu wzgórza Hauture , z widokiem na Boulevard Émile Combes na wschodzie i areny Arles na zachodzie. Był siedzibą największej parafii w mieście i jest jednym z najstarszych kościołów w Arles, ponieważ pierwotny budynek został konsekrowany w 452 r. podczas III soboru w Arles przez arcybiskupa Ravenniusa , o czym świadczy oświadczenie , wystawiony w kaplicy św. Marcina, z napisem wygrawerowanym na fasadzie, który zniknął w 1592 r. podczas naprawy.

Historyczny

Pierwotny kościół, pod nazwą Sainte-Marie-Majeure (dla odróżnienia go od innego kościoła Sainte-Marie znajdującego się w zagrodzie Saint-Césaire ), został zbudowany w 452 r. na miejscu starej rzymskiej świątyni poświęconej Dobrej Bogini , podobny do Kybele , według ołtarza znalezionego na miejscu, obecnie przechowywanego w departamentalnym muzeum starożytnego Arles i identycznego z tym odkrytym w świątyni Attis na terenie Glanum ( FOTO ).

Wymiana pierwszego kościoła w tym samym miejscu na budynku prowansalskim stylu romańskiego , które pozostają trzy wnęki z nawy , począwszy od 1152 roku .

Wzniesiony jako kolegiata w 1551 roku przez papieża Juliusza III aż do rewolucji francuskiej , był więc regularnie ulepszany i upiększany. Tak więc XVI p  wieku The chór i Absyda całkowicie przebudowana. W 1579 r. przebudowano dzwonnicę w obecnej formie (plac zwieńczony piramidą); Virgin and Child zostaną dodane w 1867 roku . Północne kaplice boczne są również dodawane podczas tej pracy, a te w południowej pochodzącym z XVII th  century zostaną wykonane łączone w celu utworzenia zabezpieczenia w 1913 roku . Od XVII th  wieku pochodzi również rekonstrukcję elewacji.

Parish władze miejskie podczas XVII th  wieku i XVIII th  stulecia , to mieści się reliktem żuchwa z St Mark , oferowanych przez Republiki Weneckiej w uznaniu pomocy żywnościowej w czasie głodu, prawdopodobnie czczona w dawnej kaplicy Saint-Marc, w dzisiejszych czasach poświęcona Dziewicy Maryi, której starożytne poświęcenie nie jest już wspominane, chyba że przez bardzo piękny zwornik przedstawiający Świętego Marka i jego skrzydlatego lwa. Jest to wtedy największa parafia Arles, ponieważ obejmuje całe Crau d'Arles (co wyjaśnia, dlaczego była siedzibą bractwa św. Werana , patrona pasterzy).

Przyłączony do parafii Saint-Julien le17 czerwca 1791, a następnie zamknięte 9 marca 1794jest przywrócony po konkordacie .

Wstrząśnięty bombardowań w 1944 roku , główne prace umocnić fundamenty były konieczne od 1980 do 1988 roku .

Po umieszczeniu bractwa św. Werana ( patrona pasterzy), obecnie jest siedzibą bractwa strażników Saint-Georges, wygnanych po rewolucji z nieczynnego kościoła Saint-Laurent w Vieux-Bourg ( obecnie dzielnica Roquette ); oni złożyć hołd ich patrona Saint George każdy 1 st  maja , gdy pochodzą one w pielgrzymce błogosławić swoje konie.

Pierwszy wymieniony jako zabytek historyczny na 4 października 1932, został sklasyfikowany od 20 lipca 1945.

Opis

Nawa , romański , posiada trzy zatoki i sklepienie kolebkowe nieznacznie zepsute jest obsługiwany przez łuki do skoku oparła się na masywnych filarach. Nocna , gotycki składa się z zakresu od chór sklepiony na krzyżujących się żeber i absydzie z pięciu stron, jak wysoki i jak szeroki nawy.

Romański absydzie , zniszczone podczas prac remontowych, był półokrągły i ozdobione bazalt i porfir kolumnach od starożytnej świątyni, która poprzedzała kościół i osiem które były oferowane do Katarzyny Medycejskiej podczas jej wizyty w Arles w 1569 roku i zakończył się z dno Rodanu , podczas ich transportu, w pobliżu Pont-Saint-Esprit ; dwa pozostają w starej katedrze Saint Trophime, gdzie oprawiają kamienny ołtarz z widokiem na podwójny sarkofag, który służył jako chrzcielnica .

Trzeźwy fasada przerobione na początku XVII -tego  wieku , od Ludwika XIII . Jej główne drzwi zostały przerobione w 1654 roku przez Louisa Ferrana na wzór kościoła Notre-Dame-la-Principale (obecnie Saint Anne).

Dzwonnica przebudowana w 1579 r. , kwadratowa, wzniesiona piramidą, w 1867 r. wieńczy Matka Boska z Dzieciątkiem narysowana przez E. Lassale'a i wykonana przez B. Cussona. W 1834 roku wymieniono dzwony w przęsłach południowych i wschodnich . W roku 1869 jest wyposażony w zegar i nie przeniesiono do służyć jako pieczęć dzwon na dworze królewskim, najstarszy w mieście ( 1534 ), który służył jako XVII th  century , aby dać sygnał do odwrotu lub policyjnej, aby wywołać ludności do niektórych odbiorców, a przede wszystkim do 1820 r. , aby bić dzwonem dla skazanych na śmierć. W grudniu 1940 , syn Georges Paccard z Annecy-les-Bains przekształcenie największy dzwon (600  kg , 98  cm średnicy, o XVII p  wieku ), jak krakingu; jest odłożona na miejsce i pobłogosławiona14 października 1941.

Wnętrza i meble

Plan kościoła Notre-Dame-la-Major w Arles.jpg

Zabezpieczenie północne

1 - Kaplica św. Marcina

2 - Kaplica Saint-Véran

Po zniknięciu oryginalnych mebli znajdujemy na małym polichromowanym marmurowym ołtarzyku malowany posąg św. Rocha ( FOTO ), bardzo często przedstawiany w Arles w różnych formach (obrazy, posągi, nisze na rogach ulic), ponieważ powołany do stania chrońcie się przed straszną plagą .

3 - Kaplica Najświętszego Serca

4 - Kaplica czyśćca

Nawa

Jej ołtarz otacza niszę w trzecim filarze północnym, w której pierwotnie znajdowało się srebrne popiersie Matki Boskiej, podobno cudowne, przetopione podczas Rewolucji i zamknięte w tym czasie przez zastąpiony dziś obraz przedstawiający Dziewicę z Dzieciątkiem. siatka; i obejmuje obecnie statue- relikwiarz z Karola Boromeusza w XVII -tego  wieku . Ten polichromowany marmurowy ołtarz ( FOTO ), przerobiony w 1781 roku, został odrestaurowany w 2012 roku ;

Oparty o trzeci południowy filar, pochodzi z 1677 r. , jest z polichromowanego marmuru, z ołtarzem ozdobionym płótnem ilustrującym Opłakiwanie Chrystusa i niosącym ramiona Ludwika d'Aube de Roquemartine (pochodzenia Arles, ostatnie imię po 5 wieków i śmierć jego starszego brata Claude Marquis de Roquemartine, urodzonego w Roquemartine9 grudnia 1630 r, ochrzczony dnia 5 marca 1634 r w Arles, zmarł w Arles dnia 19 września 1713, Rektor w metropolii Saint-Trophime od 1650 do 1704 roku , biskup Grasse od 1675 do 1680 , a następnie policzyć-biskupem Saint-Paul-Trois-Châteaux od 1680 do 1713), złożone w oczekiwaniu na jego przywrócenie, sklasyfikowany jako obiekt zabytków od11 stycznia 1982 r.;

Polichromia marmur z XVIII -tego  wieku , to był rzeźbiony, jak kaplicy królów St. Trophime , w Lizbończycy Emmanuel Carvalho, zarejestrowanej w obiekcie pod zabytków od czasu29 października 1997 r.; następowała po starszej, z której pozostały tylko schody i drzwi wejściowe, po zachodniej stronie drugiego filaru południowego, otoczonej rzeźbioną w kamieniu ramą, z dekoracją renesansową (1589) z naczółkiem złamanym krzywoliniowo i dwoma żłobkowanymi pilastry boczne ( FOTO ), typowe dla stylu manierystycznego , a za sprawą arlezjańskiego mistrza murarskiego Pierre'a Piau.

Południowa strona


Dawna kaplica św. Marka, z której zachował się tylko bardzo piękny zwornik przedstawiający św. Marka Ewangelistę z jego symbolem: uskrzydlonym lwem Wenecji ( FOTO ), prawdopodobnie mieszczącym obecnie brakującą relikwię żuchwy św. Marka; to jest od XIX th  century poświęcona Dziewicy i ozdobiony marmuru polichromia ołtarza pięknym neoklasycystycznym wystrojem czele z Virgin and Child ( FOTO ) marmurową rzeźbą XIX th  century włoskiego artysty Raffaele Monti ; po lewej stronie nad konfesjonałem obraz Ustanowienie różańca autorstwa arlezjańskiego malarza François Huarda z 1837 r. przedstawiający św. Dominika odbierającego różaniec z rąk Dzieciątka Jezus niesionego przez Dziewicę i otoczonego 15 medalionami Tajemnic Różańcowej ( FOTO ) sklasyfikowany jako obiekt zabytków od11 stycznia 1982 r..

Wcześniej poświęcony Saint -Charles-Borromee , zdobią go dwie malowane figury, jedna św. Józefa ( FOTO ), druga Joanny d'Arc ( FOTO ).

Nad ławce wspólnoty, jest zamkniętym nisza bary trójząb kształcie Camargue, podstawowe narzędzie do pracy pasterza, a obudowa rzeźba drewniana polichromowana i złocone, anonimowy z XIX th  century , reprezentujący patrona z opiekunami  : św -Georges , zabijając smoka ( FOTO ); wpisany jako obiekt zabytków od29 października 1997 r..

Pochodzący ze starego kościoła Saint-Blaise , zwieńczony jest ołtarzem, na którym stoi obraz Carpenela z 1742 roku przedstawiający Matkę Boską przedstawiającą Dzieciątko Jezus Saint-Blaise w stroju biskupa i Saint-Jean, identyfikowanego dzięki orzeł i książka, wszystkie sklasyfikowane jako przedmiot zabytków Ponieważ11 stycznia 1982 r. ; od czasu usunięcia obrazu do renowacji widzimy, że ołtarz nie był pierwotnie zaprojektowany dla niego i został zmodyfikowany, aby go pomieścić ( FOTO ); płótno i jego pozłacana drewniana rama, odrestaurowane, są tymczasowo instalowane w kaplicy czyśćca, a ołtarz z kolei ma zostać odrestaurowany.

Chór

Kościół również raz mieści dwie relikwie św Césaire : jej paska i klamry pasa, w VIII th  century , klasyfikowany obiekt pod zabytków od6 czerwca 1902, następnie przeniesione do kościoła św Césaire de la Roquette, a teraz, od czasu ich renowacji, do muzeum departamentalnego starożytnego Arles .

Organ i jego trybun

(Z artykułu Philippe FERET w Bava n O  91)

Na nowo wybudowanym kamiennym podeście pierwsze organy zostały zainstalowane w 1698 roku przez Lyonnais Dufayet, który rok wcześniej przebudował organy Saint-Trophime . W 1730 r. Charles Boisselin przebudował część instrumentalną w bufecie Dufayet ; podobnie jak wiele jego instrumentów, znajdujemy się, według ceny-jest zachowany w archiwach, 8 gier na klawiaturze tylko 47 nut z pedałem w pełnym sprzęgaczu 8 ocen: Bourdon 8 ', Prestant 4' (prawdopodobnie umieszczony na wyświetlacz tj. na froncie), Nazard 2'2/3, Doublette 2', Tierce 1'3/5, Fourniture III rzędy, Cymbal II rzędy , Cornet 5 rzędów. Organy w całości zastąpili bracia Félix (byli współpracownicy François Mader ) i Henry Vignolo z Marsylii z neo-średniowiecznym kredensem, a ich część instrumentalną przebudowała w 1930 r . lyońska kamienica Guironnet & Ruche; cichy od 1980 roku jest w bardzo złym stanie.

Trybun, z delikatnie rzeźbionego kamienia, przedstawia pośrodku herb kapituły kanoników: Dziewicę z Dzieciątkiem i bocznie w spandrelach grających cherubinów, na południe od gitary i na północ od wąż .

Uwagi i referencje

  1. Michel Baudat - Arles, święte miasto - Actes Sud - s.39
  2. Philippe Fereta tekście 1 st maja 2013 wyświetlona w kościele
  3. Arles, zdjęcia do protokołu – s. 195
  4. Historia kościoła
  5. Michel Baudat - Arles, święte miasto - Actes Sud - str.56
  6. prezentacja
  7. Wskazówka n o  PA00081134 , baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
  8. Jean Boyer, The Church of the Major - Dokumenty niepublikowane , Bulletin des Amis du Vieil-Arles, nr 91, grudzień 1995, strony 4 do 8
  9. Jean Julien Estrangin, Opis kościoła metropolitalnego w Arles , 1832, s. 10
  10. budynek
  11. Michel Baudat - Arles, święte miasto - Actes Sud - strony 40 i 41
  12. "  Sainte-Rose-de Lima  " , zawiadomienie n o  PM13001897, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury
  13. "  Saint-Antoine de Padoue  " , zawiadomienie n o  PM13001898, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury
  14. "  Saint-Jean-Baptiste  " , zawiadomienie n o  PM13001895, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury
  15. "  PM13002683  " , zawiadomienie n o  PM13001910, baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury
  16. "  NDDE Pitié ołtarz  " , zawiadomienie n o  PM13000433, baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury
  17. "  Emmanuel Carvalho krzesło  " , zawiadomienie n o  PM13001904, baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury
  18. "  Różaniec  " , zawiadomienie n o  PM13000437, baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury
  19. "  Saint-Georges  " , zawiadomienie n o  PM13001903, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury
  20. "  Ołtarz St Blaise  " , zawiadomienie n o  PM13000434, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury
  21. "  Bench od Saint-Véran  " , wypowiedzenia n °  PM13001896, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury
  22. „  ołtarz główny  ” , zawiadomienie n o  PM13001892, baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury
  23. "  stolarka  " , instrukcja n o  PM13000435, baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury
  24. "  tryptyk  " , zawiadomienie n o  PM13000436, baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury
  25. "  można wyjść i Damien  " , zawiadomienie n o  PM13001894, baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury
  26. "  Rusticule  " , zawiadomienie n o  PM13001893, baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury
  27. "  Saint-Césaire pas  " , zawiadomienie n o  PM13000301, baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury

Źródła i bibliografia

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne