(lub po francusku Quebec ) WiFi , również pisane Wifi , to zestaw protokołów komunikacyjnych bezprzewodowych regulowanych przez grupę standardów IEEE 802.11 (ISO / IEC 8802-11). Sieć Wi-Fi umożliwia połączenie kilku urządzeń komputerowych ( komputer , router , smartfon , modem internetowy itp. ) za pomocą fal radiowych w ramach sieci komputerowej w celu umożliwienia transmisji danych między nimi.
Po raz pierwszy pojawiły się w 1997 r. Standardy IEEE 802.11 (ISO / IEC 8802-11), które są używane na całym świecie, opisują charakterystykę bezprzewodowej sieci lokalnej (WLAN). Zarejestrowanym znakiem towarowym „Wi-Fi” początkowo odpowiada nazwie podanej z certyfikatami wystawionymi przez Wi-Fi Alliance ( „ Wireless Ethernet Compatibility Alliance ”, WECA), organizacji, której zadaniem jest określić interoperacyjność między sprzętu zgodnego ze standardem 802.11 i sprzedawać etykietę „Wi-Fi” sprzętowi, który spełnia jego specyfikacje. Ze względu na łatwość użytkowania (i marketingu ) nazwa normy jest obecnie mylona z nazwą certyfikatu (tak jest we Francji , Hiszpanii , Kanadzie , Szwajcarii , Tunezji itp.). Tak więc sieć Wi-Fi jest w rzeczywistości siecią spełniającą jeden ze standardów IEEE 802.11 . W innych krajach ( na przykład Niemcy i Stany Zjednoczone ) takie sieci są również nazywane ogólnym terminem WLAN: Wireless LAN (bezprzewodowa sieć lokalna).
Dzięki standardom Wi-Fi możliwe jest tworzenie szybkich bezprzewodowych sieci lokalnych. W praktyce Wi-Fi umożliwia podłączenie smartfonów , laptopów, podłączonych obiektów lub innych urządzeń peryferyjnych do szybkiego łącza. Prędkości wzrosły wraz z nowymi standardami Wi-Fi.Oto teoretyczne (i rzeczywiste) maksymalne prędkości dla głównych standardów: 11 Mbit / s (6 Mbit / s ) w 802.11b (1999), 54 Mbit/s (25 Mbit/s ) w 802.11a (1999) i 802.11g (2003), 600 Mbit/s w 802.11n (2009), 1,3 Gbit/s w 802.11ac (Wi-Fi 5,2013) i 10,5 Gbit/s w 802.11ax (Wi-Fi 6,2021).
Wi-Fi jest to zestaw standardów dla sieci bezprzewodowych , które zostały opracowane przez grupę 11 pracuje Komitetu Normalizacyjnego LAN / MAN z IEEE ( IEEE 802 ). Jego pierwszy standard został opublikowany w 1997 roku i umożliwia wymianę z teoretyczną prędkością 2 Mbit/s . Protokół został opracowany w 1999 roku wraz z publikacją poprawek IEEE 802.11a i 802.11b , pozwalających na teoretyczne transfery odpowiednio 54 Mbit/si 11 Mbit/s .
Termin „Wi-Fi” sugeruje skrócenie „ Wireless Fidelity ”, przez analogię do terminu „ Hi-Fi ” dla „ High Fidelity ” (pojawiającego się w latach 30. XX wieku ). Jednak chociaż sam Wi-Fi Alliance często używa tego terminu w różnych artykułach prasowych w Internecie (zwłaszcza w haśle „ The Standard for Wireless Fidelity ” ), według Phila Belangera, członka założyciela Wi-Fi Alliance, termin „ Wi-Fi” nigdy nie miało prawdziwego znaczenia. Jest to jednak gra słów z „Hi-Fi”.
Termin „Wi-Fi” pochodzi od Wi-Fi Alliance , stowarzyszenia utworzonego w 1999 roku; został wymyślony przez firmę Interbrand , specjalizującą się w komunikacji marki, w celu zaoferowania atrakcyjniejszego terminu niż nazwa techniczna „IEEE 802.11b Direct Sequence”. Interbrand jest także źródłem logo nawiązującego do symbolu Yīn i Yang . Marka Wi-Fi została zarejestrowana we Francji w Narodowym Instytucie Własności Przemysłowej (INPI) wczerwiec 2010.
W języku francuskim termin ten jest częściej używany w męskim niż żeńskim, jednak słowniki Roberta i Larousse powstały w 2001 roku, integrując ten znak towarowy jako wspólny termin oznaczający sieć bezprzewodową (to samo dotyczy Bescherelle trudności języka francuskiego w życiu codziennym), oficjalnie termin ten jest zatem męski.
Standardy 802.11 miały na celu zdefiniowanie niższych warstw modelu OSI dla łącza bezprzewodowego wykorzystującego fale elektromagnetyczne , czyli:
Warstwa fizyczna definiuje charakterystykę modulacji i sygnalizacji fal radiowych dla transmisji danych, natomiast warstwa łącza danych definiuje interfejs między magistralą maszyny a warstwą fizyczną, w tym metodę bliskiego dostępu, jak w standardzie Ethernet oraz zasady komunikacji między różne stacje. Standardy 802.11 oferują zatem w rzeczywistości trzy warstwy (warstwę fizyczną zwaną PHY i dwie podwarstwy związane z warstwą łącza danych modelu OSI), definiując alternatywne tryby transmisji, które można przedstawić w następujący sposób:
Dane warstwy łącza |
802.2 (LLC) | ||||
---|---|---|---|---|---|
802.11 (MAC) | |||||
Warstwa fizyczna (PHY) |
|
W sieci 802.11 można używać dowolnego protokołu transportowego opartego na protokole IP, tak jak w sieci Ethernet.
Istnieją różne tryby pracy w sieci:
Tryb „Infrastruktura”Tryb, który umożliwia łączenie komputerów wyposażonych w kartę Wi-Fi za pośrednictwem jednego lub więcej punktów dostępowych (AP), które pełnią rolę koncentratorów (przykład: repeater lub switch w sieci Ethernet). W przeszłości ten tryb był używany głównie w biznesie. W takim przypadku instalacja takiej sieci wymaga zainstalowania w regularnych odstępach czasu terminali typu „Access Point” (AP) na obszarze, który musi być objęty siecią. Terminale, jak również maszyny, muszą być skonfigurowane z tą samą nazwą sieci ( SSID = Service Set IDentifier ), aby móc się komunikować. Zaletą tego trybu w firmie jest zagwarantowanie obowiązkowego przejścia przez punkt dostępowy: dzięki temu można sprawdzić, kto ma dostęp do sieci. Obecnie dostawcy usług internetowych , sklepy specjalistyczne i supermarkety zapewniają użytkownikom routery bezprzewodowe, które działają w trybie „Infrastruktura”, a jednocześnie są bardzo łatwe w konfiguracji.
Tryb „ Ad hoc ”Tryb, który umożliwia bezpośrednie podłączenie komputerów wyposażonych w kartę Wi-Fi, bez korzystania z urządzeń innych firm, takich jak punkt dostępowy (w języku angielskim : Access Point lub AP). Ten tryb jest idealny do szybkiego łączenia maszyn ze sobą bez dodatkowego wyposażenia (np. wymiana plików między laptopami w pociągu, na ulicy, w kawiarni itp.). Utworzenie takiej sieci polega na skonfigurowaniu maszyn w trybie „Ad hoc” (zamiast w trybie „Infrastruktura”), wybraniu wspólnego kanału (częstotliwości), nazwy sieci ( SSID ) dla wszystkich i ewentualnie klucza szyfrowania. Zaletą tego trybu jest brak wyposażenia innych firm, to znaczy możliwość działania w przypadku braku punktu dostępowego. Protokoły routingu dynamicznego (przykłady: OLSR , AODV itp.) umożliwiają wykorzystanie autonomicznych sieci kratowych, w których zasięg nie jest ograniczony do sąsiadów (wszyscy uczestnicy pełnią rolę routera).
Tryb „most” ( „ Most ”)Punkt dostępowy w trybie „Bridge” służy do łączenia ze sobą jednego lub większej liczby punktów dostępowych w celu rozszerzenia sieci przewodowej, na przykład między dwoma budynkami. Połączenie jest realizowane w warstwie 2 OSI . Punkt dostępowy musi działać w trybie „Root” („ Root Bridge ”, zwykle ten, który dystrybuuje dostęp do Internetu), a pozostałe łączyć się z nim w trybie „ Bridge ” , aby następnie retransmitować połączenie przez ich interfejs Ethernet. Każdy z tych punktów dostępowych można opcjonalnie skonfigurować w trybie „Bridge” z podłączeniem klientów. Ten tryb umożliwia wykonanie mostka podczas witania klientów, np. tryb „Infrastruktura”.
Tryb „Repeater” („ Range-extender ”)Punkt dostępowy w trybie „Repeater” umożliwia powtarzanie sygnału Wi-Fi z większej odległości (na przykład, aby dotrzeć do końca korytarza w kształcie litery „L”). W przeciwieństwie do trybu „Bridge”, interfejs Ethernet pozostaje nieaktywny. Jednak każdy dodatkowy „przeskok” zwiększa opóźnienie połączenia. Repeater ma również tendencję do zmniejszania szybkości połączenia. Rzeczywiście, jego antena musi odbierać sygnał i retransmitować go przez ten sam interfejs, który teoretycznie dzieli prędkość przez dwa.
Standard IEEE 802.11 został pierwotnie opublikowany w 1997 roku i oferuje prędkości 1 lub 2 Mbit/s (Wi-Fi to nazwa handlowa i to przez nadużywanie języka mówimy o "standardach" Wi-Fi). Następnie wprowadzono zmiany do tego standardu w celu zwiększenia przepustowości poprzez poprawki (tak jest w przypadku poprawek 802.11a, 802.11b, 802.11g, 802.11n i 802.11ac) lub w celu określenia funkcji, bezpieczeństwa lub interoperacyjności. Okresowo skumulowane zmiany wprowadzone przez poprawki 802.11 są grupowane w nowe wersje standardu 802.11, które są identyfikowane według roku publikacji. Poniższa tabela przedstawia różne wersje standardu 802.11, a także główne standardy i poprawki, które zawiera:
Rok wydania | Nazwa standardowa | Status | Włączono główne standardy i zmiany |
---|---|---|---|
1997 | 802.11-1997 | Zastąpiono | - |
1999 | 802.11-1999 | Zastąpiono | - |
2007 | 802.11-2007 | Zastąpiono | 802.11-1999, 802.11a, 802.11b, 802.11e, 802.11g |
2012 | 802.11-2012 | Zastąpiono | 802.11-2007, 802.11n, 802.11p, 802.11s |
2016 | 802.11-2016 | Opublikowany | 802.11-2012, 802.11ac, 802.11ad |
Poniższa tabela przedstawia główne zmiany w standardzie 802.11 i ich znaczenie:
Poprawka | Nazwisko | Opis |
---|---|---|
802.11a | „Wi-Fi 2” | Poprawka 802.11a została opublikowana w 1999 roku; zapewnia dużą prędkość (w promieniu około 10 metrów: 54 Mbit/s teoretycznie, 27 Mbit/s realnie) w paśmie częstotliwości radiowej SHF 5 GHz (pasmo U-NII = Nielicencjonowane - Krajowa Infrastruktura Informatyczna ). Poprawka 802.11a określa 8 nienakładających się kanałów 20 MHz zajmujących pasmo 5,150 do 5,350 GHz ; każdy kanał jest podzielony na 52 podnośne (kodowanie OFDM ). Użyteczna modulacja jest adaptacyjna , w zależności od warunków radiowych: 16 QAM , 64QAM, QPSK lub BPSK . |
802.11b | „Wi-Fi 1” | Poprawka 802.11b była najbardziej rozpowszechnioną poprawką Wi-Fi w zainstalowanej bazie na początku lat 2000. Oferuje teoretyczną przepustowość szczytową 11 Mbit / s (rzeczywista 6 Mbit / s ) z zasięgiem do 300 metrów (teoretycznie ) w otwartym środowisku. Stosowany zakres częstotliwości to pasmo 2,4 GHz ( pasmo ISM = Industrial Scientific Medical ) z we Francji dostępnymi 13 kanałami radiowymi, z których maksymalnie 3 nie są nałożone (1 - 6 - 11, 2 - 7 - 12 .. .). Możliwa do zastosowania modulacja to CCK, DBPSK lub QPSK. |
802.11c | Mostkowanie od 802.11 do 802.1d | Poprawka 802.11c nie jest interesująca dla ogółu społeczeństwa. Jest to tylko modyfikacja poprawki 802.1d w celu umożliwienia ustanowienia mostu z ramkami 802.11 (poziom łącza danych ). |
802.11d | Umiędzynarodowienie | Poprawka 802.11d jest uzupełnieniem standardu 802.11, którego celem jest umożliwienie międzynarodowego korzystania z lokalnych sieci 802.11. Polega ona na umożliwieniu różnym sprzętom wymiany informacji dotyczących zakresów częstotliwości i mocy dopuszczonych w kraju pochodzenia sprzętu. |
802.11e | Poprawa jakości usług | Poprawka 802.11e ma na celu zagwarantowanie jakości usług (QoS) w warstwie „łącza danych”. Celem tej poprawki jest uwzględnienie potrzeb różnych strumieni pod względem szerokości pasma i opóźnienia transmisji , aby umożliwić lepszą transmisję głosu i obrazu. Wariant o nazwie WMM (WiFi Multimedia), który zawiera podzbiór poprawki 802.11a, został zdefiniowany w szczególności dla VoIP . |
802.11f | Roaming ( roaming ) | Poprawka 802.11f jest zaleceniem dla dostawców punktów dostępowych w celu zapewnienia lepszej interoperacyjności produktów różnych producentów.
Oferuje protokół roamingu punktów dostępowych, umożliwiając użytkownikowi roamingu zmianę punktu dostępowego w sposób przejrzysty podczas podróży, niezależnie od marki punktów dostępowych obecnych w infrastrukturze sieciowej. Ta funkcja nazywa się Roaming ( (en) roaming ). |
802.11g | „Wi-Fi 3”
Lepszy przepływ |
Opublikowana w 2003 roku poprawka 802.11g oferuje wyższą prędkość (54 Mbit/s teoretycznie, 25 Mbit/s rzeczywista) w paśmie częstotliwości 2,4 GHz . 802.11g poprawka zapewnia wsteczną kompatybilność z 802.11b poprawki . Ta funkcja umożliwia urządzeniom oferowanie standardu 802.11g przy zachowaniu kompatybilności z istniejącymi sieciami 802.11b. Zasada jest taka sama jak w przypadku poprawki 802.11a ( pasmo 5 GHz ), ale wykorzystuje 13 kanałów, każdy składający się z 48 podnośnych radiowych i częściowo nałożonych w paśmie częstotliwości 2,4 GHz . 802.11g wykorzystuje kodowanie OFDM, co pozwala na wyższe szybkości transmisji; każda podnośna wykorzystuje klasyczne modulacje BPSK, QPSK lub QAM jak w poprawce 802.11a.
Kodowanie OFDM jest wewnętrzne dla każdego z trzynastu możliwych kanałów 22 MHz (czternastu w Japonii), dlatego możliwe jest wykorzystanie co najwyżej trzech z tych nienakładających się kanałów (1 - 6 - 11, 2 - 7 z pełną szybkością). - 12 itd. ) |
802.11h | Poprawka 802.11h ma na celu zbliżenie standardu 802.11 do standardu europejskiego ( Hiperlan 2, stąd „h” w 802.11h) oraz zgodność z europejskimi przepisami dotyczącymi częstotliwości i oszczędności energii. | |
802.11i | Poprawka 802.11i ma na celu poprawę bezpieczeństwa transmisji (zarządzanie i dystrybucja kluczy, szyfrowanie i uwierzytelnianie). Ta poprawka opiera się na Advanced Encryption Standard ( AES ) i proponuje uwierzytelnianie ( WPA2 ) oraz szyfrowanie komunikacji dla transmisji z wykorzystaniem poprawek 802.11a, 802.11b, 802.11g i innych. | |
802.11IR | Poprawka 802.11IR została opracowana w celu wykorzystania sygnałów podczerwieni. Ta poprawka jest obecnie przestarzała pod względem technicznym. | |
802.11j | Poprawka 802.11j do przepisów japońskich jest tym, czym 802.11h do przepisów europejskich. | |
802.11n | " Wi-Fi 4 " WWiSE ( World-Wide Spectrum Efficiency ) lub TGn Sync |
Dodaje MIMO ( Multiple-Input Multiple-Output ) i agregację nośników, co zwiększa przepustowość. Zastrzeżony sprzęt, zakwalifikowany jako „pre-N” był dostępny od 2006 roku.
802.11n jest przeznaczony do korzystania z pasma częstotliwości 2,4 GHz i / lub 5 GHz . Najwcześniejsze dostępne adaptery 802.11n były często jednozakresowe do 2,4 GHz , ale dostępne są również adaptery dwuzakresowe (2,4 GHz lub 5 GHz , do wyboru) lub dwuradiowe (jednocześnie 2,4 GHz i 5 GHz ). 802.11n może łączyć do dwóch nienakładających się kanałów 20 MHz , co teoretycznie osiąga teoretyczną łączną przepustowość 600 Mbit/sw paśmie 5 GHz . |
802.11r | Przekazać | Poprawka 802.11r , opublikowana w 2008 roku, ma na celu poprawę mobilności między komórkami sieci Wi-Fi, a w szczególności skrócenie czasu przerwania komunikacji w przypadku przekazania : Umożliwia szybsze przełączanie podłączonego urządzenia ( mniej niż sekundę) i płynniej z jednego punktu dostępu do drugiego. |
802.11s | Siatka stacji | Poprawka 802.11s ma na celu wdrożenie mobilności w sieciach typu Ad-Hoc . Teoretyczna przepustowość sięga od 10 do 20 Mbit/s . Każdy punkt, który otrzyma sygnał, może go retransmitować. Stanowi więc płótno nad istniejącą siecią. Jednym z protokołów wykorzystywanych do implementacji jego routingu jest OLSR . |
802.11u | Poprawka 802.11u została przyjęta w dniu25 lutego 2011. Ma na celu ułatwienie rozpoznawania i wyboru sieci, przekazywania informacji z sieci zewnętrznych, aby umożliwić interoperacyjność między różnymi dostawcami usług płatnych lub z hot-spotami 2.0. Określa również standardy w zakresie dostępu do służb ratowniczych. Docelowo ma to m.in. ułatwić odciążanie sieci telefonii komórkowej 3G lub 4G. | |
802.11v | Poprawka 802.11v została przyjęta w dniu2 lutego 2011. Opisuje zasady zarządzania terminalami sieciowymi: raportowanie, zarządzanie kanałami, zarządzanie konfliktami i zakłóceniami, usługa filtrowania ruchu itp. | |
802.11ac | " Wi-Fi 5 " Lepszy przepływ |
IEEE 802.11ac to najnowsza „konsumencka” ewolucja standardu transmisji bezprzewodowej 802.11; umożliwia szybkie połączenie Wi-Fi w paśmie częstotliwości niższym niż 6 GHz (powszechnie określanym jako „ pasmo 5 GHz ”). 802.11ac oferuje teoretyczną przepustowość do 1300 Mb/s przy użyciu kanałów 80 MHz lub całkowitą przepustowość do 7 Gb/s w paśmie 5 GHz (5170 MHz do 5835 MHz). Niniejsza poprawka została ratyfikowana wStyczeń 2014. |
802.11ad | „WiGig”
Lepszy przepływ |
Niniejsza poprawka wykorzystuje pasmo częstotliwości 60 GHz; dlatego nie jest kompatybilny z poprzednimi standardami 802.11, a kompatybilny sprzęt napotkał niską dystrybucję. |
802.11ah | Zmniejszone zużycie energii | Ta poprawka, opublikowana w maj 2017wykorzystuje pasmo ISM 900 MHz . |
802.11ax | " Wi-Fi 6 " Poprawiony przepływ i zasięg |
Ta nazwa odpowiada grupie roboczej IEEE. Publikacja zatwierdzonej wersji tej przyszłej poprawki przez komitet IEEE 802 jest pierwotnie planowana na:listopad 2020 ale ten został ostatecznie przełożony na styczeń 2021. |
802.11ay | Ewolucja poprawki WiGig (802.11ad), z zarządzaniem czterema strumieniami w paśmie 60 GHz, MIMO i teoretycznie prędkościami do 100 Gb/s.
Publikacja nowelizacji zaplanowana na 2020 rok. |
|
802.11be | " Wi-Fi 7 " |
Linksys , dział konsumencki firmy Cisco Systems , opracował technologię SRX w 2006 roku dla " Speed and Range Expansion " ( "Speed and Range Range" ). Spowodowało to agregację sygnału dwóch kanałów 802.11g, aby podwoić szybkość przesyłania danych. Maksymalna szybkość przesyłania danych przez sieć bezprzewodową SRX400 przekroczyła wówczas możliwości przewodowych sieci 10/100 Ethernet , które były używane w 2006 roku w większości sieci.
W pomieszczeniach zasięg może sięgać kilkudziesięciu metrów (zwykle od dwudziestu do pięćdziesięciu metrów), jeśli między nadajnikiem a użytkownikiem nie ma irytujących przeszkód (np. betonowa ściana). W ten sposób dostawcy usług internetowych mogą ustanowić sieć Wi-Fi połączoną z Internetem na obszarze o dużej koncentracji użytkowników (dworzec, lotnisko, hotel, pociąg itp .). Te obszary lub punkty dostępu są nazywane punktami lub punktami dostępu Wi-Fi lub „ punktami aktywnymi ” .
Na zewnątrz, obecny rekord odbywa się Ermanno Pietrosemoli, prezes Fundacji Szkoły Latynoamerykańskiej w Redes, z dystansem 382 km.
W iBooks z Apple, były w 1999 roku, pierwsze komputery oferować zintegrowane urządzenia Wi-Fi (pod nazwą AirPort ), wkrótce potem przez resztę zakresie . Pozostałe komputery potem zaczynają być sprzedawane ze zintegrowanymi kartami Wi-Fi, podczas gdy starsi muszą być wyposażone w odpowiednią zewnętrzną kartę Wi-Fi ( PCMCIA , USB , CompactFlash , PCI , MiniPCI , itd. ). Od 2003 roku obserwujemy również pojawianie się laptopów integrujących platformę Intel Centrino , która pozwala na uproszczoną integrację Wi-Fi.
PDA miał również karty Wi-Fi zbudowany pod koniec lat 90-tych, głównie Palm OS i Windows Mobile .
Ryzyko jest najbardziej wspomniano niewłaściwego dostępu strony trzeciej do danych dotyczących życia prywatnego lub przemysłowego lub handlowego tajemnicy , etc.
Innym ryzykiem dla właściciela punktu dostępowego jest pociągnięcie do odpowiedzialności, jeśli punkt ten jest używany do przeprowadzania nielegalnych działań, takich jak nielegalne udostępnianie kopii chronionych prawem autorskim ; problem, który pojawia się głównie, gdy punkt dostępowy nie jest bezpieczny. Bezprzewodowy dostęp do sieci lokalnych powoduje konieczność opracowania polityki bezpieczeństwa , szczególnie w firmach i osobach prywatnych.
Wreszcie wydaje się, że można zajrzeć przez ściany za pomocą Wi-Fi.W 2017 r. Dwóch niemieckich naukowców wykazało, że analiza fal reliktowych Z nadajnika radiowego routera bezprzewodowego wykonanego na zewnątrz pomieszczenia lub budynku może teoretycznie pozwalają na zakodowanie trójwymiarowego (hologramowego) obrazu wnętrza pomieszczenia przy użyciu wyłącznie sygnałów Wi-Fi, które „przeciekają” przez ściany, drzwi, okna, dachy. Ale z przybliżonymi wynikami przy użyciu dostępnych środków technicznych i pod warunkiem, że pokój nie jest zagracony. Pomysł ten zrodził się z rozmowy, w której rozmówcy starali się wyobrazić sobie, co byśmy zobaczyli na świecie, gdybyśmy spojrzeli na niego widząc fale Wi-Fi, co doprowadziło ich do wyobrażenia sobie holograficznej wizji wywołanej przez Wi-Fi. aby z grubsza przedstawić obraz (w bardzo niskiej rozdzielczości) aluminiowego krzyża o wysokości 1 m umieszczonego w pomieszczeniu.
Środki ochronyIstnieje możliwość wyboru sposobu kodowania komunikacji na interfejsie radiowym. Najstarszym było użycie klucza znanego jako Wired Equivalent Privacy (WEP), przekazywanego tylko autoryzowanym użytkownikom sieci. Jednak okazało się, że klucz ten jest łatwy do złamania za pomocą programów takich jak Aircrack .
Aby poprawić poufność, zaproponowano nowe metody, takie jak Wi-Fi Protected Access (WPA), WPA2 lub ostatnio WPA3.
Od czasu przyjęcia standardu 802.11i zasadne jest mówienie o bezpiecznym dostępie do sieci bezprzewodowej. W przypadku braku 802.11i, możesz użyć szyfrowanego tunelu ( VPN ), aby połączyć się z siecią Twojej firmy bez ryzyka podsłuchiwania lub modyfikacji. Istnieją inne metody bezpieczeństwa, na przykład serwer Radius lub Diameter odpowiedzialny za zarządzanie dostępem za pomocą nazwy użytkownika i hasła.
Wi-Fi pojawia się, gdy pojawiają się pytania dotyczące wpływu częstotliwości radiowych na zdrowie człowieka lub ekosystemy. Rozmnożyły się debaty naukowe wokół telefonu komórkowego , a następnie technologii radiowych opartych na mikrofalach, w szczególności technologii GSM , WiMAX , UMTS ( 3G ), HSDPA ( 3G+ ), LTE (4G) i DECT oraz Wi-Fi.
Fale Wi-Fi są teraz niemal wszechobecne w ludzkim środowisku. Jednak ich stosunkowo wysoka częstotliwość (2,4 GHz i 5 GHz ) utrudnia penetrację ścian. Ponadto moc urządzeń Wi-Fi (~30 mW ) jest średnio dwudziestokrotnie mniejsza niż telefonów komórkowych (~600 mW ). Ponadto telefon jest zwykle trzymany blisko mózgu, co nie ma miejsca w przypadku niektórych urządzeń emitujących fale Wi-Fi ( skrzynki internetowe lub telefony z przewodowym mikrofonem i słuchawkami). Przy dziesięciu centymetrach gęstość mocy sygnału jest już silnie osłabiona; dla anteny izotropowej jest odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości :
,gdzie EIRP [W] = równoważna izotropowa moc promieniowana. W obu przypadkach (telefon i Wi-Fi) trzeba się liczyć z tym, czy emitują 24 godziny na dobę, czy nie i czy spędzasz dużo czasu w pobliżu źródła.
Uznaje się, że „efekty termiczne” fal Wi-Fi są pomijalne. Jednak od początku 2010 roku rosnące i prawie stałe narażenie ludzi uzasadnia liczne nowe badania, z których niektóre wykrywają efekty nietermiczne. Jednak zdrowotne lub ekologiczne znaczenie tych skutków (lub nawet ich istnienie w niektórych przypadkach) jest nadal przedmiotem dyskusji w 2020 roku.
Początkowo w większości stwierdzili, że ryzyko dla zdrowia jest niewielkie lub żadne w kontekście normalnego użytkowania. Wśród tych organizmów możemy wymienić:
Physics Society Zdrowia (en) W swoim czasopiśmie Health Physics Society amerykańska organizacja przeprowadziła liczne pomiary we Francji, Niemczech, Szwecji i Stanach Zjednoczonych. We wszystkich przypadkach poziom wykrytego sygnału Wi-Fi pozostaje znacznie niższy niż międzynarodowe limity narażenia ( ICNIRP i IEEE C95.1-2005 ), ale także znacznie niższy niż inne pola elektromagnetyczne obecne w tych samych miejscach. Fundacja Zdrowie i Radiofrekwencje (połowa finansowana przez operatorów telefonicznych) organizacja ta zorganizowała spotkanie naukowe w październik 2007o stanie wiedzy na temat wpływu częstotliwości radiowych na zdrowie, w szczególności Wi-Fi.Jednym z wniosków jest to, że „przeprowadzone dotychczas badania nie pozwoliły na zidentyfikowanie wpływu częstotliwości radiowych na zdrowie poniżej [granice mocy prawnej] ” . Dla tych, którzy martwią się Wi-Fi, mówi się, że „aby zminimalizować narażenie na częstotliwości radiowe emitowane przez te systemy, wystarczy odsunąć je od miejsc, w których dana osoba stoi przez dłuższy czas. Wystarczy kilkadziesiąt centymetrów, aby znacznie zmniejszyć poziom naświetlenia” . THE UCHWYTY W swoim raporcie z 2013 r. Narodowa Agencja ds. Bezpieczeństwa Żywności, Środowiska i Zdrowia w Pracy wskazuje, że „zaobserwowano następujące narażenie na częstotliwości radiowe” :Inne (powtarzane) badania wykazały, że Wi-Fi może mieć nietermiczne skutki biologiczne.
Tak więc ostatnio ( 2018 r. ), na podstawie 23 kontrolowanych badań naukowych przeprowadzonych na modelach zwierzęcych , na kulturach komórkowych (w tym na komórkach ludzkich) i/lub na ludziach, Martin L. Pal (emerytowany profesor biochemii i nauk na Uniwersytecie Waszyngtońskim w Portland) oszacowano w czasopiśmie Environmental Research, że na podstawie dostępnych wówczas danych Wi-Fi może wywołać:
ML Pal zauważa, że większość tych efektów zaobserwowano również w przypadku ekspozycji na inne mikrofalowe pola elektromagnetyczne (w angielskim znaczeniu tego terminu).
Według niego, aktywacja zależnych od napięcia kanałów wapniowych , jeden z pierwszych opisanych efektów, byłaby dominującym mechanizmem działania pól elektromagnetycznych na żywe komórki, wyjaśniając inne efekty pól wapniowych, nawet jeśli inne mechanizmy również wydają się być zaangażowane (np. aktywacja innych kanałów jonowych bramkowanych napięciem, rezonans cyklotronu wapniowego i mechanizm magnetorecepcji geomagnetycznej ).
Podobnie jak inni, zwraca uwagę, że pole elektromagnetyczne Pulsujące Prawie zawsze wydaje się bardziej aktywne biologicznie niż pole elektromagnetyczne bez pulsu; dodając, że pola elektromagnetyczne wytwarzane przez człowieka są spolaryzowane , co może sprawić, że będą znacznie bardziej aktywne niż niespolaryzowane pola elektromagnetyczne. Wydaje się, że krzywe dawka-odpowiedź istnieją, ale nie są liniowe i nie są monotoniczne; Skutki pól elektromagnetycznych mogą się kumulować, a młodzi ludzie mogą być na nie bardziej podatni niż dorośli.
W 2018 roku , Martin L. Pal krytykowane Foster & Frezarka (który uważał blisko branży) za to, że twierdził, że było tylko siedem poważnych badań na Wi-Fi, wszystko wykazujące brak Rzeczywiście, według Martin L. PAL „ żadne z nich nie było badaniem Wi-Fi, z których każdy różnił się od prawdziwego Wi-Fi na trzy różne sposoby. Foster i Moulder mogli co najwyżej stwierdzić, że nie ma statystycznie istotnych dowodów na istnienie efektu. Niewielkie liczby zbadane w każdym z tych siedmiu badań związanych z F&M Pokazują, że nie każda z nich jest w stanie wyciągnąć merytoryczne wnioski ” .
Ze swojej strony WHO początkowo (wmaj 2006) zastosował się do zaleceń ICNIRP ) i uznał, że długotrwałe narażenie na fale Wi-Fi nie stanowi żadnego zagrożenia dla zdrowia, a następnie wmaj 2011umieścił Wi-Fi (i telefonię komórkową ) na liście elementów potencjalnie rakotwórczych dla ludzi ( grupa 2B ).
W 2020 r., ponieważ efekty nietermiczne są nadal negowane lub pomniejszane przez podmioty przemysłowe (lub ICNIRP ), wnioski w zakresie zaleceń pozostają kontrowersyjne i zmieniają się (w szczególności w odniesieniu do dzieci); na przykład Wi-Fi zostało oficjalnie odradzane lub nawet zakazane w szkołach w Wielkiej Brytanii , Niemczech i Austrii oraz niektórych stanach w USA .
W imię zasady ostrożności niektórzy zalecają jak najczęstsze dezaktywowanie Wi-Fi w swoim urządzeniu.
Wi-Fi wykorzystuje głównie pasmo częstotliwości zwane "przemysłowym, naukowym i medycznym", ISM , od 2,4 do 2,483 5 GHz , dzielone z innymi rodzajami użytkowania, co może prowadzić do problemów z zakłóceniami, zakłóceniami powodowanymi przez kuchenki mikrofalowe , nadajniki domowe, przekaźniki, telemetria, telemedycyna, zdalna identyfikacja, kamery bezprzewodowe , Bluetooth , amatorskie transmisje telewizyjne (telewizja amatorska lub ATV) itp. I odwrotnie, systemy takie jak identyfikacja radiowa (RFID)] łączą się z Wi-Fi, aby wykorzystać istniejącą infrastrukturę.
W Wi-Fi zaleca się, aby nie używać tej samej częstotliwości, co najbliżsi sąsiedzi (kolizje) oraz częstotliwości zbyt bliskiej (zakłócenia). Zobacz także listę kanałów Wi-Fi .
Ta technologia może otworzyć drzwi do wielu praktycznych zastosowań. Może być używany z protokołem IPv4 lub IPv6 i umożliwia tworzenie nowych algorytmów rozproszonych.
Użytkownicy hotspotów mogą logować się w kawiarniach, hotelach, na lotniskach itp. i dostęp do Internetu, ale również korzystać z wszystkich usług związanych z Internetem ( World Wide Web , poczty elektronicznej , telefonii ( VoIP ), telefonii komórkowej ( mobilny VoIP ), download , itd. ). Z tego dostępu można korzystać na stałe, ale czasami również w sytuacji mobilności (przykład: hotspot dostępny w pociągach Thalys).
W hotspoty wifi przyczynić się do utworzenia co można nazwać „sieć wszechobecne .” W języku angielskim „ wszechobecny ” oznacza „wszechobecny”. Sieć wszechobecna to sieć, w której jesteśmy połączeni, wszędzie, przez cały czas, jeśli chcemy, poprzez nasze klasyczne obiekty komunikacyjne (komputery, telefony), ale także dzięki wielu obiektom wyposażonym w pamięć i inteligencję: systemy pozycjonowania GPS do samochodów, zabawek, lamp, sprzętu AGD itp. Te tak zwane „inteligentne” obiekty są już obecne wokół nas i zjawisko to ma się rozwijać wraz z rozwojem wszechobecnej sieci . Aby obserwować to, co dzieje się w Japonii, Stanach Zjednoczonych, ale także we Francji, komunikujący się obiekt jest dźwignią wzrostu dla każdego rodzaju przemysłu.
Oprócz tradycyjnego dostępu typu hotspot, Wi-Fi może być wykorzystywane do technologii ostatniej mili na obszarach wiejskich, w połączeniu z technologiami gromadzenia danych, takimi jak satelita, światłowód, WiMAX lub łącze dzierżawione.
Bardzo popularne stały się telefony Wi-Fi i smartfony ( GSM , UMTS , DECT ) wykorzystujące technologię VoIP .
W Paryżu istnieje duża sieć kilkuset kawiarni oferujących konsumentom darmowe Wi-Fi. Odlipiec 2007, Paris WI-FI oferuje 400 bezpłatnych punktów dostępu w Paryżu w 260 lokalizacjach miejskich.
Że operatorzy sieci komórkowych często oferują rozwiązania, które pozwalają na telefony komórkowe w obsłudze, przejrzysty dla użytkownika, Wi-Fi w pobliżu hotspotów dostępny, czy nowe wersje hotspotów publicznej do stacjonarnych terminali ( pudełka ) abonentów dostawcy, a nawet w ramach interoperacyjność między dostawcami. Celem jest ułatwienie dostępu do mobilnego Internetu i zmniejszenie przepustowości wykorzystywanej przez sieci 3G i 4G .
Anteny Wi-Fi o zasięgu dookólnym lub półkulistym są ilościowo najbardziej rozpowszechnione; są wykorzystywane w szczególności w hotspotach Wi-Fi oraz w smartfonach. W tej grupie anten występuje kilka typów:
Pierwsze dwa typy działają w polaryzacji V; można je uznać za anteny stacji dokujących lub stacji bazowych, ponieważ są kompatybilne ze środowiskiem 360 °.
Anteny kierunkowe lub dookólne z zyskiem są przeznaczone na „najdłuższy możliwy zasięg”, kilka kilometrów.
Anteny panelowe i paraboliczne są tylko kierunkowe, to znaczy preferują uprzywilejowany kierunek (mniej lub bardziej otwarty) ze szkodą dla innych niechcianych.
Anteny panelowe są często preferowane (nawet preferowane), gdy budżet łącza jest korzystny, ale gdy tylko system musi być bardziej wydajny, niezbędne stają się anteny satelitarne. Punkt równowagi, przy 21 dBi, składa się z kwadratowego panelu 45 cm po jednej stronie i czaszy 65 cm po drugiej .
Podsumowując, w kierunku kierunkowym, czyli punkt po punkcie, ciekawiej jest wyposażyć się najpierw w panel, a potem, jeśli wymagają tego okoliczności, w antenę satelitarną.
Anteny Wi-Fi są generalnie wyposażone w złącza SMA , RP-SMA ( odwrócona polaryzacja SMA ) lub N w zależności od producenta. Jednak anteny o zysku (wyrażonym w dBi lub dBd) używane do transmisji (odbiór bezpłatny) muszą być zgodne z przepisami EIRP ( równoważna moc promieniowania izotropowego ).
Istnieją inne anteny, mniej znane i zaprojektowane przez wifistów , jak antena tubowa , anteny 2,5 GHz wykonania amatorskiego , Yagi , kątowe, dwuścienne, "discones" itp. ale w znacznym stopniu wykorzystywane są tylko pręty, panele i parabole.
Aby usprawnić wymianę, przedwzmacniacz antenowy (RX) z lub bez wzmacniacza mocy może być zamontowany jak najbliżej anteny, ale zawsze dwukierunkowy.
* Części tego artykułu lub wcześniejszej wersji tego artykułu są oparte na artykule Wprowadzenie do witryny Wi-Fi (802.11) Jak to działa . Oryginalny artykuł zawiera następującą informację o prawach autorskich: „© Copyright 2003 Jean-François Pillou - Hosted by Web-solutions.fr. Ten dokument z CommentCaMarche.net podlega licencji GNU FDL . Możesz kopiować, modyfikować kopie tej strony, o ile ta uwaga jest wyraźnie widoczna. "