Prywatności (łac privatus - oddzielone od, brakuje) jest zdolność do osoby lub grupy ludzi, aby izolować się w celu ochrony ich dobrostanu. Granice prywatności, a także tego, co jest uważane za prywatne, różnią się między grupami, kulturami i osobami, zgodnie ze zwyczajami i tradycjami, chociaż zawsze istnieje pewien wspólny rdzeń.
Prywatność może czasem przypominać anonimowość i chęć pozostania poza życiem publicznym . Kiedy mówi się, że coś jest „prywatne” dla osoby, zwykle oznacza to, że przywiązuje się do tego szczególne i osobiste uczucia. Stopień sprywatyzowania informacji zależy zatem od tego, w jaki sposób społeczeństwo może je otrzymać, co różni się w zależności od miejsca i czasu. Prywatność można postrzegać w aspekcie bezpieczeństwa.
W wielu krajach istnieją przepisy, które penalizują naruszanie prywatności przez rząd , korporacje lub osoby fizyczne. Te prawa można czasem nawet znaleźć w Konstytucji . W większości krajów obowiązują przepisy, które w pewnym sensie ograniczają prywatność: przykładem mogą być przepisy podatkowe, które zwykle wymagają udostępniania danych osobowych dotyczących dochodów, majątku i zarobków. W niektórych krajach prywatność osób może kolidować z prawem dotyczącym wolności słowa, a niektóre przepisy mogą wymagać ujawnienia informacji, które w innych krajach mogą być uznane za prywatne. Prywatność można poświęcić dobrowolnie, zwykle w zamian za jakąś korzyść (zobacz programy typu reality show lub media społecznościowe ). W świecie biznesu osoba może podawać dane osobowe (często w celach reklamowych) lub osobiste media w nadziei na wygranie nagrody. Jednak informacje, które są celowo udostępniane, mogą zostać skradzione lub wykorzystane do celów przestępczych, a nawet prowadzą do kradzieży tożsamości .
Prywatność jest również pojęciem obejmującym „poszanowanie życia prywatnego”, które jest częścią bardziej ogólnych pojęć dotyczących własności prywatnej i dobrych obyczajów .
Prawo do poszanowania życia prywatnego pojawia się w artykule 12 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka z 1948 roku, w artykule 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka oraz w artykule 17 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych .
Pojęcie życia prywatnego zakłada pojęcie wolności sumienia i własności prywatnej i jest przeciwne pojęciu stanu cywilnego . Na przykład, jeśli fakt posiadania kochanka lub kochanki jest kwestią życia prywatnego, to posiadanie dzieci jest kwestią stanu cywilnego.
Pojęcie prywatności ma również dość stare korzenie filozoficzne. Tak więc, Arystoteles w IV -go wieku pne. J. - C. dokonał już rozróżnienia między dwoma aspektami życia: życiem wpisanym w sferę publiczną zwanym polis i związanym z polityką, przeciwstawiającym się relatywnemu życiu ze sferą prywatną, oikos , związanym z życiem oswojonym. .
Na Zachodzie pojęcie będzie rozwijać się stopniowo pod impetem wartościami wynikającymi z wolnych obrotów koniec XVIII e wieku i pojawieniem się idei nabędzie po trochu przeważającą miejscu, takich jak wolność jednostki i „równość”. W połączeniu z rozwojem socjologicznym, który będzie im towarzyszył, idee te będą się rozwijać, aż znajdą swoje miejsce w najważniejszych tekstach prawnych, takich jak konstytucje i traktaty międzynarodowe.
Głównym czynnikiem, który podkreśli aktualność koncepcji, jest oczywiście ewolucja technik: pojawienie się fotografii , prasy , a później rozwój sieci komputerowych i środków komunikacji.
Zgodnie z prawem zwyczajowo przyjmuje się, że pojęcie życia prywatnego wyszło spod pióra dwóch bostońskich prawników , Samuela Warrena i Louisa Brandeisa wGrudzień 1890. Definiują pojęcie życia prywatnego, wyrażając, które pozostało sławne, „ prawo do bycia zostawionym w spokoju” . Jeżeli artykuł dwóch prawników był głównie apelem mającym na celu obronę zdolności jednostek do ochrony przed nadużyciami ze strony reporterów, to nawet w starszych decyzjach znajdujemy elementy, które są dziś uważane za część tej historii. Pojęcie prywatności, takie jak „dochodzenie prawa do prywatności w obliczu komercyjnej eksploatacji wizerunku innych osób, znaczenie, jakie przywiązuje się do zgody osoby portretowanej oraz wpływ tej techniki na publiczne ujawnianie faktów z życia prywatnego”. Pojęcia te znajdują swoje uzasadnienie prawne w różnych pojęć, takich jak prawa własności , z prawem autorskim , etc., i będą grupowane w jedną koncepcję, że prywatność, niż później.
Europejska Konwencja Praw Człowieka , w swych zasad przewodnich, przypomina obiektywnego charakteru praw człowieka i buduje na nich, który zajmuje się i powtarza: nie są prawa przypisane do osoby za pomocą określonego stanu prawnego, potencjalnie odwołalnego, ale praw, które są związane wyłącznie z jakością osoby ludzkiej.
Prawa chronione są określone przez konwencję w jej tytule I oraz w jej protokołach 1, 4, 6 i 7. Są to przede wszystkim prawa indywidualne, to znaczy prawa, których jednostka jest posiadaczem. Mają na celu ochronę wolności i godności człowieka: są to prawa obywatelskie i polityczne. Prawa gospodarcze i społeczne zostały określone w Europejskiej Karcie Społecznej Turynu z 1961 r., Która podlega kontroli pozasądowej jedynie poprzez sprawozdania.
Jeśli EKPC jest bardziej precyzyjna niż Powszechna Deklaracja Praw Człowieka z 1948 r., To raczej nie jest oryginalna.
Są też analizy zrodzone z lęku zainspirowanego zbieraniem danych dotyczących jednostek oraz z przekonania Michela Foucaulta, że Wiedza jest nieodwracalnie związana z Władzą. Zwolennicy prywatności postrzegają to jako sposób walki z pojawieniem się „ społeczeństwa kontrolującego ”.
Jeśli jednak jest to charakterystyczne dla „społeczeństwa jednostek” (by użyć określenia Norberta Eliasa ), to indywidualizm, którym to samo społeczeństwo się kończy, jest również krytykowany jako źródło odpolitycznienia.
Problem, na który wskazuje pewna krytyka społeczno-socjologiczna, mniej więcej z perspektywy Bourdieu , polegałby raczej na twierdzeniu, że problemem tym nie jest zbieranie informacji, ale nie każdy ma do nich dostęp.
W swoim przełomowym artykule Warren i Brandeis wyraźnie odróżniają prywatność od tajemnicy. To rozróżnienie jest czasami mniej wyraźne i na przykład Jean-Paul Sartre wyjaśnił w wywiadzie, że nie ma już tabu w życiu prywatnym swoich bliskich przyjaciół: nie był adresowany do mnie i nie rozumiał w najmniejszym stopniu, że można obrażaj się - wyjaśnił.
W życiu politycznym politycy często proponują prywatność, aby ukryć to, co mogłoby zaszkodzić ich karierze. W ten sposób widzieliśmy, jak przywódcy prowadzą homofobiczną politykę, będąc homoseksualistami lub, bardziej ogólnie, głosząc swoją moralną integralność, prowadząc rozwiązłe życie. Ale niektórzy uważają, że człowieka należy oceniać tylko na podstawie tego, co pokazuje, wykazuje kompetencje lub pozorną niezdolność do zajęcia stanowiska.
Amator, który podziwia człowieka, uważa się za uprawnionego do odkrycia wszystkiego na jego temat, wszelkimi możliwymi środkami, bez zamiaru skrzywdzenia - wręcz przeciwnie - a czasem nawet bez publikowania. Możemy to postrzegać jako pasję Schliemanna, który chce dowiedzieć się wszystkiego o Troi , lub Howarda Cartera i lorda Carnarvona , którzy - odkrywając grobowiec Tutanchamona , nie byli dla wszystkich złodziei grobów. Wręcz przeciwnie, byli zrozpaczonymi wielbicielami tego, czego szukali.
Istnieją twierdzenia, że we współczesnym życiu prywatność już się skończyła. Na przykład Jeff Jarvis ogłosił śmierć prywatności w 2011 roku, a Scott McNealy powiedział, że nie masz prywatności. Te zapowiedzi są błędne i stronnicze politycznie. W każdym razie pokazuje, że mamy mniej prywatności, gdy nadzór stał się partycypacyjny. Istnieje program PRISM do monitorowania zachowania internautów. Microsoft brał udział w 2007 r., Yahoo w 2008 r., Google w 2009 r., Facebook w 2009 r. Itd. Zbierane są wszystkie informacje zamieszczane w Internecie, nawet jeśli klauzule zostały sprawdzone, aby nie były ujawniane innym.
Jeśli chcesz korzystać z Internetu, nie możesz zachować całej swojej prywatności. Używamy go do informacji lub do spotkań z przyjaciółmi, ale nie do samotności. Dlatego konieczne jest umieszczenie danych osobowych w Internecie. Nigdy nie wiadomo, kto uzyska dostęp do naszych profili.
Nie możesz powiedzieć, że ujawnianie swojej prywatności jest złe, ponieważ możesz z tego skorzystać. Istnieje związek między prywatnością, strategiami ujawniania danych osobowych a wynikiem kapitału społecznego.
Ryzyko naruszenia prywatności jest zwielokrotnione przez technologie informacyjne , w szczególności Internet i sieci społecznościowe . Istnieje wiele przykładów:
Wiele opinii jest przeciwnych wpływowi internetu na życie prywatne. Na przykład mamy punkt widzenia Simsona Garfinkela, który na początku XXI wieku w swojej książce o śmierci „ prywatności ” opisał nam natrętną i destrukcyjną technologię prywatności. Autor rozwija fakt, że coraz częściej dane osobowe są przechowywane w Internecie, co spowoduje śmierć prywatności, pomimo wszystkich podjętych środków ostrożności w zakresie anonimizacji.
Z drugiej strony niektórzy postrzegają technologie jako szansę, która nie podważa naszej prywatności. Na przykład spotykamy Jeffa Jarvisa, który w 2011 roku wprowadził do swojego myślenia pojęcie „publiczności”, przetłumaczone na język francuski przez neologizm „publitude”. Broni zasady, że osoby fizyczne mogą decydować, czy chcą chronić swoje dane osobowe, oraz że nowe technologie, bardziej niż zagrożenie, stanowią okazję do trwałych połączeń.
Istnieje wiele innych pesymistycznych i optymistycznych poglądów na temat wpływu komputerów na prywatność.
Z tego powodu Unia Europejska wprowadziła ogólne rozporządzenie o ochronie danych (RODO). To prawo reguluje przetwarzanie danych osobowych na terenie Unii Europejskiej. Otoczenie prawne dostosowało się do ewolucji technologii i naszego społeczeństwa (zwiększone wykorzystanie technologii cyfrowej, rozwój handlu internetowego itp.). To nowe europejskie rozporządzenie jest zgodne z ustawą o ochronie danych z 1978 r. I wzmacnia kontrolę obywateli nad wykorzystywaniem danych, które mogą być z nimi powiązane. Harmonizuje przepisy europejskie, oferując specjalistom wyjątkowe ramy prawne. Pomaga rozwijać działalność cyfrową w Unii Europejskiej w oparciu o zaufanie użytkowników.
Korzystanie z Internetu czasami prowadzi do naruszenia praw podstawowych, takich jak prywatność. Problem polega zatem na równowadze między bezpieczeństwem i ochroną prywatności a wolnością w Internecie.
Paradoksalnie, chociaż Francuzi są bardzo przywiązani do ochrony swojej prywatności, wielu z nich dobrowolnie ujawnia się na stronach, takich jak na przykład Facebook . Musimy zatem rozróżnić dwie kategorie danych osobowych gromadzonych w Internecie: po pierwsze, dane powierzone przez internautów wykorzystywanym usługom. Przykład: podczas rejestracji w sieci społecznościowej. Następnie dane zbierane bez naszej wiedzy przez serwisy. Stąd ujawnianie się w internecie, a dokładniej w mediach społecznościowych, sprzyja ryzyku piractwa, a to z przyczyn bardzo ludzkich, w szczególności z ciekawości, która na pierwszym planie, po której pojawia się potrzeba zapewnienia (szukanie potwierdzenia bez śmiałości). zapytać) oprócz mniej lub bardziej uzasadnionych obaw (kiedy rodzice monitorują swoje dzieci i to, co robią w Internecie). I oczywiście, nie zapominając o złośliwym hakowaniu, którego celem jest kradzież ważnych informacji, takich jak kody kart bankowych itp. Jeśli chodzi o Facebooka, jego użycie wywołało również kilka debat w wiadomościach.
Dlatego przykłady te ilustrują niebezpieczeństwa sieci społecznościowych w zakresie ochrony prywatności.
W dobie Internetu pojęcie prywatności oznacza jedynie „poszanowanie życia prywatnego”. Dwaj prawnicy, Samuel Warren i Louis Brandeis, rozdzielili szacunek między pojęciami „prywatności” i „prawa do pozostawienia samego siebie” wGrudzień 1890. Jednak ludzie zaczynają zdawać sobie sprawę, że rozwój technologiczny prowadzi nas do trybu życia „wolnego od prywatności”. Szczerze mówiąc, „sposób na życie bez prywatności” to pojęcie absolutne, tj. Prawdopodobnie nie istnieje w obecnej sytuacji. Może istnieć w szczególnych przypadkach, którymi są technika sztucznej inteligencji, fotografia, sieci komputerowe, komunikacja, środki finansowe… itd. Te wydarzenia prawie nie pozostawiają nam żadnych miejsc do ukrycia: inwigilacja jest już nieuniknioną częścią naszego współczesnego życia. Nasze ślady na miejscu stają się punktami dyskusji, która decyduje o naszym wyjeździe, naszym poziomie ekonomicznym, naszym charakterze, a nawet strukturze rodziny. Tak więc sam sens naszego życia został oderwany przez sztuczną inteligencję do tego stopnia, że można się zastanawiać, czy epoka cyfrowa nadal pozostawia nam prywatne zakamarki. Czy zatem nasze życie prywatne byłoby jedynie prywatyzacją prywatności?
Z drugiej strony w centrum kontrowersji znalazły się kwestie dotyczące naszego życia prywatnego. Badacze rozpoczynają dyskusje na temat prywatyzacji prywatności:
Prywatność jest chroniona na poziomie międzynarodowym na mocy Artykułu 12 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka z 1948 roku: Nikt nie może być poddawany arbitralnej ingerencji w jego prywatność, rodzinę, dom lub korespondencję, ani atakom na jego honor i dobre imię. Każdy ma prawo do ochrony prawnej przed taką ingerencją lub atakiem.
Prawo do prywatności jest zagwarantowane przez art 8 z dnia Europejska Konwencja Praw Człowieka , ale często muszą być zrównoważone z prawem do wolności wypowiedzi , gwarantowanego przez art 10.
Powszechna Deklaracja z 1948 roku określa prawa jednostki, a wśród nich, prawo do ochrony życia prywatnego, jak powtarzane przez prawie francuskim. Głównym przepisem dotyczącym prywatności we francuskim prawie cywilnym jest art. 9 francuskiego kodeksu cywilnego , wynikający z prawa17 lipca 1970 : „Każdy ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego”. Istnieją również artykuły 226-1 i następne Kodeksu karnego dotyczące przewidzianych kar. Rada Konstytucyjna uważa, że prawo do prywatności wywodzi się z wolności ogłoszonej w artykule 2 Deklaracji praw człowieka i obywatela z 1789 roku . Ale nie ma prawnej definicji prywatności. To orzecznictwo jest odpowiedzialne za określenie , co jest chronione przed doxingiem . Obejmuje: dom, wizerunek, głos, ciążę, stan zdrowia, życie sentymentalne, korespondencję (w tym w miejscu pracy) ... zemstę za ujawnienie sytuacji majątkowej osoby prowadzącej życie publiczne (np. duża firma), ani jego praktyka religijna ... Fakty ujawnione w protokołach z postępowań sądowych również nie są chronione.
Fakt, że dana osoba sama ujawniła fakty, nie upoważnia do ponownego ujawnienia niektórych z tych faktów (prawo do bycia zapomnianym). Ponowne ujawnienie wymaga specjalnego zezwolenia, z wyjątkiem przypadków, gdy publikacja faktów nie ma na celu wyrządzenia szkody i jest zgodna z uzasadnionym interesem.
Prawa do obrazu Poszanowanie prywatności przy zatrudnianiuWe Francji nie jest nielegalne proszenie kandydata w jego wieku, podobnie jak proszenie go o informacje, jednak niezwiązane z jego podejściem, którym jest jego data urodzenia , co prowadzi do nadużyć, takich jak ustalanie astrologicznych profili kandydatów przez niektóre firmy. . Z drugiej strony nielegalne jest pytanie kandydata o jego stan zdrowia lub chęć posiadania dzieci, do przeprowadzki ...
W Stanach Zjednoczonych pytanie o wiek kandydata „w klasie chronionej” (40 lat lub więcej) przy zatrudnianiu jest surowo zabronione i może być przedmiotem pozwu w sprawie podejrzenia dyskryminacji. ” .
Tajemnica zawodowa i prywatnośćTajność została powołana do obrony prywatności każdego, aw szczególności zachowania poufności w celu ochrony pacjenta przed nadmiernym pracodawców ciekawości, ubezpieczycieli i agencji kredytowych.
Pacjent nie ma możliwości zwolnienia lekarza z tajemnicy zawodowej. Oznaczałoby to podejrzenie tych, którzy tego nie robią, co oznaczałoby pośrednie zniesienie wspomnianej tajemnicy.
Wzmocnienie prawa do cyfrowego zapomnienia, usunięcia, deindeksacjiPlik 6 listopada 2009dwóch senatorów złożyło projekt ustawy, która ma „lepiej zagwarantować prawo do prywatności w erze cyfrowej” i zwiększyć skuteczność prawa do bycia zapomnianym w Internecie. Ten tekst pozwoliłby następnie każdemu użytkownikowi Internetu na bezpłatne skorzystanie z „prawa do usunięcia danych”.
Nie czekając na przyjęcie ustawy, domena 13 października 2010z inicjatywy Sekretarza Stanu ds. Gospodarki Cyfrowej Nathalie Kosciusko-Morizet podpisano Kartę prawa do cyfrowego zapomnienia we współpracujących witrynach i wyszukiwarkach . Ma na celu między innymi ochronę prywatności w Internecie oraz uproszczenie i ułatwienie usuwania i deindeksowania danych osobowych publikowanych w Internecie.
Okres przechowywania informacjiWiększość danych publikowanych w Internecie ma długą żywotność. Ogólne rozporządzenie o ochronie danych (PKBR), która wejdzie w życie z dniem25 maja 2018 rokreśla ścisłe zasady dotyczące zatrzymywania danych osobowych , najbardziej wrażliwe z punktu widzenia poszanowania życia prywatnego.
Transfer danychW przypadku wielu witryn współpracujących użytkownik Internetu nie ma możliwości odzyskania swoich danych osobowych, gdy rezygnuje z subskrypcji usługi. Jednak według przewodniczącego Krajowej Komisji ds. Informatyki i Wolności (znanej jako CNIL ) Alexa Türka , internauta jest konsumentem jak każdy inny. Dlatego musi mieć możliwość korzystania ze wszystkich przysługujących mu praw i ochrony.
KonstytucjaPrezes CNIL opowiedział się za włączeniem prawa do cyfrowego zapomnienia do francuskiej konstytucji. Rzeczywiście, ten ostatni oświadczył, że „w przypadku internetu należy zastosować ten sam rodzaj rozumowania, co w przypadku ekologii, której Karta została poparta Konstytucją”. W związku z tym według CNIL należy rozszerzyć zakres ochrony prywatności, w szczególności na zakres wirtualny.
To dążenie do takiej ochrony konstytucyjnej wynika po części ze zjawiska swobodnego udostępniania i wykorzystywania danych osobowych w internecie, związanego z popularnością portali społecznościowych na całym świecie.
Jednak dążenie do ustanowienia prawa do bycia zapomnianym we francuskiej konstytucji stanowi praktyczny problem, ponieważ wiele globalnych sieci społecznościowych, takich jak Facebook, znajduje się w Stanach Zjednoczonych. Jednak w Stanach Zjednoczonych, ponieważ dane osobowe mają wartość rynkową, standardy ochrony nie są takie same jak we Francji i Europie. W obliczu tych ograniczeń offuskacja jest najskuteczniejszą strategią ochrony.
W Szwajcarii , Konstytucja Federalna gwarantuje ochronę sfery prywatnej:
„Każdy ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego i rodzinnego, swojego domu, swojej korespondencji oraz stosunków, które nawiązuje drogą pocztową i telekomunikacyjną. Każdy ma prawo do ochrony przed niewłaściwym wykorzystaniem danych, które go dotyczą. "