Druga wojna koalicyjna

Druga wojna koalicyjna Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Pierwszy konsul przekraczający Alpy na przełęczy Grand-Saint-Bernard , płótno Jacques-Louis David , 1801 . Ogólne informacje
Przestarzały 1798 - 1802
Lokalizacja Francja , Włochy , Niemcy , Holandia , Szwajcaria , Irlandia , Egipt .
Wynik

Zwycięstwo Francji

Wojujący
 Republika Francuska Irlandzki Zjednoczone Dania-Norwegia Królestwo Hiszpanii
 
 Druga Koalicja
Straty

75 000 zabiło
140 000 więźniów
79 520 zginęło
200 000 zabitych lub rannych
140 000 więźniów

Francuskie wojny o niepodległość

Bitwy

Druga wojna koalicyjna

Wieś Holandii

Szwajcarska wieś

Kampania w Egipcie

2 e Kampania włoska

Drugie Coalition ( 1798 - 1802 ) to drugie zgrupowanie kilku europejskich potęg zawierać rewolucyjna Francja , jeśli to możliwe, aby obalić reżim republikański i przywrócić monarchię . Druga Koalicja, utworzona z inicjatywy Wielkiej Brytanii od września 1798 do marca 1799 , obejmowała Rosję , Austrię , Turcję , Obojga Sycylii , kilku niemieckich książąt i Szwecję . Zakończył się po podpisaniu pokoju w Lunéville ( 1801 ) i Amiens ( 1802 ).

Geneza konfliktu

Wielka Brytania nie pogodził się z Francji po Wojnie Pierwszego Koalicji ( 1792 - 1797 ). Podbił większość kolonii francuskich i holenderskich, a także niektóre kolonie hiszpańskie, a flota brytyjska przeprowadzała blokadę handlową Francji i jej sojuszników. Dlatego Dyrektorium postanawia zakończyć tę wojnę z Wielką Brytanią, organizując armię, reorganizując flotę francuską i wprowadzając blokadę ekonomiczną . Cały brytyjski eksport do Francji i jej sojuszników jest zabroniony. Rząd francuski zezwala nawet na prowadzenie wojny wyścigowej przeciwko neutralnym statkom przewożącym brytyjskie towary. Rząd brytyjski zareagował na te środki, podnosząc podatki w celu wzmocnienia brytyjskiej potęgi morskiej, zakazując wszelkich wypraw wojskowych na kontynent. Jeszcze wLuty 1798, Bonaparte wystawia raport niekorzystne do lądowania w Wielkiej Brytanii; uważa, że ​​Francja musi wyruszyć na wyprawę przeciwko Egiptowi .

Jednocześnie prowadzona przez Dyrektorium polityka satelityzacji państw bliskich Francji, wywołuje poważne niezadowolenie we wszystkich sądach europejskich. Rzeczywiście, Dyrektorium sprzyja powstawaniu republik siostrzanych wokół wielkiego narodu lub prowadzi politykę ekspansji. W ten sposób Republika Miluzy i Genewy zostają włączone do Republiki Francuskiej. Konfederacja Niezależnych Kantonów zostaje zastąpiona Republiką Helwecką . Został amputowany z Valtelliny na rzecz Republiki Przedalpejskiej i Pays de Vaud, które uzyskały niepodległość. Bonaparte stworzył Republikę Przedalpejską przez połączenie republik Cispadan i Transpadane . Jest powiązany z Francją traktatem o sojuszu i handlu i musi utrzymywać armię francuską na swojej ziemi. Z kolei Państwa Kościelne po rewolucji zostają przekształcone w Republikę Rzymską . Królestwo Piemontu-Sardynii udaje się utrzymać swoją niezależność, ale w następstwie traktatu, musi zaakceptować stacjonowania wojsk w Turynie . Wszystkie te republiki, a także Republika Batawska i Królestwo Hiszpanii , są związane z Francją traktatami sojuszniczymi.

W lutym 1798 roku Bonaparte przedłożył Dyrektorium raport o planowanej inwazji na Egipt . Od jakiegoś czasu pieścił ten ambitny projekt. Posiadanie Egiptu miało tę zaletę, że zrekompensowało utratę kolonii. Ta wyprawa byłaby ciosem dla brytyjskich interesów, ponieważ Przesmyk Sueski jest jedną z tras do Indii dla Wielkiej Brytanii. Egipt mógłby zostać przekształcony w kolonię i służyć jako baza wypadowa do podboju jednego ze źródeł brytyjskiego bogactwa. Dyrektorium postrzega tę wyprawę jako dobry sposób na pozbycie się tego ambitnego generała, który może stać się zagrożeniem dla Republiki. Ten ostatni postrzega to jako sposób na zdobycie jeszcze większego prestiżu i chwały, nawet jeśli grozi to konfliktem z Imperium Osmańskim . Wyprawa egipska miała więc swój początek bardziej we francuskiej polityce wewnętrznej niż z agresywnej polityce zagranicznej. Przygotowania do tej wyprawy, podczas której do Egiptu wyjeżdża 38 000 żołnierzy, a także naukowców, zajęły tylko dwa miesiące.

Wyprawa egipska

Plik 19 maja 1798flota francuska, licząca 55 okrętów wojennych i 280 transportów, opuszcza głównie port w Tulonie , ale także w Marsylii , Genui i Civitavecchii , wchodząc na pokład 30- tysięcznej armii dowodzonej przez generała Bonapartego , a także kilkudziesięciu naukowców i administratorów. Przecina Morze Śródziemne niemal cudem, uciekając przed brytyjską flotą admirała Nelsona . 6 czerwca znalazła się przed Maltą, która upadła bez zadawania ciosu. 2 lipca była w Aleksandrii, którą porwano. Wojska udał się do Kairu i odniósł zwycięstwo nad Mameluków w podnóża piramid na 21 lipca . Dwa dni później Bonaparte wjechał do Kairu. W tym czasie Nelson dowiedział się o miejscu przeznaczenia, które zajęła flota francuska. 1 st sierpień zaskoczył francuskie okręty blisko Aboukir , zbyt duże, aby wejść do portu w Aleksandrii i wyrównane na kotwicy jako wiceadmirała zleceń Brueys . Z 13 statków liniowych i 4 fregat tylko 2 statki i dwie fregaty zdołały uciec. UK jest zdecydowanie kochanką Morza Śródziemnego podczas Bonaparte i jego armia są izolowane w Egipcie . Aby się uwolnić, ten ostatni wyobraża sobie chwalebną (zwycięstwa w Gazie , Jaffie i Górze Tabor , zabrane z Tyru , Nazaretu ...), próbując (brak wystarczających zapasów; prawie tysiąc ofiar śmiertelnych od zarazy ) i ostatecznie bezowocną kampanię w Ziemia Święta  ; Nie wprowadzając w dół Saint-Jean d'Acre pomimo 20 marca oblężenia w21 maja 1799, dostarczane i obsługiwane przez flotę angielską.

Powstanie koalicji i francuskie trudności

Wyprawa do Egiptu ułatwia utworzenie Drugiej Koalicji. Imperium Osmańskie , który widział tę wyprawę jako wtargnięcie na jego terytorium, wypowiedziały wojnę Francji ,9 września 1798. Rosyjski , prowadzony przez Pawła I st , czuje jej interesy zagrożone przez tego francuskiego wtargnięcia na Wschodzie. Rosja i Imperium Osmańskie podpisują traktat23 grudnia 1798według których tureckie porty i cieśniny są otwarte dla rosyjskich statków. Rosyjska flota natychmiast przekroczyła cieśniny, aby zająć Wyspy Jońskie . 29 grudnia został zawarty sojusz między Wielką Brytanią , Obojgiem Sycylii i Rosją, który zobowiązał się do interwencji we Włoszech . Interwencja Obojga Sycylii jest bezpośrednio związana z rewolucją rzymską. Ponadto z26 listopada 1798Wojska neapolitańskie zajęły Rzym . Dyrektorium odpowiedział okupacją Piemontu. Championnet bierze kierunku południowych Włoszech , uwalnia Rzym i chwyta Neapol na23 stycznia 1799, Zmuszając Ferdinand I er i Maria Karolina uciekać Sycylię . Natychmiast utworzono Republikę Partenopejską, a Piemont został przyłączony do Francji16 lutego 1799. Prusy i Austria pozostają neutralne w tym konflikcie, ale Austria nadal zgadza się na przepuszczanie wojsk rosyjskich przez swoje terytorium, co skutkuje wypowiedzeniem przez Francję wojny Austrii dnia12 marca 1799. Francja okupuje Toskanię . Szwedzki Gustaw IV nie tracił czasu na dołączenie do koalicji.

W przeciwieństwie do Pierwszej Koalicji ( 1793 - 1797 ), która w 1793 r. Zaatakowała Francję bez kompleksowego planu, zamierza działać poprzez koordynację wysiłków swoich wojsk i działań powstańców od wewnątrz. Brytyjski minister spraw zagranicznych, William Wyndham Grenville , po licznych listach do swoich austriackich, rosyjskich, neapolitańskich i tureckich odpowiedników, a także do Ludwika XVIII we Francji, który kieruje rojalistycznymi tajnymi stowarzyszeniami we Francji (zwłaszcza `` Instytut filantropijny ) '' następujący plan: armia rosyjska na statkach brytyjskich atakuje wojska francuskie w Holandii . Wojska austriackie podejmą ofensywę w Niemczech i Szwajcarii , w kierunku Renu , wojska rosyjskie, austriackie i tureckie będą dążyć do wyparcia Francuzów z Włoch . W tym samym czasie w Holandii , Nadrenii , Szwajcarii i we Włoszech wybuchły powstania przeciwko Francuzom. Kiedy armie aliantów dotrą do granic Francji, czyli około połowy sierpnia 1799 r. , W rejonach Tuluzy i Bordeaux , w Vendée , Bretanii i Normandii dojdą do powstania rojalistów . Po zwycięstwie Ludwik XVIII zasiądzie na tronie, a Ancien Régime zostanie przywrócony zgodnie z programem przedstawionym przez Ludwika XVI w stanach generalnych w 1789 r. I potwierdzonym proklamacją Ludwika XVIII w Weronie dnia24 czerwca 1795.

Dyrektorium sprzeciwia się czterem armiom do Austrii: Jourdan musi zaatakować w południowych Niemczech, Bernadotte musi chronić swoją lewą flankę, Scherer musi działać w północnych Włoszech i Masséna w Szwajcarii . Armie francuskie są wszędzie liczebne, co sprawia, że ​​ogólna ofensywa jest bardzo niepewna. Tylko Masséna dotarł do Vorarlbergu . Pozostali są odepchnięci. Jourdan przekroczył Ren, ale został zablokowany w Ostrach i pobity w Stockach na25 marca 1799. Jourdan i Bernadotte rezygnują. Scherera, który wciąż płynie przed Austriakami, zostaje zastąpiony przez Moreau . Rosjanie Souvarova interweniują w północnych Włoszech i zmuszają Moreau do ewakuacji Republiki Przedalpejskiej . Austro-Rosjanie wprowadzić Mediolan na 28 kwietnia i Turynie na 29 maja . Moreau wraz ze szczątkami swojej armii znajduje schronienie w regionie Genui. Ogólny odwrót wojsk francuskich powoduje izolację armii Masséna. Arcyksiążę Karol rozpoczął ofensywę i udało się dokonać Zurych 3 - 04 czerwca , ale zostaje zatrzymany przez Massena. Dyrektorium następnie wydaje rozkaz armii Neapolu, aby udała się w górę Włoch w celu zaatakowania flanki armii austriacko-rosyjskiej wspólnie z kontrofensywą Moreau. MacDonald był półwyspem włoskim pogrążonym w chaosie i spotyka się z Suworowem w pobliżu rzeki Trebia od 17 do19 czerwca 1799ale nie otrzymuje poparcia Moreau i zostaje pokonany. Joubert został powołany do Włoch, ale został pokonany i zabity w bitwie pod Novi na 15 sierpnia . Prawowici władcy wykorzystują francuski odpływ, aby ponownie pojawić się we Włoszech. Represje są straszne. Wielka Brytania decyduje o rozpoczęciu operacji w Belgii z Duke of York i pomocy rosyjskiej. Arcyksiążę Karol następnie opuszcza Swiss wygrać Ren , aby nie pozwolić brytyjskiej zwolnić byłego terytorium Austrii. Austria przekonuje Pawła I er, aby opuścił Włocha i wyjechał do wolnej Szwajcarii.

Fala francuska

Brune , na czele armii francusko-holenderskiej, przeciwstawia się Helderowi przed księciem Yorku , na czele armii rosyjsko-brytyjskiej. Wśród sojuszników różnice zdań nie trwają długo. Austriacy nie patrzą przychylnie na postęp Rosji na wszystkich frontach, zwłaszcza we Włoszech i na Morzu Śródziemnym . Nie zadowala ich również wykluczenie z operacji w Belgii . Uzgodniono, że arcyksiążę Karol rozpocznie ofensywę na Belgię przez Ren, podczas gdy Souvarov wyzwoli Szwajcarię z Korsakowem już tam. W pośpiechu, arcyksiążę Karol opuścił Szwajcarię i wziął Mannheim na 18 września . Rosjanie i Austriacy zostali następnie pokonani podczas drugiej bitwy o Zurych i wyparci ze Szwajcarii. Szwajcaria staje się wtedy słabym punktem systemu koalicyjnego, na którym zamierzali polegać dyrektorzy. Rosjanie są wypierani z powrotem na terytoria Habsburgów . Paul I er uważa, że ​​ta porażka była spowodowana Austrią, więc 22 października opuścił koalicję. W tym samym czasie Napoleon Bonaparte powrócił z Egiptu i objął głowę Wielkiego Narodu po zamachu stanu 18 Brumaire . Dlatego objął prowadzenie w operacjach wojskowych przeciwko Austrii, ostatniemu wielkiemu rywalowi na kontynencie.

Bonaparte następnie próbuje uzyskać pokój w drodze mediacji, ale na próżno. Austria i Wielka Brytania odrzucają jego oferty. Francja może sprzeciwić trzech armii sojuszników: AN Armia Renu 100 000 ludzi pod dowództwem Moreau , włoskiej armii 31.000 pod dowództwem Massena i rezerwowej armii 60,000 pod dowództwem Berthier , który kiedyś osiadł w Szwajcarii mógł przytłoczy Austriaków we Włoszech lub na południu Cesarstwa. Austriacy z Mélas rozpoczynają działania wojenne we Włoszech i zmuszają Massénę do schronienia się w Genui . W tym samym czasie Moreau przekroczył Ren i odniósł dwa zwycięstwa pod Stokach i Mösskirch na 3 i5 maja 1800 rco pozwala mu zainwestować Ulm pod koniec miesiąca. Aby przeciwstawić się austriackiej ofensywie we Włoszech, Bonaparte wysłał tam swoją armię rezerwową, która wybrała najkrótszą drogę, to znaczy przez Alpy przez przełęcz Grand-Saint-Bernard . Ta armia robi niespodziankę i zmusza Austriaków do odwrotu. 2 czerwca Bonaparte wkroczył do Mediolanu . Jednak Masséna skapitulował 4 czerwca . Decydujące spotkanie obu armii wroga miało miejsce14 czerwca 1800w Marengo . Austriacy, dwukrotnie liczniejsi, byli gotowi do wygrania bitwy, ale Bonaparte otrzymał nieoczekiwane wsparcie 9000 żołnierzy generała Desaixa . Mélas zostaje zmuszony do ewakuacji Piemontu , Ligurii i Lombardii . Austria zachowuje tylko Mantuę .

W Egipcie odizolowanym żołnierzom francuskim nie udało się obronić swoich pozycji. 1 st listopad 1799 , lądowanie Janczarów jest zepchnięte do Damietty ale30 grudnia 1799Turkom nadal udaje się odbić al-Arisz . Kléber próbuje wynegocjować honorowe wyjście z terytorium z władzami osmańskimi, ale na próżno. Plik20 marca 1800 r, odniósł zwycięstwo w Heliopolis, ale Menou został pokonany następnego dnia w Canope . 14 czerwca Kléber został zamordowany, a 25 czerwca francuskie wojska w Kairze poddały się. 2 września przyszła kolej na Aleksandrię . Wojska francuskie są repatriowane do Francji przez statki brytyjskie.

Klęska Austrii doprowadziła do wznowienia negocjacji pokojowych, ale zwlekanie na dworze wiedeńskim doprowadziło do powrotu działań wojennych 22 listopada . 3 grudnia generał Moreau odniósł zdecydowane zwycięstwo nad wojskami arcyksięcia Jana . Austria podpisały rozejm z Steyr 25 grudnia , podczas gdy armia Moreau nie ma już na to 65  km od Wiednia . Plik15 stycznia 1801został podpisany zawieszeniem broni Treviso z arcyksięciem Karolem we Włoszech. Murat rozpoczął ofensywę na półwyspie i wypędził neapolitańczyków z Toskanii , potem z Rzymu i ostatecznie wkroczył do królestwa Neapolu . Podpisano zawieszenie broni z Neapolem18 lutego 1801w Foligno . Królestwo musi zamknąć swoje porty przed Brytyjczykami. Austria musi jeszcze raz zgodzić się na oddzielny pokój z Wielką Brytanią, ale ta ostatnia wkrótce podpisze pokojowe przygotowania1 st październik 1801.

Traktaty pokojowe

Plik 09 lutego 1801zostaje podpisany traktat z Lunéville między Francją a Austrią , co oznacza powrót pokoju na kontynencie. Święte Cesarstwo uznaje Ren jako wschodniej granicy Francji. Ten ostatni ewakuuje wszystkie twierdze zlokalizowane na prawym brzegu. Austria uznaje aneksję belgijskich prowincji oraz republik Batawskiej i Helweckiej . Artykuł 7 stanowi, że świeccy książęta wywłaszczeni na lewym brzegu będą musieli uzyskać odszkodowanie na prawym brzegu Renu. To zwiastuje dla Francji przyszłą penetrację jej wpływów w Świętym Cesarstwie i ekspansję jej klientów. Austria uznaje Republikę Przedalpejską, która przyłączyła Modenę i poselstwa, a także Republikę Liguryjską . Wielkie Księstwo Toskanii jest przekształcona w Królestwo Etrurii . Wielki książę Toskanii, Habsburg , otrzymuje w ramach rekompensaty Księstwo Salzburga . Królestwo Etrurii przypada Burbonowi de Parma żonemu z infantką . Ten ostatni sceduje część wyspy Elba , którą posiada na rzecz Francji. W ten sposób Francja zwiększa swoje wpływy we Włoszech. Plik12 kwietnia 1801, Piemont staje się dywizją wojskową i powstaje tam administracja francuska. Traktat z Austrią dodatkowo podkreśla francuskie wpływy we Włoszech. Bonaparte chciał stworzyć ochronny lodowiec z siostrzanymi republikami .

Plik 29 maja 1801zostaje podpisany traktat florencki między Francją a Królestwem Neapolu . Ten ostatni sceduje neapolitańską część wyspy Elby na rzecz Francji, która w ten sposób łączy obie części wyspy pod jego władzą. Królestwo Neapolu ceduje również księstwo Piombino na rzecz Francji, a także prezydentów Toskanii, którą Francja przekazuje królestwu Etrurii. Neapolitańskie porty są zamknięte dla brytyjskiej marynarki wojennej, a Francja uzyskuje prawo do utrzymywania garnizonów w Brindisi , Otranto i Pescara w celu zapewnienia stosowania tego ostatniego środka. Dywizja francuska mogłaby również tymczasowo stacjonować w Tarencie przed wyruszeniem do Egiptu.

Plik 6 czerwca 1801traktat Badajoz między Francji i Portugalii jest podpisany . Francja uzyskuje część terytoriów w Gujanie , odszkodowanie wojenne w wysokości 20 milionów i klauzulę najbardziej uprzywilejowanego narodu. Traktat ten powstał po krótkiej interwencji hiszpańsko-francuskiej w Portugalii w celu oderwania tego ostatniego od sojuszu brytyjskiego.

Plik 9 października 1801zostaje podpisany traktat paryski między Francją a Imperium Osmańskim . Francja uznaje posiadanie Egiptu przez Imperium Osmańskie .

Plik 10 października 1801zostaje podpisany traktat paryski między Francją a Rosją . Francja oddaje Wyspy Jońskie Rosji i obiecuje poszanowanie integralności Królestwa Neapolu . Rosja ze swojej strony obiecuje mediację w konflikcie między Francją a Imperium Osmańskim.

Plik 25 marca 1802zostaje podpisany Traktat z Amiens między Francją , Republiką Batawską , Hiszpanią i Wielką Brytanią . Ten ostatni przywraca Kapsztad Republice Batawskiej, ale zachowuje Cejlon , sceduje Maltę na Zakon Rycerzy św. Jana , przywraca Minorkę do Hiszpanii, ale zachowuje wyspę Trynidad . Obiecuje również ewakuację Egiptu, ale nie uznaje francuskich aneksji na kontynencie. W tym dniu po raz pierwszy od dziesięciu lat Europa znalazła pokój. Francja dominuje w Europie kontynentalnej, podczas gdy Wielka Brytania nadal powoli dominuje na morzach.

Chronologia

Bibliografia

Bibliografia

  1. (en) Micheal Clodfelter, Warfare and Armed Conflict: A Statistical Reference to Casualty and Other Figures, 1618-1991 , McFarland,9 maja 2017 r, 824  pkt. ( ISBN  978-0-7864-7470-7 , czytaj online ) , „Eighteenth Century” , s.  109