Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{projekt}} można usunąć, a artykuł ocenić jako znajdujący się w fazie „Dobrego Startu”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł z gminy Francja .
Same | |||||
Stara stacja SNCF. | |||||
Heraldyka |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Nowa Akwitania | ||||
Departament | Pireneje Atlantyckie | ||||
Miasto | Bajonna | ||||
Międzywspólnotowość | Społeczność miejska Kraju Basków | ||||
Mandat burmistrza |
Yves Pons 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 64520 | ||||
Wspólny kod | 64502 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Samot lub Samattar | ||||
Ludność miejska |
703 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 53 mieszk./km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 43 ° 31 ′ 30 ″ północ, 1 ° 09 ′ 19 ″ zachód | ||||
Wysokość | Min. 0 m Maks. 58 m² |
||||
Powierzchnia | 13,26 km 2 | ||||
Rodzaj | gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji |
Bayonne (część francuska) (gmina w koronie) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Nive-Adour | ||||
Ustawodawczy | piąty okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Nouvelle-Aquitaine
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | www.Sames64.fr | ||||
Sames jest francuski gmina znajduje się w dziale z Pireneje Atlantyckie , w tym regionie Nouvelle-Aquitaine .
Gentile jest Samot lub Samaztar Basków.
Sames to miasto w południowo - zachodniej Francji , położone w departamencie Pyrénées-Atlantiques , 30 km na wschód od Bayonne i na południe od Dax . Graniczy z departamentem Landes .
Ziemie miasta są nawadniane przez Adour i jego dopływy: z jednej strony połączone dały , potężna rzeka uformowała się kilka kilometrów w górę rzeki od zbiegu Gave d'Oloron i Gave de Pau , z drugiej przekazać Bidouze , od serca prowincji Basków Dolnej Nawarry , w lesie Arbailles , jak również przez jego lokalnych dopływami , dwa strumienie Pazané i Chioulat (te ostatnie czasami nazywany Mouliac). Stary strumień Arrihons (teraz Rigons ), który wydaje się być podawany raz w młynie, został przekształcony w XIX th century kanał odpływowy.
Miasto podzielone jest na kilka dzielnic, obdarzonych własną osobowością, częściowo opartą na historii; możemy więc rozpoznać następujące dzielnice:
Sainte-Marie-de-Gosse ( Landy ) |
Port-de-Lanne ( Landy ) |
Orthevielle ( Landy ) |
Guiche |
Hastingues ( Landy ) |
Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 roku jako „szczelny klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. Ten typ klimatu skutkuje łagodnymi temperaturami i stosunkowo obfitymi opadami (w połączeniu z zakłóceniami z Atlantyku), rozłożonymi przez cały rok z nieznacznym maksimum od października do lutego.
Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii na rok 2010, znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.
Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
|
Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być rejestrowane w stacji meteorologicznych z meteorologicznych France najbliższego „Bidache” w miejscowości Bidache zlecenie w 1985et czyli 5 kilometr w linii prostej , w którym średnia roczna temperatura wynosi od 14,1 ° C i ilość opadów 1 386,8 mm w latach 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Biarritz-Pays-Basque”, w miejscowości Anglet , oddanej do użytku w 1956 r. i oddalonej o 30 km , średnia roczna temperatura zmienia się o 14,1 °C w latach 1971-2000, przy 14,3 °C dla 1981-2010, następnie w 14,6 °C w latach 1991-2020.
Sames jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małym lub bardzo małym zagęszczeniu w rozumieniu siatki zagęszczenia gmin INSEE .
Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Bayonne (część francuska) , której jest miastem w koronie. Obszar ten, obejmujący 56 gmin, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.
Zagospodarowanie przestrzenne gminy, co znajduje odzwierciedlenie w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (85,9% w 2018 r.), niemniej jednak niższym w porównaniu z 1990 r. (87,5%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (67,8%), niejednorodne grunty rolne (18,1%), lasy (4,7%), tereny z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (4,7%), wody śródlądowe (4,5%), tereny zurbanizowane (0,1%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Nieliczni autorzy zainteresowani tym zagadnieniem nie wskazali wyraźnego pochodzenia, romańsko-gaskońskiego, baskijskiego lub innego, nazwy tego miejsca. Proponowano więc wersje mniej lub bardziej fantazyjne, takie jak wyprowadzenie go od imienia całkowicie hipotetycznego wybitnego Rzymianina, opierając się na śladach, zresztą bardzo słabych (skarb monet brązowych odkryty w 1911 r. w wiosce przy murze ogrodowym, kilkadziesiąt metrów od kościoła, pochodzący z końca III th wieku ) obecności rzymskiego (nie ma nic do opisania mieszkania rzymskiego rozgłos dowolnym na miejscu, nie więcej niż w którejkolwiek z sąsiednich gmin, jedynym ważnym miejscem jest na Sordes-l'Abbaye oddalone o około 20 km , ponadto ukształtowanie terenu, głównie podmokłe i wciśnięte między Das i Adour na północy, a Bidouze na południu, narażone na stojącą wodę zasilaną przez przypływy - pływ reżim jest odczuwalny aż do Bidache, ze skutkami od 2 do 3 m dziennie - i jesienne, zimowe i wiosenne powodzie, bez wątpienia nie nadają się do dużego zakładu. znacząca „willa” typu Ricole).
Toponim Sames , identyczny z obecną formą, jest wspomniany już w 1255 r. (Kartularyz Bayonne ); pojawia się w formie Sammes w 1463 (wyznanie Langwedocji).
Sames prymitywne jest prawdopodobnie na orbicie Guiche, którego ustanowienie jest już jakiś X th wieku. W inwentarzu domów Guiche można znaleźć założone10 marca 1339z okazji spotkania mieszkańców, aby powitać swego pana Pées (Pierre?) d'Albret, który odwiedził, prawdopodobnie w posiadaniu, dom o nazwie Sames , a drugi o nazwie Itchouette , nazwa identyczna jak wielki barthe z Bidouze w dzielnicy Saint-Jean. W 1330 Guiche był częścią całości z Bardos, Briscous i Urt i znalazł się pod władzą książąt Akwitanii z Bayonne. Jego strategiczne położenie przy wejściu do Bidouze sprawia, że jest obiektem pragnień Gramontów z Bidache; kiedy kontrola Plantagenetów rozpadła się w ostatnich latach wojny stuletniej, władca Guiche najpierw szukał schronienia przed Gramontami w pobliżu Nawarry (1444), a następnie Béarn, zdobywca Gastona IV z Foix-Béarn, dostarczając swój zamek po tym, co wydaje się był raczej słabym oporem (1449). Właśnie w tym momencie Rycerze Maltańscy instalują satelitę ze swojego zakładu w Bayonne po drugiej stronie Bidouze, w pierwszym niezatapialnym miejscu, które staje się Saint Jean d'Etchart (1445). Guiche przeszedł w bezpośrednie ręce Gramontów w 1485 roku i Gramontów z Bidache w 1534 roku.
Możemy zauważyć, że w języku baskijskim słowo samats oznacza podwórko zasłane słomą lub janowcem, podczas gdy Gaskończyk nie wydaje się podawać żadnego słowa, które zbliżałoby się do tego toponimy.
Baskijska nazwa Sames to Samatze . Została ujednolicona przez Akademię Języka Baskijskiego w dniu19 grudnia 2003 r..
Miłym korespondentem jest samaztar , również znormalizowany19 grudnia 2003 r..
Jego nazwa Gascon , w klasycznej pisowni "Occitan" to Samas .
Obiekt, podobnie jak sąsiednie gminy, żądzy panowania, których szanse sprawiły, że graniczy z nimi, terytorium Sames było przerzucane od siebie na przestrzeni wieków, pragnienia, wyprzedaże, małżeństwa i dziedziczenie.
Przez trzy wieki Wizygoci , sponsorowani początkowo przez ostatnich rzymskich cesarzy Zachodu, a w szczególności Honoriusza, następnie na własny rachunek, rozciągnęli swoją militarną dominację i Pax Visigotha na Wielki Południowy Zachód i większą część Hiszpanii.
Ich stolicą była najpierw Tuluza, a następnie Toledo, kiedy zostali wyparci z Francji, z wyjątkiem Langwedocji, przez Franków po porażce w bitwie pod Vouillé . Nadal obliczu upartego oporu nadmorskich ludów Atlantic Baskowie i Cantabrians i małego królestwa ustalonych równolegle do początku V -tego wieku przez Szwabii w Lusitanii, o zakresie podobnym do obecnego Portugalia podziału półwyspu z Wandalów i Alanów.
Królestwo Sueva znalazło się pod ich kontrolą w 575, podczas gdy Vasconia , po obu stronach Pirenejów, zachowała swoją niezależność. W przeciwieństwie do doliny Bidouze za Came, do drzwi przyszłego Béarn, obecne kraje Dolnej Nawarry i Labourd nie oferują żadnych środków komunikacji odpowiednich do przemieszczania wojsk lub ustanawiania twierdz kontroli nad ruchami handlowymi. Tu również Gramont rozliczenia XI th wieku w Viellenave-sur-Bidouze. Sames nie istnieje w tych niespokojnych czasach; obecność małego gallo-rzymskiego skarbu brązowych monet w ładowni domu Pergainów w żaden sposób nie świadczy o jakimkolwiek założeniu na końcu płaskowyżu wrzosowisk Hastingues ( granic ), który stanowi obecne miasto, ale nasze strefy zalewowe, skłonny do wściekłości wód Trzech Dolin Gaves, Adour i Bidouze, prawdopodobnie wyznaczał dogodną granicę dla tych dwóch istot, jednego zakorzenionego w niepamięci swojej obecności, drugiego koczowniczego ludu wędrującego od wieków, który odnalazł imperium na rozległych obszarach równin Garonne.
Wzajemna obojętność, która nie potrzebuje broni ani fortów.
Pod koniec XII -tego wieku, Ryszard Lwie Serce , który ożenił się w 1191 Bérengère Nawarry , siostra Sancho Mocnego , króla Nawarry , ulegając jego szwagra suzerennością zestawu terytoriach Labourd ujdzie panowanie nad królestwem Francji przez kilka stuleci i stanowiło to, co później nazwano Dolną Nawarrą.
Viellenave-sur-Bidouze (Dolina Leren) daje z XIII th wieku, która odbyła się na cześć swoich panów (Gramont) do króla Nawarry, Bidache nawet w 1329 roku, pierwsze lata po jego budowy (około 1325); wydaje się, że nie ma w tym miejscu żadnego śladu, jeśli chodzi o Sames (który był pozbawiony jakichkolwiek instalacji wojskowych). Bidache znajdowała się wówczas w obszarze kompetencji diecezji Dax (kartulica datowana na ok. 1160 r.).
Od 1255 roku, pierwsza wzmianka w zachowanym dokumencie, Sames wydaje się być zależny od pana Came, który przekazuje „całą dziesięcinę Sames” biskupowi i kapitule w Bayonne; jest to kwestia nowych ziem , nowo oczyszczonych, co sugeruje, że tereny te są nadal bardzo mało zajęte. Jak pokazał spór znacznie późniejszy między proboszczem Sames a mieszkańcami, te nowe tereny dały początek dziesięcinie na rzecz miejscowego proboszcza: stwierdzono, że w Sames nie ma jeszcze kościoła ani parafii. Św. Jana, że domyślnie obszar ten znalazł się pod hierarchią biskupią, a to była ta z Bayonne. To odróżnia sytuację Sames od sytuacji Bidache i wydaje się wiązać ten obszar z baskijską prowincją Labourd. W 1295 roku Jean de Sames był zamieszany w sprawy Guiche związane z tak zwaną pułapką Saubagnac, siecią rybacką zasłaniającą Adour na poziomie tak zwanej wyspy Mirepech. Na początku XIV th century Sames składa się zatem z wielką Barthe Ax między Bidouze, Adour i Gaves i okolicach rzek. Wzmianka o własności Sames w 1339 roku na listę domów Guiche popiera ideę powierzchni niemieszkalnego o wartości dla swoich lasów i traw bagiennych (dotychczas eksploatowane środek XX th century realizacja słomy na krzesła), w zależności od Guiche i przeszedł pod własność Pana Came (który zawsze zgłaszał się do diecezji Dax). W bardzo pouczający sposób to Edward I z Anglii, suzeren Bayonne i Labourd, zezwolił w 1277 roku na zainstalowanie tej pułapki, która wylądowała z wyspy Mirepech między obecnymi domami La Grand Borde i Loustanaou; 18 kwietnia 1333 roku król Anglii Edward III upoważnił Guitard d'Albret, prawdopodobny władca Guiche, do przejęcia tej instalacji, ale jej nabycie nastąpiło dopiero 22 grudnia 1339 za kwotę 700 reali. złoto (nasse, peyssere i pesqueyre), a w 1341 Bayonnais poskarżył się temu samemu Edwardowi III, że został wykupiony za przekroczenie tej pułapki Saubagnac, przeszły pod kontrolę Péesa (Pierre) d'Albreta, nowego pana Guiche.
5 kwietnia 1310, dokument wspomina niejakiego Raymonda-Arnauda de Came i jego ojca Lord of Sames w transakcji dotyczącej tzw. wrzosowisk La Tayllade (niewątpliwie położonych na Came lub Arancou) z kapelanem hospicjum w Arancou - oznaczonym jako Ospitau Naou, a więc niedawnego stworzenia - i biskupa Dax. W 1313 roku dokument sukcesji Raymonda-Arnauda, władcy Came, niewątpliwie tego samego, określa go jako władcę Came i Sames, którego ojciec musiał w międzyczasie umrzeć. Późny tekst z 1639 r. wskazuje, że w 1325 r. barthe de Haches – ten między Bidouze, Adour i Gave – został rozdzielony na trzy części między Samesa, sąsiedniego bastyda Hastingues, a bliżej nieokreślonego lorda.
W istocie wydaje się, że w ciągu XIII th wieku i XIV th wieku, rodzina, która reguluje sames i kamery, i prawdopodobnie Arancou, starannie unikała uzależnienia-a-vis Béarn jedną stronę Dolna Nawarra na drugim, może być narażają się w wyniku potentatów Episkopatów Bayonne ( XIII p wiek) i Dax ( XIV p wieku). Sytuacja ta zmieniła się całkowicie w 1372 roku.
W 1372 r., przez małżeństwo, ziemie Sames, a najwyraźniej te z Came jednocześnie, przeszły na łono Arnaud-Raymond II de Gramont, kilkakrotnie jako karta przetargowa w bardziej istotnych sprawach w oczach Gramontów.
Położony na północ od Dolna Nawarra, ziemie potężnego rodu Gramont - lub Agramont / Agramonde oddziału koniec Dax viscounts XI th wieku i zainstalowany z roku 1040 o miejscu Gramont lub Agramont w Viellenave-sur-Bidouze - są w tym czasie w skrajnie pomieszanej sytuacji, utrzymywanej przez tę rodzinę w wolnym czasie; możemy wyróżnić:
Sąsiednia wioska Guiche należy wówczas do rodziny Albret i jest częścią królestwa Nawarry.
W latach 80. XVIII wieku wokół tych ziem rozpoczęły się spory między Béarnem, Nawarrą i Gaskonią, a w 1389 r. Gramontowie rozpoczęli manipulacje na granicach.
Raymond Arnaud de Gramont hołd zamków Bidache (zbudowany około 1325) i de Gramont (lub Agramont, zlokalizowanych w Viellenave-sur-Bidouze twierdzy pochodzenia Gramont, zbudowany wokół XI th i XII th stulecia) do króla z Nawarry Charles dit le Mauvais; Karol z Nawarry jest w stanie wojny ze swoim potężnym sąsiadem, Gastonem Fébusem, hrabią Foix, wicehrabią Béarn i mężem w pierwszym małżeństwie z Agnès z Nawarry, jego siostrą, którą bezceremonialnie odrzucił; ten antagonizm potęgują manewry Karola z Nawarry, by postawić syna Gastona przeciwko ojcu, co prowadzi w 1382 r. do zamordowania młodzieńca przez jego własnego ojca; Arnaud-Raymond II de Gramont wyraźnie wybrał obóz Karola Złego, towarzyszy mu w kampaniach przeciwko Kastylii i13 lutego 1390uczestniczy w Pampelunie na ślubie syna tego ostatniego, Charlesa dit le Noble. Jeśli hrabstwo Gramont jest częścią Dolnej Nawarry, najwyraźniej tak nie jest w teorii Sames ani Came, ale ich status jest zamazany przez interesy ich pana w konfliktach między królem Nawarry, jego suzerenem w większości i Bearnais.
W 1444 roku, sprzedane przez jego wnuka François I de Gramont, panowania Came, Sames i Saint-Pé-de-Léren przeszły z rąk do rąk na rzecz innej gałęzi rodziny Gramontów, Gracian (lub Gratien) de Gramont.
Syn tego ostatniego, Roger de Gramont, uzyskany w Sierpień 1479patent listowy Ludwika XI, który wzniósł te ziemie w baroniach i uzależnił je od seneszala Lannes, czyli Landów.
Roger został następnie wyróżniony przez Karola VIII, który przyznał mu stanowiska kapitana i burmistrza Bayonne, funkcję, którą przez długi czas sprawował ten oddział Gramont, którego majątek jest teraz związany z prowincją Labourd i kontrolą Adour. i de la Bidouze. Z kolei Roger de Gramont sprzedał w 1514 r. baronie Came, Sames, Léren i Saint-Pé-de-Léren Jeanowi d'Etcheton, lordowi Saint-Pé-en-Labourd (Saint-Pé-sur-Nivelle), który poślubiła Isabelle de Gramont, jedną z jej siostrzenic. Jean Garat Saint-Martin nie podaje przy tej okazji żadnych szczegółów na temat zajęcia senechusza z tych gmin (ale jest całkiem prawdopodobne, że nie nastąpiła żadna zmiana, taka decyzja należała do władzy królewskiej). Roger de Gramont zmarł w 1519 roku, najwyraźniej bez żywego bezpośredniego potomka męskiego (syn François zmarł około 1505), a jego posiadłości, ziemie i przywileje przeszły na wnuka, Jana II de Gramont.
Baronia Sames, która wydaje się być własnością Isabelle de Gramont, wróciła kilka lat później do wspomnianego Jeana II , jej dalekiego siostrzeńca, burmistrza i kapitana Bayonne, który zmarł w 1528 roku, a następnie do jego siostry Claire de Gramont, która wyszła za mąż niejaki Menaud d'Aure, rycerz i wicehrabia Aster, który przejął stanowiska, ziemie i tytuły swego zmarłego szwagra imieniem Gramont i zastąpił go jako kapitan, gubernator i burmistrz Bayonne. Ta rodzina dostaje w swoje ręce ziemię Guiche, tę enklawę królestwa Nawarry między Labourd i Gaskonią, którą oddają im Albretowie.8 listopada 1534, poprzez wymianę z ziemią w Gironde (prawdopodobnie od męża). Syn Menaud d'Aure i Claire de Gramont, Antoine, urodzony w 1526 roku, w wieku dziewięciu lat przejął po ojcu (zm.5 czerwca 1534 rw Bayonne) i wszystkich krajach; sprzymierzony z Bourbon-Vendôme, przyjął protestantyzm i zbliżył się do rodu Albreta.
Tytuł hrabiego Guiche otrzymał w grudniu 1563 r. z łaski Karola IX , a wspomniane hrabstwo Guiche obejmuje Briscous, Urt, Bardos, Guiche, Sames, a także Came i Saint-Pé-de-Léren. Przy okazji tego aktu, który dotyczy uporządkowania wszystkich ziem „francuskich” – co niewątpliwie w kontekście czasu należy rozumieć jako „nienawarryjskie” – des Gramont, król Karol IX precyzuje, że pozwala „tworzyć, wznosić i ustanowić tam seneszala i siedzibę seneszala we wspomnianym miejscu Guiche […], które […] będą znać wszystkie cywilne i kryminalne przyczyny całego wspomnianego powiatu Guiche” . Stworzenie tej siedziby wydaje się logiczną koniecznością, biorąc pod uwagę niejednorodny charakter zgromadzonych w ten sposób ziem. W ramach tego aktu, Sames as Guiche wyróżniają się jako poza domeną Nawarry Albretów i Henryka IV , współczesną Dolną Nawarrę. Dla Guiche jest to etap zakończenia cesji z 1534 roku, dla Samesa (podobnie jak dla Came'a i Saint-Pé-de-Léren) jest to wyraźne zerwanie z epizodem gaskońskim, który rozpoczął się w 1479 roku.
Jego syn Philibert (urodzony w Bidache 28 sierpnia 1552) jest burmistrzem Bayonne, hrabią Guiche i właścicielem baronii Sames; ożenił się z Diane d'Andoins, znaną jako piękną Corisande, kuzynką i przyjaciółką z dzieciństwa Henryka IV ; ta bliskość Henri de Navarre ratuje mu życie podczas Saint-Barthélémy; ich syn Antoine, urodzony około 1572 roku, był hrabią ówczesnym księciem Gramont (1643), parem Francji, władcą Bidache, hrabią Guiche (w tym baronią Sames).
Pod koniec tych ruchów lewych i prawych na przestrzeni prawie pięciu wieków są zatem w 1643 r.:
Sytuacja ta prawie się nie zmieniła aż do rewolucji.
Tymczasem system wymiaru sprawiedliwości królestwa Francji został zrewidowany w 1552 r. edyktem następcy Henryka II Franciszka . Reforma ta ustanawia nowy organ, Prezydium , umieszczony między bailiwickimi a parlamentem regionalnym. Parlament Bordeaux jest podzielony na osiem prezydencji (Bordeaux, Acqs = Dax, Bazas, Condom, Agen, Périgueux, Limoges, Brive i Saintes). Prezydium Dax samo w sobie jest podzielone na cztery miejsca: Dax, Bayonne, Tartas, Saint-Sever. Mapa Prezydium z 1638 r. umieszcza cały prawy brzeg Bidouze pod kontrolą centrali Dax, a w konsekwencji Sames, Hastingues, Came, Léren, Saint Pé de Leren, Hauterive. Podlegają pod zwierzchnictwo oblężenia Bayonne Guiche, Bidache i Saint-Jean d'Etchart, różnią się od Sames jako samodzielnym miastem, niewątpliwie ze względu na własną kaplicę i cmentarz, które mapa znajduje na brzegu na lewo od rzeka.
Kiedy zwołano stany generalne z 1789 r., kapłani Came, Saint-Pé-de-Leren, Saint-Vincent-de-Leren, Auterive, Arancou, Hastingues, a także opat Arthous, ale także Sames zostali wezwani do tytuł biskupstwa Dax. Podczas tworzenia departamentów Sames znajduje się w departamencie Basses-Pyrenees, podobnie jak cały teren rodziny Gramont.
Nie ma prawnego związku między tą wioską a wewnętrznym francuskim Krajem Basków, zdają się wynikać ze znanych dokumentów, obszarów, od których została odcięta po stronie Labourd przez wstawienie Guiche, ziemi królestwa Nawarry do 1534 roku, oraz po stronie Dolna Nawarra przez Bidache. Jest to miasto w dużej mierze otwarte na wpływy Gascon za pośrednictwem śródlądowych dróg wodnych - port Bayonne, po stronie Saint-Esprit, sam jest Gascon. Sames nie ma notabli, a akty jej dotyczące sporządzają notariusze z sąsiednich wsi, tacy jak Hastingues, obdarzeni bajglem, co niewątpliwie tłumaczy, dlaczego dla zwyczaju w rzeczywistości podlegało ono obowiązującemu w Gaskonii prawie cywilnemu, jak również, przynajmniej za okres, dla podatków lub Bidache, księstwa ze specjalnym statusem, a nawet Guiche.
Choć całkowicie pospolity na wsi, jego siedlisko nie różni się w żaden sposób od jego sąsiadów z Labourd i Dolnej Nawarry; wciśnięty między cztery prowincje (Labourd, Navarra, Gascogne, Béarn) i prawie nie przedstawiający żadnego stawki z braku jakiejkolwiek fortecy (w przeciwieństwie do Hastingues, Guiche, Peyrehorade i Bidache), stanowił jedynie pomniejszy udział w sporach wielkich panów region. W XIX th century ze wzmocnieniem więzi z Bearn głębi lądu i strefy ekonomicznej Ducha Świętego / Tarnos dół, znalazła głównie gasconisée choć wiele rodzin nie mają nazwiska typowo Basków.
W tym samym czasie twierdza pana Came nigdy nie miała legalnego związku z Béarn, oddzielona od ziem Came przez tzw. barthes z Garruch, na prawym brzegu Bidouze, naprzeciwko Bidache, która zależała od opactwa Arthous, o czym świadczy pozew o prawa do eksploatacji drewna z 1617 r., a jego powiązania ze środowiskiem prawnym Gaskonii poprzez jego bezpośredniego sąsiada Hastingues wydają się być czysto poszlakowe, Sames nigdy (z wyjątkiem krótkiego okresu 1479-1514) nie należał do Generalitat de Gascogne.
Pewnego wglądu w ten kierunek dostarcza historia sąsiada Hastingues. W 1289 r. opactwo Arthous, oddalone o 3 km, i książę Gaskonii, który jest również królem Anglii, zawarli umowę paréage na stworzenie bastydy, postawionej na wzgórzu zwróconym w stronę tych dusz. To polubowne porozumienie powinno pozwolić na ochronę własności wspólnoty mnichów przed grabieżczymi kompaniami wrogów księcia , czyli Nawarry, Bearn, Basków, Sire de Labret i Sire de Gramont . Opactwo to było wynikiem wspólnej inicjatywy w 1167 r. biskupa Dax i Souletańskiego pana Domezain, w kierunku, w którym opactwo skierowało pielgrzymów do Composteli (trasa Arthous-Arancou, gdzie powyżej znajdowało się hospicjum Ospitau Naou). z bardzo starym opactwem benedyktynów w Sorde, piętnaście kilometrów na wschód, droga jednak jest znacznie łatwiejsza. Arthous, Arancou, Domezain, kraina Sanche de Soule, wypowiadają tę drogę pod egidą biskupów Dax. Na koniec XIII, XX wieku, Abbey z Arthous pozostała ostoją Księstwa Aquitaine których rozpad pobudza lokalnych ambicji. Twierdza Hastingues, zbudowana około 1305 roku i zarządzana przez Bayle, który oddaje jej sprawiedliwość, wyznacza granicę tego księstwa, którego główną bazą w dole rzeki jest miasto portowe Bayonne i którego Soule pozostaje wiernym wasalem u podnóża Pirenejów. przeplatane między Navarre i Béarn. Władca Gramont jest bardzo blisko panem Bidache, wasalem królów Nawarry: the Gramonts z Viellenave sur Bidouze wtedy rzeczywiście wzmocnić swoją obecność w tym obszarze przygranicznym i budować swoją nową warownię tam która zostanie zakończona około 1325 roku Béarn niewątpliwie celów Lord of Came: opaci Arthous dwukrotnie, w 1280, a następnie w 1302 roku, świadczą o pochodzeniu tego lenna, założonego przez Gastona de Béarn dit le Bon ( Gaston VII de Béarn ) na rzecz młodszego syna Lordów Guiche. Ale w tym czasie ci panowie Came dzierżyli również baronię Sames, niewątpliwie wynikającą z ich dziedzictwa Guiche. W Baskowie mogą więc kierować mieszkańców Sames, od tych z Guiche objęte są wyraźne oznaczenia Sire de Labret . Rzeczywiście Labret jest oryginalną formą nazwy panów Albret, których małe miasteczko Labrit w sercu Landów od dawna jest centrum ich posiadłości. to właśnie Amanieu VII d'Albret, lat około trzydziestu, dzierżył stery tej rodziny.
W rzeczywistości bastyda Hastingues, która nie znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie opactwa, mogła zostać umieszczona w dowolnym miejscu na kilkukilometrowym grzbiecie, który dominuje w miejscu Arthous. Jest jednak na zachód, w kierunku Labourd, o ile domena monastyczna sięga do Sames i Guiche, gdzie jest umieszczona; kontroluje tam cyrkulację rzeki między Bayonne i Béarn, której Peyrehorade wyznacza granicę lądowania, oraz wejście do cieku wodnego, który prowadzi do samego opactwa. To przeplatanie się wpływów zostało uproszczone przez kontrolę Gramontów z Bidache, pod panowaniem Nawarry, w 1372 roku nad Came la Béarnaise i Sames.
Niewątpliwie zainspirowany współczesnym podziałem kantonalnym, Sames jest dziś powszechnie umieszczany na listach gmin Kraju Basków, prawie zawsze wymienianych jako gmina Dolna Nawarra .
Ponadto utworzenie Zakonu św. Jana z Jerozolimy z 1445 r. wydaje się wyraźnie wywierać decydujący wpływ władz religijnych Bayonne na ten teren, który w momencie zakończenia tej operacji miał być prawie pusty, ale poza strefa wpływów biskupów Dax, tak silnych na Came, Arancou, Arthous i Hastingues.
Odosobnionym wyjątkiem jest praca Atlas Turistico Euskal Herria, która zalicza Sames do gmin Labourd , ta wydaje się najbardziej spójna w logice związku Pana z Came i Sames z biskupstwem Bayonne, objawionego w 1255 roku, starożytny wpływ Zakonu św. Jana Jerozolimskiego z 1445 r. z jego centrum w Bayonne, Zakonu, w stosunku do którego łaska Pana Gramont, który ceduje im ziemię, jest raczej oznaką całkowitego braku zainteresowania tą twierdzą uzyskaną przez małżeństwo w 1372, a którego neutralna i zdemilitaryzowana obecność niewątpliwie tłumaczy w dużej mierze, że miasto pozostało z dala od wielu lokalnych rywalizacji, co można wiązać z powiązaniami z Bayonezem i ambicjami Gratiena, oddział Grammont, który rok wcześniej stał się właścicielem Samesu w 1444 roku i wreszcie warunki konstytucja hrabstwa Guiche w 1563 r.
Około 1830 r. Francja podniosła się z ciężkiego upuszczania krwi przez całe pokolenie przez wybuchy napoleońskie, które na 15 lat spłonęły całą Europę w ogniu i krwi . Jako jedyny kraj w Europie o silnej strukturze z Anglią, Francja dołączyła do tej ostatniej na nowym polu otwartym na przepełnienie ich ekspansji demograficznej: podboju kolonialnym i zaangażowaniu się w drugą rewolucję gospodarczą i przemysłową. Mnóstwo projektów wszelkiego rodzaju, a wśród nich żeglownego połączenia łączącego Tuluzę z Bayonne poprzez budowę kanału. To zajęłoby dolinę Garonne, następnie podnóża Pirenejów, aż do Plaisance (Gers). Stamtąd popłynęła prawym brzegiem do ulewnego Adour do Sames, w miejscu zwanym Bec du Gave, gdzie posiłki, które otrzymał od Pirenejów, muszą następnie umożliwić barkom płynięcie dalej do oceanu. Jej promotorem jest niejaki Louis Galabert .
Louis Galabert zaczął promować swoją ideę od 1825 roku, rozpoczął szczegółowe studia nad trasą i dokładnie opisał przedsiębiorstwo, jego wspaniałe perspektywy gospodarcze i znaczenie w planach strategicznych i wojskowych. Udaje mu się nawet prosić Ludwika Filipa20 grudnia 1835. Aby lepiej przyciągnąć swoje względy, upiększył je projektem stworzenia nowego miasta, które nazwał Louis-Philippe Ville, a które planował założyć w barthe de Haches, rozległym bagnistym terenie wciśniętym między Adour, Bidouze (które spotykają się w miejscu zwanym Bec de Peyroutic) i zgromadzenie pirenejskich dawców powstałe tuż przed Peyrehorade, samo wsparte w Adour w miejscu zwanym Bec du Gave, które jeździ konno w dwóch miastach Sames i Guiche.
Ten projekt nigdy nie ujrzał światła dziennego; boczna droga do Garonny, a następnie na rzece, która umożliwia dotarcie do Bordeaux, jest znacznie tańsza, a w Pirenejach nie ma przemysłu, który mógłby uzasadnić taki projekt.Louis Galabert, który zainwestowałby dużą część swoich osobistych pieniądze w badaniach wstępnych tego projektu, zmarły7 stycznia 1841 ; wdowa po nim, którą pozostawiłby w względnej nędzy, starała się uzyskać emeryturę, z niewielkim powodzeniem, ponieważ wydaje się, że ponownie poprosiła Napoleona III , bardzo obecnego w regionie i u źródła przemiany Biarritz z prostego miasteczko rybackie w modnym kurorcie.
To linia kolejowa, która połączy Bayonne z Tuluzą.
Kolej zna największe trudności, aby przejechać tę samą poprzeczkę Haches. Prawie dziesięć lat pracy i gigantyczne roboty ziemne sprawiły, że nad całym skrzyżowaniem z Peyrehorade (m.in. na barcie prawego brzegu w miejscowości Orthevielle) tor przewieszony o ponad dwa metry. Dworzec wyjątkowy miasteczko Bidache The stacja Sames - Guiche , na linii Bayonne do Tuluzy , został otwarty w 1912 roku i wita turystów do drugiej połowy XX th wieku.
Blazon : Przeciąć do 1 lazuru, aby przejeżdżającemu krążącemu koniowi, osiodłanemu Argentowi Gules; 2. Vert, zakręt Argent z lornetką Azure, impreza Gules do krzyża maltańskiego. |
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1995 | 2014 | André Lassalle | płyta DVD | |
2014 | W trakcie | Yves Pons | ||
Brakujące dane należy uzupełnić. |
Gmina wchodzi w skład czterech struktur międzygminnych:
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2006 roku.
W 2018 r. miasto miało 703 mieszkańców, co stanowi wzrost o 2,33% w porównaniu do 2013 r. ( Pyrénées-Atlantiques : + 2,37%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
780 | 857 | 891 | 857 | 903 | 927 | 901 | 954 | 882 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
839 | 867 | 887 | 891 | 877 | 815 | 793 | 780 | 811 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
831 | 830 | 770 | 635 | 582 | 601 | 543 | 536 | 545 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
460 | 443 | 422 | 424 | 378 | 387 | 555 | 656 | 704 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
703 | - | - | - | - | - | - | - | - |
W mieście działa publiczna szkoła podstawowa.
Działalność ma głównie charakter rolniczy. Miasto jest częścią obszaru apelacji od Ossau-Iraty .
Warsztat sztućców Lames de Sames po raz kolejny produkuje typowe pirenejskie noże z dwoma gwoździami.
Dwie wersje Mapy Siedmiu Prowincji Baskijskich ukazujące obecne rozgraniczenie Euscary w dialektach, sub-dialektach i odmianach sporządzonych w 1863 roku przez księcia Ludwika-Luciena Bonaparte umieszczają Sames poza obszarem baskijskojęzycznym .
Kompendium Językoznawstwa i Toponimicznych Pirenejów wyprodukowanych w 1887 roku przez Julien Sacaze daje nam wersję w Gascon dla Sames , składający się z dwóch mitologicznych tłumaczenia tekstów, jak również listę mikro toponimów miasta.
Kolekcja idiomów regionu Gascon wyprodukowanego w 1894 roku przez językoznawcy Édouard Bourciez daje nam do Sames wersję przypowieści o synu marnotrawnym przełożyło Gascon .
Mapa francuskiego Kraju Basków sporządzona w 1943 r. przez Maurice'a Haulona ujawnia „obecną granicę między językiem baskijskim a dialektami romańskimi”, w tym miasto Sames w obszarze gaskojęzycznym .
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii-Mary-dacie XIV th wieku. Zawiera ona zestaw dwóch ołtarzy bocznych XIX th wieku, Virgin and Child rzeźbione meble i zinwentaryzowane przez Ministerstwo Kultury.
Nazwy domów są podstawowym identyfikatorem mieszkańców naszych wsi; nazwy te zmieniały się na przestrzeni wieków i odzwierciedlają zarówno w Sames, jak i Guiche mieszanie elementów baskijskich i gaskońskich, a także ich ewolucję w czasie.
Haritsmendi lub Harismendi, obecnie „Hourdillé” (od baskijskiego haritz (dąb) i mendi (góra)); Suhas Neuf i Suhas Vieux, dawniej Suhast, (w baskijskim, Zohasti), miejscowość w pobliżu Saint-Palais, powiązana z przypadkiem dwóch domów Camou i Camou Bas; Berdoye, w dzisiejszych czasach „Dufrene” w nazwisku, który stał się właścicielem w środku? XVII -tego wieku; Pé Puyo: nazwa rodziny, który stał właściciel nawet zanim środek XVI th stulecia „Pujo” istnieje w języku baskijskim, jak w Gascon, o tym samym znaczeniu (kopiec) miejscowości Puyoô do 20 km ? Pédepujo jest charakterystyczną formacją patronimiczną krainy Orthe (Péducasse, Pécastaings…); Nougué, dawniej Noguer, ewentualnie Gascon Nogué (orzech) lub ewentualnie baskijski Nugerre podobny do Mugerre; Lagraulet, agraule gascon, wrona lub kruk; Dachary; Pitoun; Jouanina; Dallemane lub Lamane; Camou Bas, baskijskie Gamoue (dziś Camou), sąsiednie miasto Suhast / Zohasti w pobliżu Saint-Palais, które ma być powiązane z przypadkiem domów Suhas lub alternatywnym kamuflażem gaskońskim, żyzną glebą; Św. Jean Bas; Artiguenave, Gascon artiga, essart lub przestrzeń łąkowa, tutaj nowy essart; Hanare; Darnautikon; Lacoudelle; Hayet, nazwisko, którego rozmieszczenie urodzeń na przestrzeni ponad stu lat znajduje się wyraźnie w Pyrénées-Atlantiques, a w mniejszym stopniu w Landach – patrz też dzielnica zwana Lailhet w Guiche – być może Gascon „alhede”, ziemia nadająca się na dziki czosnek – a duża uciążliwość dla smaku mleka… a może baskijskie haity, rock, a także dąb? ; Klawiatura; Le Moura, gascon moura, mouras, mourac, bagniste miejsce; Souyès, może baskijski Zuhaitz, drzewo czy Zuhaizti, gaj?
Od 2006 roku Sames jest siedzibą (w dzielnicy Saint-Jean) stowarzyszenia zajmującego się promocją i dostępem gminy i otaczającego ją regionu do sztuki lirycznej, stowarzyszenia Cantère Liricà; to całkowicie dobrowolne stowarzyszenie jest kontynuacją prywatnych inicjatyw amatorów w dziedzinie śpiewu klasycznego rozpoczętych w 2001 roku (kolejnymi koncertami w kościele Sames, udostępnionym przez parafię) i zostało założone w ostatnich latach jako pierwsze kilka koncertów w Sames, przy wsparciu gminy Sames, wspólnoty gmin kraju Bidache oraz rady generalnej Pyrénées Atlantiques; W ten sposób powstała mieszanka lirycznych arii, „Recette d'Opéra” (2006), nowa inscenizacja i nowa oprawa muzyczna (dostosowana do kompatybilnych środków naszych sal i publiczności) autorstwa „Rity”, operetki komicznej Donizettiego (3 występy w 2007 i 2008 roku w Bidache oraz w Sames w ramach dziedzińca Stadniny Narodowej dystryktu Wysp), nowa inscenizacja i nowa oprawa do muzyki małej opery urzekającej Glucka „Wyspa Merlina” (2008, Kościół Sames, z pomocą parafii), koncert tematyczny fragmentów arii operowych „Les Divas et les Hommes” (w Bidache, 2009 ), nowa inscenizacja i nowa oprawa do muzyki „romantycznego turkowca” opera typu, „La Rencontre Imprévue” (2010, w ujeżdżalni angloarabskich hodowców Sames, dystrykt Wysp).
Cantère Liricà jest również bardzo zaangażowana w naszych absolwentów i regularnie organizuje sesje liryczno-muzyczne w placówkach w regionie, a także w Biarritz (kilkakrotnie, w tym w 2006), Montardon (w pobliżu Pau) (2009), Anglet (2010 ). Cantère Liricà również stara się rozwijać inicjatywy docierania do bardzo młodych odbiorców i zorganizowała już zajęcia śpiewu dla dzieci w świetlicach (2007), specjalną sesję wyjaśniającą jednocześnie korzyści płynące z pokazu z udziałem reżysera i dyrygenta muzycznego ( 2010), a także warsztaty śpiewu wprowadzające dzieci do własnych zajęć (2008).
W mieście działa szkoła podstawowa. Sames ma również drużynę koszykówki (FRJS).