Status | Ibadi Imamate |
---|---|
Stolica | Tahert |
Języki) | berberyjski , arabski |
Religia | Islam ( ibadyzm , sunnizm ) |
( 1 ul ), 767 - 788 | Ibn Rustoma |
---|---|
(D er ) 906 - 909 | al-Yaqzan |
Poprzednie podmioty:
Następujące podmioty:
W Rostemids , Rustamides lub Banu Rustam są ibadytyzm dynastia z perskiego pochodzenia , który panował w centralnej Maghrebu ( Algieria ) z Tahert . Mówimy również o rostemid Imamate z Tiaret, aby opisać to pierwsze państwo berberyjskie w środkowym Maghrebie okresu islamskiego, założone w 761 i niezależne od arabskiego Wschodu.
W VIII TH i IX -go wieku, trzy dynastie rozliczane w Maghrebie : z Aghlabidów sunnitów z Kairouan , z Idrissids Zaidi z Fez i Rostemides Ibadites Tahert. Ibn Rustom , przodek dynastii, uznawany za „imama” przez Ibadytów z Maghrebu, założył państwo Tahert. Państwo teokratyczne słynące z purytanizmu przywódców, kwitnącego handlu, wpływów kulturowych i tolerancji religijnej. Dynastia zakończyła się w 909 roku , po zniszczeniu jej stolicy przez Kutamasa, kierowanego przez misjonarza fatymidzkiego .
Tytułowy przodek dynastii, Rostam Farrokhzad , był generałem dowodzącym armiami perskimi podczas bitwy pod al-Qadisiyyą, w której został pokonany. Arabskiemu wojownikowi udaje się schwytać i zabić samego Rostama . Otwierając w ten sposób drzwi do muzułmańskiego podboju Persji .
Abd al-Rahmân Ibn Rustom , Kharidjite pochodzenia perskiego osiedla się w Trypolitanii i zajmuje Kairouan w 758 . Stworzył stan Ibadi obejmujący Ifrikiję . W 760 został zaatakowany i pokonany przez gubernatora Egiptu . Porzucił Ifrikiję wojskom arabskim i schronił się w zachodniej Algierii, gdzie w 761 założył Tahert, który stał się stolicą królestwa rostemidów. Jego następcy ustanawiają dziedziczną władzę dynastyczną, nawet jeśli zostali wybrani przez starszych gminy.
Fundament imama rostemidów z Tahertu spoczywa na plemionach berberyjskich ze środkowego Maghrebu, nabytych zgodnie z doktryną Kharidjite i rozciągać się będzie od Tlemcen na zachodzie po góry Hodna na wschodzie. To islamsko-berberyjskie państwo nie osiedla się w obszarze Tahertu przypadkowo; region ten był sercem porzymskiego berberyjskiego królestwa Dżedars . Przez półtora wieku, Imamate z Tahert będzie zatem siedziba oryginalnej cywilizacji.
Rostemidowie rządzili dużą częścią środkowego Maghrebu aż do pojawienia się Fatymidów . Ibn Rustom jest uznawany za „Imam” przez Ibadytów z Maghrebu . W rzeczywistości władza dynastii rozciągała się na rozległe terytorium, od gór Tlemcen w Algierii po Trypolis w Libii na ponad 1300 km stepów, przechodząc przez kilka oaz w południowej Algierii. Trudno jednak precyzyjnie określić jego granice terytorialne. Władza rostemidów nie jest zbyt ustrukturyzowana i pozostaje w silnym kontekście plemiennym. Regiony zdominowane przez Ibadi, takie jak Trypolitania, przynajmniej nominalnie uznają autorytet imama. Inne regiony ucieczki: region Tilimsan w Abu Qurra i część Oran w Banu Sulayman i Konstantyna Śródziemnego na Mount Belezma IX th wieku .
Według niektórych autorów terytoria Rostemidów pokrywają się z naturalnymi granicami Sahary, ale nie mają terytorium na wybrzeżu, dlatego nie mają dostępu do morza.Według Abdelkadera Djeghloula miasto Tahert ma łatwy dostęp do morza przez Dolina Mina i Rostemids kontrolują porty w Ténès , Mostaganem i Oranie, przez które przepływa handel transsaharyjski i stanowią one morskie ujście dla handlu saharyjskiego.
Wreszcie, ze względu na sojusze małżeńskie z Emiratem Sijilmassa , niektórzy kronikarze uznali ten Emirat za prowincję państwa Tahert. Inni kronikarze z końca XIX th wieku i początku XX th century mówił paradoksalny podział królestwa ze względu na suchy klimat w jego części step i Sahary.
Ich terytorium obejmowało część Algierii, ale rozciągało się także na Libię, Maroko i Mauretanię .
Po muzułmańskiego podboju Maghrebu (647-709), w Berber rewolty przeciwko reżimowi Umajjadów , bunty te związane są w połowie VIII th wieku dogmat kharidjite uwodzący przez jego purytanizmu i jego egalitarnej wiadomości i zarabiać dużo z Maghrebu . Tak więc pierwszymi muzułmańskimi państwami w Afryce Północnej byli Kharidjites. W środkowym Maghrebie , Abu Qurra , wódz plemienia Ifren , założył sufryckie królestwo Tlemcen . Ale najważniejszą istotą Kharidjite są Rostemidy.
Po wydaleniu z Ifrikiji , Ibn Rustom osiada w Tahert potem jest rozpoznawany „Imam” przez Ibadites Maghrebu. Utrzymuje bliskie związki z innymi bytami Kharidjite w Maghrebie. Zatem oblężenie Tobna (w Hodna ) z 767 kieruje koalicja Ibadites z Tahert i Jebel Nefoussa i sufrites z Tlemcen . Ibn Rustom poślubił także jedną ze swoich córek kharidjskiemu władcy Sijilmassy .
Dynastia Rostemidów jako druga po emiracie Kordoby uniezależniła się od kalifatu Abbasydów , pomimo nacisków dyplomatycznych i militarnych oraz utraty terytorium. Rostemidowie manewrowali między dwiema sąsiednimi dynastiami: Idrissidami z Fezu i Aghlabidami z Kairouanu, aby zachować swoją władzę. Udaje mu się również zawrzeć sojusz z Umajjadami z Kordoby . Dwie dynastie były przeciwne Aghlabidom, pozostały wierne Abbasydom . Zawarli traktat pokojowy z Kairouanem po ofensywie Abbasydów (772-787) i bezproblemowo współżyli z Idrissidami, którzy nie okazywali żadnych zagrożeń. Wybuchły konflikty z Nafusami i istniały napięcia między koczownikami Zenet i osiadłymi.
W 909 , Tahert został zniszczony przez atak z góry Berberowie Kutama prowadzonej przez Fatymidów propagandowego misjonarz „ dâ`i ” Abu Abd Allah ACH-Chi'i . Miasto zostaje zniszczone, a jego mieszkańcy zmasakrowani lub wygnani.
Okres rostemidów jest naznaczony przez jego uczonych. Tahert było kulturowym siedliskiem, jego biblioteki zawierały egzegezy Koranu oraz rękopisy medycyny i astronomii . Rostemidowie utrzymywali kontakt z uczonymi kręgami Al-Andalus . W stosunkach z czarną Afryką był także głównym punktem szerzenia islamu , którego nauki są przekazywane przez kupców i misjonarzy z Ibadi .
Społeczeństwo składało się z różnych grup społecznych: rolników z Aurès , nomadów Zenetów , mieszczan i kupców. Tahert było miastem religijnym, ale kosmopolitycznym, przyjmowało kupców i uchodźców ze Wschodu. Dynastia charakteryzowała się tolerancją religijną, Ibadyci współistnieli z mutazilitami i sunnitami . W Tahercie istniała chrześcijańska dzielnica al-kanisa (kościół w języku arabskim ). Imamowie słynęli z purytanizmu i przenikliwości politycznej: podobno spali na prostej poduszce i prowadzili odosobnione życie. Mówi się, że piąty imam przygotował duże naczynia, aby rozdawać jedzenie swoim ludziom.
Urbanistyka Tahertu charakteryzuje się fragmentarycznym aspektem. Miasto składa się z przeciwstawnych dzielnic (mieszkańców pochodzących z Kairouan , Kufy czy Basry ) lub plemiennych. Do dziś zachowało się tylko kilka ruin miasta, w których podobno mieściły się bogate domy z patio i cytadela, w której mieszkał imam. Znalezione szczątki świadczą o istnieniu prostego lokalnego rzemiosła, świadczącego o surowości Rostemidów. Ruiny Sedraty są przedłużeniem sztuki i architektury Rostemidów. Odkryto meczet pokryty zestawionymi ze sobą owalnymi kopułami oraz kilka kompleksów mieszkalnych. Sztuka Sedraty charakteryzuje się prostą dekoracją gipsową lub inskrypcjami kufickimi.
Tahert był bogatym miastem handlowy usytuowany na trans-Maghreb wschód-zachód drogą, w strefie styku Tell i pasterzy i koczowników w Highlands i na południu. Wymienialiśmy: pszenicę , tkaniny , wełnę , owce , daktyle , morele i dromadery . Była także głównym przekaźnikiem handlu transsaharyjskiego, który obejmował afrykańskie złoto i niewolników oraz handel z innymi częściami świata muzułmańskiego . Posiadał rynek Radhanitów , kupców żydowskich, którzy tworzyli sieć sprzedaży, której działalność rozciągała się od Azji po Maghreb i Europę Południowo-Zachodnią. Chociaż Rostemidowie mieli niewiele relacji ze światem śródziemnomorskim , produkty z Południa są rozprowadzane drogą morską, utrzymywali stałe stosunki z Al-Andaluzyjczykami .
Rolnictwo było zamożne, władcy Rostemides wybudowane budynki gospodarcze i zorganizowane nawadnianie . Tahert posiadało wiele młynów i sadów , znajdowało się na dobrze prosperującym obszarze zbożowym . Istnieje również hodowla koni i bydła.
Dzieje królestwa cechował konfliktów religijnych, które generowane kryzysów energetycznych i schizmy między Ibadites i innych Kharidjite prądów , takich jak Nekkarites . Wybuchły inne konflikty z Nafusami, których jednak uważano za „piasek” Rostemidów. Pojawiły się inne sprzeczności społeczne, notable i duchowni tworzyli arystokrację, która sprzeciwia się egalitaryzmowi imamów Ibadi. Osłabiony od wewnątrz przez kontrowersje religijne i uśpiony w dobrobycie, stan rostemidów poddaje się pierwszym atakom Fatymidów .
Po zniszczeniu Tahertu następuje ucieczka ludzi na pustynię. Uchodźcy osiedlają się w Sedracie w pobliżu Ouargla . Następnie docierają do Mzabu . W XI -tego wieku , zbudowano kilka miast w regionie: Ghardaia , Melika , Beni Isguen , Bounoura i El Atteuf .
Genealogia i porządek dziedziczenia.
└─┬Rustam │ └1┬`Abd al-Rahmân (767-784) │ └2┬`Abd al-Wahhab (784-823) │ └3┬Abû Sa`îd al-Aflah (823-872) │ ├4─Abû Bakr (872-874) │ ├5┬Abû al-Yaqzan Muhammad (874-894) │ │ │ ├6─Abû-Hâtim Yûsuf (894-897) et (901-907) │ │ │ └8─Yaqzan (907-909) │ (909 : Destruction de Tahert par les Fatimides) └7─Ya`qûb (897-901): dokument używany jako źródło tego artykułu.