Umajjadów z Kordoby

W Umayyads Hiszpanii , Umayyads Andaluzji lub Umayyads Cordoba były najpierw na czele emiratu w 756 w al-Andalus następnie założył kalif dynastię w 929 . Są oddziałem Marwanidów Umajjadów, którzy rządzili w Damaszku nad imperium arabskim. Ostatni kalif tej dynastii, który panował w Kordobie , Hicham III , został obalony w 1031 roku .

Fundacja dynastyczna Umajjadów w Hiszpanii

Według historyka Pierre'a Guicharda , wszyscy książęta Umajjadów, którzy następują po sobie u władzy w Kordobie, są synami konkubin niewolników, z których większość była rdzennego pochodzenia, „Galicjan”, pochodzących z chrześcijańskich obszarów północnej Hiszpanii. Północny zachód. Tak więc, według autora, „z każdym pokoleniem odsetek arabskiej krwi płynącej w żyłach panującego władcy zmniejszył się o połowę, do tego stopnia, że ​​ostatni z linii, Hisham II (976-1013), który z uwagi na jedynej męskiej genealogii w Internecie jest czysto arabska, w rzeczywistości ma tylko 0,09% arabskiej krwi ”.

Utworzenie drugiego rywalizującego kalifatu w Al-Andalus

Emir Abd al-Rahman III przyjął tytuł kalifa w 929 , potwierdzając pełną niezależność Kordobie kalifatu w porównaniu do Abbasydów . Podążał w tym za przykładem Fatymidów, którzy założyli kalifat szyicki izmailicki w Maghrebie , kalifat Fatymidów , po zdobyciu Rakkady (stolicy Aghlabidów ) w 909 r. , Przed podbiciem Egiptu w 969 r. I osiedleniem się tam. Definitywnie w 973 r. .

Konsekwencją tej decyzji było to, że kalifowie Umajjadów z Kordoby cierpieli z powodu złej reputacji w muzułmańskiej historiografii . W istocie kalif, jako „Wódz wierzących”, musiał być wyjątkowy; to pragnienie niezależności religijnej było postrzegane jako dysydencja zagrażająca duchowej jedności wspólnoty wyznawców klasycznego świata arabsko-muzułmańskiego , podważonej już przez ustanowienie kalifatu Fatymidów. Jednak inni poszli za nim.

Upadek kalifatu

W XI p  wieku zapada kalifatowi fragmenty na mikro-stanów Taifa (do 25), osłabiony stopniowo odzyskał przez chrześcijan . Ostatnie hiszpańskie królestwo muzułmańskie, Królestwo Granady , upadło w 1492 roku . Ostatnich muzułmanie żyjący pod prawem chrześcijańskiego, będzie zmuszony do konwersji lub wyemigrować do XVII th  wieku.

Dynastia Umajjadów z Kordoby

Synostwo emirów, a następnie kalifów Omyyadów z Kordoby
                        Mu`āwīya Ibn Hisham                      
                                                       
                        1 `Abd ar-Rahmān I er
ben Mu`āwīya

( 756 - 788 )
                     
                                                       
                        2 Hicham I er
( 788 - 796 )
                     
                                                       
                        3 Hakam I er
( 796 - 822 )
                     
                                                       
                        4 `Abd ar-Rahmān II
( 822 - 852 )
                     
                                                       
                        5 Muhammad I er
( 852 - 886 )
                     
                                                           
           
                    6 Al Mundhir
( 886 - 888 )
  7 `Abd Allah
( 888 - 912 )
                 
                                                       
                            Muhammad                    
                                                       
                            8 `Abd ar-Rahmān III
an-Nāsir

( 912 - 961 )
                   
                                                           
                                                         
9 Al-Hakam II al-Mustansir
( 961 - 976 )
  Ubayd Allah       `Adb al-Jabbâr           `Adb Allah       Sulayman
                                                               
10 hicham II al Mu'ayyad
( 976 - 1009 ) i ( 1010 - 1013 ),
  `Adb Allah       Hichâm           Muhammad       Al-Hakam
                                                                     
                       
        18 Mahomet III
( 1024 - 1025 )
  11 Muhammad II
( 1009 ) i ( 1010 )
  17 „Abd ar-Rahmān V
( 1023 - 1024 )
  14 Abd ar-Rahmān IV
( 1018 )
  19 Hicham III
( 1027 - 1031 )
  12 Sulayman
( 1009 - 1010 ) i ( 1013 - 1016 )
 

[[es]]: Omeyas of Córdoba

Inni kalifowie z Kordoby, spoza Umajjadów

Uwagi

  1. Pierre Guichard , „Wschodnie” i „zachodnie” struktury społeczne w muzułmańskiej Hiszpanii , wyd. Wyższa Szkoła Nauk Społecznych, 1977, s.  124
  2. Genealogia po dynastii Umajjadów i po Nicolás Homar Vives, Genealogias, Emirato de Córdoba , (es) España 08A (756/912) i Califato de Córdoba , España 09A (912/1031) . Wiele homonimów nie pozwala nam zrekonstruować drzewa genealogicznego przy użyciu nazw podanych w (ar) الأمويون / أمويو الأندلس / بنو أمية في الأندلس- ثم بني ح, którego filiacje ( Nasab ) są zbyt krótkie.
  3. Nieobecny w genealogii dynastii Umajjadów zgodnie z genealogią Nicolás Homar Vives, Genealogias, Emirato de Córdoba , (es) España 08A (756/912) i cytowany w genealogii podanej przez Ibn Khalduna The Book of Example , La Pléiade Gallimard , s. 529. To czyni Abd ar-Rahmān III an-Nāsir wnukiem Abd Allah ben Muhammad.
  4. przyjmuje tytuł kalifa w 929 .
  5. `Adb al-Malik in the genealogy of Nicolás Homar Vives, Genealogias, Califato de Córdoba , España 09A (912/1031)

Zobacz też

Dokumentacja zewnętrzna