Idrysydy

Idrissides
( ar ) الأدارسة ( Al - Adarissah )
( ber ) ⴰⵢⵜ ⵉⴷⵔⵉⵙ ( Ayt Idris )

789 - 985

Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Map Empire Idrisside, pokazując jego rozszerzenie maksymalną na początku IX th  wieku Ogólne informacje
Status Emirat
Stolica Volubilis (789 - 808)
Fez (808 - 927)
Hadżar an-Nasar  (en) (927 - 985)
Religia szyicki islam ( orzecznictwo Zaidite )
Historia i wydarzenia
789 Założenie dynastii
920 Pierwsze wyprawy Fatymidów
930s Utrata Rif na korzyść Umajjadów z Kordoby
985 Zabójstwo ostatniego Idrissida
Emirowie
( 1 ul ), 789 - 791 Idrys ja er
(D er ) 974 - 985 Al-Hasan ben Kannun

Poprzednie podmioty:

Następujące podmioty:

Idrissids ( polskie  : الأدارسة , al-Adarissa  ; Berberyjskie  : ⴰⵢⵜ ⵉⴷⵔⵉⵙ , Ait Idris ) są Cherifian dynastia Obowiązuje stanie po został w Maroko pomiędzy 789 i 985 . Powszechnie uważa się ich za założycieli pierwszego państwa marokańskiego.

Dynastia nazywa się Idris Ier , syn śniadaniowy Hasana ibn Alego , dzierżącego szyickiego Zaidi , który jest rozpoznawany jako imam przez Berberów z Awrabas . Jego syn, Idriss II , podjął się zjednoczenia kraju i położył podwaliny pod państwo Idrissid, skupione wokół centralnej administracji, Makhzen .

Podczas drugiej połowy X XX  wieku , moc Idrisid zapada w wyniku najazdów i interwencji Umajjadów Hiszpanii, Zirydów - wasalami Fatymidów  - i Zenetes  ; utracili faktyczną władzę w 972. Zostały definitywnie usunięte w 985, po niepowodzeniu przywrócenia ostatniego emira na wygnaniu, Al-Hasana ben Kannuna , który został zamordowany.

Historia

Lot Idrisa do Maroka

Według Ibn Khaldouna w 786 r. Hussain, prawnuk kalifa Alego ibn Abi Taliba , chwycił za broń w Mekce przeciwko kalifa Al-Hadi . Wśród buntowników był Yahya, syn Idrisa, który uciekł do Daylem w Tabaristanie. Jego ojcu Idrysowi udało się dotrzeć do Egiptu, gdzie Rached, wyzwoliciel z Saleh (syn kalifa Al Mansour) dostarczył konie, aby pomóc mu w ucieczce do Maghrebu . W 788 do 789 , Idris i jego Freedman Rached przybył bezpieczne i dźwięku w Walili (starożytne miasto na górze Zerhun sześć lub siedem mil od Fez w Maroku).

Idris prosi o ochronę szefa Awraba Ishaq ur. Mahomet ur. Humajda i panuje nad małym państwem w regionie Volubilis, niezależnym państwem kalifatu. Kilka konfederacji berberyjskich ( Zouagha , Luwata , Sedrata , Ghiata , Nefzaoua , Miknassa , Ghomara ) zbiera się na rzecz Idrisu , który ostatecznie otrzymuje przysięgę lojalności od wszystkich populacji Berberów. Brat tego ostatniego, Sulayman Ibn Abd Allah al-Kamil osiedlił się w Tlemcen i okolicach.

W 789 do 790 , Idris zebrał armię i przyszedł do bram Tlemcen , który znajdował się pod kontrolą Maghraouas i Ifrenids . Ci ostatni poddają się Idrisowi. Ibn Khaldoun wskazuje, że emirem Tlemcen był Muhammed ur. Kahzer ur. Sulat między 789 a 790 w jednej wersji swojego tekstu, ale wskazuje innego emira Abu Qurrę i inną wersję faktów w innych rozdziałach. Idris buduje swój pierwszy meczet w Tlemcen. Ale wracając do Walili , Imam Idris został otruty przez Ash-Shammakh , dezerter z przyczyn Abbasydów ów , w latach 791 i 792 .

Idris II Kalif Fezu

Awraba wyznaczyć następcę dziecko żony Idris' Kenza , Idris II. W 804 przysięgają wierność meczetowi Ulili małemu księciu Idrisowi, pod opieką Abu Khaleda Yazida ur. . Al Yas Al Abdi W 807 - 809 , Idris II zabija wódz plemienia Awraba, zwolennik sprawy aghlabidzkich. Posiada również armię składającą się z 500 arabskich wojowników .

Miasto Ulili, które stało się zbyt małe dla sług Idrisa II , postanawia przenieść swoją stolicę do Fezu , podczas gdy miasto to znajdowało się pod kontrolą B. Borghosa ( Magich , Żydów i Chrześcijan) i B. Khayra (plemiona Zwaghian). . Oba narody przyjmują islam i wyznają wiarę w Idrisa II. W 807 Idris odbudował miasto Fez, podejmując tam duże budynki ( dzielnica Adwat Al Andalous , dzielnica Al Qaraouiyine , charifs meczetu , itp.). Idrys II powierzył swoją władzę Awrabie w 812 roku i ogłosił się kalifem.

Toczy wojnę przeciwko Masmoudom i okupuje ich miasta. W 814 Idrysowi II udało się zdobyć Tlemcen i otrzymał od Mahammeda ur. Khazer przysięga posłuszeństwa. Idrys II przebywał w Tlemcen przez 3 lata i udało mu się stłumić charydżizm w regionie i usunąć z rąk Abbasydów cały kraj od Souss do Chlef . W Aghlabidów nie mogła przeciwstawić Idris II. W 828 zmarł Idrys II, a władzę przejął jego syn Mahomet.

Od podziału synów Idriss II do zjednoczenia przez Ali

Królestwo Idrissid jest podzielone między braci, zgodnie z radą Babci Kenzy. Al Qasim otrzymuje od swojego brata Omara miasta Tanger , Basrę , Ceuta , Tetouan i Hadjer An-Nasr . Omar otrzymuje Tikisas i Terghę, w tym dowództwo plemion Sanhadjas i Ghomaras . Dawud ma ziemię Houaras , Tasul , Taza i władzę nad plemionami Miknassa i Ghiata . Abdellah zbiera Aghmat , Anfis , góry Masmoudas , ziemię Lamba i resztę Sus al-Aksa . Ostatni brat, Yahia, niszczy miasta Asilah i Larache , krainę Ourghów . Yahia powołuje Issę do rządu Chella , Salé , Azemmour , Tamesna i przekazuje Ulili Hamzie. Natomiast Tlemcen pozostaje w rękach syna Sulimana ur. Abdallah , który jest bratem Idrisa I.

Ten podział powoduje wojnę między braćmi Idrissid. Pierwszy konflikt przeciw Issie i Mahometowi. Ayssa poddaje się, a jej terytoria zostają przekazane Omarowi. Al Qasim powstaje, ale Mahomet postanawia z nim walczyć. Al Qasem uciekł w pobliżu Asilah . Buduje ribat nad morzem i pozostaje w ukryciu aż do śmierci. Omar zmarł w Fedj Al Férès i został pochowany w Fezie w 835 roku . Jest przodkiem Hammudytów . Mahomet syn Idrysa II zmarł w 836 roku . Królestwo Idrissid trafia do jego dziewięcioletniego syna Ali. Aurébas zajął się utrzymaniem porządku aż do jego śmierci w latach 848-849. Tak więc Yahya, syn Mahometa, przejmuje najwyższą władzę królestwa. Fez przeżywa fazę wzrostu. Wzniesiono tam kilka pomników i budynków. Ibn Khaldun nie wspomina o dacie śmierci Yahyi, która pozostaje nieznana. Yahia II, jego syn, przejmuje władzę. Ośmiela się jednak „podkopać honor kobiet”, co powoduje wielki skandal i wielki bunt ze strony Abderhamana b.Abd Sehl Al Djudami . Yahya zostaje szybko obalony i umiera z żalu tego samego dnia. Jego kuzyn Ali ur. Po tym wydarzeniu Omar został ogłoszony władcą wszystkich prowincji Maghrebu, który dowodził Rifem przed rewoltą. Ali udaje się do Fezu i otrzymuje przysięgę lojalności.

Upadek Idrysów

W 925 roku Al Hassan , znany jako Al Hajjam, syn Mahometa ur. Al Qasem ur. Idris wyrzuca Rihana i plemię Kutama z Fezu. To powoduje wojnę między Al Hajjam i Musa Ibn Abi'l Afya. W bitwie ginie Minhal, syn Afyi i dwa tysiące miknasi. Gdy tylko Yahyia wejdzie do miasta Fez, Hamed ur. Hamdan z plemienia Aurébas wsadza go do więzienia i dostarcza do Musy. Al Hajjam ginie podczas ucieczki z więzienia, spada ze szczytu muru. Po upadku Idrissids bracia Al Hajjam uciec do Basry w Rif .

W 929 Ibrahim ur. Mahomet ur. Al Qasem zostaje wodzem, buduje zamek Hadjer An-Nasr w Rif. Ale Idrysydzi stawiają opór: synowie Omara b.Idrysa przejmują ziemie Ghumarów , od Tikisas po Ceutę i Tanger . Jednak pod naciskiem Umajadów z An Nacera Abu'l Aych, syn Idrisa b.Omara, przekazuje miasto Ceuta Umajjadom. Zaraz po śmierci Ibrahima ur. Mahomet, Al Qasem, znany jako Al Kunnun, zostaje przywódcą Idrissidów i zachowuje zgodę plemion Ghumaras . Ten przywódca postanawia odrzucić autorytet Ibn Abi'l Afya, ponieważ ten ostatni stał się profatymidem.

Przewaga Idrissid osłabia rywalizacja między Umayyads Cordoba i Fatimids w drugiej połowie X XX  wieku  ; Władza Idrissidów załamała się pod wpływem najazdów i interwencji Umajjadów z Kordoby, Fatymidów i Zenetów . Polityczna rola Idrissidów została zniszczona przez kampanię Ziridów , wasali Fatymidów, w 972 roku, którzy podporządkowali się – chwilowo – Zenetom z regionu.

W tym czasie Umajadowie przejmują władzę nad Maghrebem i odnoszą sukcesy w przejęciu kampanii Zénètes w Rif. Fez zostaje zabrany przez Banou Ifren , który przejął go, a następnie porzucił go Maghraouas . Idrissids kontrolują teraz Rif tylko z plemionami Ghumara.

Umajjadzi kończą podbijanie terytoriów Idrissid Rif i deportują potomków Mahometa i Omara do Hiszpanii, a następnie do Aleksandrii . Pewnej liczbie rodu Idrissidów udało się przedostać do Hiszpanii w ramach kontyngentu berberyjskiego plemienia Ghumara. Pozwoliło to na założenie królestwa Hammudite .

W 985 Fatymidzi podjęli próbę odbudowy, wspierając Idrysyda, który schronił się na ich dworze, niejakiego Al-Hasan ben Kannun . Dąży do odzyskania głowy swojego dawnego państwa, które znajdowało się wówczas w uścisku najazdów i wpływów Umajjadów z Courdoue. Sprzymierzony z Ziridami i różnymi plemionami, które przyłączyły się do jego sprawy, przegrywa przeciwko Maghrawa i Benou Ifren bez powodzenia w ustanowieniu swojej władzy.

Dynastia przedfatymidów

Założenie Fezu

Miasto „Medina Fez” został założony przez  szeryf  alide  Idris  I er  w  789  na terenie obecnej dzielnicy Andaluzyjczyków. W 808 regent Rashid Ben Morshid założył „al-Aliya” po drugiej stronie wadi Fezu. Al Aliya rozwija się bardzo szybko i staje się prawdziwym miastem z meczetem, pałacem i  kissariya  (hala, rynek).

Gałęzie brata Idrisa, Souleïmane

Według Ibn Khaldouna w swoim dodatku IV, Soueimane ucieka do Maghrebu podczas dominacji Abbasydów . Przybył do Tiaretu po śmierci swojego brata Idrisa I, chce przejąć władzę. Ale Berberowie odpierają jego groźby ze strony Souleïmane'a, a Aghlabidowie aresztują go. Souleïmane wycofuje się do Tlemcen i jest panem wszystkich populacji Zentów w tej okolicy.

Jego syn Mohammed ur. Souleïmane zastępuje go, a jego dzieci dzielą cały środkowy Maghreb po śmierci ojca. Rząd Tlemcen podlegał Ahmedowi, synowi Mohammeda, a następnie Mohammedowi, synowi Ahmeda, który zastąpił swojego syna El-Kasema Ben Mohammeda w Ahmed. Aïssa, syn Mohammeda, zdobywa Archgul (miasto i wyspę na Tafnie , rzekę osiem mil od Tlemcenu) i sprzymierza się z Fatymidami. Brat Aïssy , Idris, wchodzi w posiadanie Dejrawy . Jego następcą jest syn Abu'l Aïch Aïssa. Po śmierci Abou El Aïch Aïssa, El Hassen Ben Abou El Aïch przejmuje władzę wśród Djerawas. Potem kolej na Ibrahima, a potem na jego synów (Yahia, Ibrahima i Idrisa). Idris przyjmuje Archgoula, z drugiej strony, jego brat Yahia sprzymierza się z Umajadami w czasach Abderhamana An Nacera . To spowodowało niezadowolenie Fatymidów w 935 roku . Yahyia zostaje aresztowany przez generała Misura .

Miasto Dejrawa, w którym mieszka Al Hasen ur. Abi'l Aych jest oblegany przez Ibn Abi'l Afyę, przedstawiciela Umajadów w środkowym Maghrebie, który go przejmuje. Al Hasen ucieka, by dołączyć do swojego kuzyna Idrisa, syna Ibrahima, wodza Archgulu . Jego bratanek Al Buri, syn Musy ur. Abi'l Afya przejmuje to miasto.

Ténès będzie stolicą Ibrahima, syna Mahometa, potem będzie pod kontrolą jego syna Mahometa o tym samym imieniu, potem Ibrahima (to samo imię), potem Yahyi i Alego. Ten ostatni zostaje pokonany przez Ziridów za panowania Ziriego ibn Menada w 953 roku . Ali następnie szuka schronienia wśród Maghraouidów . Al Khir ur. Muhammed bem Khazer z Maghraouis pomaga Hamzie i Yahiyi, synowi Alego, udać się do Hiszpanii.

Ahmed syn Sulimana, syn Ibrahima był przywódcą centralnego Maghrebu. Wśród potomków Muhammeda, syna Sulimana, są Ituwich, syn Hatecha, syna Al Hasena, syna Muhammeda, syna Sulimana, i Hammud, syn Alego, syna Muhammeda, syna Sulimana.

Ibn Khaldoun zauważa, że suk Hamza w Bougie , według Ibn Hazma , nie nosi nazwy Idrissid, ale Araba z plemienia Sulaym. Dodaje, że Jawhar al-Siqilli , generał Fatymidów, zabrał synów Hamzy do Kairouan .

Historia Umm Al Benin

Według Ibn Khaldoun , Oum al-Banin (co oznacza, matkę wszystkich dzieci) to kobieta, która pochodziła z Kairouan , była z arabskiego plemienia Kurajszytów . Nazywała się Fatima . Ta kobieta była bogata i zamieszkała w Fezie . Będzie założycielką pierwszego uniwersytetu na świecie University Al Quaraouiyine w 859 i wykopie studnię do użytku publicznego.

Rząd Idrissid

Dynastia Idrysów wyszła zwycięsko z bratobójczej wojny między synami Idrisa II przeciwko podziałom i separatyzmowi, aby ponownie zjednoczyć się pod dowództwem Muhammada ben Idrisa . Ale jego panowanie jest krótkie, a śmierć wygrywa w 836

Tego samego dnia, w wieku dziewięciu lat i czterech miesięcy, jego syn, później znany jako Ali Haidara, przyjął tytuł emira. Był człowiekiem wielkiej szlachetności i obdarzonej wielką inteligencją. Reorganizuje państwo i tworzy instytucje, przywraca sprawiedliwość, silnie wspierany przez swoją świtę. Przyniósł ludziom bezpieczeństwo i dobrobyt aż do śmierci w 848 roku . Jego syn Ahmed Mezouar opuszcza Fez do kraju Jbala i na prośbę Beni Arouss wysyła swojego syna Sellama. Potomkowie Emira Alego ben Muhammada zapewniają jego sukcesję w kraju dobroczynnym. Panowanie przechodzi w ręce jego brata Yahya ben Muhammada , który zaczyna od zorganizowania administracji kraju. Podzielił kraj i wysłał swoich wujów i braci do administrowania regionami i polegał na nich. Zachowali się źle i przejęli przywództwo plemion i powiedzieli im „jesteśmy synami jednego ojca”.

Emir szczególnie interesował się dobrem swoich obywateli i budował ogrody, łaźnie tureckie i sklepy, również za jego panowania powstał słynny meczet Quaraouiyine . Po jego śmierci władzę objął jego syn Yahya ben Yahya i to właśnie w tym czasie dynastia wkroczyła w okres osłabienia, ponieważ był skorumpowany, niepoważny i w złej wierze. Zakochał się w ładnej Żydówce o imieniu Hana i chciał ją wykorzystać w łaźni tureckiej, kiedy wezwała pomoc, przyszli jej pomóc i emir został oskarżony o cudzołóstwo. To właśnie ta akcja zmieniła szacunek mieszkańców Fezu, a na ich czele Abd Er-rahmane ben Abi Sahl Al-Jidami, który chciał go zabić. Ale jego żona, księżniczka Atika, córka Alego ben Omara ben Idrisa, ułatwiła mu ucieczkę z wybrzeża Kairouaniase na wybrzeże Andaluzji, jednocześnie odmawiając pójścia z nim. Kiedy przybył cały i zdrowy, został ogarnięty ciężkimi wyrzutami sumienia i wstydem tego skandalu i zmarł tej samej nocy.

Działania Yahyi sprawiły, że Fez po raz pierwszy znalazł się pod rządami osoby spoza dynastii (Abd Er-rahmane ben Abi Sahl Al-Jidami). W rezultacie Marokańczycy zaczęli pozwalać sobie na bunt i walczyć z nimi pomimo aury szacunku, jaką mieli, ponieważ byli siostrzeńcami Mahometa .

Kiedy Yahya zmarła i chociaż była źle traktowana, w związku z tym, co stało się z domem Idrissidów (kierowanym przez Abd Er-rahmane ben Abi Sahl Al-Jidami, szefa straży), zaczęła pisać do Ali ben Umar informuje go o sytuacji w Fezie i prosi, by przyjechał do miasta, zanim będzie gorzej. Książę był w kraju Rif i Sanhaja, kiedy dotarło posłanie, natychmiast skierował swoją armię do marszu i skierował się do Fezu. Wszedł na wybrzeże Kairouanu i Abd Er-rahmane ben Abi Sahl Al-Jidami natychmiast uciekł. Ludność Fezu była zadowolona z tego przyjazdu, ponieważ nie zapomniała, co Idrysydzi zrobili dla nich i dla całego kraju, ponieważ po raz pierwszy ten region istniał i położyli kres życzeniom Abbasydów i cudzoziemców w miastach Maroka. To oni również postawili Berberów bezpośrednio przed islamem, w wyniku czego wszystkie regiony pod ich dominacją zostały zislamizowane, kładąc kres judaizmowi , chrześcijaństwu, a nawet magii.

Kiedy Ali ben Umar wrócił, mieszkańcy Fezu przybiegli do niego i złożyli przysięgę.

Emir pozostał w swojej nowej stolicy i zajmował się poprawianiem codziennego życia swoich obywateli. W górach Bouiblanes zorganizowano bunt pod rozkazami Abderazaka Al-fihri Assafri, który należał do rodziny Huesca w Andaluzji . Kiedy zbudował swój zamek i zebrał armię, pomaszerował w kierunku Fezu, aby go zdobyć. Kiedy przybył, Ali ben Umar wyszedł, by z nim walczyć i wywiązała się zacięta bitwa, w której pokonał Ali, który uciekł do Andaluzji . W ten sposób Abderazak Al-fihri Assafri wszedł do dystryktu andaluzyjskiego, podczas gdy dystrykt Kairouan stawiał mu opór. Chociaż wszystko wskazywało na to, że nadszedł koniec Idrissidów, widzieliśmy świętość przysięgi złożonej dynastii przez mieszkańców Fezu, ponieważ nie byli zadowoleni z walki z Abderazakiem Al-fihri Assafrim, wysłali list do Yahya ben al. Qasim namawia go, aby przyszedł i położył kres obecności tego nieznajomego w domu Idrisside.

Yahya ben al-Qasim pobiegł do Fezu i osiadł w dzielnicy Kairouan, zanim energicznie zaatakował intruza, wypędzając go na dobre z dzielnicy Andaluzji.

Po naprawieniu sytuacji w Fezie zebrał armię do walki z Assafrisem. Został zabity w 904 przez Rabii ben Soulaïmane.

Yahya ben Idris ben Umar objął dowództwo dynastii, był też najbardziej zdolny do przejęcia władzy, był także człowiekiem islamu, sprawiedliwości. Pod jego panowaniem dynastia wejdzie w nowy okres w stosunkach z zagranicą.

Dziedzictwo i dziedzictwo

Idrysydzi pozostawiają inne ważne dziedzictwo dziedzictwu Maghrebu; meczet Al-Karawijjin i andaluzyjskiego Meczet w Fez , że mauzolea Idris I er w Zerhoun i Idriss II w Fez , a meczet starych Tenes są głównymi przykładami.

Pod Idrissids, tradycyjnej kaligrafii Kufic ewoluuje w kierunku stylu: tzw kaligrafii Maghribi który osiągnie swoją pełnię w XI -tego  wieku. Sztuka iluminacji również doświadczy boomu.

Chronologia

5 lutego 789W Volubilis Idris I pierwszy ogłoszony imama z Maroka .

W 791 utworzono państwo marokańskie . Idriss I st , pochodzący z Ali , syna Mahometa , uciekł z Arabii, aby uciec przed masakrą swojej rodziny i po prostu osiedlić się w Volubilis (Walili) po postoju w Tlemcen- Agadir, gdzie zbudował meczet w Agadirze ( 790 ) i założył miasto Fez, które po jego śmierci w 792 będzie stolicą królestwa przez jego następcę syna Idriss II, ten ostatni zajmuje się budową miasta do 803 i umiera w 828 .

Administracja królestwa jest powierzone jego synów, a następnie do jego braci. Życie gospodarcze w Fezie kwitnie, w latach 857 i 859 miasto korzysta z niesamowitych meczetów Quaraouiyine i Andaluzji . Wczesnym X XX  wieku na Idrisids są wskazane kalifów w Kordobie aż podziału Hiszpanii , ponieważ ich dekadencji i ich zniknięcia w 1055 .

Oprócz wewnętrznych kłótni dynastia musiała zmierzyć się z Fatymidami na wschodzie, a następnie Umajjadami z Kordoby na północy. Próbowali grać na rywalizacji między tymi dwiema wielkimi dynastiami. Ostatni Idrisid poddał się Umajjadom.

Kilkadziesiąt lat później potomkowie rodziny, którzy pozostali w Andaluzji, urodzili w czasach taifas księstwo Hammudytów .

Idrysydzi rządzili Tlemcenem przez 140 lat.

Lista emirów Idrissidów (789-985)

Chronologia

Chronologia sułtanatów Idrissid

Założyciele

emirowie

W 1016 Ali , z gałęzi pobocznej, potomek Omara, syna Idrisa II , zostaje kalifem Kordoby .

Potomstwo

Znane gałęzie dynastii Idrysów

Średniowiecze Epoka nowożytna

Szeryf Idrissid

Potomkowie Idrissidów, zwani „szeryfami Idrissid” , występują głównie w głównych ośrodkach miejskich północnego Maroka: Fez , Sefrou , Meknes , Tetuan , Ouezzane , Chefchaouen , Rabat , Salé , Taza , Ksar El Kébir i Tanger . Występują również w niektórych regionach wiejskich Maroka ( Zerhoun , Beni Arous w krainie Jbala , Hyayna , Ghomara itd.), na wschodzie Maroka aż po Algierię (regiony Oujda i Tlemcen aż do Chlef ) i w Tunezji (regiony Bizerta i Sousse ). Stanowią one, według historyka Abdelhadi Tazi , jedną z pięciu głównych frakcji Chorfas w Maroku.

Uwagi i referencje

  1. Larousse.fr, artykuł „ Idrisides ”  : „Idrisides, Hasanidów alid dynastia Maroka (789-985)”
  2. E.-J. Van Donzel, Islamic Desk Reference , (wyd. BRILL, 1994) s.  165  : „Idrisids (Adarisa): marokańska dynastia potomków zięcia Proroka 'Ali i tym samym powiązana z linią szyickich imamów; r. 789-985”
  3. Ruth Cyr, Twentieth Century Africa , iUniverse, 2001 ( ISBN  9780595189823 ) , s.345: „W 788 Idris, pierwszy arabski władca całego Maroka, zjednoczył pod swoim panowaniem Berberów i Arabów, tworząc pierwszy Stan marokański. Założył dynastię Idrysidów, która panowała przez prawie dwieście lat ”.
  4. ME McMillan, Ojcowie i Synowie: Powstanie i upadek dynastii politycznej na Bliskim Wschodzie , wyd. Palgrave Macmillan 2013 ( ISBN  9781137297891 ) - s.  63 : „To właśnie w Maroku potomek Proroka, uciekając przed nieudaną rewoltą w Hidżazie w 785, znalazł schronienie i założył niezależne państwo. Nazywał się Idris, a jego rodzina, Idryzydzi, rządziła regionem od 788 do 974. ”
  5. W. Slatyer, przypływy i odpływy starożytnego władzy cesarskiej, 3000 BC - AD 900: Krótka historia starożytnej religii, wojny, dobrobytu oraz dłużne , Partridge wydawnictwa Singapur 2012 ( ISBN  9781482894516 ) - str.  368 : „Pod koniec ósmego wieku odległe Maroko znalazło się pod panowaniem Idrisa I (...) Maroko stało się drugim po al Andalusie państwem muzułmańskim, które zerwało stosunki i uniezależniło się od kalifatu Abbasydów w Bagdadzie”.
  6. Ch.-A. Julien, Historia Afryki Północnej, od podboju arabskiego do 1830 r. - Tom II , s.  44 (red. Payot, 1961): „Idriss Był nie tylko założycielem miast, był założycielem pierwszego państwa marokańskiego”
  7. "tradycja (...) sięga początków współczesnego państwa marokańskiego w IX wieku dynastii Idrysów, która założyła czcigodne miasto. Fez", G Joffe, Maroko: Monarchia, legitymizacja i sukcesja , w: Kwartalnik Trzeci Świat , 1988
  8. „Idryzydzi, założycielska dynastia Fas i, przynajmniej idealnie, współczesnego państwa marokańskiego (...)”, marokańska shurfa dynastyczna” – ujmowana w dwóch kontekstach historycznych: kult idrydów i „władza Alawidów” w: The Journal of Studia Afryki Północnej Tom 6, wydanie 2, 2001 [1]
  9. na ten temat zob. zwłaszcza (w) Ignác Goldziher i Bernard Lewis , Wprowadzenie do islamskiej teologii i prawa , Princeton University Press ,Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden, s.  218lub (en) Abdallah Laroui , The History of the Maghrib: An Interpretive Essay , Princeton University Press ,2015, s.  109-110Idryzydzi
  10. Abou Obeid Allah al-Bakri, Opis Afryki Północnej (tr. De Slane), Maisonneuve & Larose, 1962, s.  123 , z oryginału w języku arabskim.
  11. Ibn Khaldoun, Historia Berberów , s. 998, wydanie Bertiego, Algier, 2003
  12. uwaga, Al Bakri mówi o żydowskiej kobiecie, według tłumacza Ibn Khaldoun
  13. Mr. El- Fasi , Afryka z VII TH do XI th  wieku , UNESCO,1 st styczeń 1997, 559  s. ( ISBN  978-92-3-202495-4 , czytaj online )
  14. Francesco Gabrieli , Średniowieczny Maghreb: szczyt cywilizacji islamskiej na arabskim Zachodzie , Edisud ,1991, 287  s. ( ISBN  978-2-85744-538-8 , czytaj online ) , s.  170
  15. Daniel Rivet , Historia Maroka , Fayard ,2012( czytaj online ) , s.  170
  16. Mouloud Gaïd, Berberowie w historii Ziriego w Hammadzie, Editions Mimouni, s.  64
  17. Idrissid Dynasty w Maroku i Andaluzja D r Nasrallah Edited Dar al-Nahda saudyjska
  18. „Idryzydy (789-974)”
  19. Art & Crafts Book , n os  213-216, Editions du Cercle de la Librairie, 1999, s.  75
  20. Encyklopedia Islamskiego Archiwum Brill, 1980
  21. http://zianides.free.fr/modules.php?name=Content&pa=showpage&pid=42
  22. Louis Piesse, Historyczna i opisowa trasa Algierii: łącznie z Tellem i Saharą ,1862, 511  s. ( przeczytaj online )
  23. Claude Horrut , Ibn Khaldûn, islam „świateł”? , Edycje złożone ,2006, 227  s. ( ISBN  978-2-87027-998-4 , czytaj online ) , s.  196
  24. Idrissid chorfas z Fezu według Ibn at-Tayyib al-Qadiry. ŁOSOŚ GEORGES 1904 tom 1. http://am.mmsh.univ-aix.fr/Pdf/AM-1904-V01-14.pdf

Załączniki

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne