Ojciec Pio z Pietrelciny katolicki św | |
![]() Ojciec Pio autorstwa Pietrelcina (Ojciec Pio) (1966). | |
Święty | |
---|---|
Narodziny |
25 maja 1887 Pietrelcina ( Włochy ) |
Śmierć |
23 września 1968 (81 lat) San Giovanni Rotondo ( Włochy ) |
Imię urodzenia | Francesco Forgione |
Narodowość | Włoski |
Zakon religijny | Bracia Mniejsi Kapucyni |
Czczony w | San Giovanni Rotondo (kościół św. Pio) |
Beatyfikacja |
2 maja 1999 Plac św. Piotra , Watykan - Jan Paweł II |
Kanonizacja |
16 czerwca 2002 Plac św. Piotra , Watykan - Jan Paweł II |
Czczony przez | Kościół katolicki |
Przyjęcie | 23 września |
Atrybuty | Zwykle w burcie Braci Mniejszych Kapucynów z rękawiczkami , błogosławieństwo |
Ojciec Pio jest nazwa kapucynów kapłana i rodzi włoski ksiądz Francesco Forgione ,25 maja 1887w Pietrelcinie ( prowincja Benevento , Kampania , Włochy ), zmarł dnia23 września 1968w San Giovanni Rotondo ( prowincja Foggia w Apulii we Włoszech). Przyjął imię Pius (po włosku Pio ), w hołdzie papieżowi Piusowi V , kiedy wstąpił do zakonu Braci Mniejszych Kapucynów .
Był znany jako pierwszy kapłan i jeden z nielicznych ludzi, którym tradycja przypisuje stygmaty , chociaż cudowne pochodzenie tych plag jest przedmiotem kontrowersji. Został kanonizowany przez Kościół katolicki 16 czerwca 2002 r. Pod imieniem św. Piusa z Pietrelciny .
Urodzony z Grazio „Orazio” Marii Forgione (1860–1946), rolnika i Marii Giuseppy „Peppa” Di Nunzio Forgione (1859–1929), Francesco Forgione został ochrzczony następnego dnia w kościele Santa Maria degli Angeli (Saint Mary - des -Anges) z Pietrelciny koło Benevento . Jego matka, gorliwa katoliczka, nadała mu imię Francesco w hołdzie Franciszkowi z Asyżu . Ma starszego brata Michele (1882) i trzy siostry: Felicitę (1889), Pellegrinę (1892) i Grazię (1894). Prowadzi pobożną młodość, podczas której miałby mistyczne wizje; od pięciu lat Jezus Chrystus ukazałby mu się w ten sposób. Jako dziecko nie chce bawić się z dziećmi w jego wieku, bo według niego bluźnili. W wieku piętnastu lat przeżył pierwszą duchową ekstazę.
Zbyt chorowity, by być rolnikiem jak jego ojciec, jego matka postrzega go jako przyszłego księdza. Francesco dołączył do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów na22 stycznia 1903w Morcone . Ze względu na słabe zdrowie wrócił do rodziny, a następnie został wysłany do różnych klasztorów . Kapucynów początkujący bierze jego uroczyste śluby na27 stycznia 1909. W grudniu 1908 roku otrzymał tonsurę , święcenia mniejsze i subdiakonat w katedrze w Benevento . 18 lipca 1909 r. Został wyświęcony na diakona w klasztorze w Morcone, a następnie na cześć papieża Piusa V przyjmuje imię Brat Pio .
Został wyświęcony na kapłana w katedrze Benevento na10 sierpnia 1910i mianowany Santa Maria degli Angeli of Pietrelcina. Już w 1911 r. Poinformował spowiednika o pojawieniu się przez rok czerwonych znaków i ostrych bólach dłoni i stóp. To jest z4 września 1916w klasztorze San Giovanni Rotondo . Ojciec Pio budził się o świcie, aby czytać brewiarz. Pięć widocznych stygmatów, które były przedmiotem kilku raportów medycznych, ukazało mu się 20 września 1918 roku.
W czasie I wojny światowej służył jako lekarz w kompanii wojskowej szpitala Sainte-Trinité w Neapolu ( 1915 - 1917 ). Cierpiącego na przewlekłe pęcherzykowe zapalenie oskrzeli lekarze zdiagnozowali u niego gruźlicę i w obawie, że zarazi firmę, zreformowali go w sierpniu 1917 roku.
Plik 5 sierpnia 1918podczas gdy spowiadał się z młodymi scholastykami swojego klasztoru, Ojciec Pio manifestuje symptomy lub oznaki odnoszące się do transwerberacji : jego serce jest przeszywane duchowym żądłem z prawdziwym krwawieniem. Zgodnie z tradycją następuje jego całkowita stygmatyzacja20 września 1918, stygmaty (krwawe rany Chrystusa na rękach, stopach i tułowiu jak pięć ran Chrystusa ), które próbuje ukryć rękawiczkami .
Składa następujące świadectwo o wydarzeniach:
„Widziałem przed sobą tajemniczą postać, której ręce, stopy i pierś spływały krwią. Poczułem, że moje serce boli ogniste żądło ... Ta postać zniknęła mi z oczu i zauważyłem, że moje ręce, moje stopy, moja klatka piersiowa były przebite i płynęły krwią! ” . Jego opis swoich własnych mistycznych transportów w dużej mierze przypomina to, co napisała Gemma Galgani .
Na początku Ojciec Pio starał się zatuszować rany, ale kobiety, które podążały za jego duchowym kierownictwem, widziały rany i rozpowszechniały wiadomość. W ten sam sposób młodzi ludzie, którym obdarza swą naukę, dostrzegają blizny na rękach Ojca Pio. Plik9 maja 1919pierwsza gazeta Il Giornale d'Italia mówi o „cudach” Ojca Pio. 25 maja 1919 r. Lokalne czasopismo opublikowało wiadomość zatytułowaną „Święty z San Giovanni Rotondo” . W czerwcu 1919 r. Trzy gazety, w tym Il Mattino , główna gazeta Neapolu , podają tę informację, opowiadając o cudach, którymi kieruje taumaturg Ojciec Pio. Rozgłos, niechciany przez Ojca Pio, a tym bardziej przez jego przełożonych, którzy narzucili braciom klasztoru wszelką dyskrecję, przyczynia się do przyciągania do klasztoru coraz większej liczby osób. Pierwsze medyczne interpretacje dotyczą przypadku Ojca Pio, którego profesor Enrico Morrica, który nie widział Ojca Pio, interpretuje cuda Ojca Pio jako „magnetyzm zwierzęcy” wynikający z „niebezpiecznych, chorobliwych zjawisk zbiorowej psychologii” .
W obliczu nowych wydarzeń Przełożony Kapucynów i Święte Oficjum zdecydowali o zbadaniu Ojca Pio w celu ustalenia naturalnego lub nadprzyrodzonego pochodzenia rzekomych stygmatów. Wyłaniające się teorie dotyczące histerii i szkoły ideoplastyki są następnie wysuwane przez sceptyków, aby zaprzeczyć nadprzyrodzonemu charakterowi stygmatów. Rany Ojca Pio zbada więcej niż trzech lekarzy: doktor Luigi Romanelli, szef szpitala Barletta, doktor Angelo Maria Merla, burmistrz gminy, socjalista i agnostyk. Badania prowadzą do usunięcia wszelkiej idei samookaleczeń i „wniosku, że fakt sam w sobie stanowi zjawisko, które nie jest w stanie wyjaśnić jedynie nauk humanistycznych” . Święte Oficjum wysłało 12 i 13 lipca 1919 r. Profesora Amico Bignamiego , pozytywistę, który z kolei zbadał Ojca Pio. Bardzo sceptyczny, wnioski, które podaje, różnią się od dwóch pozostałych lekarzy. Nawet jeśli zauważa, że rany Ojca Pio mają cechy, których „nie można wyjaśnić na podstawie naszej wiedzy o martwicy nerwicowej oraz doskonale symetrycznej lokalizacji opisanych uszkodzeń i ich utrzymywania się bez znaczącej modyfikacji, według pacjenta” , konkluduje, że rany są „częściowo wynikiem choroby, częściowo sztucznym” .
Podejrzenia o oszustwo są takie, że Święte Oficjum uważa Ojca Pio za „fenomen cyrkowy”, który przyniósłby korzyści jego braciom kapucynom, dzięki publicznej łatwowierności, aby przyciągnąć pielgrzymów i zebrać znaczne fundusze. Oprócz rzekomej defraudacji finansowej, o którą podejrzewa się kapucynów, Ojciec Pio jest oskarżany o bycie sojusznikiem faszystów, których błogosławi, podczas starć między komunistami, socjalistami i faszystami podczas wyborów samorządowych w San Giovanni Rotondo le14 października 1920 rspowodować śmierć jedenastu „czerwonych” przez protofaszystowskiego komandosa. Po tych wydarzeniach lokalny przywódca faszystowski Giuseppe Caradonna (it) udzielił poparcia Ojcu Pio, a wydania jego partii opublikowały pierwsze prace o świętym.
Święte Oficjum , czasami rozważa stygmatyzowanego świętych dzienny (te przesądy, które mogą obrócić się przeciwko wierze) jako prawdziwych szarlatanów , udostępniana publicznie jego nieufność teologiczny. W dniu 31 maja 1923 roku, wydała dekret wzywający wiernych nie wierzyć fakty nadprzyrodzony związany z życiem Ojca Pio i nie jeżdżący do San Giovanni Rotondo ; the5 lipca 1923The Acta Apostolicae Sedis write „obecne zeznania nie dowodzą, że stygmaty, domniemane bilocations można uznać bez wątpienia jako cudowne” i L'Osservatore Romano deklaruje Pio oszustem w złej wierze.
Od 1924 do 1928 roku trzech apostolskich gości przyjedzie zapytać Ojca Pio. Badają go niektórzy lekarze i psychiatrzy , obawiając się histerycznych demonstracji. Mimo to został uznany za zdrowego i szczerego.
Dlatego jest bardzo krytykowany nie ze względu na jego stan, ale z powodu ekscesów wiernych; został również zakwestionowany przez swoją hierarchię, która postrzegała jego popularność jako zagrożenie i dryf, i 23 maja 1931 roku zmusiła go do zaprzestania wszelkiej działalności publicznej, zmuszając odtąd do odprawiania mszy w wewnętrznej kaplicy klasztoru. Istnieją jednak świadectwa dotyczące zjawisk nadprzyrodzonych, w szczególności niezwykłych zapachów emitowanych z daleka, oprócz zapachu świętości, który zwykle im towarzyszył: „[…] często zdarzało się, że ludzie […] wąchali tę tajemniczą woń, w ogromne odległości od klasztoru, w którym Ojciec Pio był […] ”
Często w spowiedzi sam przypominał penitentom o błędach, o których zapomnieli.
Przez całe życie prawie codziennie cierpiał fizyczne i moralne ataki szatana, którego nazywał „Sinobrodym” oraz „Kozakami”, czyli demonami. Przybyliby go pobić o zmroku, robiąc w klasztorze tyle hałasu, że niektórzy przerażeni mnisi poprosiliby o ich przeniesienie.
Od tego czasu, Ojciec Pio jest uważany przez pobożności ludowej jako wielki święty cudotwórca z XX -go wieku, dokonawszy wiele natychmiastowych cudów uzdrowienia w obecności wielu świadków. Przypisuje mu się również dar bilokacji (jednoczesne występowanie w dwóch miejscach), oprócz określonych zjawisk, takich jak hipertermia (bardzo wysoka temperatura ciała, powyżej 48 °) czy inedia (długotrwałe powstrzymywanie się od jedzenia i picia przez ponad dwa miesiące), lub znajomość języków, które były mu obce. Lewitacja , chociaż przekazywane przez plotka, otrzymuje tylko jedynym świadectwem samego Padre.
Dlatego przyjaciele Ojca Pio próbują znieść zakaz Świętego Oficjum, potępiając jego oszczerców i skorumpowanych duchownych. W ten sposób jego przyjaciel Emanuele Brunatto grozi Świętemu Oficjum opublikowaniem Antychrystów w Kościele Chrystusowym, wplątujących w to tych duchownych, groźbę, którą poddaje egzekucji w 1933 r. Następnie buduje archetypy świętości Ojca Pio w różnych dziełach. W 1931 r. Przeniósł się do Francji. Zwiększając darowizny na rzecz najbardziej pokrzywdzonych i na cele charytatywne (w szczególności stworzenie „gorącego napoju”, jadłodajni), wzbogacił się na tyle, by sfinansować prywatny szpital Casa Sollievo della Sofferenza. San Giovanni Rotondo założona przez Ojca Pio na tonę 3500000 F (od 1941). Podejrzany o wzbogacenie się dzięki czarnemu rynkowi podczas okupacji, Brunatto został skazany na śmierć zaoczną w 1948 roku, zanim całkowicie oczyścił go nowy proces w 1951 roku.
Plik 14 lipca 1933Święte Oficjum ponownie upoważnia Pio z okazji publicznych nabożeństw i słuchać spowiedzi .
Plik 10 stycznia 1940, przedstawia plany Casa Sollievo della Sofferenza „Dom ulgi w cierpieniu”. Szpital został otwarty w 1944 roku , ale oficjalna inauguracja nastąpiła dopiero w5 maja 1956. W tym samym czasie Ojciec Pio założył grupy modlitewne , aby uzdrawiać i przynosić ulgę duszom.
Od 1947 r. W San Giovanni Rotondo ponownie podjęto kroki po wizycie Ojca Generalnego Zakonu Kapucynów, który zauważył pewien bałagan liturgiczny spowodowany nadmierną pobożnością niektórych wiernych. W 1947 roku odwiedził go młody ojciec Karol Wojtyła .
Od lat pięćdziesiątych XX wieku we włoskim świecie katolickim wstrząsa wielki skandal finansowy. Fundusze zostały skierowane na zysk osobisty, a inni zostali narażeni na straty w planach bankiera Giuffrégo : kapucyni, podobnie jak wielu innych, zbankrutowali. Ojciec Pio nie jest osobiście zaangażowany w tę sprawę, a nawet jest zwolniony ze swoich ślubów ubóstwa, aby mieć pełną swobodę w zarządzaniu funduszami swoich wiernych na Casa Sollievo della Sofferenza . Następnie musiał cierpieć wiele prześladowań i prześladowań ze strony swoich rówieśników, którzy próbowali przywłaszczyć sobie jego „skarb”.
W kwietniu 1960 roku papież Jan XXIII dowiedział się, że wokół napiętnowanych w klasztorze iw jego konfesjonale zainstalowano mikrofony. Papież nakazał dalsze dochodzenie w Pio, wysyłając M gr Carlo Maccari (IT) , szef drugiego Wikariatu Rzymu Urzędu. Od 30 lipca do 2 października 1960 roku ten apostolski wizytator bada zakłócenia i zauważa nadmierne oddanie prowadzące do handlu przedmiotami wpływającymi na Ojca Pio, takimi jak kawałki materiału rzekomo nasączone krwią stygmatów. Po tej wizycie Święte Oficjum zobowiązuje się do ograniczenia publicznych wystąpień Ojca Pio, który zyskał sławę jako cudotwórca , pracujący w swoim kościele do 19 godzin dziennie. W listopadzie 1961 r. Przełożony zakonu zwrócił się do Ojca Pio o zwrot funduszy wiernych w celu uzupełnienia kufrów, co uczynił.
W 1962 roku, arcybiskup krakowski, M gr Karol Wojtyła, przyszły papież Jan Paweł II , napisał list w języku łacińskim do Ojca Pio z prośbą o modlitwę za matkę czworga dzieci cierpiących na raka, Wanda Półtawska. Ojciec Pio odpowiedział, że nie może odmówić: cztery dni później uznano by ją za uzdrowioną.
Jedynie na wyraźną prośbę papieża Pawła VI jest on ponownie w pełni upoważniony do pełnienia swojego urzędu bez ograniczeń, począwszy od30 stycznia 1964.
Plik 7 lipca 1968, Ojciec Pio jest ofiarą ataku. Plik22 września 1968celebruje uroczystą mszę w pięćdziesiątą rocznicę jego stygmatów, które wyraża w następujący sposób:
„ Pięćdziesiąt lat życia zakonnego, pięćdziesiąt lat przybitych do krzyża, pięćdziesiąt lat trawienia ognia dla Ciebie, Panie, dla istot, które odkupiłeś. ” .
Tego samego wieczoru otrzymał skrajne namaszczenie i zmarł kilka godzin później, o 2.30 rano.23 września 1968.
Według Yvesa Chirona : „Podczas pogrzebu, gdy w krypcie leżało ciało Ojca Pio, zgromadzony na zewnątrz tłum wielbicieli śpiewał hymny szczególnie kochane przez zakonników. Nagle rozległy się okrzyki radości: pojawił się Ojciec Pio, uśmiechnięty, z twarzą zwróconą w lewo, na szybie jego celi! Wyraźnie widać było jej pochylenie aż do brzucha i sznurek, tak jak je widziałem. Do okrzyków „Miracolo!” Z tłumu ojciec opiekun klasztoru wysłał na miejsce mnicha. A ten wrócił z niesamowitą informacją: Ojciec pojawiłby się na szybie. Tak więc, aby dać dobrą lekcję realizmu wszystkim, których mógł uważać za wzniosłych i fanatycznych, wydał rozkaz, aby otworzyć okno celi Ojca i wywiesić białe prześcieradło. Dobrze ! po „Ach” rozczarowania tłumu, nagle zabrzmiało „Och! Och! »Radosny i rozbawiony: w wyniku zjawiska zbiorowej halucynacji„ żywy obraz ”Ojca pojawiłby się na wszystkich oknach tej fasady klasztoru Sainte-Marie-des-Grâces. „ Niektórzy autorzy na jego pogrzebie wyczuwali przyjemny zapach, uważany za„ zapach świętości ”.
Z 20 milionów ludzi, którzy uczestniczyli w jego mszach lub 5 milionów, którzy mu się spowiadali, według szacunków, Ojciec Pio wybierze tylko 25 duchowych dzieci , 13 duchowych synów i 12 duchowych córek , w każdym razie znanych jego świcie. Wybór tych osób pozostaje dość tajemniczy. Jak zezna francuski ksiądz Jean Derobert, kiedy Ojciec Pio przyjął go do spowiedzi, pocałował go i poczuł porażenie prądem. Przeżył niemal mistyczne przeżycie i wtedy kapucyn powiedział mu, że na niego czeka i wyznaczył go jako swojego syna . Tym przywilejem obiecał mu swoją modlitwę i stałą ochronę. Powiedział jej również, że będą komunikować się przez swoich aniołów stróżów. Nieco zmartwiony Jean Derobert jednak zastosował się do zaleceń Ojca Pio i złoży świadectwo o kilku bardzo wyjątkowych faktach. We Francji Jean Derobert powierzy swojemu aniołowi stróżowi kilka intencji Ojca Pio. A podczas swoich wizyt w San Giovanni Rotondo Jean Derobert mógł jedynie ze zdziwieniem odnotować, że Ojciec Pio doskonale zdawał sobie sprawę ze swoich zamiarów, bez interwencji ludzkiej korespondencji.
Wszystkie te elementy znajdują się w świadectwach składanych przez znaczną część duchowych synów i córek Ojca Pio. Równolegle z tymi mistycznymi wydarzeniami kapucyn utrzymuje zażyłość i bogatą korespondencję ze swoimi „synami” i „córkami”.
Kolejnym niepokojącym faktem jest to, że podczas służby wojskowej Jeana Deroberta w Algierii w 1958 roku został schwytany przez FLN i stracony wraz z towarzyszami. W swoim doświadczeniu bliskim śmierci widzi Ojca Pio i na przekór wszystkiemu wyjdzie stamtąd żywy.
Szczyt kultu Ojca Pio przypada na włoską Chrześcijańską Demokrację, której przywódca Giulio Andreotti deklaruje, że „to, co wydarzyło się wokół Ojca Pio, jest najważniejszym wydarzeniem od 1900 roku do dnia dzisiejszego”.
Dwadzieścia milionów ludzi uczestniczyło w jego mszach, a pięć milionów do spowiedzi. Przypisuje mu się cudowne wyleczenie z paraliżu, gruźlicy, złamań, odoskrzelowego zapalenia płuc, zapalenia opon mózgowych, ślepoty i raka, których działanie zawsze pokornie przypisuje Jezusowi lub Maryi. Ponadto wiele osób mówi, że po spotkaniu z nim nawrócili się.
W 2000 roku reżyser Carlo Carlei zadedykował mu miniserial telewizyjny, Ojciec Pio (it) . Sergio Castellitto gra Ojca Pio. SAJE Distribution dostosowała ten film telewizyjny w 2015 roku do wersji francuskiej.
Kilka papieże pokazała swoje przywiązanie do Ojca Pio, przechodząc do San Giovanni Rotondo : Jan Paweł II w23 maja 1987, Benedict XVI21 czerwca 2009, Franciszek17 marca 2018 r, na stulecie pojawienia się stygmatów i pięćdziesiątą rocznicę śmierci świętego.
Ojciec Pio był przedmiotem dwóch oficjalnych śledztw prowadzonych przez władze Stolicy Apostolskiej w latach20 marca 1983, która zakończyła się autentycznością niektórych cudów w 1990 roku , po zebraniu 73 świadectw w 104 tomach.
Po pozytywnej opinii wydanej w dniu 13 czerwca 1997Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych, Ojciec Pio zostaje ogłoszony błogosławionym przez Papieża Jana Pawła II ,2 maja 1999 w Watykanie, w obecności ponad 200 000 ludzi.
Plik 16 czerwca 2002, Jan Paweł II kanonizowany jako Sanctus Piusa z Pietrelciny (św Pio z Pietrelciny) podczas otwarcia formalnej procedury rozpoznawania piętna przez Kościół, odleżyny oderwać od niej, gdy był żywy piętno wykorzystywane jako relikwie do tego celu. Jego grób stał się w ten sposób miejscem pielgrzymek .
03 marca 2008, do 40 th rocznica jego śmierci, Watykan jest przejściem do ekshumacji ciała Ojca Pio. Kościół deklaruje, że jest w dobrym stanie ogólnym, chociaż jest w stanie szkieletowym. Naukowcy pracują następnie nad jego pośmiertną rekonstrukcją, aby móc przez rok wystawiać go wiernym, ostentacja ciała w końcu przyciągnęła prawie 9 milionów ludzi. Pomimo ciała przykrytego ubraniem i nadmiernie rozłożonej twarzy pokrytej ręcznie malowaną silikonową maską, wielu pielgrzymów twierdzi, że widziało nienaruszone ciało . 19 april, 2010 The Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych upoważniła tłumaczenie jego ciała w dolnym kościele św Pio (w) .
21 czerwca 2010 roku, po otwarciu roku kapłańskiego dwa dni wcześniej relikwiami proboszcza z Ars , papież Benedykt XVI udał się z pielgrzymką do San Giovanni Rotondo, aby również złożyć hołd Ojcu Pio. Następnie przedstawia paralelę między tymi dwiema postaciami świętości , których życie koncentrowało się na modlitwie , Eucharystii i spowiedzi, i przedstawia je jako wzór kapłanom katolickim, mocno nalegając, aby sakrament pokuty został oddany Kościołowi.
Od 1 st czerwiec 2013Ostrość ciała świętego zostaje trwale odnowiona w nowej szklanej kapliczce w krypcie, w której znajdowała się jego trumna.
Od 5 do11 lutego 2016 rw ramach Jubileuszu Miłosierdzia , z woli Papieża Franciszka, który wybrał Ojca Pio na jednego z Patronów Roku Świętego , szczątki świętego w jego relikwiarzu przenoszone są do Rzymu i wystawiane do czci wiernych w bazylice Saint-Laurent-hors-les-murs, a następnie w bazylice Saint-Pierre .
Od 19 do21 maja 2018 rz okazji święta Pięćdziesiątnicy iw roku setnej rocznicy stygmatów Ojca Pio w Paryżu i Chartres odbyła się ostensja jego serca : w sobotę 19 w katedrze Notre-Dame w Paryżu wieczorem 19 i 20 w kościele Saint-Eugène - Sainte-Cécile oraz 21 w katedrze w Chartres .
„ Stygmaty ” Ojca Pio były wielokrotnie badane przez lekarzy, w szczególności na oficjalną prośbę jego hierarchii.
Od 1919 roku The Święte Oficjum Mande z D R L. Romanelli Szpitala Barletta , który analizuje pięć razy w latach 1919 i 1920 :
„Uraz klatki piersiowej wyraźnie pokazuje, że nie jest powierzchowny. Ręce i stopy są przekłute. "
„Nie mogę znaleźć preparatu klinicznego, który pozwoliłby mi sklasyfikować te rany. "
Niektórzy świadkowie twierdzą, że byli w stanie zobaczyć przez dziury w jego rękach, rany, które nie byłyby powierzchowne.
W 1919 roku lekarz-ateista P r Bignami prosi zapieczętowany na bandażach, aby wykluczyć dobrowolne stosowanie kwasu na rany. W 1920 i 1925 roku D r Festa dokonał przeglądu Padre i podsumował „... zjawiska harmonijnie ze sobą powiązane, które wymykają się kontroli obiektywnych badań i nauki. ” .
W 1921 roku biskup Volterry , Raffaele Rossi , bada świtę Ojca Pio i bada piętno. W swoim raporcie robi dobre wrażenie: według niego ksiądz jest dobrym zakonnikiem, a klasztor San Giovanni Rotondo to dobra wspólnota; stygmatów nie da się wytłumaczyć, ale nie są one dziełem szatana, ani rażącym oszustwem, ani oszustwem, ani podstępem osoby przebiegłej i złośliwej; to jest „prawdziwy fakt”. Co więcej, Rossi nie mógł udowodnić żadnego cudownego uzdrowienia za wstawiennictwem Ojca Pio: „Wśród rzekomych uzdrowień wiele jest niepotwierdzonych lub nie ma ich wcale. W korespondencji Ojca Pio są jednak wiarygodne stwierdzenia, które przypisują cuda jego wstawiennictwu. Ale bez potwierdzenia lekarskiego trudno wyciągnąć wnioski, a problem pozostaje otwarty ”.
W 1920 roku Ojciec Pio odmówił badania klinicznego ojca Agostino Gemelli , lekarza i psychiatry, a następnie przyjął je w 1925 roku. Gemelli stwierdził w swoim raporcie, że jego rany były ranami erozyjnymi spowodowanymi użyciem „substancji”. Żrącej ” , podobnie na pewne rany wojenne i potwierdza, że zdolności umysłowe Ojca Pio są ograniczone, jako że ten ostatni jest tylko „biednym chorym”, który nauczył się lekcji od swojego kierownika duchowego i mistrza w San Marco in Lamis , Ojca Benedetto.
Po wysłuchaniu raportów, Papież Jan XXIII był sceptyczny wobec sprawy Ojca Pio i zarządził kolejną wizytę apostolską w 1960 roku w osobie Ojca (it) Carlo Maccari, który spotkał Pio w sumie dziewięć razy. Maccari wskazuje w swoim dzienniku, że Ojciec Pio, który był wobec niego nieufny, okazuje swoją niechęć, ograniczoność i kłamstwa, aby uciec od pytań prałata ; wrażenie, jakie jej daje, jest „żałosne”. W swoim raporcie zauważa, że Pio nie jest ascetą , że ma wiele kontaktów ze światem zewnętrznym, dużo pracuje jak na swój wiek, że ma niewystarczającą edukację religijną, mieszając świętość z „aż nazbyt ludzkim”. kąpie się także w oddziale partyzanckim, który określa jako „rozległą i niebezpieczną organizację” z „koncepcjami religijnymi oscylującymi między przesądem a magią”, nie zachęcając go do umiaru. Maccari dalej wskazuje, że otrzymał oświadczenia od kobiet wskazujące, że był kochankami Pio, bez jasnej oceny, czy są one prawdziwe, ale zażądał, aby Ojciec Pio nie dawał więcej pocałunków po spowiedzi sióstr świeckich . Maccari w końcu zastanawia się, jak Bóg może pozwolić na „tyle oszustw”. Wizytator apostolski kończy swoją krytyczną relację listą zaleceń: relokacja braci z Santa Maria delle Grazie, powołanie nowego opata spoza regionu, ograniczenie spowiedzi do Ojca Pio, nowy statut szpitala ... Wizyta Maccari Jan XXIII odnotowuje w swoim dzienniku, że postrzega Ojca Pio jako „słomianego bożka” ( idolo di stoppa ).
Relacje tych, którzy pozostali z Ojcem Pio do końca jego życia, w 1968 roku, wskazują, że stygmaty całkowicie zniknęły bez blizny. Na boku pozostał tylko czerwony znak „narysowany czerwonym ołówkiem”, ale zniknął.
Według Guitton i Antier, ciało Ojca Pio nie wykazywało śladów piętna ani blizn podczas sekcji zwłok .
W 2007 roku historyk Sergio Luzzatto obronił tezę o oszukiwaniu stygmatów Ojca Pio i jego cudów (patrz wyżej ). Nowością jego argumentacji jest oparcie się w szczególności na dokumencie dotychczas mało znanym i obecnym w archiwach watykańskich . To jest list w 1919 roku, w którym Ojciec Pio prosi jedną ze swoich pierwszych wielbicieli na zamówienie w aptece 4 gramy fenolu i Veratrine , wskazując, że potrzebuje go. Do dezynfekcji strzykawek używanych przez niego i innego brata do zaszczepionego , w brak lekarzy, członkowie klasztoru przeciwko hiszpańskiej grypie . Na tej podstawie i na podstawie innych wspomnianych doniesień autor twierdzi, że rany zostały sfałszowane przez Ojca Pio.
Rzekomy „ zapach świętości ”, który emanował z jego stygmatów, według oskarżycieli Pio, „był wynikiem samodzielnie zaaplikowanej wody kolońskiej ”. Patolog wysłany przez Stolicę Apostolską zauważyć, że poza strupami nastąpił brak „jakichkolwiek oznak obrzęku , zaczerwienienia lub penetracji, nawet po zbadaniu z dobrym szkłem powiększającym”. Inny stwierdził, że „ból” boczny w ogóle nie wniknął w skórę.
Inna krytyka dotyczy lokalizacji bocznych ran od włóczni: św. Franciszek był po prawej stronie, a Ojciec Pio po lewej . Rana boczna miała również kształt krzyża ; innymi słowy, miał raczej stylizowaną niż realistyczną formę . Ponadto jego rany znajdowały się na dłoniach, a nie na nadgarstkach, a zatem nie odpowiadały anatomii okresu ukrzyżowania - ale były zgodne z ikonograficznymi przedstawieniami ukrzyżowania .
Czy stygmaty Ojca Pio były autentyczne? Wiele innych stygmatów - np . Magdalena de la Cruz (1487–1560) w 1543 r. - przyznało się do fałszowania stygmatów. Sam papież Pius IX nazwał Palmę Marię Matarelli (1825-1888) oszustem. Jeszcze w 1984 r. Piętno (it) Gigliola Ebe Giorgini (1933-) został skazany za oszustwo przez włoski sąd. Nawet obrońca stygmatów Ojca Pio (w) C. Bernard Ruffin przyznaje: „Na każde prawdziwe piętno, czy to święte, czy histeryczne, święte czy szatańskie, są przynajmniej dwa, których rany są samookaleczone”.
Uwagi
Główne wykorzystywane źródła
Inne referencje