Maladrerie Saint-Lazare de Beauvais

Aż do XII -tego  wieku, trędowaci są nadal swobodnie poruszać, mogą poruszać się po mieście, pod pewnymi warunkami (w szczególności ubranie, dzwon ...). Przebywania w szpitalu dla trędowatych nie jest zatem równoznaczne z internowania. W obawie przed zarażeniem trędowaty jest następnie stopniowo internowany, a jego styl życia ściśle skodyfikowany wewnętrznymi przepisami.

Po ogłoszony trędowatego przez właściwe organy (prawdopodobnie kapitan centrum chorobowego gdzie fryzjerzy-chirurdzy przymocowanej do jego domu) pacjent jest zintegrowany z chorobowego centrum społeczności . Następnie, po ceremonii zwołanej w kaplicy Saint-Lazare, pacjenta uznaje się za zmarłego społecznie. Otrzymuje żywność, odzież i zakwaterowanie. Wreszcie opiekę (głównie kąpiele) sprawują kobiety należące do środowiska opieki zdrowotnej.

Po licznych darowiznach i zapisach Saint-Lazare maladrerie stał się jednym z głównych właścicieli ziemskich Beauvais. Bogactwo maladrerie pochodzi również od pacjentów , którzy oddają cały swój dobytek społeczności przy wejściu. Ponadto, jako instytucja religijna , maladrerie ma również szereg przywilejów, w tym zwolnienia podatkowe i prawo mistrza do wymierzania sprawiedliwości na swojej ziemi. Prestiż urzędu jest taki, że w dzisiejszych czasach mnożą się spory o władzę wokół administracji niezdarności . Rzeczywiście, jego znaczne bogactwo, a także ważne przywileje nadane Mistrzowi budzą pragnienia. Władze zakonne ( kapituła , biskup ), miejskie i królewskie rywalizują o prawo do mianowania Mistrza niezręczności . Tak więc w roku 1472 badanie prawie 100 lat otwiera pomiędzy Wielkim Kapelana Francji , z biskupami z Beauvais i przedstawicielami gminy Beauvais . Funkcja mistrza niezdarności jawi się więc czasem jako urząd królewski, czasem jako godność religijna.

Na czele maladrerie stoi Mistrz, wybrany przez kapitułę katedry . Zwykle sam jest kanonikiem . Następna jest wspólnota ludzi zdrowych, złożona z mężczyzn i kobiet, duchownych i świeckich . Przyjmuje się, że mężczyźni zostali przydzieleni do zarządzania majątkiem, a kobiety do opieki nad chorymi . Do dziś nie wiadomo, czy ta społeczność była przywiązana do zakonu i czy przestrzegała określonej reguły . Wreszcie na dole społecznej skali choroby znajdujemy społeczność pacjentów. Według J. Edelmanna w ośrodku chorobowym Saint-Lazare na stałe przebywało około piętnastu trędowatych . Należeli do wszystkich kategorii społecznych: szlachty , duchownych , mieszczan , robotników czy służących .

Niezręczność we współczesnych czasach

Na przełomie XV th i XVI th  century The epidemia od trądu , która szalała w Europie zaczyna spadać stopniowo znikać z Europy . Stopniowo w Maladrerie Saint-Lazare witani są nowi pacjenci. Są to chore ofiary chorób zakaźnych , w szczególności ofiary dżumy, dla których powstają nowe budynki na południe od zagrody.

W 1629 r. Trois Corps de Beauvais (przedstawiciele gminy, biskup i kapituła ) utworzyli urząd dla ubogich, do którego przyłączono ośrodek chorobowy Saint-Lazare. Dzięki temu aktowi funkcje Maladrerie Saint-Lazare zmieniają się znacząco, ponieważ jego celem nie jest już wyłącznie przyjmowanie pacjentów zaraźliwych, ale także osób potrzebujących i zmarginalizowanych, którzy w ten sposób starają się trzymać z dala od murów miejskich.

Rewolucja i XIX th  century

Podczas rewolucji Maladrerie Saint-Lazare został sprzedany jako własność narodowa . Podzielony na trzy parcele chorobliwie zamienia się w farmę . Jeśli to nowe przeznaczenie miejsca nie pozostaje bez wpływu na integralność budynku, to właśnie to ostatecznie chroni go przed zniszczeniem. Rzeczywiście, podczas gdy wiele budynków sakralnych było wykorzystywanych po rewolucji jako kamieniołomy, budynki Maladrerie Saint-Lazare na ogół znalazły nowe przeznaczenie (w ten sposób w kaplicy wywiercono duże otwory , aby mogła służyć jako szopy na sprzęt rolniczy) .

Przez cały XIX th  wieku The trędowaty jest więc używany jako farmie i nowe budynki zostały zbudowane (w tym nowego budynku mieszkalnego). Ale jednocześnie pozostaje ciekawym miejscem, w którym można podziwiać ciekawskich i specjalistów w dziedzinie architektury , w tym D. r Eugene'a Woilleza, który opublikował książkę, której wpływ doprowadzi do pierwszego zaklasyfikowania go jako „ pomnik historii ” w 1862 roku . Niestety z powodu braku prac konserwatorskich właściciele otrzymali likwidację w 1888 roku .

XX th  century

Podczas XX th  century, Saint-Lazare trędowaty wykorzystywane do różnych rzeczy w zależności od jego właściciela. Działalność rolnicza trwała prawie przez całe stulecie, ale różne budynki służyły również jako magazyny dla kilku firm, zwłaszcza chemicznych.

W czasie pierwszej wojny światowej , maladrerie został wykorzystany jako cantonment dla różnych wojska , Beauvais bycia tylny podstawa do przodu znajduje się dalej na północ.

Oszczędzony przez bombardowania , które zniszczyły 80% miasta w czasie II wojny światowej , maladrerie Saint-Lazare nie wyłaniają się z niego bez szwanku, ponieważ w 1939 roku , po ulewnych deszczach, dzwonnica z Sankt Chapel -Lazare załamuje się, a następnie kilka lata później przyszła kolej na chór .

Chociaż gmina miała wtedy inne uzasadnione priorytety, wydarzenie to jest początkiem świadomości potrzeby konserwacji budynków Maladrerie Saint-Lazare. Zatem praca konsolidacja została przeprowadzona w latach latach 1970-80, dach stodoły został całkowicie odnowiony, dzwonnica z kaplicy przebudowany i podpór podłoga została wprowadzona do wnętrza domu .

Architektura

Prezentacja ogólna

Teren otoczony jest kamiennym murem z dwóch do trzech metrów wysokości, zbudowany w XIII th  wieku i przywrócony regularnie od. Wyznacza to ścianę o powierzchni trzech hektarów, na której zachowało się kilka budynków:

• Saint-Lazare kaplica , najstarszy budynek.
• Stodoła którego rama jest datowany zima 1219-1220
• owczarnia , przylegający go i współczesnej z obory ,
• Logis de la communautaire, a także współczesny stodole.
• Pozostałości budynku zarazy , od końca XVI -tego  wieku
• Administrator dom, kamienne pozostałości starożytnego domu i na nowo podniosły XIX th  wieku z podłogi cegły.
• Mieszkania dom rolnika, XIX th  wieku . Jest to jedyny budynek, który nie jest sklasyfikowany ani zarejestrowany w serwisie.

Po pozostałościach, murach, fundamencie… można się domyślać jeszcze po gołębniku z wiejskiego domu, zniknęło mieszkanie i loże, które chroniły trędowatych na dziedzińcu chorych .

• Stodoła

• Wnętrze stodoły

• Dom

• Kaplica

• Owczarnia

• Budynek administratora

Organizacja przestrzenna

Obudowa z Maladrerie podzielono na trzy oddzielne przestrzenie:

• Sąd chorych . Odludki na południowy zachód od klauzury trędowaci mieszkali w lepiankach błotnych przymocowanych do otaczającej ściany. Mieli też własną studnię. Drzwi w południowym ramieniu transeptu pozwoliły im wejść do kaplicy.
• Dwór ludzi zdrowych, połączony z dworem chorych przy kaplicy Saint-Lazare. Na tym terenie nadal znajduje się dom, tak zwany dom administratora, a także duże zagęszczenie szczątków.
• Gospodarstwo . W tej przestrzeni skoncentrowano budynki służące utrzymaniu gminy, jak również jej działalności gospodarczej, w tym odrestaurowaną stodołę i owczarnię .

Stodoła

Jej niezwykły stan zachowania, długi na 44 metry i 12 metrów wysokości, czyni ją jedną z najpiękniejszych średniowiecznych stodół w północnej Francji. Jego rama , całkowicie z okresu, składa się z dębów datowane przez dendrologiczne od zimy 1219 - 1220 . Wnętrze składa się z trzech naw o dziewięciu przęsłach oddzielonych dwoma rzędami dużych łuków zbudowanych z szesnastu kwadratowych filarów.

Na kamiennych ścianach liczne graffiti świadczą o intensywnej okupacji tego miejsca przez osiem wieków. Czasami po prostu dekoracyjne, służą one również jako oznaczenia wskazujące wysokość wypełnienia słomy lub siana z roku na rok.

Dach na stodole został przywrócony w 1971 roku . Reszta budynku przeszedł gruntowny prace konserwatorskie w trakcie pierwszej fazy prac podjętych przez aglomeracji społeczności Beauvaisis między 2005 a 2009 r .

Dom

W tym domu znajdowała się wspólnota zakonników, którzy zajmowali się administracją majątku i opieką nad chorymi. Nie ma pewności co do jego dokładnego przeznaczenia, przyjmuje się jednak, że parter pełnił rolę refektarza, a piętro jako sypialnie . Prawie 35 metrów długości, jego konstrukcja jest współczesna dla stodoły. Chociaż na przestrzeni wieków był gruntownie zmieniany, okna na piętrze zachowały swoją niezwykłą ostrołukową ornamentykę .

W latach 80-tych XX wieku, po postępującym zapadaniu się ścian w kierunku wnętrza, Yves Boiret wykonał żelbetową posadzkę w celu ustabilizowania budynku.

Kaplica

Najstarszy budynek na tym terenie, kaplica Saint-Lazare, jest niezwykłym świadectwem romańskiej architektury w regionie. Wystrój bardzo trzeźwy i bardzo czyste linie to cechy tego nowego stylu w XII -tego  wieku .

Zestaw składa się z naiwnych trzech zbiorników , do których został dodany do XIII e  wieku dwóch kapliczki ubocznych.

W 1939 roku po ulewnych deszczach zawaliła się cała dzwonnica, a kilka lat później chór . Wydarzenia te wywołują w mieście bardzo silne emocje, a opinia publiczna zdaje sobie sprawę z konieczności i pilności przeprowadzenia ogromnego przedsięwzięcia konserwacji i renowacji chorego Saint-Lazare. Ze względu na zakres prac rekonstrukcyjnych w Beauvais , dopiero w latach 80-tych XX wieku kaplica została odbudowana. Architekt odpowiedzialny za zabytki decyduje się wówczas na przebudowę tylko dwóch z czterech sklepień dzwonnicy, co pozwoliło na rozjaśnienie całości, a przede wszystkim na jednoczesny widok na wieżę latarni i sklepienie .

Uwaga: kaplica i loża nie są obecnie otwarte dla zwiedzających.

Rehabilitacja

Pierwsza faza pracy

Od lat osiemdziesiątych gmina Beauvais podjęła się stopniowego wykupu działek od maladrerie Saint-Lazare. Ukończono to w 2002 roku . Podjęto kilka badań dotyczących rekultywacji terenu, aw 2005 r. Przeprowadzono pierwszy etap prac. Dotyczy to rolniczej części maladrerie  : całkowicie odrestaurowano stodołę , odbudowano owczarnię, odrestaurowano również część otaczających ją murów. W 2009 r. Gmina Beauvais przekazała zarządzanie tym obszarem społeczności aglomeracyjnej Beauvaisis , aby uczynić ją głównym ośrodkiem turystycznym i kulturalnym .

La Maladrerie dzisiaj