Rue-Saint-Pierre | |||||
Rue-Saint-Pierre widziana z samolotu. | |||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Hauts-de-France | ||||
Departament | Oise | ||||
Miasto | Clermont | ||||
Międzywspólnotowość | Społeczność aglomeracji Beauvaisis | ||||
Mandat burmistrza |
Patryk Signoirt 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 60510 | ||||
Wspólny kod | 60559 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Rue-Saint-Pierriens, Rue-Saint-Pierrieinnes | ||||
Ludność miejska |
819 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 94 mieszkańców/km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 49°24′36″ północ, 2°17′48″ wschód | ||||
Wysokość | Min. 49 m Maks. 96 m² |
||||
Powierzchnia | 8,68 km 2 | ||||
Rodzaj | gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji |
Paryż (gmina koronna) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Mouy | ||||
Ustawodawczy | Siódmy okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Hauts-de-France
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | www.la-rue-saint-pierre-oise.fr | ||||
La Rue-Saint-Pierre jest francuski gmina znajduje się w dziale z Oise , w tym regionie Hauts-de-France . Jego mieszkańcy nazywani są Rue-Saint-Pierriens i Rue-Saint-Pierriennes.
Wioska La Rue-Saint-Pierre znajduje się 61 km na północ od Paryża , 16 km na wschód od Beauvais , 38 km na zachód od Compiègne i 54 km na południe od Amiens .
Rémerangles | ||
Bresles | Litz | |
Las Hez-Froidmont ( La Neuville-en-Hez ) |
La Neuville-en-Hez |
Miasto rozciąga się na wysokości od 49 m do 96 m npm Najniższy punkt znajduje się w miejscu zwanym „le Sautoir” na bagnistym terenie. Najwyższy punkt znajduje się na północy terytorium , na granicy gminy Litz . Ratusz znajduje się na wysokości 60 metrów. Kościół i cmentarz znajdują się na wysokości 64 metrów nad poziomem morza. Niewielki pagórek w niższych partiach miasta, na południowy zachód, „Góra” wznosi się na 57 metrów. Terytorium jest otwartą równiną, której główny wymiar rozciąga się na północ w kierunku Pikardii i schodzi na południe aż do lasu Hez-Froidmont i do bagiennych bagien Bresles, których część należy do gminy.
Kreda idzie w dół, aby podejść do La Rue-Saint-Pierre. Powierzchniowy teren to gleba gliniasta zmieszana z kamykami. Są to dolne partie równiny Rémérangles w kierunku stolicy. Dolna część układu piaszczystego pokryta jest podłożem transportowym, które składa się z krzemienia , otoczaków , skamieniałego drewna, nerek piaskowca żelazistego, wapieni i fragmentów kamienia młyńskiego. Osad ten tworzy na nieużytkach dość grubą warstwę. Bagno między lasu z Hez-Froidmont i równiny jest torfowy, a torf nawet wystaje pomiędzy lasów i wsi. Osad spoczywający na piasku ma w swojej największej miąższości dziesięć metrów mocy. Jest czarny i zwarty poniżej, szary powyżej, brązowy i owłosione na środkowych końcach. Są całe drzewa o nadmiernej twardości i lasy, które uelastyczniły się przez szczególny rodzaj rozkładu. Są też kości koni, jeleni, dzików. Część tego złoża, w pobliżu wsi, jest nieco zasiarczona, co niewątpliwie wynika z sąsiedztwa iłów węgla brunatnego, na których zdaje się zalegać torf. Piasek z Bracheux, co oznacza początek Thanetian cyklu w epoce trzeciorzędu , pojawia się w La Rue-Saint-Pierre. Miasto położone jest w strefie sejsmicznej 1, bardzo słabo narażonej na trzęsienia ziemi .
Na nie pojawia się rzeka miejskiego terytorium . Niewielki strumień wypływający z koryt rzeżuchy, na południowo-zachodniej granicy miasta, jest jedynym szlakiem wodnym znajdującym się w granicach miasta. Następnie dołącza do bagna z Bresles przed rzucanie się do Trye łączącej Thérain . Najniższe obszary terytorium znajdują się nad kilkoma podwychodniami wód gruntowych.
Główną osią przecinającą miasto jest droga krajowa 31, łącząca Rouen z Reims przez Beauvais i Compiègne . Jego stara trasa, przecinająca wieś przez rue de Courlieu, została obecnie obniżona do D 931. Rue-Saint-Pierre znajdowała się na 96 kilometrze tej trasy. Został on zastąpiony przez szybki pas na północ od stolicy od 1995 roku . Węzeł na D 9 umożliwia dołączenie lub zjazd z drogi ekspresowej . Droga departamentalna 9, droga z La Rue-Saint-Pierre do Auchy-la-Montagne jest drugą tego typu drogą na terenie. Zaczynając od skrzyżowania D 931 i rue de l'Église, przecina drogę krajową 31 przez węzeł, a następnie kieruje się na północ od miasta, zanim wjedzie do Rémérangles . Droga departamentalna 537, położona pomiędzy D 9 i D 55, dobiega z Litz na wschód, przecina ulicę o tej samej nazwie i łączy się z drogą departamentalną 9. Kilka ulic wsi łączy miasto z okolicznymi wsiami lub do miejscowości: Grande-Rue, na południe od wsi, prowadzi do Bresles na zachód lub do rue de Litz na wschód. Ta ostatnia ulica umożliwia dotarcie do tego miasta przez miejsce zwane "Czerwonym Krzyżem" . Ulice Blatiers i Cats, które kończą się w ślepym zaułku , łączą się z lasem Hez-Froidmont.
Koleje i transport publicznyW latach 1870-1973 miasto La Rue-Saint-Pierre miało stację na skrzyżowaniu linii Rochy-Condé - Soissons i La Rue-Saint-Pierre - St-Just-en-Chaussée . Przez pierwsze sześć lat od otwarcia wiązała się tylko z Beauvais i Clermont . W 1876 roku otwarcie drugiej linii łączącej Saint-Just-en-Chaussée dało miastu bardziej bezpośredni dostęp do linii Paris-Nord-Lille . Stopniowe zamykanie odcinków na tych dwóch liniach wynikało m.in12 listopada 1954(zamknięcie między Bulles i Saint-Just-en-Chaussée linii Saint-Just), opuszczony przystanek. 14 stycznia 1972 rzamknięcie odcinka La Rue-Saint-Pierre - Étouy na linii Rochy-Condé - Soissons umożliwia dojazd do stacji tylko z Beauvais . 27 lipca 1973 r., odcinek od La Rue-Saint-Pierre do Bulles linii Saint-Just-en-Chaussée symbolizuje zamknięcie stacji z powodu impasu postoju. Istniejący jeszcze odcinek był używany przez kilka lat do transportu towarów z silosem La Rue-Saint-Pierre, następnie pozostawał odłogiem do 2012 roku, kiedy to został zmodernizowany do przejścia Trans'Oise ( departamentalna zielona droga ).
Najbliższa stacja do miasta znajduje się w Hermes-Berthecourt, 7 km na południe na linii Creil do Beauvais, natomiast stacja Clermont-de-l'Oise na linii Paris-Nord - Lille znajduje się w odległości 9,2 km do wschód.
Sieć autobusów międzymiastowych Oise, obsługiwana przez Atriom du Beauvaisis , obsługuje miasto linią LR33A łączącą Clermont z Beauvais przez Bresles, a także szkolną linią transportową do Bresles . Linie te działają tylko od poniedziałku do piątku, a usługa ograniczona jest również w soboty w okresie szkolnym.
Dostęp do lotniskNajbliższe lotniska to Beauvais-Tillé 14,6 km na zachód i Paris-Charles-de-Gaulle 48 km na południowy wschód. Nie ma połączenia komunikacją miejską między miastem a tymi lotniskami.
Obligacje miękkieTrans'Oise , szlaku , który w perspektywie średnioterminowej połączy głównych miast w dziale z Oise , przecina miasto poprzez starej trasie Rochy-Condé - linia Soissons od momentu jego otwarcia w roku 2012. Wariant aleja zielony Londyn - Paryż przechodzi przez terytorium tą samą trasą.
Poza tkanką miejską, która zajmuje 7,6% powierzchni powyżej 62 ha, na teren gminy składają się głównie uprawy (74,4% powierzchni powyżej 576 ha), a sady i łąki zajmują 36 ha (4,4%). Obszarów zalesionych, ciągłe z Hez-Froidmont Lasu , na południu, stanowią 13,6% terytorium (110 ha), oraz obszarów bagiennych, w południowo-zachodniej, w rozszerzeniu z Bresles bagna rozciągają się na 22 ha (2,8% terytorium). Wreszcie 5 hektarów opuszczonych obszarów miejskich i wiejskich oraz 4 hektary torfowisk uzupełniają wszystkie te naturalne środowiska.
Część lasu Hez-Froidmont jest sklasyfikowana jako strefa Natura 2000 . Ten masyw leśny i jego peryferyjne lasy oraz torfowiska Bresles są zarejestrowane w naturalnej strefie o znaczeniu ekologicznym, faunistycznym i florystycznym typu 1. Te dwa obszary znajdują się również na przejściu kilku potencjalnych korytarzy ekologicznych.
Rue-Saint-Pierre jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .
Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Paryża, którego jest gminą w koronie. Obszar ten obejmuje 1929 gmin.
Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem obszarów rolniczych (74,7% w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej temu, co w 1990 r. (76,3%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (74,7%), lasy (13,2%), tereny zurbanizowane (6,8%), wewnętrzne tereny podmokłe (5,3%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Obecnie zabudowa mieszkaniowa koncentruje się w stolicy La Rue-Saint-Pierre, na południe od miasta, a także w miejscu zwanym La Croix Rouge , miejscu dawnego dworca i dawnej osadzie dworca.
Miejscowość pierwotnie składała się z dwóch aglomeracji o odrębnej nazwie, Rue-Saint-Pierre , położonej na zachód w kierunku bagien, oraz Courlieu , której domy znajdowały się blisko kościoła. W 1890 r. wieś składała się ze 155 domów rozłożonych na głównej ulicy zwanej Grande-Rue, kilku przecznic zwanych rue Verte, rue de l'Osière, rue du Pâtis, rue des Dames i rue des Blatriers, i wreszcie ulica utworzona przez 31 mieszkań po obu stronach drogi krajowej z Rouen do Reims (dawna droga krajowa 31 , obecna D 931). Ta ostatnia ulica nie jest stara, gdyż budowa tej części drogi datuje się na 1791 rok.
Miasto w swojej historii nosiło następujące nazwy:
Miasto nazywało się wówczas „La Rue-Saint-Pierre” lub „Rue-Saint-Pierre” od nazwy starej osady o tej samej nazwie, zgromadzonej w Courlieu. Ta osada została w ten sposób nazywane przez co został on dawniej posiadana przez rozdział w katedrze Saint-Pierre z Beauvais .
Miasto znajdowało się na starej drodze Brunehaut, która łączyła Beauvais z Pont-Sainte-Maxence ; na tym podmokłym terenie założono siedlisko gallo-rzymskie . W XI TH i XII th stulecia wieś znajdowała się na linii powiatu Beauvais i Clermont . Rozwinął się na południe od drogi krajowej 31 , przyczyniając się do wykarczowania lasu Hez-Froidmont .
Miejscowość składała się pierwotnie z dwóch aglomeracji o odrębnej nazwie, La Rue-Saint-Pierre , położonej na wschód w kierunku bagien oraz Courlieu , której domy znajdowały się blisko kościoła: parafia nosiła nazwę de Courlieu, ponieważ kościół parafialny został uwzględniony w sekcji o tej nazwie. Granicę tych dwóch miejscowości tworzyła ścieżka zwana obecnie rue du Jardin-à-Butte. Terytorium pierwotnie obejmowało cały las Hez-Froidmont, który został odłączony od niego w 1187, kiedy hrabia Raoul utworzył wioskę i parafię La Neuville-en-Hez . Courlieu, który do tej pory miał proboszcza , miał tylko jednego wikariusza zależnego od proboszcza parafii La Neuville. Wioska La Rue-Saint-Pierre stał się najbardziej zaludnione i mające dla pana rozdział od Saint-Pierre de Beauvais , od której pożyczył część jego nazwy. Panowaniem kulik wielki był opętany do XIII -go wieku przez panów z nazwy. W połowie XV -go wieku należał do Renaud osobie Pawła, którego wdowa opuścił ją Thomas Vignacourt, jednego z rodziców, który później stał się sukcesja Pana Litz . Jego najstarszy syn odziedziczył Litza, a drugi, Pierre, miał La Rue-Saint-Pierre. Jean, jego syn, ponownie łączy obie majątki
Jean de Vignacourt miał syna: pierwszego, Adriena, władcę Litz i La Rue-Saint-Pierre, który nabył w 1608 roku ziemię Étouy i porzucił dla swojej nowej ziemi starożytną rezydencję swoich przodków w La Rue-Saint-Pierre . Jego drugi syn, Alof de Wignacourt , urodził się w 1547 roku w La Rue-Saint-Pierre. Otrzymany rycerzem zakonu św. Jana z Jerozolimy , dał wiele znaków odwagi, które uczyniły go pierwszym naczelnikiem języka francuskiego, a potem wielką gościnnością. Został Wielkim Mistrzem w 1601 roku. Od 1608 roku trzy seigneurs przeżywały te same perypetie, aż do ich włączenia w 1732 roku do Księstwa Fitz-James. Adrien de Wignacourt , Rycerz Maltański , bratanek Alof, który następnie mianował go Komendantem, następnie został Wielkim Skarbnikiem Zakonu i został wybrany Wielkim Mistrzem w 1690. Łagodność jego charakteru i jego dobroć sprawiły, że był kochany przez rycerzy i księży. . Zakon był mu winien duży arsenał do naprawy galer. On umarł na4 lutego 1697 rw wieku 79 lat został pochowany w kaplicy języka francuskiego.
Wyrok parlamentu z 1685 r. utrzymał kapitułę w Beauvais, aby zakwalifikować się jako pan na części La Rue-Saint-Pierre, wspólnie z panem, ze względu na przynależność do nich lenn Botterel i Erquery w połowie. Sprawiedliwość była między nimi wspólna. Duże dziesięciny parafialne zbierały mniszki św . Pawła .
Kościół i parafia utrzymywane do połowy XVII -go wieku nazwa „Kulik” , który został zachowany aż do 1789 roku , o gród należący do sióstr Wariville. Następnie stopniowo ustanowiono zwyczaj, aby nadać parafii nazwę La Rue-Saint-Pierre: wieś nie tworzyła już dwóch odrębnych grup domostw, budowle pośrednie zjednoczyły dwie prymitywne aglomeracje. 8 marca 1789mieszkańcy spotkali się w kościele Saint-Lucien i napisali swoją księgę skarg. Wioska, obejmująca 140 pożarów, jest połączona z lasem Hez-Froidmont: jej piaszczysta i lekka gleba jest niszczona przez zwierzynę leśną i nieustanne polowania książąt latem. Wszystko to, wraz z niefortunnymi wydarzeniami, corocznie pozbawia rolnika jednej trzeciej zbiorów. Zapłata w pieniądzach harówki jest nowym powodem konsternacji dla oracza. Sól, sprowadzona do wygórowanej ceny, nie może być kupiona przez biednych, którzy jednak żyją tylko z warzyw. Dziesięcina , stworzony w zasadzie do utrzymania na proboszcza, wzrasta w tempie trzykrotnie wystarczającej do wyposażenia kapłana i utrzymanie kościoła. Miał więc zostać stłumiony, a proboszczowie musieli stworzyć uczciwą część z pomocą ogromnego bogactwa duchownych. Zastępcami odpowiedzialnymi za wniesienie tych skarg na zgromadzenie Bailiwick of Clermont byli Jacques Isoré i Pierre Bli. Jacques Isoré, który był wówczas rolnikiem mniszek z Wariville i kapituły Beauvais w La Rue-Saint-Pierre, został w 1793 mianowany przez elektorów departamentu Oise zastępcą na Konwent .
Stara część drogi z Rouen do Reims (obecnie rue de Courlieu, D 931) została zbudowana w 1791 roku . W XIX th wieku odkryto w pobliżu obecnego cmentarza, trzy sarkofagi zawierający oryginalne miecze ceremonialne Merowingów. W 1890 r. ludność była prawie całkowicie rolnicza: 38 osób pracowało jednak przy produkcji szczotek. W stolicy mieszkało 470 mieszkańców, aw starej osadzie starej stacji 13 mieszkańców. Stacja La Rue-Saint-Pierre – La Neuville-en-Hez została zamknięta w 1973 r. po degradacji linii Beauvais – Clermont. W 1995 r . zainaugurowano przyspieszoną zmianę drogi krajowej nr 31, która przecinała wieś . W 2012 roku stara linia kolejowa z Beauvais do Clermont została przebudowana na zieloną drogę o nazwie Trans'Oise .
Miasto położone jest w okręgu Clermont w departamencie Oise . Do wyboru deputowanych jest częścią siódmego okręgu wyborczego Oise .
Od 1801 roku należała do kantonu Clermont . W ramach redystrybucji kantonów we Francji w 2014 r. miasto zostało włączone do kantonu Mouy .
Gmina była częścią społeczności gmin wiejskich Beauvaisis (CCRB), utworzonej31 grudnia 1997 r..
Ustawa o nowej organizacji terytorialnej Republiki (Notre ustawy) z7 sierpnia 2015 r., przewidujący, że publiczne zakłady współpracy międzygminnej (EPCI) z własnym systemem podatkowym muszą mieć co najmniej 15 000 mieszkańców, prefekt Oise opublikował w październik 2015projekt nowego resortowego planu współpracy międzygminnej, który przewiduje połączenie kilku władz międzygminnych, w szczególności gminy aglomeracyjnej Beauvaisis i gminy wiejskiej Beauvaisis , w celu utworzenia nowego EPCI skupiającego 44 gminy dla 93 341 mieszkańców. Mimo niechęci prezesa CCRB program został zatwierdzony.
Fuzja wchodzi w życie w dniu 1 st styczeń 2017, a miasto jest obecnie członkiem aglomeracji Beauvaisis (CAB).
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
Brakujące dane należy uzupełnić. | ||||
1826 | Francois Augustin Caron | |||
1826 | 1860 | Louis Charles Alexis Chantrelle | Kawaler Legii Honorowej, Medal Św. Heleny | |
1860 | 1876 | Philibert Auguste Galhaut | ||
1876 | 1878 | Alphonse Prosper Nortier | ||
1878 | 1888 | Marie Nicolas Benoist | ||
1888 | 1892 | Charles Francois Duplessier | ||
1892 | 1892 | Francois Valentin Duplessier | ||
1892 | 1900 | Marie Nicolas Benoist | ||
1900 | 1913 | Noël Amand Edmond Dangu | ||
1913 | Ernest Edmond Duval | |||
Marzec 2001 | W toku (stan na 15 stycznia 2015 r.) |
Patryk sygnatariusz | płyta DVD | Wiceprzewodniczący KC obszarów wiejskich Beauvaisis (2014 → 2016) ponownie wybrany na kadencję 2014-2020 |
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.
W 2018 r. miasto liczyło 819 mieszkańców, co stanowi wzrost o 2,76% w porównaniu do 2013 r. ( Oise : + 1,44%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
557 | 538 | 611 | 618 | 652 | 657 | 635 | 642 | 623 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
598 | 544 | 540 | 499 | 555 | 529 | 483 | 472 | 450 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
454 | 478 | 464 | 489 | 471 | 428 | 422 | 400 | 435 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2004 | 2009 | 2014 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
425 | 433 | 459 | 482 | 623 | 688 | 753 | 754 | 808 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
819 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Ludność miasta jest stosunkowo młoda. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (15,6%) jest istotnie niższy niż wskaźnik ogólnopolski (21,6%) i departamentalny (17,5%). W przeciwieństwie do rozkładów krajowych i departamentalnych, męska populacja gminy jest większa niż populacja kobiet (51,1% wobec 48,4% na poziomie krajowym i 49,3% na poziomie departamentalnym).
Podział ludności gminy według grup wiekowych w 2007 r. przedstawia się następująco:
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,3 | 0,5 | |
3.1 | 4.1 | |
12.2 | 11.1 | |
21,0 | 21,4 | |
21,3 | 25,2 | |
17,7 | 14,6 | |
24,4 | 23,0 |
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,2 | 0,8 | |
4,5 | 7,1 | |
11,0 | 11,5 | |
21,1 | 20,7 | |
22,0 | 21,6 | |
20,0 | 18,5 | |
21,3 | 19,9 |
Miasto posiada na swoim terenie unikalny zabytek historyczny:
Kościół św.
Kościół od południowego wschodu.
Ganek.
Możemy również zauważyć:
Croix, na cmentarzu komunalnym.
Kalwaria, główna ulica.
Brama z cegły.