Jeanne d'Albret

Joanna III (Królowa Nawarry)

Joanna III
Rysunek.
Joanna III d'Albret, królowa Nawarry.
Portret ołówkiem, Paryż, BNF , Departament Drukuje , XVI th  century.
Tytuł
Królowa Nawarry
25 maja 1555 - 9 czerwca 1572 r
( 17 lat i 15 dni )
Z Antoine (1555-1562)
Koronacja 18 sierpnia 1555w Pau
Poprzednik Henryk II
Następca Henryk III
Biografia
Dynastia Dom Albreta
Imię i nazwisko Jeanne d'Albret
Data urodzenia 16 listopada 1528
Miejsce urodzenia Saint-Germain-en-Laye ( Francja )
Data śmierci 9 czerwca 1572 r
Miejsce śmierci Paryż ( Francja )
Pogrzeb Kolegiata Saint-Georges ( Vendôme )
Tata Henryk II z Nawarry
Matka Małgorzata z Francji
Małżonka Guillaume de Clèves
(1541, odwołany)
Antoine de Bourbon
(1548-1562)
Dzieci Henri de Bourbon
Henryk IV Ludwik Karol de Bourbon Madeleine de Bourbon Katarzyna de BourbonCzerwona korona.png
Religia kalwinizm
Jeanne d'Albret
Monarchowie Nawarry

Jeanne d'Albret , urodzona w dniu16 listopada 1528na zamku Saint-Germain-en-Laye , zmarł dnia9 czerwca 1572 rw Paryżu była królową Nawarry od 1555 aż do śmierci pod imieniem Joanna III . Była jedyną córką Henryka II , króla Nawarry i Małgorzaty d'Angoulême .

Siostrzenicą króla Francji François I er , została podniesiona z jego upoważnienia do sądu we Francji . Poślubiła Antoine de Bourbon , pierwszego księcia krwi i była matką króla Henryka IV . Ważna postać protestantyzmu we Francji, wyróżniała się rygorem moralnym i nieustępliwością religijną. Na początku wojen religijnych rozstała się z mężem, który wstąpił do obozu katolickiego, i na stałe ustanowiła na jego ziemi reformację kalwińską .

Tytuł

Na własną rękę, w spadku po swoim ojcu Henri d'Albret  :

Przez małżeństwo z Antoine de Bourbon , pierwszym księciem krwi:

Biografia

Młodość

Jeanne urodziła się na zamku Saint-Germain-en-Laye on16 listopada 1528. Jest jedyną córką króla Nawarry Henryka II d'Albret i Małgorzaty d'Angoulême .

Jego wuj, król François I er , fakt, zainstalowany w 1538 roku w surowym Plessis-lez-Tours zamku , aby uniknąć jego ojca, który usłyszał poślubić syna lub bratanka Karola V , który musiałby przejść wszystkie posiadłości Albret rodzina pod kontrolą Hiszpanii. W ten sposób przydzielił młodą dziewczynę do tej rezydencji kilka mil od zamku Blois , ulubionej rezydencji królów Francji w okresie renesansu . W ten sposób Jeanne dorastała na dworze francuskim i uczestniczyła w głównych wydarzeniach politycznych swoich czasów.

W 1541 roku , starała się oprzeć projekt małżeństwa, że król Francji chciał, żeby umowy z Guillaume ( 1516 - 1592 ), księcia Kleve . Choć ma dopiero dwanaście lat, staje przed królem aż do dnia ceremonii, kiedy zostaje fizycznie zepchnięta do ołtarza. Ślub odbywa się w dniu9 czerwca 1541w Haut-Poitou , w Châtellerault . Festiwale organizowane z tej okazji, w czerwcu iLipiec 1541, pozostały „legendarne”. Joanna gromadzi dowody na to, że małżeństwo zostało jej narzucone i nieustannie odkłada jego dopełnienie . Kiedy książę Kleve podpisać traktat Venlo kończące swój sojusz z królem François I er , to carte blanche do dziewczyny, aby jego sprawy do uzyskania stwierdzenia nieważności przez skrócie papieża Pawła III w12 października 1545.

Po śmierci François I er w 1547 roku , ożenił się z Jeanne Mills ,20 października 1548, Antoine de Bourbon , „pierwszy książę krwi”.

25 maja 1555zasiada po ojcu na tronie Nawarry, którym rządzi wspólnie z mężem.

Wierna duchowi matki opowiada się za wprowadzeniem reformy protestanckiej, ale wciąż sprzeciwia się idei zerwania z Kościołem katolickim, do którego pozostaje przywiązana. W dziedzinie spraw zagranicznych na próżno dąży do restytucji Górnej Nawarry , którą Hiszpanie zaanektowali w 1512 r., wysyłając swego wuja Pierre'a d'Albret jako ambasadę na dworze papieskim.

Działania na rzecz protestantyzmu

W roku 1560 przeszła na protestantyzm . Do tego czasu szczególnie ostrożnie podchodziła do okazywania sympatii nowej religii. Jest prawdopodobnie pod wpływem Théodore de Bèze przybyłego na jego dwór, w Nérac , inSierpień 1560że się nawróciła. Jego ostateczne zerwanie z katolicyzmem staje się oficjalne w Boże Narodzenie. W tym samym czasie jej mąż Antoine, który mieszka samotnie na francuskim dworze w Paryżu (para została rozdzielona od czasu, gdy Joanna dowiedziała się, że jej niewierny mąż miał syna z inną kobietą) wystawiony pod wpływem króla, który złożył jej obietnice generała zwierzchnictwo królestwa coraz bardziej jego preferencje dla katolicyzmu. Jest zdecydowanie przeciwna Pierre'owi d'Albret , który został biskupem Comminges , który zachowuje poparcie papieża i króla Hiszpanii, którzy chcą zachować katolicką Nawarrę.

Na zamówienie 19 lipca 1561 r, dopuszcza kalwinizm w swoim królestwie. Po śmierci Antoine'a, w 1562 roku, rozpoczęła szereg działań mających na celu ustanowienie reformacji w Béarn . Wśród nich są publikacje z Kalwina katechizmu w Béarnais ( 1563 ), założenia akademii protestanckiej w Orthez (1566), przy opracowywaniu nowych zarządzeń kościelnych ( 1566 , 1571 ), The Basków tłumaczeniu z Nowego Testamentu przez Jean de Liçarrague ( 1571 ), a także tłumaczenie na język Béarnais z Psałterza z Marot , przez Arnaud de Salette ( 1568 ). W 1567 roku Jean de Lacvivier został jednym z jego najbliższych doradców. Powstała zaciekła opozycja katolicka, która doprowadziła do zakazania ich kultu i wydalenia duchowieństwa ( 1570 ).

Renée de France, księżna Ferrary , córka króla Ludwika XII i sama nawrócona na protestantyzm, krytykuje w swojej korespondencji religijny „fanatyzm” królowej Nawarry, którą uważa za niebezpieczną dla kraju. Oskarża go o kłamstwa, nawracanie i szerzenie pogłosek, które wzmagają nienawiść między protestantami a katolikami .

Oprócz tych publikacji Jeanne napisała swoje Wspomnienia i kilka wierszy. Wśród tych czterech sonetów, w tym Response de la Royne aux chwali de du Bellay  ; Pieśń o miłości Condé i Mademoiselle de Limeuil; improwizacja napisany podczas wizyty w drukarce Henri Estienne

Lider polityczny partii protestanckiej

W 1568 roku objęła przywódcę ruchu protestanckiego i zabrała księcia Henryka de Navarre , jej piętnastoletniego syna, do La Rochelle, którym Joanna zarządzała we wszystkich dziedzinach, z wyjątkiem spraw wojskowych. Zapewnia łączność z alianckimi książętami zagranicznymi, których stara się utrzymać, zwłaszcza po śmierci Condé w marcu 1569 roku . Wbrew przewidywaniom partia hugenotów trzymała się mocno i nawet po klęsce Moncontoura Joanna odmówiła poddania się. Ale na początku 1570 r. musiała ugiąć się przed wolą rokowań swoich współwyznawców. Opuszcza La Rochelle wSierpień 1571, aby powrócić do swojej ziemi. Po podpisaniu pokoju z Saint-Germain zaprotestowała z powodu jego złego zastosowania.

Jeanne d'Albret podejmie następnie długie negocjacje w Paryżu, aby zjednoczyć swojego syna Henryka z Małgorzatą de France , trzecią córką Katarzyny Medycejskiej . Musi jednak zaakceptować jeden warunek: Małgorzata nie przejdzie na religię protestancką. Ślub musi odbyć się dnia18 sierpnia 1572. Joanna przyjechała do Paryża 16 maja i przeniosła się do Hôtel Guillard, udostępnionego jej przez księcia de Condé na przygotowania do ślubu. Jednak Joanna III d'Albret nie wzięła udziału: położyła się do łóżka 4 czerwca i zmarła na gruźlicę dnia9 czerwca 1572 r. Jego nagła śmierć, dogodnie osłabiająca partię hugenotów na krótko przed masakrą na Saint-Barthélemy , spowoduje następnie powstanie nieuzasadnionych pogłosek o otruciu. Pierwsza broszura sformułować ten termin oskar? Enia z 1574. W swojej historii powszechnej , Agrippa d'Aubigné oskarża René Bianchi The perfumer Florentine Katarzyny Medycejskiej, posiadania zamówione zatrutych rękawiczek dla królowej Nawarry. W swojej powieści La Reine Margot (1845) Alexandre Dumas podejmuje to oskarżenie. Powtarzane przez Diderota ale nie przez Woltera, te podejrzenia zostaną utrzymane bez sprawdzonej XIX th wieku przez Emila i Eugene Haag , historyków protestanckich. Dziś te oskarżenia są spychane na pole romansu i żaden współczesny historyk nie podejmuje ich już na własną rękę.

Wbrew jej życzeniom została pochowana w kolegiacie Saint-George w Vendôme , w towarzystwie Burbonów, a nie w katedrze w Lescar.

Dzieci

Jeanne wyszła za mąż w Moulins ,20 października 1548, Antoine de Bourbon , „pierwszy książę krwi”. Mają pięcioro dzieci, z których dwoje przeżywa:

Pracuje

Pochodzenie

Przodkowie Joanny III z Nawarry
                                       
  32. Karol II d'Albret
 
         
  16. Jean I er Albret  
 
               
  33. Anna d'Armagnac
 
         
  8. Alain d'Albret  
 
                     
  34. Alain IX de Rohan
 
         
  17. Katarzyna de Rohan  
 
               
  35. Małgorzata z Bretanii
 
         
  4. Jan III z Nawarry  
 
                           
  36. Jean I er de Chatillon
 
         
  18. Guillaume de Châtillon  
 
               
  37. Małgorzata de Clisson
 
         
  9. Franciszka de Châtillon  
 
                     
  38. Bertrand V z La Tour d'Auvergne
 
         
  19. Isabelle de La Tour d'Auvergne  
 
               
  39. Jacquette du Peschin
 
         
  2. Henryk II z Nawarry  
 
                                 
  40. Jean I er Foix
 
         
  20. Gaston IV z Foix  
 
               
  41. Joanna d'Albret
 
         
  10. Gaston de Foix  
 
                     
  42. Jan II z Aragonii
 
         
  21. Eleonora z Nawarry  
 
               
  43. Blanche I re de Navarre
 
         
  5. Katarzyna z Nawarry  
 
                           
  44. Karol VI z Francji
 
         
  22. Karol VII z Francji  
 
               
  45. Izabea z Bawarii
 
         
  11. Madeleine z Francji  
 
                     
  46. Ludwik II Andegaweński
 
         
  23. Marie d'Anjou  
 
               
  47. Yolande d'Aragon
 
         
  1. Joanna III z Nawarry  
 
                                       
  48. Karol V z Francji
 
         
  24. Ludwik I st Orlean  
 
               
  49. Joanna Burbon
 
         
  12. Jean d'Angoulême  
 
                     
  50. Jean Galéas Visconti
 
         
  25. Walentynki Visconti  
 
               
  51. Izabela Francji
 
         
  6. Karol d'Angoulême  
 
                           
  52. Alain VIII de Rohan
 
         
  26. Alain IX de Rohan  
 
               
  53. Beatrix de Clisson
 
         
  13. Małgorzata de Rohan  
 
                     
  54. Jan IV Bretanii
 
         
  27. Małgorzata z Bretanii  
 
               
  55. Joanna z Nawarry
 
         
  3. Małgorzata d'Angoulême  
 
                                 
  56. Amédée VIII Sabaudii
 
         
  28. Ludwik I st Savoy  
 
               
  57. Maria Burgundzka
 
         
  14. Filip II Sabaudzki  
 
                     
  58. Janus z Cypru
 
         
  29. Anna Cypryjska  
 
               
  59. Charlotte de Bourbon
 
         
  7. Luiza Sabaudia  
 
                           
  60. Jean I er Bourbon
 
         
  30. Karol I st Burbon  
 
               
  61. Marie de Berry
 
         
  15. Małgorzata Burbon  
 
                     
  62. Jean I er Burgundy
 
         
  31. Agnieszka Burgundzka  
 
               
  63. Małgorzata Bawarska
 
         
 

Uwagi i referencje

  1. „  Data i miejsce urodzenia Jeanne d'Albret  ” na galijskiego (dostęp na 1 st kwietnia 2018 )
  2. Cazaux 1973 , s.  22.
  3. Cazaux 1973 , s.  33.
  4. Michel Levasseur, Historia d'Albrets i królów Nawarry , Atlantica,2006, s.  294.
  5. Cazaux 1973 , s.  43.
  6. Kronika króla Franciszka I er , wyd. G. Guiffray, Paryż, 1860, s. 364 i następne; Historia Châtellerault , Alfred Hérault , A. Videau imp., 1927, s. 141.
  7. z rubla 1877 , s.  208, [ czytaj online ] .
  8. rubla 1877 , s.  263, [ czytaj online ] .
  9. Berriot-Salvadore, Chareyre i Martin-Ulrich 2004 , s.  17.
  10. Paul-F. Geisendorf, Théodore de Bèze , Genewa, Labor and Fides, 1949, s.  120 .
  11. Roelker 1979 , s.  146.
  12. Jean-Baptiste Laborde, Historia Béarna , Przedruki Laffitte'a,1983, s.  244.
  13. Michel Levasseur, Historia d'Albrets i królów Nawarry , Atlantica,2006, s.  322.
  14. Wiersze Joanny d'Albret
  15. Przemówienie Merveilleux de la vie, działania i deportacje Katarzyny Medycejskiej, Royne-mere , wydanie krytyczne sd Nicole Cazauran we współpracy z zespołem Centrum VL Saulnier, Genewa, Biblioteka Droz, 1995. W-8 °. 355p. ( s.  200 ).
  16. Agrippa d'Aubigné , Universal History , wydanie ustalone ze wstępem i uwagami André Thierry, tom III ( Księgi V i VI ), Genewa, Droz, coll. "Textes littéraires français", 1985, ( ISBN  978-2-600-02599-7 ) , s. 306, przyp. 20.
  17. Robert Marc: Przestępcy zatrucia 16 th  century (1903)
  18. Denis Diderot: Encyklopedia tom 12 strona 192
  19. Voltaire, Jean-Marie: Notatka z 1723 r. na miejscu integralnej
  20. Eugène Haag (teolog), Émile Haag: protestancka Francja, czyli życie francuskich protestantów
  21. Roelker 1979 , s.  366.
  22. Françoise Kermina , Jeanne d'Albret: namiętna matka Henryka  IV , Perrin,1998( ISBN  2-262-01128-1 i 978-2-262-01128-4 , OCLC  40389705 , czytaj online )
  23. Daniele Thomas, Henryk  IV , Herakles,1996, s.  272.

Załączniki

Podstawowe źródła

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne