| Książę |
|---|
| Narodziny | 1440 |
|---|---|
| Śmierć |
1 st październik 1.522 Casteljaloux |
| Czynność | Polityk |
| Rodzina | Albret House |
| Tata | Jana I z Albret |
| Matka | Catherine de Rohan ( d ) |
| Rodzeństwo | Louise d'Albret ( d ) |
| Małżonka | Françoise de Châtillon |
| Dzieci |
Jean III de Navarre Louis d'Albret Amanieu d'Albret Charlotte d'Albret Isabella of Albret ( d ) |
Alain d Albret , że Wielkim ( 1440 - 1522 ), był 16 th panem Albret , wicehrabiego Tartas , 2 e liczba Gâvre / Gaure i rozpłodnik z Fleurance w Gaure , liczba Dreux i liczba Castres .
Syn Katarzyny de Rohan († 1471) i Jana I er d'Albret († 1468). Wnuk i spadkobierca Karola II d'Albret (1407-1471) i Anne d'Armagnac , stał szef domu Albret w 1471 roku .
W 1477 r. , Kiedy był jednocześnie lordem Avesnes na czele swojej żony i dowódcą wojskowym króla Francji, oblegał swoje miasto w imieniu króla Ludwika XI. Avesnes-sur-Helpe miał wtedy poczucie przynależności do Burgundii .
W 1470 ożenił się z Françoise de Châtillon-Blois-Bretagne († 1481), hrabiną Périgord i wicehrabią Limoges , damą Avesnes i Landrecies , córką Guillaume de Blois , dit de Bretagne i Isabelle de La Tour d 'Auvergne . Jego żona przyniosła mu dziedzictwo hrabstwa Périgord , wicehrabiego Limoges i niektóre roszczenia do Księstwa Bretanii. Jako dzieci mieli:
Z różnych kochanek miał nie mniej niż siedem nieślubnych dzieci, w tym:
Alain d'Albret zmarł w 1522 roku i został pochowany w chórze klasztoru Cordelierów w Casteljaloux, który służył jako rodzinna nekropolia. Plik6 września 1568Podczas gdy miasto jest okupowane przez protestanckie wojska Joanny d'Albret , klasztor zostaje splądrowany, a groby panów i dam Albret, w tym Alaina i jego dzieci, zbezczeszczone.
Pomimo swojego wieku, Alain d'Albret upomniał się o rękę Anny Bretanii , jeszcze dziecka, a tym samym do spadku po księciu Bretanii François II . Sprzymierzył się z tym ostatnim przeciwko władzy królewskiej. Jego intrygi zakończyły się niepowodzeniem i został pokonany, nie będąc w stanie wesprzeć księcia Bretanii w 1487 roku . W następnym roku przywiózł posiłki do Bretanii drogą morską, ale został pokonany wraz z François II i przyszłym Ludwikiem XII przez armię Karola VIII w Saint-Aubin-du-Cormier . Jednak nadal miał nadzieję, że będzie panował w Bretanii, ale zirytowany małżeństwem księżnej Anny z Maksymilianem Austrii, uznał za korzystniejsze oddanie wojskom królewskim powierzonego mu miasta Nantes . W ten sposób został krótko mianowany namiestnikiem Bretanii Karola VIII.